Michiel P schreef:Het is mogelijk om je verzameling in bruikleen te geven aan het Nederlands Stripmuseum in Groningen. Of je zou de verzameling kunnen doneren of nalaten. Het Stripmuseum heeft beheert een (klein) aantal collecties van Nederlandse stripverzamelaars. Die worden geïndext o.a. met het oog op onderzoek. Het focus van het museum ligt wél bij Nederlandse strips.
Wat zien zij als Nederlandse strips? Vallen daar ook Nederlandse vertalingen onder?
Zoals ik heb begrepen, kan een museum moeilijk doen over het toelaten van onderzoekers. Men is dan bang dat een buitenstaander kopieën maakt en een schaduwcollectie aanlegt. Heb ik gehoord, tenminste. Dit zou voor mij een reden zijn om niets aan een museum te geven, als men zo bekrompen en beperkend de baas gaat spelen over een donatie.
Ik zou als museum zeggen: hoe meer kopieën, hoe groter de kans op eeuwige conservatie. Maar misschien denk ik nu (alweer) aan een hemels paradijs met verstandige goden, in plaats van aan een museum met mensen?
Ik wilde verzamelen voor de eeuwigheid. Voor het behoud van de strips. Pas in recente jaren sta ik stil bij de natuurlijke beperkingen die verzamelen met zich meebrengt. Wat stof is zal tot stof vergaan. Wat dat betreft is een verzameling een grote, dode treurigheid. Als een Dagobert in zijn geldpakhuis moet ik, als het ware, met een vliegenmepper achter de motten aan. Niks luieren, maar strijden tegen de elementen! En o wee de dag dat
papiervisjes mijn kasten vinden. Verzamelen is een strijd tegen de natuur. Wat totaal anders is dan zorgeloos in de zon luieren met een stripblaadje, waar het papier overigens bruin van wordt.
De allerleukste tijd die ik heb gehad met verzamelen, was toen ik me weinig zorgen maakte over het netjes bewaren van het blad. Ik was lid van het Weekblad en bewaarde wat ik binnenkreeg. Als ik het Weekblad las, sloeg ik de pagina's om over de rug. (Hoe moet ik dit omschrijven? Je slaat de bladzijde zo om, dat het zich achter de pagina's bevindt die je nog gaat lezen. Zodoende is het Weekblad even groot en handzaam als een dichtgeslagen Weekblad.) Nadeel is dat de ruggen ontzettend lelijk worden. Vanaf het moment dat ik dit ontdekte en het Weekblad uitsluitend volledig opengevouwen las, was al een deel van mijn leesplezier weg. En in de buitenlucht een Weekblad lezen? Ook dat kon natuurlijk niet meer. Met al die zon, de kans op eerste regendruppels en overvliegende vogels. Weekbladen mee op vakantie nemen, dat ook niet meer.
Van mijn verzameling vind ik eigenlijk de Weekbladen het mooist waarin ik puzzels heb ingevuld. Of Weekbladen waar ik Prikprenten zie onder teruggebogen nietjes en met gaatjes in de vier uithoeken (Prikprenten die aan de muur hebben gehangen). Dat zijn Weekbladen waarvan ik onbeperkt heb genoten, zonder zorgen over kreukjes, knakjes en scheurtjes.
Er zijn momenten waarop ik mijn verzameling het liefst aan de straat zou willen zetten. Het leven biedt zoveel meer dan strips hamsteren.
Volgens mij heb ik nu meer strips dan ik ooit nog zal lezen. Misschien zou ik een lange neus moeten maken naar conservatie, en de strips weggeven aan een weeshuis: lees ze maar helemaal aan flarden!
Hoe zien anderen hun verzameling en de toekomst ervan?
Nou is het ook een gruwelijk lelijke cover. Wacht, is dit off-topic?
