Ridder ter Geit schreef:Als ik jouw tekst zo lees kan het ook zijn dat studenten het leuk vinden om de gebrekkige vertellingen te ontcijferen tot een echt verhaal?
Ei reageert op het verhaal dat Donald Duck Extra volgens de redactie gericht zou zijn op studenten. Ei probeert te verklaren waarom studenten er, volgens dat verkoop-argument, als doelgroep blijkbaar materiaal zouden vinden dat voor kinderen minder interessant zou zijn. Wat moet een gemiddeld kind van vijf met Van Horn of Rosa?
Ei vindt verhalen zoals vele van Van Horn en Rosa, terecht geweerd van Donald Duck Weekblad. Die zijn, wat Ei betreft, terecht als tweede keus in de Donald Duck Extra gekomen. Het zijn geen verhalen die je vloeiend aan een kind kunt vertellen. Je moet er meer je best voor doen, om ze te volgen. Zo zijn er Van Horn-verhalen waarin de actie met name in een intellectuele dialoog afspeelt, terwijl in de plaatjes weinig gebeurt. Wellicht is het voor een student interessant om zulke verhalen te lezen, maar Donald Duck Weekblad zou er veel jong publiek mee verliezen.
Donald Duck Weekblad moet het hebben van verhalen zoals vele van Barks en zijn tijdgenoten, uit een tijd waarin een uitgever artistiek betrokken was met inmiddels klassieke stripbladen zoals 'Walt Disney Comics and Stories', die uit de jaren '40-'60. Hoewel nu vooral controversiële ingrepen bekend zijn, had de uitgever van Barks veel zinnige suggesties, regels en richtlijnen. Daar zou een apart topic over gehouden kunnen worden. Het is, wat Ei betreft, heus niet voor niets dat Donald Duck Weekblad nog steeds veel materiaal gebruikt uit die tijd.
Hoe intellectueel en volwassen vele Barksverhalen ook moge zijn, je kunt verreweg de meeste voorlezen aan een kind van vijf. Dat is vakmanschap. Verhalen die daar op de een of andere manier in tekort schieten, belanden al gauw in de Donald Duck Extra. Zoals verhalen die te lastig zijn voor jonge kinderen en dus hooguit leuk zijn voor een ouder publiek. Een student, bijvoorbeeld.