tekenaar

[DD]

Ook een opvallende tekenaar is Carl Barks, die eenden zijn perfect .

Ik kan maar steeds niet begrijpen wat iedereen toch in de tekenstijl van Barks ziet. Ik vind het maar 3 keer niks.

[Rockerduck]

Ook een opvallende tekenaar is Carl Barks, die eenden zijn perfect .

Ik kan maar steeds niet begrijpen wat iedereen toch in de tekenstijl van Barks ziet. Ik vind het maar 3 keer niks.

Heiligschennis!!!

Wat ik mooi vind aan Barks, is de subtiliteit die in veel van z'n tekeningen zit. Hoe hij met slechts één pennestreekje een heel andere emotie bij de Ducks op kan roepen. Hij weet ook heel goed hoe hij een pagina en een scène op moet bouwen. Een veel gebruikt voorbeeld is de eerste pagina van het verhaal met het hypnotiseer-pistool. Daarin zit Donald op de voorgrond rustig een boek te lezen, terwijl achter hem de neefjes met een zogenaamd 'hypnotiseer-pistool' aan het spelen zijn. Barks neemt er een hele pagina voor om de reactie van Donald langzaam te laten veranderen, maar het resultaat is dan ook perfect: van aandachtig lezen, tot half afgeleid, omkijkend naar de neefjes, blanco voor zich uit turend, met gefronste wenkbrauwen, en ten slotte ingrijpend. Zoiets wordt tegenwoordig niet meer gedaan. Er wordt niet meer de aandacht besteed aan emotie zoals die bij Barks te zien is.

Verder was Barks ook geweldig in de kunst van het weglaten. Dan bedoel ik niet, net zoals bijv. Jack Bradbury, hele pagina's zonder achtergrond werken, maar precies dát laten zien wat nodig is voor het verhaal. Dus geen irritante kriebelige details, zoals bij Rosa, maar een helder overzicht. En wát er te zien was, kon hij bijzonder goed tekenen. Vooral het tekenen van natuur ging hem goed af. Kijk maar eens naar de wilde zee die tegen de rotsen slaat in 'De gouden helm', of het levensechte woud in 'Donald Duck met vakantie'. Verder gebruikte Barks research om zijn pagina's realisme mee te geven. Kijk maar eens naar bijv. 'De Zeven steden van Cibola'. Die hele stad lijkt zo echt, omdat-ie uit het blad 'National Geographic' komt. Wim van Helden, die het (zover ik weet) enige Nederlandstalige boek over Barks heeft gemaakt (Carl Barks en de mythe van Walt Disney's Donald Duck), heeft daarin geschreven dat de tekeningen van Barks 'kloppen': "uw tekeningen hadden een duidelijk noorden, zuiden, oosten, westen".

[DisneyRemc°o°]

Verder was Barks ook geweldig in de kunst van het weglaten.

Less is more? Toch clashed dat wel een beetje met de Disney-standaard, namelijk het verwerken van veel details.

Ik hou persoonlijk wel van veel details in een plaatje. Ook in de achtergronden. Verder hoeven voor mij de achtergronden geen scherpe randen te bevatten en mogen de kleuren wat fletser zijn, zodat de personages er goed uitspringen.

Smaken verschillen. Gelukkig maar!

Daarmee vind ik het werks van Barks absoluut niet slecht overigens.

[Rockerduck]

Less is more? Toch clashed dat wel een beetje met de Disney-standaard, namelijk het verwerken van veel details.

Is dat zo? De meeste tekenaars die ik ken doen weinig aan onnodige details. Eigenlijk zijn vooral Rosa en Mau Heymans bekend/berucht om hun achtergronddetails. Van Marco Rota zou je dat ook nog kunnen zeggen, omdat hij altijd veel aandacht besteed aan het correct weergeven van de omgeving waarin Donald zich bevindt.

[DisneyRemc°o°]

Is dat zo?

Misschien doelde ik iets meer op de films. Maarja, dat blijkt dan toch een hele andere wereld te zijn. In een film kunnen ook meer details verwerkt worden vanwege het grote formaat natuurlijk. Dus voor een stripverhaal is het inderdaad niet zo raar om niet te veel details erin te willen verwerken.

[H@gar]

Ook in de films verschilt het, hoor.
Vergelijk de achtergronden van Pinokkio maar eens met die van Dombo. Die van Dombo zijn simpel, maar doeltreffend. Die van Pinokkio zijn meesterwerken op zichzelf. Beide zijn goed voor hun doel.
Zo erken ik Barks zijn talenten zoals hierboven beschreven. Maar ik kan toch ook graag naar zo'n gedetailleerde plaat van Rosa kijken, zoekend naar de details.