Grappigste Avonturen van Donald Duck

[Rockerduck]

Ooit begonnen als een mooie auteurs-serie, nu gezonken tot een vergaarbak van goedkope lopende band-verhaaltjes van slecht presterende broodtekenaars. Dit alles overgoten met een sausje van "wat een vakmanschap om totaal niet op te vallen" op deze hap-snap-wat hebben we nog liggen-bundels te legitimeren. Het soort verhalen dat in albums 17, 24 en 25 zijn verschenen werden vroeger herdrukt in de Big Funs, omdat het ordinair vulwerk was. Nu zijn ze opgewaardeerd naar een zogenaamde auteurs-serie. Wie denkt men voor de gek te houden?

[jan Baksteen]

Ze denken natuurlijk kinderen voor de gek te houden, omdat die niks door hebben.

[Ridder ter Geit]

De vraag is of allerlei minder bekende, vaak Zuid-Amerikaanse, broodtekenaars, die allemaal onopvallend en bescheiden tekenen en waar weinig verschil tussen te zien valt, per persoon ook hun eigen album behoeven. Dit kun je interessant vinden, om de stijlen van alle tekenaars goed te vergelijken, en het is wel consequent. Maar de vraag is om de kwaliteit van de auteursreeks op deze manier gewaarborgd blijft.

[Ega Bevan]

Het soort verhalen dat in albums 17, 24 en 25 zijn verschenen werden vroeger herdrukt in de Big Funs, omdat het ordinair vulwerk was. Nu zijn ze opgewaardeerd naar een zogenaamde auteurs-serie. Wie denkt men voor de gek te houden?

De verhalen in deze albums zijn anders wel allemaal herdrukken uit weekbladen en extra's. Ik heb geen een Big Fun-verhaal ertussen zien staan.

[mcDuck King]

Dat is juist het vreemde...

[Ega Bevan]

Dat is juist het vreemde...

Zeg dat wel! Tussen haakjes, wat is er eigenlijk vreemd aan?

[Ferdi F]

Het soort verhalen dat in albums 17, 24 en 25 zijn verschenen werden vroeger herdrukt in de Big Funs, omdat het ordinair vulwerk was. Nu zijn ze opgewaardeerd naar een zogenaamde auteurs-serie. Wie denkt men voor de gek te houden?

De verhalen in deze albums zijn anders wel allemaal herdrukken uit weekbladen en extra's. Ik heb geen een Big Fun-verhaal ertussen zien staan.

Wat Rockerduck denk ik bedoelt is dat verhalen van deze tekenaars in de Big Fun thuis horen.

Zoals Thom zelf mooi verwoordt in de inleidingen van deze albums zijn Tino Santanach Hernandez (album 17), Juan Torres Perez (album 24) en José Maria Millet Lopez (album 25) tekenaars die een 'neutrale' Duck neerzetten, zonder overbodige franje of rare poespas. Een Duck die onmiddellijk herkenbaar is. Inderdaad, het zijn geen Rota's, Rosa's of Van Horns die een geheel eigen stijl hebben ontwikkeld en een tikkeltje anders ogen dan de gemiddelde Duck-strip. Toch zal de gemiddelde lezer van Donald Duck Weekblad de eenden van deze tekenaars, vermoed ik, meer als vertrouwd zien dan de afwijkende stijl van de hiervoor genoemden. Is het daarom meteen ordinair vulwerk? Dat is een kwestie van smaak. De drie tekenaars in albums 17, 24 en 25 leveren degelijk tekenwerk. Niet bijzonder mooi, maar ook zeker niet slecht. Ik zie wel degelijk invloeden van Barks, (de oude) Branca en met name Vicar.

Het tekenwerk van andere tekenaars in deze serie is vaak iets meer afwijkend. Persoonlijk ben ik niet altijd even enthousiast over het tekenwerk van William Van Horn. Zeker zijn recente werk vind ik kaal, te makkelijk en soms veel te bizar. Don Rosa moet het meer van zijn scenario's hebben dan van zijn houterige lijnen. Bernado zie ik ook veel liever verhalen maken met Madam Mikmak, de Speurneuzen of de bosfiguren, dan met eenden. Dat is een kwestie van smaak. Toch hebben al deze tekenaars een plekje verdiend in deze reeks.
Persoonlijk heb ik veel plezier beleefd aan album 17, 24 en 25. Vooral omdat er veel verhalen in stonden die ik als kind verslonden heb. De stenen van Antarctopolis (Santanach), 'n dubbeltje op zijn kant (Torres Perez), Ploeteren voor een picknick (Millet Lopez) om een paar voorbeelden te noemen. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben.

Je moet niet vergeten dat deze serie niet alleen is bedoeld voor stripkenners en -verzamelers. De 'gewone' lezers (niet verkeerd bedoeld) van Donald Duck Weekblad zullen ongetwijfeld gewoon genieten van deze drie albums. Voor het gros van de lezers worden de strips namelijk allemaal door dezelfde tekenaar getekend, die zien het verschil vaak niet eens. Of ze denken dat alles tegenwoordig met de computer wordt gemaakt. Dat wordt mij zelfs zeer regelmatig door vrienden en familie gevraagd!

Misschien dat album 26 met verhalen van de Italiaan Bottaro je weer meer zal bevallen?

[Duckfan van Down Under]

In pocket 139 is een verhaal van hem gepubliceerd, en ik maar denken dat dat van Scarpa was! Eerst heeft hij een stijl die ik herken, maar niet meer van wie, dan van Scarpa, en ontwikkelt daarna een geheel eigen stijl!

[Rockerduck]

Wat Rockerduck denk ik bedoelt is dat verhalen van deze tekenaars in de Big Fun thuis horen.

Precies, Ferdi, dat bedoelde ik. Ik denk dat Ega Bevan en McDuck King niet goed gelezen hebben. (In Big Funs werden dit soort verhalen herdrukt.) Ondanks mijn kritiek op de serie wil ik je toch even een compliment maken dat je altijd geduldig blijft reageren.

Weet je wat het is? Het is nogal moeilijk te verkopen dat deze serie niet voor 'kenners' is bedoeld. Waarom staat er anders iedere keer één bepaalde auteur centraal, inclusief inleiding? Aan de andere kant is het inderdaad zo dat de dekbed- en koffiemok-omslagen (om Stripschrift maar even te citeren) eerder de gemiddelde lezer zullen aanspreken, en zo'n lullig kolommetje naast de inhoudsopgave is natuurlijk erg mager voor mensen die al jaren hopen op wat meer substantiële uitgaven. Maar volgens mij heb jij ook gezegd dat de Nederlandse stripmarkt daar niet groot genoeg voor is. Dan blijft het toch uitwijken naar onze oosterburen van Ehapa.

De indruk dat het om een auteurs-serie moest gaan, is wel gewekt doordat de eerste pakweg 10 delen uitsluitend bestonden uit werk van toptekenaars (zelfs het vroegste werk van Sander Gulien vind ik heel leuk). Zoiets schept verwachtingen. Zeker ook omdat op de achterkant steeds een link wordt gemaakt met Barks. Maar inmiddels ben ik van mening dat het noemen van de naam Barks gewoon name-dropping is geworden. Want wat heeft een Santiago Barreira, hoe mooi hij ook kan tekenen, nou met Barks te maken? Om nog maar te zwijgen van Strobl en Bradbury, die gewoon tijdgenoten en collega's waren van de toen nog anonieme Barks.

Na deel 10 is het beginnen zwalken, met sommige zeer goede albums (Gulbransson, Jippes, Scarpa) en enkele onbegrijpelijke keuzes (o.a. Wanda Gattino, die net is komen kijken). Ook valt op dat sommige latere albums vooral gevuld werden met verhalen die heel recent nog herdrukt waren in DD Extra, bijv. de Strobl-verhalen. Terwijl men beter oude verhalen uit de Ducks van de jaren '60 of '70 had kunnen kiezen. Maar dat is eigenlijk een terzijde. Het gaat vooral om het idee dat ik heb dat ook deze serie gewoon een gelegenheid is om goedkoop wat geld binnen te halen. Ik zal even een vergelijking maken met DVD-collecties.

Stel, je begint als filmmaatschappij met een speciale auteurscollectie DVDs. Iedereen zal het dan logisch en zeer terecht vinden dat je zeer uitgesproken auteurs opneemt als Welles, Hitchcock, Capra en Ford. Maar als die maatschappij tussen deze mannen ook DVDs uit gaat brengen van schlemielen die aan de lopende band onbeduidende B-films volgens het boekje hebben geregisseerd, zal niemand die collectie nog serieus nemen.

de Italiaan Bottaro

Hmm... de reeks blijft verder afglijden. Waar blijven Guido Scala, Giorgio Cavazzano, Massimo de Vita? Of anders graag een tweede album van de auteurs die al aan de beurt zijn geweest.

[mcDuck King]

En Kari Korhonen en Al Taliaferro kunnen er nog in.
Maar ik vind eigenlijk dat ze die serie moeten nokken weg met die serie en weer een serie van die tekenaars behalve die rockerduck heeft genoemd, want als ik zit te neuzen in inducks vind ik geen enkele strip van Millet of Juan Torrez Perez.

[Duckfan van Down Under]

Hmm... de reeks blijft verder afglijden. Waar blijven Guido Scala, Giorgio Cavazzano, Massimo de Vita? Of anders graag een tweede album van de auteurs die al aan de beurt zijn geweest.

Massimo de Vita vind ik een onderschatte tekenaar. Zijn verhalen zijn vaak goed, en staan als openingsverhaal in de pockets. Mag hij ook eens buiten de pockets komen? Enals ze toch niets meer met Barks te maken hoeven hebben, mogen Tom Wood en Walt Kelly er dan ook bij?

Maar waaroom Daan Jippes, Don Rosa en Vicar pas op 17, 21 en 22? Jullie hadden die ook wel eerder kunnen doen.

[mcDuck King]

Vreemde Redactie, misschien wouden ze het leukste voor het laatst bewaren.

[Ega Bevan]

Precies, Ferdi, dat bedoelde ik. Ik denk dat Ega Bevan en McDuck King niet goed gelezen hebben. (In Big Funs werden dit soort verhalen herdrukt.)

Ik heb je woorden wel goed gelezen, hoor. Jij zei dat het soort verhalen van voornoemde albums vroeger herdrukt werden in de Big Funs, omdat het ordinair vulwerk was. Dat wekt de indruk dat deze verhalen van een minderwaardige kwaliteit zijn en hoofdzakelijk in de Big Funs gedrukt werden. Maar van de 158 verhalen van Santanach in Nederland zijn er 15 in de Big Funs verschenen, het leeuwendeel in het weekblad. Daar zijn ze dus goed genoeg voor. En waarom zou je een auteur als deze dan niet in een auteurs-serie laten komen? Dan is die serie incompleet.

[Rockerduck]

Ik heb je woorden wel goed gelezen, hoor. Jij zei dat het soort verhalen van voornoemde albums vroeger herdrukt werden in de Big Funs, omdat het ordinair vulwerk was. Dat wekt de indruk dat deze verhalen van een minderwaardige kwaliteit zijn en hoofdzakelijk in de Big Funs gedrukt werden. Maar van de 158 verhalen van Santanach in Nederland zijn er 15 in de Big Funs verschenen, het leeuwendeel in het weekblad. Daar zijn ze dus goed genoeg voor. En waarom zou je een auteur als deze dan niet in een auteurs-serie laten komen? Dan is die serie incompleet.

Dat iets in de Donald Duck verschijnt, wil niet zeggen dat het om een topauteur gaat. Ook in Donald Duck verschenen en verschijnen nog altijd strips van broodtekenaars, en daar is niks mis mee. Maar ze horen mijns inziens niet thuis in een auteurs-serie. In de Big Funs worden vul-verhalen HER-drukt. Dat zijn verhalen die al eens eerder verschenen zijn, bijv. in Donald Duckl Weekblad.

[Ridder ter Geit]

Waarom bepaalde top-auteurs pas laat in de reeks kwamen? Dat zorgt toch juist voor een mooie afwisseling in kwaliteit. Dat gaat juist tegen Rockerducks argument in dat de beste auteurs éérst kwamen.

Als ik Ferdi goed begrijp is deze auteurreeks juist om ook de 'gewone' lezer het verschil tussen de auteurs te laten kennen. Die er steeds met naam en toenaam in staan. Een enorme vooruitgang met het eerdere anonieme werk. En volgens mij veel beter dan bepaalde auteurs een tweede album geven; zo krijgt iedereen de aandacht die hij/zij verdiend!