Carl Rosa schreef:Maar denk nu eens na: waar dient een cliffhanger voor? Alleen maar om je geboeid tehouden om de blz om te slaan! Maw: een trukje! Je wordt gewoon "aan het lijntje gehouden"!
Bij Barks vormt (meestal) elke pagina een compositie, die je als een losse eenheid aan de muur zou kunnen hangen. De pagina's delen het verhaal op in eenheden, die van pas komen met de timing. Bij Barks zijn de pagina's bijvoorbeeld als panelen van een drieluik. Elk luik heeft z'n eigen voorstelling, en de voorstellingen tesamen vormen de hoofdvoorstelling.
Bij Barks is relatief makkelijk te ontdekken dat een pagina is verknipt. Neem bijvoorbeeld de door zijn uitgever ingekorte 'Land Beneath the Ground!' (US 13), 'Mythtic Mystery' (US 34) en 'The Cube' (OS 1184). Deze verhalen lezen als een grammofoonplaat die overslaat.
Een treffender voorbeeld is 'Kite Weather' (WDC 42), dat getekend is als drie-strook en (wegens papierschaarste) in publicatie verknipt is naar vierstrook. Is het resultaat niet gruwelijk?
http://coa.inducks.org/story.php?c=W+WDC++42-02Gladstone heeft in 1989 een poging ondernomen het verhaal te reconstrueren als driestrook, in de comic 'Mickey and Donald' 15 (1989). Ei vindt die reconstructie een verademing. Zie bijvoorbeeld hoe Donald verkleed als meisje, oorspronkelijk de cliffhanger van pagina 1 was. Die cliffhanger vestigt extra aandacht op de belachelijke Donald en de geïrriteerd kijkende neefjes. Het oog rust hier even, alvorens verder te gaan.
Carl Rosa schreef:De tekeningen en het verhaal blijven hetzelfde. Wakker worden!
Ei kan hier niet zomaar in mee gaan. Het omslaan van een pagina, het beginnen op een nieuwe pagina, biedt een kort rustmoment. Zoals er in muziek ook rusten zijn. Ei vindt dat een aantal Barksverhalen lezen alsof ze op muziek zijn geschreven. Die kracht gaat verloren als de rustmomenten zijn verplaatst.
Laat Ei dus maar dromen.
