Grappigste Avonturen Nr. 23: Romano Scarpa

[Rockerduck]

Hoera! Eindelijk! Een album helemaal gewijd aan de beste Italiaanse tekenaar -en sowieso één van de beste Disney-tekenaars ooit! Er staan vier verhalen in: drie uit Scarpa's vroegste periode, en één uit de jaren '80.

Wat bijzonder is, is dat het eerste verhaal op drie stroken is afgedrukt en komt uit een pocket uit de tweede serie. Voor deze uitgave is het verhaal opnieuw (maar wel gruwelijk) ingekleurd. Een andere bijzonderheid is dat het laatste verhaal géén herdruk is: het is nog nooit in Nederland gepubliceerd. Laten ze voortaan alle albums vullen met nog niet eerder gepubliceerd werk! Hoezee!

Gelukkig heeft de redactie ook deze keer weer haar best gedaan om toch nog één foutje te maken. Op bladzijde twee (inhoudsopage) staat op de achtergrond een afdruk van Donald Duck... door Don Rosa! Maar goed, wat is er nou leuker dan een perfect album? Een perfect album met één klein foutje waar je lekker over kunt zeuren.

[Donald Duck]

Ik heb hem bij ons in de c1000 niet kunnen vinden. Morgen dus maar even naar de boekwinkel.

[Michiel P]

Hoera! Eindelijk! Een album helemaal gewijd aan de beste Italiaanse tekenaar -

Ho, stop. Scarpa is ontegenzeggelijk de belangrijkste Italiaanse Disney-tekenaar, maar de beste? Met die malle rubberen eenden van hem? Nee toch?

Ik vind Giorgio Cavazzano de beste Italiaanse tekenaar. Die maakt mooie, strak geïnkte tekeningen, vaak met gecompliceerde achtergronden en veel details, zonder dat het onoverzichtelijk wordt. Scarpa tekent veel eenvoudiger en zijn figuren maken allerlei ongecontroleerde bewegingen. Ze zwiepen echt alle kanten op.

Een perfect album met één klein foutje waar je lekker over kunt zeuren.

Ik weet anders nog wel iets om over te zeuren. Wat een ontzettend slechte cover! Nou is er van Scarpa ontzettend veel materiaal beschikbaar en dan kiezen ze als voorkant een uitvergroot plaatje uit een verhaal! En het is niet eens een afbeelding van Donald Duck! Met afstand de slechtste cover uit de reeks. (Hoewel de reeks bepaald niet bekend staat om zijn prachtige covers.)

Ze hadden deze plaat als cover kunnen kiezen:



Of anders deze:



Of misschien zelfs deze:



(Onwaarschijnlijk omdat Dagobert het hoofdpersonage is en Brigitta te onbekend of een vergelijkbare smoes. Een mooie plaat is het wel.)

En op de vertaling valt ook wel iets af te dingen. Sinds wanneer is "Geenbaard McDuck" een geschikte naam voor een personage? Is het een geloofwaardige naam? Spreekt hij tot de verbeelding? Of ziet het er toch vooral knullig uit? Het is natuurlijk een toespeling op 'echte' piratennamen als Roodbaard en Zwartbaard, maar het is helaas het soort naam dat een kleuter zou verzinnen.

Maar goed, Scarpa verdient een album. Hoera voor Scarpa!

[Rockerduck]

Ho, stop. Scarpa is ontegenzeggelijk de belangrijkste Italiaanse Disney-tekenaar, maar de beste? Met die malle rubberen eenden van hem? Nee toch?

Absoluut. Waarom anders, denk je, zijn zowat alle later belangrijk geworden Italiaanse tekenaars bij hem in de leer gegaan? Omdat Scarpa als geen ander het vak beheerste. Hij wist precies hoe hij zijn verhalen aantrekkelijk moest presenteren. De eenvoud die jij later noemt, is juist zijn grote kracht. Dat was bij Barks en Gottfredson ook al zo. De stijl van die laatste heeft Scarpa zich trouwens als geen ander meester gemaakt. Kijk maar naar zijn vroege Mickey-verhalen; dat lijken wel van die mooie oude Amerikaanse krantenstrips, maar zonder dat het levenloze kopieën zijn.

Ik vind Giorgio Cavazzano de beste Italiaanse tekenaar. Die maakt mooie, strak geïnkte tekeningen, vaak met gecompliceerde achtergronden en veel details, zonder dat het onoverzichtelijk wordt.

Cavazzano is zeker een bekwame tekenaar, maar maakt zich er ook vaak wat makkelijk van af. Voor een serie als 'Dragonlords' heeft hij echt zijn best gedaan, maar dat vind ik een gunstige uitzondering. In de reguliere verhalen is Cavazzano vaak bezig met zo druk en opzichtig mogelijk te tekenen. Als je commentaar hebt op de zogenaamd 'zwiepende' eenden van Scarpa, snap ik de prijzing van Cavazanno niet, want zijn eenden schommelen echt alle kanten op. ... En dan vind ik hem nog een bekwame tekenaar ook, een pak beter dan de meeste Italianen. Maar aan Scarpa kan hij niet tippen.

Scarpa tekent veel eenvoudiger en zijn figuren maken allerlei ongecontroleerde bewegingen. Ze zwiepen echt alle kanten op.

Geef daar eens een voorbeeld van? In zijn vroegste verhalen zijn de eenden vaak wat beweeglijker, ja. Maar over zijn latere jaren heb je eens gezegd dat de eenden juist te stijf waren. Scarpa's vroegste eenden (zoals te zien in dit album) zijn wat ronder, ja, meer als een tekenfilm geanimeerd. Maar dat zijn Van Horn's eenden ook. In de stijl van de verhalen vind ik het passend, al gaat qua Ducks mijn voorkeur ook uit naar de latere Scarpa van de jaren '80.

En over die cover: tja, ik wilde er niet over beginnen...

[Donald Duck]

De cover van dit album is inderdaad niet geweldig. Zijn zat mooiere te bedenken. Bepaald geen oogtrekker.

[DuckBoy]

Ik heb het albums voor 50 cent op koninginendag gekocht. Nieuw staat. Wat een album! Het eerste verhaal was niet zo mooi ingekeurd maar dat mag de pret niet drukken. Het eerste verhaal was erg grappig met het leuke personage meneer Konartel. Het tweede verhaal was het beste verhaal dat ik ooit heb gelezen. Zelfs Bark's zijn lost in andes en the golden helmet kunnen er niet tegen op. Het had alles mooie tekeningen, een zeer orgineel plot, leuke grapjes en het toonde op een mooie manier de zachte kant van Oom dagobert met dat vogeltje dat hij wou redden omdat hij anders eenzaam werd. Het derde verhaal komt ook in mijn top 20. Alleen vind ik Scarpa zijn zware jongens niet zo mooi getekend. Het laatste verhaal was qua tekenstijl heel anders dan de andere verhalen, maar nog steeds subliem.

[Kwekje]

Ik heb het albums voor 50 cent op koninginendag gekocht. Nieuw staat. Wat een album! Het eerste verhaal was niet zo mooi ingekeurd maar dat mag de pret niet drukken. Het eerste verhaal was erg grappig met het leuke personage meneer Konartel. Het tweede verhaal was het beste verhaal dat ik ooit heb gelezen. Zelfs Bark's zijn lost in andes en the golden helmet kunnen er niet tegen op. Het had alles mooie tekeningen, een zeer orgineel plot, leuke grapjes en het toonde op een mooie manier de zachte kant van Oom dagobert met dat vogeltje dat hij wou redden omdat hij anders eenzaam werd. Het derde verhaal komt ook in mijn top 20. Alleen vind ik Scarpa zijn zware jongens niet zo mooi getekend. Het laatste verhaal was qua tekenstijl heel anders dan de andere verhalen, maar nog steeds subliem.

Ik ben blij dat je er blij mee bent m'n jongen