Ik vind "Pawns of the Loup Garou" (BV 110) geen goed verhaal, of althans slecht verteld. Barks schreef 't verhaal in 1967, ná zijn pensioen. Het werd destijds getekend door Tony Strobl en voor Nederland hertekend door Daan Jippes. Opmerkelijk genoeg vertellen de tekeningen niet hetzelfde verhaal als de dialogen. Op basis van de tekeningen lijkt het verhaal eenvoudig, maar in de laatste pagina's wordt er in de dialogen ontzettend veel uitgelegd dat in de tekeningen nergens terug te vinden is. Een duidelijke misser is bijv. het feit dat een vluchtende passant op blz. 6 achteraf bezien de hoofdschurk van 't verhaal is. Deze figuur duikt verder niet meer op, wél zijn er nog twee andere passanten, waarvan er één duidelijk een boeventronie heeft. Deze figuur is echter onschuldig.
Op basis van de tekeningen kom ik tot 't volgende verhaal: DD bezorgt met een postvliegtuig in Canada een kist met gereedschap. De man die de kist komt afhalen, is op de vlucht voor een weerwolf en kaapt 't vliegtuig. Hij laat een kist met een gouden beeld achter. Beide kisten worden 's nachts gestolen door de weerwolf, die ze terugbrengt naar zijn hol, dat de ingang van een goudmijn is. De Ducks achtervolgen de weerwolf en dringen het hol binnen. Ze ontdekken een juffrouw die verder werkt aan het (onaffe) gouden beeld. Slechts een volledig afgewerkt beeld kan de betovering van de weerwolf verbreken. Dit lukt. Helaas blijft onduidelijk wat er verder met de weerwolf gebeurt. Op de laatste blz. is hij eenvoudig niet meer in beeld.
Nu moet er natuurlijk 't één en ander uitgelegd worden. Dat gebeurt in de dialogen. De juffrouw is eigenaar van de mijn en heeft gereedschap besteld. De vluchtende man heeft 't gouden beeld gestolen van de juffrouw. Het is wél erg dom dat hij de kist met 't beeld in de sneeuw laat liggen, want op 't moment dat hij bij 't vliegtuig arriveert is die weerwolf in geen velden of wegen te bekennen. Dat zou je een plotgat kunnen noemen.
En de weerwolf? Tja, dat zóu natuurlijk een betoverde mens kunnen zijn. Die juffrouw is dan zijn gevangene. Maar Barks is wars van toverij en komt weer eens met een "geloofwaardige" verklaring voor een bovennatuurlijk fenomeen. De monsterlijke wolf is helemaal geen weerwolf, maar een *gehypnotiseerde wolf die denkt dat hij een weerwolf is*!
Nou vraag ik je! Het gouden beeld dient dan weer niet om de hypnose te verbreken, maar om te voorkomen dat de wolf bij volle maan een échte weerwolf wordt!
Wat nodeloos ingewikkeld! Wat een zooitje!
De wolf werd gehypnotiseerd door de schurk Gorre Gruw, die de goudmijn van de juffrouw wilde afpikken! Maar de juffrouw heeft boeken gestolen van Gorre Gruw en ontdekt dat je de razernij van een weerwolf kunt beteugelen door een gouden beeld te maken! Ondertussen wist ze het vertrouwen van de wolf te winnen! Daarom helpt de wolf de juffrouw door het gouden beeld terug te stelen! Want Gorre Gruw had het beeld gestolen zodat de wolf haar zou verslinden als hij bij volle maan een echte weerwolf zou worden! En dat allemaal zonder visuele aanwijzingen in éém enkel plaatje! Enkel ellenlange teksten in bomvolle ballonnen, alsof Don Rosa 't geschreven heeft.
Was 't echt te veel gevraagd om bijv. in een plaatje te laten zien dat de naamloze juffrouw en de wolf met elkaar kunnen opschieten? Zoals Glittering Goldie en de beer Blackjack? Je zou haast denken dat er door een verkeerde vertaling een totaal ander verhaal ontstaan is. 't Zou niet de eerste keer zijn.
*) Hypercritical Inquiring Seeker into Tales of Old and Rumors of Yore, as well as Noser-outer of Unprovable Tommyrot!