door Rockerduck » zo jun 14, 2009 2:18 am
Eindelijk! Een topic waarin ik ongegeneerd met Rosa mag dwepen! Nu zullen jullie Rockerduck eens van een heel andere kant leren kennen...
- The Son of the Sun (De zoon van de zon)
Zijn allereerste verhaal doet heel erg Barks aan. Niet omdat er allerlei letterlijke verwijzingen in zitten naar Barks-verhalen (wat toen nog origineel was), maar vanwege het uitstekende verhaal, personages in-character, spanning, en ironisch Barks-achtig einde. Een 10!
- Cash Flow (Geld als water)
Eerste echte "typisch Rosa" verhaal, waarin hij speelt met de natuurwetten (zwaartekracht, vastheid etc.), wat hij later nog zal herhalen. Nog wat teveel letterlijk van Barks nagetekende houdingen in de figuren, maar desondanks bijzonder grappig, origineel verhaal. Ook een 10!
- Last sled to Dawson (Laatste slee naar Dawson)
Alleen al omdat het een 'Klondike'-verhaal is waarin Dagobert niét als een verliefde puber in een soaprelatie met Goldie verwikkeld is. Hier zijn nog resten van de Dagobert en Goldie uit Barks' 'Back to the Klondike' te bespeuren. Geweldige verhaalopbouw, voldoende spanning en een ontroerende, verrassende ontknoping. Misschien een beetje zoetsappig en het standbeeld voor het hotel is net iets te veel van het goede. Toch een 9!
- His Majesty McDuck (Zijne majesteit Dagobert)
Summiere verwijzingen naar Dagobert's verleden, eerste aanzet tot geschiedenis van Duckstad, en hommage aan 'Citizen Kane' in de bibliotheekscène. Maar vooral een scherpe, slimme politieke satire. Minpunten voor het te opzichtig tonen van Dagobert's goede hart. Daar was een betere uitleg nodig geweest. Toch nog een 9!
- The Money Pit
Destijds nog in DD Weekblad geplaatst. Treffende satire op de verzamelaarsgekte die destijds (en nog steeds) de (Amerikaanse) stripmarkt teisterde. Spannend ook, met de levensgevaarlijke situatie waarin Donald belandt. Ik kneep 'm echt even. Memorabel einde. Ook een 9!
- On stolen time (Tijd is geld)
Rosa-humor: Willie vindt iets uit waarmee de tijd stil blijft staan. Dus ook personen, oppervlakten, vloeistoffen etc. Waardoor Donald tegen een vlinder oploopt, de Zware Jongens over de hoofden van een menigte lopen en Kwik, Kwek en Kwak het vlijmscherpe gras niet kunnen betreden. Ik heb me slap gelachen. Een 8!
- Island at the edge of time (Eiland op het randje van de tijd)
Weer zo'n verhaal dat alleen Rosa had kunnen bedenken, waarin gespeeld wordt met het fenomeen tijdzones, wat voor een heel creatieve, onvoorziene oplossing aan het einde zorgt, met een tweedubbele bodem. Goed gebruik ook van Goudglans hier. Ook lijkt Rosa ondertussen zijn eigen tekenstijl gevonden te hebben. Ik geef het verhaal een 8!
- Of Ducks, Dimes and Destinies (Van Ducks, Dubbeltjes en Dwaze heksen)
Rosa's eerste duik in Dagobert's jeugd en familie. Maar het verhaal staat op zichzelf en had op zich geen vervolg in 12 delen nodig. Had Rosa het hierbij gelaten, dan waren zijn verhalen veel beter te pruimen geweest. Heerlijk hoe de jonge Dagobert Zwarte Magica zijn toekomstige geluksdubbeltje geeft --en hoe Magica vervolgens beseft dat het dubbeltje niks waard is als Dagobert het niet verdient. Er bestond dus een tijd dat Rosa wel degelijk goede verhalen kon schrijven. Geweldige achtervolging tussen Magica en Fergus, trouwens. Wederom een 8!
- The Duck who never was (De eend die nooit bestond)
Een parodie op 'It's a Wonderful life', met een glansrol voor Donald Duck. Hoe zou Duckstad eruit hebben gezien zonder Donald? Een andere schrijver had er een verzameling flauwe grappen van gemaakt, maar Rosa gaat op respectvolle wijze om met het personage. Al met al misschien toch wat zoetsappig en te expliciet, maar desondanks een ruime 7!
- The Universal Solvent (Het verschrikkelijke oplosmiddel)
Ik herinner me dit verhaal vooral vanwege de spannendste cliffhanger ooit. Althans, in de Egmont-versie zou het cliffhanger zijn geweest, want daar werd het verhaal gesplitst in meerdere delen. Ik heb het over de scène waarin de Ducks in de schacht naar het middelpunt der aarde van boven worden bedreigd door omlaag vallende rotsblokken en van onder oplaaiende gloeiendhete magma. Sowieso is het hele idee van een reis naar het middelpunt der aarde fantastisch. Ja, Jules Verne had het eerder gedaan, maar het combineren van dit soort wetenschappelijk verantwoorde uitleg en een spannend verhaal is een compliment waard. Helaas begint hier ook Rosa's streven naar wetenschappelijke correctheid, wat saai kan worden. Al met al een 7!
- A Matter of Some Gravity (Een zaak van gewicht)
Sterk kort verhaal waarin Rosa het eeuwige Magica-steelt-dubbeltje gegeven weet om te bouwen tot een klopjacht waar ik krom om heb gelegen van het lachen. Wederom gespeeld met de natuurwetten. Deze keer kunnen Donald en Dagobert alleen nog maar op de muren lopen, met alle gevolgen van dien. Had Rosa het maar bij deze originaliteiten gehouden, dan kreeg hij voor alle verhalen een... 7!
- The Sharpie of the Culebra Cut (Topdeal in Panama)
Jaha, een B-hoofdstuk uit Dagobert's Levensverhaal. Maar eerlijk is eerlijk, dit deel is spannend. Het is bij lange niet zo goed als zijn eerdere Levensverhaal-delen, laat staan zo goed als zijn andere verhalen, maar ik vind de situering leuk, de geschiedkundige component spreekt me aan en ik ben erg te spreken over de aanwezigheid van president Theodore Roosevelt. Toch nog een 6, en dat is voldoende!
- Forget it! (De vergeetspreuk)
Rosa's laatste acceptabele verhaal. Wederom slap gelegen van het lachen, alleen is het uitgangspunt in feite een harhaling van 'A matter of some gravity' en zijn sommige grappen wat te vergezocht. Maar ik heb me er mee vermaakt, dus een 6!
And if my thought-dreams could be seen
They'd probably put my head into a guillotine