Rockerduck schreef:Dat Miss Penny Wise maar in één verhaal voorkomt, doet er niet toe. Er zijn beslist meer obscure feiten uit Barks-verhalen die Rosa heeft meegenomen, zoals Dagobert die in 'The Loony Lunar Gold Rush' vertelt dat hij ooit in de buidel van een kangoeroe reisde. Rosa moet consequent zijn, of zijn mond houden.
Twee opties? Is het zo makkelijk? Ei vreest van niet. Als Rosa Miss Penny Wise gebruikt kan hij er een eigen typische Rosa-draai aan geven, waardoor Barks's versie er als het ware uitgeschreven wordt.
Zo heeft Rosa ook "privé" adviezen en tips van Barks genegeerd, zoals een idee over het "geluk" dat Dagobert's eerste dubbeltje brengt. In Lo$12 maakt Rosa korte metten met dat geluk, en ook in zijn begeleidende uitleg bij dat hoofdstuk. Zo trouw is Rosa aan Barks...
Wie weet sterft Miss Penny Wise, of heeft ze zich vergist met dat briefje. Dagobert had natuurljk medelijden met deze gestoord geworden vrouwelijke Dagobert-fan, en heeft haar daarom dat huisje gegeven. Zo kan Penny Wise alsnog de nek omgedraaid worden, met dergelijke Rosaïstische kronkels.
Volgens Ei is het goed nieuws dat Rosa moeilijk doet over Miss Penny Wise. Zo is Penny evenals de Magic Hourglass een symbool van hoe pijnlijk makkelijk zogenaamde tovenaarsleerlingen als Rosa, hun eigen fan-religie opdringen als de heilige waarheid.
Als Rosa het heeft over alles van Barks, klinkt dat even plat als iemand die meent de Bijbel volledig te kunnen doorgronden. Alsof het niets is, jezelf zo te overschatten. Maar ondertussen is het grote publiek maar wat blij met zo'n handige korte uitleg van iemand die het zogenaamd beter weet en die zogenaamd al het vuile werk heeft gedaan. Zowel voor- en tegenstanders verdringen elkaar. Zo blijft, in dit geval, Rosa centraal staan.
Volgens Ei heeft Michiel P een sterk punt met het advies om Rosa te negeren en zelf iets te creëren dat wel goed is. Als er nu een artiest op zou staan met een Penny Wise-verhaal waarbij Rosa's gekonkel in het niets valt, wie gaat het dan nog over een afgedane Rosa hebben?
Rockerduck schreef:Wás het maar kul. Maar Rosa heeft al zo vaak aangegeven dat Barks dit fout doet, en dat, en dit, en dat, en dat híj, Rosa, dat even netjes rechtgezet heeft. Dat is een 'tweede Barks', toch? Dat kun je in de DCML-archieven nalezen. Ook heeft hij in een interview met Stripschrift gezegd dat hij de enige is die bekend genoeg is met de verhalen van Barks om erop voort te borduren. Kortom: Rosa denkt dat hij een tweede Barks is.
Hieronder een van de berichten waarin Rosa opschept over zijn Life of $crooge. Afkomstig van DCML:
Don Rosa op DCML, 18 november 1993:
- - - - - - - - - -
I wouldn't be surprized that a non-Duck-fan or non-$crooge-expert might come away from the Lo$ thinking it was only mildly amuzing. It's all designed to only make complete sense or full humor (such as it is) to those already thoroughly familiar with the characters and their history -- which is the series biggest flaw. But I always knew this weakness... a large part of the enjoyment of the stories I expect (and design) to come from Duck fans who I expect to get a kick out of how I've fit all the Barks-facts into one loooong story. There are so many elements of the stories, so many sequences or extraneous facts that are stuck in here and there JUST to get them mentioned, and a casual reader would either get nothing from their inclusion or would actually be puzzled by the seeming pointlessness of lots of it. But this can't be an excuse -- if the stories fail to completely entertain ALL readers, that can never be good.
- - - - - - - - - -
In bovenstaande tekst prij$t Rosa zijn werk aan als zijnde bedoeld voor de gevorderde Barks-fans. Waar of niet? Zijn betogen lezen als een reclame-folder. Hoe flauw is het dan van Rosa, van zijn vrienden en van zijn publiek, als ze zich daarna indekken met smoesjes?
Rosa heeft zowel de Rosaïsten als de Barksisten een loze belofte gedaan. Misschien vinden de Rosaïsten alles wel best van van Rosa, maar veel Barksisten zien meteen de verschillen en de fouten.
Tot dusver kan, na twintig jaar Rosa, geconcludeerd worden dat Rosa schaamteloos ten koste van andermans werk, zichzelf gepositioneerd heeft als degene die zijn publiek wel even de les zal lezen over hoe Barks gelezen moet worden. Want Rosa heeft natuurlijk bij voorkeur het laatste woord.
Rosa weet zelfs zijn fouten (blunders) handig weg te schrijven als zijnde interessante wetenswaardigheden. Want Rosa is zogenaamd zo precies, dat hij zich zogenaamd drukmaakt om de kleinste foutjes. Gevolgd door een klacht over hoe anderen er met de pet naar gooien.
Don Rosa op DCML, 11 Januari 1994:
- - - - - - - - - -
The changes that I am today mailing out to Gladstone for "The Guardians of the Lost Library" would be either pointless or impossible for Stefan to include in the Swedish edition. There were a number of changes in the dialogue, but nothing major as I recall. The rest of it was changes in dialogue and art needed to add the major bit about the Woodchuck emblem which, as you know, was always to be lost to any but the American audience (small as it is) due to there not BEING a Woodchuck emblem outside the U.S. -- or if there is, not the "J.W.W." emblem which my story involved.
The other new art involved correcting the Marco Polo error he pointed out, bless his peapickin' lil' heart. What this involved was some changes in dialogue and omitting of two panels on page 13, shifting all the panel tiers up one on 13-15, then two new panels for page 15 where I simply moved the Marco Polo reference. Now I COULD send Stefan a copy of the new panels which would make it possible for Sweden to correct their version. However, it would involve clipping photostats, moving panels, new dialogue, and coloring... and I think Stefan will corroborate me on this: the Swedish publisher won't want to lift a finger to go to the trouble of correcting any error no matter how hideaous it is. They just don't get paid to do that. Their job is to simply crank the stuff out and be done with it. Ask Stefan if he thinks they'd go to any trouble to tamper with the story and I'll send him the new art panels in a wink. (Norway and America are the only countries that I think act like they are really concerned with doing the best work they can... and if Norwegian readers don't agree, it's only because Norway is bucking a system set up against that sort of attitude.
- - - - - - - - - -
Zie hoe makkelijk Rosa anderen meesleurt in zijn eigen val. In dit geval ene Stefan. (Een Zweedse vertaler?)
Rosa vertelt over een fout in 'The Guardians of the Lost Library'. Sportief, zou je zeggen. Maar daarna deelt Rosa zo'n loeiharde trap uit naar de uitgever, dat het lijkt alsof de uitgever de uiteindelijke boosdoener is:
"However, it would involve clipping photostats, moving panels, new dialogue, and coloring... and I think Stefan will corroborate me on this: the Swedish publisher won't want to lift a finger to go to the trouble of correcting any error no matter how hideaous it is. They just don't get paid to do that. Their job is to simply crank the stuff out and be done with it. Ask Stefan if he thinks they'd go to any trouble to tamper with the story and I'll send him the new art panels in a wink. (Norway and America are the only countries that I think act like they are really concerned with doing the best work they can... and if Norwegian readers don't agree, it's only because Norway is bucking a system set up against that sort of attitude."
Rosa slaat hard om zich heen. Onderwijl slijmend over uitgevers die wel bereid zijn om in photostats te knippen, plaatjes te verschuiven, nieuwe dialoog en in kleuring toe te voegen. Alsof het niets is. Rosa maakt een fout. Stop de persen.
Als Rosa zo'n ontzettende fout maakt dat zo'n zware ingeep van bovenaf nodig is, wat zegt zijn vingerwijzende reactie dan over hem als mens en als artiest? Is het erg vreemd dat Rosa, volgens geruchten, problemen heeft met uitgevers zoals die in Nederland en Duitsland?
Je kunt over de fouten ook zeggen: *Rosa's* job is to simply crank the stuff out and be done with it.
Ei vindt het een beetje zielig te zien hoe Rosa's fans zich laten opstoken door zo'n wereldvreemde nep-goeroe, die zich zo over een "systeem" beklaagt om simpelweg een fout van zichzelf weg te praten. Je zou er wantrouwend en paranoïde van worden. Is dat gezond voor het opgroeiende kind?
Rosa laat zien hoe betrekkelijk de roem van Barks is. Een grote mond is het halve werk, wil je opvallen.
En ondertussen maar zaniken over fouten van Barks, die slechte dagen had. Zo veegt Rosa zijn stoepje schoon.
Rockerduck schreef:Inderdaad, mensen die over Barks discussiëren dragen iets positiefs bij.
Je kunt ook overdrijven. Op McDuck wemelde het van de sjacherijnige vleermuizen.
Rockerduck schreef:Want Barks was zélf altijd heel positief, in tegenstelling tot de eeuwig klagende Rosa, en Barks' verhalen waren positief, in tegenstelling tot de soap-verhalen van Rosa die vol staan van familieruzies, overleden ouders en gesnik en gesnotter.
Hoeveel lijken Rosa's verhalen inhoudelijk op zijn uitspraken? Ei ziet een verband. Volgens Ei is Rosa gewoon een arme oude man die via pulp-kinderstrips zijn miserabele leventje probeert te verheffen.