Thom Roep

[Badeend]

Badeend bespeurt hier drie misverstanden. Natuurlijk beschouwt Badeend het als zijn taak om ze deskundig de wereld uit te helpen. Daarna mag iedereen van Badeend rustig verder klagen, zolang het maar met het goede uitgangspunt gebeurt.

1. Marktwerking is echt iets fundamenteels anders dan democratie. Het is niet de taak van de redactie om de belangen van de lezers te verdedigen, maar om goede entertainment neer te zetten. De redactieleden zitten er omdat een uitgever met (blijkbaar) goed inzicht in commercie en entertainment besloten heeft ze hiervoor te betalen.

Badeend kan zich twee gevallen voorstellen waarin de lezers actief ingrijpen. Het eerste is wanneer de redactie echt iets onethisch zou publiceren. Het tweede is wanneer er zoveel abonnementen worden opgezegd dat de verkoopcijfers DRAMATISCH terugdringen. In dat geval is het de taak van de werkgever om iets aan de redactie te doen. De taak van de lezer houdt hier op bij het opzeggen van z'n abonnement, hooguit 'met opgaaf van redenen.'

Het is terecht dat we ons bemoeien met hoe politici hun werk doen. Maar Badeend vindt het op z'n minst ongepast om artiesten op het matje te roepen om de manier waarop zij werken.

2. Er wordt hier gesproken van het 'vereren' van de hoofdredacteur. Dat sommige lezers zo ver willen gaan is jammer en onterecht, en iets wat helaas bij de meeste spraakmakende artiesten gebeurt. Je kunt fan zijn van het werk van een artiest (of het werk van een artiest gruwelijk haten), maar fan zijn van een artiest (of hem persoonlijk haten) is ontzettend gevaarlijk.

Echt, niet doen!

Badeend kent trouwens ook geen artiest die het op prijs stelt, uitzonderingen daargelaten. Meestal zijn het gewoon mensen die hun werk doen.

Wat je wel al dan niet kunt doen is vertrouwen op iemands talent, en bijvoorbeeld een abonnement erop nemen. Of niet dus. Van Badeend mag je zelfs iemand erom complimenteren, of kritiek geven. Maar niet met het uitgangspunt dat hij er iets aan zou móeten doen, hooguit met de houding dat z'n werk anders blijkbaar niks voor je is.

3. Die Italiaanse beginplaat is inderdaad flink opgevuld en treffend ingekleurd, maar Badeend weet zeker dat het een inleiding is tot een bijzonder flauw, kinderachtig en betekenisloos verhaal is met een einde dat je over een week vergeten bent. Wat zegt Badeend, binnen drie dagen al.

Wat Badeend betreft zit de kwaliteit van de producktie onder TR in de bescheiden Nederlandse geestigheid (met een tikje Amsterdamse flauwheid), en personages waar de lezer zich mee kan identificeren. Dat laatste is in Badeends kraaloogjes een succesvolle voortzetting van de Barksiaanse traditie. En deze kwaliteiten vindt Badeend bij geen andere Duckredactie terug. Al helemaal niet bij de hypothetische redactie die verhaalcredits plaatst of eenzijdige personages als Brigitta Gans of Otto van Drakenstein zou introduceren.

[Rubberduck]

De meeste Nederlandse verhalen van de afgelopen, pak 'm beet, 10 jaar zijn voorspelbaar, vallen constant in herhaling, zijn onlogisch verteld, bevattem enorme plotgaten, en reduceert de personages tot kartonnen-uitsneden met maar één toegestane eigenschap. Lange verhalen mogen niet meer. Altijd weer dezelfde thema's: de weddenschap tussen Donald en Guus, de burenruzie met Donald en Bolderbast, de mislukte uitvinding van Willie, enz.

Het is een grove belediging van Carl Barks om zijn werk te vergelijken met de onnozele verhaaltjes die de Nederlanders tegenwoordig produceren. De enige positieve uitzondering vind ik de Mikmak-verhalen van Jonker. Helemaal goed. Maar dat is dan weer geen Donald Duck.

[Duckfan van Down Under]

3. Die Italiaanse beginplaat is inderdaad flink opgevuld en treffend ingekleurd, maar Badeend weet zeker dat het een inleiding is tot een bijzonder flauw, kinderachtig en betekenisloos verhaal is met een einde dat je over een week vergeten bent. Wat zegt Badeend, binnen drie dagen al.

Pardon? Dit is wel een van de zeker betere pocketverhalen, en ik denk dat Dubbelduck dat al gezien had. Ook zit er een stukje ironie in de tekening, omdat het juist een heel kleurrijke wereld moest voorstellen. Dit verhaal staat in de eerste Duitse pocket die ik kreeg, LTB 381, en de Nederlandse pocket 155. Het is "De Kleurenjagers". Dit verhaal (en daarbij ook alle verhalen in alle pockets sinds 1992!) is niet flauw, kinderachtig en betekenisloos! Het gaat over Donald die per ongeluk alle kleuren in de wereld langzaam wegvaagt. Hij en Willie Wortel moeten nu op zoek naar de 3 primaire kleuren op hun puurst. Dat verhaal is niet niks! Ik vraag me trouwens af hoeveel pockets jij sinds 1992 hebt gelezen.

Wat Badeend betreft zit de kwaliteit van de producktie onder TR in de bescheiden Nederlandse geestigheid (met een tikje Amsterdamse flauwheid), en personages waar de lezer zich mee kan identificeren. Dat laatste is in Badeends kraaloogjes een succesvolle voortzetting van de Barksiaanse traditie. En deze kwaliteiten vindt Badeend bij geen andere Duckredactie terug. Al helemaal niet bij de hypothetische redactie die verhaalcredits plaatst of eenzijdige personages als Brigitta Gans of Otto van Drakenstein zou introduceren.

Eens kijken:
-De hedendaagse Duck is een "succesvolle voortzetting van de Barksiaanse traditie"? Zoals Rubberduck al zei, dat is een grove beledeging naar Barks toe.
-Geen andere Duckredactie doet het zo goed als de onze? Loop toch naar de maan. De Italianen produceren geniaal werk, de Denen zijn zo slecht nog niet, en zelfs de Amerikanen kunnen het op dit moment beter dan wij! Zelfs de herdrukken van de Brazilianen!
-Brigitta Gans en Otto van Drakenstein eenzijdige personages? Dat is gewoon niet waar. Brigitta mag dan wel verliefd zijn op Dagobert, ze is ook een sterke, geemancipeerde vrouw, niet te vergeten dat ze met Linke Lowie wel eens zaken doet. Otto van Drakenstein is misschien wel een gekke proffesor, maar hij is ook expert op het gebied van alles. En al is hij misschien eenzijdig, hij is goed te gebruiken in de oude kratenstrips. Dit zijn geen redenen om een personage gewoon te verbannen.
-Wat precies is er mis met verhaalcredits? Moet iedereen soms denken dat Walt Disney dit allemaal doet? Of moet dit weer gebeuren?

Deze week dacht ik dat ik niet goed werd. Ik ontmoette het levende bewijs van het feit dat Rosa ervoor gezorgd heeft dat lezers zijn verhalen met die van Barks verwarren. Mijn huisgenoot zag dat ik een Donald Duck had gekocht en zei dat-ie die vroeger ook las. Vooral Dagobert Duck vond-ie goed. Maar de beste verhalen kwamen volgens hem van ene Carl Clarck... Carl May... Carl... "Carl Barks", wist ik hem te vertellen, met veel enthousiasme. Ja, dát was 'm, Carl Barks! Die had altijd van die leuke details op de achtergrond, met van die grapjes. En dan dat verhaal waarin Donald steeds zijn vinger vast heeft in de lijmpot en dat dat dan steeds terugkeert in het verhaal... Een meesterlijk verhaal van Barks vond-ie het.

Toen heb ik het maar opgegeven.

Nee! Dat nooit meer!

[Appie Aap]

Badeend bespeurt hier drie misverstanden. Natuurlijk beschouwt Badeend het als zijn taak om ze deskundig de wereld uit te helpen. Daarna mag iedereen van Badeend rustig verder klagen, zolang het maar met het goede uitgangspunt gebeurt.

Ik heb dit bericht en bovenstaande berichten met verbazing gelezen. Ten eerste, waarom zou iedereen volgens hetzelfde uitgangspunt moeten discussiëren. Dat zou een discussie totaal overbodig maken. Bovendien dring je op deze manier een ander iets op. Zijn ze op de redactie ook heel goed in.

1. Marktwerking is echt iets fundamenteels anders dan democratie. Het is niet de taak van de redactie om de belangen van de lezers te verdedigen, maar om goede entertainment neer te zetten. De redactieleden zitten er omdat een uitgever met (blijkbaar) goed inzicht in commercie en entertainment besloten heeft ze hiervoor te betalen.

Badeend kan zich twee gevallen voorstellen waarin de lezers actief ingrijpen. Het eerste is wanneer de redactie echt iets onethisch zou publiceren. Het tweede is wanneer er zoveel abonnementen worden opgezegd dat de verkoopcijfers DRAMATISCH terugdringen. In dat geval is het de taak van de werkgever om iets aan de redactie te doen. De taak van de lezer houdt hier op bij het opzeggen van z'n abonnement, hooguit 'met opgaaf van redenen.'

Het is terecht dat we ons bemoeien met hoe politici hun werk doen. Maar Badeend vindt het op z'n minst ongepast om artiesten op het matje te roepen om de manier waarop zij werken.

Hier snap ik ook niets van. Waarom zouden we ons niet met de Donald Duck mogen bemoeien. Wanneer iemand een slecht product maakt, moet je toch aangeven waarom het slecht is. Per slot van rekening heb je het gekocht. En wanneer dit niet zo is, kan een redactie deze kritiek ter harte nemen. Wanneer Apple bijvoorbeeld een product uitgeeft dat niet goed werkt, moeten de gebruikers dan maar niet klagen, omdat Apple het puur en alleen voor de winst doet. Zo zijn er nog veel meer andere voorbeelden te noemen.

3. Die Italiaanse beginplaat is inderdaad flink opgevuld en treffend ingekleurd, maar Badeend weet zeker dat het een inleiding is tot een bijzonder flauw, kinderachtig en betekenisloos verhaal is met een einde dat je over een week vergeten bent. Wat zegt Badeend, binnen drie dagen al.

En waarom heeft iedereen zoveel vooroordelen over verhalen in de Pockets. Hier gebeurt het ook weer. Je weet zeker dat het verhaal 'flauw, kinderachtig en betekenisloos' wordt. Hoe kán je dit nou weten? Je 'weet het zeker', dus je hebt het verhaal niet eens gelezen! Duckfan van Down Under doet tenminste een uitspraak over iets wat hij zeker weet. Verder valt het me enorm op dat hier mensen zijn die negatieve uitspraken doen pockets en vervolgens ook nog zeggen dat ze 'toch maar weer moeten gaan lezen'. Ga ze eerst lezen en geef dan je échte mening, dan kunnen we je serieus nemen. Volgens mij lezen ze op de redactie ook amper wat ze uitbrengen.

Wat Badeend betreft zit de kwaliteit van de producktie onder TR in de bescheiden Nederlandse geestigheid (met een tikje Amsterdamse flauwheid), en personages waar de lezer zich mee kan identificeren. Dat laatste is in Badeends kraaloogjes een succesvolle voortzetting van de Barksiaanse traditie. En deze kwaliteiten vindt Badeend bij geen andere Duckredactie terug. Al helemaal niet bij de hypothetische redactie die verhaalcredits plaatst of eenzijdige personages als Brigitta Gans of Otto van Drakenstein zou introduceren.

Brigitta of Otto eenzijdig noemen? Wat denk je van al die personages nu in de Donald Duck: Midas, Wolfje, de drie biggetjes, Joe Carioca, Panchito, Hiawatha, Ariël, Mikmak en al die andere personages waarvan ik de redactie bewonder hoe ze ze kúnnen uitmelken: elke week weer een verhaal dat op hetzelfde neerkomt. Brigitta is een aanvulling op Dagobert, wat het minder eenzijdig kan maken, nog los van het feit dat Brigitta helemaal niet eenzijdig is. En hetzelfde geldt voor Otto. Deze personages geven meer mogelijkheden. Maar goed, ik vraag me af waar je je uitspraken op hebt gebaseerd.

[McDuck Menu]

Eens kijken:
-De hedendaagse Duck is een "succesvolle voortzetting van de Barksiaanse traditie"? Zoals Rubberduck al zei, dat is een grove beledeging naar Barks toe.
-Geen andere Duckredactie doet het zo goed als de onze? Loop toch naar de maan. De Italianen produceren geniaal werk, de Denen zijn zo slecht nog niet, en zelfs de Amerikanen kunnen het op dit moment beter dan wij! Zelfs de herdrukken van de Brazilianen!

Ik ben van mening dat de Nederlanders en Denen dichter bij de Barks traditie zitten dan de Italianen. Een mening kun je hebben, dat mag gelukkig. Het laatste wat ik gehoord heb van de Amerikanen is dat ze superhelden van de figuren hebben gemaakt. Dit kan ik mis hebben, maar volgens mij is het verder aardig uitgestorven na het stoppen van Gemstone.

[Duckfan van Down Under]

McDuck Menu, je haalt nu twee punten door elkaar. Wat is bedoelde was:
1. De Nederlandse Duck een succesvolle voortzetting van de Braks-traditie noemen, is een belediging naar Barks toe. Ze proberen het wel.
2. De buitenlandse Ducks (zelfs de Amerikaanse, hoewel je die niet echt met de Duck kunt vergelijken) zijn vaak beter dan de binnenlandse.

[McDuck Menu]

Ja, maar je zet het er neer alsof het feiten zijn, terwijl het gewoon je mening is.

[Daniel73]

1. Marktwerking is echt iets fundamenteels anders dan democratie. Het is niet de taak van de redactie om de belangen van de lezers te verdedigen, maar om goede entertainment neer te zetten.

Is het neerzetten van goed entertainment, niet het verdedigen van "de belangen van de lezers"?
Staat het hooggeëerde publiek niet meer voorop? Badeend omschrijft een systeem waarin de entertainmentsindustrie zich belangrijker acht dan de consument. Een industrie die bepaalt wanneer wij wat, waar en hoe kunnen consumeren. Dit is de laatste jaren actueel. (Bijvoorbeeld DVDs met regiocodes, Apple met iPad.)

De taak van de lezer houdt hier op bij het opzeggen van z'n abonnement, hooguit 'met opgaaf van redenen.'

Inderdaad, het is slikken of stikken. Maar als ík dat schrijf ben ik te negatief!

Het is terecht dat we ons bemoeien met hoe politici hun werk doen. Maar Badeend vindt het op z'n minst ongepast om artiesten op het matje te roepen om de manier waarop zij werken.

Dus we kunnen McDrake wel opheffen? Geen kritiek meer op artiesten. Je stuurt de Roepredactie een compliment, of je zwijgt. (Badeend's Law?)

2. Er wordt hier gesproken van het 'vereren' van de hoofdredacteur. Dat sommige lezers zo ver willen gaan is jammer en onterecht, en iets wat helaas bij de meeste spraakmakende artiesten gebeurt. Je kunt fan zijn van het werk van een artiest (of het werk van een artiest gruwelijk haten), maar fan zijn van een artiest (of hem persoonlijk haten) is ontzettend gevaarlijk.

Echt, niet doen!

Badeend kent trouwens ook geen artiest die het op prijs stelt, uitzonderingen daargelaten. Meestal zijn het gewoon mensen die hun werk doen.

En Thom Roep is een van die uitzonderingen? Hij laat zich vereren in de Stripschrift en op de voorplaat van een Barks-album.

Welke leiderschapsstijl hanteert Roep? Patriarchaal leiderschap?

Het patriarchale leiderschap laat zich kennen door ook weer een sterke top-down-informatie, veel informeel optreden van de manager en een bijzondere communicatietoon, enerzijds vaderlijk, anderzijds betuttelend.

bron: http://books.google.nl/books?id=sQGiDKN2DKAC&pg=PA69&lpg=PA69&dq=patriarchaal+leiderschap&source=bl&ots=63DK5Aat1H&sig=s1oKGlwFT2NKYChFojjjwb0cfhY&hl=nl&ei=uvQATKmCB9K74gbXmfTLDg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=6&ved=0CC8Q6AEwBQ

Wat je wel al dan niet kunt doen is vertrouwen op iemands talent, en bijvoorbeeld een abonnement erop nemen. Of niet dus. Van Badeend mag je zelfs iemand erom complimenteren, of kritiek geven. Maar niet met het uitgangspunt dat hij er iets aan zou móeten doen, hooguit met de houding dat z'n werk anders blijkbaar niks voor je is.

Wie heeft gezegd dat de Roepredactie iets zou "móeten doen"? Alsof er een lezer of een groep lezers is, die de Roepredactie ergens toe kan verplichten.
Jij komt zelf aanzetten met dat "móeten doen".

3. Die Italiaanse beginplaat is inderdaad flink opgevuld en treffend ingekleurd, maar Badeend weet zeker dat het een inleiding is tot een bijzonder flauw, kinderachtig en betekenisloos verhaal is met een einde dat je over een week vergeten bent. Wat zegt Badeend, binnen drie dagen al.

Heb je het verhaal gelezen?
Is "bijzonder flauw, kinderachtig en betekenisloos" geen kwalificatie voor veel recente Nederlandse verhalen? Vind jij een idioot slaappetje wel pittig, volwassen en betekenisvol? (H 26177) En een 'Kerel 3000' (H 29489) waarin wat aangeklooid wordt? Of behoren die misbaksels tot de vele Ducks die je niet hebt gelezen?

Wat Badeend betreft zit de kwaliteit van de producktie onder TR in de bescheiden Nederlandse geestigheid (met een tikje Amsterdamse flauwheid), en personages waar de lezer zich mee kan identificeren. Dat laatste is in Badeends kraaloogjes een succesvolle voortzetting van de Barksiaanse traditie.

Ondertussen leest Badeend maar "af en toe" een Duck, en acht hij zich er "een beetje uitgegroeid". Zo hoog vindt Badeend de kwaliteit van de produktie onder Roep.
Kun je ooit uit Barks groeien?

BTW. Badeend spelt "producktie".

En deze kwaliteiten vindt Badeend bij geen andere Duckredactie terug. Al helemaal niet bij de hypothetische redactie die verhaalcredits plaatst of eenzijdige personages als Brigitta Gans of Otto van Drakenstein zou introduceren.

Oei, Badeend verwart deskundigheid met zijn eigen smaak. Zo'n instelling levert doorgaans rammelende uitspraken op.
Zijn Brigitta Gans of Otto van Drakenstein "eenzijdige personages"? Wat vindt Badeend dan van Buurman Bolderbast, Guus Geluk en Zwarte Magica? Dat zijn eenzijdige, beperkte personages. In Barks's wereld werden ze met mate gebruikt. Bij Roep zijn ze er zowat elke week.

Wat denk je van al die personages nu in de Donald Duck: Midas, Wolfje, de drie biggetjes, Joe Carioca, Panchito, Hiawatha, Ariël, Mikmak en al die andere personages waarvan ik de redactie bewonder hoe ze ze kúnnen uitmelken: elke week weer een verhaal dat op hetzelfde neerkomt.

Ja, hoe ze ze kúnnen uitmelken. Daar bewonder ik de Roepredactie ook voor. En dan nog met droge ogen beweren dat je je werk met liefde doet, omdat (kassa!) de lezers dat graag horen.

Ik ben van mening dat de Nederlanders en Denen dichter bij de Barks traditie zitten dan de Italianen.

Nederlands Duckstad en Deens Duckstad zijn twee werelden apart. De Denen hebben zich laten beïnvloeden door de Italiaanse traditie. De Denen hebben Otto, Diederik en Brigitta in hun verhalen gebruikt. Nederland weigert dat.

Barks heeft in de jaren '70 voor Italiaanse auteur Scarpa een idee geschetst waarin Dagobert verleid wordt door geldparfum van Brigittta.
Barks introduceerde van tijd tot tijd nieuwe personages. Toen een fan hem begin jaren '60 wees op een personage dat sinds de jaren '40 niet meer was gebruikt, heeft Barks dat personage opnieuw gebruikt: Buurman Bolderbast. Is iemand van jullie ooit opgevallen, dat Bolderbast opnieuw werd geïntroduceerd?
Zijn deze acties van Barks te vergelijken met hoe Roep zich opstelt? En is het niet ironisch, dat Roep dat vergeten personage bijna wekelijks gebruikt?

BTW. Die Brigitta-schets van Barks zou trouwens een leuke aanvulling zijn voor de albumreeks Beste Verhalen. Maar de lezer ziet er natuurlijk veel liever de beeltenis van een hoofdredacteur...

[Duckfan van Down Under]

En is het niet ironisch, dat Roep [Bolderbast] bijna wekelijks gebruikt?

Wekelijks. Hoeveel Bolderbast-achterkanten zijn er dit jaar al niet gebruikt?

[McDuck Menu]

Om even terug te komen op de standbeelden en de voorplaat met Thom Roep erin. Waaruit maken jullie op dat zoiets Thom Roeps eigen idee is?
De plaat van de standbeelden heet zelfs: CADEAU voor Thom!
Misschien was het een idee van Jippes zelf om Roep af te beelden op die voorplaat, en was het dus niet Roeps initiatief?
Ik neem aan dat het creatieve gedeelte van zo'n plaat aan de tekenaar wordt overgelaten, zeker in het geval van Jippes.
Waarschijnlijk omdat Roep veel betekent heeft voor de serie. Mag zoiets niet beloond worden?
Daan Jippes heeft ook aardig wat keren zijn naam in de BV serie mogen terugvinden, waarom een belangrijke samensteller niet?
Alleen insiders weten waarschijnlijk wie het moet voorstellen, dus zoiets moet toch kunnen.
Barks tekende zichzelf een keer of twee in een verhaal, op een postertje ergens.

En wie weet, hoe Roep er daar op die plaat uit ziet Waarschijnlijk met een zwarte neus

Ik zie dit even buiten de discussie over Credits in het weekblad, een beleid dat ik ook niet helemaal snap, maar weinig problemen in zie. De meeste mensen aan wie ik vertel dat ik wat voor de Duck getekend heb, zeggen verbaasd: maar dat was toch van Walt Disney? Dan leg ik ze de situatie graag even uit Ik zie wel eens buitenlandse uitgaven waarin dit wel wordt gedaan. Een lelijk lettertype met een stukje tekst wat de meesten toch niets zegt, en wat ook nog eens afleidt van de layout van een bladzijde. Maar ja das mijn mening.
Ik weet ook niet of andere tekenaars en schrijvers er moeite mee hebben, denk dat dat wel meevalt. Echte fans weten er toch wel achter te komen, of zien het meteen al.

[kwok]

On topic

[McDuck Menu]

Waren we off-topic?

[Daniel73]

Om even terug te komen op de standbeelden en de voorplaat met Thom Roep erin. Waaruit maken jullie op dat zoiets Thom Roeps eigen idee is?
De plaat van de standbeelden heet zelfs: CADEAU voor Thom!

Het goedkeuren van een Roep's beeltenis op een Barks-album, wekt bij mij de indruk dat Roep de verering wel prettig vindt. Anders was het bij dat standbeeld gebleven.

Een standbeeld voor een lévend persoon. Dat is andere koek dan Cornelis Prul. Standbeelden van levende mensen zie je vaak in dictaturen. Bewust of onbewust wordt Roep als leider eigenlijk een beetje belachelijk gemaakt, voor de goede verstaander.

Misschien was het een idee van Jippes zelf om Roep af te beelden op die voorplaat, en was het dus niet Roeps initiatief?

Roep zorgt voor de goedkeuring.
Zie je de ironie niet? Roep keurt zijn eigen beeltenis op een voorplaat goed. Maar hij verwijdert Disney-personages van voorplaten, omdat lezers ze niet zouden herkennen.

Waarschijnlijk omdat Roep veel betekent heeft voor de serie. Mag zoiets niet beloond worden?

Beloond met een sigaar uit eigen doos?

Ik weet ook niet of andere tekenaars en schrijvers er moeite mee hebben, denk dat dat wel meevalt. Echte fans weten er toch wel achter te komen, of zien het meteen al.

Als andere tekenaars en schrijvers er wel moeite mee hebben, zullen ze dat echt niet vertellen.

De manier hoe jij mijns inziens vaak geforceerd voor Roep's beleid omkomt, bevestigt voor mij een beeld van een leider die geen tegenspraak duldt. De eerbied hoe over Roep gesproken wordt, doet me denken aan een kerk. Alsof Roep een paus is.
Maar goed, wie durft wel het beleid van zijn baas te bekritiseren op internet?

[Duckfan van Down Under]

Waarschijnlijk omdat Roep veel betekent heeft voor de serie. Mag zoiets niet beloond worden?

Beloond met een sigaar uit eigen doos?

Nou je het zegt, dat standbeeld was Roep met een sigaar. Ik dacht dat dat niet mocht? Dus:
Sigaren mogen niet in strips, behalve als hij het zelf is.

[Daniel73]

Beloond met een sigaar uit eigen doos?

Nou je het zegt, dat standbeeld was Roep met een sigaar. Ik dacht dat dat niet mocht? Dus:
Sigaren mogen niet in strips, behalve als hij het zelf is.

Heeft Boris Boef geen sigaar gerookt?
Maar het is geen officiële Disney-strip.

In een oude Stripprofiel (3e jaargang nummer 4, waarschijnlijk 1976) staat een stripje ter gelegenheid van een verjaardag van Thom Roep. Het heet 'Happy birthday to you'. Copyright is van "Robert van der Disney", voor zover leesbaar. De namen van de personages worden niet genoemd.
In dit stripje liggen Midas Wolf en Katrien Duck in bed te woelen onder de lakens. Midas in een missionarishouding, op Katrien. Ze hebben blijkbaar sex. Dan bedenkt Midas zich ineens dat het 10 april is, de verjaardag van Roep. Het voeteneind van het bed bevat een tekening van Mickey's hoofd, met duizelende ogen. Een reactie van Katrien, in plaatje 7: "Ach Jezus! Dan mogen we wel opschieten!"

Volgens Wikipedia is Thom Roep hoofdredacteur sinds 1984.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Thom_Roep

Op de voorkant van bovengenoemde Stripprofiel staat als aankondiging, in hoofdletters: "Thom Roep hoofdredakteur Donald Duck". De illustratie van Donald ernaast heeft copyrightjaartal 1976. Het artikel heet "Thom Roep De Disney-sfeer moet je aanvoelen". Auteur is Maarten J. de Meulder.

Het artikel bevat wat biografische gegevens. Roep zou zijn geboren op 10 april 1952. Hij heeft lyceum en pedagogische kweekschool gedaan. Hokt samen met Sonja Spruyt, een flipperkast en een kat in Schagen. Zijn beroep is redacteur bij een stripweekblad van het VNU-concern te Haarlem. (Aldus die gegevens.)
In het interview zegt Roep: "In week 22 is nu het eerste Mickey Maandblad verschenen." Mickey Maandblad is volgens Inducks begonnen in juni 1976. Dus dat zal het jaartal zijn van deze Stripprofiel.

Was Thom Roep in 1976 al hoofdredacteur? De voorplaat van deze Stripprofiel verklaart waarom ik dat aanvankelijk aannam.
Volgens het artikel kwam Roep "drie jaar geleden binnen bij het puik van de Oberon-stal, zoals hij dat zelf noemt." Toenmalig hoofdredacteur Paul Dekker is sindsdien, inmiddels hoofdredacteur van Muziek Express geworden. Frits van der Heijden was als tweede redacteur een jaar lang Roep's 'leermeester' en werd hoofdredacteur van Eppo. Voormalig eerste redacteur Cees de Groot mocht het opperhoofd van Duck worden, "waardoor ook Thom het trapje mee op kon klimmen."
Bevat de voorplaat een fout en is Cees de Groot in 1976 de hoofdredacteur?

Andere citaten:

Roep: "Zo is de pocketserie voorlopig stopgezet, want die moesten we namelijk met het Italiaanse Mondadoriwerk (= werk van de Italiaanse Disneyfabriek) volstoppen."
Roep ziet Mickey Maandblad als "bewaarblad", "dat in feite de funktie van de pocket gaat overnemen."

Roep: "Dat verdomd moet je overigens maar niet opschrijven. Daar heb ik met bijv. Douwe Dabbert nog al last van. Heb ik iets Godenspijs genoemd, krijg ik meteen een boze brief! Alle donders mag ook niet meer in Duck, daar hebben we diverse opzeggingen voor gehad. Mensen vergeten schijnbaar dat er ook zoiets als donderdag bestaat."

Roep: "Een op de 600 brieven die we krijgen is negatief. Daar word je doodziek van! Ik heb eens reakties willen uitlokken door een negatieve fakebrief in de 'Brievenbus' te plaatsen van ene Henkie Jansen. In no. 17 van 't vorig jaar. Als dat Duck maar een opschepper was en een klereblad. Dat is te voortreffelijk gelukt. Ik wou dat ik het nooit gedaan had, want er zijn iets van 3 tot 400 reakties op gekomen, die het voor Oom Donald opnamen! We werden doodziek van de naam Henk Jansen!"

Sonja: "Willen jullie misschien koffie?"
Roep: "Nee! We drinken alleen alcohol!"

Grappig dat zo'n oud artikel reeds gewag maakt van taalgebruik dat volgens Roep zelf, beter niet gepubliceerd kan worden. Het artikel begint met: "Ik wil het lezen voor het gepubliceerd wordt, anders gaat het mooi niet door! Dan ontken ik alles!" Dit lijkt overigens grappig bedoeld.

Mochten mensen interesse hebben, dan zal ik het artikel scannen. Het is een uitgebreid interview. Met meer informatie dan in recente interviews. (Zo vertelt Roep dat voor het buitenlandse werk een eenheidsprijs wordt betaald: 3 dollar per pagina.)