Thom Roep

Berichtdoor Bas » vr jun 10, 2011 3:24 am

Rubberduck schreef:Maakt Brazilië al heel lang geen eigen verhalen meer? Ik heb begrepen dat Joe Carioca een populaire figuur is in dat land en een eigen tijdschrift heeft, met een moderne, eigentijdse Joe. Waar komen die verhalen dan vandaan?

Joe is daar inderdaad immens populair (in een gemoderniseerder en minder stereotype variant), maar ze zijn volgens mij vanaf 2001 al aan het herdrukken. Ook weer een kwestie van een afnemende markt, ben ik bang. Dat is ook de reden waarom veel van de oorspronkelijke Abril-tekenaars zich hebben aangesloten bij studio Magic Eye. Die dan ook weer Carioca en Panchito verhalen voor NL hebben getekend.

Rubberduck schreef:Volgens mij hebben vervolgverhalen de gave om lezers voor langere tijd aan een blad te binden. Stripbladen als Robbedoes en Kuifje boden iedere week een aantal pagina's van de favoriete helden van de lezers. Wilden de lezers weten hoe het verder ging, dan moesten ze een weekje later het nieuwste nummer in huis halen/hebben om verder te kunnen lezen. Daartussen dreven dan de kortere gagstrips en niet te vergeten de redactionele bijdragen. Volgens mij is er, wanneer het aankomt op de geschiedschrijving van de stripbladen, vaak sprake van een verkeerde (omgekeerde) redeneertrant. Men redeneert vaak dat de stripbladen-business over de kop is gegaan omdat de lezers niet meer geïnteresseerd waren in vervolgverhalen (eventueel in combinatie met wat geleuter over concurrentie van tv en computergames) en dat men dáárom, als laatste noodgreep, is overgegaan op andere formules, met als gevolg het verdwijnen van de vervolgverhalen en redactionele bijdragen (want dat was toch maar 'saaie' lees-tekst).

Maar daarmee verdween nou juist de meerwaarde van de stripbladen. In plaats van méér te lezen en méér redenen om zo'n blad te blijven volgen, gaven redacties de lezers steeds minder redenen. Iedereen weet dat je met minder content niet méér lezers trekt. Eppo werd Sjosji en ging nog maar eens per twee weken verschijnen. Hoe verwacht je op die manier lezers vast te houden? Op het eind werd het Striparazzi en een maandblad met enkel afgeronde gagstrips. Waarom zou iemand zijn goede geld verspillen aan wat vluchtige grappen die je in 10 minuten uit hebt? Robbedoes hetzelfde verhaal. Ik heb wat van die nummers van vlak voordat het verdween. Nou, daarin stonden van de eerste tot de laatste pagina alleen maar 1-pagina gagstrips. Nog geen redactioneel krabbeltje. Hoe moet een lezer zich identificeren met zo'n blad? Hoe moet de lezer zich binden aan een los rommeltje gags?

Die romantische gedachte over vervolgverhalen is m.i. niet meer van deze tijd. Ik heb momenteel ook een abonnement op Eppo en ik merk zelf al dat ik niet meer het geduld kan opbrengen om een verhaal pas na 20 weken helemaal gelezen te hebben. Ook als Dupuis-adept las ik de vervolgverhalen al niet meer in de latere Robbedoes-jaren, in afwachting van de albums. En dan ben ik nog wel een liefhebber (denk ik)! Mensen zijn na een week alweer vergeten waar ze gebleven zijn, vooral (toch) door de vele andere prikkels die ze krijgen door tv en internet. Dat cliché is toch wel waar, ben ik bang. En nu zeker meer dan in de jaren '80.

Echt, het is een romantische gedachte die ik ook graag in leven zou houden. Een stripblad als Robbedoes met een mix van rubrieken, vervolgverhalen en gags, allemaal gemaakt door een redactie zoals in de Guust strips, maar helaas is het allemaal "serious business". Met die gedachte stapte ik ook in het begin van de jaren 2000 in mijn opleiding Media en Informatiemanagement. Maar al gauw bleek dat marktonderzoek, cijfertjes en minder productiekosten een grotere rol spelen in het geheel dan het artistieke aspect.

Rubberduck schreef:Er zat geen leven meer in die bladen. Geen identiteit. Geen ziel. Er vakkundig uitgeslagen door directies die zogenaamd zo goed wisten wat 'de jeugd' wilde. En... mag ik het zeggen?... in het Stripschrift-interview uit 2002 zegt Thom Roep hetzelfde: "Ach, ik zit hier nu al 30 jaar. Ik weet ondertussen wel wat de mensen leuk vinden." Zouden de mensen inderdaad hun abonnementen massaal opzeggen als er een moderne, bijdetijdse Mickey Mouse in voor kwam, in plaats van de saaie speurneus uit de jaren '50? Zouden de mensen zich een hoedje schrikken als, naast Oena en de Duckies-klas, ook Diederik eens voorbij zou komen?

Het is ontegenzeggelijk waar dat de ogenschijnlijke vrijheid waarmee men in de jaren '60 en '70 stripbladen maakte ophield toen er in de jaren '80 opeens grote corporaties en overnames mee gingen spelen. Maar de publieke belangstelling naar strips heeft ook zeker meegespeeld.

En dan die figuren... tja. Dat is natuurlijk een andere discussie. Natuurlijk ligt de keuze van de figuren aan de redactie. En dan kan de persoonlijke mening per redacteur ook verschillen.
Men spreekt vaak over het gebrek aan variëteit in figuren in de Nederlandse DD. Maar buiten de in dit forum aangehaalde figuren publiceren wij wel verhalen met Midas, Broer Konijn, Hiawatha, Madam Mikmak, Dombo, Aladdin, Ariël, De Speurneuzen, Tom en Pieter, de Reddertjes, Bambi, Timon & Pumbaa en Tokkie Tor, terwijl die in andere landen niet tot nauwelijks voorkomen. Je kunt ze minder leuk vinden, dat is een kwestie van smaak.

Rubberduck schreef:Het is mijn vak niet, hoor. Ik ben slechts een abonnee (op DD Extra, welteverstaan). Maar ik vraag mij gewoon af waarom Nederland het enige land in Europa is die deze ontwikkelingen willens en wetens buiten de deur houdt. Vooral omdat er geen redelijke verklaring voor is. En dáár komen die over-the-top essays van Daniël (en mij) vandaan.

De blik van de "fanatieke" fan kan dus nog wel eens verschillen met die van de "professional". De meeste redacteuren zijn ook echt liefhebbers, maar we moeten ons ook grotendeels schikken naar de zin van de, door cijfertjes en statistieken vergaarde, marktgegevens.

Over welke ontwikkelingen heb je het hier eigenlijk specifiek?
Ik heb een aantal recente Diederik-verhalen op 4 stroken gelezen, maar daar vond ik persoonlijk niet veel aan. Wat betreft Otto is er bij mijn weten de afgelopen jaren slechts 1 verhaal in Denemarken gemaakt (die met die schnitzels). Dat is ook niet echt een glorieuze come-back, toch? Nadat ik die verhalen heb gelezen voelde ik dus ook niet veel voor een grote campagne om die figuren terug te halen.
Bas
Member
 
Berichten: 69
Geregistreerd: zo jan 18, 2009 11:15 pm

Berichtdoor Ridder ter Geit » vr jun 10, 2011 8:57 am

Toch kunnen figuren als Diederik en Otto nieuw leven brengen in de eenden-verhalen, dus los van al die andere figuren waar jullie verhalen van publiceren.

En is een grote campagne om ze terug te halen nodig?
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 3835
Geregistreerd: ma jan 01, 2007 2:47 am

Berichtdoor DD » vr jun 10, 2011 10:52 am

Even tussen haakjes Bas, ben jij iemand van de redactie?
Vader van 'n schattige, kleine Duck.
Avatar gebruiker
DD
Verzamelaar zonder grenzen
Member
 
Berichten: 2849
Geregistreerd: wo feb 27, 2008 1:36 am

Berichtdoor Loebas » vr jun 10, 2011 12:44 pm

Het is toch Bas Schuddeboom
Avatar gebruiker
Loebas
Lobbes
Member
 
Berichten: 250
Geregistreerd: vr jan 09, 2009 11:05 pm

Berichtdoor DD » vr jun 10, 2011 1:28 pm

Oow ok!
Vader van 'n schattige, kleine Duck.
Avatar gebruiker
DD
Verzamelaar zonder grenzen
Member
 
Berichten: 2849
Geregistreerd: wo feb 27, 2008 1:36 am

Berichtdoor Rubberduck » vr jun 10, 2011 5:43 pm

Bedankt voor het reageren, Bas.

Bas schreef:Die romantische gedachte over vervolgverhalen is m.i. niet meer van deze tijd. Ik heb momenteel ook een abonnement op Eppo en ik merk zelf al dat ik niet meer het geduld kan opbrengen om een verhaal pas na 20 weken helemaal gelezen te hebben.

Komt dat niet ook omdat Eppo slechts één keer in de twee weken verschijnt? Dan is het veel lastiger een verhaal te volgen. In een wekelijks ritme houd je zoiets eerder bij. Bovendien duurt het volgen van een verhaal op deze manier dubbel lang. Ik vind dat geen goede vergelijking met de vroegere stripbladen. (Zo heb ik een hele tijd het maandblad 'MYX' gevolgd, van Silvester, maar het was op die manier ook ondoenlijk een verhaal te volgen. )Overigens heb ik die nieuwe Eppo meerdere malen gezien, maar ik moet zeggen dat die geheel is geënt op de oudere fans van weleer, qua strips en uitstraling. Hiermee trek je weinig nieuwe lezertjes, denk ik. En redactioneel is er al helemaal weinig te beleven.

Bas schreef:Ook als Dupuis-adept las ik de vervolgverhalen al niet meer in de latere Robbedoes-jaren, in afwachting van de albums. En dan ben ik nog wel een liefhebber (denk ik)! Mensen zijn na een week alweer vergeten waar ze gebleven zijn, vooral (toch) door de vele andere prikkels die ze krijgen door tv en internet. Dat cliché is toch wel waar, ben ik bang. En nu zeker meer dan in de jaren '80. [...]

Waarom zijn vervolgseries op tv dan zo populair? 'Prison Break' of '24' of al die andere series werken volgens hetzelfde principe: je moet iedere week een aflevering kijken om het verhaal te kunnen volgen, en iedere keer weer een week wachten om te zien hoe het verder gaat. Afleiding was er in de jaren '60 en '70 ook al. Ik erken heus wel dat er nu veel meer media zijn en dat er destijds sprake was van een dalende lijn in het aantal lezers, maar wat ik redacties en directies verwijt is dat ze juist tegemoet zijn gekomen aan die ontwikkeling (door de verschijningsfrequentie terug te schroeven; door alleen korte verhalen te plaatsen) en daardoor zelf indirect hebben meegeholpen aan het nekken van hun eigen business.

Bas schreef:En dan die figuren... tja. Dat is natuurlijk een andere discussie. Natuurlijk ligt de keuze van de figuren aan de redactie. En dan kan de persoonlijke mening per redacteur ook verschillen.
Men spreekt vaak over het gebrek aan variëteit in figuren in de Nederlandse DD. Maar buiten de in dit forum aangehaalde figuren publiceren wij wel verhalen met Midas, Broer Konijn, Hiawatha, Madam Mikmak, Dombo, Aladdin, Ariël, De Speurneuzen, Tom en Pieter, de Reddertjes, Bambi, Timon & Pumbaa en Tokkie Tor, terwijl die in andere landen niet tot nauwelijks voorkomen. Je kunt ze minder leuk vinden, dat is een kwestie van smaak.

De kwestie van de figuren haal ik aan als onderdeel van een breder 'probleem', namelijk dat er helemaal geen vernieuwing in Donald Duck Weekblad zit. De figuurtjes zijn slechts een onderdeel daarvan, een handvat dat ik gebruik om dit aan te kaarten, dus staar je er niet blind op. Maar nu we het er toch over hebben: het klopt dat jullie veel van de boven genoemde figuren gebruiken. Maar daar zit ook een deel van de stilstand van het Weekblad in. Dat klinkt nu misschien paradoxaal uit mijn mond, maar ik zal het proberen uit te leggen.

Heel veel van de bovenstaande figuurtjes zijn door de jaren heen al tot op het bot uitgemolken. Broer Konijn, de Boze Wolf en de biggen, de Booswichtenclub, Hiawatha: je kunt er eigenlijk niets meer mee. Wat je daardoor vaak ziet in Donald Duck zijn heel korte verhaaltjes waarbij een clou lijkt te ontbreken. Er zijn tijden dat die Booswichten er zowat iedere week in staan! Het lijkt wel alsof niet het hebben van een goed verhaal-idee aanleiding is voor het gebruik van die karakters, maar dat het andersom gaat: er moét weer een verhaal komen met deze karakter, dús gaan we er een schrijven.

Tegelijkertijd zijn er veel personages die niet gebruikt worden door de redactie. Zo noem je hierboven Aladdin, Bambi en de Reddertjes, maar die zie je zelden of nooit in de Donald Duck. Bambi en de Reddertjes hebben er toevallig vorig jaar één keer in gestaan, na jaren van afwezigheid. Ik geloof dat de laatste keer dat ik de Reddertjes nog had gezien, in de jaren '80 was! En dan stond er vorig jaar een stripje van welgeteld 2 pagina's van hen in. Maar juist dit soort figuren leent zich voor eindeloos veel verhalen, en nog echte avonturen ook! Ze kunnen de hele wereld over reizen. De mogelijkheden zijn onbeperkt, want ze kunnen eeuwig op nieuwe missies gaan voor de Rescue Aid Society. Aladdin hetzelfde: genoeg verhalen van 1001 nacht over te verzinnen, en dat hoeft helemaal niet met die eeuwige Jafar als vijand! Die is aan het eind van deel 2 gestorven, weg ermee! Gebruik andere schurken. (Kijk desnoods de tv-serie om ideeën op te doen.)

Ik vond het een goed initiatief om een Bambi-verhaal te maken, omdat het weer eens wat anders was dan dat eeuwige Konijn of die eeuwige biggen. Maar je kunt weinig met dat personage. Net zoals je weinig kunt met Pinokkio of Dumbo. Als er tekenfilmfiguren in het Weekblad staan, zijn het altijd dezelfde. Ik heb toen voorgesteld om Robin Hood te gaan gebruiken. Dat is een held die eindeloos avonturen kan beleven. Bovendien heb je met Prins Jan, Graaf Slis en de Sheriff van Nottingham onbegrensde mogelijkheden voor grappige situaties. Ik verbaas me erover dat men verhaaltjes blijft maken met uitgemolken personages (of verhaaltjes die niet lekker lopen als je ze naast de tekenfilm-structuur houdt), terwijl men aan de andere kant zoveel kansen laat liggen. De Reddertjes, Robin Hood en Aladdin zijn, net als De Speurneuzen, tekenfilms die heel veel ruimte open laten voor vervolgen, die je zó in strips in kunt vullen.

Dus waarom niet heel veel minder Wolven en Hiawatha's en wat meer andere personages? En bekijk dan eerst even de films om je geheugen wat op te frissen, zodat je de personages wel in-character schrijft.

Bas schreef:Over welke ontwikkelingen heb je het hier eigenlijk specifiek?
Ik heb een aantal recente Diederik-verhalen op 4 stroken gelezen, maar daar vond ik persoonlijk niet veel aan. Wat betreft Otto is er bij mijn weten de afgelopen jaren slechts 1 verhaal in Denemarken gemaakt (die met die schnitzels). Dat is ook niet echt een glorieuze come-back, toch? Nadat ik die verhalen heb gelezen voelde ik dus ook niet veel voor een grote campagne om die figuren terug te halen.

Ik heb het over vernieuwing. Bijna niemand op dit forum vindt Mickey Mouse een leuk figuur. Bijna niemand die ik ken of gekend heb, vond Mickey Mouse ooit leuk. Zou dat niets te maken kunnen hebben met het feit dat ze enkel en alleen de suffe, duffe jaren '50 Mickey kennen, de perfecte speurneus? Waarom kan Mickey in alle andere landen wél een bijdetijdse avonturier zijn, in frisse eigentijdse tekenstijl? En waarom in Nederland niet? En die kwestie van Diederik en Otto, maar ook Brigitta en andere personages: het gaat mij er niet om dat die iedere week in het Weekblad moeten. Alsjeblieft niet, zeg! Dan zou dat de nieuwe routine worden. Ik snap alleen niet waarom variatie taboe is bij de Roep-redactie. Altijd maar weer Willie Wortel als geleerde kop. Waarom geen Otto? Otto is heel anders van karakter, kijk maar naar die krantenstrips die jullie in de Scheurkalender zetten.

Jij hebt wat recente Diederik-strips gelezen en je vond er niet veel aan, zeg je. Dan heb je wat slechte verhalen getroffen. Er zijn ook veel slechte verhalen met Donald te vinden. Maar dan zegt er ook niemand: nou, dan maar geen Donald meer in het blad? En misschien vinden anderen die verhalen met Diederik wél leuk. Waar het mij om gaat, is dat iedere vorm van variatie systematisch tegengehouden wordt. (Dat Oena ooit het blad binnen is gekomen, mag een godswonder heten, maar dat komt natuurlijk omdat Vicar de lievelingstekenaar van Oom Thom is.) Waarom geen Brigitta? Een eigentijds vrouwelijk personage. Waarom alleen dat jaren '50-tutje Katrien, met haar damesclubje en breiwerkjes?

Het is iedere week weer Donald, Dagobert, Willie, de Wolf, het Konijn.
Oooh, mama! Can this really be the end?
To be stuck inside of Mobile with the Memphis blues again!
Rubberduck
Member
 
Berichten: 1098
Geregistreerd: vr nov 13, 2009 4:34 pm

Berichtdoor Duckfan van Down Under » vr jun 10, 2011 7:17 pm

Bas schreef:Ik heb een aantal recente Diederik-verhalen op 4 stroken gelezen, maar daar vond ik persoonlijk niet veel aan. Wat betreft Otto is er bij mijn weten de afgelopen jaren slechts 1 verhaal in Denemarken gemaakt (die met die schnitzels). Dat is ook niet echt een glorieuze come-back, toch? Nadat ik die verhalen heb gelezen voelde ik dus ook niet veel voor een grote campagne om die figuren terug te halen.

Dat is volgens mij niet helemaal goed uitgedacht. Voor een comeback met figuren als Diederik en Otto, ga jij nieuwe verhalen lezen met deze figuren. Die verhalen zijn gemaakt voor een comeback van Diederik en Otto, daar heb je een punt. Is het niet gemakkelijker om eerst wat oudere verhalen te lezen (Hubbard/Kinney-Diederik, Strobl-Otto)? Mij lijkt het logischer.

En waarom zouden jullie die personges niet opnieuw kunnen introduceren? Het eerste verhaal met Otto uit 1961 (dat is dit verhaal) lijkt me anno 2011 nog best te kunnen werken als introductie van Otto. Al weten we goed dat de beste manier om een personage te introduceren is te doen alsof hij er altijd al was.
Dat het voor de pocketlezers in dat verhaal verwarrend is, omdat voor hun Otto er altijd was, is deels jullie eigen schuld. Jullie hebben jaren gedaan alsof Otto niet bestond in het weekblad. Zijn laatste optreden in het weekblad voor 2009 en 2010 was in 1975.
Duckfan van Down Under
Member
 
Berichten: 3852
Geregistreerd: ma sep 08, 2008 8:45 pm

Berichtdoor Ui » vr jun 10, 2011 8:03 pm

Omdat Thom Roep de hoofdredacteur is en van de Roepredactie uiteindelijk degene is die beslist, vindt Ui de discussie over zijn Nederlandse beleid wel passen in dit topic.

Ui wil even aandacht besteden aan een uitspraak van Oom Thom in De Telegraaf van zaterdag 14 mei 2011:
[Thom Roep, over het Weekblad:] Heel belangrijk: er staan alleen afgeronde verhalen in, geen vervolgen. Dat heeft andere bladen zoals de Pep, Sjors, Kuifje en Robbedoes de das omgedaan.

Vervolgens staat in het Weekblad een vervolgverhaal dat eerder in de Pep heeft gestaan. Ui vraagt zich af, hoe deze verwarring mogelijk is. Oom Thom gaat op zeer korte termijn, regelrecht tegen zijn eigen advies in. Wie weet lag het betreffende nummer al bij de drukker. Voor Ui wekt dit een indruk van een slapende hoofdredacteur, die niet helemaal weet waar hij mee bezig is.

Maar dit even terzijde.

Bas schreef:Ik ben hier natuurlijk niet zelf bij geweest, maar reeds in de jaren '70 liep de markt voor de stripbladen al terug. Dit kwam door de toenemende productie van albums, waardoor mensen minder snel geneigd waren een verhaal in een tijdschrift te gaan volgen. [knip]

Dank voor de interessante uitleg! (snif)

Bas schreef:De veranderende Nederlandstalige markt is m.i. nog steeds de voornaamste oorzaak geweest voor het verdwijnen van het Nederlandse striptijdschrift.

Hoe definieert men "striptijdschrift"? Ui denkt, dat men zich blindstaart op het papier. Zoals de muziekindustrie zich blindstaart op glimmende schijfjes. Valt een digitale strip niet onder een striptijdschrift? Of wordt het gezien als een geheel nieuw product?
En wat is een digitale strip precies? Is dat een gescande papieren strip? Of bevat het geluidseffecten, beeldeffecten (eenvoudige animatie) en eventueel een spel-element? Heeft een digitale strip misschien een interessante aansluiting met de game-wereld?

Een voorbeeld van een digitale strip is 'De stuivende stad' in de reeks Suske en Wiske. Deze is verkrijgbaar als iApp.
http://www.youtube.com/watch?v=_iYhNTSi2CQ
Afgaande op het voorbeeldfilmpje heeft Ui interesse in een Duckversie van zo'n strip. Een strip met beeldeffecten, geluidseffecten en een spelletjes-element. Zo zou een digitale versie van Barks's Atlantis-verhaal een spelletje taartvechten kunnen bevatten, of een door de lezer/speler op te lossen zoektocht naar het muntje. Om maar wat te noemen.

Thom Roep, 2002: "Ach, ik zit hier nu al 30 jaar. Ik weet ondertussen wel wat de mensen leuk vinden."

Ui vindt deze opmerking illustratief voor de stripmarkt en de muziekindustrie. Ui ziet in "Oom Thom" één van de oude, grijze pakken. In plaats van de wens van de consument te volgen, blijft men producten aanbieden zoals 30 jaar geleden. Gij zult papier kopen. Gij zult glimmende schijfjes kopen. Men wil vooral doorgaan op de oude manier. Misschien ook, omdat een nieuwe methode introduceren risico's bevat en een investering is. (snotter)
Er zijn bij Ui's weten geen digitale Disney-strips. De papieren strips verwijzen weliswaar geregeld naar website-adressen, maar die doen vooral dienst als aanvulling op de papieren strips.
Ui vreest, dat men de boot gemist heeft. Of anders, spoedig zal missen. Waarom is er geen strip voor de iPad?
Is "Oom Thom" iemand die het digitale tijdperk beleeft als een vis in het water, of heeft hij (zoals veel van zijn generatiegenoten) zowat al hulp nodig bij het opstarten van een computer?

Rubberduck schreef:Volgens mij hebben vervolgverhalen de gave om lezers voor langere tijd aan een blad te binden. Stripbladen als Robbedoes en Kuifje boden iedere week een aantal pagina's van de favoriete helden van de lezers.

Ui gruwt van de vervolgverhalen zoals in Pep, Robbedoes en Kuifje. Nooit kon Ui bij opoe op zolder wat oude Peps lezen, zonder nummers te missen. Wat dat betreft was Donald Duck Weekblad een stuk aantrekkelijker. Al heeft Ui zich jaren tevergeefs afgevraagd, hoe Barks's geldwedstrijd afliep. Want opoe had weliswaar veel oude strips, maar er waren veel nummers verdwenen.
Opmerkelijk, dat vervolgfans lijken aan te nemen, dat de klant in de winkel altijd het nummer treft waarin het eerste deel van een verhaal staat. De praktijk valt tegen. Wie zo'n Pep, Robbedoes, Kuifje koopt, stapt middenin een reeks verhalen die volgende week vervolgd worden. Wat is daar interessant aan? (snik)

Papieren strips, vervolgverhalen... Allemaal ouderwetsche praat! Stripliefhebbers zijn doorgaans conservatief. Vergelijkbaar met de vinylfreaks uit de muziekwereld, die menen dat grote, knarsende, slijtage-gevoelige, analoge schijven een beter geluid geven. (Vergetend, dat de bron geregeld een digitaal bestand is.) Het is slechts weinigen gegeven om, zoals Ui, fris en toekomstgericht te zijn. (huil huil)

Rubberduck schreef:Men redeneert vaak dat de stripbladen-business over de kop is gegaan omdat de lezers niet meer geïnteresseerd waren in vervolgverhalen (eventueel in combinatie met wat geleuter over concurrentie van tv en computergames) en dat men dáárom, als laatste noodgreep, is overgegaan op andere formules, met als gevolg het verdwijnen van de vervolgverhalen en redactionele bijdragen (want dat was toch maar 'saaie' lees-tekst).

Tegenwoordig smelt de televisie steeds meer samen met het internet. Wat ook geldt voor computergames. Is dat juist geen bron van mógelijkheden voor strips?
Maar Ui zal wel aan het zweven zijn. Toen een paar jaar geleden als aprilgrap werd aangekondigd, dat Donald Duck Weekblad digitaal zou worden, moest bijna heel McDrake gereanimeerd worden. Men heeft liever kasten vol vergeeld papier, gekocht vanaf vieze kleedjes in de stromende regen. (snotter)

Rubberduck schreef:[latere Robbedoes] Nog geen redactioneel krabbeltje.

Ui vindt de redactionele bijdragen rondom Donald Duck Weekblad best goed, van wat Ui ervan gezien heeft. Laatst was er een weetjespagina over digitale techniek. Ui wist bijvoorbeeld niet, dat het woord "laser" een afkorting is. Ui houdt enorm van dat soort Meester Warbol-achtige contacten met de lezer.
En over het weinige dat Ui heeft gezien van Duckstad op Twitter, is Ui enorm te spreken. Ui vindt het een ontzettend goed initiatief, dat een mooie aansluiting geeft met het Weekblad. Nu nog een link naar een webshop waar tegen betaling een digitale strip gedownload kan worden.

Rubberduck schreef:Zouden de mensen inderdaad hun abonnementen massaal opzeggen als er een moderne, bijdetijdse Mickey Mouse in voor kwam, in plaats van de saaie speurneus uit de jaren '50? Zouden de mensen zich een hoedje schrikken als, naast Oena en de Duckies-klas, ook Diederik eens voorbij zou komen?

Voor Ui zijn de oude Mickeys en het gebrek aan variatie in de Duckfamilie, belangrijke redenen geweest om abonnementen op het Weekblad en de Extra te stoppen. Ui's nieuwsgierigheid werd niet meer geprikkeld. (snotter)

Rubberduck schreef:Het is mijn vak niet, hoor. Ik ben slechts een abonnee (op DD Extra, welteverstaan). Maar ik vraag mij gewoon af waarom Nederland het enige land in Europa is die deze ontwikkelingen willens en wetens buiten de deur houdt. Vooral omdat er geen redelijke verklaring voor is. En dáár komen die over-the-top essays van Daniël (en mij) vandaan.

Mee eens. Ui denkt, dat Oom Thom het motto "never change a winning formula" overdrijft. Het in het Weekblad tegenhouden van de fratsen van Rosa was een regelrechte heldendaad. De rest van de wereld zakte weg in een undergroundwereld, maar Oom Thom bleef als een rots in de branding overeind. Daar verdient hij nog steeds een lintje voor, zoals natuurlijk elke Ware Barksliefhebber zal beamen. Maar bij het tegenhouden van nieuwe Mickeys en personages als Diederik is hij doorgeschoten.

Ui wist overigens niet, dat Ui "essays" schreef. Wat een mooi, geleerd woord. Heeft Ui toch nog iets gepresteerd in het leven! (snif)

Bas schreef:Mensen zijn na een week alweer vergeten waar ze gebleven zijn, vooral (toch) door de vele andere prikkels die ze krijgen door tv en internet. Dat cliché is toch wel waar, ben ik bang. En nu zeker meer dan in de jaren '80.

We leven nu in een totaal andere tijd dan in de jaren '80. Vroeger kon men zichzelf urenlang vervelen op een zolderkamertje. Tegenwoordig wordt men via de media (waaronder internet) overladen met entertainment. Ui komt tegenwoordig levens tekort. (snik)

Bas schreef:Echt, het is een romantische gedachte die ik ook graag in leven zou houden. Een stripblad als Robbedoes met een mix van rubrieken, vervolgverhalen en gags, allemaal gemaakt door een redactie zoals in de Guust strips, maar helaas is het allemaal "serious business". Met die gedachte stapte ik ook in het begin van de jaren 2000 in mijn opleiding Media en Informatiemanagement. Maar al gauw bleek dat marktonderzoek, cijfertjes en minder productiekosten een grotere rol spelen in het geheel dan het artistieke aspect.

Dat is ook voor Ui een teleurstelling. Toch meent Ui, dat tussen de cijfertjes en productiekosten, er nog genoeg ruimte is voor initiatieven en proefballonnen. Duckstad op Twitter is daar een bewijs van. Toch? Wie weet kan ook de Donald Duck-site ruimte bieden voor proefballonnen.

Bas schreef:Het is ontegenzeggelijk waar dat de ogenschijnlijke vrijheid waarmee men in de jaren '60 en '70 stripbladen maakte ophield toen er in de jaren '80 opeens grote corporaties en overnames mee gingen spelen. Maar de publieke belangstelling naar strips heeft ook zeker meegespeeld.

Bedoel je echt de jaren '80, niet de jaren '90? De jaren '80 is vroeger dan Ui dacht. Ui meent het grootste keerpunt te zien in de jaren '90, toen de uitgever van het Weekblad naar de beurs ging. (snik)

Bas schreef:En dan die figuren... tja. Dat is natuurlijk een andere discussie. Natuurlijk ligt de keuze van de figuren aan de redactie. En dan kan de persoonlijke mening per redacteur ook verschillen.
Men spreekt vaak over het gebrek aan variëteit in figuren in de Nederlandse DD. Maar buiten de in dit forum aangehaalde figuren publiceren wij wel verhalen met Midas, Broer Konijn, Hiawatha, Madam Mikmak, Dombo, Aladdin, Ariël, De Speurneuzen, Tom en Pieter, de Reddertjes, Bambi, Timon & Pumbaa en Tokkie Tor, terwijl die in andere landen niet tot nauwelijks voorkomen. Je kunt ze minder leuk vinden, dat is een kwestie van smaak.

Met de variatie aan personages buiten de Duckwereld zit het wel goed. Hoewel de Boze Wolf en Broer Konijn tegenwoordig weinig meer met variatie te maken hebben, maar vaste sleur zijn zoals ook de oude Mickeys.

Het gaat Ui om personages binnen de Duckwereld. Als de Ducks een uitvinding willen, gaan ze naar... Willie.
Ui denkt dat Oom Thom wil waken voor toestanden zoals in de latere Smurfentekenfilms en misschien ook de latere Jan, Jans en de Kinderen. Er is dan zoveel variatie aan bij-personages, dat de hoofdpersonages dreigen te verdwijnen in de menigte. Dat is het andere uiterste. Maar tussen de uitersten in, is er nog genoeg ruimte voor wat veilige variatie. Als Ui zich niet vergist. (snotter)

Bas schreef:De blik van de "fanatieke" fan kan dus nog wel eens verschillen met die van de "professional". De meeste redacteuren zijn ook echt liefhebbers, maar we moeten ons ook grotendeels schikken naar de zin van de, door cijfertjes en statistieken vergaarde, marktgegevens.

Beletten deze marktgegevens het gebruik van meer Duckpersonages? (Echte vraag.)
Een reden die Ui kan bedenken, is dat men voor een Nederlands gebruik van meer personages, zich moet verdiepen in die personages. Voor het tekenen van een Diederik in een redactionele bijdrage of als opvulling van een familie-feestje, hoeft men zich amper in het personage te verdiepen. Wat zou verklaren, waarom hij bij voorkeur alleen als achtergrond-opvulling dienst doet. Ui geeft de indruk, dat de redactie zelf enige introductie nodig heeft, en niet zozeer de lezer. Ook omdat de redactie over Diederik lijkt te denken als een obscuur personage uit de jaren '60, terwijl hij ondertussen geregeld verschijnt in de door het buitenland samengestelde pockets.

Bas schreef:Ik heb een aantal recente Diederik-verhalen op 4 stroken gelezen, maar daar vond ik persoonlijk niet veel aan. Wat betreft Otto is er bij mijn weten de afgelopen jaren slechts 1 verhaal in Denemarken gemaakt (die met die schnitzels). Dat is ook niet echt een glorieuze come-back, toch? Nadat ik die verhalen heb gelezen voelde ik dus ook niet veel voor een grote campagne om die figuren terug te halen.

Ook Ui voelt niet veel voor een grote campagne om die figuren terug te halen. Ui vindt de personages leuk als variatie. Maar de variatie moet geen sleur op zich worden. Ui heeft veel plezier in Duckverhalen waarin een familielid opduikt, dat vervolgens weer een tijdje verdwijnt (maar altijd terug kan komen).
Ui ziet Diederik als een personage dat soms zijn familie bezoekt, om vervolgens weer een aantal weken of maanden te verdwijnen. Die indruk heeft Ui van het Donald Duck Weekblad uit de jaren '60. Diederik blijft een tertiar personage, in tegenstelling tot secundaire en primaire personages. Tenminste, zo ziet Ui hem en Otto. Brigitta zou wel een secundair (en soms primair) personage kunnen worden, zoals Zwarte Magica.

Bij Barks is Guus Geluk een personage dat beperkt is gebruikt. Zijn eeuwige geluk en beperkte karakter gaat gauw vervelen.

Als je vindt dat Egmont geen boeiende verhalen met Diederik of Otto heeft, waarom worden er dan geen Nederlandse verhalen gemaakt? Ui denkt dat een auteur zoals Frank Jonker goed is in het zich verdiepen in personages, zoals hij met Mikmak heeft bewezen. Jonker's idee om Mikmak's wereld met die van de oude kinderserie 'Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?' te combineren, vindt Ui een briljante vondst.

Ui zit vooral te wachten op verhalen waarin wat meer familieleden te zien zijn, als variatie. Zoals bijvoorbeeld het verhaal met de sjacherijnige artiest Oom Shabby. Die komt opeens uit het niets, zonder grote campagne. Op zo'n manier zouden Diederik en Otto ook kunnen opduiken.
http://coa.inducks.org/story.php?c=D+2006-286

Ui stoort zich ontzettend aan het Nederlandse uitwissen van Diederik en Otto, alsof ze nooit bestaan hebben. Er is een grote campagne tégen ze gevoerd. Zelfs in jubileumverhalen zijn ze afwezig, terwijl ze onmiskenbaar in tenminste de geschiedenis van het Weekblad thuishoren. Tenminste een cameo was een kleine moeite geweest. Ui meent dan een overdreven redactionele haat te zien tegen deze personages. Een haat die de Duckfamilie verscheurt en de harmonie van een reünie verstoort. Het familiefeest is immers niet compleet. Ui voelt dan zowat de behoefte om Bert van Leeuwen te bellen, met zijn vredestichtende Familiediner-televisieprogramma. (snik)

Als men toch bezig is met onderzoeken, waarom dan geen enquete op de Donald Duck-site? Dan kan men de lezers vragen wat men vindt van de pocketpersonages, om ze maar zo te noemen.
Mocht men met harde cijfers komen, waaruit blijkt dat Oom Thom terecht oude Mickeys plaatst en personages weigert, dan is dat natuurlijk einde discussie. Ui denkt dat de lezer er nooit naar is gevraagd, omdat Oom Thom zogenaamd allang weet wat de lezer wil.

Rubberduck schreef:
Bas schreef:Ook als Dupuis-adept las ik de vervolgverhalen al niet meer in de latere Robbedoes-jaren, in afwachting van de albums. En dan ben ik nog wel een liefhebber (denk ik)! Mensen zijn na een week alweer vergeten waar ze gebleven zijn, vooral (toch) door de vele andere prikkels die ze krijgen door tv en internet. Dat cliché is toch wel waar, ben ik bang. En nu zeker meer dan in de jaren '80. [...]

Waarom zijn vervolgseries op tv dan zo populair? 'Prison Break' of '24' of al die andere series werken volgens hetzelfde principe: je moet iedere week een aflevering kijken om het verhaal te kunnen volgen, en iedere keer weer een week wachten om te zien hoe het verder gaat.

Televisie is geen papieren strip. Dus dat is appels met peren vergelijken.
Zo wordt televisie "gratis" voorgeschoteld; je hoeft er niet voor naar een winkel. En heeft men de aflevering gemist, dan kan men via internet ("uitzendinggemist") de schade inhalen. Men kan gezamelijk achterover op de bank zitten staren naar een scherm. Een strip moet je vasthouden en biedt voor anderen weinig ruimte om mee te lezen. (snotter)

Rubberduck schreef:Afleiding was er in de jaren '60 en '70 ook al.

Tsk! Wat weet jij daarvan? Toen was je nog niet geboren. Tot begin jaren '90 was er veel ruimte voor verveling. Internet heeft sinds 1995/1996 veel veranderd.

Rubberduck schreef:De kwestie van de figuren haal ik aan als onderdeel van een breder 'probleem', namelijk dat er helemaal geen vernieuwing in Donald Duck Weekblad zit.

Het verwarrende is, dat verhalen met nieuwe personages Martje de Meeuw en Prinses Oena, wel gebruikt in het Weekblad en/of de Extra.
http://coa.inducks.org/character.php?c=Sonny+Seagull
http://coa.inducks.org/character.php?c=Oona

Ui vindt het ontwerp van Martje niet helemaal geslaagd, met die ingewikkelde, kleine snavel. Zijn hoofd lijkt te groot. Misschien ook door zijn haardos. Daar moest Ui aan wennen. Het personage zelf is heel sympathiek. Ui vindt Oena de zoveelste absurde vrouw, vergelijkbaar met Magica en Katrien.
Waarom van deze twee onbekende personages geen probleem wordt gemaakt, maar daarentegen wel van Otto, Diederik en Brigitta, is voor Ui een mysterie. (snik)

Rubberduck schreef:[uitgemolken personages] Broer Konijn, de Boze Wolf en de biggen, de Booswichtenclub, Hiawatha: je kunt er eigenlijk niets meer mee. Wat je daardoor vaak ziet in Donald Duck zijn heel korte verhaaltjes waarbij een clou lijkt te ontbreken. Er zijn tijden dat die Booswichten er zowat iedere week in staan! Het lijkt wel alsof niet het hebben van een goed verhaal-idee aanleiding is voor het gebruik van die karakters, maar dat het andersom gaat: er moét weer een verhaal komen met deze karakter, dús gaan we er een schrijven.

Misschien zijn de Wolfverhalen relatief makkelijk te schrijven, omdat het einde van tevoren bekend is.

Rubberduck schreef:Zo noem je hierboven Aladdin, Bambi en de Reddertjes, maar die zie je zelden of nooit in de Donald Duck. Bambi en de Reddertjes hebben er toevallig vorig jaar één keer in gestaan, na jaren van afwezigheid. Ik geloof dat de laatste keer dat ik de Reddertjes nog had gezien, in de jaren '80 was! En dan stond er vorig jaar een stripje van welgeteld 2 pagina's van hen in. Maar juist dit soort figuren leent zich voor eindeloos veel verhalen, en nog echte avonturen ook! Ze kunnen de hele wereld over reizen. De mogelijkheden zijn onbeperkt, want ze kunnen eeuwig op nieuwe missies gaan voor de Rescue Aid Society.

Misschien bewaart men zulke plots liever voor de Duckverhalen, die veel populairder zijn.

Rubberduck schreef:Ik verbaas me erover dat men verhaaltjes blijft maken met uitgemolken personages (of verhaaltjes die niet lekker lopen als je ze naast de tekenfilm-structuur houdt), terwijl men aan de andere kant zoveel kansen laat liggen. De Reddertjes, Robin Hood en Aladdin zijn, net als De Speurneuzen, tekenfilms die heel veel ruimte open laten voor vervolgen, die je zó in strips in kunt vullen.

Dus waarom niet heel veel minder Wolven en Hiawatha's en wat meer andere personages? En bekijk dan eerst even de films om je geheugen wat op te frissen, zodat je de personages wel in-character schrijft.

Je geeft hier zelf antwoord op je vraag. Men moet eerst "even" de films "bekijken", die elk 90 minuten duren. Om goed bekend te zijn met de tekenfilms, zou men ze moeten bestuderen. Daarbij is een stripliefhebber per se een filmliefhebber, wat films kijken een vervelende klus maakt. (snotter)

Rubberduck schreef:Bijna niemand op dit forum vindt Mickey Mouse een leuk figuur. Bijna niemand die ik ken of gekend heb, vond Mickey Mouse ooit leuk. Zou dat niets te maken kunnen hebben met het feit dat ze enkel en alleen de suffe, duffe jaren '50 Mickey kennen, de perfecte speurneus? Waarom kan Mickey in alle andere landen wél een bijdetijdse avonturier zijn, in frisse eigentijdse tekenstijl? En waarom in Nederland niet?

Ui begrijpt niet, hoe een wereld van marktgegevens een plaats biedt aan duffe Mickey-verhalen. Oom Thom kiest uitgerekend voor de verhalen waar veel lezers van gruwen. En ook zijn ondergeschikten lijken niet te weten waarom hij dat doet. Als je zulke, gehate verhalen kiest in een tijd waarin strips minder interesse genieten, ben je Ui's inziens een stripblad aan het slopen. In elk geval is deze gang van zaken een belangrijke reden geweest voor Ui, om het abonnement op het Weekblad te stoppen, na tientallen jaren. In het Weekblad van deze week staat een Jippes. Dat wekt Ui's nieuwsgierigheid en gaf even een impuls om het nummer te kopen, totdat Ui dacht aan die suffe vervolg-Mickey. Nu zal Oom Thom een enkele koper niet missen, maar het is toch een kleine 3 euro die Ui nu weigert te besteden.

Rubberduck schreef:En die kwestie van Diederik en Otto, maar ook Brigitta en andere personages: het gaat mij er niet om dat die iedere week in het Weekblad moeten. Alsjeblieft niet, zeg! Dan zou dat de nieuwe routine worden. Ik snap alleen niet waarom variatie taboe is bij de Roep-redactie. Altijd maar weer Willie Wortel als geleerde kop. Waarom geen Otto?

Helemaal mee eens. Het kan daarnaast ook een andere geleerde zijn. Barks bedacht geregeld eenmalige personages, waaronder diverse schurken.

Rubberduck schreef:Waar het mij om gaat, is dat iedere vorm van variatie systematisch tegengehouden wordt. (Dat Oena ooit het blad binnen is gekomen, mag een godswonder heten, maar dat komt natuurlijk omdat Vicar de lievelingstekenaar van Oom Thom is.) Waarom geen Brigitta? Een eigentijds vrouwelijk personage. Waarom alleen dat jaren '50-tutje Katrien, met haar damesclubje en breiwerkjes?

Misschien is Brigitta te gewoontjes? Als Oena verschijnt, ontstaat er gooi- en smijtwerk dat te vergelijken is met de ruzies tussen Donald en Bolderbast. Oena biedt een oppervlakkig spektakel en een mogelijkheid om in twee werelden tegelijk te zitten, namelijk de oertijd en het heden. Ook Katrien biedt geregeld spektakel, door haar agressie en haar vermogen om Donald in allerlei lastige situaties te doen belanden. (snik)

Duckfan van Down Under schreef:Dat is volgens mij niet helemaal goed uitgedacht. Voor een comeback met figuren als Diederik en Otto, ga jij [Bas] nieuwe verhalen lezen met deze figuren. Die verhalen zijn gemaakt voor een comeback van Diederik en Otto, daar heb je een punt. Is het niet gemakkelijker om eerst wat oudere verhalen te lezen (Hubbard/Kinney-Diederik, Strobl-Otto)? Mij lijkt het logischer.

Waarom, o waarom altijd dat teruggrijpen naar oude verhalen? Laat men zelf nieuwe verhalen maken, als men kritiek heeft op die van Egmont.
Laat Mau Heymans een verhaal maken waarin Diederik een rolschaatsmanie heeft, en het leven van Donald op rolletjes wil laten lopen. (Geef toe dat dit een goed ideetje is, dat Ui zomaar even uit de losse pols schudt!)

Duckfan van Down Under schreef:Al weten we goed dat de beste manier om een personage te introduceren is te doen alsof hij er altijd al was.

Barks introduceerde personages door te doen alsof ze er altijd al waren. Een uitzondering is het eerste verhaal met Magica. Wat het een lastig verhaal maakt om te herdrukken.
Bestaande personages werden in vrijwel elk Barksverhaal opnieuw geïntroduceerd: pak een willekeurig Barksverhaal en je weet meestal meteen hoe de verhoudingen tussen de personages zitten.

Duckfan van Down Under schreef:Dat het voor de pocketlezers in dat verhaal verwarrend is, omdat voor hun Otto er altijd was, is deels jullie eigen schuld. Jullie hebben jaren gedaan alsof Otto niet bestond in het weekblad.

Otto is ook bekend van de televisie. Het lijkt wel alsof iedereen Otto kent, behalve Oom Thom. Ook opvallend dat het gaat om een personage dat hoogstpersoonlijk door Walt Disney himself is omarmd. Walt Disney heeft samen met Otto opgetreden, in een televisie-filmpje.
Welk een indruk zal Otto gemaakt hebben op de jonge tiener Thom, begin jaren '60? Wie weet hoe vaak de kleine Thommie in de saaie jaren '60, naar de brievenbus rende, om daar (aaargh!) wéér die vreselijke personages Otto en Diederik te zien. Misschien heeft Thommie toen gezworen om later hoofdredacteur te worden, zodat hij het personage voorgoed kon vernietigen? Wie weet hoeveel lezers nu hoofdredacteur zouden willen worden, om de ouwe Mickeys voor eeuwig weg te witten. (huil huil)

Het lijkt echter wel duidelijk, dat Oom Thom écht een gru-we-lij-ke hekel aan Otto en Diederik moet hebben. Dusdanig, dat hij zich verschrijft in een artikel, waarin hij beweert dat Otto "onwelkom" was. Iets dat aantoonbaar fout is, gezien het voorbeeld dat Duckfan geeft: de Duckfamile heeft Otto staan opwachten op het treinstation. Met een spandoek waarop staat: "Welkom ome Otto".
http://coa.inducks.org/s.php?c=W+LVD+++1-02
Evenals met het huidige Pep-vervolg in het Weekblad, slaat Oom Thom hier de plank enorm mis. De verandering van "welkom" naar "onwelkom", lijkt een onderdeel van een persoonlijke campagne tegen Otto. In plaats van een kleine research te doen, lijkt Otto per ongeluk te zijn omschreven zoals deze op de kleine Thommie overkwam.
Laatst bijgewerkt door Ui op vr jun 10, 2011 8:18 pm, in totaal 1 keer bewerkt.
Na zonneschijn komt regen.
Avatar gebruiker
Ui
emotioneel wezen
Member
 
Berichten: 4411
Geregistreerd: vr sep 04, 2009 7:13 pm

Berichtdoor Duckfan van Down Under » vr jun 10, 2011 8:24 pm

Ui schreef:Wie weet hoeveel lezers nu hoofdredacteur zouden willen worden, om de ouwe Mickeys voor eeuwig weg te witten. (huil huil)

Tenminste één. :) Maar hoe vaak komt een Murry-Mickey nou eigenlijk in het weekblad voor? Er wordt meer over geklaagd dan dat hij uiteindelijk te zien is, volgens mij.
Duckfan van Down Under
Member
 
Berichten: 3852
Geregistreerd: ma sep 08, 2008 8:45 pm

Berichtdoor Ui » vr jun 10, 2011 8:41 pm

Door waarschijnlijk een slechte interverbinding lijkt het, alsof Ui wat typefouten heeft gemaakt. (snik)

Ui schreef:Het verwarrende is, dat verhalen met nieuwe personages Martje de Meeuw en Prinses Oena, wel gebruikt in het Weekblad en/of de Extra.

...wel zijn gebruikt...

Ui schreef:Daarbij is een stripliefhebber per se een filmliefhebber, wat films kijken een vervelende klus maakt. (snotter)

Daarbij is een stripliefhebber NIET per se een filmliefhebber, wat films kijken een vervelende klus maakt.

Duckfan van Down Under schreef:
Ui schreef:Wie weet hoeveel lezers nu hoofdredacteur zouden willen worden, om de ouwe Mickeys voor eeuwig weg te witten. (huil huil)

Tenminste één. :)

Tenminste twee. (huil huil) Ui heeft zelfs overwogen om zich de Roepredactie binnen te laten smokkelen in één van de pallets vol oude Mickeys die er maandelijks worden afgeleverd.

Duckfan van Down Under schreef:Maar hoe vaak komt een Murry-Mickey nou eigenlijk in het weekblad voor? Er wordt meer over geklaagd dan dat hij uiteindelijk te zien is, volgens mij.

Met de "Murry-Mickey" wordt, in McDrake-jargon, een bepaalde stijl in Mickey-verhalen bedoeld. Een stijl die ook te zien is in de Wright-Mickey in Donald Duck Weekblad 2011-22.
http://coa.inducks.org/story.php?c=W+OS++248-03
Na zonneschijn komt regen.
Avatar gebruiker
Ui
emotioneel wezen
Member
 
Berichten: 4411
Geregistreerd: vr sep 04, 2009 7:13 pm

Berichtdoor Bruno » vr jun 10, 2011 8:42 pm

Ui schreef:Ui vindt het ontwerp van Martje niet helemaal geslaagd, met die ingewikkelde, kleine snavel. Zijn hoofd lijkt te groot. Misschien ook door zijn haardos. Daar moest Ui aan wennen. Het personage zelf is heel sympathiek.

Kwik, kwek en kwak hebben toch ook een in verhouding groot hoofd?
Bruno
Member
 
Berichten: 1215
Geregistreerd: wo sep 29, 2010 5:52 am

Berichtdoor Ui » vr jun 10, 2011 8:56 pm

Het hoofd van Martje lijkt groter dan dat van Kwik, Kwek en Kwak. Wat ook kan komen door zijn haardos. Hij heeft zelfs bakkebaarden.
Zijn bovensnavel lijkt uit twee delen te bestaan. Kwek, Kwak en Kwak zijn gestroomlijnder. Dat mist Ui bij Martje. Ook bij Meester Warbol, overigens. Het hoofd heeft teveel details. (snotter)

BTW. Als Ui inmiddels niet omomstotelijk heeft bewezen, de meest geschikte, nieuwe hoofdredacteur van het Weekblad te zijn, dan weet Ui het niet meer. (huil huil)
Na zonneschijn komt regen.
Avatar gebruiker
Ui
emotioneel wezen
Member
 
Berichten: 4411
Geregistreerd: vr sep 04, 2009 7:13 pm

Berichtdoor Bruno » vr jun 10, 2011 9:15 pm

Wil je dat zijn dan?
Bruno
Member
 
Berichten: 1215
Geregistreerd: wo sep 29, 2010 5:52 am

Berichtdoor Ui » vr jun 10, 2011 9:30 pm

Bruno schreef:Wil je dat zijn dan?

Jij niet dan? (snik) Ui ziet zichzelf al zitten in het pluche. Als een farao toegewuifd door Ferdi. Terwijl de redactieservers vastlopen door alle complimenten die dagelijks binnenstromen van een verdriedubbeld lezerspubliek.
Maar helaas gaat dit topic over de oude hoofdredacteur. (huil huil)
Na zonneschijn komt regen.
Avatar gebruiker
Ui
emotioneel wezen
Member
 
Berichten: 4411
Geregistreerd: vr sep 04, 2009 7:13 pm

Berichtdoor Duckfan van Down Under » vr jun 10, 2011 9:43 pm

Ui schreef:Als Ui inmiddels niet omomstotelijk heeft bewezen, de meest geschikte, nieuwe hoofdredacteur van het Weekblad te zijn, dan weet Ui het niet meer. (huil huil)

Okeeeee... alleen omdat Ui de al hoofdredacteur van dit forum is. Anders zou ik zeggen dat Duckfan van Down Under al meer dan 3000 berichten bewijst de meeste geschikte, nieuwe hoofdredacteur van het Weekblad te zijn.
Duckfan van Down Under
Member
 
Berichten: 3852
Geregistreerd: ma sep 08, 2008 8:45 pm

VorigeVolgende

Keer terug naar Disney medewerkers Nederland

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron