DD schreef:Heb ik het nou mis, of ben je een scenarioschrijver, Daniël?
Nee, ik ben geen scenarioschrijver. Ik heb een tijdje een handvol plots opgestuurd naar Frank Jonker. Daar zijn er twee van gepubliceerd. En heb ik heb een plot-onderdeel bijgedragen aan een verhaal van Mau Heymans.
Lastigvallen, een idee voor een verhaalGepubliceerde versie:
H 20170 Donald Duck Weekblad 2002-02.
Wegren-einde is van Jonker. Hier vind ik het wel oké. Al is het eigenlijk gejat van een Barksverhaal over goede voornemens, waar ook in gefilmd wordt. (
WDC 173)
Een zware maand, een idee voor een verhaalGepubliceerde versie:
H 22044. Donald Duck Weekblad 2003-42.
In de gepubliceerde versie is mijn uitgangspunt verloren gegaan: diëetcursussen kunnen zo duur zijn, dat je vanzelf geen geld meer hebt voor snoep.
Wereldwijd gehaatDonald doet iets waardoor hij zo wereldwijd gehaat wordt, dat hij zelfs in Verweggistan niet veilig is. Hij vlucht weg met een raket, het heelal in.
Dit was bedoeld als parodie op de eeuwige wegren-eindes, die ik beu werd.
Frank Jonker heeft dit idee gebruikt in een kort Wortel-scenario, dat hij met iemand anders heeft gemaakt. In dat scenario zet Willie per ongeluk de Aarde stil. Mensen zijn woest omdat ze nu van de dag naar de nacht moeten lopen, als ze willen slapen. Een hilarisch gegeven, maar afgekeurd door de Roepredactie. Geen idee waarom.
Van dit scenario heb ik een kopie. Als iemand het wil zien zal ik het inscannen.
Verkleind geldpakhuis (cadeau voor huwelijk)Als cadeau voor een verzamelaar die ging trouwen, had ik met mijn grootvader een pakhuis van gips gemaakt, waarin een bedrag aan muntgeld zat. Om zo'n klein pakhuis te verklaren bedacht ik, veel te laat, een plotje dat Jonker nog in de nacht voor het huwelijk heeft uitgetekend als scenario van 1 pagina. Dagobert ziet verschrikt dat zijn pakhuis wordt verkleind door de Zware Jongens, die het willen stelen. Dagobert protesteert. De Zware Jongens zeggen dat hij zich niet druk moet maken, omdat ze het pakhuis willen weggeven als huwelijkscadeau aan die verzamelaar en zijn bruid. Dagobert is op slag gerust en gaat in een hangmat liggen. Want omwille van dat huwelijk heeft hij zijn fortuin vergaard en de bemoeienis van de Zware Jongens scheelt hem transportkosten.
Totale kolder. Die grap over transportkosten kwam van Jonker, die de volgende dag letterlijk moeite had om bij de ceremonie wakker te blijven - zo laat was het geworden.
Ik zou er ergens een kopie van moeten hebben. Maar die kan ik niet ongecensureerd tonen: de Zware Jongens hebben telefoonnummers van verzamelaars op hun borst, in plaats van hun gebruikelijke nummers.
Werken terwijl je slaaptDit gaat over Dagobert die wil doorwerken terwijl hij slaapt. Willie (wie anders?) maakt een uitvinding waardoor hij tijdens zijn slaap kan blijven werken. Een helm. Op een gegeven moment weet Dagobert niet meer wanneer hij slaapt en wanneer hij wakker is. Zo treft een belangrijke maharajah (compleet met hofhouding) hem slapend aan, terwijl Dagobert denkt dat hij gewoon wakker is. Een denkballon beeldt uit hoe de dromende Dagobert de wereld ziet. In realiteit maakt Dagobert grote verliezen. Hij kan wel slapen, maar hij rust niet uit. Hij wordt kwaad op Willie, maar valt in slaap en droomt dat hij Willie woedend achtervolgt. Willie ziet dat en besluit voor alle zekerheid toch maar te vluchten naar Timboektoe. (Dit laatste is een parodie op wegren-eindes.)
Jonker heeft een scenario van 4 pagina's gemaakt. Helaas werd, waarschijnlijk uit gemakzucht, de maharajah een dertien-in-een-dozijn zakenman zonder poespas.
Het scenario werd, volgens Jonker, afgekeurd omdat Dagobert een helm droeg die door de Roepredactie te vaag gevonden werd. Het was een hoofddeksel met aan weerszijden een slurf, waardoor contracten naar binnen werden gezogen en vervolgens ondertekend naar buiten kwamen. Dat vond de redactie te vaag.
Ironischerwijs had diezelfde redactie jaren later geen moeite met een ander slaaphoofddeksel in een scenario van Jonker:
H 26177. Een absurd slaappetje, dat zelfs binnen het verhaal niet klopt: Donald valt midden op straat in slaap. Mogelijk is dat slaappetje en de verwijzing naar een 24 uurs economie, een hergebruik van twee ingrediënten in het afgekeurde scenario.
Ik heb scans van het scenario. Wie ze wil, mag ze hebben. Graag zelfs. Laat maar weten en ik e-mail ze met plezier toe. Een paar McDrakers hebben ze inmiddels ontvangen, als bonus bij Jonker's kerstbabysitten-scenario. Eigenlijk wilde ik het materiaal ook naar de Roepredactie sturen, maar waarom eigenlijk?
Keuringsdienst van WarenDonald werkt als inspecteur bij de Keuringsdienst van Waren. Hij moet toezien dat restaurants zich aan strenge regels houden. Hij is overijverig. In de keuken van een restaurant ziet hij dat het zoutvaatje te dicht bij het pepervaatje staat. Wat natuurlijk gevaarlijk kan zijn voor mensen met een zoutarm dieet: stel je voor dat een korreltje zout tussen de peper terecht komt. Donald keurt alle maaltijden af, om de meest absurde, bureaucratische redenen. De maaltijden gaan meteen in de container. Wat Donald niet weet, is dat de Damesclub een jaarlijks etentje in dat restaurant heeft. Ze blijven met een lege maag zitten en zijn boos als ze ontdekken dat Donald erachter zit. Nadat zijn dienst erop zit, gaat Donald tevreden naar huis. Daar staat de Damesclub hem hongerig en woedend op te wachten. Ze dwingen hem alsnog voor een diner te zorgen. En op alles wat hij serveert hebben ze iets absurds aan te merken.
Ook al ging dit om een vage aanzet waar ik nog over moest nadenken, heeft Jonker hier een scenario van gemaakt. Ik denk 4 pagina's. Het werd afgekeurd omdat de uitwerking te saai was. En terecht. Donald stond maar te praten en te praten in dat restaurant. Een schoolvoorbeeld van een gemakzuchtige uitwerking. Ik had grootse, heerlijke maaltijden in gedachten, die om de absurdste redenen in een container verdwenen. Maar dat is natuurlijk teveel tekenwerk voor een Nederlands verhaal.
Een kwestie van geluk, een uitwerking van een idee van BarksEen onvoltooide uitwerking op basis van een
plot van Barks, bedoeld voor Rosa (die het amper heeft gebruikt). Eind jaren '90 probeerde ik Frank Jonker te bewegen om dat plot uit te werken. Maar Jonker was bang voor Rosa's reactie. Hij wilde eerst navraag doen bij de Roepredactie en/of Rosa, wat hij maar bleef uitstellen. En zo gebeurde het, dat iemand anders (Geoffrey Blum) dit plot van Barks oppikte en uitwerkte tot een verhaal: 'Dime And Dime Again' (
D/D 2001-004)
Volmaakt onvolmaakt, een idee voor een verhaal van MauGepubliceerde versie:
H 24069. Donald Duck Weekblad 2006-15.
Voor dit verhaal heb ik het einde bedacht, dat de symfonie De Onvolmaakte toch volmaakt is. Mau's versie had een dertien-in-een-dozijn wegren-einde, waarin Donald en de dirigent op de vlucht sloegen voor een boos publiek. Ook had hij de naam 'De Onvolmaakte' inmiddels geschrapt. Ik bedacht de ontknoping dat De Onvolmaakte juist volmaakt onvolmaakt is. En ook de grap "wanneer hij zegt dat het goed is, dan IS het goed". Een totaal van een halve pagina.
Dit stond aanvankelijk niet in Inducks. Inmiddels staat er:
end gag by Daniël van Eijmeren.
Virtueel reisbureau, een idee voor een verhaalMau Heymans had hier interesse in, vernam ik van Jonker. Mau heeft me in voorjaar 2005 aangeboden om als aanzet, 5 pagina's te schetsen. Maar ik was teleurgesteld in zijn houding, dat hij me de schuld liet krijgen van een absurde e-mail die hij in die tijd aan Rosa had gestuurd - terwijl hij zelf anoniem bleef. Ik had de indruk dat die 5 pagina's een goedmakertje waren. Ik vond de verstandhouding te verstoord om zo nog prettig samen te werken.
Ik was toendertijd ook uitgenodigd om bij Mau aan een scenaristendag mee te doen. Maar ik heb afgezegd. Einde carrière.
Er moet ook ergens een Dagobert-verhaal gepubliceerd zijn van David Gerstein, waarin een bezorgde Dagobert dusdanig rondjes loopt in zijn Zorgenkamer, dat hij door de vloer heenstort. (Zo diep is het loopspoor geworden.) Dat idee komt van mij.
Ook heb ik Rob Klein eens een idee gegeven, hoe een verhaal te eindigen. Hij had Willie een robot-uitvinder laten uitvinden, die Willie's buurman en concurrent wordt. Rob wilde er een serie van maken.
Ik bedacht een manier om uiteindelijk van die robot af te komen. Dat ging als volgt: Willie maakt de robot uit voor imitator die zelf geen inspiratie heeft. De robot vraagt hoe je aan inspiratie kunt komen. Waarop Willie zichzelf met een hamer op het hoofd slaat. Uiteraard imiteert de robot dit... en zo slaat hij zichzelf kapot.
Geen idee wat Rob hiermee heeft gedaan. Volgens mij heeft hij me in pakweg 2004 een scenario laten zien, maar geen idee wat ervan geworden is.
Laatst had ik vagelijk een idee waarin zieke, grieperige werknemer Donald toch moet komen werken van werkgever Dagobert. Waarop hij Dagobert aansteekt, die vervolgens ook bed moet houden.
Dit idee is een reactie op krantenberichten over terugdringen ziekteverzuim. (Mensen worden geacht om ondanks een griepje toch te gaan werken.)
Ik zou het best leuk vinden om van tijd tot een plot te bedenken, puur voor mijn eigen lol. Zonder het op te sturen naar een redactie.
Het afwachten wat met een scenario gebeurt, is mij slecht bevallen. Jonker heeft een aantal keer openlijk geklaagd over verhalen die zijn verpest door de Roepredactie. Als Jonker zelfs als veteraan dat probleem heeft, wat wil ik dan nog.