Nederlandse Redactie

[McDuck Menu]

Op het persoonlijke vlak kan Oom Thom sindsdien natuurlijk de pest aan je hebben gekregen en je sindsdien sowieso buiten zijn Duckstad houden. Wie weet. Als je al onbeschoft afgekraakt wordt als je een tekening maakt, kun je dat soort kwaadaardigheid van zo'n baas wel verwachten. Het hangt een beetje van zijn karakter af. Is Oom Thom in staat om zijn eigen fout in te zien en daar eventueel excuses voor aan te bieden, of krijgt een ander de schuld?

Ik heb een maand later samen met Wouter van McDuck een scenario met tekeningen naar Thom Roep ingestuurd, en daar werd vrij normaal op gereageerd. Hierin kregen wij te horen dat het vanwege het met de VUT gaan van Ed van Schuylenburg en drukke tijdschema's helaas niet meer mogelijk is om jong talent helemaal te gaan begeleiden. Daardoor moest hij tot zijn eigen spijt met het antwoord komen; "We hebben op het moment ook tekenaars en scenaristen genoeg die al aan de juiste normen voldoen." Helaas voor jullie op dit moment, maar eigenlijk ook voor de ouderwetse Duckredacteuren, die het anders hebben meegemaakt en het altijd leuk vonden iets te zien groeien"
(Nu citeer ik hem weer, maar dit valt nog wel mee lijkt me )
En ik dacht bij mezelf, zolang ik niet aan de juiste norm voldoe stuur ik ook niets op.. En dat heb ik nog steeds niet gedaan.
Of hij de pest aan mij zou hebben betwijfel ik.. dan zou hij wel heel snel een oordeel vellen, na twee emails.

Dus misschien is er een vertekend beeld ontstaan over Thom Roep, maar wat ik ervan heb meegemaakt is dat hij in ieder geval eerlijk is, misschien met een ietwat ongelukkige woordkeuze (niet dat ik daar niet tegen kan), en ik vind het zelf al heel wat dat hij tijd in de emails heeft gestopt. Ik heb alleen nooit iets terug gehoord van Frans Hasselaar.. Dus of die het wat vond weet ik niet, maar anders had ik vast wel iets gehoord. Of hij heeft het nooit bekeken.

[Ei]

Dus misschien is er een vertekend beeld ontstaan over Thom Roep, maar wat ik ervan heb meegemaakt is dat hij in ieder geval eerlijk is, misschien met een ietwat ongelukkige woordkeuze (niet dat ik daar niet tegen kan), en ik vind het zelf al heel wat dat hij tijd in de emails heeft gestopt. Ik heb alleen nooit iets terug gehoord van Frans Hasselaar.. Dus of die het wat vond weet ik niet, maar anders had ik vast wel iets gehoord. Of hij heeft het nooit bekeken.

Dat Oom Thom tijd steekt in correspondentie van sollicitanten, hoort bij zijn werk. Je had z'n sanoma-adres gebruikt, nietwaar? Die man zit daar echt niet voor de liefdadigheid. Wellicht is dat een vertekend beeld, dat werknemers als Oom Thom en Oom Frans hun werk doen uit liefdadigheid. Het antwoorden van e-mail hoort bij het werk. Is het niet door Oom Thom zelf, dan wel door iemand die daartoe is aangesteld.

Dat Frans Hasselaar niet reageert op je sollicitatie, dat is gewoon niet netjes. Het laat zien hoe weinig respect er is voor lezers en jong talent. Maar goed, ook de auteurs die wel binnen zijn moeten alstublieft spelen. De communicatie tussen redactie en auteurs is bij Ei's weten ontzettend slecht. Je moet maar afwachten of je verhaal goedgekeurd wordt, afwachten wat er wel/niet van over blijft, afwachten wanneer het ooit gepubliceerd wordt. Ei vindt dat gruwelijk geestdodend en demotiverend. Zover Ei ziet, heb je alvast een voorproefje gekregen van hoe respectloos en arrogant je behandeld wordt als auteur.

In Donald Duck Weekblad staan wekelijks de namen van redactieleden te pronken. Waarmee de Disney-traditie wordt voorgezet dat auteurs vrijwel anoniem blijven, terwijl een paar bazen met de eer gaan strijken. Je moet als Disney-auteur niet teveel zelfrespect hebben.
Pas als je ziek wordt, dan wordt je naam op internet gezet. Met de vraag of lezers je willen oppeppen. Dat gebeurde bij Mau Heymans. Volgens Ei ligt dat op het vlak van privacy gevoelig. Stel je voor dat Donald zich ziek meldt en Dagobert zet het in de krant. Daar zou je een grappig Duckverhaal over kunnen maken. Een zieke Donald die achtervolgt wordt door mensen die hem willen motiveren weer te gaan werken voor Dagobert, die hem niet kan missen. Ha ha! Betaal dan wat beter en geef credits. Gezien de relatief weinige reacties op de oproep, weten maar weinig mensen wie of wat Mau Heymans is. Daar is de man dan ruim 20 jaar voor bezig!

Maar goed, Ei zal wel weer de mopperpit zijn. Er is nu eenmaal een schaduwzijde. Een die beginnende auteurs verdienen te weten, voordat ze hun toekomst verzieken bij een werkgever waar je niets opbouwt en onzichtbaar bent. Denk er over na. Het gaat om bedrijfsleven.

[Rockerduck]

Maar liever nog de Taliaferro-stroken met Otto!

Toevallig zag ik gisteren dat deze in de nieuwe scheurkalender komen te staan!

Dat is op zich goed nieuws, hoewel ik het raar vind dat ze in een dergelijke uitgave komen te staan. Hoeveel lezers van het Weekblad kopen nou zo'n scheurkalender? Misschien zitten er onder de lezers van Donald Duck wel veel liefhebbers van Otto. Maar die weten niet dat die in een scheurkalender wordt weggestopt. Lopen zij even mooi Otto mis. Het is goed dat je het hier op het forum zegt, want ik zou normaal gesproken nooit zo'n kalender kopen. Om hoeveel stroken gaat het hier?

Op zich had je met een aantal stroken een hilarisch 'Een weekje...' kunnen maken in het Weekblad. Zo zijn er genoeg stroken waarin Otto bij Donald op bezoek komt, of een weekje blijft logeren.

[Rick Vansloneker]

etc etc

Wij Nederlanders leven in een multicultureel land. Waar zie je dat terugkomen in de Nederlandse produktie? Donald Duck Weekblad lijkt een blad te zijn voor blanke jongetjes. Dat was het in 1952 en dat is het anno 2009 nogg steeds. Want vrouwelijke personages en exotische personages verschijnen zelden, en dan meestal als een onbeduidend bijfiguur. Zijn er geen negers in Duckstad? Zijn er geen vrouwen in Duckstad, zonder dat ze automatisch lid zijn van de Damesclub? Hier zou een mooie taak liggen voor een levendige, moderne, alerte redactie, die inspeelt op maatschappelijke ontwikkelingen. Waarom gebeurt dat niet?
Nederland is een inspirerende maatschappij. Daar zie je bitter weinig van terug in Donald Duck Weekblad.

bla bla

God zij dank is ons Donald Duck lezers de Duckstad versie van het hollandse multi culti syndroom waarmee de oorspronkelijke Fabeltjeskrant om zeep is geholpen bespaard gebleven.

[DisneyRemc°o°]

Dat Frans Hasselaar niet reageert op je sollicitatie, dat is gewoon niet netjes. Het laat zien hoe weinig respect er is voor lezers en jong talent.

Ik heb in de tijd dat ik mijn scenario schreef contact gehad met Frans Hasselaar. Ik vond dat hij wel enthouasiast reageerde op mijn vragen over het aanleveren van scenario's.

Zo heeft iedereen weer een andere ervaring. Één ervaring zegt dus blijkbaar niet alles over een persoon.

[Ei]

Wij Nederlanders leven in een multicultureel land. Waar zie je dat terugkomen in de Nederlandse produktie? Donald Duck Weekblad lijkt een blad te zijn voor blanke jongetjes. Dat was het in 1952 en dat is het anno 2009 nogg steeds. Want vrouwelijke personages en exotische personages verschijnen zelden, en dan meestal als een onbeduidend bijfiguur. Zijn er geen negers in Duckstad? Zijn er geen vrouwen in Duckstad, zonder dat ze automatisch lid zijn van de Damesclub? Hier zou een mooie taak liggen voor een levendige, moderne, alerte redactie, die inspeelt op maatschappelijke ontwikkelingen. Waarom gebeurt dat niet?
Nederland is een inspirerende maatschappij. Daar zie je bitter weinig van terug in Donald Duck Weekblad.

God zij dank is ons Donald Duck lezers de Duckstad versie van het hollandse multi culti syndroom waarmee de oorspronkelijke Fabeltjeskrant om zeep is geholpen bespaard gebleven.

Een multi culti syndroom is een uiterste. Er is ook een middenweg.
Momenteel is Duckstad grotendeels Westers, blank en mannelijk. Wat daar buiten valt verschijnt vaak als karikatuur. Een indiaantje met een verentooi; een roddelende vrouw; een winkelzieke vrouw; een heksende vrouw.
Dat Donald Duck Weekblad mannelijk is, wordt bevestigd door het bestaan van het voor vrouwen bedoelde blad Katrien. In plaats van vrouwen een gelijkwaardige plek te geven in Donald Duck Weekblad, krijgen ze een aparte afdeling. Hun eigen hokje. Een blad gemaakt door overwegend mannen, als een zijspoor. Wat moet je daarmee, als vrouw? Waarom heeft Katrien zelden of nooit een avontuur in Donald Duck Weekblad, met Donald op sleeptouw? Waarom moet dat vrijwel altijd Dagobert zijn, een mannelijke eend?

Dat Frans Hasselaar niet reageert op je sollicitatie, dat is gewoon niet netjes. Het laat zien hoe weinig respect er is voor lezers en jong talent.

Ik heb in de tijd dat ik mijn scenario schreef contact gehad met Frans Hasselaar. Ik vond dat hij wel enthouasiast reageerde op mijn vragen over het aanleveren van scenario's.

Een aangekocht scenario?

Zo heeft iedereen weer een andere ervaring. Één ervaring zegt dus blijkbaar niet alles over een persoon.

De redactie zou bij definitieve afwijzing minstens een standaardbrief kunnen sturen, in plaats van dat men dan helemaal niets stuurt.
Al was het maar iets als: Helaas vindt Oom Donald je werk niet goed genoeg, maar blijf proberen.

[DisneyRemc°o°]

Een aangekocht scenario?

Dat helaas niet. Maar ik heb wel een nette afwijzing gehad, zoals het wel hoort.

De redactie zou bij definitieve afwijzing minstens een standaardbrief kunnen sturen, in plaats van dat men dan helemaal niets stuurt.
Al was het maar iets als: Helaas vindt Oom Donald je werk niet goed genoeg, maar blijf proberen.

Dat ben ik zeker met je eens. Helaas zijn er meerdere bedrijven die dit niet goed aanpakken.

[Caspar]

Ik heb ook nog een keertje een scenario naar Thom Roep gestuurd en vond zijn reactie heel netjes hoor. Hij gaf goeie opbouwende kritiek en legde uit waarom het verhaal niet geplaatst kon worden (o.a. door het optreden van Rockerduck), zei dat ik vooral door moest gaan en volgende keer misschien een schetsverhaal erbij kan leveren.

De mail is nog ergens te vinden op het oude McDuck forum, of in het archief daarvan, maar die zijn beiden offline. Zelf heb ik zowel het verhaal als het script niet meer, zou leuk zijn als ik het nog een keer kon lezen.

[Rick Vansloneker]

Aan de brievenrubriek te oordelen zijn er genoeg meisjes die de Donald Duck lezen en waarderen. Dus toch niet zo mannelijk.
Het bijzondere van een blad is juist de beperking. De Donald is gebaseerd op de Duck wereld zoals die door Barks en zijn collega's is geschapen. Dat is een leuke wereld en die hoeft helemaal geen reflectie te zijn van de huidige Nederlandse samenleving. Alsjeblieft niet zeg!

De Libelle zou toch ook de Libelle niet meer zijn als er ineens een roadtest van de nieuwe Mercedes AMG 600 biturbo in zou staan? Of de Autoweek met een vergelijkingstest van keukenmachines? Het opinieblad met een centerfold van Viola Holt?

Dat de Katrien bestaansrecht heeft wil nog betekenen dat de Donald Duck niet goed is!

[Ei]

Terwijl Ei de stormram hanteert, probeert Rockerduck een diplomatieke weg. Beiden zullen falen en in het stof bijten.

[de Taliaferro-stroken met Otto] Toevallig zag ik gisteren dat deze in de nieuwe scheurkalender komen te staan!

Dat is op zich goed nieuws, hoewel ik het raar vind dat ze in een dergelijke uitgave komen te staan. Hoeveel lezers van het Weekblad kopen nou zo'n scheurkalender?

En daar gaan we weer, bedelen bij de redactie! Wanneer komt Otto terug in Donald Duck Weekblad? :rolleyes: Hoe lang gaat dit nu al door? De redactie verdomt het. De smeekbedes gaan nergens meer over. Wat een verzoekje om Bella, Otto, Rockerduck, etc had kunnen zijn, is inmiddels een jarenlang, bespottelijk drama ge worden. Read Ei's lips: Ze verdommen het. Donald Duck Weekblad is van Oom Thom. Het blad moet naar zijn smaak zijn. En helaas is die smaak beperkt. Oom Thom's verhalenkeuze lijkt veel op die uit 1952, toen Thommie zelf nog klein was.
In plaats van een levendig blad met karakter is Donald Duck Weekblad verworden tot een bundeltje herdrukken en een steeds matiger Nederlandse produktie van verhalen.
Zeker nu met de kredietcrisis zou Ei geen reden zien om zo'n duffe, bevroren redactie nog aan de slag te houden. Gemstone in Amerika is inmiddels al failliet. Wat overblijft in Europa is straks een of enkele grote uitgevers, waaronder Egmont. Als de Nederlandse redactie naar huis is gestuurd is er eindelijk kans dat er weer wat leven in Donald Duck Weekblad komt. Dan desnoods maar Rosa-verhalen erin. Als de knullige, gemakzuchtig gemaakte Nederlandse verhalen welkom zijn, waarom dan geen Rosa? Het argument dat de Nederlandse produktie van hoge kwaliteit is, uit de tijd van McDuck in 2005, is inmiddels al teniet gedaan.

Reken maar dat Donald Duck Weekblad afscheid aan het nemen is! Het blad stort in. We moeten het nu hebben van de betere nummers. De spoeling wordt dunner.

Misschien zitten er onder de lezers van Donald Duck wel veel liefhebbers van Otto. Maar die weten niet dat die in een scheurkalender wordt weggestopt. Lopen zij even mooi Otto mis.

Smeek smeek, soebat soebat... Een never-ending story. Never-ending totdat de redactie naar huis gestuurd wordt, uiteraard. Geen aandeelhouder ziet nog nut in zo'n karakterloze redactie die Donald Duck Weekblad niet ontwikkelt. Stilstand is achteruitgang. De Nederlandse redactie past op de winkel, tot de aandeelhouders 'm komen sluiten.

Het is goed dat je het hier op het forum zegt, want ik zou normaal gesproken nooit zo'n kalender kopen. Om hoeveel stroken gaat het hier?

Betoverd door de Disney Magie pakt Rockerduck weer zijn knip tevoorschijn. Om een scheurkalender te kopen.
Het ging om Donald Duck Weekblad, beste kerel!

Op zich had je met een aantal stroken een hilarisch 'Een weekje...' kunnen maken in het Weekblad. Zo zijn er genoeg stroken waarin Otto bij Donald op bezoek komt, of een weekje blijft logeren.

Goed idee! Het had zomaar gekund! Het was leuk geweest! Maar de redactie verdomt het. Waarom verdomt de redactie het? Gewoon, omdat ze het verdommen. Zij zijn de baas en dat zullen hun klanten (de lezers) weten. Ze zijn niet kwaadaardig. De redactie heeft gewoon geen zin om naar een ander dan zichzelf te luisteren. Snap je niet hoe irritant het voor sommige mensen is, als iemand anders betere ideeën heeft dan zijzelf? Tuurlijk, een weekje Otto in Donald Duck Weekblad! Maar het idee komt van Rockerduck en niet van Oom Thom. Afgewezen, dus!

"Beating a dead horse", kent u die uitdrukking?

Aan de brievenrubriek te oordelen zijn er genoeg meisjes die de Donald Duck lezen en waarderen. Dus toch niet zo mannelijk.

De brievenrubriek is een samenstelling van de redactie. Vergeet dat nooit. Soms zitten er zelfs verzonnen brieven tussen, bijvoorbeeld in de Sinterklaastijd.
Als er 190 brieven zijn van jongens en 10 van meisjes, kun je de rubriek gemakkelijk met 5 brieven van elk vullen. Waarna het dan zou lijken alsof het blad door 50% jongens en 50% meisjes gelezen wordt. Terwijl het dan in werkelijkheid gaat om 95% jongens en 5% meisjes. Dus aan een brievenrubriek zie je weinig.

Het bijzondere van een blad is juist de beperking. De Donald is gebaseerd op de Duck wereld zoals die door Barks en zijn collega's is geschapen. Dat is een leuke wereld en die hoeft helemaal geen reflectie te zijn van de huidige Nederlandse samenleving. Alsjeblieft niet zeg!

Laat Barks nu de auteur zijn die Duckstad heeft bedacht. Stel je eens voor dat Barks voor Oom Thom gewerkt had. Het zou dan een wonder geweest zijn als personages zoals Guus Geluk, Dagobert Duck, de Zware Jongens, Willie Wortel en Zwarte Magica waren ontstaan. Barks ontwikkelde nieuwe karakters, tot na zijn pensioen. Zo is de hopman van de Woudlopers een nieuw karakter van Barks, dat pas in de jaren 90 opdook in Donald Duck Weekblad. Een wonder! Dat Oom Thom niet hoogstpersoonlijk die hopman heeft veranderd in een bijklussende Willie Wortel, dat is waarlijk ongelofelijk! Wie is zich toen geen hoedje geschrokken van ineens zo'n onbekend personage in het oude vertrouwde Donald Duck Weekblad.

De Libelle zou toch ook de Libelle niet meer zijn als er ineens een roadtest van de nieuwe Mercedes AMG 600 biturbo in zou staan? Of de Autoweek met een vergelijkingstest van keukenmachines? Het opinieblad met een centerfold van Viola Holt?

Deze vergelijkingen gaan mank. Je vergelijkt een Donald Duck Weekblad met een louter vrouwelijk blad, en vervolgens met een louter mannelijk weekblad. Hiermee bevestig je de eenzijdigheid van Donald Duck Weekblad, namelijk dat deze maar voor één geslacht geschikt is. Stel je voor dat in mannelijk Donald Duck een vrouwenrubriek zou staan, dat is wat je schetst.

Dat de Katrien bestaansrecht heeft wil nog betekenen dat de Donald Duck niet goed is!

Welk bestaansrecht heeft Katrien? Het blad is een herdruk van zichzelf geworden, zo weinig moeite wordt erin gestoken. 't Is uitverkoop. Gauw nog wat geld binnenhalen voordat de tent sluit.

[Rockerduck]

Ferdi, dat jij en andere redactieleden nog steeds op het forum reageren na al het gehak met de botte bijl van Ei en Rockerduck, verdient een compliment. Weet, dat ik het waardeer. Wat ik nog zou willen weten, is of de scheurkalender waar je het over hebt álle Taliaferro-stroken met Otto bevat, of slechts één of twee stripjes.

Grappig dat je nu al weet dat ze in de nieuwe kalender komen. Ik had nooit gedacht dat dergelijke uitgaven al zó ver van tevoren werden gepland.

[Ei]

Ferdi, dat jij en andere redactieleden nog steeds op het forum reageren na al het gehak met de botte bijl van Ei en Rockerduck, verdient een compliment. Weet, dat ik het waardeer.

Nee, moet je die Rockerduck zien slijmen. Ei wordt niet goed. Hoe lang zal Rockerduck dit volhouden? Het kan nooit goed zijn voor z'n bloeddruk. Er komt toch echt geen Otto meer in Donald Duck Weekblad. Dat is zichtbaar een principekwestie. Al ga je op je hoofd staan.

Wat ik nog zou willen weten, is of de scheurkalender waar je het over hebt álle Taliaferro-stroken met Otto bevat, of slechts één of twee stripjes.

Diplomatieke Rockerduck weet dus eigenlijk nog niets.

Hoe tijden kunnen veranderen. Pak de eerste nummers van 1970 en daar zijn Bella Duck, Otto van Drakenstein en Diederik Duck.

In Donald Duck 1970-03:
Bella Duck bezoekt Dagobert op zijn kantoor. Dagobert waarschuwt haar dat ze van hem geen geld krijgt om haar boot op te knappen. Bella heeft echter een baantje aangenomen als stofzuigerverkoopster en wil op die manier aan geld komen, door ook Dagobert een stofzuiger te verkopen.
http://coa.inducks.org/story.php?c=S+68013
Genoeg ingedriënten voor een leuk verhaal. Anno 2009 is dit onmogelijk.

In Donald Duck 1970-04:
Otto van Drakenstein bezoekt Mickey Mouse. Hierin zegt Otto: "Ik heb een goed boek over honden gelezen dat ik zelf heb geschreven en volgens dat boek is Pluto maar een schoothondje... Dat klopt niet met zijn stamboom. Eigenlijk is hij een jachthond, een waakhond, die nergens bang voor is!" Otto en Mickey gaan met Pluto de natuur in om zijn instincten weer wakker te roepen. Pluto denkt: "Daar gaat m'n luie leventje!" Pluto raakt o.m. zo verkouden door de buitenlucht, dat hij geblinddoekt op een stinkdier afloopt.
http://coa.inducks.org/story.php?c=S+68133
Otto en Mickey in één verhaal. Ai, dat kan natuurlijk niet meer. Stel je voor.

In Donald Duck 1970-05:
Diederik Duck is schoonmaker op straat. Hij bewaart zijn pakje boterhammen in zijn rijdende vuilnisemmer: "Ik had het beter bovenop kunnen leggen!" Het pakje boterhammen raakt verwisseld met de buit van een bankoverval.
Wat fragmenten: De rover komt terug om de verwisseling ongedaan te maken, maar stuit op Diederik. Die is inmiddels maar een broodje gaan kopen. Terwijl de rover in de vuilnisbak graaft, veegt Diederik daarboven de mosterd van zijn broodje: "Ik zei: geen mosterd!" Waardoor de rover onder de mosterd zit. Daarna begint Diederik een discussie met de broodjesverkoper, die zegt: "Ik hoorde je niet over die mosterd, broer!" In die discussie krijgt de rover ook nog het broodje in zijn gezicht. Daarna hoort Diederik als hij de vuilnisbak aanstampt, het vuilnis "Oech!" roepen. Diederik meldt dat bij een agent: "Mijn vuilnis zei net "Oech!"" Waarop de agent lachend zegt: "Wat zou jij doen als ze je vuilnis noemden?"
http://coa.inducks.org/story.php?c=S+68032
Inhoudelijk geen superverhaal, maar het kan zich al prima meten met de Nederlandse produktie van tegenwoordig. De omschreven grappen zouden prima bij Mau Heymans passen. Genoeg ingedriënten voor een verhaal. Maar helaas, anno 2009 is dat onmogelijk. Diederik is verboden. Die mag hoogstens "low profile" verschijnen.

Zomaar drie nummers, uit 1970. In de huidige Donald Duck Weekblad (2009-15) verschijnt Diederik in een paar plaatjes als een van de Duckfamilie. (Low profile, dus.) Zie hoe zo'n verhaal opfrist. Hoe zo'n familie opfrist. Niet weer alleen de eeuwige Gijs, Oma, Dagobert, Guus, maar ook Diederik. Zo leuk en rijk kan de Duckfamilie zijn. Zo makkelijk kan het gaan.
http://coa.inducks.org/s.php?c=D+2004-159

En kom nu niet aanzetten met kritiek dat Ei een drietal oude S-verhalen belicht. S-verhalen zouden volgens expert-fans namelijk van mindere kwaliteit zijn. Maar dat oordeel kan inmiddels ook over H-verhalen gegeven worden. De Nederlandse produktie is erg wisselvallig geworden, variërend van goed tot zeer slecht. Slechte scenario's, slecht tekenwerk, daar hoef je bij H-verhalen niet meer van op te kijken.

Grappig dat je nu al weet dat ze in de nieuwe kalender komen. Ik had nooit gedacht dat dergelijke uitgaven al zó ver van tevoren werden gepland.

Tja, 't is niet voor niets een bureaucratie bij Donald Duck Weekblad. Alles is daar gepland en ingekaderd.
Verzoekjes hebben zo weinig zin. Alles staat al vast. Dat Otto verschijnt stond al vast. Zolang je verzoekjes toevallig overeenkomen met wat al vast staat, lijkt het alsof ze beloond worden. Als Rakker verschijnt in een nummer, kan men in de brievenbus verzoekjes selecteren die vragen om Rakker. En dan is het: Kijk maar gauw op bladzijde 19 hoor, Rocky!

[Ridder ter Geit]

Ah, Ei is weer kritisch geworden. Hij heeft een punt over die bijfiguren, die frissen inderdaad de boel een beetje op. Barks verhalen ontwikkelden inderdaad ook.
Wat die S-verhalen betreft; wat hierboven omschreven wordt klinkt wel leuk, maar ik geloof dat de tekeningen er niet zo aantrekkelijk uitzagen.
Dat Otto tenminste in de scheurkalender komt vind ik wel leuk. Ik heb elk jaar zo'n scheurkalender hangen en vind wat meer variatie in de stripjes wel goed. De achterkanten van de blaadjes zijn dit jaar hetzelfde als in 1993, maar goed...

[Ridder ter Geit]

Verder denk ik dat meisjes de Donald Duck ook lezen; ik kan me niet voorstellen dat dit 90% jongens is geworden. Voor zolang ik mij herinner lezen meisjes het ook.
Er zijn wel een aantal minder bekende figuren langs gekomen; Brigitta in de Extra en Diederik in het weekblad, en straks Otto op de scheurkalender. Dus dat is tenminste alweer iets.

[Ei]

Ah, Ei is weer kritisch geworden.

Kritisch? Onuitstaanbaar zul je bedoelen!
Ei moet wel, nu Rockerduck is geveld door een scheurkalender. We laten ons toch niet afschepen met een paar kraaltjes?

Hij heeft een punt over die bijfiguren, die frissen inderdaad de boel een beetje op. Barks verhalen ontwikkelden inderdaad ook.

Als je dit moet uitleggen aan een zichzelf op de borst kloppende redactie, mag je dan cynisch worden? Ei had ook een punt toen Ei vertelde dat witte letters op een lichte achtergrond (in Oom Donald's Brievenbus) moeilijk te lezen zijn. Dat moet je ze uitleggen!

Wat die S-verhalen betreft; wat hierboven omschreven wordt klinkt wel leuk, maar ik geloof dat de tekeningen er niet zo aantrekkelijk uitzagen.

Het tekenwerk is consistenter dan wat je steeds meer in H-verhalen ziet. Sander Gulien en Mau Heymans tekenen slordig en knullig. De verhoudingen deugen vaak niet. Neem bijvoorbeeld de achterkantgrap van vorige week (H29100). Het lijkt alsof Mau de figuurtjes vanaf een grote afstand op het papier gegooid heeft. Zie hoe slecht de verhoudingen van Donald zijn. Hoofd te groot, beentjes te klein. Daar mag je best van in een dipje raken. Zeker als je weet hoe goed de vent vroeger tekenende.

Als je zulk knoeiwerk kunt verdragen, zijn de S-verhalen in vergelijking meesterwerken. Het Diederik-verhaal uit DD 1970-05 bevat meligheid die veel op die van Mau Heymans lijkt. Gevleugeld taalgebruik zoals "Grote griebeltjes!", "boterhammetjes" en "Ik hoorde je niet over die mosterd, broer!"
http://coa.inducks.org/story.php?c=S+68032
Dit verhaal stond in Donald Duck Weekblad voordat Oom Thom, Tante Jos en Neef Mau er gingen werken. Dus Donald Duck Weekblad kan blijkbaar makkelijk zonder deze mensen. Beter zelfs. De meligheid blijft en je krijgt meer diversiteit. Tante Jos heeft de kwaliteit van een jaargang als 1969 afgekraakt. Maar zie hoeveel diversiteit Donald Duck Weekblad toen bracht. Oom Thom hoefde toen hij werd aangenomen alleen maar achter zijn bureau te gaan zitten.
Alles was er al in 1969. En dat werk wordt dan door opvolgers afgekraakt, die zelf knullige verhaaltjes publiceren van auteurs die volgens hun propaganda zogenaamd in Barks's voetsporen treden. Is dat niet arrogant? De auteurs van de S-verhalen maakten zonder zulke opschepperij best goed werk. Lees het eens zonder de vooroordelen van Tante Jos. Heb je Donald Ducks uit die tijd?

Dat Otto tenminste in de scheurkalender komt vind ik wel leuk. Ik heb elk jaar zo'n scheurkalender hangen en vind wat meer variatie in de stripjes wel goed. De achterkanten van de blaadjes zijn dit jaar hetzelfde als in 1993, maar goed...

Meen je dat? Is er weer nieuw schandaaltje? Worden na de Katrien nu ook de scheurkalenders gerecycled? Niet vreemd dan, dat Ferdi nu al weet wat er volgend jaar komt. Dat is geen vooruitplannen maar gewoon een oude kalender pakken. Niemand die het ziet.
Is Otto al eens gebruikt op de scheurkalender?

Verder denk ik dat meisjes de Donald Duck ook lezen; ik kan me niet voorstellen dat dit 90% jongens is geworden. Voor zolang ik mij herinner lezen meisjes het ook.

Vraag het aan al die vrouwen en meisjes op McDrake. Als er sinds 2005 op McDuck/McDrake een stuk of vijf vrouwen lid zijn geworden, is dat veel. Zover Ei weet is er heden maar één vrouw actief lid. McDrake bestaat voor 99% uit mannen. Ook DCML telt overwegend mannen.
Wat heeft een vrouw te zoeken in Donald Duck Weekblad? In het nieuwe nummer (2009-16) worden vrouwen weer afgeschilderd als karikaturen, tegen elkaar vechtend in de uitverkoop. Zo kijkt Donald Duck Weekblad blijkbaar naar vrouwen. Vergelijk dat eens met 'Jan, Jans en de kinderen' van Jan Kruis. Hoe gebalanceerd Kruis de spot kon drijven met zowel mannenals vrouwen, en dat in een vrouwenblad. Het kan dus wel. Helaas niet bij Donald Duck Weekblad, waar de humor plat en eenzijdig blijft. Oom Thom herhaalt graag oude grappen. Laten wij mannen weer eens een verhaal maken over vrouwen in de uitverkoop! Dan schuddebuikt hij van het lachen. En wie voeren we dan ten tonele? De eeuwige Katrien, natuurlijk. Stel je voor dat Bella Duck of Brigitta Gans gebruikt zou worden. Dat kan natuurlijk niet bij Oom Thom. Dat doen de Italianen of de Denen maar. Wij in Nederland hebben nagedacht en een marktonderzoek gedaan.

Er zijn wel een aantal minder bekende figuren langs gekomen; Brigitta in de Extra en Diederik in het weekblad, en straks Otto op de scheurkalender. Dus dat is tenminste alweer iets.

't Is alweer "iets", ja. Een zoethoudertje. Een paar plaatjes Diederik op de achtergrond, Otto verstopt in een scheurkalender. Alsof het zo moeilijk is om ze gewoon, zoals in 1970, een rol te geven in Donald Duck Weekblad.
Toegegeven, Brigitta in de Donald Duck Extra is een grote stap. Laten personages Bella, Diederik, Rockerduck en Otto daar dan regelmatig verschijnen. Dat is het minste wat de redactie kan doen. Er is geen excuus.

Van pockets en scheurkalenders is bekend dat de redactie gebruikt als stortplaats van wat ze niet goed genoeg voor hun Donald Duck kroonjuwelen vinden. wat dat betreft is Ei weinig verbaasd over de berichte, grote populariteit van de pockets. In de pockets gebeurt tenminste nog iets.

Maar goed, "kritisch" Ei kan zichzelf nu bij iedereen gehaat maken door eindeloze pleidooien in diverse toonaarden op internet te plaatsen, maar de redactie zal echt niet veranderen. Zij weten alles beter. (Bedrijfsblind, kent u die uitdrukking?)
Wat Ei moet doen is eindelijk het abonnement op Donald Duck Weekblad stopzetten. Ei is tot op heden te lui geweest. Zo lui, dat veel Ducks in de seal blijven. De Chinees heeft al een abonnement, dus waarom thuis ook nog. Ei kan de tijd beter besteden aan het lezen van Donald Ducks die Ei reeds heeft, zoals die uit 1969 en 1970. Ei heeft al duizenden Donald Ducks. Dus waarom steeds een nieuwe kopen?

Ei is voornemens een topic op te richten waarin in stappen uiteengezet wordt hoe je een abonnement op Donald Duck Weekblad kunt stopzetten, hoeveel geld je ermee bespaart en hoeveel Donald Ducks je er tweedehands voor kan kopen.
Oom Thom schijnt ex-abonnees een brief te hebben gestuurd om ze te motiveren weer lid te worden. Heeft iemand de tekst van die brief? Ei zou dan een open antwoord kunnen schrijven, met argumenten waarom een abonnement op Donald Duck Weekblad zonde van het geld is.
Stel dat je Ducks uit 2008 kunt kopen voor een dubbeltje per stuk. Dan heb je voor €5,20 een heel jaargang. En het verzamelen, het zoeken naar dat ene nummer, dat is leuker dan bij de brievenbus wachten.
Genoeg redenen om het abonnement van Donald Duck Weekblad te stoppen. Rockerduck is inmiddels ook gestopt. (Die houdt dus geld over voor een scheurkalender.) Donald Duck Weekblad is de prijs van een abonnement niet meer waard.

Volgens de site van Donald Duck kost een abonnement € 98,80 voor 65 nummers.
http://www.donaldduck.nl/duckstadshop/abonnementen
Dat is een jaar (52) en een kwartaal (13). Kortom, je bent €100 kwijt. Koop je die Ducks tweedehands dan houd je pakweg €80,- over om iets leuks van te kopen. Bijvoorbeeld in oud Duckjaargang in twee facsimile-boeken. Heb je nog geld over voor een heel groot ijsje.

"We hebben op het moment ook tekenaars en scenaristen genoeg die al aan de juiste normen voldoen." Helaas voor jullie op dit moment, maar eigenlijk ook voor de ouderwetse Duckredacteuren, die het anders hebben meegemaakt en het altijd leuk vonden iets te zien groeien"

In zo'n citaat geeft de redactie toch zelf toe dat Donald Duck Weekblad een doodlopende straat is? Wat zal Ei er dan nog aan toevoegen.