Nederlandse Redactie

[Ei]

Anders zou Gulien zijn baan kunnen kwijtraken, was het argument. En zo ging McDuck zwaar onder censuur. Zelfs krantenartikels over de beschuldiging en beoordeling werden van McDuck verwijderd.

Storende typefout: "beoordeling" moet "veroordeling" zijn. Zelfs krantenartikels over de beschuldiging en veroordeling werden van McDuck verwijderd.

En zo is weer een bericht aan de Gulien Gate gewijd. :/ Maar moet Ei medelijden hebben met Gulien en zelfcensuur plegen? Gulien is weliswaar gestraft door justitie voor gedoe met minderjarigen, maar dat staat los van het daarná onder druk zetten van een minderjarige forumbeheerder. Weer een minderjarige. Het lijkt daarmee alsof Gulien helemaal niets geleerd heeft en alleen maar bezig was om zijn baantje koste wat het kost te redden. Desnoods ten koste van een minderjarige beheerder, wiens vakantie verziekt werd. Zo matig. Zo triest dat Jonker zich daarin liet meesleuren. Zullen ze ooit sorry kunnen zeggen daarvoor? Dat is waar Ei op uit is.

[Mariella Manfré, Chef Disney tijdschriften & Online] Is heb eve3n gegoogelt en ze is echt hoor Ei

Interessant. Dank.

[Duckfan van Down Under]

Vraagje: wil de redactie alsjeblieft, alsjeblieft eens een keer het Italiaanse verhaal "Alla Ricers della pietra Zodiacale" willen publiceren????

[Bas]

Er worden ook rare redeneringen gemaakt. Zoals dat de kwaliteit van Donald Duck Weekblad onveranderd hoog zou zijn, omdat er nog steeds evenveel lezers zijn. Maar zegt dat wel iets over kwaliteit? Er zijn veel meer mensen die naar Nick en Simon luisteren dan naar Beethoven; meer mensen lezen Kluun dan Homerus; de X-Factor wordt vele malen beter bekeken dan een politiek debat. Zegt populariteit noodzakelijk iets over kwaliteit? Opvallend is ook dat, in de recente media-aandacht voor de 75ste verjaardag van Donald Duck Weekblad vaak een uitspraak van Oom Thom (dacht ik) wordt aangehaald, waarin aangegeven wordt dat veel mensen het blad lezen "uit nostalgie". Ik herinner me een brief uit een Brievenbus uit 1972 waarin een mevrouw schreef dat ze de Donald Duck tussen 1959 en 1971 "beduidend minder" vond, maar hem "desondanks" was blijven lezen "uit nostalgie". Zijn hoge lezersaantallen dan nog wel een argument? Ik koop ook nog regelmatig een Weekblad, maar dan om één verhaal te kunnen lezen. Dan heb ik toch het blad gekocht, maar ik vind oude bladen veel mooier. Bladen, overigens, die ik pas recent heb gelezen.

Ik kan wel degelijk zeggen dat ik de kwaliteit nog steeds hoog vind.
Tja, een Nick & Simon vergelijken met Beethoven zou net zoiets zijn als een Rakker-verhaal met een graphic novel als Watchmen. We pretenderen ook geen verheffende kunst te maken, we zorgen alleen voor een gezellige dosis vertier en vermaak. En bij mijn weten lukt dat prima.
Nou moet ik overigens zeggen dat ik liever een Rakker-verhaal lees dan dat ik naar Nick & Simon luister, maar dat terzijde

We krijgen haast nooit brieven of mailtjes waarin mensen zich beklagen over de kwaliteit van de verhalen, en of deze vroeger beter waren. En ik mag Pinokkio worden als ik dat jok! Natuurlijk is er wel eens een klacht, maar lang niet zoveel als wat een toevallige passant na lezing van dit forum zou verwachten. Wat Thom volgens mij bedoelde met dat mensen het uit nostalgie weer gaan lezen, is dat jonge ouders de Donald Duck ook weer oppakken wanneer ze hun kinderen een abonnement geven. En daardoor is Donald Duck tegenwoordig meer een gezinsblad. Met name de dubbele laag in de humor zorgt ervoor dat volwassenen nog steeds veel plezier beleven aan Donald Duck. En nogmaals, we krijgen eerder positieve reacties dan negatieve in de mailbox.

Uiteraard hoeft niet elk verhaal door Oom Thom goedgekeurd te worden. Maar waar wij ons regelmatig over verbazen, is de kwaliteit van Nederlandse verhalen. Vaak gaat dat niet om persoonlijke smaak, maar een gebrek aan logica of structuur. Zo verscheen er laatst een 4-pagina verhaal waarin Donald huis-aan-huis folders moet bezorgen. Bolderbast heeft echter een sticker op zijn brievenbus zitten, waarop hij aangeeft dergelijk reclamedrukwerk niet op prijs te stellen. Vervolgens doet Donald alle mogelijke moeite om toch die folder te bezorgen. Dit loopt uit de hand, en beiden komen voor de rechter. De lezer vraagt zich al af of Duckstad misdaadvrij is, omdat de rechter blijkbaar tijd heeft voor zo'n onbenullig voorvalletje, en dan ook nog op dezelfde dag. Maar goed, punt van kritiek is dat de rechter Bolderbast veroordeelt tot het meehelpen bezorgen van de folders! Want folders weggooien is slecht voor het mileu! Terwijl, als Bolderbast de folder had geaccepteerd, die uiteindelijk óók bij het oud papier zou zijn beland. Kortom, Bolderbast staat in zijn recht, maar wordt veroordeeld. Ik snap helemaal niks van dit verhaal. Er zit geen enkele logica in. Zulke verhaaltjes zie ik de laatste jaren steeds vaker. Als er dan ondertussen goede verhalen worden afgekraakt, dan snappen wij het ook allemaal niet meer. Dan lijkt het er een beetje op of Oom Thom's humeur van de dag bepaalt welk verhaal aangenomen wordt en welk voor de prullebak is. (Natuurlijk zetten wij dat dan lekker vet aan.)

Dat er ook mindere verhalen tussen zitten zal ik niet ontkennen. Het voorbeeld dat je aanhaalt vind ik ook niet het meest geslaagde verhaal. Maar over het algemeen ben ik best te spreken over het Nederlandse werk. Ik kan bijvoorbeeld nog steeds genieten van het werk van Mau. Het is soms misschien wat over-the-top, maar het barst van de lolligheid en gekkigheid. Wat ik op zich wel vind, is dat we weer wat meer lange avonturenverhalen mogen krijgen. Het is helemaal niet het geval dat Thom die niet wil en dat alles zich in en om het huis moet afspelen.
Ik ben wel benieuwd naar dat verhaal van Frank Jonker waarover jullie het hebben, waar hebben jullie die info vandaan?

Wat betreft politiek en oorlog en dergelijke in Donald Duck... Natuurlijk komt er wel eens een satirisch verhaal voorbij met bijvoorbeeld een corrupte burgemeester. Sterker nog, ik geloof niet dat er ooit een capabele burgervader in Duckstad is geweest. Maar we zullen nooit een stelling aannemen in politieke kwesties. Daar is de Duck niet voor.

Het beeld dat de redactie bestaat uit "dictators", Oom Thom voorop, is mijns inziens een beeld dat de redactie over zichzelf heeft afgeroepen door een aantal onvolgbare acties en vage uitleg, waarin steeds de persoonlijke smaak van met name ene Thom Roep voorop stond. Zo zijn er in de jaren '90 in het Weekblad oude verhalen herdrukt waarin Otto van Drakenstein de hoofdrol speelde. Maar die Otto is eruit geknipt en vervangen door een modern getekende Donald (door Colomer geloof ik). Waardoor je een Donald met een Otto-karakter krijgt. Blijkbaar vindt men de verhalen wel goed, als het maar geen Otto is. Omdat Oom Thom Otto niet leuk vindt? Het kan nog gekker. Voor de voorkant van de kerstspecial van 2009 is een prachtige Italiaanse voorkant genomen. Maar met behulp van de computer is Brigitta Gans gewoon gewist, en Diederik en Otto zijn vervangen door Panchito en Joe Carioca. Er wordt dus blijkbaar tijd en geld gestoken in het verwijderen of vervangen van personages, maar waarom? Otto, Diederik en Brigitta staan maandelijks in de pockets, die volgens diezelfde redactie beter verkopen dan alle andere uitgaven! Ze zijn dus bekend. McDrake-lid Caspar stuurde een zelfgeschreven scenario naar Oom Thom waar Rockerduck in voorkwam. Roep schreef terug dat hij Rockerduck liever niet in het Weekblad zag. Tot op heden heeft niemand van de redactie mij uit kunnen leggen waarom sommige Disney-figuren actief verwijderd worden uit een Disney-blad, anders dan dat het ging om de smaak van de hoofdredacteur. Dan moet je niet raar opkijken als hij wordt afgeschilderd als een "dictator".

Een redactie beslist wat er in een blad komt, dat is in Denemarken of andere landen niet anders. En dat heeft dan natuurlijk ook wel eens met persoonlijke smaak en voorkeur te maken. In het buitenland publiceert men over het algemeen niet of nauwelijks verhalen met Mikmak, Rakker, Broer Konijn, Tokkie Tor, Midas Wolf, Panchito en Joe Carioca. Wij doen dat wel. Maar dan bestaan volgens jullie redenering de buitenlandse redacties toch ook uit dictators, omdat ze hun lezers die figuren onthouden? Het komt op me over dat je "frustratie" hierover komt doordat je personages als Diederik, Otto en Brigitta persoonlijk erg leuk vindt. Maar had je ook gereageerd in dergelijke termen als we in Nederland geen verhalen met Oena, Martje de Meeuw of Heisa McSores hadden gepubliceerd? Je moet je overigens ook realiseren dat de Deense productie gigantisch is en dat wij daarvan lang niet alles kunnen plaatsen. Immers, het grootste gedeelte van Donald Duck bestaat uit eigen productie.

Wat de precieze reden is geweest om in 1991 in een verhaal Otto door Donald te veranderen is mij onbekend. Ik was toen zelf nog een kleine rekel die reikhalzend naar de brievenbus zat te loeren op de zaterdagochtend. Wat ik vermoed (en ik herhaal: vermoed) is dat men indertijd het verhaal wel leuk vond, maar dat er op dat moment nergens Otto-verhalen werden gepubliceerd en de lezers van het weekblad niet met het personage vertrouwd waren. En aangezien de Denen ook geen verhalen met Otto produceerden, was het de moeite niet hem voor dit ene verhaal opnieuw te introduceren.
(Nu ik dit schrijf kan ik me vaag herinneren dat ik hierover al eerder met je in discussie ben gegaan, maar dan jaren terug)

Als ik Inducks even bekijk is er pas in 2008 voor het eerst sinds jaren weer een verhaal met Otto gemaakt in Denemarken:
http://coa.inducks.org/simp.php?d1=otto ... pg=&kind=0

Wat Diederik betreft is het ook pas de laatste jaren weer wat op gang gekomen:
http://coa.inducks.org/simp.php?d1=died ... pg=&kind=0
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het hele personage Diederik niet zo veel aan vind. En als ik het wel heb, zijn er weinig liefhebbers van Diederik onder mijn collega's. Het is eigenlijk een beetje een hippie, een beatnik. Een personage dat teveel vastzit in de jaren 60. Dus ik mis 'm eigenlijk niet. Maar als je Diederik-verhalen kunt noemen waar je erg enthousiast over bent, dan hoor ik 't graag. Dan zal ik ze eens lezen Het is overigens niet uitgesloten dat Diederik ooit weer in het blad zou komen, hoor.

Van Brigitta hebben we onlangs een verhaal gepubliceerd, en als ik het wel heb ligt er nog ergens een verhaal met haar in de kast, klaar om ingedeeld te worden.

Wat betreft die Kerstcover... Dat ging om een speciale editie van Donald Duck Weekblad. En we gaan er niet vanuit dat alle lezers van het weekblad ook de pockets lezen (of andersom). Bij veel lezers van het weekblad zijn Diederik, Otto en Brigitta dan ook onbekend. Op die cover zijn die figuren dus vervangen door personages die bij weekbladlezers wel bekend zijn.

Overigens zijn er ook vaak complimenten op McDrake voor de redactie en de publicaties. Ondanks dat we maar halve antwoorden krijgen. Ondanks dat de redactie steeds de beschuldigende vinger naar ons wijst. Ondanks dat de publicaties vaak van een "hap snap wat hebben we nog liggen"-niveau zijn (ik citeer Stripschrift). (Spreken jullie Stripschrift trouwens ook toe met: "je zou een draai om je oren moeten krijgen"?) Er is veel lof geweest voor de glossy DONALD; er is lof geweest voor speciale themanummers, zoals die van deze week; er is lof geweest voor de Rosa-uitgave van Grappigste Avonturen; er is volop lof voor de toegenome variatie in DD Extra. Dat mag ook wel eens gezegd worden.

Eerlijk is eerlijk, je uit je enthousiasme ook. Maar de niet al te serieus bedoelde draai-om-de-oren opmerking (Jos zou nog geen vlieg kwaad doen) was volgens mij meer gericht op de toon van de kritiek, de veronderstellingen over de gang van zaken en de daaruit voortvloeiende stemmingmakerij, en niet de aard van de kritiek. En ik kan je verzekeren dat ik de bewuste Stripschrift ook met een flinke klap tegen de muur heb gesmeten! (niet waar, hoor, hij ligt keurig op de stapel met de andere nummers).

Als ik het me goed herinner ging die opmerking over een Grappigste Avonturen-album. En ging dat meer over de onbekendheid van de auteur. Tja, de recensent had denk ik liever een album gezien met een auteur die eruit sprong of die hij kende. Maar ik vind het juist wel leuk aan de GA dat de meest uiteenlopende auteurs aan bod komen. Wat dat betreft kunnen jullie ons niet aanrekenen dat we jullie auteurs onthouden
Als je het dan toch over hap-snap uitgaven wilt hebben mag je van mij best de Big Fun noemen. Dat is inderdaad een samenraapsel van oud materiaal, dat voor een relatief lage prijs wordt heruitgegeven. Je kunt er wat op tegen hebben, maar het verkoopt goed en het is een mogelijkheid om een nieuwe generatie bekend te maken met series als Duck Tales en Rescue Rangers!

Don Rosa weggestopt in een Puzzelparade Omnibus! Dat is eigenlijk nog niet eens zo'n slecht idee, weet je dat? Ik denk dat "A Letter From Home" heel goed kan worden omgewerkt tot puzzelverhaal, want de Ducks zijn in dat verhaal continu raadseltjes aan het oplossen, met geheimschrift en alles.

Ik zie het al helemaal voor me! En dan uiteraard in zwart-wit. Of dat alle plaatjes door elkaar staan en dat de lezer ze maar in de goede volgorde moet zetten! Hoe erg kun je een verhaal verpesten? Zo beschouwd hebben we nog mazzel met die miniboekjes.

Of de puzzelaar laten gokken naar de oorspronkelijke, ongecensureerde tekst! Ik zal het maandag voorleggen.

Vraagje: wil de redactie alsjeblieft, alsjeblieft eens een keer het Italiaanse verhaal "Alla Ricers della pietra Zodiacale" willen publiceren????

Zoals je wellicht al eens hebt gelezen, hebben wij geen invloed op de inhoud van de pockets. Die worden 1 op 1 overgenomen uit het buitenland. Op dit moment zou ik dus niet zo gauw weten in welke publicatie we dit verhaal zouden kunnen stoppen. Over het algemeen past het Italiaanse werk niet zo mooi tussen het reguliere werk in uitgaven als de Vakantieboeken...

Overigens nog even over de verhalen over een negatieve sfeer bij ons, óp de redactie... Ik zie alleen maar voorbeelden uit de jaren '90. Als die al waar zijn (ik was er niet bij), dan zijn ze toch zeker niet representatief voor de huidige gang van zaken? Er gaan zelfs hele dagen voorbij zonder dat er met ontslag gedreigd wordt! En ik heb laatst zelfs internetaansluiting gekregen.

Nou, tot zover mijn halve antwoord. Ik hoop dat we nu weer aardig tegen elkaar kunnen doen. Het is tenslote een VROLIJK weekblad

[Rockerduck]

Dank voor deze bijdragen! Ik zal dit meenemen in de beoordelingsgesprekken met mijn redacteuren!
Met vriendelijke groeten,
Mariella Manfré
Chef Disney tijdschriften & Online

Ik hoop niet dat ik het straks op m'n geweten heb dat Ferdi of Jos zonder werk komen te zitten...

[Rockerduck]

Dank je, Bas. Dat is nou een antwoord waar we wat mee kunnen. Hoewel ik het natuurlijk niet overal mee eens ben. Maar je had vast niet anders verwacht.

Zo vind het argument dat bepaalde personages niet bekend zijn bij de lezers van DD Weekblad niet erg sterk. Dat is gemakkelijk op te lossen door ze opnieuw te introduceren. Zo was Oena in 1998 een nieuwkomer in het blad. Na 3 verhalen verdween ze voor jaren uit het blad. Verhalen van haar werden in Vakantieboeken gepubliceerd. In 2005 keerde ze terug in het Weekblad, vergezeld van een info-pagina die haar herintroduceerde. Dat kan met Oena, dus waarom niet met Diederik, Otto of Brigitta? Daarbij gaat het om familieleden van Donald Duck.

Het rare is dat deze figuren *actief* geweerd worden uit het blad. Daarbij kan het feit dat "Egmont nu eenmaal zoveel verhalen produceert" geen argument zijn. Er wordt speciaal geselecteerd op verhalen waar deze personages niet in zitten. Zo zijn in de serie Ode aan Barks in Nederland álle delen geplaatst, behalve het deel van Romano Scarpa dat gewijdt was aan Oom Dagobert. Omdat Brigitta Gans erin voorkomt natuurlijk!

Wat ook vreemd is, is dat op die kerstvoorplaat Otto, Diederik en Brigitta verwijderd werden, maar dat nog veel obscuurdere figuren als Trudy (vriendin van Boris Boef) en Dickie Duck (ik geloof dat Floortje haar meest recente Nederlandse naam is) zijn blijven staan. Is er één mailtje binnengekomen van verwarde lezers die in shock waren door deze onbekende figuurtjes? Zouden die mails er wel zijn geweest als er een Otto van Drakenstein op de voorkant had gestaan?

Diederik is overigens niet pas teruggekomen in Denemarken. Dat is al zo sinds tenminste 1998. In Frankrijk, Italië en Brazilië is hij nooit weggeweest. Wat tot de bizarre situatie leidt dat Nederland het enige land is dat het personage boycot. Tenzij zwijgend op de achtergrond. Waarom? Die beatnik-Diederik waar jij het over hebt, Bas, is die uit de Hubbard-verhalen uit de jaren '60. Dat is niet het personage zoals die nu bekend is. Bovendien is zijn karakter tijdloos. Net zoals dat van Otto trouwens. Ik snap niet waarom de redactie zichzelf zoveel beperkingen oplegt. Er zou heel wat leven in de brouwerij kunnen komen. Ja, ik zou ook protesteren als nieuwe figuren als Martje de Meeuw en Heisa McSores niet zouden mogen verschijnen in Nederland. Ik vind het nog steeds jammer dat het verhaal waarin Heisa erachter komt dat hij eigenlijk Dagobert's halfbroer is, nooit in Nederland is verschenen (D 99053).

En over de kwaliteit van Donald Duck: ik geloof meteen dat je bijna alleen maar positieve reacties krijgt. Ik geloof ook dat veel mensen het blad met plezier lezen. Maar kennen deze mensen de oudere DD's ook? Ik gok van niet. Ik vind juist dat DD "vroegâh" beter was. En dan bedoel ik niet toen ik jong was, maar daarvoor! (Ja, echt, dat kan.) Naar mijn mening kan kwaliteit gemeten worden. Naar mijn maatstaven uiteraard.

Lange avonturenverhalen van Nederlandse makelijke mogen er inderdaad wel weer eens komen! Maar zo'n niveau als dat van de jaren '70 en '80 (met Jippes, Milton, Verhagen, De Jonge als tekenaars) ga je nooit meer halen. En dat is nou precies mijn punt.

[Ei]

Ik ben wel benieuwd naar dat verhaal van Frank Jonker waarover jullie het hebben, waar hebben jullie die info vandaan?

Fans hebben kopieën weten te bemachtigen. Ei kan er scans van maken.

Zoals Ei zich dat kerstverhaal nu zo gauw, na jaren, herinnert is het een scenario van 10 pagina's en komt het plot ruwweg op het onderstaande neer. Voor een betere omschrijving moet Ei het eerst herlezen.
Wie wil afwachten of het verhaal ooit zal worden uitgetekend en verschijnen, moet het onderstaande dus overslaan:

[SPOILER]
Het verhaal begint met Dagobert die op kerstavond in de biljonairsclub aanhoort hoe een opschepperige rijkaard tegen hem opschept over hoe hij geld verdient aan twee landen, die met elkaar in oorlog zijn. Hij levert namelijk wapens aan beide landen en heeft daarom baat bij het voortduren van die oorlog. Hij verdient geld aan beide landen. Dagobert protesteert hevig tegen zo'n schurkachtige manier van zaken doen en verlaat boos de club.
Aangekomen bij zijn geldpakhuis ziet Dagobert voor de ingang een mand staan. Een mand waaruit geblèr komt. Iemand heeft een baby bij Dagobert te vondeling gelegd, in de hoop dat hij met zijn rijkdom, wel voor een goede toekomst voor het kind kan zorgen.
Dagobert laat Donald en de neefjes komen. Die weten zich er ook weinig raad mee. Dagobert besluit dan maar een afwachtende houding aan te nemen. Waartegen Donald en de neefjes ernstig bezwaar maken. Want de baby moet verzorgd worden. Die is inmiddels gaan stinken. De luiers moeten verschoond worden, er moet voeding komen, etc. Dagobert rilt hevig bij het horen van de hoge kosten die de baby met zich mee brengt, en hoeveel energie en tijd hij kwijt zal zijn, die hij anders aan zaken doen kan besteden.
De neefjes overleggen met elkaar waar de baby vandaan zou kunnen komen. Zoals ze dat ook als Jonge Woudlopers doen. Ze stellen dat de moeder van de baby nog best wel eens in de buurt zou kunnen zijn. En inderdaad, ze kijken naar buiten en zien een schim op de hoek van een straat gluren.
Achtervolging wordt ingezet en ze krijgen de schim te pakken. Het is de moeder. Een gesluierde eendenvrouw met zwart haar. Ze blijkt uit een van de twee oorlogvoerende landen te zijn gevlucht, om haar baby in veiligheid te brengen. Ze gaat mee naar Dagobert en wordt herenigd met haar kind. Geluk alom.
Het verhaal eindigt met Dagobert die vertelt de wapenfabrieken te hebben opgekocht om er speelgoedfabrieken van te maken. Wat helpt als oplossing van die oorlog. En mooi aansluit bij de kerstsfeer van cadeautjes en vrede op aarde.
[/SPOILER]

Let wel, dit is hoe Ei zich het plot ruwweg herinnert.
En is het geen opmerkelijk gedetailleerde herinnering van een Nederlands verhaal? Dat heeft Ei doorgaans alleen met het betere werk, zoals Barksverhalen. Ei vindt dat het plot mooi in elkaar zit.

Voor zover Ei weet is het verhaal vooral afgekeurd omdat ten tijde van het inleveren, de oorlog in Joegoslavië nog actueel was. Die eendenvrouw leek met haar uiterlijk een beetje op een van de bevolkingsgroepen daar, als Ei het goed heeft.
Een lezer van het scenario heeft Jonker aangeraden die eendenvrouw blond te maken, de wapenfabriek een fabriek van ouderwetse kanonnen (zoals er ook een in Dagobert's kantoor staat), en de oorlogvoerende landen een middeleeuws-achtig karakter te geven: ze schieten nog met ouderwetse kanonnen. Jonker vond dat een goed idee om ooit te proberen. En daar eindigt het spoor voor Ei.
Geen idee of er ooit een andere versie van is gemaakt.

[Ei]

Vervolg. Over het verloren 10 pagina kerstverhaal van Frank Jonker.

In een korte, ongedateerde brief (poststempel 10-09-2000) schrijft Jonker aan een fan:
"Wat in ieder geval afgekeurd is, is het lange kerstverhaal dat erbij zit (geschreven rond 'Kosovo'). Inderdaad te zwart."

Aanvulling op plotbeschrijving in vorige bericht:

Het gaat niet om twee landen, maar om één land. Dat land heet Pafboemistan. De oorlog is dus een burgeroorlog.
De opschepperige rijkaard in de biljonairsclub heet F.F. Bulkezwijn. Hij heeft een varkenskop en aandelen in een kanonskogelfabriek in Pafboemistan. Nadat Bulkezwijn met een briefje van 1000 een sigaar aansteekt, zegt hij in plaatje 1.5: "Die kanonskogelfabriek in Pafboemistan voorziet beide partijen van kanonskogels en mij van goud geld! Heb ik je al verteld dat ik binnenkort ook een geldpakhuis laat bouwen?" Op de grond ligt een papier met daarop de tekst van een dialoog tussen twee generaals, waarvan Ei de namen niet kan lezen. Jonker kan soms wat priegelig schrijven. Iets van generaal Dzoek en generaal Kouben(???). Volgens dat papier zegt de eerste generaal: "Wij hebben het ene kanon!" En de tweede: "Maar wij hebben het andere!"
Dagobert loopt boos de club uit. In het zicht van zijn pakhuis zegt hij in plaatje 2.1: "Ik heb mijn geld altijd eerlijk verdiend! Door keihard te werken en de schatten met mijn blote handen uit de grond te halen! Geen tijd voor familie en vrienden, laat staan en vrouw en..." Plaatje 2.2: "...kinderen?" (geluid: "WÈÈÈÈH") In plaatje 2.3 komt Donald aanlopen: "Hallo, oom Dagobert! Wat heeft u daar?" Dagobert: "Heu.. slik! Een baby! (geloof ik..)" In plaatje 2.4 duwt Donald hem en baby het pakhuis in: "Een baby? En daar blijft u hier mee in de koude winteravond staan? Bent u nou helemaal gek!" Dagobert met mand en baby in armen: "M-Maar.." In plaatje 2.6 zegt Dagobert in het kantoor: "Wat zeur ik trouwens? Zorg jij maar voor d'r! Ik weet niets van baby's!" Donald: "Wat? En ik wel zeker?"*
Hierop volgen een aantal pagina's waarin de baby verzorgd moet worden. Donald in plaatje 3.7, met knijper op snavel: "Een luier verschonen? Kunt u niet eens een simpele luier verschonen?" Dagobert: "Nee, natuurlijk niet! Ik weet hoe je luiers moet verkopen, niet hoe je ze moet verschonen!" Donald duwt Dagobert in het volgende plaatje naar zijn kluis: "Mooi zo! Dan haalt u nu maar wat van de winst van die luiers uit uw kluis om er een paar pakken mee te kopen in de avondwinkel! Die zullen we vanavond nog hard nodig hebben!" Dagobert: "M-Maar!"
De neefjes komen pas de volgende dag naar Dagobert. Ze ontdekken dat Donald weg is en dat er geen kadootjes onder de kerstboom liggen. In plaatje 5.3 zien zij in een extra editie van de Duckstadkrant een foto van Dagobert met baby. Krantenkop: "WIE KENT DE MOEDER VAN DEZE BABY??"

De oorlog in Pafboemistan, die alleen in de tekst genoemd wordt, verdwijnt al gauw naar de achtergrond. Als je de tekst niet leest, zie je helemaal niets over oorlog.
In plaatje 9.1 zegt de moeder tegen Dagobert: "Het spijt mij, meneer Duck!" Ze vervolgt: "Het komt allemaal door die twee bekvechtende generaals.." Plaatje 9.2: "Er zijn maar twee kanonnen** in Pafboemistan! Maar omdat die kanonskogelfabriek aan beide generaals kanonskogels levert, houden de beschietingen nooit op en kunnen wij nooit meer terug naar huis!" Dagobert: "Nooit meer terug naar huis? Maar..." Denkwolkje: een gevleugeld geldbriefje vliegt weg. Dagobert in plaatje 9.3, met een frons terwijl hij zijn vuisten op elkaar slaat: "Natuurlijk! Die kanonskogelfabriek, dat is de oorzaak van alles!"
Dagobert organiseert, na aandringen van de neefjes en Donald, een kerstdiner voor de moeder. Dagobert nodigt Bulkezwijn uit als extra gast. Bulkezwijn zegt in plaatje 9.6, terwijl hij binnenkomt: "Ha, die Dago! Waar hoor ik? Heb je toch een paar van die aandeeltjes gekocht?" Dagobert: "De resterende 51%, ja!" Bulkezwijn in plaatje 9.7: "Een prima zet! Dankzij jouw investeringen zullen mijn aandeeltjes flink in waarde stijgen!" Dagobert: "Dat valt nog te bezien!" Plaatje 9.8: "Ik heb er voor gezorgd, dat de fabriek is overgestapt op het produceren van kinderspeelgoed!" Bulkezwijn: "Hmm.. Denk je echt dat dat meer oplevert? Ik bedoel, wat betekent dat voor mijn aandelen?" Dagobert, in plaatje 10.1: "Dat ze niets meer waard zijn! Dat speelgoed wordt namelijk gratis uitgedeeld aan alle kinderen in Pafboemistan!" Bulkezwijn bijt van schrik zijn sigaar doormidden. Een bediende in plaatje 10.2: "De heer F.F. Bulkezwijn is flauwgevallen!!" In het volgende plaatje loopt Bulkezwijn verslagen weg: "Die duck is gek! Ik ben failliet! Tuut! Bliep! Geruïneerd!.. Ik.." De neefjes: "Oom Dagobert wij zijn trots op u!" In plaatje 10.4 geeft de moeder aan Dagobert een zoen: "En ik ook, meneer Duck! U hebt de hele wereld laten zien, wat de ware kerstgedachte is! Pafboemistan is gered!" ("smak") Volgende en laatste plaatje (10.5) is een halve pagina groot en toont het geldpakhuis bij avond of nacht, terwijl het sneeuwt. Links op de voorgrond is een sneeuwpop te zien. Voor het pakhuis twee vrachtwagens, een met de tekst "Pafboemistans speelgoed", de ander met de tekst "Restaurant De [Gevulde?] Kerstkrans". Kerstboom op de voorgrond rechts. Boven het pakhuis is in de lucht een grote heldere ster te zien. Tekst afkomstig uit het geldpakhuis: "Een vrolijk kerstfeest, jongens! En vrede op aarde voor iedereen!"

Is dit verhaal te zwart? Met een Dagobert die voor een baby zorgt en speelgoed laat uitdelen aan kinderen?
Het grootste deel van het verhaal is zoetsappig. Maar ook niet te zoetsappig, want aanvankelijk zegt Dagobert tegen de moeder, in plaatje 8.6: "Nou alstublieft! Hier heeft u de kleine weer terug! De rekening stuur ik later wel!" Uiteraard tot ontzetting van de neefjes. Pas later worden ze trots.

Willekeurig gekozen mensen die het scenario gezien hebben vinden het verhaal heel leuk en zijn verbaasd om te horen dat het is afgekeurd. Echt verbaasd. O.a. een moeder die moest lachen Dagobert's getob met een baby. Of, zoals Dagobert de baby in plaatje 5.8 noemt: "dat geldverslindende kuiken".
De nadruk in het verhaal ligt op Dagobert die een baby krijgt, en het zoeken naar de moeder.

* Grappig detail: aan Dagobert's bureau hangt een kerstkrans met daarboven een bordje met de tekst "NEE!"
** Aanvulling op vorig bericht: Het idee van ouderwetse kanonnen zat dus blijkbaar al in dit verhaal. Jonker heeft de oorlog dus zelf al afgezwakt tot iets fantasie-achtigs.

Ei vindt dit een van de beste Jonkerverhalen. Het omschrijven doet afbreuk aan het verhaal. Hopelijk zijn er niet teveel typefouten. Je moet het verhaal zelf lezen, voor een oordeel. Maar een kenner ziet, dwars door alles heen, vast de krachtige verhaal-elementen die mooi en vakkundig in elkaar aansluiten. Als in een symfonie. Dit verhaal is echt in Barks's voetsporen geschreven. De sfeer doet Ei vagelijk denken aan 'Kerstfeest in Krotdorp', met (in de vorm van een uiteindelijk liefdadige Dagobert) een vleugje 'Terug naar Klondike'. Echt een scenario voor een klassiek kerstverhaal.

Nieuwsgierig geworden?
De rest kunnen jullie in kerst 2009 lezen in Donald Duck weekblad! O nee, want het is afgekeurd.

[Ei]

Vervolg vervolg. Over het verloren, verboden 10 pagina kerstverhaal van Frank Jonker.

Correctie van Jonker-citaat, poststempel 10-09-2000:
"Wat in ieder geval afgekeurd is, is het lange kerstverhaal dat erbij zit (geschreven rond 'Kosovo'). Inderdaad, te zwart."
(de laatste komma ontbrak)

Voor educatieve doeleinden en om lezers nieuwsgierig te maken, hieronder een primeur van twee pagina's van het verhaal.
In naam van het ware Duckwezen en (om ex-strijder Mau maar lukraak te citeren) het "voedsel voor de geest"!

Pagina 1, over Pafboemistan:


Pagina 5, Dagobert verzorgt baby:


De scans zijn in ware grootte te groot voor een browser. Ze zijn het beste te bekijken met een programma dat voor plaatjes geschikt is.

Aangezien Jonker nooit is betaald voor deze voorheen ongepubliceerde pagina's, is na uuurenlang, hardvochtig overleg met het McDrake-beheer (Daniel73) besloten dat McDrake bereid is de pagina-prijs te betalen die Jonker in 2000 bij goedkeuring zou hebben gekregen: te weten €75,- per pagina, dus een totaal van €150,-. Jonker hoeft alleen zijn rekeningnummer te laten weten. Stunter Ei stelt zich hier verantwoordelijk voor, dat dit niet zomaar piraterij is ten koste van zijn inkomsten. Zo geklutst en zo zeker als Ei is, dat dit verhaal officiële publicatie verdient. Een verhaal dat nu voor noppes in de prullenbak ligt...
Uiteraard kan of wil Ei niet verantwoordelijk gehouden worden voor eventuele circulerende complete versies. Het complete scenario zou de redactie €750,- gekost hebben. Dat totaalbedrag moet in het ergste geval ook wel te lijden zijn.

Kom op, nou. Smaken die twee pagina's niet naar meer? Wie wil het complete verhaal lezen in Donald Duck? Reacties zijn welkom. Levert dit gedoe tenminste nog IETS op.
In elk geval heeft Rockerduck via duistere wegen (senstatie! sensatie!) een inkijk in het complete verhaal gekregen. Laten we afwachten hoe genadeloos Oom Rockerduck het af gaat kraken, en hoezeer de redactie dus groot gelijk heeft dat dit verhaal een enkele reis prullenbak verdient.

"Ik zat er helemaal in."
Een willekeurige persoon een paar uur geleden, pakweg 20 jaar oud, die het verhaal las en als (toevallig) abonnee benieuwd is of het in Donald Duck weekblad zal verschijnen.

[Rockerduck]

Oom Rockerduck heeft helaas voorlopig even geen tijd om het te lezen, dus ik zal jullie in spanning moeten houden. Ik ben wel benieuwd: waarom heeft Jonker het niet bij Egmont of Frankrijk geprobeerd met zijn scenario? (Net als Rosa?)

[DuckBoy]

Het lijkt mij een leuk verhaal dat zeker in de DD thuis hoort!

[Ei]

Ei ziet wat kleine typefouten in de omschrijving van het verhaal:

[2.1] laat staan en vrouw

laat staan een vrouw

[3.8] Dagobert: "M-Maar!"

Dagobert: "M-Maar.."

[9.3] "Die duck is gek! Ik ben failliet! Tuut! Bliep! Geruïneerd!.. Ik.."

"Die duck is gek! Ik ben failliet!. Tuut! Bliep! G-Geruïneerd!.. Ik.."

Oom Rockerduck heeft helaas voorlopig even geen tijd om het te lezen, dus ik zal jullie in spanning moeten houden.

Succes met het ontcijferen van Jonker's handschrift. De tekst is moeilijk te lezen. Dat is het enige bezwaar dat Ei heeft gehoord. Gisteren vond iemand het tekenwerk heel mooi. Let op de details die Jonker alvast invoegt, om het scenario sfeer te geven. Dit moet met veel liefde voor de Ducks gemaakt zijn. Wie gooit dat nou weg?

Ik ben wel benieuwd: waarom heeft Jonker het niet bij Egmont of Frankrijk geprobeerd met zijn scenario? (Net als Rosa?)

Rosa is een doorzetter die zich niet zomaar laat afschepen. Je hebt op McDuck zelf via o.m. Keessie mogen meemaken hoe afgrijselijk dat gedrag van Rosa gevonden wordt.

Het eerst wat je leert als Nederlandse auteur, is dat de redactie en vooral Thom Roep altijd gelijk hebben. Daar haalt Ei die "dictator" vandaan. Let maar goed op, ze zullen baas Oom Thom nooit echt bekritiseren. Mocht Oom Thom himself dit verhaal afgekeurd hebben, dan gooit men liever dagen aan werk in de vuilnisbak, dan dat men hem vraagt of hij gek is geworden. Oom Thom is een god voor hen. Iemand als Jonker zal nooit tegen Oom Thom ingaan. Nooit. Mau Heymans heeft dat wel geprobeerd. Die is een keer, in pakweg 2004, door Oom Thom voor gek verklaard in een discussie over de achteruitgang van Donald Duck. Want baas Oom Thom mag best een grote mond hebben. Waar hij (zoals te lezen op McDrake) dan groot gelijk in krijgt van zijn ondergeschikten. De situatie doet Ei denken aan een Stockholm Syndroom.
Al gooi je mooie verhalen in de vuilnisbak, je doet dat uit liefde voor Oom Thom. Want die heeft altijd gelijk. Ook als hij helemaal geen gelijk heeft. Dat is een ware dictator.

Ach, excuses dat Ei het woord "dictator" weer noemt. Maar Ei heeft niet het lef om zo grof te zijn als Oom Thom, iemand een kankerpit te noemen. Stel je voor dat iemand suggereert dat Oom Thom zélf een "kankerpit" is, en dat zijn werk "kut met peren" is! Oom Thom mag zoiets wel over een ander zeggen en krijgt daar van zijn trawanten groot gelijk in.

Dus om kort te gaan. Ei denkt dat dit scenario nooit elders is aangeboden, omdat dit kritiek op de Nederlandse redactie zou betekenen. Werd op McDuck geen schande gesproken van Rosa, die met afgekeurd spul ('Attaaaaaack!') te koop liep?
Jonker wordt al beschimpt omdat hij een idee soms blijft aanbieden in aangepaste versies, in de hoop dat er alsnog een goedkeuring komt. Daarop zou de redactie een keer gereageerd hebben met de woorden: "De aanhouder wint niet altijd."

Het lijkt mij een leuk verhaal dat zeker in de DD thuis hoort!

Wil je het hele scenario lezen? Laat het weten!
Wees er snel bij, voordat Ei wordt gearresteerd voor Roepschennis.

Het verhaal ligt nu toch maar in de vuilnisbak. Misschien is het leuk voor duckfans om eens voor redactie te spelen. Wie had het verhaal goedgekeurd en wie niet?

Ei heeft verder een afgekeurd, voltooid Grote Boze Wolf-verhaal gezien dat getekend is door Piet Wijn. Een kort verhaal van ongeveer 4 pagina's. Uit pakweg eind jaren 60. Dit teruggevonden verhaal is jaren geleden aan Oom Thom aangeboden, die enthousiast (jaja) zou zijn geweest en het overwoog te publiceren. Maar het verhaal ligt zeker weer in de vuilnisbak. ('t Is geen Douwe Dabbert.) Zoals Ei zich dit verhaal herinnert, ging het over een klokwijzerplaat op een steel.
Misschien heeft Ei hier kopieën van, als Ei goed zoekt.

Over de liefde van de redactie. Ei ziet het botweg afkeuren van dat kerstverhaal van Jonker als een bewijs dat er iets mis is met de mentaliteit en de vakkundigheid van de redactie. Het verhaal bevat interessante ingrediënten. Zelfs al zou Pafboemistan een probleem zijn, dan is er nog het idee van Dagobert met baby.
Zouden we nou omkomen in de Nederlandse klassiekers, dan had Donald Duck weekblad dit verlies best kunnen dragen. Maar kan iemand een recent Nederlands idee noemen dat zo sterk is als gierigaard Dagobert die een baby te vondeling krijgt? Dat de redactie daar blind voor is, zegt Ei veel over het failliet van Donald Duck. Hier wordt kapitaal vernietigd. Wedden dat zo'n Duck goed had verkocht? Onbegrijpelijk dat Sanoma niet ingrijpt.

[Duckfan van Down Under]

Het eerst wat je leert als Nederlandse auteur, is dat de redactie en vooral Thom Roep altijd gelijk hebben. Daar haalt Ei die "dictator" vandaan. Let maar goed op, ze zullen baas Oom Thom nooit echt bekritiseren. Mocht Oom Thom himself dit verhaal afgekeurd hebben, dan gooit men liever dagen aan werk in de vuilnisbak, dan dat men hem vraagt of hij gek is geworden. Oom Thom is een god voor hen. Iemand als Jonker zal nooit tegen Oom Thom ingaan. Nooit. Mau Heymans heeft dat wel geprobeerd. Die is een keer, in pakweg 2004, door Oom Thom voor gek verklaard in een discussie over de achteruitgang van Donald Duck. Want baas Oom Thom mag best een grote mond hebben. Waar hij (zoals te lezen op McDrake) dan groot gelijk in krijgt van zijn ondergeschikten. De situatie doet Ei denken aan een Stockholm Syndroom.
Al gooi je mooie verhalen in de vuilnisbak, je doet dat uit liefde voor Oom Thom. Want die heeft altijd gelijk. Ook als hij helemaal geen gelijk heeft. Dat is een ware dictator.

Toch is Roep niet de dictator. Want altijd als hij op TV komt zie je dat hij hetzelfde moet zeggen. Dus:
TV
Thom Roep
Auteurs
Waar staat McDrake?

[Caspar]

McDrake is vrij en mag zeggen wat het wil. Wij worden niks opgelegd door de TV, Thom Roep of de auteurs. Wij hebben recht op vrijheid van meningsuiting, hoera!

[Duckfan van Down Under]

Hoera voor de grondwet! Alleen geldt die niet op redacties en in beeldbuizen.

[Ridder ter Geit]

Ik heb het verhaal in mijn mailbox gekregen en ik vond het een verademing, inderdaad, Dagobert met een baby is eens heel iets anders. Dat Boze Wolf verhaal van Piet Wijn vind ik ook erg interessant klinken.