Wat is het verschil tussen je concept en je uiteindelijke e-mail?
Maarten schreef:Maar ik vond zijn antwoorden te kort en niet duidelijk genoeg, dus ik besloot ook te mailen.
De antwoorden van Thom Roep zijn "te kort" en vooral "niet duidelijk genoeg", omdat hij geen zin heeft in het onderwerp. Eerst probeerde hij met wat vage uitleg verlost te zijn van het onderwerp. Het bekende kluitje in het riet. Maar toen hem dat niet lukte, is hij overgegaan op het weigeren van commentaar.
De "ThR"-artikels in '
Donald Duck - Hoogtepunten uit 60 jaar Een Vrolijk Weekblad', waarin Thom Roep zelfs het legendarische Weekblad van de jaren '50 neerzet als "een simpele appel en een peer" in vergelijking met de "complete, rijkvoorziene fruitmand" die hijzelf biedt, toont wat een egocentrisch, verachtelijk, leugenachtig karakter hij heeft. Als een aap op een hoge rots zit hij zichzelf daar op de borst te kloppen. En aangezien het werken met de ellebogen hem een hoge positie en waarschijnlijk een bijpassend salaris heeft opgeleverd, zal Roep dergelijk wangedrag niet gauw afleren. Zo is het zakenleven.
Misschien dat Roep thuis de liefste vader en/of opa is, maar als hoofdredacteur heeft hij een rot karakter en weinig met kinderen. Voor de camera's en in de krant doet hij zich voor als toffe meneer, maar daar wordt doorgaans niet doorgevraagd. Zou men Roep een kritisch interview afnemen, dan zal het gauw uit zijn met de pretoogjes. Maar wie gaat nu een kritisch interview afnemen over een pulpblad?
Let trouwens op dat woord "complete". Volgens Roep is het huidige weekblad compleet. Dus Duckfamilie minus de personages die hij veracht.
Vroeger was het Weekblad simpel, maar nu is het compleet. Volgens Roep.
Die "ThR"-artikels laten zien, hoe makkelijk het publiek van Donald Duck Weekblad doorgaans is. Zou het gaan om iets dat het publiek wel belangrijk vindt, dan was Roep er nooit mee weggekomen. Stel je voor, dat een burgemeester zich zo zou opstellen als dat Thom Roep doet.
Zolang het "maar" over Donald Duck gaat, haalt het publiek doorgaans de schouders op. (snik)