Wat verdienen striptekenaars eigenlijk????????

[mcprul]

Weten jullie ook wat tekenaars verdienen?



Voorbeeld van een scenario in schetsvorm.

[mcprul]

Bron: http://dd50.inducks.org/xned1989.html

Ik liet het plaatje zien, om een indruk te geven hoe je een plaatje uittekend bij het schrijven van een verhaal.

[Daniel73]

*EDIT*: afgekapt, onvoltooid bericht verwijderd. was foutief verstuurd. zie volgende bericht, dat wel voltooid is.

[Daniel73]

Weten jullie ook wat tekenaars verdienen?

Ik niet. Wie kan het zeggen? Als ik DisneyRemco goed begrijp, kun je dit opvragen bij de redactie.

http://dd50.inducks.org/pics/wolfstadp.jpg

Voorbeeld van een scenario in schetsvorm.

Dit is een scenario als extra cadeau voor de bruiloft van Arthur de Wolf, jaren geleden, waar zowel Frank Jonker als ik waren uitgenodigd. Ergens rond het jaar 2000, of zo. Ik kan helaas geen foto's vinden in Harry's online fotoalbum.
Namens Harry, Frank en mij kregen Arthur en zijn bruid een albastine geldpakhuis met kleingeld. Dit was als het ware het echte pakhuis van Dagobert, maar dan verkleind door de Zware Jongens.
Uit geheugen: De grap laat zien hoe de Zware Jongens het geldpakhuis van Dagobert verkleinen en stelen. Dagobert protesteert totdat hij van de Zware Jongens hoort dat zijn pakhuis een cadeau voor de bruiloft van Arthur is. Dagobert reageert daarop instemmend, en hij verklaart aan een verbaasde Donald dat het juist Arthur's bruiloft was waarvoor hij zijn fortuin bijeen heeft vergaard. In een hangmat concludeert Dagobert tevreden dat de methode van de Zware Jongens hem transportkosten scheelt.

De absurditeit is natuurlijk dat Dagobert nooit zo zou reageren. De uitsmijter over transportkosten komt van Frank. Die opmerking maakt Dagobert weer enigszins typisch Dagobert.
Een andere grap en tevens een probleem is dat de Zware Jongens elk telefoonnummers als nummers hebben, de telefoonnummers van Harry, Frank en mij. Blijkbaar is daarom in het voorbeeld-plaatje het nummer grotendeels zwartgemaakt.

Het scenario is de avond/nacht voor de bruiloft door Frank gemaakt. Ik kwam op het laatste moment met het idee om bij het albastine geldpakhuis een soort van uitlegverhaal te voegen. Frank was daartoe bereid, maar was niet blij dat ik zoiets op het laatste moment vroeg. Het basis-idee komt van mij, met 'Billions in the Hole' van Barks in gedachten. De uitwerking is van Frank, die vanwege het nachtwerk aanvankelijk wat vermoeid overkwam tijdens de bruiloft. Daar voelde ik me best schuldig over.

Bron: http://dd50.inducks.org/xned1989.html

Ik liet het plaatje zien, om een indruk te geven hoe je een plaatje uittekend bij het schrijven van een verhaal.

Wat? Heb je deze kleine, slechte scan gebruikt als voorbeeld van een scenario? Vreselijk.

Van dit één-pagina scenario over het gestolen geldpakhuis zou ik ergens een papieren z/w-kopie (A4, 100%) moeten hebben, gemaakt door Arthur.
Het op internet tonen van de telefoonnummers zal een probleem zijn. Verder mag het wat mij(!) betreft gedetailleerd geplaatst worden, als het bruidspaar en de andere twee gevers geen bezwaar maken.

Nadat ik op McDrake, of elders, een plaatjes-directory heb ingericht, wil ik scans maken van een aantal (kopieën en faxen van) scenario's die ik heb. Ik heb een aantal afdrukken van scenario's van Frank Jonker en van Mau Heymans. Die wil ik archiveren op CD. Wellicht zijn ze handig voor educatieve doeleinden. Zo kun je aan hulplijnen van Mau zien hoe hij het gezicht van Donald opbouwt.

Van Frank's scenario-techniek kun je volgens mij veel leren. Mau is mijns inziens beter in het schetsen, maar vaak matig in het neerzetten van een eigen verhaal met een kop en een staart.

Voorbeelden van Barks zijn wat mij betreft het beste, op Duckgebied. Zie hieronder een volledig scenario voor 'Looters of the Lake' (JW 9), afkomstig uit de Carl Barks Library:
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot01.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot02.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot03.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot04.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot05.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot06.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot07.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot08.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot09.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot10.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot11.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot12.htm
http://www.fortunecity.com/westwood/blumarine/14/loot13.htm

Van Jan Kruse heb ik een scenario-voorbeeld uit een Stripschrift. Volgens mij van het duck-kerstverhaal over Anneke Tanneke de toverheks.

Misschien zou het leuk zijn om op McDrake aandacht te besteden aan hoe je van A tot Z een verhaal opbouwt. Met daarbij een opsomming van valkuilen. Zo moet je bij Disney-uitgevers totaal niet verbaasd zijn als ze je scenario verpesten. Zie commentaren van Frank Jonker op McDuck, en commentaren uit o.m. gepubliceerde brieven van Carl Barks.

Alles bij elkaar opgeteld, verdient (in dit geval) scenarist Frank Jonker maar een schandalig miezerig salarisje. Als ik de prijsopgave van DisneyRemco goed begrijp, krijgt Jonker na jaren dienstverband evenveel als de eerste de beste beginneling.

Wat je daarbij niet ziet is hoe vaak Jonker ook nog eens voor joker zit te werken, omdat een verhaal op soms de domste redenen afgekeurd kan worden.
Zo heb ik hier een afgekeurd Jonker-kerstverhaal over Dagobert (10 pagina's). Ontvangen in september 2000, maar van een eerder datum. Geschreven rond "Kosovo". Dit afgekeurde scenario zou ik met liefde willen laten zien aan iedereen die zelfs maar voor de grap overweegt om voor Donald Duck te werken. Het scenario had een klassieker kunnen worden. Aangekocht door Gemstone en al. Wat mij betreft is het een van Jonker's beste verhalen. Maar onder verantwoording van Thom Roep ("k*t met peren") is het verhaal afgekeurd geretourneerd. Wat voor mij Roep's falende beleid en gebrek aan inzicht heeft bewezen. Ik weet nu hoe het komt dat het peil van de Nederlandse verhalen al jaren omlaag gaat. Een baas die zo'n goed scenario zomaar afkeurt, verdient zelf afgekeurd te worden.

Vroeg of laat maak je hersendode verhalen, omdat het simpelweg niet loont om je best te doen. Het kan zelfs tégen je werken, als je je best doet. Want hoe meer je in je verhalen stopt, hoe meer redenen er zijn om het verhaal af te kunnen keuren.
Scenario's die Barks lachend door de redactie had gekregen, worden bij Frank Jonker en ook Mau Heymans afgekeurd. De klagende Don Rosa (bij Egmont) heeft blijkbaar geen idee hoeveel vrijheid hij heeft gekregen, van zijn uitgever. De arbeidsomstandigheden in Hoofddorp, onder hoofdredactie van Thom Roep, zijn in elk geval schrikbarend slecht. Je werkt er, zelfs als een gevorderd schrijver, al gauw dagenlang voor niets. Voor noppes. Voor de prullenbak, dus.

Zie dan maar artistiek te blijven, met een prullenbak als publiek. De prijs van 150 gulden of 75 euro is dus misleidend. In feite krijg je veel minder. De echte standaardprijs is in gulden en euros gelijk: €0,-
En zelfs als een verhaal wel goedgekeurd wordt, moet je altijd maar afwachten of je artistieke eer van je werk krijgt, of dat er iemand anders tijdens de produktie je verhaal gaat verpesten.

Verwacht overigens niet dat Frank Jonker zich er druk over durft te maken. Die zou zelfs nog voor zijn baas opkomen. Het is er zooooo fijn werken voor Frank, en voor Mau.

Bij Disney werken veel bange mensen, heb ik inmiddels ontdekt. Voor die begeerde €75 euro per aangekochte pagina, lever je je ziel in. Voor zover je een ziel hebt, als je besluit je handtekening te zetten op het papier waarop je je auteursrechten afstaat.
Maar goed, je zit in ieder geval niet in de bijstand.

P.S. Zo'n contract heb ik zelf nooit getekend. Ik heb het zelf altijd bij tekstuele ideeën gehouden. Ik blijf liever langs de zijlijn staan. Vandaar dat Frank Jonker de gulheid zelve was door desondanks toch de helft van het ontvangen bedrag aan te bieden, nadat een scenario was aangekocht. Je kunt dus beter voor Frank werken dan voor Donald Duck.
Ik ben trouwens benieuwd of ik op deze manier gewoon nog mijn rechten over mijn schrijfsels heb. Dan kan ik royalities vragen van Frank en zijn werkgever.

[Spion 011]

Ik heb 2 jaar terug eens geinformeerd bij de Nederlandse Donald Duck redactie of ik scenario's aan ze kon verkopen. Per pagina zouden ze €75 betalen.

Helaas is m'n scenario toen afgewezen, omdat het volgens verschillende redacteuren binnen de Donald Duck redactie geen geschikt scenario was voor een Donald Duck verhaal. Ook was het nodig om het scenario ook echt als plaatjes uit te tekenen, iets waar ik dus absoluut geen ster in ben.

Zover ik weet is de prijs voor één geschetste pagina ongeveer 140 euro, als er geen wijzigingen hoeven worden aangebracht. De prijs van één geïnkte pagina zou 60 euro zijn. Maarrrrr... ik weet het niet helemaal zeker. Mijn afluistermicrofroon werd verstoord door de hoogfrequente elektromagnetische straling van UMTS-signalen.
Wie kan de bedragen navragen bij de redactie? Wie durft?

[mcprul]

Bron: http://dd50.inducks.org/xned1989.html
Ik liet het plaatje zien, om een indruk te geven hoe je een plaatje uittekend bij het schrijven van een verhaal.

http://dd50.inducks.org/pics/wolfstad.jpg
Wat? Heb je deze kleine, slechte scan gebruikt als voorbeeld van een scenario? Vreselijk.

Wie? Ik? Ik heb nog nooit echt een verhaal uitgetekend. In de "Beste verhalen"-serie staan ook schetsen van een scenario van Barks.


Bron: http://www.donaldduck.nl/media/archief/ ... 1/afl1.htm

Ik heb het zelf altijd bij tekstuele ideeën gehouden. Ik blijf liever langs de zijlijn staan. Vandaar dat Frank Jonker de gulheid zelve was door desondanks toch de helft van het ontvangen bedrag aan te bieden, nadat een scenario was aangekocht. Je kunt dus beter voor Frank werken dan voor Donald Duck.

Heb je veel contact met Frank Jonker en Mau Heymans? Hoe ben je aan dat contact gekomen dan?

[Daniel73]

Ik heb het zelf altijd bij tekstuele ideeën gehouden. Ik blijf liever langs de zijlijn staan. Vandaar dat Frank Jonker de gulheid zelve was door desondanks toch de helft van het ontvangen bedrag aan te bieden, nadat een scenario was aangekocht. Je kunt dus beter voor Frank werken dan voor Donald Duck.

Heb je veel contact met Frank Jonker en Mau Heymans? Hoe ben je aan dat contact gekomen dan?

Het contact ligt sinds vorig jaar stil, dus ik wee niet wat ze nu doen. Het contact liep vaak via e-mail, post en telefoon. Ik heb Frank leren kennen via email en Mau via stripdagen, in de tweede helft van de jaren 90. Frank heb ik het meest ontmoet in real life, bij hem, bij mij of bij anderen thuis. Zo hadden we van tijd tot een "Duckdag" waarop Frank vaak aanwezig was. Soms waren er ook leden van DCML bij.
Als je wat te bieden hebt, is het op zich vrij gemakkelijk om met anderen in contact te komen. Zie Henrieke. Zelf heb ik Frank wat verhaal-ideeën en Mau wat suggesties geleverd, waarvan een bescheiden aantal in Donald Duck zijn doorgedrongen.
Ik werd met name gefrustreerd van het principe van het produktie-proces. Na aankoop moet je altijd maar afwachten wat men met je werk doet en op welke manier. Als je daar niet tegenkunt, kun je beter iets anders gaan doen. Daarom waarschuw ik voor al te romantische voorstellingen van werken bij Donald Duck. Daar kun je Barks's woorden op nalezen. Voor hem was het ook slikken of stikken. De redactie heeft het laatste woord en je weet zodoende nooit zeker of je werk hebt. Zelfs Barks zou nu moeite gehad hebben, om door de redactie heen te komen. Wat vroeger werd goedgekeurd en toegejuicht, kan later verboden zijn. Is het niet door de redactie, dan wel door Disney-regels.

Op terug te komen op het topic is de vraag is niet zozeer wat werknemers verdienen, maar wat ze ontvangen. Een oud cliché. Bij bijvoorbeeld Donald Duck vind ik dat dit nogal ingewreven wordt, doordat je nooit weet wat een ander beslissen gaat over je creaties.
Dan kun je in plaats van een Barks volgens mij beter een Willy Vandersteen zijn, of een Hergé. Barks had daar (volgens Barrier?) de moed niet voor, een eigen strip te maken, toen hij daar een kans toe kreeg. Donald Duck is een bekende formule, en een eigen strip moet je opstarten met alle risico's vandien. Maar de keuze is er.
Wat dat betreft zou ik Donald Duck meer als een stage zien, als opstapje om ervaring op te doen met uitgevers en redacties. Werken voor Donald Duck als einddoel op zich, zie ik als een doodlopende straat. Ik kan me gezien de gegeven bedragen moeilijk voorstellen dat er mensen van kunnen leven. Zowel financieel als artistiek is de opbrengst mager.
Misschien iets om over na te denken, voor een ieder die schoolwerk uitstelt of een baan opzegt, om Donald Duck-strips te maken.

[Rockerduck]

Heb je niet geprobeerd het contact te herstellen, Daniel? Mij lijkt het zonde als het voorgoed over zou zijn.

Dit soort inkijkjes in het productieproces vind ik bijzonder interessant. Ik ben best wel een beetje jaloers op je, dat je zo nauw betrokken bent geweest met echte Disney-auteurs, het maken van verhalen en zelfs dingen als Duckdagen en bruiloften.

Je scenario dat je onder 'Fanfictie' hebt gezet, lees ik een andere keer. Voorlopig heb ik er de tijd nog niet voor. Maar ik ben zeker benieuwd.

[Daniel73]

Heb je niet geprobeerd het contact te herstellen, Daniel? Mij lijkt het zonde als het voorgoed over zou zijn.

Ik heb geen contact verbroken. Ik heb zelf weinig te melden, en andersom geldt dat blijkbaar ook voor Mau en Frank. Het contact kwam toch al te vaak van mijn kant. Wat de vraag oproept in hoeverre ze echt op me zitten te wachten.

Dit soort inkijkjes in het productieproces vind ik bijzonder interessant. Ik ben best wel een beetje jaloers op je, dat je zo nauw betrokken bent geweest met echte Disney-auteurs, het maken van verhalen en zelfs dingen als Duckdagen en bruiloften.

Ik kan weer jaloers zijn op wat anderen meemaken. Wat jij zoal meemaakt, bijvoorbeeld. Ik ben afgelopen twee jaar geschrokken van hoe ik artiesten als bodes van een hogere wereld vereerde. Omdat ik steeds meer heb ontdekt hoe alledaags en menselijk ze allemaal in werkelijkheid zijn.
Mau kon in telefoongesprekken heel enthousiasmerend zijn over Barks als "voedsel voor de geest" en zo. Dat vond ik fantastisch. Voedsel voor de geest! Ik zag het helemaal voor me. Wauw! Maar hoe meer ik erover nadenk en hoe meer ik verneem over artiesten en produktie-processen, hoe meer ik me afvraag of ik niet beter wat concreets kan gaan doen in plaats van fantaseren voor andermans prullenbak. Voor zover je niet bij het oud papier belandt, sta je al gauw als een door koperdieven bedreigd standbeeld tentoongesteld, met graffiti op je sokkel en eeuwig incontinente duiven die als gieren op je afkomen.

Voor Donald Duck werken zou ik alleen nog interessant vinden als je gegarandeerd onder pseudoniem zou kunnen werken. Nu wordt via Inducks standaard je echte naam genoemd. Dat lijkt leuk en eervol. Sinds ik mijn naam gezien heb bij een Scandinavische publicatie van een verhaal, terwijl ik nooit toestemming heb gegeven aan Disney-uitgevers, ben ik gaandeweg uiterst sceptisch over hoe mijn naam zomaar door anderen gebruikt kan worden. Zeker sinds ik zie hoe makkelijk een misstap dan in de krant kan komen, en hoe makkelijk je baan dan op het spel staat. Al zou je maar per ongeluk door het rode licht rijden, als beroemde "Disney-auteur" zijnde. Dat risico moet je meerekenen, als je je afvraagt hoeveel artiesten verdienen. Zo ben je beroemd en zo zit je in de bijstand omdat je je naam cadeau deed. Gratis en voor niets.
Is je naam bij de verkoop inbegrepen? Is publicatie van je naam prettig, als je werk willekeurig gewijzigd kan worden door een redactie, tot in eeuwigheid, zonder dat je ervan weet, en zonder dat je er maar een cent extra voor krijgt?

Ik denk dat het in praktische zin veel interessanter is om een bakker te ontmoeten, en te leren hoe het bakproces van broden in zijn werk gaat. Onverkochte broden kun je tenminste nog opeten. Dat is pas voedsel voor de geest.

[mcprul]

Ik denk dat het in praktische zin veel interessanter is om een bakker te ontmoeten, en te leren hoe het bakproces van broden in zijn werk gaat. Onverkochte broden kun je tenminste nog opeten. Dat is pas voedsel voor de geest.

Mooi, ik ga namelijk in de vakantie werken bij de bakker...

Het lijkt me wel leuk om eens een zelf bedacht verhaal in de Donald Duck te krijgen. Ik heb al een paar verhalen geschreven, maar de kwaliteit daarvan vind ik zelf niet voldoende. Het moet een echt goed verhaal zijn. Ik heb nog wel een paar ideeen voor nieuwe verhalen en voorplaten.

Maar dat Thom Roep geen nieuwe tekenaars aanneemt, de enige reden die ik daarvoor kan bedenken is dat het te duur zou zijn (?). Maar als een verhaal doorverkocht kan worden aan andere landen, dan heb je daar toch ook weer je onkosten terug?

[mcprul]

Zowel financieel als artistiek is de opbrengst mager.
Misschien iets om over na te denken, voor een ieder die schoolwerk uitstelt of een baan opzegt, om Donald Duck-strips te maken.

Als je het voor je geld doet, kan de kwaliteit erg laag worden, omdat je jezelf dan verplicht voelt om een verhaal te schrijven. Als ik echt schrijver wil worden, doe ik dit gewoon als ik een goed idee heb.

[Daniel73]

Zowel financieel als artistiek is de opbrengst mager.
Misschien iets om over na te denken, voor een ieder die schoolwerk uitstelt of een baan opzegt, om Donald Duck-strips te maken.

Als je het voor je geld doet, kan de kwaliteit erg laag worden, omdat je jezelf dan verplicht voelt om een verhaal te schrijven. Als ik echt schrijver wil worden, doe ik dit gewoon als ik een goed idee heb.

Uiteindelijk moet je toch ergens van leven. Geld verdienen en hoge kwaliteit kunnen goed samengaan. Hoe meer geld je verdient, hoe meer je in jezelf kunt investeren. Royalties helpen daarbij. Met geld kun je beter gereedschap kopen en een eigen studio. Je kunt mensen inhuren die je helpen je werk uit te voeren en te verkopen, waardoor je nog meer geld verdient om een nog hogere kwaliteit te leveren.

[Daniel73]

Ik heb 2 jaar terug eens geinformeerd bij de Nederlandse Donald Duck redactie of ik scenario's aan ze kon verkopen. Per pagina zouden ze €75 betalen.

http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopic.php?p=1377#p1377

Zover ik weet is de prijs voor één geschetste pagina ongeveer 140 euro, als er geen wijzigingen hoeven worden aangebracht. De prijs van één geïnkte pagina zou 60 euro zijn. Maarrrrr... ik weet het niet helemaal zeker.

http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopic.php?p=1897#p1897

Dit zouden dan, concluderend, bij elkaar de volgende bedragen moeten zijn:

scenario-pagina: €75
geschetste pagina: +/- €140
geïnkte pagina: €60

totaal: € 275 per strippagina (zonder lettering)

Zijn de bedragen correct? Zijn ze voor iedereen hetzelfde?
Correcties en aanvullingen zijn welkom.

[mcprul]

...

als er geen wijzigingen hoeven worden aangebracht.

Krijg je dan minder of meer?

Sowieso krijgen schrijvers dan te weinig. Zij moeten verhalen bedenken en zijn de auteursrechten kwijt.

[Ei]

Ei vraagt zich af waar auteurs voor Donald Duck weekblad hun verdere inkomsten vandaan halen. Ei kan zich niet voorstellen dat men alleen van Donald Duck kan leven.

Van Frank Jonker is bekend dat hij verdiensten heeft van bijvoorbeeld Tina en Bob Evers. Levert dat bij elkaar genoeg op om huur, gas, water, licht, etc., van te betalen? Ei kan het zich niet voorstellen.
Waar halen auteurs zoals Mau Heymans hun verdere inkomsten vandaan? Is van Mau Heymans ander werk bekend dan alleen dat voor Donald Duck? Genoeg om van te leven?

Laatst wees iemand Ei op het bestaan van iets als een kunstenaars-uitkering in Nederland. Zou daar soms gebruik van gemaakt worden?
En bij het UWV heb je uitkeringen waarbij je officieel kunt bijverdienen. (Dan wordt het loon ingehouden van de uitkering.)

Gezien de lage geldbedragen bij Donald Duck weekblad, en het lage aantal nieuwe verhalen per jaar, moet er toch ergens een geldstroom zijn om de auteurs in hun levensonderhoud te voorzien. Als Mau Heymans alleen van de Donald Duck leeft, en het lukt hem, dan wil Ei gaarne weten hoe.

Rosa heeft een erfenis achter de hand. En hoewel hij bij Egmont bovengemiddeld schijnt te verdienen, zou dat nog steeds te weinig zijn voor zijn levensonderhoud. In 2005 liet Rosa een aantal strips uit zijn verzameling verkopen op internet, omdat hij het geld nodig zou hebben tijdens zijn pensioen. Als Ei het goed heeft, is Rosa tweeverdiener met zijn vrouw, die lerares zou zijn. Wie weet hoeveel zij bijdraagt, te huize Rosa.

Ei vraagt zich verder af hoeveel Thom Roep en Jos Beekman "verdienen" voor hun redactie-werk. Zij worden standaard in de Donald Duck genoemd. Zouden zij wel kunnen leven van hun werk voor Donald Duck? Hoe verhouden hun inkomsten zich tegenover hun zandhazen, hun auteurs?