"What if..."

[Jacobse]

Ik maak me zorgen om Haan. Er zal hem in Ieper toch niets overkomen? Onderstaande dialoog belooft niet veel goeds.

"Blackadder Goes Forth: Colonel Mustard (#1.5)" (1989):

Private Baldrick: "Look what I've found, captain! It's a chicken!"

Captain Edmund Blackadder: "Why, Baldrick, what a pleasant surprise. Except that it's so badly burned that it seems hardly edible anymore. I'm surprised you even managed to identify it as a chicken."

Private Baldrick: "Now that you mention it, sir, it might as well have been a rooster! I wonder what happened to it?"

Captain Edmund Blackadder: "Well, Baldrick, judging from the ghastly smell of it, I'd say the Germans seasoned it with copious amounts of Dijon mustard, before they barbecued it very thoroughly. I wonder where they got the mustard, though."

Bron: http://www.imdb.com/character/ch0027412/quotes

Ten 2e, ik wou een keer reageren van één tekst van wel 10 volle zinnen, wat al gelijk de pret van dit onderwerp bederft.

McDuck King begrijpt het helemaal verkeerd. Wat de pret van een onderwerp bederft, is jullie onnozele gebabbel in losse kreetjes en halve zinnen. Een onderwerp wordt juist veel leuker van serieuze discussie en substantiële bijdragen. Als elk interessant topic meteen raakt ondergesneeuwd met allerlei overbodig los geklets, dan heb ik geen zin om me daar in te gaan mengen. Voor dat soort geleuter kan ik ook op msn terecht.

[Michiel P]

Donald komt terecht in 1898, precies na Rosa's "Bevroren Harten" op een heuvel in de buurt van Dawson. 's Morgens vroeg geeft hij de brief aan de jonge Dagobert, denkend dat het een belangrijk document is.

Waarop Dagobert de brief meteen verscheurt. Hij had immers al besloten dat hij het ding niet wilde lezen.

Op zich maak je hier een hele scherpzinnige observatie. Dagoberts leven had er anders uitgezien als hij die brief had opengemaakt. Ik denk wel dat je het effect van die scène volledig naar de knoppen kunt helpen als je er in een nieuw verhaal iets aan toevoegt. Ook wanneer Don Rosa dat zelf zou doen, trouwens.

Duckstad is ineens een dorp geworden, en Dagobert, kinderen en kleinkinderen McDuck zijn miljonair in Klondike.

Dan is Dagobert nooit met zijn zusjes naar Duckstad verhuisd. Snater en Hortensia hebben elkaar nooit ontmoet. Donald Duck is nooit geboren! Bij aankomst in het heden begint Donald meteen te vervagen...

Donald is bijna thuis, maar komt terecht in jaren '80 terecht. Hij koopt een taperecorder.

Ik vind het erg grappig dat taperecorders volgens jou al zo vreselijk ouderwets zijn, dat Donald speciaal terug moet naar de jaren '80 om er een te kopen.

Hij gaat iets terug, maar wijkt 100 miljoen jaar af.

Nou, dat is me nogal een afwijking. Dat toestel van Willie heeft nog wat kinderziektes.

Hij neemt het geluid van een T-Rex op.

Ja, want T-Rexen maken geluid. Laatst hebben de archeologen nog fossiel geluid van een T-Rex opgegraven.

We weten niet wat dinosaurussen voor geluid maakten. Misschien maakten ze wel geen geluid. Maken krokodillen en slangen geluid? Stel dat Donald ontdekt dat dinosaurussen eigenlijk hele vreemde geluiden maakten?

Op weg naar huis belandt hij in de midden 18e eeuw.

Volgens Don Rosa werden de McDucks al in 1675 verdreven door de Bloedhond, dwz. in de 17e eeuw.

Per ongeluk komt hij vast te zitten in het pak van de Hond en speelt het T-Rex geluid af.

Donald materialiseert in het pak van de Bloedhond? Of midden in een Whiskerville? Gevaarlijk hoor, dat tijdreizen.

Dagobert hoeft niet naar Amerika, en opnieuw is Duckstad een dorp.

En opnieuw is Donald niet geboren. Gaat lekker zo.

Donald vindt zichzelf als een professor op Oxford (door de genen van z'n Britse vader).

Dat kan Donald nou wel vinden, maar ik vind van niet. Donald is niet geboren, maar er is wel een andere Donald, die een andere vader heeft, met een andere achternaam. De echte Donald begint langzaam te vervagen...

Hij moet dus weer op zoek naar de goede tijd.

Dat is een goede titel! "Op zoek naar de verloren tijd" Of is dat al eens gebruikt? Dat Donald in gedachten terug in de tijd gaat als hij de appeltaart van Oma Duck ruikt. Net als Anton Ego in Ratatouille.

Maar wat vinden jullie nou van de serie?

Als fanserie vind ik het wel grappig om te lezen, maar ik denk niet dat dit soort verhalen geschikt zijn voor de Donald Duck. Ten eerste zijn ze te ingewikkeld. Ten tweede moet je de verhalen van Don Rosa goed kennen om ze te begrijpen. Ze staan niet op zichzelf. Ten derde is het gekopieerd van "Back to the Future". Je kunt zo'n film misschien één keer parodiëren, maar je kunt er niet een hele serie van maken.

Dat tweede probleem geldt ook voor (met name) de latere verhalen van Don Rosa. Don Rosa gaat er vanuit dat hij zijn verhalen schrijft voor mensen die de rest ook hebben gelezen. Dat is trouwens ook de reden waarom hij zoveel fans heeft. Het is een soort doorlopende soap, waarbij het er wél toe doet of je de andere afleveringen ook hebt gelezen, anders dan bij andere Duckverhalen.

Volgens mij is "The Dream of a Lifetime" onbegrijpelijk voor mensen die het Levensverhaal niet hebben gelezen. Er wordt veel te weinig in uitgelegd. "Gyro's First Invention" heeft juist het probleem dat Don Rosa er dingen in probeert uit te leggen waar helemaal geen verklaring voor nodig is.