Een Donald Duck kort verhaal

Berichtdoor Duckfan van Down Under » vr jul 09, 2010 4:07 pm

Dit vond ik net op mijn computer opgeslagen, het verhaal is al wat ouder.

"De Kleine Wijze Waarheid"

"...en zo heb ik dus de stad gered van een overstroming!" vertelde Donald, in het geldpakhuis. Carl Banks, Kwik, Kwek, Kwak en Dagobert waren aan het luisteren.
"Geloof je het zelf?" zei Carl. "Hier is de zaterdagkrant van die week. "DIJK OVERSTROOMD, STAD ONDER WATER" Wat precies heb je gered?"
"Ik heb een keer… Somber Moeras gered van een spook!" zei Donald terug.
"Genaamd Diamanten Dirk, de juwelendief." zei Carl. "Dat verhaal ken ik al."
"Dat hebben wij gedaan, Oom Donald!" zei Kwik.
"Laat maar, je weet toch hoe het gaat!" zei Kwek.
"Laat Oom Donald maar mooi vertellen hoe hij de Gouden Helm heeft gevonden!" vond Kwak.
"Zeg jongens, hoe komen jullie eigenlijk binnen?" vroeg Oom Dagobert. "Heb ik jullie uitgenodigd?"
"Zijn enige succesverhaal in jaren, en ik heb het al veel te vaak moeten aanhoren!" kreunde Carl.
"Heeft hij je ooit verteld hoe hij in Duckstad is gekomen?" vroeg Oom Dagobert.
"Ahem… dat verhaal hou ik liever achterwege!"
"Want je wilt ons een verhaal vertellen over je o zo lange en succesvolle tijd bij de brandweer?" zei Carl.
"Bij nader inzien... laat maar." zei Donald.
"Ik woonde op een woonboot en het was zomer..
Ik had net de nieuwste mode gekocht, de matrozenpak.
Mijn aardige buurvrouw, mevrouw Hen, had gevraagd of ik haar wilde helpen met de mais te planten voor de winter.
Dus ik hielp mee, en toen ik uiteindelijk vroeg om een klein beetje mais zodat ik ook de winter door zou komen gaf ze mij…
…een fles wonderolie!
Ik, als goede buurman gaf het aan mijn andere buurman, Peter Big. Hij had blijkbaar buikpijn.
En ondankbaar dat hij was!
Ik merkte dat je op het platteland niemand kunt vertrouwen. Ik vertok naar de stad…
… en kreeg een baantje bij mijn vrijgevige Oom Dagobert!"
"Hallo Oom Dagobert! Heeft u misschien een baantje voor mij?" zei ik als jongeman.
"Wat denk je wel niet! Onzin! Bah!" snuivde hij terug.
Op dat moment werkte Katrien bij hem als secretaresse.
"Meneer Duck! U moest zich schamen!
Uw bloedeigen neef zomaar wegsturen!"
"Grmbl, mbml… Okee dan! Donald, je krijgt je baan!"
"Maar je begint onderaan om je langzaam omhoog te werken! Als muntenpoetser!"
"Maar meneer, en ik dan?" vroeg Bertus, Oom Dagobert's toenmalige muntenpoetser.
"Jij wordt, euh… butler of zoiets!"
"Krijg ik dan ook beter betaald? Dan kan ik m’n studie afmaken!"
"WAT? Die jeugd van tegenwoordig! Luisterend naar die Hippe Hop muziek!""
"Ik zal er even tussen komen, ik ben nooit beter betaald." zei Bertus.
"Ik werd verliefd op de secretaresse van mijn oom!""
"Hallo iedereen!" Katrien kwam binnen.
"Hoe kom jij binnen?" vroeg Oom Dagobert.
"Mag ik weer verder met mijn verhaal? Bedankt.
Maar helaas stond daar neef Guus aan de deur!
"Mogge’ neef! Weet jij nog die weddenschap van afgelopen zomer?""
"He! Dat herinner ik me nog goed!" Guus was er nu ook bij.
"Dat weten we,"
"Oom Donald!"
"We waren er zelf bij!" zei Kwek, Kwak en Kwik.
"Hoe kan ik jullie vergeten! Ik herinner me die dag van die brief nog zo goed!
En ik kreeg ook een nieuwe buurman."
"Bertus Bolderbast?" vroeg Carl.
"Het begon..." zei Kwik,
"...met goede daden..." vervolgde Kwek,
"...en het eindigde..." zei Kwak,
"...in Afrika?" vroeg Carl.
"Ja! Hoe weet je dat?" vroeg Donald.
"Wilde gok."
"Hoe dan ook, we zijn weer bij het heden aangekomen!
We ontmoetten vele rare figuren, zoals Govert Goudglans, de Zware Jongens, Zwarte Magica en Rockerduck!

"Morgen Donald! Gefeliciteerd met je verjaardag!" Peter Big kwam binnen.
"Ik… ben niet jarig." zei Donald.
"Jij was toch jarig op 6 september? 6-9?"
"9 juni, Peter. 9-6." legde Donald uit.
"Hoe kom jij hier eigenlijk binnen?" vreog Dagobert.
"Nu je er toch bent, doe eens niet zo ondankbaar tegen Donald!" zei Carl.
"Huh? Waar heeft-ie het over?"
"De keer met mevrouw Hen en haar mais!"
"Hoezo ondankbaar? Mevrouw Hen was zelf ondankbaar!"
"Ik snap er niks van. Vertel op!"
"Ik woonde in een bescheiden huisje aan de waterkant.
Mevrouw Hen kwam vragen of ik haar wilde helpen.
Helaas was ik verhinderd, en ze ging naar Donald.
De luie vogel zei gewoon nee.
Ze deed het zelf.
Later vroeg ze of dat wij mee wilden eten.
Ik had niks op mijn agenda, en beide kwamen we mee.
En wat kregen we?"
"Een fles wonderolie tegen buikpijn?"
"Juist. Die mevrouw Hen is gewoon een vuile, achterbakse…"
"Een wat?" Het was mevrouw Hen zelf.
"Een aardige, goede vrouw?!" probeerde Peter het goed te maken.
"Hoe komt hier toch iedereen binnen?" vroeg Dagobert nog steeds.
"Ik wilde mijn luie buren vragen of ze me wilde helpen met de mais.
Stuk voor stuk zeiden ze nee.
Op hun… eigen manier.
Ik besloot ze toen een lesje te leren door ze wonderolie te geven.
Hebben jullie nu eindelijk jullie lesje geleerd?" vroeg ze.
"Ja, Mevrouw Hen…" zei Donald.
"Ja, Mevrouw Hen…" zei Peter.
"Ik was er niet bij…" zei Guus.
"Maar dan nog! Hoe komt iedereen hier zomaar binnen wandelen?" schreeuwde Dagobert.
"De deur is een soort van weg. Dat was al toen ik vanmorgen kwam." zei Carl.
"WAK! NEVEN! VRIENDEN VAN DONALD! Ga op wacht staan!" schreeuwde Dagobert het uit.
"Huh?" zei Donald.
"Wat? Dat gaat niet!" zei Peter.
"Wij hebben buikpijn!"
"Kreun!"
"En niet te vergeten: steun!"
"Ho!"
Hum!
"Argl!"
"Largl!" En ze strompelden weg.
"Wacht op mij, jongens!" rende Guus erachteraan.
En iedereen zei: "Zucht! Leren die twee het dan nooit?"
Duckfan van Down Under
Member
 
Berichten: 3852
Geregistreerd: ma sep 08, 2008 8:45 pm

Keer terug naar Fanfictie & -tekeningen

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 6 gasten

cron