Lastigvallen, een idee voor een verhaal

Berichtdoor Daniel(LXXIII) » vr maart 09, 2007 11:14 pm

Hieronder een verhaal-idee dat later gedeeltelijk in een scenario van Frank Jonker is gebruikt. De gepubliceerde versie daarvan is te vinden in Donald Duck 2002-02. (H20170) Het gaat over het maken van een film, dat verstoord wordt door iemand die telkens ideeën opdringt. Dit idee was min of meer gebaseerd op mijzelf, als zelfspot, omdat ik Frank overstelpte met opmerkingen als: "Hier zou je een verhaal over kunnen maken." Ik bedacht me dat dit als vervelend ervaren zou kunnen worden, en zo had ik wéér een idee.
http://coa.inducks.org/story.php/x/H+20170

In mijn verhaal-idee doe ik onnodig moeilijk, door Donald als filmschrijver neer te zetten. Frank heeft hier het filmen zelf van gemaakt, wat visueel meteen duidelijk is en mogelijkheden biedt om actie te tonen. (Bij Frank is de rol van filmmaker aan de neefjes gegeven.)

De eerste e-mail van mij wordt gevolgd door fragmenten uit correspondentie met Frank. Frank's verwijzing naar een verhaal-idee (van mij) over valse collectes slaat op een vaag ideetje dat ik toentertijd had. Dat idee was gebaseerd op een verhaal (broodje aap?) dat ik pakweg 15-20 jaar geleden hoorde van een leeftijdgenoot. Het was een anekdote over iemand die met succes geld ophaalde voor het "Willem-Alexander Fonds". Terwijl dat doel niet bestaat. De persoon stak het geld in z'n eigen portemonnee. Dat leek me iets voor een Broer Konijn-verhaal.



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

From: "Daniel van Eijmeren"
To: frankj
Subject: Lastigvallen, maar ook wat Mooi Weer Vandaag
Date: Tue, 8 Aug 2000 01:57:25 +0200


Hoi Frank,

Gisteren schreef ik voor de grap over een schrijver die steeds lastig
gevallen wordt. Nu vraag ik me af of daar echt iets mee te doen is.

- - - - -

Donald is al een tijdje zonder werk, tot grote frustratie van Katrien. Ten
eerste wil ze "trots" op hem zijn, ten tweede is uit eten bij Jopie door
Donald's geldgebrek niet echt wat haar aantrekt en siert. Op de een of
andere manier wordt Donald schrijver, bijv. voor een film. Katrien is zo
enthousiast hierover dat ze steeds maar langs blijft komen met ideeen,
gebaseerd op roddels die ze zojuist in de damesclub hoorde. ("Weet je
dat die en die... etc. etc.") Donald doet steeds meer z'n best om haar
uit de weg te gaan. Hij gaat op zolder zitten, snijdt de telefoonlijn
door, hij gaat de bossen in, hij gaat het strand, etc. Ze weet hem
echter steeds te vinden en steekt weer zo'n "mooi idee, daar kun je echt
wat mee" (weer een roddel dus).

Als de film uit is, gaat Katrien zeer trots en sjiek naar de premiere. Met
de damesclub, want Donald moet bij de belangrijke pieten zitten. Katrien
schept tegen de dames op dat zij daar eigenlijk ook bij hoort te zitten
vanwege haar inbreng in het schrijven van de film. Maar ja, ze gunt het
Donald zo, omdat hij eindelijk naam en faam heeft gemaakt (valse
bescheidenheid gepaard met veel geklop op de borst).

De film begint. Katrien wacht hoogstbenieuwd tot het intro voorbij is
(titel en zo). Maar, wat ze ziet is tot haar grote verschrikking dat ze
inderdaad inbreng heeft gehad: Het gaat over een man die constant
achtervolgd wordt door een vervelende vrouw (of iets in die richting).
De afgang is groot.

BTW. Dit volstaat mogelijk niet als het echte einde (het laatste
plaatje), maar meer weet ik nu niet. Hoewel... er zijn weleens films
waarin er acteurs in de zaal aan de film meedoen, misschien zou dat
door de rest van het publiek van Katrien gedacht kunnen worden.
Misschien volgen er recensies/huldigingen over haar grootste
acteurtalent in het prachtig neerzetten van het meest belachelijke
vrouwelijk personage uit de filmgeschiedenis, of iets in die richting.

- - - - -

Ik ben benieuwd wat je van dit ruwe breinstormpje vindt. Het is niet zo
dat ik verwachtingen kweek dat je suggesties en ideetjes als dit
daadwerkelijk zult gaan uitwerken en gebruiken. Ik vind het gewoon
leuk om met iemand te praten/schrijven die er uit ervaring een oordeel
over kan geven. Wat dat betreft zit ik hier in een woestijn en krijg
ik alleen oordelen als "och", "mja" en "tja".

[...]


Groetjes,

--- Daniel
http://www.seriesam.com/barks/index.html





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


From: "Frank Jonker"
To: "Daniel van Eijmeren"
Subject: Ideeen, teksten, verhalen en nog altijd de vraag hoe het met Barks is
Date: Tue, 8 Aug 2000 22:38:06 +0200


Hoi Daniel,

[...]

Bij dat grapje over die schrijver die steeds lastig gevallen wordt dacht ik
eigenlijk meteen aan Jan Jans en de kinderen, aangezien Jan nu schrijver
is. Ik ga eind van de week naar Nijmegen toe om samen met Paul aan een
Duckverhaal te werken en misschien even op Studio Iris langs. Als zij
interesse hebben in Jan, Jans-werk, kan ik zo'n idee samen met hen
uitwerken. Zal ik dan 10% van het honorarium voor jou reserven, vanwege het
idee? Of moeten ze dan van die credits in de kantlijn zetten: Idee: Daniel,
Frank, Paul, Marc...etc...etc...etc.

Ideeen en waargebeurde verhalen zijn trouwens altijd welkom. met sommige
blijkt na jaren nog niets te doen is, hoewel je eerst dacht van wel en
anderen leveren juist weer heel snel een goed verhaal op. Maar goed of
slecht idee, dat maakt eigenlijk niet uit. Alles is beter dan zonder ideeen
te zitten, want dan heb je gewoon een leeg vel papier.
Hoe het verhaal van die collecte precies zou lopen weet ik nog niet
precies. Ik vind het geld ophalen voor een vals goed doel meer iets voor
Vittorio Wezel en dan Broer Konijn als ontvanger van het zogenaamde goede
doel. Maar misschien is dat juist weer te voorspelbaar (een soort
standaardverhaal). Als Broer Konijn een reden heeft om juist bij Rein Vos
geld op te gaan halen (bijvoorbeeld omdat hij dat gestolen heeft) wordt het
al een stuk interessanter, maar dan gaat het geld gewoon terug naar de
eigenaar (of eigenares, Molly misschien). Daarentegen hoeft Broer Konijn
natuurlijk niet aan de goede kant te staan, maar ik zie hem eerder eten
'stelen' dan geld

Aan de andere kant is het idee van Donald die steeds lastig gevallen wordt
door Katrien of iemand anders, een heel bruikbaar idee. Iets soortgelijks
heb ik ooit samen met Remco Polman geschreven, maar dan met Dagobert in de
hoofdrol die een zakelijk contract wil bestuderen en steeds gestoord wordt.
En tenslotte Katrien als filmster kan natuurlijk heel goed in de "Katrien".
Sorry, ik knip het idee in drieen omdat Duck op dit moment alleen interesse
heeft in korte verhalen. De laatste serie dateert van eind juni, dus ik
hoop dat Thom binnenkort weer eens iets aankoopt.

[...]

Ciao,

Frank





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

From: "Daniel van Eijmeren"
To: frankj
Subject: TRIIING! TRIIIIIING! "Zeg Frank, je zou ook dit en dat kunnen doen... Klepperdeklep... En wat te denken van... Bla, bla, etcetera!" :-)
Date: Wed, 9 Aug 2000 07:49:31 +0200


Hoi Frank,

Mocht je beslissing voor het in drieen knippen van "lastigvallen" nog niet
vast staan, dan heb ik hieronder een vluchtige breinstorm voor een
4-pagina indeling voor een Duckverhaal. De "werktitel" is een foute
woordspeling van het zuiverste soort, maar hopelijk valt de rest mee.

Het is mij niet helemaal duidelijk wat je met het honorarium bedoelt, maar
als je iets van deze ruwe uitwerking kan gebruiken, wat misschien meer
waard is dan een idee, zie het dan als een gratis 'extraatje'. Ik ben
op dit moment meer benieuwd naar mijn "artistieke" mogelijkheden in het
algemeen, dan naar financiele aspecten. Als ik talent tot creeeren heb,
komt dat in de toekomst vanzelf wel.

En trouwens... als jij later net zo beroemd als Carl Barks of The Beatles
bent, kan ik altijd nog dat stukje videofilm van jou laten veilen, dus
schathemeltje-rijk zal ik hoe dan ook toch wel worden. Maak je dus vooral
geen zorgen. ;-)


* * * * *

Je zult zien dat ik het vaak over "onzichtbare" grappen heb. Hiermee
bedoel ik dat er niet verwacht wordt dat het de lezer op moet vallen.
(Het verhaal mag er dus geenszins van afhankelijk zijn.) Het is hooguit
bedoeld voor degenen die het verhaal uit willen pluizen, wat bij Barks
bijvoorbeeld veel opmerkelijke zaken naar boven brengt. Volgens mij
deed Wim van Helden dat met Daan Jippes' goede doelen verhaal, waarin
hij zegt dat in feite iedereen in het verhaal in zekere zin zelfzuchtig
is. Heeft Daan Jippes dat echt zo bedoeld? Misschien niet, maar het is
wel leuk om in zo'n verhaal te 'ontdekken'. (Net zoals het achterwaarts
afdraaien van Beatles-platen om verborgen boodschappen te vinden.)

* * * * *



NB. Omdat het schrijven van deze indeling voelt alsof ik je een mop vertel
die je allang kent, hoop ik dat je wilt doen alsof het allemaal compleet
nieuw voor je is.



* * * * *

----------------------------------
WIE HOOG VLIEGT, ZAL LASTIG VALLEN
----------------------------------

-------------------
Pagina 1: Inleiding
-------------------

(1, lange plaat) Verhaal begint met discussie Katrien en Donald.
Katrien: "Wanneer ga jij nou eindelijk eens wat DOEN, in plaats van
dat eeuwige geluier van je!"
(Donald zou vanuit stoel naar raam kunnen kijken. Het is nu nog niet
duidelijk waarom, maar hij wacht op iets... Een 'onzichtbaar'
voorproefje van wat later deze pagina komt. De tekst van Katrien is
een citaat van wat m'n vader mij maar al te vaak om de oren heeft
gegooid. Mocht je het kunnen gebruiken, dan heb ik een feestje.)
---
(2) Katrien noemt trots willen zijn op Donald, en het eeuwige uit eten
gaan bij worstenkoning Jopie.
Donald: "Ja maar..."
(Karakter-motivatie: ze wil in feite trots op *zichzelf* zijn. Dat wordt
later in het verhaal maar al te duidelijk.)
---
(3) Donald zegt dat hij een (schriftelijke) reactie op z'n filmscript-
sollicatie afwacht.
Katrien: "Ha! JIJ? Waar haal je het idee -en de ideeen ook
trouwens- vandaan?"
(Dat was een ruwe 'woordspeling-schets'. Hoe dan ook, Katrien geeft
hier al blijk dat ze niet veel vertrouwen heeft in een schrijvende
Donald. Wat zou *hij* nou te vertellen moeten hebben? Wat maakt *hij*
nou mee?)
---
(4) Donald zegt dat hij genoeg heeft meegemaakt, waarbij hij als
voorbeeld een stuk of drie beroepen noemt die ook veel in speelfilms
te zien zijn. Bijv. cowboy, schatzoeker en piloot.
(Beroepen zijn tevens een knipoog naar Barks. Ik kan het niet laten.)
Donald, einde van z'n zin: "...dus in feite ben ik GEBOREN voor het
witte doek!"
(Een poging tot een 'onzichtbare' woordspeling, want Donald dankt immers
zijn geboorte aan de tekenfilm. O, o, wat voel ik mezelf toch grappig.)
---
(5) Koptekst: Volgende dag/week.
Donald krijgt brief dat hij is aangenomen, met deadline voor het script.
Deadline zou belachelijk kort kunnen zijn, bijv. een paar dagen of
een week.
(Hoewel duck-verhalen vaak erg kortaf zijn wat betreft hun tijd-span,
bedoel ik dit ook als een soort onzichtbare "zelfspot", omdat jij
als schrijver mogelijk ook vaak genoeg hebt moeten haasten om een
deadline te halen. In dit verhaal is het al bij voorbaat kort door de
bocht.)
---
(6) Donald moet dus meteen aan de slag. Hij zit vastberaden en
gedisciplineerd achter een leeg bureau met een leeg vel. Als beeldgrapje
zou alles wat op het bureau gelegen heeft er simpelweg afgemaaid kunnen
zijn, want er ligt een stapel rommel naast. (Inspiratie en eerst netjes
opruimen gaan mijns inziens niet samen. En trouwens, we hebben het
over Donald hier, dus dat impulsieve past volgens mij wel. Het eraf
schuiven zelf is overigens niet te zien.)
Donald, in de leegte kijkend en sabbelend op pen: "Hmmm, 'ns zien...
Mja! Ik denk dat ik al wat weet!"
---
(7, cliffhanger) De bel gaat.
Donald kijkt verstoord op, met een uitdrukking als in bijvoorbeeld
het lawaai-kat verhaal, plaatje 3.8, in Beste verhalen nr. 11.
(De lezer moet dus -geheel bedoeld- de pagina omslaan, want pas in
plaatje 2.1 blijkt het Katrien te zijn die aanbelt. Ze heeft een idee
dat Donald "ongetwijfeld vast wel kan gebruiken!")
(Die kromme zin is bedoeld. Dat geeft hopelijk een praatziek
'ratelgehalte' aan de zin.)
---


-----------------------
Pagina 2 en 3: De actie
-----------------------

(Behalve het plaatje 2.1, zie opmerking plaatje 1.7, heb ik geen vaste
indeling voor deze twee pagina's.)

Donald wordt op allerlei steeds onwaarschijnlijkere manieren lastiggevallen
door Katrien die, gebaseerd op roddels, ideeen meent te kunnen leveren. Dit
zou lekker overdreven kunnen worden door op een gegeven moment in elk
plaatje een andere locatie te laten zien, terwijl de actie (Donald die
wordt steeds wordt onderbroken) gewoon door gaat. Kopteksten in deze
plaatjes zouden grappig gemaakt kunnen worden door met Donald mee te leven.

Een onzichtbare grap zou namelijk kunnen zijn dat de *verteller* van het
verhaal zelf ook steeds door Katrien verstoord wordt. De verteller wil
namelijk een *Donald Duck* verhaal vertellen, niet eentje over een
zeurende Katrien Duck. (Dat doet ze als het ware maar fijn in haar
*eigen* verhalen, niet hier.)

Hieronder een voorbeeld waarin ik ook een poging doe om, ondanks de
verschillende tijden en locaties, Katriens dialoog enigzins door te
laten lopen alsof tijd en plaats geen rol meer spelen. De gefragmenteerde
incomplete zinnen zijn bedoeld, want ik zie dat als een foefje om te
suggereren dat er "meer gezegd is." Als voorbeeld heb ik wat locaties
genoemd die steeds verder weg van huis zijn en steeds moeilijker te
bereiken. Steeds moeilijker te bereiken? Misschien geldt dat voor
normale mensen/eenden, maar zeker niet voor Katrien.

---
(Lekker rustig op een bankje in het Prul-park.)
Koptekst: En zo...
Katrien: "Donald!"
---
(In het bos, bijvoorbeeld aan een meertje. Aanwezige beesten die
nieuwsgierig om Donald heen zaten, springen verschrikt weg.)
Koptekst: En toen...
Katrien: "...wat je ook kan gebruiken is..."
---
(Aan het strand, mogelijk ergens verborgen in de rotsen.)
Koptekst: Maar dan...
Katrien: "...en dan heb ik je nog niet eens verteld van..."
(Een strand met rotsen is bij Barks vaak te zien, zoals bijvoorbeeld in
het worstjes-smokkel verhaal van Beste verhalen nr. 15.)
---
(Hoog in de bergen, zo hoog dat er zelfs eeuwige sneeuw ligt.)
Koptekst: En... ALWEER!?!
Katrien, met sneeuwschoenen en wintermantel: "...nou zeg, en als DIT
niet bruikbaar is..."
(Donald zou zo geinspireerd kunnen zijn dat hij gewone kleding aan heeft,
want in z'n verlangen eindelijk z'n verhaal op papier te krijgen, heeft
hij kennelijk niet aan omkleden gedacht. Trouwens, als hij ook
winterkleding aan zou hebben, is het contrast met de volhardende
Katrien minder.)
---

Donald zelf gaat in elk plaatje steeds geergerder en zorgelijker kijken.
Een beknopt Barks-voorbeeld hiervan zouden plaatjes 3.5 en 3.6 van
The Golden River (Oom Dagobert album 30) kunnen zijn, waarin Donald
een heftige preek van Dagobert krijgt.


-------------------
Pagina 4: Afronding
-------------------

---
(1) Buitenscene.
Donald gaat, ondanks de ellende toch opgelucht, het filmscript inleveren.
(Omdat de achtervolgingen door Katrien ook buiten plaatsvinden, is het
inleveren van het script als buitenscene, bedoeld als een vloeiende
overgang daaruit. Donald is dus op weg naar de filmstudio, die reeds op
de achtergrond is te zien. Katrien is niet aanwezig. Het moment van
inleveren is niet te zien en 'verhaaltechnisch' vanzelfsprekend,
vanwege de premiere in het volgende plaatje. Ook geeft dit plaatje
van Donald alleen op weg, even een rustmoment. Dit gevoel van rust en
vrijheid is ook ter onderstreping van wat een schrijver voelt als hij
eindelijk klaar is en z'n verhaal op de bus kan doen. Mogelijk herken
je dat maar al te goed.)
---
(2) Koptekst: De volgende week/maand...
(Een zeer korte tijd na plaatje 1 in ieder geval. Onmogelijk natuurlijk,
maar in een strip gaan dat soort zaken zeer snel.)
's Avonds. Premiere van de film. Bioscoop van buiten af gezien, zodat de
menigte wachtende mensen duidelijk getoond wordt. Affiches op de muren en
de lichtreklame op de luifel van de bioscoop laten de titel van de film
zien. (Vandaar dus mijn opmerking dat het avond is, want dan zijn al die
leuke lampjes beter te zien.) Bij de menigte staat Katrien op te scheppen
tegen de damesclub-vriendinnen die ze heeft meegenomen om de film te zien.
Katrien, zeg iets als: "...nou is mijn vriend Donald natuurlijk niet de
eerste de beste, maar ja, wat is een artiest zonder een geliefde die
ten alle tijde vierkant achter hem staat, nietwaar?"
(Het meenemen van de vriendinnen om de film te gaan, is dus in feite
zelfbelang, want ze wil indruk maken. Het "vierkant achter Donald staan"
is *inderdaad* wat ze steeds heeft gedaan en het is daarom, behalve een
terugblik, ook een 'verhaaltechnisch' voorproefje van wat er straks gaat
gebeuren.)
---
(3) In de bioscoop. Donald en de film-mensen, die vooraan zitten, zijn
te zien van dichtbij. (Ze zeggen niets, in ieder geval niet 'hoorbaar'
in een tekstballon.) De lezer staat als het ware van voorin de zaal naar
achteren te kijken, zodat achter Donald een overzicht van het aanwezige
publiek te zien is, waaronder in de verte ook Katrien, die door gaat
met haar verhaal van het vorige plaatje.
Katrien, iets als: "Ach, ik weet het, IK hoor daar natuurlijk eigenlijk
ook bij te zitten, gezien mijn inbreng in z'n verhaal, maar ja, ik GUN
het hem zo!"
(Mogelijk gaan zelfs de damesclubvriendinnen nu een beetje verveeld
kijken, wat hun reactie -hoon en gelach- straks meer zal onderstrepen.
Met "daar" bedoel ik natuurlijk de plek waar Donald zit, wat gezien de
layout van het plaatje duidelijk moet zijn.)
---
(4) De film begint. Dit is vanachter een silhouet van Katrien te zien.
('Verhaaltechnisch' gezien zit ze er in feite voor, de lezer moet als
het ware om haar heen kijken.)
Zaallichten zijn nu uit. Het is donker. Het Katrien-silhouet onstaat
door het licht van het filmdoek, 'tegenlicht' om precies te zijn.
Katrien gaat gewoon door met haar verhaal: "...ik denk wel vaker,
zonder mij zou hij..."
Een aantal mensen in haar buurt: "Ssst!" en "Houd toch op!"
Dit zou 'onzichtbaar' grappig bedoeld kunnen zijn, omdat Donald die
nota bene haar vriend is, dat de hele tijd niet durfde.
---
(5) Katrien vouwt knorrig haar armen over elkaar, onder het mom van een
niet uitgesproken "nou, fraai hoor, dat is dus mijn dank". Met andere
woorden, ze voelt zich dus duidelijk miskend.
---
(6) Het publiek begint zich rot te lachen om de film. Katrien, van
voren bekeken, krijgt de schrik van haar leven. De lezer kan dus nog
niet zien waarom.
---
(7, lange plaat) Harder gelach, nu ook door damesclubvriendinnen, en
het wordt de lezer maar al te duidelijk wat er aan de hand is. Donald
heeft zich inderdaad door Katrien laten inspireren: op het doek is
een man te zien die wanhopig vlucht voor een kudde gillerige vrouwen,
die ter onderstreping allemaal iets van Katrien weghebben, alsof haar
kleding en haar gestalte aan verschillende mensen is uitgedeeld.

(De damesclubvriendinnen *kennen* Katrien, dus de schande zal
straks voor Katrien, door hun geroddel over *haar*, zeer groot zijn.
In het plaatje zelf kan het getoond worden door de menigte als
silhouet te tonen, terwijl de damesclubvriendinnen door 'lichtval'
*wel* te zien zijn en zowat nog het hardste lijken te lachen. In een
lange plaat moet dat, tesamen met het filmdoek, makkelijk weer te
geven zijn.)
---

* * * * *

NB. Waar de film zelf verder over zou moeten gaan, doet er in dit
verhaal niet toe. Het zal wel een lachfilm zijn, of zo. Ik heb
weleens een soortgelijke achtervolg-scene gezien, dus op zich *is*
het 'geloofwaardig' om zoiets in een film tegen te komen.

En nee, "kudde vrouwen" is geen fraaie uitdrukking, maar ik probeer
tekstueel een soort van wilde bizonkudde-achtige situatie mee uit te
beelden.

* * * * *

Ik hoop dat ik alles omschrijvend genoeg heb weergegeven. In gedachten
kan ik de plaatjes als het ware zien, maar het is wat lastig om het in
woorden te bevatten. Hopelijk komt het toch een beetje over.

* * * * *

Zoals je ziet heb ik het "levende acteur" idee laten vallen. Eigenlijk
zou dat een verhaal/gag op zich kunnen worden. Op de een of andere
manier denk ik daarbij aan Dagobert, die nooit naar de film gaat en
(zoals wel meer met oudere mensen) niets van al dat moderne amusement
snapt. Wie weet zou hij, samen met Donald en de neefjes, een film over
de goudzoekers-tijd kunnen gaan zien (op kosten van Donald natuurlijk)
en steeds door hard naar het scherm te roepen, deze film voor het
publiek verpesten door te verraden waar het goud ligt.

Motivatie: Dit zou gebaseerd kunnen zij op mensen die tijdens een
film steeds zo nodig de boel menen te moeten verklappen, omdat zij
de film (of het onderwerp erin) al kennen.

Maar dat... is een ander verhaal. :-)

* * * * *

Voor het geval dat ik bet-weterig overkom: Zie dit ruwe "script"-idee
als een experimentje van mij. Ik ben gewoon benieuwd of ik in staat ben
om iets bruikbaars te creeeren, net zoals met m'n "Zeeruis" tekst-idee.
Wat ik daarom ook nog eens wil proberen is het schrijven van artikelen
en columns.

* * * * *

Een voorbeeld van een column was een idee dat "Vlajeugd" heette, een
soort ouwemannen-achtig serieus-grappige beschouwing over hoe slap
en trutterig inhoudsloos de "jeugd van tegenwoordig" is. Motivatie
hiervoor was een zelfspottende beschouwing van mij over een aantal
vrienden, die alleen maar naar disco's willen en voor een "goed
gesprek met Ome Daan" uit de weg gingen. Ze willen nog steeds dat ik
het afmaak. Klad staat ergens op deze hard-disk. Een ruwe poging tot
liedtekst heb ik ook.

("Ome Daan" is een eigenbedachte bijnaam die door sommige vrienden
nog weleens wordt gebruikt. Wat doe ik mezelf aan.)


Groetjes,

--- Katrie... eh... Daniel
http://www.seriesam.com/barks/index.html





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

From: "Frank Jonker"
To: "Daniel van Eijmeren"
Subject: Het Duckstadse amateurfilmfestival
Date: Sun, 13 Aug 2000 20:57:39 +0200


Hoi Daniel,

Je gelooft het niet (of misschien toch wel), maar ik ben bezig je idee "Wie
hoog klimt kan laag vallen, uit te werken tot een vierpagina Duck-verhaal.
Geen Donald Duck-verhaal, maar een Kwik, Kwek en Kwak-verhaal, dat als
volgt gaat (voorlopig dan, in de ruwe versie):

Pagina 1: Kwik, Kwek en Kwak, zien dat Donald zich zorgen maakt om zijn
schulden: f 999,95 in totaal, en zelfs met het spaargeld van de neefjes
erbij komt hij niet verder dan F 9,95. Kwik, Kwek enKwak tobben mee met
Donald en lopen naar buiten. Daar rijdt een omroepwagen die meedeelt, dat
er duizend gulden gewonnen kan worden worden op het Amateurfilmfestival
door de leukste amateurfilm van het jaar te maken. Kwik, Kwek en Kwek
besluiten mee te doen en die duizend gulden te winnen om Donald uit de
schulden te helpen. Ze krijgen allerlei wilde ideeen over ridders, draken
en dinosaurussen en besluiten bij Willie een camera te gaan lenen. Onderweg
komen ze Katrien tegen aan wie ze alles uitleggen.

Pagina 2:
Terwijl de neefjes doorlopen naar Willie, blijft Katrien tobbend achter. Ze
kent de voorzitster van de filmjury en weet dat zij juist van
huis-tuin-en-keuken-verhalen houdt (waar hebben we dat eerder gehoord?).
Katrien gaat de neefjes achterna en vertelt ze allerlei mogelijke verhalen
die ze van de voorzitster heeft gehoord. De neefjes zijn niet onder de
indruk, lachen er om en beginnen met de opnamen. Katrien overvalt ze
opnieuw met nog meer verhalen en de neefjes beginnen zich nu toch wel
zorgen te maken: Hopelijk houdt ze dat niet de hele tijd vol. Anders komt
die film nooit af.

Pagina 3: De sequentie-scene. Katrien houdt het wel vol en blijft de
neefjes achtervolgen met allerlei roddels tot de neefjes uit pure wanhoop
hun eigen huis weer in vluchten, tot grote verbazing van Donald. Katrien
belt aan en de neefjes vluchten naar zolder. Donald doet open en krijgt de
spraakwaterval van Katrien over zich heen. Dodelijk vermoeid sluit hij een
plaatje later de deur weer, maar begrijpt nu wel waar de neefjes mee bezig
zijn. Hij komt op een idee, dat hij tot grote ontzetting van de neefjes op
zolder aan hen meedeelt: Jongens, ik heb geloof ik een idee voor die film
van jullie. O nee,toch? U ook al?

Pagina 4: Een week later. Donals, Katrien en de neefjes gaan naar de finale
van het amateurfilmfestival. Katrien vraagt de neefjes of ze denken dat ze
een kans maken. De neefjes zeggen dat ze het zo zullen weten. De winnaar
wordt aangekondigt en de winnende film met een nog nader te bedenken titel
is gemaakt door Donald en Kwik, Kwek en Kwak Duck, dit tot groot
enthousiasme van de Ducks. Donald en de neefjes doen een dankwoord op het
podium en bedanken Katrien voor haar bijdrage, dit tot groot genoegen van
Katrien. De film wordt gedraaid en we een als Katrien verklede Donald
achter twee neefjes met een filmcamera aan zitten. Katrien herkent zichzelf
tot haar grote ontsteltenis en ze is niet de enige. De dames van de
Damesclub hebben Katrien ook herkend in de film en beginnen meteen over
haar te roddelen, tot grote woede van Katrien. Donald probeert haar
tevergeefs te kalmeren. Laatste plaatje een traditioneel Verweggistan-einde
(lang geleden!), met iets van commentaar over het einde van de film en het
geld, dat nu voor de terugreis gebruikt moet worden of iets over 'luide
toejuichingen van het publiek'.

Ik weet het, het is helemaal veranderd, maar hopelijk herken je je eigen
idee er nog in. Ik vind dit op de een of andere manier beter bij de Ducks
passen dan Donald als filmauteur. Of zou dat nou komen omdat ik zelf
schrijver ben? Donald als laborant heb ik ook nog steeds niet gebruikt voor
een verhaal.

[...]

Ciao,

FRank





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

From: "Daniel van Eijmeren"
To: frankj
Subject: Re: Het Duckstadse amateurfilmfestival
Date: Sun, 13 Aug 2000 22:09:58 +0200


Hoi Frank,

[...]

> Je gelooft het niet (of misschien toch wel), maar ik ben bezig je idee
> "Wie hoog klimt kan laag vallen, uit te werken tot een vierpagina
> Duck-verhaal.

Leuk! Ik was heel benieuwd wat je ervan zou vinden.

Twee korte vragen/ideeen:

Misschien kun je de neefjes naar Katrien laten gaan om *haar* camera te
lenen. Terwijl Katrien de camera zoekt kan ze meteen van wal steken. De
neefjes kunnen er dan een opmerking over maken:

Kwik: "Tante Katrien, we wilden alleen de *camera* hoor!"
Kwek: "Voor de *film* zorgen we zelf wel!"

Katrien begrijpt dit verkeerd: "Niet nodig, er zit er nog een in."
Om vervolgens weer vrolijk verder te kletsen.

Katrien's betrokkenheid zou verklaard kunnen worden doordat Donald's
schuld 975 gulden bedraagt. Hij houdt dus 25 gulden over voor... een lekker
etentje.

Oei, een Verweggistan-einde. :-) Is er misschien een mogelijkheid om dit
einde tevens een filmthema te geven?

Misschien zijn ze in Verweggistan toevallig een documentaire over
kluizenaars aan het maken? Het moet er immers vol zitten met mensen/eenden
die er naartoe gevlucht zijn, dus da's best een Duckstad-TV(!!)
documentaire waard. Met andere woorden: ook daar zijn ze niet veilig.


Nog steeds geen laborantverhaal? Misschien heeft Willie het zo druk dat hij
weleens een assistent kan gebruiken? Willie werkt in stilte en wie weet zit
die assistent vol met allerlei verhalen. Willie kan dan ook zijdelings een
opmerking maken waarom hij niet bij de Duckstadkrant zit of zo.


Groetjes,

--- Daniel




- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



Het scenario van Frank heb ik ontvangen met als poststempel 10 september 2000.

Het scenario en de gepubliceerde versie hebben als voornaamste verschil dat Donald in scenario-panel 4.5 voor Katrien speelt, en dat een neefje dit filmt. (Een verklede Donald die achter twee neefjes aanrent.) In de gepubliceerde versie is het blijkbaar echt Katrien die gefilmd wordt. Er zijn drie neefjes te zien, waardoor Donald dus degene moet zijn die filmt.
Hoewel de gepubliceerde versie hier volgens mij logischer is, had ik moeite om te begrijpen hoe het verhaal dan wél zit. Zo beeldde ik mij in dat Katrien in panel 4.6 woest kijkt naar Donald, omdat hij haar zo idioot heeft nagedaan in de film. Ik zie anders geen reden waarom Katrien alleen boos zou moeten zijn op alleen Donald. (In het scenario zijn alleen hij en Katrien te zien, in panel 4.6.) In panel 4.7 is Katrien wel kwaad op zowel Donald als de neefjes. (Ook in scenario.)
Overigens is de als Katrien verklede Donald in scenario-panel 4.5 dusdanig Katrienerig getekend, dat ik er als buitenstaander geen verklede Donald uit zou halen. De enige hint dat het Donald zou moeten zijn, is dat er maar twee neefjes te zien zijn. Wat suggereert dat de derde filmt. Ik kan me goed voorstellen dat de tekenaar (Mau) hier overheen heeft gekeken, voor zover dat niet een bewuste vereenvoudiging was.
Verder lijkt in het scenario een neefje de camera-met-statief te dragen, wat de vraag oproept welke camera dan gebruikt wordt. In de gepubliceerde versie heeft een neefje het "take"-bordje in de hand. Dat kan wel.

Wat andere verschillen:
Bij de neefjes staat de camera op een statief, zoals bij Barks's 'Jungle Hi-jinks' (in Beste Verhalen 20). In publicatie wordt vanuit de hand gefilmd.
Panel 1.6 is gespiegeld. Dat gebeurt vaker in verhalen en is op zich niets bijzonders. Toch noem ik het omdat ik hier meen te zien dat Frank het links-naar-rechts-stramien probeert te doorbreken, omdat bij hem de neefjes hier van rechts naar links lopen. (Zoals het busje van panel 1.3 ook van rechts naar links gaat.)
Scenario-panel 2.3 bevat een inzet-panel, dat in publicatie ontbreekt. Hierin is een close-up van Katrien te zien, die zegt: "Tenzij.. Hmmm." Dit is in panel 2.2 weergegeven in een tweede ballon (over de jongens op andere gedachten brengen), die in het scenario ontbreekt.
In panel 2.6 zegt Katrien, die plotseling uit de struiken opduikt: "...en dat verhaal van Agaat die had ooit een vriend die..." Waarop in neefje antwoordt: "Eh... wij hebben geen vriend.. eh.. ik bedoel.." Dit is in publicatie een verwijzing naar vriendinnen geworden.
In panel 2.8 staat "Grote griebels! Ik hoop niet, dat ze zo door blijft gaan." Die grote griebels zijn blijkbaar een veelgebruikte kreet van Frank. Ook in het scenario van een dieetverhaal van Frank kom ik de kreet tegen. (H22044)
In panel 3.2 lijkt Katrien te verschijnen in een souffleurs-achtig hol. In publicatie verschijnt ze ondersteboven uit een boom. Dat vind ik zelf leuker. Toevallig is het in lijn met wat ik in gedachten had, namelijk dat Katrien op absurde manieren op komt dagen.
De dialoog is overigens grotendeels bijgewerkt door (ik neem aan) de redactie. Zo is in panel 3.3 sprake van "die keer dat Prunella haar pinpas verloor". In publicatie gaat het over Clarabella Koe.
In panel 4.3 heet de film "Huis-tuin-en-keukenverhalen".
In panel 4.4 staat ook Donald op het podium, en hij zegt: "Bedankt, Katrien!" In publicatie zit hij naast Katrien, en zegt hij niets.
In panel 4.7 zeggen de neefjes achtereenvolgens: "Sneller, oom Donald!" / "In Verweggistan is ook een filmfestival!" / "En als we in dit tempo doorlopen zijn we net op tijd om mee te doen en een prijs te winnen waarmee we de terugreis kunnen betalen!" De tekst vanaf "en een prijs te winnen" is bij mij op die kopie bijgeschreven, over een correctie-vloeistof heen. Geen idee wat de redactie precies heeft ontvangen van Frank. In de gepubliceerde versie wordt gevreesd dat het drama "geen HAPPY END" zal krijgen.

Ik was fel tegen teveel wegren-eindes. (Dat ben ik nog steeds.) Dus ik was aanvankelijk ontevreden met Frank's wegren-einde. Maar mijn bezwaar verviel in dit geval, omdat ik me herinnerde hoe buitenzinnig kwaad mensen soms kunnen worden als ze ongewenst gefilmd worden. Ik kan me uit eigen ervaring goed voorstellen dat een cameraman het dan op een lopen moet zetten. Nadat ik me dat besefte, kon ik me wel vinden in Frank's einde.

Het noemen van "huis-, tuin- en keukenverhalen" als vereiste voor de film, is een verwijzing naar de Duck-redactie, die volgens Frank alleen huis-, tuin- en keukenverhalen accepteerde.
Daniel(LXXIII)
 

Berichtdoor Rockerduck » za maart 10, 2007 2:06 am

Geweldig, Daniel! Dank je voor deze ongelooflijk uitgebreide uiteenzetting. Het is werkelijk interessant om te lezen hoe een idee uiteindelijk scenario wordt en uiteindelijk een strip in de handen van verschillende mensen. Het lijkt me ontzettend leuk om je eigen idee uitgewerkt te zien in Donald Duck.
And if my thought-dreams could be seen
They'd probably put my head into a guillotine
Rockerduck
Member
 
Berichten: 2462
Geregistreerd: ma jan 01, 2007 10:25 pm
Woonplaats: Helmond

Berichtdoor Caspar » za maart 10, 2007 9:49 am

Daniel, alweer zo'n geweldig verhaal!
Caspar
McDrake's Willie Wortel
Member
 
Berichten: 799
Geregistreerd: ma jan 01, 2007 6:38 pm

Berichtdoor Daniel(LXXIII) » za maart 10, 2007 8:08 pm

Nog wat verschillen tussen Frank's scenario en de publicatie:

In panel 2.5 is de tekst van de neefjes: "Een kat! Ha ha! Stel je voor!" / "Wij maken een film over een dinosaurus!" / "Zet 'm op, Kwek!"
In de gepubliceerde versie is deze tekst veranderd in een grap over "niet voor de poes" zijn. Dat vind ik een verbetering. Evenals het gebruik van regisseur-taal.
Het take-bordje is overigens nergens in Frank's scenario te zien. Dat bordje is blijkbaar een toevoeging van Mau.

In panel 4.5 lijkt de film geluidloos bij Frank. In publicatie is het geluid aan de film ("Bla... bla...") toegevoegd, evenals de luidsprekerbox. Ook dat vind ik een verbetering.

In panel 4.6 is de tekst van het publiek: "Dat is Katrien Duck! Haha!" / "Zo doet ze altijd, ja." / "En dan die belachelijke strik."
Hier vind ik de gepubliceerde tekst wat zwak, over Katrien ten voeten uit. Bij Frank wordt gewezen op het gedrag van Katrien. ("Zo doet ze"...) In de gepubliceerde versie zou het alleen maar om haar uiterlijk kunnen gaan, terwijl de afgang in de eerste plaats gaat om haar gedrag.

In panel 4.7 staat in de koptekst: "En zo verlaten de winnaars van het jaarlijks amateurfilmfestival de stad onder luide toejuichingen van een enthousiast publiek.."
Daniel(LXXIII)
 

Re: Lastigvallen, een idee voor een verhaal

Berichtdoor Oom Paspasu » zo nov 17, 2013 7:30 pm

Daniel(LXXIII) schreef:Ik was fel tegen teveel wegren-eindes. (Dat ben ik nog steeds.) Dus ik was aanvankelijk ontevreden met Frank's wegren-einde. Maar mijn bezwaar verviel in dit geval, omdat ik me herinnerde hoe buitenzinnig kwaad mensen soms kunnen worden als ze ongewenst gefilmd worden. Ik kan me uit eigen ervaring goed voorstellen dat een cameraman het dan op een lopen moet zetten. Nadat ik me dat besefte, kon ik me wel vinden in Frank's einde.

Een wegren-einde is een te makkelijke oplossing voor elk probleem. Zo kan je elk verhaal eindigen. Het is veel interessanter en educatiever om bij een dreigend wegren-einde toch nog tot een constructieve oplossing te komen.
Waarom een wegren-einde in dit verhaal wel goed is, ligt niet alleen aan het realisme van Katriens woede, maar vooral aan de verbinding met de rest van het verhaal. Op plaatje 3.3 rennen de neefjes al weg voor Katrien. Hierdoor krijgt Donald het idee hier de film over te maken, dus in de film rennen de neefjes ook weg voor Katrien (4.5). Hierdoor wordt Katrien boos en doet ze juist (ongeveer) dat waarover ze boos is dat het in de film zit.
Frank Jonker schreef:Laatste plaatje een traditioneel Verweggistan-einde (lang geleden!), met iets van commentaar over het einde van de film en het geld, dat nu voor de terugreis gebruikt moet worden of iets over 'luide toejuichingen van het publiek'.

Het verhaal begint met Donald die schulden heeft, en met een kans om het benodigde geld te verdienen. Dit komt in de gepubliceerde versie verder nauwelijks meer in het verhaal terug (alleen in 1.7, 3.6 en 3.8 tussen neus en lippen door, zonder een verdere ontwikkeling). Als het op het laatste plaatje visueel duidelijk zou zijn dat ze naar de luchthaven o.i.d. rennen en de neefjes iets zouden zeggen als "Die duizend gulden moet net genoeg zijn voor vier tickets naar Verweggistan!", dan zou de lezer weten dat Donald met zijn schulden weer terug bij af is en is het verhaal weer rond. Oké, Jonker heeft het over de terugreis en het idee dat de eenden zó ver moeten rennen om aan Katrien te ontkomen dat de terugreis 1000 gulden/euro kost, is leuk, maar nu is er op het plaatje niets te zien dan vijf rennende silhouetten.
Daniël schreef:Misschien kun je de neefjes naar Katrien laten gaan om *haar* camera te lenen. Terwijl Katrien de camera zoekt kan ze meteen van wal steken. De neefjes kunnen er dan een opmerking over maken:
Kwik: "Tante Katrien, we wilden alleen de *camera* hoor!"
Kwek: "Voor de *film* zorgen we zelf wel!"
Katrien begrijpt dit verkeerd: "Niet nodig, er zit er nog een in."
Om vervolgens weer vrolijk verder te kletsen.

Dat is veel beter dan een in dit verhaal niet voorkomend personage te noemen. Niet dat het verhaal nu onduidelijk is voor iemand die Willie Wortel niet zou kennen (hij zou hier net zo goed een klasgenootje kunnen zijn), maar jouw idee geeft Katrien meteen een band met het filmproject. De grap is ook leuk (wel gedateerd).
Daniël schreef:In panel 4.3 heet de film "Huis-tuin-en-keukenverhalen".

Dat had echt niet veranderd moeten worden in "De achtervolging van de roddeltante". Ik denk wel dat "Een huis-tuin-en-keukenverhaal" beter was.

Het grootste probleem met dit verhaal is 4.5, de film, die er echt uitziet alsof het al gefilmd werd toen de echte Katrien achter de neefjes aanzat eerder in het verhaal, wat niet mogelijk is. Door één van de neefjes weg te laten en bij Donald die voor Katrien speelt bijvoorbeeld de wimpers, had het veel duidelijker kunnen zijn. Ik vind de speaker en de tekstballon die eruit komt ontzettend lelijk. Wat mij betreft mocht die ballon best uit de snavel van Katrien op het scherm komen. Dat is ook de plek waar Heymans ruimte voor de ballon heeft vrijgehouden.
Daniël schreef:Op het doek is een man te zien die wanhopig vlucht voor een kudde gillerige vrouwen, die ter onderstreping allemaal iets van Katrien weghebben, alsof haar kleding en haar gestalte aan verschillende mensen is uitgedeeld.

In het gepubliceerde verhaal is het een beetje gek dat Donald en de neefjes überhaupt eerst denken weg te kunnen komen met het naspelen van Katrien.
Daniël schreef:Dit idee was min of meer gebaseerd op mijzelf, als zelfspot.

Ik heb niets tegen verhalen over nare vrouwen en meestal zijn ze maar al te waar. Wanneer iemand een andere kant van vrouwen belicht wil zien, of mannen bekritiseerd wil hebben, laat diegene dan vooral zelf een verhaal schrijven en niet de ontzettend leuke, seksistische verhalen over Katrien, die er in overvloede zijn, aanvallen (zoals hier: http://duckcomicsrevue.blogspot.nl/2010 ... diary.html).
Wanneer je echter jouw eigen zwakheden projecteert op een onschuldige vrouw, ben je toch een beetje onredelijk bezig.
Och, wat zijn wij heden blij
Eendjes zwemmen in de plas
Het was in de maand van mei
Ik wou dat ik een eendje was
Avatar gebruiker
Oom Paspasu
Knurft
Member
 
Berichten: 1272
Geregistreerd: ma jan 28, 2013 2:48 am

Re: Lastigvallen, een idee voor een verhaal

Berichtdoor DD » zo nov 17, 2013 7:39 pm

Zoals ik hier al zei, is dit verhaal recentelijk herdrukt in "Lang zullen ze leven - 2013".
Vader van 'n schattige, kleine Duck.
Avatar gebruiker
DD
Verzamelaar zonder grenzen
Member
 
Berichten: 2849
Geregistreerd: wo feb 27, 2008 1:36 am

Re: Lastigvallen, een idee voor een verhaal

Berichtdoor Oom Paspasu » zo nov 17, 2013 11:12 pm

Als je het verhaal herleest, is de tekst van Katrien in 2.1 erg leuk: "Dat wordt natuurlijk niks met die dino's! Die beesten kunnen niet eens praten!"
Ook heel leuk is de blik van het dino-pak op 3.2.
Oom Paspasu schreef:die er in overvloede zijn

"In overvloede" is natuurlijk geen goed Nederlands. "Ten overvloede" wel, maar dat betekent iets anders. "In overvloed" moet het zijn.
Och, wat zijn wij heden blij
Eendjes zwemmen in de plas
Het was in de maand van mei
Ik wou dat ik een eendje was
Avatar gebruiker
Oom Paspasu
Knurft
Member
 
Berichten: 1272
Geregistreerd: ma jan 28, 2013 2:48 am


Keer terug naar Fanfictie & -tekeningen

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron