DD 2017-42

DD 2017-42

Berichtdoor Ridder ter Geit » do okt 12, 2017 4:58 pm

Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 3835
Geregistreerd: ma jan 01, 2007 2:47 am

Re: DD 2017-42

Berichtdoor Redmess » do nov 02, 2017 3:02 am

Nou, eens kijken wat we hier hebben.

De cover is in elk geval in character: Donald speelt (slecht) gitaar voor Katrien, en Katrien kan niet eens het basisrespect opbrengen om te doen alsof ze luistert. Demonstratief een boek gaan lezen terwijl je zogenaamde geliefde je toezingt, kan het nog botter? De echte grap is geloof ik ook nog dat ze een koptelefoon draagt onder haar wintermuts, die ze blijkbaar binnenshuis draagt, maar dat is makkelijk te missen omdat dit evengoed een schaduw kan zijn. Merk ook hier de gapende, gele leegte op.

De brievenbusgag is niet erg logisch. Waarom begint Willie pas met vliegen nadat een agent hem zegt dat hij niet met zijn helikoptergeval op straat mag? Ik neem aan dat hij het ding heeft uitgevonden om mee te vliegen. En wat voor helikopter! De bladen zitten ONDER de cabine! En het is gebouwd als een soort scooter zonder zijdeuren of maar enige bescherming voor de voeten, die gevaarlijk dicht boven de rotor zitten. Een losse veter of uitglijdende voet, en Willie Wortel is een voet kwijt. Alsof je een blender berijd.

Donald Duck:
Geen titel. Krijgen verhalen tegenwoordig geen titel meer? Als schrijver heb je niet veel vertrouwen in de memorabiliteit van je verhaal als je het niet eens de moeite vind een titel te verzinnen. Indexnummers zijn niet catchy!

Dagobert draagt een nogal mal kostuum, waarschijnlijk uit een buitenlands verhaal, vandaar het excuus van "lang geleden". Dagobert wil het eerste haringvaatje vangen om tienduizend gulden op te strijken, en kijkt ongewoon sinister terwijl hij dit denkt. De volle schaduw, venijnige grijns en toegeknepen oogjes worden doorgaans toch voor de schurk bewaard. Weten we zeker dat dit geen Govert Goudglans verhaal is?

Maar in de haven blijkt dat alle visboten gesaboteerd zijn, en... dat is het. Einde verhaal. Iedereen geeft op, inclusief Dagobert. Niemand komt te weten wat er is gebeurd. Dag avontuur.

Dan springen we naar het heden, waar Donald een verrassingspakket voor tien euro koopt op een markt, waar misschien wel wat waardevols zit (maar meer waarschijnlijk oude troep die de tien euro nog niet waard is). En dat klopt! Het is troep! Maar in een fotolijstje blijkt een kaart met een begraven schat te zitten.

De neefjes wijzen er hulpvaardig op dat je niet zomaar in andermans tuin mag graven, maar gelukkig ligt de schat op braakliggend land, wat Donald nog kent ook. Alsof je daar dan wel zomaar mag graven.

Goed, ze gaan graven, en... ze vinden een geldkistje. Met tienduizend gulden, dat omgerekend een fortuin waard is, volgens het verhaal. Donald gaat natuurlijk gelijk een pak kopen en opscheppen bij zijn oom. Dagobert herkent de vrouw van de foto als dezelfde vrouw die hij in het verleden 1000 gulden heeft betaald om hem te "helpen" bij die haringrace van het begin van het verhaal. Dagobert vraagt niet eens wat hij voor die duizend gulden koopt! Dit klinkt niet als de scherpe zakeneend die wij kennen (en hij zit hier al in de biljonairsclub). Blindelings iemands diensten kopen voor een hoog bedrag zonder zelfs maar te weten waarvoor je betaald is een goede manier om opgelicht te worden. De volgende dag blijkt dat zij alle boten heeft gesaboteerd. We krijgen geen kans te zien hoe Dagobert op dit gegeven reageert, want onmiddellijk blijkt dat IEDEREEN Maartje duizend gulden heeft betaald (maar twintig in totaal, overigens). Een interessant moreel dillemma (hoewel nogal ongeloofwaardig opgezet) onmiddellijk de grond in geboord. Tja. En zelfs daarna wordt alleen vermeld dat Maartje de benen al had genomen, dus zelfs DAT beetje spanning wordt gelijk de nek omgedraaid. Dit verhaal doet werkelijk zijn best om alle avontuur de das om te doen voor het nog maar kan beginnen.

Oh, wacht, Dagobert geeft tegen de andere miljardairs toe dat hij vals wilde spelen. Je zou denken dat hij wijselijk zijn snavel wel zou houden, maar ja, erg wijs was hij in dit verhaal toch al niet.

Goed, Donald heeft zijn tienduizend gulden, en Dagobert eist meteen zijn deel op (de duizend gulden die hij had betaald). Ter herinnering, zijn deel van een clandestiene deal met iemand die niets met Donald van doen heeft. Bovendien heeft Maartje de helft van het oorspronkelijke bedrag zelf meegenomen. En... Donald weigert (met een Guust-waardige lijpe uitdrukking, overigens), omdat ze misschien wel juist DAT deel heeft meegenomen, en Dagobert het tegendeel niet kan bewijzen. Dat is natuurlijk onzinnig, maar... Dagobert ligt zich erbij neer, om de naam van zijn club te beschermen? Noemt Donald een akelige vrek, en dat is het? Donald chanteert Dagobert met zijn misstap, en... komt hiermee weg. MET de tienduizend gulden.

Maar er zijn nog drie stroken over. NU verliest Donald zijn fortuin, toch? Hij vertelt Katrien over het avontuur en merkt dat Maartje al lang spoorloos is verdwenen. Vervolgens zien we in het laatste strookje twee politieagenten die wat vreemds bespreken. Iemand (Maartje) stond bij het gat van de schat te tieren tegen wie haar voor is geweest. En...

...

Dat is het. Uit. Donaald wint. Donald heeft GELUK, en WINT. Wie is deze vreemde snuiter in Donald-kostuum die Dagobert arrogant tienduizend gulden door de neus boort en ermee weg komt? Wat volgt, Donald wordt miljonair? En wie is die sukkel in Dagobert-pak die als een ordinaire Goudglans valsspeelt en zich door zijn neef laat chanteren en bedonderen? Wie ZIJN deze eenden?!? KWAAK!

En als een voetnoot staat er midden in het verhaal een voetnoot onderaan met een link (donaldduck.nl/bladzijde45) naar een metaaldetectorspelletje op de website (omdat de Ducks er ook met een in de weer zijn). Naar deze link getogen en... niks geen spel. Een redirect naar een webweetje over Midas. Het is de faal-kers op deze faal-taart van een verhaal. Cha-peau.

Dombo:
Storm. Olifanten redden tent. Dombo mag niet helpen. Dombo red hoed. Olifanten jaloers. Weer twee paginas met niks noppes nada. Hoera...

Donald Duck - Pech in het kwadraat:
In elk geval een titel deze keer... pech?? PECH?!? HAHAHA! KWAAK!

Maar goed. Donald verstopt zich in de kast, want Guus heeft weer eens geluk gehad. (Doet het ertoe waarmee? Welnee.) Katrien neemt Donald mee uit wandelen om hem te kalmeren, en dan zien we Guus ineens dramatisch pech hebben. En ik bedoel glij-uit-en-breek-je-schedel-open-pech. En nog eens, en nog eens. Maar je voelt hem al aankomen (gaap): hij heeft geluk door zijn pech (snurk) want iemand reikt een prijs uit op vrijdag de dertiende voor de grootste pechvogel (zijn jullie nog wakker?). Hebben we dit exacte verhaal niet al keer op keer op keer op keer gehad? Donald weet niet eens van de prijs af, wat nog voor enige ironie of competitie had kunnen zorgen, maar welnee, veel te spannend, dadelijk worden de kinders nog wakker...

Oh, een punchline... Katrien wil nu ook in de kast. Ho hum.

Mickey Mouse - Een Deukje Te Veel:

Zowaar een aardig Detective Mickey verhaal. Minnie's auto wordt gestolen, en Mickey spoort deze op dankzij een deukje in de auto.

Ik denk niet dat je een auto hoeft af te betalen die gestolen is, maar ik kan me vergissen.

Natuurlijk is de politie weer met een of ander onnozel feestje bezig, het jubileum van de commissaris. Het lijkt ALTIJD wel het jubileum van de commissaris in deze verhalen. De politie heeft kennelijk niets beters te doen. Geen wonder dat de misdaad zo welig tiert in Duckstad. Nou ja, dan heeft Mickey in elk geval wat beters te doen dan in een leunstoel de krant te lezen en Pluto af te blaffen.

Geen punten voor wie raadt wie de BOEF is...

De boeven stelen autos op klaarlichte dag op drukke parkeerplaatsen in een verder stervensverlaten stad. Hangen winkels geen cameras op de parkeeplaats? Bellen voorbijgangers de politie niet meer als ze een misdaad zien. ZIEN ze die uberhaupt nog? Geen wonder dat de politie niets beters te doen heeft dan feestjes vieren.

De boeven vangen Mickey en stoppen hem als gangsters in een kofferbak om hem later koud te maken, maar Mickey ontsnapt door zich door de achterbank heen te graven (niet met zijn tanden, helaas).

We krijgen een achtervolging waarbij Mickey de boeven naar een hotel leidt, waar natuurlijk het hele politiekorps feest zit te vieren. Zijn ze toch nog ergens goed voor geweest.

Best een leuk verhaal, detectiveverhalen brengen doorgaans het beste van Mickey boven.

Oma Duck:
De achtergronden zijn deze keer een blauwe gradient, wat vooral de aandacht erop vestigt dat er geen achtergrond IS.

Willie leert Oma internetbankieren op zijn EiPad, waar hij een phishingmail krijgt... die gelijk een hengeltje uit het scherm werpt. Okay. We gaan voor absurdisme vandaag. Bij de DDOS aanval gooit Willie het ding weg alsof het brandt. Er staan zelfs hitte-lijntjes omheen. Een aardige demonstratie waarom dit soort verhalen over computerprogrammas lastig zijn in strips: je eindigt al gauw met absurdistische taferelen waar dingen demonstratief uit schermen opspringen om te laten zien dat het ding wat doet. Laat dan het scherm zien, maak er iets leuks van. Maar ja, als een eenvoudig achtergrondje al teveel gevraagd is, is een gedetailleerde visuele gag over internet waarschijnlijk toch teveel gevraagd.

En... dat is het verhaal alweer. Oma zegt dat internetbankieren geen verbetering is op naar de bank rijden en fysiek geld storten, en Willie zucht weer eens. Net als ik. Zucht. Weer twee paginas met een flinterdun verhaaltje. In elk geval beter dan de Dombo-filler, want er is tenminste een grap. Maar "Oma is ouderwets en clueless" is al veel vaker gedaan, en veel beter ook.

Dat is overigens wel weer een probleem met dit soort verhalen. In Oma's beste verhalen is ze intelligent, verstandig, en leeft ze ouderwets uit eigen keuze in plaats van onwetendheid. In die betere verhalen heeft ze hersens, met andere woorden. In dit soort verhalen is Oma ronduit dom.

Kwik, Kwek en Kwak - Offline Bouwers:
Kijk, dit openingspanel laat tenminste zien hoe je met details een digitaal medium tot leven kan brengen in een strip. Al herken ik hier geen Minecraft in, daarvoor zijn de hoeken veel te scheef. Over scheve hoeken gesproken, sommige plaatjes zijn een tikje dronken met het perspectief, vooral binnenshuis. Bekijk bijvoorbeeld eens het een-na-laatste plaatje, waar de onderplint van de muur in het plafond achter de deur lijkt te verdwijnen, en Donald van schuinboven wordt getoond terwijl de neefjes onder een normale hoek zijn getekend.

Het verhaal is heel simpel: Donald gooit de neefjes van de computer om buiten te gaan spelen, en ze bouwen in een plantsoen een minecraft-fort na. Ze houden een minecraft-gevecht met hun vriendjes, en het fort stort in. Donald zegt dat hij de neefjes niet had moeten dwingen om buiten te gaan spelen, en ze mogen weer achter de computer, maar nu spelen al hun vriendjes buiten, en niet online. Ondanks het vrij eenvoudige verhaal wordt er toch wat aardigs van gemaakt, en is het leuk om te lezen.

De moraal is wel wat tegendraads. Normaal gesproken wordt natuurlijk gevonden dat kinderen veel buiten moeten spelen (mee eens!), maar hier lijkt de les te zijn: bij buiten spelen kunnen kinderen ongelukjes maken, dus kunnen ze maar beter binnen blijven. Een beetje slap van Donald om zo makkelijk toe te geven alleen omdat de neefjes zijn gevallen.

Achterkantje:
Willie heeft een paraplu uitgevonden met twee stelen, die je omdraait als hij omklapt. Wel jammer dat Willie hem verkeerd demonstreert: in plaats van het andere handvat te pakken, slaat de wind de paraplu gewoon weer goed. Maar DAT is niet de grap, nee. De punchline is dat Willie geen uitvinder moet worden, maar... scheve-bomen-rechtzetter. Omdat... Donald zo nodig bomen moet gaan planten tijdens een storm. Dit is wel heel geforceerd.

Oh, en de bomen waaien de VERKEERDE kant op (merk op hoe Donald dezelfde kant op leunen, TEGEN de wind in...).

Een vrij doorsnee nummer, maar met een ronduit bizar hoofdverhaal.
Avatar gebruiker
Redmess
Member
 
Berichten: 1233
Geregistreerd: za maart 17, 2007 10:06 pm
Woonplaats: Nederland

Re: DD 2017-42

Berichtdoor niels20020 » vr nov 03, 2017 12:55 am

Ik koop al lange tijd geen Donald Ducks meer, maar had een paar verhalen uit deze toevallig bij de kapper gelezen. Leuke review trouwens :D

Redmess schreef:En als een voetnoot staat er midden in het verhaal een voetnoot onderaan met een link (donaldduck.nl/bladzijde45) naar een metaaldetectorspelletje op de website (omdat de Ducks er ook met een in de weer zijn). Naar deze link getogen en... niks geen spel. Een redirect naar een webweetje over Midas. Het is de faal-kers op deze faal-taart van een verhaal. Cha-peau.


Een opmerking: Deze link redirect elke week naar de bladzijde 45 van die week. Je hebt hem waarschijnlijk ingevoerd terwijl er al een nieuwe duck uitwas (met een andere redirect dus). Dit is de goede link: https://www.donaldduck.nl/webweetje/bla ... aldetector. Nog steeds geen spelletje trouwens, gewoon een paar plaatjes met wat Kwik, Kwek en Kwak gevonden hadden (mega-interessant toch?)
Mijn top drie tekenaars:
1. Carl Barks
2. Don Rosa
3. Marco Rota
Avatar gebruiker
niels20020
Dagobert fan
Member
 
Berichten: 173
Geregistreerd: di dec 13, 2016 7:42 pm
Woonplaats: Calisota

Re: DD 2017-42

Berichtdoor Redmess » vr nov 03, 2017 2:21 am

... en lopen kinderen daarvoor warm? Het is een beetje halfbakken.
Avatar gebruiker
Redmess
Member
 
Berichten: 1233
Geregistreerd: za maart 17, 2007 10:06 pm
Woonplaats: Nederland

Re: DD 2017-42

Berichtdoor Ui » vr nov 03, 2017 5:32 pm

Redmess schreef:Nou, eens kijken wat we hier hebben.

Ui heeft dit nummer niet in bezit, dus kan amper meekijken. (snik)

Donald speelt gitaar en Katrien hoort hem niet dankzij haar oorwarmers
https://inducks.org/story.php?c=D++5607

Redmess schreef:De cover is in elk geval in character: Donald speelt (slecht) gitaar voor Katrien, en Katrien kan niet eens het basisrespect opbrengen om te doen alsof ze luistert. Demonstratief een boek gaan lezen terwijl je zogenaamde geliefde je toezingt, kan het nog botter? De echte grap is geloof ik ook nog dat ze een koptelefoon draagt onder haar wintermuts, die ze blijkbaar binnenshuis draagt, maar dat is makkelijk te missen omdat dit evengoed een schaduw kan zijn. Merk ook hier de gapende, gele leegte op.

De valse noten hadden groter, duidelijker moeten zijn.
De gele achtergrond en de in Nederland toegevoegde schaduw suggereert een zomerse setting, wat opmerkelijk is voor een herfstnummer.
De klapstoel van Katrien lijkt een stoel voor buitengebruik te zijn. Een strandstoel.
De grap is hoe dan ook onduidelijk, omdat de oorbeschermers amper te zien zijn.
Volgens Inducks draagt Katrien oorwarmers.

Basisrespect... Dat kun je ook omdraaien.
Katrien zit te lezen en Donald kan niet het basisrespect opbrengen om haar met rust te laten.


Redmess schreef:Geen titel. Krijgen verhalen tegenwoordig geen titel meer? Als schrijver heb je niet veel vertrouwen in de memorabiliteit van je verhaal als je het niet eens de moeite vind een titel te verzinnen. Indexnummers zijn niet catchy!

Zo, die kan Barks in zijn zak steken! Haha! (snotter)
Veel tienpagina-verhalen van Barks hebben geen titel en zijn toch memorabel.

Pagina 1 oogt interessant!
Mooi getekende Biljonairsclub, mooi schaduwwerk in plaatje 1.5.
Het laatste plaatje van deze pagina is een mooie cliffhanger: wat gebeurt daar, in de haven?

Redmess schreef:Dagobert wil het eerste haringvaatje vangen om tienduizend gulden op te strijken, en kijkt ongewoon sinister terwijl hij dit denkt. De volle schaduw, venijnige grijns en toegeknepen oogjes worden doorgaans toch voor de schurk bewaard. Weten we zeker dat dit geen Govert Goudglans verhaal is?

Ook Dagobert kan een gemene schurk zijn, afgaande op een aantal verhalen van Barks.
Barks heeft dat bewust benadrukt in zijn pensioenverhalen over de Jonge Woudlopers.

Een venijnige grijns en toegeknepen oogjes, dat past mooi bij zo'n vrek.
Of heeft men liever de goedige opa van DuckTales?

Donald Duck - Pech in het kwadraat:
https://inducks.org/story.php?c=D+2015-133

Redmess schreef:Donald verstopt zich in de kast, want Guus heeft weer eens geluk gehad. (Doet het ertoe waarmee? Welnee.) Katrien neemt Donald mee uit wandelen om hem te kalmeren, en dan zien we Guus ineens dramatisch pech hebben. En ik bedoel glij-uit-en-breek-je-schedel-open-pech. En nog eens, en nog eens. Maar je voelt hem al aankomen (gaap): hij heeft geluk door zijn pech (snurk) want iemand reikt een prijs uit op vrijdag de dertiende voor de grootste pechvogel (zijn jullie nog wakker?). Hebben we dit exacte verhaal niet al keer op keer op keer op keer gehad? Donald weet niet eens van de prijs af, wat nog voor enige ironie of competitie had kunnen zorgen, maar welnee, veel te spannend, dadelijk worden de kinders nog wakker...

Ui herinnert zich vagelijk een Duckverhaal uit een Weekbladnummer van de jaren '80, waarin Donald een record probeert te vestigen als grootste pechvogel.
Die titel loopt Donald mis, omdat hij bij toekenning niet langer meer de grootste pechvogel zou zijn.

Redmess schreef:Oh, een punchline... Katrien wil nu ook in de kast. Ho hum.

Dat komt rechtstreeks uit een Barksverhaal waarin de neefjes bij Donald in de kast willen.
https://inducks.org/story.php?c=W+WDC+131-02

Oma Duck - Internetbankieren:
https://inducks.org/story.php?c=H+2013-424

Redmess schreef:De achtergronden zijn deze keer een blauwe gradient, wat vooral de aandacht erop vestigt dat er geen achtergrond IS.

En wat een duffe pagina 1! Alleen plaatje 1.1 doet een poging om iets van een boerderij te suggereren.
De verdere pagina bevat duf, kaal geklets over een EiPad. Geen cliffhanger.

Ui kan, via Inducks, alleen pagina 1 zien.
Afgaand op die duffe pagina met, hoe verrassend, gepraat en nog eens gepraat, mist Ui niets aan het verdere verhaal.
Afgaand op zo'n saaie opening, is dit een van de berucht plichtmatige scenario's van Frank Jonker, die beter weet en kan.
Niet meer moeite doen dan noodzakelijk is om het verhaal maar goedgekeurd te krijgen. Wat bij de Nederlandse redactie vaak lukt ook! (snik)

Redmess schreef:Oma zegt dat internetbankieren geen verbetering is op naar de bank rijden en fysiek geld storten, en Willie zucht weer eens. Net als ik. Zucht. [...] In Oma's beste verhalen is ze intelligent, verstandig, en leeft ze ouderwets uit eigen keuze in plaats van onwetendheid. In die betere verhalen heeft ze hersens, met andere woorden. In dit soort verhalen is Oma ronduit dom.

Als het gaat om gevaren van internet is Oma heus zo dom niet.
Banken die via e-mail met de consument communiceren over alles en nog wat, waardoor het moeilijker is om die communicatie te onderscheiden van phishingmails...

Kwik, Kwek en Kwak - Offline Bouwers
https://inducks.org/story.php?c=D+2014-175

Redmess schreef:Kijk, dit openingspanel laat tenminste zien hoe je met details een digitaal medium tot leven kan brengen in een strip. Al herken ik hier geen Minecraft in, daarvoor zijn de hoeken veel te scheef.

Recente Deense verhalen hebben doorgaans gedetailleerder tekenwerk dan recente Nederlandse verhalen.
Was dit een Nederlands verhaal geweest, dan had men amper een beeldscherm gezien of zelfs alleen de achterkant van het scherm. (snotter)

Wat betreft veel te scheve hoeken:
het is geen Minecraft, maar "Duckcraft".

Redmess schreef:Het verhaal is heel simpel: Donald gooit de neefjes van de computer om buiten te gaan spelen, en ze bouwen in een plantsoen een minecraft-fort na. Ze houden een minecraft-gevecht met hun vriendjes, en het fort stort in. Donald zegt dat hij de neefjes niet had moeten dwingen om buiten te gaan spelen, en ze mogen weer achter de computer, maar nu spelen al hun vriendjes buiten, en niet online. Ondanks het vrij eenvoudige verhaal wordt er toch wat aardigs van gemaakt, en is het leuk om te lezen.

Heeft Ui nu een déjà vu of is er recentelijk reeds zo'n verhaal met zo'n plot geweest?
https://nl.wikipedia.org/wiki/D%C3%A9j%C3%A0_vu

Redmess schreef:De moraal is wel wat tegendraads. Normaal gesproken wordt natuurlijk gevonden dat kinderen veel buiten moeten spelen (mee eens!), maar hier lijkt de les te zijn: bij buiten spelen kunnen kinderen ongelukjes maken, dus kunnen ze maar beter binnen blijven. Een beetje slap van Donald om zo makkelijk toe te geven alleen omdat de neefjes zijn gevallen.

Dit staat haaks op het SIRE-spotje "Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn?"
https://sire.nl/campagnes/laat-jij-jouw-jongen-genoeg-jongen-zijn/
Een spotje waarin men jongens uitnodigt om in bomen te klimmen en desnoods al hun botten in hun lijf te breken, omdat men daar zogenaamd "hard" van wordt... (snik)
Risico lopen! Maar oh wee als straks een kind eindigt in een rolstoel...

Wellicht leent dat SIRE-spotje zich voor een Duckverhaal op zich.
Zo'n spotje vraagt, nee, sméékt om een parodie!

Donald Duck - Donalds eerste storm
https://inducks.org/story.php?c=H+2017-003

Redmess schreef:Oh, en de bomen waaien de VERKEERDE kant op (merk op hoe Donald dezelfde kant op leunen, TEGEN de wind in...).

Is er nog een Blunderhoekje op de site van Donald Duck Weekblad?
Daar is dit wel een mooie voor. Haha! (snif)
Na zonneschijn komt regen.
Avatar gebruiker
Ui
emotioneel wezen
Member
 
Berichten: 4411
Geregistreerd: vr sep 04, 2009 7:13 pm


Keer terug naar Donald Duck weekblad

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 8 gasten

cron