"Rockerduck" schreef:Er worden ook rare redeneringen gemaakt. Zoals dat de kwaliteit van Donald Duck Weekblad onveranderd hoog zou zijn, omdat er nog steeds evenveel lezers zijn. Maar zegt dat wel iets over kwaliteit? Er zijn veel meer mensen die naar Nick en Simon luisteren dan naar Beethoven; meer mensen lezen Kluun dan Homerus; de X-Factor wordt vele malen beter bekeken dan een politiek debat. Zegt populariteit noodzakelijk iets over kwaliteit? Opvallend is ook dat, in de recente media-aandacht voor de 75ste verjaardag van Donald Duck Weekblad vaak een uitspraak van Oom Thom (dacht ik) wordt aangehaald, waarin aangegeven wordt dat veel mensen het blad lezen "uit nostalgie". Ik herinner me een brief uit een Brievenbus uit 1972 waarin een mevrouw schreef dat ze de Donald Duck tussen 1959 en 1971 "beduidend minder" vond, maar hem "desondanks" was blijven lezen "uit nostalgie". Zijn hoge lezersaantallen dan nog wel een argument? Ik koop ook nog regelmatig een Weekblad, maar dan om één verhaal te kunnen lezen. Dan heb ik toch het blad gekocht, maar ik vind oude bladen veel mooier. Bladen, overigens, die ik pas recent heb gelezen.
Ik kan wel degelijk zeggen dat ik de kwaliteit nog steeds hoog vind.
Tja, een Nick & Simon vergelijken met Beethoven zou net zoiets zijn als een Rakker-verhaal met een graphic novel als Watchmen. We pretenderen ook geen verheffende kunst te maken, we zorgen alleen voor een gezellige dosis vertier en vermaak. En bij mijn weten lukt dat prima.
Nou moet ik overigens zeggen dat ik liever een Rakker-verhaal lees dan dat ik naar Nick & Simon luister, maar dat terzijde
We krijgen haast nooit brieven of mailtjes waarin mensen zich beklagen over de kwaliteit van de verhalen, en of deze vroeger beter waren. En ik mag Pinokkio worden als ik dat jok! Natuurlijk is er wel eens een klacht, maar lang niet zoveel als wat een toevallige passant na lezing van dit forum zou verwachten. Wat Thom volgens mij bedoelde met dat mensen het uit nostalgie weer gaan lezen, is dat jonge ouders de Donald Duck ook weer oppakken wanneer ze hun kinderen een abonnement geven. En daardoor is Donald Duck tegenwoordig meer een gezinsblad. Met name de dubbele laag in de humor zorgt ervoor dat volwassenen nog steeds veel plezier beleven aan Donald Duck. En nogmaals, we krijgen eerder positieve reacties dan negatieve in de mailbox.
"Rockerduck" schreef:Uiteraard hoeft niet elk verhaal door Oom Thom goedgekeurd te worden. Maar waar wij ons regelmatig over verbazen, is de kwaliteit van Nederlandse verhalen. Vaak gaat dat niet om persoonlijke smaak, maar een gebrek aan logica of structuur. Zo verscheen er laatst een 4-pagina verhaal waarin Donald huis-aan-huis folders moet bezorgen. Bolderbast heeft echter een sticker op zijn brievenbus zitten, waarop hij aangeeft dergelijk reclamedrukwerk niet op prijs te stellen. Vervolgens doet Donald alle mogelijke moeite om toch die folder te bezorgen. Dit loopt uit de hand, en beiden komen voor de rechter. De lezer vraagt zich al af of Duckstad misdaadvrij is, omdat de rechter blijkbaar tijd heeft voor zo'n onbenullig voorvalletje, en dan ook nog op dezelfde dag. Maar goed, punt van kritiek is dat de rechter Bolderbast veroordeelt tot het meehelpen bezorgen van de folders! Want folders weggooien is slecht voor het mileu! Terwijl, als Bolderbast de folder had geaccepteerd, die uiteindelijk óók bij het oud papier zou zijn beland. Kortom, Bolderbast staat in zijn recht, maar wordt veroordeeld. Ik snap helemaal niks van dit verhaal. Er zit geen enkele logica in. Zulke verhaaltjes zie ik de laatste jaren steeds vaker. Als er dan ondertussen goede verhalen worden afgekraakt, dan snappen wij het ook allemaal niet meer. Dan lijkt het er een beetje op of Oom Thom's humeur van de dag bepaalt welk verhaal aangenomen wordt en welk voor de prullebak is. (Natuurlijk zetten wij dat dan lekker vet aan.)
Dat er ook mindere verhalen tussen zitten zal ik niet ontkennen. Het voorbeeld dat je aanhaalt vind ik ook niet het meest geslaagde verhaal. Maar over het algemeen ben ik best te spreken over het Nederlandse werk. Ik kan bijvoorbeeld nog steeds genieten van het werk van Mau. Het is soms misschien wat over-the-top, maar het barst van de lolligheid en gekkigheid. Wat ik op zich wel vind, is dat we weer wat meer lange avonturenverhalen mogen krijgen. Het is helemaal niet het geval dat Thom die niet wil en dat alles zich in en om het huis moet afspelen.
Ik ben wel benieuwd naar dat verhaal van Frank Jonker waarover jullie het hebben, waar hebben jullie die info vandaan?
Wat betreft politiek en oorlog en dergelijke in Donald Duck... Natuurlijk komt er wel eens een satirisch verhaal voorbij met bijvoorbeeld een corrupte burgemeester. Sterker nog, ik geloof niet dat er ooit een capabele burgervader in Duckstad is geweest. Maar we zullen nooit een stelling aannemen in politieke kwesties. Daar is de Duck niet voor.
"Rockerduck" schreef:Het beeld dat de redactie bestaat uit "dictators", Oom Thom voorop, is mijns inziens een beeld dat de redactie over zichzelf heeft afgeroepen door een aantal onvolgbare acties en vage uitleg, waarin steeds de persoonlijke smaak van met name ene Thom Roep voorop stond. Zo zijn er in de jaren '90 in het Weekblad oude verhalen herdrukt waarin Otto van Drakenstein de hoofdrol speelde. Maar die Otto is eruit geknipt en vervangen door een modern getekende Donald (door Colomer geloof ik). Waardoor je een Donald met een Otto-karakter krijgt. Blijkbaar vindt men de verhalen wel goed, als het maar geen Otto is. Omdat Oom Thom Otto niet leuk vindt? Het kan nog gekker. Voor de voorkant van de kerstspecial van 2009 is een prachtige Italiaanse voorkant genomen. Maar met behulp van de computer is Brigitta Gans gewoon gewist, en Diederik en Otto zijn vervangen door Panchito en Joe Carioca. Er wordt dus blijkbaar tijd en geld gestoken in het verwijderen of vervangen van personages, maar waarom? Otto, Diederik en Brigitta staan maandelijks in de pockets, die volgens diezelfde redactie beter verkopen dan alle andere uitgaven! Ze zijn dus bekend. McDrake-lid Caspar stuurde een zelfgeschreven scenario naar Oom Thom waar Rockerduck in voorkwam. Roep schreef terug dat hij Rockerduck liever niet in het Weekblad zag. Tot op heden heeft niemand van de redactie mij uit kunnen leggen waarom sommige Disney-figuren actief verwijderd worden uit een Disney-blad, anders dan dat het ging om de smaak van de hoofdredacteur. Dan moet je niet raar opkijken als hij wordt afgeschilderd als een "dictator".
Een redactie beslist wat er in een blad komt, dat is in Denemarken of andere landen niet anders. En dat heeft dan natuurlijk ook wel eens met persoonlijke smaak en voorkeur te maken. In het buitenland publiceert men over het algemeen niet of nauwelijks verhalen met Mikmak, Rakker, Broer Konijn, Tokkie Tor, Midas Wolf, Panchito en Joe Carioca. Wij doen dat wel. Maar dan bestaan volgens jullie redenering de buitenlandse redacties toch ook uit dictators, omdat ze hun lezers die figuren onthouden? Het komt op me over dat je "frustratie" hierover komt doordat je personages als Diederik, Otto en Brigitta persoonlijk erg leuk vindt. Maar had je ook gereageerd in dergelijke termen als we in Nederland geen verhalen met Oena, Martje de Meeuw of Heisa McSores hadden gepubliceerd? Je moet je overigens ook realiseren dat de Deense productie gigantisch is en dat wij daarvan lang niet alles kunnen plaatsen. Immers, het grootste gedeelte van Donald Duck bestaat uit eigen productie.
Wat de precieze reden is geweest om in 1991 in een verhaal Otto door Donald te veranderen is mij onbekend. Ik was toen zelf nog een kleine rekel die reikhalzend naar de brievenbus zat te loeren op de zaterdagochtend. Wat ik vermoed (en ik herhaal: vermoed) is dat men indertijd het verhaal wel leuk vond, maar dat er op dat moment nergens Otto-verhalen werden gepubliceerd en de lezers van het weekblad niet met het personage vertrouwd waren. En aangezien de Denen ook geen verhalen met Otto produceerden, was het de moeite niet hem voor dit ene verhaal opnieuw te introduceren.
(Nu ik dit schrijf kan ik me vaag herinneren dat ik hierover al eerder met je in discussie ben gegaan, maar dan jaren terug)
Als ik Inducks even bekijk is er pas in 2008 voor het eerst sinds jaren weer een verhaal met Otto gemaakt in Denemarken:
http://coa.inducks.org/simp.php?d1=otto ... pg=&kind=0Wat Diederik betreft is het ook pas de laatste jaren weer wat op gang gekomen:
http://coa.inducks.org/simp.php?d1=died ... pg=&kind=0Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het hele personage Diederik niet zo veel aan vind. En als ik het wel heb, zijn er weinig liefhebbers van Diederik onder mijn collega's. Het is eigenlijk een beetje een hippie, een beatnik. Een personage dat teveel vastzit in de jaren 60. Dus ik mis 'm eigenlijk niet. Maar als je Diederik-verhalen kunt noemen waar je erg enthousiast over bent, dan hoor ik 't graag. Dan zal ik ze eens lezen
Het is overigens niet uitgesloten dat Diederik ooit weer in het blad zou komen, hoor.
Van Brigitta hebben we onlangs een verhaal gepubliceerd, en als ik het wel heb ligt er nog ergens een verhaal met haar in de kast, klaar om ingedeeld te worden.
Wat betreft die Kerstcover... Dat ging om een speciale editie van Donald Duck Weekblad. En we gaan er niet vanuit dat alle lezers van het weekblad ook de pockets lezen (of andersom). Bij veel lezers van het weekblad zijn Diederik, Otto en Brigitta dan ook onbekend. Op die cover zijn die figuren dus vervangen door personages die bij weekbladlezers wel bekend zijn.
"Rockerduck" schreef:Overigens zijn er ook vaak complimenten op McDrake voor de redactie en de publicaties. Ondanks dat we maar halve antwoorden krijgen. Ondanks dat de redactie steeds de beschuldigende vinger naar ons wijst. Ondanks dat de publicaties vaak van een "hap snap wat hebben we nog liggen"-niveau zijn (ik citeer Stripschrift). (Spreken jullie Stripschrift trouwens ook toe met: "je zou een draai om je oren moeten krijgen"?) Er is veel lof geweest voor de glossy DONALD; er is lof geweest voor speciale themanummers, zoals die van deze week; er is lof geweest voor de Rosa-uitgave van Grappigste Avonturen; er is volop lof voor de toegenome variatie in DD Extra. Dat mag ook wel eens gezegd worden.
Eerlijk is eerlijk, je uit je enthousiasme ook. Maar de niet al te serieus bedoelde draai-om-de-oren opmerking (Jos zou nog geen vlieg kwaad doen) was volgens mij meer gericht op de toon van de kritiek, de veronderstellingen over de gang van zaken en de daaruit voortvloeiende stemmingmakerij, en niet de aard van de kritiek. En ik kan je verzekeren dat ik de bewuste Stripschrift ook met een flinke klap tegen de muur heb gesmeten! (niet waar, hoor, hij ligt keurig op de stapel met de andere nummers).
Als ik het me goed herinner ging die opmerking over een Grappigste Avonturen-album. En ging dat meer over de onbekendheid van de auteur. Tja, de recensent had denk ik liever een album gezien met een auteur die eruit sprong of die hij kende. Maar ik vind het juist wel leuk aan de GA dat de meest uiteenlopende auteurs aan bod komen. Wat dat betreft kunnen jullie ons niet aanrekenen dat we jullie auteurs onthouden
Als je het dan toch over hap-snap uitgaven wilt hebben mag je van mij best de Big Fun noemen. Dat is inderdaad een samenraapsel van oud materiaal, dat voor een relatief lage prijs wordt heruitgegeven. Je kunt er wat op tegen hebben, maar het verkoopt goed en het is een mogelijkheid om een nieuwe generatie bekend te maken met series als Duck Tales en Rescue Rangers!
"Michiel P" schreef:Don Rosa weggestopt in een Puzzelparade Omnibus! Dat is eigenlijk nog niet eens zo'n slecht idee, weet je dat? Ik denk dat "A Letter From Home" heel goed kan worden omgewerkt tot puzzelverhaal, want de Ducks zijn in dat verhaal continu raadseltjes aan het oplossen, met geheimschrift en alles.
Ik zie het al helemaal voor me! En dan uiteraard in zwart-wit. Of dat alle plaatjes door elkaar staan en dat de lezer ze maar in de goede volgorde moet zetten! Hoe erg kun je een verhaal verpesten? Zo beschouwd hebben we nog mazzel met die miniboekjes.
Of de puzzelaar laten gokken naar de oorspronkelijke, ongecensureerde tekst! Ik zal het maandag voorleggen.
"Duckfan van Down Under" schreef:Vraagje: wil de redactie alsjeblieft, alsjeblieft eens een keer het Italiaanse verhaal "Alla Ricers della pietra Zodiacale" willen publiceren????
Zoals je wellicht al eens hebt gelezen, hebben wij geen invloed op de inhoud van de pockets. Die worden 1 op 1 overgenomen uit het buitenland. Op dit moment zou ik dus niet zo gauw weten in welke publicatie we dit verhaal zouden kunnen stoppen. Over het algemeen past het Italiaanse werk niet zo mooi tussen het reguliere werk in uitgaven als de Vakantieboeken...
Overigens nog even over de verhalen over een negatieve sfeer bij ons, óp de redactie... Ik zie alleen maar voorbeelden uit de jaren '90. Als die al waar zijn (ik was er niet bij), dan zijn ze toch zeker niet representatief voor de huidige gang van zaken? Er gaan zelfs hele dagen voorbij zonder dat er met ontslag gedreigd wordt! En ik heb laatst zelfs internetaansluiting gekregen.
Nou, tot zover mijn halve antwoord. Ik hoop dat we nu weer aardig tegen elkaar kunnen doen. Het is tenslote een VROLIJK weekblad