DD 44-2009

[Ridder ter Geit]

De voorplaat is leuk.

Dan de brievenbus: een Rosa-plaatje (met 'hidden Mickey') bij de brief, vanwege de link met koffie. Interessant onderwerp ook, koffie. Een aankondiging voor Willie's weetjesblad! De Speurneuzen extra in de aandacht (toch toewerkend naar die dvd...). Een interessante brief over de pocket 'Zwendelende Zwijnen' en de woekerpolissen. Nog meer best wat interessantere brieven dan gebruikelijk; over Wolfje als weerwolf, een boer die Sikkema heet, een man die met een ferrari iemand helpt met de spreekbeurt. Zelfs het brievenbusgrapje is deze keer wel goed gevonden.

Dan een verhaal getekend door Vicar. Op zich loopt het verhaal prettig; Dagobert drinkt teveel koffie en gaat naar een kliniek. Hij laat Donald koffie smokkelen. Het wordt pas echt leuk als Dagobert voor het grote geld een koffieshop in de kliniek begint, ontdekt dat de directeur koffie in zijn kluis verstopt en tenslotte, als waardige clue, Donald laat zien hoe hij Dagobert zo van de koffie kan helpen. Een leuk lopend verhaal.

Weer een leuke grap rond Karel en Clarabelle, door Jan Kruse.

Dan weer een aangename verrassing; de keren dat ze er in slagen een Boze Wolf verhaal niet standaard en afgezaagd te maken doen me groot plezier. Wolfje als weerwolf haalt de aloude wens van Midas weer aan dat Wolfje wat slechter zou moeten zijn. Het verhaal en de tekeningen lijken iets meer bezieling en aandacht dan normaal gehad te hebben. Op de achtergrond zijn de booswichten bezig, waar de lezer al subtiel achterkomt. Wolfje is ondertussen roerend naief, denkend dat Barend Buizerd 's nachts met een karretje spullen door het bos loopt om iemand te helpen verhuizen. Nog een mooi karaktermoment voor Midas, die beseft dat Wolfje beter gewoon zichzelf kan zijn.

Het lijkt erop dat Bernardo af en toe een kort verhaal tekent van figuren die wat op de achtergrond kwamen, vanwege een komende dvd. Dit verhaal van de speurneuzen lijkt er ook op. Helaas valt het plot erg tegen, er zit niet zoveel detective-gevoel in als in de oudere verhalen. Het lijkt echt een kort snel verhaal in de trand van de Reddertjes en Oliver en Co dit jaar; ook 3 pagina's, even snel om de dvd te promoten.

Het Tokkie Tor verhaal is niet echt boeiend.

Dan weer een Donald Duck verhaal (tekst van Ruud Straatman, tekeningen Bas Heymans). Dit verhaal loopt wel aardig; je begint echt mee te voelen hoe tegenslag op tegenslag zich opstapelt voor Donald Duck. Op zijn absolute dieptepunt een verrassende clue. Misschien vinden sommigen de clue hier wat uit de lucht gegrepen, maar ik zie er nog wel wat in. Het geeft onvoorspelbaarheid van vrouwen aan en de vergrijpen op een rijtje kunnen inderdaad geinterpreteerd worden als moeites die Donald doet om het bij te leggen.
Het verhaal heeft 'Miserabel' op Inducks (als je de codes van de Donald Duck langs Inducks haalt zie je voor elk verhaal een titel). Dat vind ik wel mooi; zo'n verhaal die over een bepaalde gemoedstoestand van Donald Duck gaat.

Dan de achterpagina. Tja, de achterkanten van Heymans zijn eigenlijk standaard niet heel erg grappig of bijzonder. Een beetje een meer-van-hetzelfde idee.Ik kan me achterkanten van hem herinneren die leuker waren; waarin Donald steeds met een gele teddybeer sliep en zijn baas er wel héél duister uit ziet. Mau's uit-de-band-schietende grapjes lijken schaarser te worden op de achterkantgrappen.

[Rockerduck]

Wel, toen dat korte verhaaltje van de Reddertjes geplaatst werd (waarin de karakters van Bernard en Bianca omgewisseld werden), was er van een DVD helemaal geen sprake, en die komt er voorlopig ook nog niet. Van de Speurneuzen wordt (maar dit is onbevestigd) pas rond februari 2010 een DVD verwacht --in de VS. Wanneer die dan in Nederland uitkomt, is nog maar afwachten.

In je bespreking van het laatste Donald Duck-verhaaltje heb je het over onvoorspelbaar gedrag van vrouwen. Je doet alsof dat de normaalste zaak van de wereld is; alsof dat een eigenschap is die alle vrouwen bezitten. Het doet mij een beetje denken aan de cliché-verhaaltjes van Mau Heymans of de krantenstrips uit de jaren '50, waarin vrouwen als wereldvreemde wezens worden neergezet. Hoe is dat in dit verhaaltje?

[Ridder ter Geit]

Ah, ik dacht dat er toen een Reddertjes-dvd uitkwam... en bij de Speurneuzen duurt het ook nog wel even, dus. Dan is dat verband misschien niet in al deze gevallen meteen aanwezig. Misschien zijn deze verhaaltjes dan een trend om figuren die dreigen vergeten te worden weer eens erin te zetten?
Omdat ik volgende week in Engeland ben vond ik het sowieso wel leuk om zo'n verhaal in Engeland er nu in aan te treffen.

Nu ja, het lijkt wel een cliche-dingetje van vrouwen. Zo benoemen Donald en Guus het aan het eind ook. Dit zijn vaak overdrijvingen van cliche-ideeen over vrouwen, om humor mee te bereiken.

Wat wel vaak met de werkelijkheid klopt is dat mannen en vrouwen vaak tamelijk verschillend denken. Hierdoor ontstaat de vaak komische situatie dat mannen maar een beetje gissen naar wat vrouwen nu eigenlijk willen dat ze doen. Vanuit dit oogpunt werkt dit verhaal ook. Donald probeert dus van alles en is aan het eind compleet verrast doordat Katrien ineens waardering voor zijn daden heeft. Dit lijkt een beetje uit de lucht te vallen (vandaar dat onvoorspelbare). Het komt dus neer op één moment in de strip, waarop Katrien een denkbeeld heeft dat Donald (en de lezer) niet verwacht. Een onvoorspelbaar moment, dus. Het lijkt vaak te gebeuren (in ieder geval in films en strips, soms ook in het echt) dat een man opeens volslagen verrast is door een reactie van een vrouw, omdat ze zich dus niet in zo verre in kunnen leven in de andere sexe.

[Redmess]

De gierigste eend op aarde vergeet zomaar even hoe duur sterke koffie kost? Verder wel een aardig verhaal. Ik keek overigens wel op van die man met een koeienkop. Dat zie je toch niet vaak in DD verhalen.

[Ridder ter Geit]

Ik keek de Duck net nog eens door, en de clue van de strip waar we het hierboven over hadden is zeker niet vrouwonvriendelijk. Alhoewel ik het eerder in het verhaal storend vond hoe makkelijk Katrien naar Guus loopt, de onvoorspelbaarheid van Katrien waar ik het over had is niet bepaald een vervelend stereotype. Het toont in dat zij een grotere waarde in ziet dan die van oppervlakkige rijkdom en voorspoed; die van hoeveel moeite iemand voor je doet!

Doet me denken aan een aflevering van 'Cheers': Sam (een niet bepaald intellectuele barman) heeft een relatie met de intellectuele Diane. Wanneer hij bang is dat ze valt voor een professor probeert hij indruk te maken door 'Oorlog en Vrede' te lezen. Hij slaapt een paar nachten niet. Uiteindelijk wil hij meepraten met Diane en de professor, maar zij blijken 'Oorlog en Vrede' een beetje een uitgerangeerd onderwerp te vinden. Hij druipt teleurgesteld af. Later blijkt dat Diane geen interesse in de professor heeft en wel in Sam. Sam vraagt zich af wat ze in hem ziet. Ze vertelt hem dat hij 'Oorlog en Vrede' voor haar heeft gelezen en dat ze beseft dat hem dat wel heel erg veel moeite gekost moet hebben. Zeker gezien hij gewoon de film had kunnen kijken. En zo eindigt de aflevering, met Sam die woedend zijn bar in rent omdat niemand hem vertelt heeft dat er een film van was.

In ieder geval; deze momenten tonen vrouwen die inzien wat meer waard is; de moeite die iemand voor hen doet. Wat is dus juist een zeer mooie eigenschap vind.

[Carl Rosa]

Als Katrien geen onvoorspelbaar gedrag zou vertonen zou ze niet meer nodig zijn in de verhalen. Saaiheid troef, op de achtergrond een breiwerkje op schoot. Bah! De clichés wat dat betreft uit de kast halen is prima. Wat heb je anders aan Katrien? Dan weer lief, dan weer kwaad, dan weer veeleisend en dan weer toeschikkelijk. Zo hoort het! Verdomd! Het lijkt wel echt...

[Redmess]

Zou jij in het echt zo'n heethoofd als vriendin willen?

[Carl Rosa]

Zou jij in het echt zo'n heethoofd als vriendin willen?

Nee, doe me een lol!

[Elco8183]

De verhaallijn uit het hoofdverhaal kon ik al van lang geleden.

Donald komt in een rusthuis terecht om te werken, waar de bewoners op een zwaar karig dieet worden gezet om af te vallen. Donald gaat allerlei lekkere dingen dingen als eieren met spek en pannekoeken, wordt "betrapt" door een bewoner en Donald (verdient flink geld?) zorgt dat alle bewoners lekker eten. Ook de ontmaskering door de eigenaren gebeurt op ongeveer dezelfde wijze door een bewoner te achtervolgen en zodoende Donalds keuken op te doeken.

Een ander verhaal is van Dagobert die in een rusthuis terecht komt, omdat hij overwerkt is en geen contact meer met geld mag hebben en een hobby moet zoeken. Hij zit daar met andere rijke bewoners die ook niet mogen doen wat ze altijd al deden, maar Dagobert weet geld te verdienen aan de bewoners die gelukkiger zijn met het stiekum uitoefenen van hun beroep in plaats van de verplichte rust. Volgens mij wordt ook hier een directeur "betrapt"

[Elco8183]

Zou jij in het echt zo'n heethoofd als vriendin willen?

Ik mag niet van m'n vriendin zeggen dat ze dezelfde buien heeft als katri.... (auw lieverd, niet slaan, auw auw......)

[Ei]

Uit het topic 'Ei?':

Ik zag in de brievenbus van deze week dat er iemand EIBert heette, hij praate zoals ei, ei was jij dat ?:D

bron: http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopic.php?t=1284

Sinds wanneer schrijft Ei in de ik-vorm? Nee, het is Ei niet.
Eibert is overigens gewoon een bestaande naam. Lukraak voorbeeld van Wikipedia: Eibert den Herder. Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Eibert_den_Herder

[Ei]

Ei vindt de voorplaat geslaagd. Mooi, evenwichtig kleurgebruik. Mooi tekenwerk. En leuke grap dat niet alleen de boom maar ook de vogel kaal is geblazen.

Dan weer een aangename verrassing; de keren dat ze er in slagen een Boze Wolf verhaal niet standaard en afgezaagd te maken doen me groot plezier. Wolfje als weerwolf haalt de aloude wens van Midas weer aan dat Wolfje wat slechter zou moeten zijn. Het verhaal en de tekeningen lijken iets meer bezieling en aandacht dan normaal gehad te hebben. Op de achtergrond zijn de booswichten bezig, waar de lezer al subtiel achterkomt. Wolfje is ondertussen roerend naief, denkend dat Barend Buizerd 's nachts met een karretje spullen door het bos loopt om iemand te helpen verhuizen. Nog een mooi karaktermoment voor Midas, die beseft dat Wolfje beter gewoon zichzelf kan zijn.

Volgens Inducks een verhaal van Evert Geradts.
http://coa.inducks.org/s.php?c=H+28143

Ei herinnert zich een Wolf-verhaal van de Toonder Studio waarin sprake is van een kruid dat bosbewoners vals maakt, waaronder de biggetjes. Misschien wilde Midas het kruid voor Wolfje gebruiken en was deze de enige die het kruid niet kreeg. Helaas weet Ei dit verhaal niet terug te vinden.