Ridder ter Geit schreef:http://coa.inducks.org/story.php?c=H+29033Een lang Jonker en Gulien avonturenverhaal! Het heeft wat aardige kenmerken, maar haalt niet het niveau van vele andere lange avonturenverhalen.
Na het lezen van Katrien Duck Pocket 1 en daar enthousiast over te zijn, ruikt Ei zowat een graflucht bij het zien van dit Nederlandse verhaal. Wat een klunzig, vlak tekenwerk. Dat zo'n Oom Thom of Tante Jos of neefje Ferdi überhaupt hun namen in het blad durven te noemen. Dat ze überhaupt van de toren durven te blazen. Ze moeten zich schamen. Ze maken het Nederlandse Duckstad kapot en verwachten er een compliment voor.
Vergelijk eens de levendige, sprankelende Italiaanse tekeningen met dit krakkemikkige gekunstel van Thom Roep's tovenaarsleerling. Alsof je van de hemel in de hel belandt. De enige manier om zulk krakkemikkig tekenwerk te waarderen is medelijden hebben met de tekenaar. Wat mankeert die arme Gulien toch? Ei wordt ontzettend sjacherijnig van dit geklooi. Zeker nu Ei ziet, dat er in Italië wel leuke, levendige verhalen zijn.
Je ziet de arme Gulien puffen, zuchten en niet snappen waar hij mee bezig is.
Moet Ei zich nu door dit verhaal heenworstelen? Want zo voelt het. Alsof een klein kind iets knulligs geknutseld heeft en jij als volwassene moet oordelen alsof het prachtig is. Omdat het anders zo zielig is voor het kind.
Nog zo'n tragische tekenaar. Hoe groot is die inbreker in het laatste plaatje? Het moet wel een reus zijn, gezien zijn verhoudingen met de eenden op de voorgrond en de televisie op de achtergrond. Hoewel de verhoudingen overal zoek lijken. Alsof Mau de personages als stickers in de plaatjes plakt. Rampzalig.
Waar is de tijd dat Mau nog een grote mond durfde te hebben over andermans tekenwerk? Tegenwoordig lijkt zijn tekenwerk op dat van iemand die niet thuis is. Heeft hij een klap van de molen gekregen, of zo? Is de dementie vroeg ingevallen, na al zijn "voedsel voor de geest"? Was het benevelde praten geen toneel? Ei zit te gissen hoe het komt dat zijn werk tegenwoordig zo uitgebrand en leeg is. Helemaal na de onthulling van redacteur Jos, over een dip van Mau dit jaar. Gaat het wel goed met de man?
Maar goed, na het vele plezier van Katrien Duck Pocket 1 zit Ei weer te foeteren op de falende Nederlandse afdeling van Thombie de Zombie.
Had je 25 jaar geleden beweerd dat Egmont en Italië betere verhalen zou gaan produceren dan Nederland, had men je uitgelachen.