Ridder ter Geit schreef:Zo te zien is dat oude Broer Konijn verhaal geschreven door Thom Roep en getekend door Ed van Schuijlenberg.
Verhaalcode: H 78br02
Titel: De dood van vos
Titelheld: Broer Konijn
Bladzijden: 7
Layout: 4 stroken per pagina
Tekst: Thom Roep
Schetsen: Ed van Schuijlenburg
Inkt: Jules Coenen
Datum van eerste publicatie: 18 mei 1979
http://coa.inducks.org/s.php?c=H+78br02Nee maar, Oom Thom gaat nu zijn eigen verhalen herdrukken. Dit verhaal is al gepubliceerd in Donald Duck Weekblad 1979-20. Toen met Broer Konijn als titelheld, heden met De grote Boze Wolf.
Let op de verschillen in het tekenwerk. In de oude versie heeft de mond van Rein een extra lijn, in vergelijking met de nieuwe versie. (Gaat de redactie nu Ed van Schuijlenburg corrigeren?) Afgaande op een voorbeeld op Inducks, heeft de publicatie in Amerika (WDC 677) wel gewoon het oorspronkelijke tekenwerk:
Vanwaar deze wijziging?
Let ook op het verschil van inkleuring in de oude en de nieuwe versie. Ei vindt dat met de oude inkleuring het tekenwerk beter naar voren komt. De nieuwe inkleuring oogt flets. Er is weinig contrast. Het tekenwerk lijkt weg te vallen. In de oude inkleuring zijn de bladeren van de bomen meestal donkerder dan in de nieuwe. Daardoor lijkt het bos meer bos, in de oude versie. Ei vindt de op Inducks (en hierboven) getoonde Amerikaanse inkleuring wel goed gedaan. Dus het ligt niet aan het gebruik van een computer.
Ook de lettering is verschillend. De oude lettering heeft soms een versierde beginletter. En de open lettering van de geluidseffecten in de oude versie is zwart gemaakt in de nieuwe versie.
En de dialoog is drastisch anders. In plaatje 3.1 van de oude versie zegt Rein: "WRAAK!" Nu zegt hij: "Dit ook! Lachen!" In de nieuwe versie is de dialoog afgezwakt. Het taalgebruik is minder rijk. Midas zegt in de oude versie "het was niet kwaad bedoeld". Dat is nu "Het was maar een grapje!" Het "mores leren" in plaatje 3.2 is veranderd in "verdiende loon".
Kijk en vergelijk zelf. Ei ziet aan de nieuwe versie hoe Donald Duck Weekblad heden is ingestort in vergelijking met 1979. Een mager verhaal als deze, oogt in 1979 als een hele prestatie.
Wat is de zin van deze herdruk? Had Oom Thom weer een narcistische bui? Ach, Donald Duck Weekblad is toch zijn eigen huis-, tuin- en keukenblaadje. Dat is met deze actie ten overvloede bewezen.
Plaatje 7.4 toont een mes, een bijl en een kruis van botten. Zou een scenarist van tegenwoordig dat mogen wagen? Ei denkt van niet.
Hoe dan ook, we hebben hier dus een verhaal van de (hahahaha!) grote meester himself. Een maaksel van iemand die andermans verhalen keurt. Iemand die sinds 1984 hoofdredacteur is.
Laten wij lezers het verhaal nu keuren, alsof wij hoofdredacteur zijn. Hier is Ei's oordeel:
Het verhaal heeft weinig inhoud. Het plot is uitgesmeerd over maar liefst 7 pagina's. Dat zou Frank Jonker eens moeten wagen. Wedden dat hij ditzelfde verhaal afgekeurd retour had gekregen? Met een verzoek het in te korten tot 4 pagina's?
Het idee van een sterfbed vindt Ei goed gevonden. Maar er gebeurt bitter weinig mee in het verhaal. Na een lange aanloop van maar liefst 6 pagina's is dat sterfbed maar in één plaatje (7.1) te zien. Een laken over een lichaam. Daarna volgt meteen een standaard-aanval en een flauw wegren-einde.
De timing van het verhaal is slecht. De bosbewoners snotteren voordat zij, en de lezers, Rein hebben gezien. Het was beter geweest om halverwege het verhaal te tonen hoe Rein zogenaamd ligt te lijden in bed. Bijvoorbeeld een paar bewoners die door een raampje gluren. Dan was wel duidelijk overgekomen waarom de bewoners veel verdriet om Rein hebben. En dan was hun woede overtuigend geweest.
Oom Thom laat veel kansen liggen. Wat een slechte motivatie in plaatje 7.6, bijvoorbeeld. Rein beweert dat Midas hem gedwongen heeft. Huh? Je kunt het plaatje zo wegknippen en je mist niets.
Je zou van een scenario van Thom Roep toch minstens verwachten dat hij het schoolvoorbeeld van een krachtig scenario aflevert. Daar is dit verhaal echter te zwak voor. Een scenarist als Frank Jonker kan het veel beter.
Ongelofelijk dat de maker van zo'n zwak uitgewerkt scenario, inmiddels als hoofdredacteur andermans scenario's mag afkeuren. Terwijl hij vanaf die positie een door hemzelf gemaakt, langdradig maaksel mag herdrukken!
Als dit verhaal het schoolvoorbeeld is van een goed uitgewerkt verhaal, verklaart dat voor Ei een heleboel over de huidige toestand van Donald Duck Weekblad.