Het is al 2 maanden geleden, maar mijn allerlaatste Nederlandse Disney aankoop waar ik trots op ben is oud, vaal, mist stukjes van de cover en kostte 10 euro.
Het is een nummer van de allereerste Donald Duck: nummer 01-1952.
Als je mij 10, 6, of 4 jaar geleden had gezegd welke 'dromen' ik intussen ik al had waargemaakt, en hoeveel ik er achteraf nog om geef, dan had ik je uitgemaakt voor gek. Als ik niet al twaalf jaar van mijn o zo korte leven Disney strips had verzameld en gelezen, had ik 'm misschien laten liggen. Als mijn moeder in de buurt was geweest, had ik nooit mijn geld daar aan kunnen verbrassen, zeker een paar jaar eerder.
Ik bedoel maar, het is toch tien euro voor een antiek blaadje wat praktisch uit elkaar valt!
Maar ik moest denken aan mijn jongere zelf, en wat ik door de jaren heen misgelopen ben aan leuke dingen/ervaringen omdat ik de kans niet greep. Hij zou het mij nooit vergeven als ik de kans niet greep. Ik bedoel, ik kan mijn jongere zelf niet uitstaan natuurlijk, maar dat beteken niet dat ik hem dat niet gun. (En het is ook wel gaaf om te hebben.)
En wie weet? Misschien lees ik in de toekomst wel weer Nederlandse Disney strips.
Het verhaal Duckfan van Down Under komt hiermee na 6 jaar, en 3852 posts, tot een voorlopig eind. Ik vond dat het wel een happy end mocht hebben.
Voor de herinneringen.