Henrieke schreef:Hoe het met de slechterik van Sleepy Hollow afloopt, kan je hier zien:
Waarbij je voor het gemak maar even in het midden laat wie die slechterik precies is. Volgens mij hebben we hier te maken met twee personen die elk hun eigen onsympathieke kanten hebben, maar geen van beide de echte slechterik zijn.
Rockerduck schreef:Hmm, ik zie dat probleem niet. Films als The Little Mermaid, Beauty and the Beast en Aladdin kennen toch allemaal een solide verhaalopbouw en doorlopende spanningsboog. De liedjes in de films helpen juist het verhaal vooruit. Haal er maar eens één uit en de film werkt niet meer. Dat toont aan dat het om één geheel gaat.
Dat zal ik ook niet ontkennen. Wat ik bedoel is dat niet alle delen gelijkwaardig zijn. Niet elk gedeelte is met dezelfde zorg uitgewerkt. Scènes waarin karakters geïntroduceerd of ontwikkeld worden vormen het emotionele hart van de film en worden zorgvuldiger uitgewerkt dan bijvoorbeeld die eindscènes waar ik zo op zit te hameren, want die zijn veel minder belangrijk.
Ik merk dat aan "Oliver" heel sterk. Ze hebben veel energie gestoken in die introductie-scène van Georgette, terwijl andere delen van de film kennelijk pas later zijn toegevoegd en veel slechter zijn geanimeerd. Er wordt ook animatie gekopieerd uit de "Perfect isn't easy"-sequentie.
Zo'n eindgevecht is tot op zekere hoogte gewoon vulmateriaal. Het is nodig om het verhaal af te ronden, maar het vormt niet de essentie van het verhaal dat de makers willen vertellen, dus die leven zich vooral uit op de karakterdefiniërende en karaktervormende momenten, denk ik.
Ik krijg het niet goed onder woorden. Het zou leuk zijn als we iemand als Wilbert Plijnaar of Daan Jippes eens uit konden horen over zo'n tekenfilmproces. Ik denk dat wat jij eerder in dit topic zei er iets mee te maken heeft:
Rockerduck schreef:Ik denk dat dat ligt aan het feit dat de animators nog moesten wennen aan het nieuwe werkschema dat geïntroduceerd was door Katzenberg. Vroeger werkte men in de animatieafdeling gerust vijf jaar of langer aan een productie. Maar sinds het aantreden van Eisner en Katzenberg moest er ieder jaar een film uitkomen, en hoewel natuurlijk niet alle animators op dezelfde projecten werden gezet, was er wel degelijk sprake van een nieuw en veel strakker tijdschema en voor het eerst ook een strak budget waar niet overheen gegaan mocht worden (zoals wel het geval was in de Walt-Roy jaren).
Door beperkingen aan tijd en budget kunnen de filmmakers niet elke scène tot in de puntjes verzorgen. Soms moet een film gewoon af. Voor dingen die niet optimaal werken wordt de stoplap gebruikt die het gat voor het grootste gedeelte afdekt.
