Vervolg(strips)

[Midas Wolf]

(Misschien is dit onderwerp elders al geplaatst, maar ik kan het niet vinden.)

Waarom staan er tegenwoordig geen vervolg(strip)verhalen meer in de Duck ?
In het verleden had je nog wel eens een nieuwe film van Disney, of Douwe Dabbert, Tom Poes of wat anders, of een leesverhaal van een week of wat in de Duck staan ?

Zeker gezien de teruglopende oplagecijfers is dit toch raar ? Het blijft een mogelijkheid om mensen over te halen de volgende week weer een nummer te kopen, of nog beter, een abonnement aan te schaffen.

Eerlijk gezegd weet ik niet hoe lang het al is dat ik deze verhalen mis, het viel me vandaag opeens op, maar volgens mij was het vroeger (nu praat ik over de tijd van voor halverwege jaren '90) standaard, doorgaans achterin een vervolgstrip, en middenin 2 of 3 bladzijden vervolgleesverhaal.

[Goudglans]

Ik denk dat het er mee te maken heeft dat een doorsnee Donald Duck lezer Duck strips wil zien. Maar toch, het kan geen kwaad om het als een extra in het blad te plaatsen. Misschien vergroot je hiermee ook het publiek. Neem nou Douwe Dabbert. Het is toch wel leuk om naast een Duck strip ook wat anders te lezen.

Toch vind ik de leesverhalen wel onzin. Voor een lees verhaal ga je gewoon naar de bibliotheek. Het heeft alleen als doel mensen een nieuw blad te laten kopen voor de afloop van het verhaal. Ik moet eigenlijk niets hebben van zulke klanten verwing. Met betere kwaliteit kom je veel verder. Deze kwaliteit is denk ik de oorzaak van het vroegere succes van de Donald Duck, en niet de leesverhalen.

Ik zie het liefst weer lange in delen opgesplitse Duck avonturen in het blad. Dan krijg je ook nog de mogelijkheid om bijvoorbeeld Barks vaker in het blad te plaatsen. (alhoewel ze wel de wijziggingen van de verhalen om een sammmenvatting te geven achterwegen moeten laten) Ik denk dat je hiermee op een goede manier lezers blijft behouden. Verder zullenhie niet veel mensen aan ergeren. Ze blijven Duck strips aanbieden, dus iedereen zal het leuk vinden.

[Rockerduck]

Dat gemekker over Barks in het blad moet maar eens uit zijn, vind ik. Sorry, maar het steeds weer teruggrijpen op Barks zie ik als een teken van zwakte; dat men anders van gekkigheid niet meer weet wat men moet doen. We hebben alle lange avontuurlijke Barks-verhalen al gehad in het blad, in de Dagobert-reeks én in de 'Beste Verhalen'-reeks.

Wat ik jammer vind, is dat er nooit meer mooie Nederlandse avonturenverhalen worden geplaatst. Vroeger waren die, naast de Barks-verhalen, schering en inslag. Enkele van de beste zijn gepubliceerd in de 'Grappigste avonturen'-albums van Ben Verhagen en Mark de Jonge. Maar er zijn er nog veel meer gemaakt, waarmee ze makkelijk twee albums kunnen vullen. Dát soort verhalen wordt niet meer gemaakt in Nederland. Hollandse verhalen gaan nog maar tot maximaal tien pagina's en zelfs dié worden zeldzaam.

Maar ja, áls ze die weer zouden gaan maken, wie zouden ze er dan voor moeten strikken? Vroeger had je dus Verhagen en De Jonge, maar die werken al járen niet meer voor het blad. Milton's werk lezen is net zoiets als ramptoerisme, en Gulien zou ik nog niet eens in de plaatselijke schoolkrant durven publiceren. De enige die het nog zou kunnen, is Bas Heymans, maar van hem zie ik de laatste tijd weinig meer in de Duck. Bovendien lijken de scenarioschrijvers de laatste jaren de puf niet meer te hebben. Een gunstige uitzondering vond ik 'Avontuur in Amsterdam', maar dat bleef toch teveel een tekenstudio-sfeertje uitademen.

Niet-Disney strips zul je niet snel terug zien, ben ik bang. Teveel kosten-intensief, denk ik. Het ontwikkelen van een compleet nieuwe strip kost simpelweg teveel, en Donald Duck, een beursgenoteerd bedrijf, kan zich zoiets niet meer veroorloven. Piet Wijn, de tekenaar van 'Douwe Dabbert', is sowieso uitgeschakeld door zijn ziekte. Van de vernieuwde 'Tom Poes' was het de bedoeling dat Matena nog een derde deel ging maken, maar daar is ook nooit meer wat van gehoord. 'Prinses Aster' vond ik altijd heel leuk (veel beter dan het Disney-werk) van Wilma van den Bosch, maar sinds Roep haar derde verhaal-idee over Carnaval heeft afgewezen, is ook in die richting niks meer vernomen.

Ik moet zeggen dat ik in mijn jonge jaren ook nooit de leesverhalen las... Maar ik kreeg de DD dan ook in de jaren 1993-2002, toen de schaarse leesverhalen op zichzelf staande korte vulsels waren die gingen over 'mijn konijn', pesten op school, en meer van dat soort ongein. Maar ook iets over een hoed van een handelsreiziger. In de Ducks uit de jaren '80 zie ik veel vervolg-leesverhalen die mij wél aanspreken. Spannende avonturenverhalen over ontdekkingsreizen in verre oorden, bijvoorbeeld. Die dan ook nog eens schitterend geïllustreerd werden door Hans G. Kresse. En anders had je wel een bewerking van 'De Graaf van Monte Christo' of Odysseus.

Ik zeg niet dat ze dat soort dingen letterlijk moeten terugbrengen. Denk eraan dat het voornaamste doel van het blad is om kinderen en 'oudere jongeren' van deze tijd te vermaken. Daardoor moet het blad bij de tijd blijven. Dat kan nou eenmaal niet met een terugkeer naar de jaren '80 of '90. En veel leuke strips van vroeger zijn nou eenmaal afgelopen, zoals 'Van nul tot nu' en 'Douwe Dabbert'. Maar een bijdetijdse variant op deze fenomenen moet te verzinnen zijn. Ik denk alleen dat de wil ontbreekt.

[Ei]

'Prinses Aster' vond ik altijd heel leuk (veel beter dan het Disney-werk) van Wilma van den Bosch, maar sinds Roep haar derde verhaal-idee over Carnaval heeft afgewezen, is ook in die richting niks meer vernomen.

Waar heb je deze informatie vandaan?

Thom Roep is zelf scenarist van Douwe Dabbert-verhalen. Wat zou hoofdredacteur Roep besluiten als scenarist Roep een verhaal indient? Zou scenarist Roep dan in spanning moeten zitten over goedkeuring van hoofdredacteur Roep?

De scenario's van de latere Douwe Dabbert-verhalen zijn, volgens Ei, sinds pakweg mid-jaren 80 van een betreurend laag niveau. Na 'De zee naar zuid' (1981) gaat het niveau omlaag. En zeker vanaf 'De heksen van eergisteren' (1986). Dat verhaal draait om een flauwe woordgrap die in de titel reeds verraden is.

Als de onvolprezen Piet Wijn die latere verhalen niet getekend had, waren ze pulp geweest. De scenario's lijken op het omhoog gevallen werk van een scenarist die toch wel weet dat het resultaat goedgekeurd wordt. Want de scenarist is de hoofdredacteur zelf.

Hoofdredacteur Roep keurt zijn eigen scenario's goed, en scenario's van anderen kunnen worden afgekeurd. Motiverend voor de werksfeer, zou Ei zeggen.

Straks als Roep de boel heeft uitgemolken, keert hij verzadigd huiswaarts. Roep heeft goed voor zichzelf gezorgd. Roep's smaak is sinds jaar en dag de wet. En niemand binnen Donald Duck zegt er openlijk wat van. Blijkbaar vertrekt men liever. Maar dat geeft niet, want Roep heeft hun gouden jaren in het archief.
Wat betreft eigen creaties heeft Roep de Donald Duck schaamteloos kunnen gebruiken om Douwe Dabbert te promoten, hoe bedroevend slecht de kwaliteit van de verhalen ook werd.

Piet Wijn heeft topwerk geleverd totdat hij door ernstige ziekte geveld werd. Petje af daarvoor.
Thom Roep was toen allang ingezakt. En niet wegens ziekte, maar wegens luiheid en gemaktzucht.

Zou Roep de latere Douwe Dabbert-verhalen hebben goedgekeurd als ze geschreven waren door een ander, door Wilma van der Bosch?
Of zou Roep's kritisch oog dan ineens wel de zwakheden zien?

[Rockerduck]

Ei, Ei, Ei toch... Wat vertel je me daar allemaal voor onzin? 'Douwe Dabbert' ingezakt sinds 'De zee van zuid'? Ben je nou helemáál..?? De strip is meer dan een decennium daarna nog ijzersterk gebleven. Een compliment voor Roep is hier op zijn plaats. 'De heksen van eergisteren' vind ik zelfs één van de beste verhalen. Jij reduceert het verhaal wel héél makkelijk tot "maar een woordgrap". Alsof Roep en Wijn dáár 52 pagina's mee gevuld hebben. Het is een spannend verhaal, met een bedreigende, bedrukkende sfeer die goed uitgewerkt wordt, waardoor je als lezer constant in het verhaal blijft.

Áls ik dan een punt moet noemen waarop 'Douwe Dabbert' omlaag is gegaan, noem ik 'Het gemaskerde opperhoofd'. Vanaf daar vind ik de verhalen zwakker. Maar het daaraan voorafgaande 'Het schip van ijs', een hervertelling van een oud Russisch sprookje, vind ik zéér geslaagd, met leuke grappen en innemende personages. Eén van de hoogtepunten van de Weekbladen van de jaren '90, mag ik wel zeggen.

De informatie over 'Prinses Aster' komt uit Stripschrift nr. 341 (2001)
http://www.stripschrift.nl/index.php?pa ... ist&ss=341

Hierin staat een interview met Van den Bosch. De interviewer komt te spreken over onderwerpen die in 'Donald Duck' niet mogen, wat wellicht voor 'Prinses Aster' als beperking kan worden gezien:

Als je naar het scenario kijkt, dan mogen bepaalde dingen niet bij Disney. Geen geweld, geen seks en geen politieke statements. Ervaar je dat niet als een beperking?

[Van den Bosch:] Donald Duck is natuurlijk een geweldige voorpublicatie, maar ik moet er wel rekening mee houden dat mijn producties daarbinnen passen. Ik poog grenzen echter ook enigzins te verleggen. Er gebeuren in Prinses Aster dingen die in Disney-verhalen niet mogen. Ik laat volwassenen bijvoorbeeld alcohol drinken, terwijl Disney-figuren dat niet mogen. Ik probeerde gewoon of dit erdoor kwam. Thom Roep, de hoofdredacteur van de Disney-tijdschriften, keurde het goed. Hij bekijkt of de verhalen geschikt zijn voor de Duck.
Overigens keurde hij mijn derde Prinses Aster-verhaal -dat Alaaf heet en over carnaval gaat- af. Ik kom zelf uit Brabant, dus vandaar. Ik vind het zelf een geweldig verhaal. Thom Roep achtte het ongeschikt en zei: 'Carnaval is een katholiek feest en driekwart van Nederland is protestants.'
Op zo'n moment is het Disney-kader inderdaad een berperking. Ik zag het ook helemaal niet aankomen en was stomverbaasd. Ik heb het verhaal herschreven, maar ook in die versie kwam er teveel carnaval doorheen. Vervolgens ben ik uit arren moede begonnen aan een vierde verhaal, over televisie. Dat is zo algemeen, dat moet kunnen. Inmiddels probeer ik toch weer dat derde verhaal af te maken.[Italics overgenomen uit Stripschrift]

Even afgezien van het gebruikelijke onzin-cliché dat Disney-personages geen alcohol mogen drinken, is het opvallend hoezeer het bezwaar van Roep kant noch wal raakt. Met Roep als hoofdredacteur is er meer dan een decennium lang ieder jaar een Weekblad uitgekomen dat geheel in het teken stond van... Carnaval.

[Ei]

Ei, Ei, Ei toch... Wat vertel je me daar allemaal voor onzin? 'Douwe Dabbert' ingezakt sinds 'De zee van zuid'? Ben je nou helemáál..??

Durft ene Rockerduck te beweren dat Ei onzin uitkraamt? Wat zullen we nu beleven? Ei zit gewoon vredig Thom Roep te demoniseren en dan zal Ei een beetje kritiek gaan krijgen? Op details zoals Douwe Dabbert? Ha!

Waar hebben we het over? Douwe Dabbert? Wat heeft een vervolgstrip zoals Douwe Dabbert toegevoegd aan Donald Duck? Een kabouter met een toverknapzak. Dat kan helemaal niet!

Douwe Dabbert is een klein kabouterachtig mannetje dat allerlei vreemde avonturen beleeft, vaak met bovennatuurlijke wezens. Hij heeft een toverknapzak waarmee hij zichzelf uit de meest benarde posities kan redden omdat er altijd dingen in zitten die hem uit de brand helpen. Deze knapzak heeft hij geërfd van zijn grootvader, die zoals Douwe het zelf zegt 'een beetje toveren kon.' De knapzak bevat altijd net datgene wat Douwe nodig heeft, maar wanneer een ander de zak doorzoekt is deze doorgaans leeg, of bevat hij zaken als modder en zand.
[...]
In welke periode de verhalen van Douwe Dabbert zich afspelen is niet duidelijk. De ene keer speelt het verhaal zich af in de middeleeuwen, een andere keer weer in de renaissance. De ene keer krijgt Douwe Dabbert te maken met een heks en een fictief koninkrijk (De poort naar oost), de andere keer weer met instanties die echt bestonden, zoals de West-Indische Compagnie (De weg naar West en De zee naar Zuid).

http://nl.wikipedia.org/wiki/Douwe_Dabbert

Bovennatuurlijke wezens. 't Is vaag in welke periode de verhalen zich afspelen. Zo kan Ei het ook!
Wat heeft Douwe Dabbert ons gebracht?

(Zou Douwe Dabbert zich misschien bij de top van de strips mogen rekenen? Met die surrealistische wereld, vol krachtige elementen uit sprookjes en historie? Is Douwe Dabbert misschien een beetje onderschat?)

De strip is meer dan een decennium daarna nog ijzersterk gebleven. Een compliment voor Roep is hier op zijn plaats. 'De heksen van eergisteren' vind ik zelfs één van de beste verhalen. Jij reduceert het verhaal wel héél makkelijk tot "maar een woordgrap". Alsof Roep en Wijn dáár 52 pagina's mee gevuld hebben. Het is een spannend verhaal, met een bedreigende, bedrukkende sfeer die goed uitgewerkt wordt, waardoor je als lezer constant in het verhaal blijft.

Complimenten voor Roep? Wat vertel je extremistisch Ei daar allemaal? Aan wiens kant sta jij?

Ei vindt de woordgrap 'De heksen van eergisteren' als zowel titel als spil een anti-climax. Er wordt iets onthuld wat Ei al wist door de titel. De clue is al weg gegeven. Dat vindt Ei jammer.
Met een andere titel was het verhaal heel misschien wel een klein beetje te doen geweest. Misschien zelfs wel heel goed. Misschien heb je dan een klein beetje toch wel gelijk, misschien.

Áls ik dan een punt moet noemen waarop 'Douwe Dabbert' omlaag is gegaan, noem ik 'Het gemaskerde opperhoofd'. Vanaf daar vind ik de verhalen zwakker. Maar het daaraan voorafgaande 'Het schip van ijs', een hervertelling van een oud Russisch sprookje, vind ik zéér geslaagd, met leuke grappen en innemende personages. Eén van de hoogtepunten van de Weekbladen van de jaren '90, mag ik wel zeggen.

Ha! Zie je wel dat Douwe Dabbert alleen maar omlaag gegaan is! Heeft Ei toch altijd helemaal gelijk!

Nou ja, eh... Héél misschien waren er in de jaren '90 toch ook wel... Nee nee, Ei moet standvastig blijven. Straks blijkt Rockerduck soms toch wel een beetje gelijk te hebben als hij Ei tegenspreekt.

Laat Ei de aandacht afleiden door te stellen dat de vier windstreken-serie van 1978 tot en met 1981 in elk geval dusdanig veel indruk heeft gemaakt door de jarenlange spanning, dat het moeilijk is om dat hoogstandje ooit nog te overtreffen.

Ei vindt dat een later Dabbert-verhaal over een Jumanji-achtig boek, dat de inhoud tot leven brengt, in de buurt komt. Maar Ei heeft wat moeite met die Pief-kinderen. Douwe Dabbert slaat er volgens Ei om van een volwassen wereld naar een kinderwereld. Avonturier Douwe Dabbert is er gereduceerd tot babysitter. Ei heeft meer met Dabbert die met oudere personages omgaat, met de verwende prinses als ondergrens.
Kan flodderaar Pief een begin zijn geweest van Dabbert's verkinderlijking? Ei vindt 'Florijn de flierefluiter' (1982) en 'De tanden van Casius Gaius' (1983) nog wel volwassen overkomen. Ei vindt ze meer jaren '70-achtig, toen Donald Duck nog vervolgverhalen voor ouder publiek hadden.

De informatie over 'Prinses Aster' komt uit Stripschrift nr. 341 (2001)
http://www.stripschrift.nl/index.php?pag=backlist&ss=341

Hierin staat een interview met Van den Bosch. De interviewer komt te spreken over onderwerpen die in 'Donald Duck' niet mogen, wat wellicht voor 'Prinses Aster' als beperking kan worden gezien:

Als je naar het scenario kijkt, dan mogen bepaalde dingen niet bij Disney. Geen geweld, geen seks en geen politieke statements. Ervaar je dat niet als een beperking?

[Van den Bosch:] Donald Duck is natuurlijk een geweldige voorpublicatie, maar ik moet er wel rekening mee houden dat mijn producties daarbinnen passen. Ik poog grenzen echter ook enigzins te verleggen. Er gebeuren in Prinses Aster dingen die in Disney-verhalen niet mogen. Ik laat volwassenen bijvoorbeeld alcohol drinken, terwijl Disney-figuren dat niet mogen. Ik probeerde gewoon of dit erdoor kwam. Thom Roep, de hoofdredacteur van de Disney-tijdschriften, keurde het goed. Hij bekijkt of de verhalen geschikt zijn voor de Duck.
Overigens keurde hij mijn derde Prinses Aster-verhaal -dat Alaaf heet en over carnaval gaat- af. Ik kom zelf uit Brabant, dus vandaar. Ik vind het zelf een geweldig verhaal. Thom Roep achtte het ongeschikt en zei: 'Carnaval is een katholiek feest en driekwart van Nederland is protestants.'
Op zo'n moment is het Disney-kader inderdaad een berperking. Ik zag het ook helemaal niet aankomen en was stomverbaasd. Ik heb het verhaal herschreven, maar ook in die versie kwam er teveel carnaval doorheen. Vervolgens ben ik uit arren moede begonnen aan een vierde verhaal, over televisie. Dat is zo algemeen, dat moet kunnen. Inmiddels probeer ik toch weer dat derde verhaal af te maken.[Italics overgenomen uit Stripschrift]

Even afgezien van het gebruikelijke onzin-cliché dat Disney-personages geen alcohol mogen drinken, is het opvallend hoezeer het bezwaar van Roep kant noch wal raakt. Met Roep als hoofdredacteur is er meer dan een decennium lang ieder jaar een Weekblad uitgekomen dat geheel in het teken stond van... Carnaval.

Ei herinnert zich inderdaad Carnavalsplaten. Of kraamt Ei weer onzin uit?

Roep:

"Carnaval is een katholiek feest en driekwart van Nederland is protestants."

En Sint Nicolaas dan?

Van den Bosch:

Ik zag het ook helemaal niet aankomen en was stomverbaasd.

Hier zou Ei, alle gekheid terzijde, een boom over willen opzetten. Het feit dat Roep zijn eigen werk kan goedkeuren als "een geweldige voorpublicatie" in Donald Duck, terwijl werk van een andere scenarist door hem kan worden afgekeurd om welke reden dan ook.

Maar wat leest Ei daar? Alcohol in Donald Duck-vervolgverhalen?
Niets nieuws. Douwe Dabbert was al aan de wijn.

Eigenlijk was Douwe Dabbert achteraf bezien al vroeg dubieus, in het 'Het verborgen dierenrijk'. Met die dieren die opgegeten worden door andere dieren.
Bah! Wie bedenkt zoiets? Precies! Thom Roep!

(Ei die altijd onzin uitkraamt... Tsss!)

[Ei]

Ei herinnert zich inderdaad Carnavalsplaten. Of kraamt Ei weer onzin uit?

Eh... Carnavals-voorplaten.
Was er niet ooit een voorplaat waarop Midas verkleed als big, en een big verkleed als Midas is?
Of was dat een jubileumnummer?

Zoeken jullie dat even uit voor Ei, ja?
Dan kan Ei uitrusten voor een volgende toespraak.

[Ridder ter Geit]

Er waren inderdaad verscheidene carnavalsnummers. Die jij noemt was denk ik nummer 8 of 9 van 1988, zo uit mijn hoofd.

[arjan k]

Hij bedoelt nummer 7 van 1986.

[Rockerduck]

In welke periode de verhalen van Douwe Dabbert zich afspelen is niet duidelijk. De ene keer speelt het verhaal zich af in de middeleeuwen, een andere keer weer in de renaissance.

Onzin; er bestaan geen avonturen van Douwe Dabbert in de Middeleeuwen. De strip speelt zich duidelijk veel later af. Als herkenpunt wordt de WIC genoemd, maar dan praat je toch al over een periode ergens tussen 1621 en 1792. De precieze datering wordt nergens gegeven, dat klopt. Maar heeft het ooit iemand gestoord dat 'De Smurfen' zich "ergens" in de Middeleeuwen afspelen, of 'Lucky Luke' "ergens" in de laatste decennia van de 19e eeuw? Kijk, bij 'Asterix' was het makkelijk, daar staat het al vooraan aangegeven: "In het jaar 50 voor Christus..."

(Zou Douwe Dabbert zich misschien bij de top van de strips mogen rekenen? Met die surrealistische wereld, vol krachtige elementen uit sprookjes en historie? Is Douwe Dabbert misschien een beetje onderschat?)

Ik vind 'Douwe Dabbert' inderdaad onderschat. Ik vind het sterk dat de strip mij zowel als kind en als volwassene zó aan kan spreken. Het is toegankelijk genoeg voor de kleinsten, en onderhoudend genoeg voor de 'groten'. Er is een goeie mix tussen spanning en humor. Het krioelt van de memorabele bijfiguren: stuk voor stuk fantastische personages. Douwe als hoofdpersoon is zelf niet eens zo interessant. We weten helemaal niets van hem, en hij heeft weinig karaktertrekken die hem laten opvallen. Maar dat geeft helemaal niks: hij moet het hebben van de omgeving waarin hij terechtkomt en de mensen die hij daar onmoet. In deze opzichten is het een 'klassieke' strip, want dezelfde ingrediënten vindt je (in beter uitgewerkte vorm, maar toch) terug in strips als 'Kuifje' en 'Robbedoes'.

Ei vindt de woordgrap 'De heksen van eergisteren' als zowel titel als spil een anti-climax. Er wordt iets onthuld wat Ei al wist door de titel. De clue is al weg gegeven. Dat vindt Ei jammer. Met een andere titel was het verhaal heel misschien wel een klein beetje te doen geweest. Misschien zelfs wel heel goed. Misschien heb je dan een klein beetje toch wel gelijk, misschien.

Kijk, kijk, kijk... Ei begint al bij te draaien. "Misschien zelfs wel heel goed." Het gaat Ei dus alleen maar om de titel. Dat vind ik muggenzifterij. Ik vind het een pakkende titel, die mij nieuwsgierig maakt naar de inhoud van het verhaal. Bovendien: als je de titel leest, weet je toch nog helemaal niet dat dat uiteindelijk de oplossing blijkt te zijn? Daar kom je pas helemaal op het einde achter. Een ander geval is het bij bijvoorbeeld 'Het geheim van Atlantis', een titel die later is toegevoegd aan een voorheen titelloos Dagobert Duck-verhaal van Barks. Daardoor wordt voor de lezer wél de verrassing weggegeven van het 'toevallig' ontdekken van Atlantis tijden een heel ándere bezigheid...

Laat Ei de aandacht afleiden door te stellen dat de vier windstreken-serie van 1978 tot en met 1981 in elk geval dusdanig veel indruk heeft gemaakt door de jarenlange spanning, dat het moeilijk is om dat hoogstandje ooit nog te overtreffen.

Ja, dat klopt, dat vind ik heel bijzondere verhalen. Ik vind alleen de albumvolgorde een beetje vreemd. Daarin zit het verhaal 'Het monster van het Mistmeer' tussen het deel 'Noord' en de andere drie delen. Hoe was de publicatievolgorde in het Weekblad?

Maar Ei heeft wat moeite met die Pief-kinderen. Douwe Dabbert slaat er volgens Ei om van een volwassen wereld naar een kinderwereld. Avonturier Douwe Dabbert is er gereduceerd tot babysitter. [...] Kan flodderaar Pief een begin zijn geweest van Dabbert's verkinderlijking? Ei vindt 'Florijn de flierefluiter' (1982) en 'De tanden van Casius Gaius' (1983) nog wel volwassen overkomen.

'Verkinderlijking'? Dat vind ik niet. Roep ging zich blijkbaar realiseren dat Douwe een min of meer vaste cast om zich heen kon gebruiken, om op terug te vallen. Een cast die hij meerdere verhalen mee kon laten gaan. Een beetje zoals Kuifje eerst jarenlang alleen was (met Bobbie) en pas na 9 avonturen Haddock en Zonnebloem om zich heen kreeg. Je gebruikt het woord 'reduceren'. Ik moest daaraan denken toen ik laatst 'Het schip van ijs' herlas. Prima verhaal, maar hierin is Douwe inderdaad gereduceerd... maar tot toeschouwer in het verhaal van Pjotr, een personage uit een oud Russisch sprookje. Douwe en Domoli volgen in een 'levend boek' Pjotr's avonturen en leveren van tijd tot tijd commentaar vanaf de zijlijn. Maar geen van beiden hebben ze enige invloed op de loop van het verhaal. Feitelijk zit Douwe er voor spek en bonen bij.

Ei herinnert zich inderdaad Carnavalsplaten. Of kraamt Ei weer onzin uit?

Niet alleen voorplaten, maar compele carnavalsnummers, zoals ik al had gezegd. Tenminste tussen 1985-2000 was het ieder jaar raak. Ik heb de indruk dat het de laatste jaren niet meer gedaan wordt; klopt dat?

En Sint Nicolaas dan?

Game, set, match!

Hier zou Ei, alle gekheid terzijde, een boom over willen opzetten. Het feit dat Roep zijn eigen werk kan goedkeuren als "een geweldige voorpublicatie" in Donald Duck, terwijl werk van een andere scenarist door hem kan worden afgekeurd om welke reden dan ook.

Ik vind het interessant dat Roep een dubbele standaard hanteert. Als hoofdredacteur mag hij wel ieder jaar een Carnavals-Duck maken, maar één van zijn medewerksters mag geen verhaal maken over... carnaval.

[Ei]

(Zou Douwe Dabbert zich misschien bij de top van de strips mogen rekenen? Met die surrealistische wereld, vol krachtige elementen uit sprookjes en historie? Is Douwe Dabbert misschien een beetje onderschat?)

Ik vind 'Douwe Dabbert' inderdaad onderschat. Ik vind het sterk dat de strip mij zowel als kind en als volwassene zó aan kan spreken. Het is toegankelijk genoeg voor de kleinsten, en onderhoudend genoeg voor de 'groten'. Er is een goeie mix tussen spanning en humor. Het krioelt van de memorabele bijfiguren: stuk voor stuk fantastische personages. Douwe als hoofdpersoon is zelf niet eens zo interessant. We weten helemaal niets van hem, en hij heeft weinig karaktertrekken die hem laten opvallen. Maar dat geeft helemaal niks: hij moet het hebben van de omgeving waarin hij terechtkomt en de mensen die hij daar onmoet. In deze opzichten is het een 'klassieke' strip, want dezelfde ingrediënten vindt je (in beter uitgewerkte vorm, maar toch) terug in strips als 'Kuifje' en 'Robbedoes'.

Ei wil daaraan toevoegen dat het tekenwerk van Piet Wijn onderschat is.
Ei vindt, naast Douwe Babbert, zijn Grote Boze Wolf en Hiawatha tot het beste Nederlandse tekenwerk behoren.

Ei vindt de woordgrap 'De heksen van eergisteren' als zowel titel als spil een anti-climax. Er wordt iets onthuld wat Ei al wist door de titel. De clue is al weg gegeven. Dat vindt Ei jammer. Met een andere titel was het verhaal heel misschien wel een klein beetje te doen geweest. Misschien zelfs wel heel goed. Misschien heb je dan een klein beetje toch wel gelijk, misschien.

Kijk, kijk, kijk... Ei begint al bij te draaien. "Misschien zelfs wel heel goed." Het gaat Ei dus alleen maar om de titel. Dat vind ik muggenzifterij. Ik vind het een pakkende titel, die mij nieuwsgierig maakt naar de inhoud van het verhaal. Bovendien: als je de titel leest, weet je toch nog helemaal niet dat dat uiteindelijk de oplossing blijkt te zijn? Daar kom je pas helemaal op het einde achter. Een ander geval is het bij bijvoorbeeld 'Het geheim van Atlantis', een titel die later is toegevoegd aan een voorheen titelloos Dagobert Duck-verhaal van Barks. Daardoor wordt voor de lezer wél de verrassing weggegeven van het 'toevallig' ontdekken van Atlantis tijden een heel ándere bezigheid...

Met de titel 'Het geheim van Atlantis' wordt minder weggegeven dan bij de 'De heksen van eergisteren'. De rode draad van het Barksverhaal is het vinden van een exemplaar van een kostbaar muntje.

En wat is het geheim van Atlantis? Voor de oplossing van die vraag en andere vragen moet je eerst het verhaal lezen.
Bij 'De heksen van eergisteren' wordt de oplossing meteen in de titel verklapt. De grootste verrassing zou zijn dat de titel onzin blijkt. Wat de titel dan toch ook dubieus zou maken.

Stel dat het verhaal bijvoorbeeld 'De heksenwegen' geheten zou hebben, dan kan je nog alle kanten uit met de vraag waar de bijbehorende heksen vandaan komen. Dan weet je gedurende lange tijd niet meer dan de verklaring dat ze, volgens zichzelf, in elk geval niet van gisteren zijn.

Laat Ei de aandacht afleiden door te stellen dat de vier windstreken-serie van 1978 tot en met 1981 in elk geval dusdanig veel indruk heeft gemaakt door de jarenlange spanning, dat het moeilijk is om dat hoogstandje ooit nog te overtreffen.

Ja, dat klopt, dat vind ik heel bijzondere verhalen. Ik vind alleen de albumvolgorde een beetje vreemd. Daarin zit het verhaal 'Het monster van het Mistmeer' tussen het deel 'Noord' en de andere drie delen. Hoe was de publicatievolgorde in het Weekblad?

Heb je die Donald Ducks niet?

Maar Ei heeft wat moeite met die Pief-kinderen. Douwe Dabbert slaat er volgens Ei om van een volwassen wereld naar een kinderwereld. Avonturier Douwe Dabbert is er gereduceerd tot babysitter. [...] Kan flodderaar Pief een begin zijn geweest van Dabbert's verkinderlijking? Ei vindt 'Florijn de flierefluiter' (1982) en 'De tanden van Casius Gaius' (1983) nog wel volwassen overkomen.

'Verkinderlijking'? Dat vind ik niet. Roep ging zich blijkbaar realiseren dat Douwe een min of meer vaste cast om zich heen kon gebruiken, om op terug te vallen. Een cast die hij meerdere verhalen mee kon laten gaan. Een beetje zoals Kuifje eerst jarenlang alleen was (met Bobbie) en pas na 9 avonturen Haddock en Zonnebloem om zich heen kreeg.

Met kapitein Haddock noem wel je een personage. In de Douwe Dabbert-wereld zou Ei alleen volwassen Florijn de Flierefluiter een sterke, vaste metgezel voor Douwe vinden. Maar die is al bezet, om maar niets weg te geven van dat mysterieuze personage. In tegenstelling tot verwende prinsessen en jeugdige flodderaars, had Douwe met Florijn een redelijk gelijkwaardige verstandhouding. Zoals Kuifje met Haddock.

Ei herinnert zich inderdaad Carnavalsplaten. Of kraamt Ei weer onzin uit?

Niet alleen voorplaten, maar [complete] carnavalsnummers, zoals ik al had gezegd. Tenminste tussen 1985-2000 was het ieder jaar raak. Ik heb de indruk dat het de laatste jaren niet meer gedaan wordt; klopt dat?

En Sint Nicolaas dan?

Game, set, match!

Hier zou Ei, alle gekheid terzijde, een boom over willen opzetten. Het feit dat Roep zijn eigen werk kan goedkeuren als "een geweldige voorpublicatie" in Donald Duck, terwijl werk van een andere scenarist door hem kan worden afgekeurd om welke reden dan ook.

Ik vind het interessant dat Roep een dubbele standaard hanteert. Als hoofdredacteur mag hij wel ieder jaar een Carnavals-Duck maken, maar één van zijn medewerksters mag geen verhaal maken over... carnaval.

Tenzij er de laatste jaren geen carnavalsnummers meer zijn geweest.

Mocht carnaval inmiddels geheel afgedaan zijn als onderwerp voor Donald Duck, dan had zoiets minstens intern bekend gemaakt kunnen worden. Stel dat Sint Nicolaas in Duckstad afgeschaft zou worden, dan zit je als schrijver nu een pakjesavond-verhaal te schrijven voor de prullenbak.
In een Frank Jonker-scenario (Katrien gek op marspein) werd achteraf een protestmars verwijderd. Vanwege regels van Disney Europa. Stel dat het hele scenario om protestmarsen gedraaid had, omdat die zo leuk kunnen zijn bij Barks, dan was veel werk voor niets geweest. Dat weet je dan pas achteraf. Wat met Prinses Aster is gebeurd is dus helaas weinig bijzonders.

[Ridder ter Geit]

Ik denk dat Sint Nicolaas als meer algemeen Nederlands wordt gezien dan per see als zijnde katholiek.

[Rockerduck]

Ei wil daaraan toevoegen dat het tekenwerk van Piet Wijn onderschat is.
Ei vindt, naast Douwe Babbert, zijn Grote Boze Wolf en Hiawatha tot het beste Nederlandse tekenwerk behoren.

Ik lees dat Wijn bij de Toonder Studio's heeft gewerkt. Zijn de bekende Wolf- en Hiawatha-verhalen dan van zijn hand? Want daarin herken ik niet de hand van Wijn.

Met de titel 'Het geheim van Atlantis' wordt minder weggegeven dan bij de 'De heksen van eergisteren'. De rode draad van het Barksverhaal is het vinden van een exemplaar van een kostbaar muntje.

Maar de verrassing in het Barks-verhaal is nu juist dat men toevallig op Atlantis stuit. Dat hoor je als lezer bij aanvang van het verhaal nog niet te weten. Daarom geeft die titel teveel weg. Terwijl een titel als 'De heksen van eergisteren' nog niet verraad dat dat de uiteindelijke oplossing van het verhaal is.

Ik vind alleen de albumvolgorde een beetje vreemd. Daarin zit het verhaal 'Het monster van het Mistmeer' tussen het deel 'Noord' en de andere drie delen. Hoe was de publicatievolgorde in het Weekblad?

Heb je die Donald Ducks niet?

Anders zou ik het niet vragen. En Inducks vermeldt geen niet-Disney strips.

Met kapitein Haddock noem wel je een personage. In de Douwe Dabbert-wereld zou Ei alleen volwassen Florijn de Flierefluiter een sterke, vaste metgezel voor Douwe vinden. Maar die is al bezet, om maar niets weg te geven van dat mysterieuze personage. In tegenstelling tot verwende prinsessen en jeugdige flodderaars, had Douwe met Florijn een redelijk gelijkwaardige verstandhouding. Zoals Kuifje met Haddock.

Het ging mij om de vergelijking met een (semi-)vaste cast waar de hoofdpersoon op terug kan vallen. Zo zijn zowel Kuifje als Douwe Dabbert lange tijd alleen geweest voordat ze een vaste kring personages om zich heen kregen. Maar je hebt gelijk dat de verhalen met Pief, Kijfje en Domoli niet de béste in de reeks zijn.

[Ridder ter Geit]

Douwe Dabbert is werkelijk briljant geweest. Zowel qua verhaal als qua stijl en qua tekeningen. Ik heb laatst van de bibliotheek 'De schacht naar Noord' geleend. Heel mooi verhaal met de dodo en de noordpool. De vier verhalen over de windstreken zijn misschien wel de vier beste Douwe Dabbert albums.

[Dwaas]

Douwe Dabbert is en blijft geweldig! waren mijn favoriete vervolgverhalen in het weekblad. Jammer dat het verleden tijd is.