Wat is je favoriete single/langspeler/etc.?

Muziek, films, theater, televisie, radio

Berichtdoor Elton Vox » di sep 12, 2006 12:21 pm

Stephan schreef:Maar ik vind een aantal nummers waarin Bono over God of Jezus zingt juist wel weer heel mooi. Zoals “40” en ‘Yahweh’.

U2 - Yahweh (Live From Chicago)
Afbeelding
http://www.youtube.com/watch?v=hjJXngTV1pM
Youtube-info: DVD "2005 Vertigo - Live From Chicago"

U2 - Yahweh

Take these shoes
Click clacking down some dead end street
Take these shoes
And make them fit
Take this shirt
Polyester white trash made in nowhere
Take this shirt
And make it clean, clean
Take this soul
Stranded in some skin and bones
Take this soul
And make it sing

Yahweh, Yahweh
Always pain before a child is born
Yahweh, Yahweh
Still I'm waiting for the dawn

Take these hands
Teach them what to carry
Take these hands
Don't make a fist
Take this mouth
So quick to criticise
Take this mouth
Give it a kiss

Yahweh, Yahweh
Always pain before a child is born
Yahweh, Yahweh
Still I'm waiting for the dawn

Still waiting for the dawn, the sun is coming up
The sun is coming up on the ocean
This love is like a drop in the ocean
This love is like a drop in the ocean

Yahweh, Yahweh
Always pain before a child is born
Yahweh, tell me now
Why the dark before the dawn?

Take this city
A city should be shining on a hill
Take this city
If it be your will
What no man can own, no man can take
Take this heart
Take this heart
Take this heart
And make it break

http://www.lyricsstyle.com/u/u2/yahweh.html
Elton Vox
 

Berichtdoor Lady Eleanor » di sep 12, 2006 12:33 pm

Lindisfarne - Clear White Light (Live - Newcastle City Hall)
Afbeelding
http://www.youtube.com/watch?v=2_IPFOTUpEo
Youtube-info: Recorded Live at Lindisfarne's 25th Anniversary concert at Newcastle City Hall in 1995, assisted by a cast of hundreds.

Lindisfarne - Clear White Light Part II
(Alan Hull)

Do you believe, the clear white light, is goin' to guide us on ?

1.)
Running along the ground singing a song in the morning light,
follow a flower it feels as far as out of sight.
Turning your heads to the clouds and the skies and the trees,
'cause you never know what you might see.

Do you believe, the clear white light, is going to guide us on,
the way ?

2.)
Seeing the sun as it wants to be seen by ev'ryone,
melting the sky throw a hole in your eye where the magic comes.
Turning your heads to the skies with the clouds in your eyes,
'cause you never know what you might find.

Chorus:
Do you believe, the clear white light, is going to guide us on,
the way ?

3.)
Now is the time to be loving and kind to your fellow men,
seeing the sympathy starting out all over again.
Now is the time to give love just one more go,
'cause you never know what you might know.

Chorus:
And I believe, the clear white light, is going to guide us on
Yes I believe, the clear white light, is going to guide us on.

http://www.lindisfarne.de/songs/clear_white_light.txt (met akkoorden)
Lady Eleanor
 

Berichtdoor Stephan » di sep 12, 2006 12:37 pm

Yahweh is het laatste nummer van 'How to Dismantle An Atomic Bomb' (tenminste, buiten de 'Fast Cars' bonus die in sommige landen bij het album inbegrepen zit). Het is een religieus nummer, maar niet op de sarcastische manier zoals U2 op Pop (Wake Up, Dead Man) doet. Integendeel, Bono stelt zich op als iemand die in alles afhankelijk van God is.
Het laatste vers gaat volgens mij over Jeruzalem, en de strijd die men daarom voert.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Daniel73 » di sep 12, 2006 7:59 pm

Stephan schreef:Ikzelf ben ook niet zo’n fan van ‘God Part II’. De tekst is de meest geforceerde die ik van U2 heb gehoord.

Anderzijds vind ik de (al dan niet bedoelde) hypocrisie interessant. Zo gelooft Bono in liefde, maar toont hij wraakzucht richting Albert Goldman. "Instant karma" zal Goldman krijgen als Bono niet eerst is. Hoezo "I believe in love"?

"Instant karma" is een verwijzing naar een lied van John Lennon.

John Lennon - Instant Karma - Top Of The Pops 1970
Afbeelding
http://www.youtube.com/watch?v=62Wxm-7Bpfk

- - - - - - - - - -
Karma (Sanskriet कर्म van de wortel kṛ, "doen", actie, effect, bestemming) (Pāli: Kamma) is een begrip uit het hindoeïsme en het boeddhisme, dat het idee inhoudt dat alles wat we doen, denken en zeggen weer bij ons terug komt. Karma omhelst de volledige cyclus van oorzaak en gevolg.

Karma is de som van alle individuele impulsen, gedachten, woorden, handelingen in heden verleden en toekomst. Het effect daarvan creëert de ervaringen (van heden, verleden en toekomst) en maakt ieder individu verantwoordelijk voor het eigen leven, vreugde en pijn, voor zichzelf en voor anderen.

In de religies die van reïncarnatie uitgaan breidt karma zich uit door het huidige en de vele vroegere en latere levens.

Karma wordt gezien als een natuurwet. Het is de wet van "actie en reactie". Er is dus niet een God die meteen straft, maar in de natuur is een inherent evenwichtsmechanisme aan het werk. De natuur zoekt in alles het evenwicht vanzelf. Een gunstige handeling heeft van nature gunstige gevolgen voor de ontwikkeling, en slechte (amorele) acties hebben slechte of onplezierige gevolgen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Karma
- - - - - - - - - -

Als ik Bono dus goed begrijp, plaatst hij (Bono) zichzelf boven "instant karma". Als het karma niet opschiet, dan is de wraakzuchtige, in liefde gelovende Bono eerder.
Geen idee of Bono het zo bedoeld heeft, maar hij (Bono) veroordeelt zichzelf op deze manier. Misschien is het tijd voor een 'God Part III', met: "I don't believe in Bono".
Hoewel de cyclus zich dan herhaalt, omdat ook dit een oordeel is. Tenzij men zingt: "I believe in war." :/

Hieronder een link naar een uitvoering van 'Imagine' door John Lennon, naar verluidt zijn laatste live-optreden voor een publiek. (June 10th 1975. Anderen claimen 1979.)
In de reacties van Youtube-bezoekers staat dat Bono heeft gezegd 'Imagine' zijn (Bono's) minst favoriete nummer is:

- - - - - - - - - -
Imagine - John Lennon [live in red clothes]
Afbeelding
http://www.youtube.com/watch?v=_xjw-l673UI

Comments & Responses

lenmac71 (6 months ago)
i love lennon but that seemed pretty cheesy to me.

[...]

cockerboy (6 months ago)
Just because this song is so overused, I think some people dont appreciate it anymore. I understand. Bono says its his LEAST fav John Lennon song.RIP BROTHER

[...]

lesbos1 (5 months ago)
Yeah, but who cares what Bono says, he's a prat.
- - - - - - - - - -

"Bono says..." Alsof iedereen Bono kent en hem accepteert als een muziekkenner. Ik moest ontzettend lachen om de reactie "who cares what Bono says".
Weet jij de bron van Bono's opmerking? Ik vraag me af waarom het lied 'Imagine' veroordeeld zou moeten worden door Bono. Te meer omdat Bono zelf zou mogen willen dat hij zo'n tekst zou kunnen schrijven. John Lennon zingt over vrede voor alle mensen. Bono zingt mijns inziens voor zijn eigen parochie: mensen die geloven in de god van Israël en in Jezus. Corrigeer me als ik het mis heb.

Stephan schreef:Dit nummer wekt me de indruk dat U2 ‘cool’ wil zijn, en daarmee gaan ze rechtstreeks tegen hun principes in.
In feite doet U2 hetzelfde tijdens de ZooTv tour en de bijhorende albums, maar daar neem ik het met een korrel zout, omdat het eerder satirisch of kritisch bedoeld is.

Cool zijn tegen principes van U2? Sinds 'Achtung Baby' vind ik dat stoer popsterrengedrag hun handelsmerk is geworden. Als dat een satire is, kan ik ook de superster uit gaan hangen. Zogenaamd niet echt, maar ondertussen wel mooi profiteren van die status.
Ik laat duizenden mensen klappen voor mij, en ik geniet er zichtbaar van. Maar dat is natuurlijk toneel. En al die Anton Corbijn-foto's waarop ik rondloop als een zelfverklaard kunst-object, dat is al 20 jaar een parodie...
Nee, ik kan daar niet in meegaan. Ik vind dat Bono de boel in de maling neemt en zichzelf als een soort van messias neerzet, als een slechte wannabe-Jezus. Hij zou beter moeten weten, vind ik.

Stephan schreef:Hier een ontleding van ‘God Part II’ door fans (dus objectief): [...]

Objectief? Fans zijn per definitie subjectief, zou ik zeggen.

“God part II is the sequel to the original song of John Lennon "God", in that song Lennon explains his abberration to the whole world (including the Beatles, the Pope, the Government, etc), sating that what he only believes in is Love; the Lennon version truly sums up the vision of the young people during the sixties and first half of the seventies.

Interessante visie.

Bono, on the other hand, makes a second part of the song that in my oppinion tries to make show all the people which lived in the era of the 60's and 70's that they have forgotten the principles they defended in their youth and act exactly the opposite way, you could see an example of these in the phrase don't believe in riches but you should see where I live, it can also be seen that Bono tries to make all of us see the importance of the future over the sublimation of the past: don't believe in the sixties, the golden age of pop, you glorify the past, while the future dries up. His conclussion, is the same as the one that Lennon had: I believe in love.

De regel "don't believe in riches but you should see where I live" vind ik op Bono zelf slaan. Je zou evengoed kunnen zeggen dat Bono zijn eigen principes is vergeten en zich tegenovergesteld gedraagt.
Bij Bono vind ik dat erger dan bij Lennon. Omdat Bono zich regelmatig profileert als een christen. Lennon daarentegen, moest het hebben van zichzelf. Ik vind dat je beter kunt falen als atheïst dan als christen.
Maar nogmaals, ik ben daar fundamentalistisch in. En ontzettend cynisch. Stel je voor dat Jezus terug zou komen tijdens een U2-optreden... Dan zal hij toch even moeten wachten tot het publiek klaar is met klappen voor Bono.

Mijn voorkeur gaat uit naar anti-helden. Zoals John Frusciante die knettergek werd van mensen die hem als een poster behandelden. Frusciante is ook een superster, maar ik vind hem in interviews overkomen als een gewoon mens, terwijl Bono zich als een heilige gedraagt.
Wat mij ontzettend stoort is dat bij Free Record Shop een boek over Bono te koop was waarop een gezonnebrilde Bono met een sigaar te zien is. Waar is hier de voorbeeldfunctie?
Wat mij betreft is Bono een commerciële tv-dominee. De boodschap kan goed zijn, maar het komt namaak en hypocriet over.

Ik vind dat Phil Collin's Genesis dit soort toestanden treffend heeft getoond in 'Jesus He Knows Me':

Genesis - Jesus He Knows Me
Afbeelding
http://www.youtube.com/watch?v=aD7jZIQWXuE

In short, critics of Goldman contend that along with missing the cultural and artisitic significance of Elvis and the Beatles, Goldman essentially highlighted the worst he saw in each man, turning them into monsters rather than human beings.
In an interview Dan Eliot have on tape, Bono says This same Ass%$&^ is writing a book about John Lennon... Hence the line Instant Karma's gonna get him, if I don't get him first!.

Over wraakzucht gesproken, zou Goldman een biografie over Bono kunnen schrijven?

The singer Bono is referring to in the lines: Heard a singer on the radio late last night, He says he's gonna kick the darkness 'til it bleeds daylight is Canadian singer-songwriter Bruce Cockburn, from his song Lovers in a Dangerous Time.

Wat is de betekenis van deze verwijzing? Heeft dit iets met Lennon te maken?

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:[...] ik zou niet weten waarom Bono zich zou bemoeien met andermans lied, dat een mening verkondigt waar hij zelf heel anders over denkt. Om dan een "part II" te maken vind ik best brutaal.

Dat is wat meer mensen van ‘Rattle & Hum’ vonden. U2 waande zich te groot door zich op de hoogte van grootheden als The Beatles, Jimi Hendrix, Bob Dylan en B.B. King te stellen. Ikzelf zie weinig problemen met het coveren van liedjes van grootheden, of met het samenspelen met die grootheden. Alleen bij het maken van een vervolg, zoals bij ‘God Part II’, krijg ik kromme tenen.

Door het noemen van grootheden, en met name Jezus, kun je jezelf gezag geven. Dat is vaak het geval met het geven van citaten en verwijzingen. Zo van: O, hij houdt van Jezus, dus dan zal hij ook wel goed zijn. En hij kent Jimi Hendrix, Bob Dylan, (etc.). Dat zijn muziekhelden, dus dan zal U2 ook wel goed zijn.
Dat is wat ik name-dropping noem. Gezag ontlenen aan andermans naam en faam. Daarom krijg ik steeds meer de pest aan mezelf als fan van Barks, Nijgh, Barrett, etc.

Zoals Barrett zingt in Pink Floyd's 'See Emily Play':
"Emily tries but misunderstands,
she's often inclined to borrow somebody's dreams 'til tomorrow."

En nu leen ik dus Barrett's dromen... Om maar aan te tonen hoe smal het pad is.

Stephan schreef:Bono noemde ‘Achtung Baby’ ‘het geluid van vier mannen die de Joshua Tree omhakken’.

Ik vind zulke commentareren interessant. Zoals ook Roger Waters van Pink Floyd die vraagt of iedereen de LP 'Atom Heart Mother' in de vuilbak kan gooien. Tuurlijk, denk ik dan, maar stuurt hij mij dan mijn geld terug?
Maar inderdaad, 'Achtung Baby' klinkt anders dan 'The Joshua Tree'. Ik heb trouwens begrepen dat Bono in de tour van 'The Joshua Tree' zijn stem onherstelbaar kapot heeft gezongen. Dat zou een extra verschil zijn.

Stephan schreef:Ik heb ‘Angel of Harlem’ altijd gezien als een liefdeslied. Met het idee dat de hoofdpersoon iemand tegenkomt die hij niet uit zijn hoofd krijgt. “Soul Love, and this love won’t let me go-o-o-o-, So Long, Angel of Harlem”. In de zin van ‘You’re Beautiful’, van James Blunt. Alleen misschien dat Bono meer door een engelachtige stem gefascineerd wordt dan door een engelachtig uiterlijk, zoals Blunt.
Vergis ik me, of is ‘Billie Holiday’ een zij? Billie is volgens mij een jongensnaam.

Billie Holiday is een vrouw. Maar wat is het verschil dan?

- - - - - - - -
Billie Holiday (werkelijke naam: Eleonora Fagan Gough), (Philadelphia, 7 april 1915 – New York City, 17 juli 1959) wordt algemeen beschouwd als één van de belangrijkste en meest invloedrijke Amerikaanse jazz- en blueszangeressen van haar tijd. Ze werd, behalve als Billie Holiday, ook bekend onder de door Lester Young voor haar geopperde bijnaam Lady Day. Billie, op haar beurt, was verantwoordelijk voor Young's bijnaam Pres (afkorting van President).
http://nl.wikipedia.org/wiki/Billie_Holiday
- - - - - - - -

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Wat mij stoorde aan het begin van het (PopMart?) live-fragment wat je een keer op McDuck toonde, was de manier hoe U2 zichzelf laat vereren in een live-optreden door als vier supersterren, uitvoerig applaus te ontvangen.

Ikzelf vat deze overdreven vorm van overdreven zelfverering op het uitdrukken van verwarring die faam met zich meebrengt. Ik heb een interview gedownload uit de tijd van ZooTv waarin Bono op een snobberige manier duidelijk maakt dat hij teveel betaalt krijgt, dat U2 de muziek dient en dat alles door aanbidders en platenmaatschapijen uit zijn proporties wordt geblazen.

Zoals Pink Floyd in het lied 'Money' zingt, vinden mensen geld de wortel van het kwaad, maar ze zullen er niets van weggeven.
Als Bono een anti-held statement maakt, gaat dat volledig langs mij heen. Ik vind het maar makkelijk om rijkdom te verfoeien en vervolgens een verkwikkende duik in het privé-zwembad te nemen. Vooral als onlangs in het nieuws gemeld wordt dat Bono probeert om belastigen boekhoudkundig te omzeilen.

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Onlangs kreeg Bono kritiek omdat hij probeert om de Ierse belasting te ontduiken via een constructie.

Net als de Stones, geloof ik. Beide bands hebben een kantoor in Amsterdam geopend, omdat hier in Nederland bands veel meer profiteren van roaylities.

Verschil tussen The Rolling Stones en U2 is dat de Stones (volgens mij) hebben gekoketteerd met satanisme en hedonisme. Dat zou haaks staan op de boodschap van U2.

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Ik denk dat popsterren als Lennon en Bono beter na moeten denken voordat ze gaan koketteren met religieuze figuren zoals Jezus.

Mee eens. Maar ik vind een aantal nummers waarin Bono over God of Jezus zingt juist wel weer heel mooi. Zoals “40” en ‘Yahweh’. Het gaat mij erom dat Bono meent wat hij zingt.

Bono zal best menen wat hij zingt, maar dat is geen criterium voor waarheid. Wellicht is president George Bush ook oprecht en meent hij wat hij zegt. Het blijft om menselijk gedrag gaan. Mensen zijn vaak hypocriet. Volgens christelijke geschriften maakt Jezus daarin het verschil. Dus als je met geloof in Jezus gaat koketteren verwacht ik een zelfreflectie. Nu komt het op mij over alsof Bono zichzelf als een gezant van god en Jezus ziet. En als ik dan die zonnebril, die sigaar en die rijkdom zie, dan word ik een beetje misselijk.
Ik vind veel muziek van U2 goed, inclusief een aantal over god en Jezus. Het is mijn fundamentalisme waardoor ik me uitgedaagd voel. Bono gaat z'n gang maar, evenals Madonna met haar kruisiging, maar dan wil ik ook mijn zegje kunnen doen. Dat is vrijheid van meningsuiting.
Is Bono ooit weleens kritisch ondervraagd over zijn religieuze uitingen? Of een ander lid van U2? En wat is hun geloofsrichting?

Stephan schreef:Yahweh is het laatste nummer van 'How to Dismantle An Atomic Bomb' (tenminste, buiten de 'Fast Cars' bonus die in sommige landen bij het album inbegrepen zit). Het is een religieus nummer, maar niet op de sarcastische manier zoals U2 op Pop (Wake Up, Dead Man) doet. Integendeel, Bono stelt zich op als iemand die in alles afhankelijk van God is.
Het laatste vers gaat volgens mij over Jeruzalem, en de strijd die men daarom voert.

Waar ik moeite mee heb, is dat Bono hier naar een naam van god verwijst. Ik heb begrepen van een aantal canonieke en apocriefe geschriften, dat god onnoembaar is. Het liefst zou ik spreken van "onnoembare". Probleem is dat er dan toch weer sprake van een benoeming is.

Qua tekst en muziek doet het lied 'Yahweh' me weinig. Hoewel ik de stelling dat er eerst duisternis is en daarna licht, wel interessant vind. Dat springt eruit voor mij. Ergens in het apocriefe 'Evangelie volgens Filippus' staat dat de winter aan de zomer vooraf gaat. Op dit moment kan ik het zo gauw niet vinden. Wel de bewering dat het winter wordt als de geest van de wereld waait, en zomer als de Heilige Geest waait. (85)
Over zonneschijn die na regen komt heb ik mijn twijfels. (Zomer na winter.) Ik ben fatalistisch en eigenwijs genoeg om te stellen dat na zonneschijn toch weer regen komt. Maar de gedachte dat de "geest van de wereld" voor winter zorgt, daar kan ik me wel in vinden. Het sluit aan bij mijn groeiende afkeer van materialisme.

Wellicht verklaart dat veel van mijn gezanik. Vooropgesteld dat ik een onverbeterlijke zeur ben.
Zo heb ik aan een gereformeerde "Samen Op Weg" dominee gevraagd waarom hij op vakantie zou willen gaan, als hij volgens zijn geloof na dit leven een eeuwig leven heeft. Mijn stelling is dat het vreemd is om vakantie te willen hebben in het relatief korte moment dat je werk op aarde hebt te doen. Relatief gezien ben je een seconde op aarde en heb je daarna eeuwige vakantie. En dan wil je ook nog eens vakantie in die seconde?

Hypocriet aan mij is dat ik zelf makkelijk leef. Met veel gescheeuw en weinig wol. Misschien zie ik mezelf in Bono. Ik verfoei materialisme, maar waarom zit ik dan achter een computer? En waarom koopt ik CDs en DVDs? Omdat ze in de aanbieding waren? Jajaja. Slap excuus.
Mag zo'n persoon (ik dus) oordelen over wat een ander doet? Nee, maar ondertussen doe ik het toch.

Om terug te komen op religie en muziek: Wat vind je van 'Clear White Light' van Lindisfarne? Ik interpreteer het zoals ik de LP 'Boy' van U2 interpreteer. Namelijk als gospelmuziek zonder namen te noemen. Zo kan ik op een gospelachtige manier uit mijn dak gaan zonder vrees dat ik iemand voor het hoofd stoot. Wie weet denkt een atheïst dat het heldere witte licht over de zon gaat. Zulke samenbrengende muziek vind ik het mooist. Een soort van omgekeerde Babylonische spraakverwarring.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » wo sep 13, 2006 5:05 am

U2 - Yahweh
[...]
Take this soul
Stranded in some skin and bones

Wordt hier bedoeld dat de ziel al bestond voordat deze in een aards lichaam terechtkwam? Of lees ik er nu teveel in?

Ik vind het interessant om op religieuze teksten in te gaan, dat moge duidelijk zijn, maar mijn paranoia is dat ik nooit weet wie er aanstoot aan kan nemen. Ik ben alleen bang voor de mensen, wat dat betreft. Inclusief mijzelf. De kans is te groot dat ik een uitglijder maak die nergens voor nodig is. Dan neem ik aanstoot aan mijn eigen opmerkingen.
Zo baal ik dat ik blijkbaar 'Wake Up Dead Man' voor je heb verpest. Zelfs al vind ik dat mensen zelf kritisch moeten zijn en tegenstand moeten geven voordat ze andermans mening overnemen. Het zou makkelijk zijn om te stellen dat het iemands eigen fout is als hij/zij mijn mening klakkeloos kopieert, maar daarmee blijf ik toch met een schuldgevoel zitten. (Om vervolgens toch weer de mist in te gaan.)
Het interessante van schizofrenie is dat ik dan een cynische gedachte heb die zegt: "Ben je nu tevreden? Andermans plezier verpesten?"

Welk doel dien ik, door ongevraagd te oordelen over een ander? Wie is ermee gebaat?
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Robb_K » ma okt 30, 2006 10:19 am

Ik heb geluistered op Amerikanse Rhythm And Blues, Blues, Jazz, Gospel and Soul music sinds 1950, (tot 1972 of zo). Ik heb gehoord meer dan een million liedjes. Daarvoor, ik kan niet maar een favorite lied kiezen. Ik heb meer dan een duizend favoriten (of meer)! Vandaag, ik den mijn favorite is "I'll Come Running"-door Carolyn Crawford (Motown 1064). Morgen-Quién Sabe? Misschien "Look Out Mabel"-G.L. Crockett? "Crossroads Blues"-Robert Johnson? "The Screaming Cowboy"-Donald Duck and The Donaldists?
Wat? Geen Carl Barks op dit forum? Bah!
Avatar gebruiker
Robb_K
Member
 
Berichten: 92
Geregistreerd: di apr 18, 2006 3:44 pm
Woonplaats: Los Angeles VSA/Muenchen Duitsland

Berichtdoor Daniel73 » za jan 27, 2007 6:23 pm

En dan nu, in onze reeks 'Muziek, -zieker, -ziekst': The Velvet Underground.
Zónder kunstmatige herhalingen/verlengingen door YouTubers.

Van de LP 'The Velvet Underground & Nico', 1966:

The Velvet Underground - Waiting For The Man
http://www.youtube.com/watch?v=1UpFGoJHwLI
De uitvinders van de low-fi. Dit nummer gaat volgens mij over een junk die op een dealer wacht. ("I'm feeling good, I feel o so fine. Until tomorrow, but that's just another time.")

The Velvet Underground & Nico - The Black Angels Death Song
http://www.youtube.com/watch?v=lOVefrPt2t0
'The Black Angel's Death Song' is een van de vagere nummers op de LP. Wat mij aanspreekt is electrische viool van John Cale die een duistere sfeer neerzet. Alsof ik in een regenachtige nacht door een slechtverlichte tunnel loop. Kent u dat gevoel?
Het verhaal gaat dat The Velvet Underground een keer tijdens een optreden gedreigd werden met ontslag als ze dit nummer er nog eens live zouden spelen. Waarop ze ter plekke een lange versie gingen spelen. Waarna ze dus werden ontslagen.

Van de LP 'Loaded', 1970:

velvet underground - who loves the sun
http://www.youtube.com/watch?v=zDEaJthEwjo
Om bij te komen van voorgaande nummers. Een voor The Velvet Underground uitermate commercieel deuntje. Gezongen door Doug Yule. (Vervanger van John Cale.)

Live, van de reünie uit 1993:
The Velvet Underground "The Gift" 1993
http://www.youtube.com/watch?v=wQFpFGOmLDU
10:37 (!) Dat ze dit live gespeeld hebben. Origineel komt uit 1968, van de LP 'White Light White Heat'. Een bizar verhaal van Lou Reed, opgelezen over een instrumentaal nummer. Ik heb weinig met de reünie-tour, omdat Lou Reed me veel te lui zingt. Maar 'The Gift' wordt opgelezen door John Cale en doet wat mij betreft oude tijden herleven.
Het verhaal gaat over een jongen (Waldo) die zichzelf als postpakket naar zijn verhuisde vriendin (Marcia) stuurt, die juist blij is dat ze van hem af is. Ze is sjacherijnig dat ze een pakket van hem krijgt. En als ze na veel moeite de doos niet open kan krijgen, besluit ze het met een mes te doen...

Op YouTube staat verder o.m. het nummer 'Sunday Morning', van 'The Velvet Underground & Nico'. Maar die is met 05:51 volgens mij door knippende en plakkende YouTubers verlengd. Op de LP duurt het nummer 02:55. Dat is bijna de helft.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » za jan 27, 2007 6:50 pm

Daniel73 schreef:Live, van de reünie uit 1993:
The Velvet Underground "The Gift" 1993

Hieronder een transcriptie van de tekst van de 'The Gift', zoals aangetroffen internet. Geen idee in hoeverre de tekst klopt. Dat is altijd een probleem.


================================
"The Gift"
================================
album _White Light/White Heat_
(The Velvet Underground, 1968)

written by
Lou Reed/John Cale/
Sterling Morrison/Maureen Tucker
================================


Waldo Jeffers had reached his limit.
It was now mid-August,
which meant that he had been separated from Marsha
for more than two months.
Two months,
and all he had to show were three dog-eared letters
and two very expensive long distance phone calls.
True when school had ended
and she had returned to Wisconsin
and he to Locust, Pennsylvania
she had sworn to maintain a certain fidelity.
She would date occasionally but merely as amusement.
She would remain faithful.
But lately, Waldo had begun to worry.
He had trouble sleeping at night,
and when he did, he had horrible dreams.
He lay awake at night,
tossing and turning underneath his pleated quilted protector,
tears welling in his eyes
as he pictured Marsha,
her sworn vows overcome by liquor
and the smooth soothing of some Neanderthal,
finally submitting to the final caresses of sexual oblivion.
It was more than a human mind could bear.
Visions of Marsha's faithlessness haunted him.
Daytime fantasies of sexual abandon permeated his thoughts,
and the thing was,
they wouldn't understand how she really was.
He, Waldo, alone understood this.
He had intuitively grasped every nook and cranny of her psyche.
He'd made her smile,
she needed him,
and he wasn't there.
(Ahh)

The idea came to him on the Thursday
before the Mummer's parade was scheduled to appear.
He'd just finished mowing and edging Edison's lawn for a dollar fifty
and then checked the mailbox
to see if there was at least a word from Marsha.
There was nothing but a circular from
The Amalgamated Aluminum Company of America
inquiring into his awning needs.
At least they cared enough to write.
It was a New York company.
You can go anywhere in the mails.
Then it struck him.
He didn't have enough money to go to Wisconsin
in the accepted fashion, true, but why not mail himself?
It was absurdly simple.
He would ship himself, parcel post special delivery.

The next day Waldo went to the supermarket
to purchase the necessary equipment.
He bought masking tape, a staple gun,
and a medium sized cardboard box
just right for a person of his build.
He judged that with a minimum of jostling,
he could ride quite comfortably.
A few airholes, some water, perhaps some midnight snacks,
and it would probably be as good as going tourist.

By Friday afternoon, Waldo was set.
He was thoroughly packed and the post office
had agreed to pick him up at three o'clock.
He had marked the package "fragile"
and as he sat curled up inside,
resting on the foam rubber cushioning he'd thoughtfully included,
he tried to picture the look of awe and happiness on Marsha's face
as she opened her door,
saw the package,
tipped the deliverer,
and then opened it to see her Waldo finally there in person.
She would kiss him,
and then maybe they could see a movie.
If he'd only thought of this before.
Suddenly rough hands gripped his package
and he felt himself borne up.
He landed with a thud in a truck and was off.

Marsha Bronson had just finished setting her hair.
It had been a very rough weekend.
She had to remember not to drink like that.
Bill had been nice about it, though.
After it was over, he said he still respected her,
and after all it was certainly the way of nature,
and even though, no, he didn't love her,
he did feel an affection for her.
And after all they were grown adults.
Oh, what Bill could teach Waldo.
But that seemed many years ago.

Sheila Klein, her very very best friend
walked in through the porch screen door
and into the kitchen.
"Oh God, it's absolutely maudlin outside."
"Ahh, I know what you mean, I feel all icky."
Marsha tightened the belt on her cotton robe
with the silk outer edge.
Sheila ran her finger over some salt grains on the kitchen table,
Licked her finger and made a face.
"I'm supposed to be taking these salt pills, but"
she wrinkled her nose
"they make me feel like throwing up."
Marsha started to pat herself under the chin,
an exercise she'd seen on television.
"God, don't even talk about that."
She got up from the table and went to the sink,
where she picked up a bottle of pink and blue vitamins.
"Want one? Supposed to be better than steak,"
and then attempted to touch her knees.
"I don't think I'll ever touch a Daiquiri again."
She gave up and sat down,
this time nearer the small table that supported the telephone.
"Maybe Bill will call,"
she said to Sheila's glance.
Sheila nibbled on her cuticle.
"After last night, I thought you'd be through with him."
"I know what you mean.
My god, he was like an octopus, hands all over the place!"
she gestured raising her arms upwards in defense.
"The thing is,
after a while you're tired of fighting with him you know,
and after all I didn't really do anything Friday and Saturday,
so I kind of owed it to him, you know what I mean."
She started to scratch.
Sheila was giggling with her hand over her mouth.
"I tell you, I felt the same way and even, after a while,"
here she bent forward in a whisper,
"I wanted to."
Now she was laughing very loudly.

It was at this point that Mr. Jameson,
of the Clarence Darrow Post Office,
rang the doorbell of the large stucco-covered frame house.
When Marsha Bronson opened the door,
he helped her carry the package in.
He had his yellow and his green slips of paper signed,
and left with a fifteen cent tip that Marsha had gotten out
of her mother's small beige pocketbook in the den.
"What do you think it is?"
Sheila asked.
Marsha stood with her arms folded behind her back.
She stared at the brown cardboard carton
that sat in the middle of the living-room.
"I don't know."

Inside the package, Waldo quivered with excitement
as he listened to the muffled voices.
Sheila ran her nail over the masking tape
that ran down the center of the carton.
"Why don't you look at the return address and see who it's from."
Waldo felt his heart beating.
He could feel the vibrating footsteps.
It would be soon.
Marsha walked around the carton and read the ink-scratched label.
"Ahh, God, It's from Waldo!"
"That schmuck," said Sheila.
Waldo trembled with expectation.
"Well, you might as well open it," said Sheila,
and both of them tried to lift the stapled flap.
"Oaah", said Marsha groaning,
"he must have nailed it shut."
They tugged on the flap again.
"My god you need a power drill to get this thing open."
They pulled again.
"You can't get a grip."
They both stood still breathing heavily.
"Why don't you get a scissor," said Sheila.
Marsha ran into the kitchen,
but all she could find was a little sewing scissor.
Then she remembered that
her father kept a collection of tools in the basement.
She ran downstairs,
and when she came back up,
she had a large sheet-metal cutter in her hand.
"This is the best I could find."
She was very out of breath.
"Here, you do it, I think I'm gonna die."
She sank into her large fluffy couch and exhaled noisily.
Sheila tried to make a slit between the masking tape
and the end of the cardboard flap,
But the blade was too big and there wasn't enough room.
"Goddamn this thing,"
she said feeling very exasperated.
Then, smiling,
"I got an idea."
"What?" said Marsha.
"Just watch," said Sheila, touching her finger to her head.

Inside the package,
Waldo was so transfixed with excitement
that he could barely breathe.
His skin felt prickly from the heat
and he could feel his heart beating in his throat.
It would be soon.

Sheila stood quite upright
and walked around to the other side of the package.
Then she sank down to her knees,
grasped the cutter by both handles,
took a deep breath,
and plunged the long blade
through the middle of the package,
through the masking tape,
through the cardboard,
through the cushioning,
and right through the center of Waldo Jeffers' head
which split slightly
and caused little rhythmic arcs of red
to pulsate gently in the morning sun.

- - - - - - - -

http://ww21.tiki.ne.jp/~wildside/tabs/the_gift.html
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » di feb 13, 2007 5:28 am

Uit het topic 'PunBB':
http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewtopic.php?p=4301#p4301

2007-02-04 22:49:23, Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Ik ken The Ramones amper. Eigenlijk alleen van naam. Ze komen een beetje carnaval-achtig op me over.

Ik heb laatst een verzamel CD van ze gekocht, wat toegegeven nogal een miskoop was. Af en toe had ik het idee dat er een nummer per ongeluk twee keer op de CD gedrukt was, maar het bleek om verschillende nummers te gaan. Het is één brei powerchords, onverstaanbaar gekweel, eentonige gitaarvolgende bas en uptempo drums. Kortom punkrock :). Ik dachte aanvankelijk dat elke punkrockband een beetje klonk als het vroege U2.
Ik heb laatst ook een album van de Sex Pistols gekocht (‘Never mind the Bullocks’). Ongeveer hetzelfde verhaal, al zijn de Pistols wat muzikaler.

Van de Sex Pistols en van Lydon's PiL heb ik nog niets. Zo'n 16 jaar geleden had ik 'Bollocks' op een cassette maar dat deed me toen nog weinig, als geheel, in tegenstelling tot Nirvana's 'Nevermind'.
Op YouTube kom ik een aantal linken tegen die ik interessant vind. De single 'Anarchy in the UK' met de beruchte binnenkomer'"I am an anti-Christ". Een live-optreden om de (Engelse) koningin te pesten. Toentertijd maakte dat meer indruk dan nu, zo tegen het koningshuis ingaan. En een filmpje waarin gitarist Steve Jones een aantal gitaar-riffs voordoet.

Wat ik o.m. waardeer is de muzikale rebellie, zoals ergens tijdens het optreden de wilde feedback die maar ongecontroleerd door blijft krijsen tot ver voorbij het punt waar volgens mij later zelfs Kurt Cobain knarsentandend zou stoppen.

Sex Pistols - Anarchy in the UK (Studio Version)
http://www.youtube.com/watch?v=4bM_l443VV4

Sex Pistols 1977 (1 of 2)
http://www.youtube.com/watch?v=gKapiH_GVRk
Sex Pistols 1977 (2 of 2)
http://www.youtube.com/watch?v=7YCNWBQ1YOg
YouTube-info: Live on boat trip queens jubilee

Steve Jones (Sex Pistols) Riffs
http://www.youtube.com/watch?v=kj0DQ66JVMA
YouTube-info: Learn to play the Pistols way...

Wikipedia:

Sex Pistols - Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols
http://en.wikipedia.org/wiki/Never_Mind_the_Bollocks%2C_Here%27s_the_Sex_Pistols

Sex Pistols - Spunk (bootleg album)
http://en.wikipedia.org/wiki/Spunk_%28Sex_Pistols_album%29
"Spunk was also released on 17 July 2006 by Sanctuary Records in its original vinyl format (CMQLP1395, limited to 1,000 copies), complete with studio chatter. The CD version (CMRCD1376) included the three bonus tracks from the original No Future UK? bootleg."

Ik heb begrepen dat Spunk, ook wel "alternative debut album" genoemd, volgens liefhebbers een aantal betere versies bevat van 'Never Mind the Bollocks'. Het bevat de baslijnen van oorspronkelijke bassist Glen Matlock, die niet werden overgenomen door Steve Jones op 'Bollocks'.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » do jul 05, 2007 12:55 am

Uit de discussie 'Welk liedje draai je nu topic 3.0':

John Frusciante - Unknown
http://www.youtube.com/watch?v=HDaaAneJP5I
VPRO Frusciante-documentaire (1994)

John Frusciante - Untitled #11
http://www.youtube.com/watch?v=0uKwM4zRURM
VPRO Frusciante-documentaire (1994)

2007-06-30, Rockerduck schreef:[Over 'Unknown'] Ik kan hier niet enthousiast over raken. Als je een fan bent, zal dat waarschijnlijk heel anders liggen, omdat je dan totaal anders naar zulke fragmenten kijkt. Maar voor een geïnteresseerde buitenstaander zoals ik heeft het muzikaal gezien geen enkele waarde. Het is fascinerend om te zien hoe de nu werelberoemde en energiek ogende megaster Frusciante er toen bij lag, maar muzikaal is het een kwelling. Ik kan niet eens verstaan wat hij 'zingt'. Noem het maar rustig schreeuwen. Als ik op een zaterdagnacht ga stappen, hoor ik hetzelfde gebral van een bende dronkelappen.

bron: http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewtopic.php?p=5465#p5465

Een ketter die zich weigert te bekeren tot John Frusciante? Ontsteek de brandstapel!

Waar ga jij dan stappen als je een bende Frusciantes in levende lijve tegenkomt? Huh? :) Dat mochten die dronkenlappen willen. De documentaire-maker Bram van Splunteren heeft over die ontmoeting gezegd dat het opmerkelijk was hoe intelligent Frusciante toen was ondanks zijn verval, en dat dit de documentaire interessant maakte.

Wat betreft 'Untitled #11' vind ik dat je die intelligentie kunt horen in de tekst waarvan ik in in ieder geval de eerste regel en de laatste twee regels meen te verstaan:

Untitled #11

Sold a hole to a disaster
Nail the strong winds tied to a door
Know the crimes that stick in thru
Unfastened belts on your heart
And I've never been very smart
But I connect you with your shadow

bron: http://jftab.free.fr/html/lyrics/niandra_lades/untitled_11.htm

untitled#11 - john frusciante [Niandra LaDes]
http://www.youtube.com/watch?v=ziwk9UVBv5E
Hier de versie van de thuis-opgenomen CD 'Niandra Lades & Usually Just A T-Shirt' (1994).
Met een chaotisch intro. Zoals de hele CD chaotisch en slordig is, in een recensie getypeerd als "uneasy listening".
Het zingen begint bij 1:05. Na wat gerommel bij de microfoon. Alsof hij er ter plekke naar grijpt.

Voordat dit als junkietroep van een dronkenlap wordt weggezet, valt volgens mij niet te negeren hoe briljant deze geniale gek deze junkietroep in elkaar zet. Oke, hij is er de weg kwijt. Oke, hij is schaamteloos slordig. Maar voor hoeveel kunstwerken geldt dat?
Ik zie de VPRO-documentaire en de CD als openhartig en confronterend. Op het eerste gezicht is het spuuglelijk. Alsof je in een muzikale achterbuurt terecht komt. Maar moet muziek perse nuchter en gladjes zijn? Zelf was ik aanvankelijk sceptisch over de CD, die ik als een curiositeit had gekocht. Volgens artikel in een 'Oor'-magazine over "geniale gekken" ging het om een verzameling veelbelovende aanzetten, maar ik vond het maar rommelig. Totdat ik bij herbeluistering steeds meer hoorde hoe, mijns inziens, briljant de slordigheid in elkaar zit. Frusciante is een dusver ervaren muzikant dat hij zelfs in een dal toch in staat is om een kunstwerk neer te zetten, dat je best lelijk mag vinden.
Zelf heb ik veel met de rauwe punk-achtige benadering. Het idee alleen al dat hij dit grotendeels opnam in zijn huiskamer. En de rommeligheid die hij in de opnames heeft gelaten. Maar ook los van dat vind ik een lied als 'Untitled 11' een kunstzinnig inzicht geven in hoe een menselijke geest bij de afgrond kan balanceren. Hoezeer Frusciante toentertijd ook meende dat hij gelukkig is. Wat zijn verval benadrukte, omdat hij er naar menselijke maatstaven slecht aan toe was.
Als ik in die chaos dan de volgende regels ontwaar dan ben ik geraakt als bij een confronterende World Press Photo:

Sold a hole to a disaster
[...]
And I've never been very smart
But I connect you with your shadow

Iemand die zoiets in tekst en muziek weet te vangen is volgens niet zomaar een dronkenlap. En al was hij het wel, zelfs dan nog: Hij heeft een gat aan een ramp verkocht. Hij is nooit erg slim geweest. Hij verbindt je met je schaduw.

Van zo'n betoog kan ik een brok in m'n keel krijgen. De bekentenis dat hij nooit erg slim is geweest. "Maar ik verbind je met je schaduw."

Zelfs alleen die paar regels maken de rommel goed. Frusciante zingt niet van een afstandje over de zelfkant, hij kruipt er doorheen terwijl de bandrecorder meeloopt.
Pijnlijk authentiek.

Maar misschien zegt het veel over de luisteraar, en is het beter om er niets in te herkennen. Misschien is het muziek voor wie uit een raam wil springen en daartoe een laatste overtuiging zoekt dat het leven toch al een vrije val is.
Was Lou Reed's LP 'Berlin' een plaat om te janken, dan is Frusciante's zelfdestructieve werk om hysterisch te dreinen. Van lelijkheid en schoonheid. Hoe mensen de weg kunnen kwijtraken en hoe gevaarlijk dichtbij de afgrond dan is. Ook voor miljonairs zoals Frusciante (en Reed).
Het gevoel dat ik ermee heb is dat ik een dronkaard tegenkom die ineens iets zinnigs zegt, waar ik dagen mee bezig ben: "I connect you with your shadow".

Het is voor mij de gelukkige triestheid van een gek die soms meer inzicht heeft dan een "gezond" mens kan verdragen.
Alsof, zoals ik het interpreteer, zo'n regel kan betekenen dat zelfdestructie een schaduw is die ieder mens met zich meedraagt.
En als ik dat er zelf van maak, toont het aan hoe inspirerend ik een artiest als Frusciante vind. :)

Vandaag is hij het, morgen kan ik het zijn. Zo'n gevoel. Confronterend. De eerste reactie is gauw doorlopen. Rot op met je schaduw. Totdat je stilstaat en ontdekt dat je zelf die persoon geweest had kunnen zijn, in die afgrond. Want wie kiest er vrijwillig voor om zo te leven? Dan moet je wel heel gek zijn. En als het een miljonair kan overkomen, wat kan Jan Modaal dan meemaken in die afgrond? Een cliché als armoedzaaier gaat bij Frusciante niet op. Stel je voor dat je zo'n dronken verdwaalde zwerver treft die zo vet miljonair is, hoeveel troostelozer kan het leven dan zijn? Wie is er dan nog veilig?
Dat is wat ik erbij ervaar. En toch vind ik het schoonheid bevatten. Misschien ben ik een ramptoerist. Van een veilig afstandje kijken naar wat ook mij kan overkomen. Enerzijds een gevoel van geluk, anderzijds een voorgevoel van angst: Straks ben ik die schaduw.

Muziek tot op het bot. Het theater voorbij.


En zo ratel ik heel wat af, als een dronkenlap. :) Alcoholvrij maar liefst.
Muziek is al meer dan genoeg om me gek te krijgen. Een beetje Frusciante en ik ben al heen. Raadpleeg uw arts als u dit herkent!
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Rockerduck » do jul 05, 2007 3:10 am

Natuurlijk, wat je zegt 'klopt' helemaal, Daniel. Maar ik had het over hoe het klinkt, wat ik hoor, wat ik erbij ervaar. Ik hoor geen zinnen, ik hoor geen stem, ik hoor geen muziek. Als dat hierboven de tekst IS, dan klopt alles wat je zegt, maar NOG STEEDS klinkt het voor geen meter. Vind ik persoonlijk. Het is geen muziek.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Rockerduck » do jul 05, 2007 3:11 am

Rockerduck schreef:Ik heb vandaag een aantal nummers van de Red Hot Chili Peppers aan m'n playlist toegevoegd. Ik moet zeggen dat ik ze steeds meer ga waarderen. Vooral de zang van Anthony Kiedis ligt me lekker in het gehoor. Overigens is het bijzonder dat ik de namen weet van alle bandleden van een band waar ik geen fan van ben! Ik zoek ook van alle nummers die ik beluister de teksten op en probeer via Wikipedia meer achtergrondinformatie te achterhalen. Zo vind ik het gegeven van 'Dani' uit 'Californication', 'By the way' en 'Dani California' verrassend. Door niet altijd goed naar de teksten te luisteren, was me dat ontgaan.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Daniel73 » do jul 05, 2007 11:08 am

Rockerduck schreef:Het is geen muziek.

Als je zo gaat beginnen is er weinig discussie mogelijk. Alsof muziek aan vaste waarden en normen moet voldoen. Van klassieke muziek en van jazz-muziek kun je ook stellen dat je geen zinnen en geen stem. Bij het experimentelere werk op Radio 4 hoor je soms de spookachtigste, vage combinaties. Maar dat is blijkbaar geen muziek?
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » do jul 05, 2007 11:10 am

Daniel73 schreef:Van klassieke muziek en van jazz-muziek kun je ook stellen dat je geen zinnen en geen stem.

...dat je geen zinnen en geen stem hoort.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Rockerduck » do jul 05, 2007 7:21 pm

Dat is wat je noemt spijkers op laag water zoeken, Daniel. Je begrijpt best wat ik bedoel.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

VorigeVolgende

Keer terug naar Beeld en geluid

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 6 gasten

cron