Films

Muziek, films, theater, televisie, radio

Berichtdoor Dukka » za apr 15, 2006 1:05 am

Hé... we hebben nog geen topic over films! Ja, we hebben Televisie, maar dat is heel wat anders :/

Hoe ik er op kom? Heel simpel :) ik heb net 'The Godfather' gezien. Naar al de media geweld over de game, moest ik gewoon de film zelf zien. Komt daarbij dat de kruitvat hem in hun krantje had staan, dus tel maar uit...

Natuurlijk had ik al gelezen (en wist ik ook al van te vore) dat het één van de beste films ooit was, en ik had dus ook mijn verwachtingen. En damn, hij heeft ze ook nog eens meer dan waar gemaakt! Als ik nie af en toe wat van mijn chips wou kauwen, was m'n mond open blijven staan. Voor de gene die hem nog niet hebben gezien: ga je in een hoekje zitten schamen, tot de winkels weer open zijn en ga hem dan halen (+ kijken uiteraard).


Vraagje voor de mensen die inmiddels al kennis gemaakt hebben met The Godfather (triologie), zijn de tweede en derde film ook de moeite waard?

*EDIT* boardlinking updated naar McDrake
Laatst bijgewerkt door Dukka op zo feb 11, 2007 4:34 am, in totaal 1 keer bewerkt.
"This is a business for lame ducks."
Dukka
Member
 
Berichten: 109
Geregistreerd: za jan 14, 2006 2:08 pm

Berichtdoor Rockerduck » za apr 15, 2006 3:13 am

Volmondig JA! Het verhaal van Michael Corleone blijft boeiend van begin tot eind. De trilogie is een coherent geheel en de andere twee delen voegen echt iets toe, in plaats van -zoals veel andere vervolgfilms- snel een slaatje te willen slaan uit het succes van deel 1.

Part II behandelt twee verhalen die steeds afgewisseld worden: de weg naar de macht voor de jonge Vito Corleone (gespeeld door Robert DeNiro) en de manier waarop Michael zijn imperium runt en geconfronteert wordt met verraad. De film won 6 Oscars, ongekend veel voor een sequel.
http://www.imdb.com/title/tt0071562/awards

Veel mensen vinden Part III minder goed dan de andere twee films (sommigen vinden het zelfs overbodig!), maar persoonlijk vind ik het een mooie en passende aflsuiting van Michael's levensverhaal. In deze film probeert een ouder geworden Michael in de jaren '70 zijn organisatie legaal te maken, wat niet zo wil vlotten. Hij krijgt te maken met een opvliegend neefje (gespeeld door Andy Garcia) die het aanlegt met zijn dochter.

Ik zelf heb de trilogie meerdere keren gezien, en blijft me boeien, ondanks dat het geen 'snelle' film is die je er makkelijk even tussendoor jast. Nu heb ik pas geleden de Trilogie-dvd-box gekocht, met daarin de drie films plus een schijfje extra's. Mooie uitvoering (alleen raar dat Part II op twee schijfjes staat). Ook daar zal ik vast weer van genieten. :cool:

Een andere reden om de film te zien, is het feit dat dit één van de meest gepersifleerde films uit de geschiedenis is. In talloze series en tv programma's heb ik er parodieën op gezien, en het is alleen maar leuker als je die er uit weet te halen. Maar sowieso is het een stukje filmgeschiedenis, uit een tijd dat Hollywood bezig was haar imago van braafjes en uitsluitend gezinsvriendelijk van zich af te schudden. En dat is te zien!

En voor de trivia-freaks: de zanger uit de eerste film, Johnny Fontane, is gebaseerd op niemand minder dan Frank Sinatra, waarvan vaak beweerd wordt dat ook hij banden had met de mafia.
Laatst bijgewerkt door Rockerduck op za apr 15, 2006 3:17 am, in totaal 1 keer bewerkt.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Pluizer » za apr 15, 2006 3:18 am

Rockerduck schreef:[Godfather] Een andere reden om de film te zien, is het feit dat dit één van de meest gepersifleerde films uit de geschiedenis is. In talloze series en tv programma's heb ik er parodieën op gezien, en het is alleen maar leuker als je die er uit weet te halen. Maar sowieso is het een stukje filmgeschiedenis, uit een tijd dat Hollywood bezig was haar imago van braafjes en uitsluitend gezinsvriendelijk van zich af te schudden. En dat is te zien!

In de Scribbly-strips die Stephan toont, zie je ook een Godfather-persiflage.

Afbeelding

http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewtopic.php?t=10&p=5

*EDIT* boardlinking updated naar McDrake
Laatst bijgewerkt door Pluizer op zo feb 11, 2007 4:35 am, in totaal 1 keer bewerkt.
Pluizer
Member
 
Berichten: 511
Geregistreerd: zo jan 15, 2006 7:52 pm

Berichtdoor Rockerduck » za apr 15, 2006 3:25 am

Precies. En op wie denk je dat Vito Cortizone uit de Robbedoes en Kwabbernoot-strips van Tome en Janry een persiflage is?

Afbeelding
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Pluizer » za apr 15, 2006 3:27 am

Rockerduck schreef:Precies. En op wie denk je dat Vito Cortizone uit de Robbedoes en Kwabbernoot-strips van Tome en Janry een persiflage is?

The Godfather?
Pluizer
Member
 
Berichten: 511
Geregistreerd: zo jan 15, 2006 7:52 pm

Berichtdoor Rockerduck » za apr 15, 2006 3:36 am

Wat overigens ook een film is die iedereen zou moeten zien, is The Graduate (1967).
http://www.imdb.com/title/tt0061722/

Een paar weken geleden heb ik die voor het eerst gezien met een groep medestudenten in een klein bioscoopje als onderdeel van onze cursus. Eigenlijk de ideale manier om deze film te zien. Ik heb nog nooit zó hard gelachen met een film (en dat wil wat zeggen!). Ook opvallend: ik heb me letterlijk geen seconde verveeld, wat ook zelden gebeurd. Iedere film heeft wel z'n saaie momenten, maar deze dus niet.

Ok, het verhaal: de jonge Ben (Dustin Hoffman) is net afgestudeerd en weet niet wat-ie met z'n leven wil. De vrouw van de zakenpartner van zijn vader weet echter precies wat ze wil: Ben! Deze Mrs. Robinson (Anne Bancroft) verleid de onervaren Ben in een seksuele relatie. Precies, dáár komt de ingeburgerde term 'Mrs. Robinson' vandaan, gebruikt om oudere vrouwen aan te duiden die met jonge mannen gaan. Ben wordt echter verliefd op haar dochter Elaine (Katherine Ross).

Het is een heerlijke film, met geweldig veel humor. Hoffman acteert super. Hij zet de jonge Ben heel geloofwaardig neer: nerveus, neurotisch, onzeker, niet wetend wat te doen. En hoewel het onderwerp van de film een seksuele relatie is, is de humor niet van het niveau van American Pie. Het is grappig, maar subtiel.

Liefhebbers van de muziek van Simon & Garfunkel moeten 'm zeker zien, want hun muziek wordt constant gebruikt, hoewel hun beroemde nummer 'Mrs. Robinson' slechts gedeeltelijk te horen is.

Dit is één van de eerste films die ervoor gezorgd hebben dat in Hollywood het roer drastisch om ging.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor HansT » za apr 15, 2006 7:53 pm

The Godfather II en III moet ik nog zien, het is het vast wel waard ;)
Gisteren ben ik met een paar vrienden naar Ice Age 2 geweest, dat was lachen, het verhaal was niet bijzonder, maar er zitten erg leuke grappen in. Ook die stukjes met Scrat de eekhoorn zijn leuk, wie had gedacht dat ...

EDIT: Mij leek het niet zo erg, want jullie hebben toch geen flauw idee hoe dat zou gaan :lol:
Laatst bijgewerkt door HansT op ma apr 17, 2006 2:21 pm, in totaal 1 keer bewerkt.
HansT
New member
 
Berichten: 8
Geregistreerd: wo jan 18, 2006 8:56 pm

Berichtdoor Rockerduck » za apr 15, 2006 8:55 pm

Nou heb je het wel varraden voor iederee die de film nog niet heeft gezien, natuurlijk. Misschien een idee om dat even weg te halen? ;)
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Stephanofftopic » zo apr 16, 2006 3:46 pm

Pluizer schreef:In de Scribbly-strips die Stephan toont, zie je ook een Godfather-persiflage.

Gisteravond was The Godfather ook toevallig te gast bij kopspijkers. 'I give you an offer you can't centrifuge.' :lol:. Ik vond alles leuk totdat die zogenaamde kandidaat voor De Gouden Kooi aan de tafel schoof en erop los begon te schelden, dat werd een beetje plat.
Ook dat stukje met Harry Mulisch die de begrafenis van Gerand Reve terroriseert was geweldig.
Stephanofftopic
 

Berichtdoor Pluizer » zo apr 16, 2006 7:44 pm

Jesus Christ Superstar, uit 1973.

Tim Rice was gefascineerd door het levensverhaal van Jezus, maar dan wel specifiek vanuit het perspectief van Judus Iskariot. Dit leidde in 1970 tot de tweede musical van Rice en Webber, genaamd Jesus Christ Superstar (JCS). Vanwege de vermenging van rockmuziek met elementen van de klassieke opera werd eind jaren ’60 de term rockopera geïntroduceerd. Ook JCS wordt meestal aangeduid als een rockopera.
In 1971 was de première van de theaterversie van de rockopera en sindsdien is deze niet meer uit de theaters weg te denken. Over de hele wereld wordt JCS nog steeds uitgevoerd. Lange tijd stond het record van langstlopende musical op naam van JCS. Webber’s eigen musical Cats, op teksten van T.S. Elliot, heeft dat record ondertussen verbroken.
In 1973 maakte regisseur Norman Jewison een bijzondere verfilming van JCS. Op locatie opgenomen in de woestijn van Israël, brengt Jewison een bijzondere combinatie van klassiek en modern bij elkaar. Klassiek in de vorm van de eenvoud van het verhaal en de kleding. Modern door onder andere gebruik te maken van moderne rekwisieten als wapens (tot zelfs tanks en straaljagers aan toe) en bouwstellages. Feitelijk visualiseert Jewison hiermee heel knap dezelfde dualiteit die ook in de muziek terug te vinden. Ook hier elementen van klassieke opera afgewisseld met stevige rockmuziek.
De soundtrack van de film, met de blauwachtig gekleurde cover, is de meest verkochte uitvoering van de rockopera en geldt voor velen als dé uitvoering. Vooral de uitvoering van het liedje ‘I Don’t Know How To Love Him’ door Yvonne Elliman werd een grote hit. Andere bekende nummers zijn ‘Everything’s Alright’, ‘Hosanna’ en ‘King Herod’s Song’.

(fragment van: http://www.dvd.nl/reviews.php?reviewid=1864)
Pluizer
Member
 
Berichten: 511
Geregistreerd: zo jan 15, 2006 7:52 pm

Berichtdoor Rockerduck » ma apr 17, 2006 12:57 am

Er is nóg een film waarover ik érg enthousiast kan worden, en die tussen al de grote en overbekende en eindeloos herhaalde klassiekers als The Godfather en dergelijke vaak vergeten wordt, maar die zeker erg de moeite waard is om te zien, en dat is The Breakfast Club uit 1985.
http://www.imdb.com/title/tt0088847/

In de jaren '80 barstte het van de snelle spektakelfilms, die allemaal razend populair waren, zoals Raiders of the Lost Ark (1981), Back to the Future (1985) en Die Hard (1988). Toch is The Breakfast Club heel bekend en succesvol geworden, terwijl het juist het tegenovergestelde van die trend was, en dat wil wat zeggen.

De film gaat over vijf leerlingen die verplicht een volle zaterdag op hun middelbare school moeten nablijven bij hun strikte leraar (Paul Gleason). Aan het begin zien we als kijker vijf totaal verschillende figuren, die stereotypes lijken, typetjes: de sporter Andy (Emilio Estevez), het burgertrutje Claire (Molly Ringward), het sulletje Brian (Anthony Michael Hall), de onhandelbare rebel John (Judd Nelson) en de teruggetrokken weirdo Allison (Ally Sheedy). Aan het begin moet niemand iets van de anderen hebben, en beschuldigen elkaar van de vooroordelen die de kijker ook heeft, en maken de vooroordelen die over hen zelf bestaan ook deels waar. Langzaam maar zeker, heel subtiel, worden die vooroordelen ontmaskerd en worde de typetjes echte karakters, met veel verschillende facetten, die elkaar noodgedwongen beter leren kennen en elkaar beginnen aardig te vinden.

Dit is geen clichématige zoetsappige film, al zou je dat kunnen denken na deze beschrijving. Verre van dat! De film is er erg goed in geslaagd om de veranderingen in de houdingen van de karakters ten opzichte van elkaar geloofwaardig weer te geven. Vaak beleven de karakters ook even een terugval in hun oude rol of oude opvattingen. Het is geen grote knuffel-bende aan het einde en juist daarom werkt het.

Wat ook opvalt, is dat de karakters erg eerlijk zijn en de dingen niet mooier maken dan ze zijn, omdat het publiek dat misschien leuker zou vinden om te zien. Als Brian bijvoorbeeld aan Claire vraagt om zij hem nog zou groeten als ze elkaar maandag weer tegenkwamen in de gang, antwoord Claire dat ze dat wel zou doen, maar dat ze daarna achter zijn rug om met haar vriendinnen hem zou uitlachen. John wordt dan boos en vindt dat een klotestreek. Claire legt dan uit dat ze zou willen dat het anders was, maar dat de sociale controle van vriendengroepen je daartoe dwingt. De film betuttelt tieners dus niet, maar vertelt het hoe het echt is. Dat sprak mij erg aan.

De film speelt zich volledig af binnen de school, er zijn geen andere karakters en er is weinig actie (vooral door John gebracht). Toch blijf je geboeid, door de sfeer die er hangt, en waar de film op draait. De interacties tussen de karakters is de drijfveer. Er kan gelachen worden, er zijn trieste momenten, confronterende momenten en veel herkenbare, hoewel de film al uit 1985 is en zich afspeelt in een Amerikaanse high school. De muziek blijft lekker hangen, vooral het lied 'Don't you forget about me' van de Simple Minds, wat je misschien wel kent.

Kortom, een aanrader dus! Gouden tip: niét kijken in een vol en dus druk huis. Afleidingen werken storend bij deze film. Zoek een rustige omgeving en laat je niet meer afleiden.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Rockerduck » za apr 22, 2006 11:27 pm

Weinig filmliefhebbers hier, zie ik? Jammer.

Omdat RTL 5 plotseling besloot haar programmering om te gooien, heb ik Die Hard gemist. Natuurlijk had ik 'm al 2 keer eerder gezien, maar het blijft een goede film, zeker voor een actiefilm! Iemand 'm gezien toevallig en wat vonden we ervan?
http://www.imdb.com/title/tt0095016/

Vandaag heb ik trouwens voor het eerst de 'klassieker' Lawrence of Arabia gezien, één van de big-budget all-star A-films uit het Hollywood van de jaren '60. Prachtig gefilmd, statige en plechtige muziek, en een klassieke avonturier als held. Jammer alleen van het einde, dat was nogal afgeraffeld. Ook voor degenen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van (WO I in) het Midden-Oosten.
http://www.imdb.com/title/tt0056172/
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Dukka » zo apr 23, 2006 11:10 am

Rockerduck schreef:Weinig filmliefhebbers hier, zie ik? Jammer.

Ik ben zeker een filmliefhebber, maar momenteel ben ik voornamelijk een filmliefhebber met te weinig tijd. Als ik een film ga kijken, wil ik hem ook direct afzien. Er is niets erger dan een film af te moeten breken wanneer je er net in zit.
Zo zouden we afgelopen vrijdag voor het uitgaan nog even een filmpje kijken: Traffic. Hebben we ook maar afgeblazen omdat we niet genoeg tijd meer hadden (en dus maar The Three Musketeers gekeken :cool:).
"This is a business for lame ducks."
Dukka
Member
 
Berichten: 109
Geregistreerd: za jan 14, 2006 2:08 pm

Berichtdoor Rockerduck » za jun 03, 2006 11:58 pm

Dukka, heb je ondertussen al de delen II en III van de Godfather-saga gezien? Ik heb de afgelopen week de drie delen weer eens gezien, deze keer voor het eerst op dvd. Nog steeds prachtig om te zien. Ik moet zeggen dat ik nu een beetje obsessed begin te worden. Het leuke van zo'n derde of vierde viewing is, dat je allemaal dingen en details op gaan vallen die je eerder niet zag, waardoor je nog meer gaat waarderen hoe goed de films in elkaar zitten.

En als je dan op de bonus-dvd Francis Ford Coppola, de regisseur, uit hoort leggen wat hij allemaal heeft moeten doorstaan bij het maken van de films, en hoe die eruit hadden gezien als Paramount, de studio, haar zin had gekregen, groeit je respect voor de man. Heel goed dat hij zijn wil heeft doorgezet, anders was het resulataat rampzalig geweest! Zo wilde de studio Marlon Brando niet als Vito Corleone, Al Pacino niet als Michael Corleone en Robert De Niro niet als de jonge Vito in Part II. Stel je eens voor hoe de films eruit hadden gezien zonder hen...

Voor geïnteresseerden is het boek 'Godfather: The intimate Francis Ford Coppola' van Gene D. Philips (University Press of Kentucky, 2004) een aanrader. Hoofdstukken 4 en 5 van het boek gaan tot in detail in op de 3 Godfathers.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Dukka » zo jun 04, 2006 12:08 am

Nee, helaas nog niet kunnen doen. Moet ze binnenkort toch maar eens bij een videotheek gaan halen... Inmiddels wel deel 1 nog een keertje gezien in de bus terug uit Parijs. Na die film werd Godfather II wel gedraait, maar kon het niet aan om hem toen te kijken. Zo'n film mag je gewoon niet voor de eerste keer zien op een klein rotschermpje terwijl verschillende mensen voor je beeld gaan zitten en er doorheen gaan praten.

Wat betreft die details... Ik kan het helemaal begrijpen. Mijn aandacht voor The Godfather is in eerste instantie de gelijknamige game die laats is uitgekomen. Daar is veel over geschreven, en overal werd nog eens benadrukt hoe goed hij wel niet was (de film, niet de game). Bij de Power Unlimited kwam zelfs een extra krantje uit met alleen maar artikelen over The Godfather. De dingen die daarin aanbod kwamen, zag ik later ook weer terug toen ik de film voor de tweede keer keek. Denk bijvoorbeeld aan de sinaasappelen, of de grote blunder uit het eerste deel.
"This is a business for lame ducks."
Dukka
Member
 
Berichten: 109
Geregistreerd: za jan 14, 2006 2:08 pm

Volgende

Keer terug naar Beeld en geluid

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 7 gasten

cron