Seymour Hersh, de Amerikaanse onderzoeksjournalist en Pulitzer Prize-winnaar, die de oorlogsmisdaden van het Amerikaanse leger in My Lai in Vietnam onthulde en jaren later de mishandeling van gevangenen door Amerikaanse militairen in Abu Graib, zei op 7 juli 2004, op de conferentie van de
American Civil Liberties Union (ACLU):
"Het is eigenlijk zo ironisch. De betrouwbaarste informatie over deze verkiezingen komt van een combinatie van
The control room,
Fahrenheit 9/11 en het avondnieuws van Jon Stewart."
Als zelfs zo'n man *Michael Moore* betrouwbaarder vind dan alle andere nieuwsmedia, moet er toch een belletje gaan rinkelen? Dat wil toch zeggen dat Moore misschien het één en ander heeft veranderd, maar dat alleen heeft gedaan om zijn punt nog krachtiger over te brengen? En dat hij in de grond gelijk heeft? Of is het niet waar dat heston tot twee maal toe een stadje in rouw, tegen de wil van de bewoners in, na een schierincident heeft opgezocht om stennis te schoppen? Is Heston niet weggelopen van zijn interview met Moore? Zijn de Amerikaanse media geen paniekzaaiers?
Jan Donkers schreef in 'NRC Handelsblad' een treffende analyse van
Fahrenheit 9/11 en de reacties van Nederlandse recensenten en journalisten, die net zo reageerden als Wouter op
Bowling for Columbine. Donkers' analyse gaat *óók* op voor
Bowling:
[...]
"Het verschil [met de Amerikaanse critici, die lovend waren] zit hem in het feit dat de Nederlandse critici uitgaan van een informatief
level playing field, een situatie waarin alle Amerikanen vrij toegang hebben tot, en gebruikmaken van informatie van allerlei soort en kleur en voldoende geïnformeerd zouden zijn om al die informatie, ook die van Moore, op hun waarheidsgehalte te beoordelen. Zo'n uitgangspunt negeert het feit dat de Amerikaanse media, de tv voorop, in de laatste paar decennia een ontwikkeling hebben doorgemaakt die niets minder dan rampzalig te noemen is."
[...]
"De concentratie van de media en de druk van de eigenaars om afwijkende meningen te weren of alleen maar belachelijk te maken heeft geleid tot een enorme verschraling van het openbare debat in Amerika juist op een moment dat het land het 't hardst nodig heeft."
[...]
"De werkelijke discussie gaat over de vraag wat een grotere bedreiging is voor de Amerikaanse democratie: Moore's film[s], of het veel bredere patroon van misinformatie en propaganda waaronder de televisiekijker dagelijks wordt bedolven. Door al deze excessieve aandacht te besteden aan mogelijke onzorgvuldigheden van Moore, suggereren de Nederlandse weekbladen het eerste. Wie dat gelooft, verkeert, inderdaad, in een waanwereld. De journalisten die het als hun taak zien Moore kritisch te volgen alsof zijn werk in een vacuüm wordt gemaakt hebben geen idee wat zijn film[s] betekent [betekenen] voor het openbaar debat in de VS, dat zo ongeveer non-existent was [...]"
[...]
"Michael Moore mag dan als niet respectabel worden beschouwd door de Nederlandse weekbladen en een groot deel van het Amerikaanse publiek, zijn film[s] kon[den] alleen maar zo'n succes worden omdat de respectabele media hun werk niet hebben gedaan."
[...]
"Het lijkt mij dan ook zinnig om dit debat pas hier te lande voort te zetten als de weekbladen ook eens hun energie spenderen aan een onderzoek naar het waarheidsgehalte van een dag berichtgeving op bijvoorbeeld FOX News [waar 60% van de Amerikanen zijn/haar informatie vandaan haalt]. Maar, zullen ze tegenwerpen, dat is irrelevant, want de film van Moore is hier in Nederland overal te zien maar FOX News niet en daarmee geen onderwerp. En dat is dan precies wat ik bedoel."
En tot slot een uitsmijter van Camryn Manheim, die op 10 juni 2004 in de krant 'USA Today' schreef:
"We laten het vaak aan Michael Moore over om de waarheid te onthullen."