You will search, babe,
At any cost.
But how long, babe,
Can you search for what's not lost?
Ev'rybody will help you,
Some people are very kind.
But if I can save you any time,
Come on, give it to me,
I'll keep it with mine.
I can't help it
If you might think I'm odd,
If I say I'm not loving you for what you are
But for what you're not.
Everybody will help you
Discover what you set out to find.
But if I can save you any time,
Come on, give it to me,
I'll keep it with mine.
The train leaves
At half past ten,
But it'll be back tomorrow,
Same time again.
The conductor he's weary,
He's still stuck on the line.
But if I can save you any time,
Come on, give it to me,
I'll keep it with mine.
Caspar schreef:Nou nou... Ik heb voor mijn verjaardag het prachtige Blonde On Blonde gekregen (2 jaar geleden dus). Dat vind ik aan de ene kant heel mooi, aan de andere kant kan ik maar niet wennen aan de mondharmonica. Inmiddels heb ik ook Highway 61 Revisited en Blood on the Tracks leren kennen, maar die halen het niet bij meesterwerk Blonde on Blonde.
Caspar schreef:Enige album van Bob Dylan dat voorgenoemde wel oversteigt is wat mij betreft Desire. Wat een machtig album is dat, met een voor-de-hand-liggende favoriet Hurricane.
Caspar schreef:Ik moet wel zeggen dat ik me nooit echt heb verdiept in de teksten van Bob Dylan, terwijl die juist zo belangrijk schijnen te zijn. Misschien stijgt mijn waardering voor Bob Dylan nog wel meer als ik ook eens de teksten erbij pak?
Caspar schreef:Concerten van hem heb ik niet bezocht. Wel een keertje overwogen, maar hij schijnt niet echt goed meer te zijn maar alleen nog als een zombie achter zijn keyboard te zitten en zijn stem is ook niet meer wat het geweest is. Dat is ook al te horen op zijn nieuwste album Together Through Life, wat een rotplaat.
Daniel73 schreef:Vroeger was ik helemaal weg van 'Blonde on Blonde'. Ik draaide de CD zowat stuk. Totdat de slepende stem op deze 2LP, me ontzettend te irriteren. Oom Bob zingt er lijzig, alsof hij een stoere blower is. Het klinkt mij als een vervelende gimmick.
Daniel73 schreef:De LP 'Highway 61 Revisited' vind ik goede nummers bevatten, maar ik luister 'm zelden.
Daniel73 schreef:Ik ga voor 'Bringing it all back home', ook wel 'Subterranean Homesick Blues' genoemd. Die LP vind ik van begin tot het einde goed.
Bovengenoemde platen heb ik op CD. Verder ken ik alleen 'Desire', die ik ook wel zou willen hebben.
Rubberduck schreef:Caspar schreef:Enige album van Bob Dylan dat voorgenoemde wel oversteigt is wat mij betreft Desire. Wat een machtig album is dat, met een voor-de-hand-liggende favoriet Hurricane.
Met dat album stoei ik nu nog steeds. Ik ga het steeds mooier vinden, maar de eerste keer was ik behoorlijk teleurgesteld. (Met uitzondering van 'Hurricane'.) Terwijl ik nu, maanden later, ongelooflijk kan genieten van 'Black Diamond Bay', 'Joey', 'Isis' en 'One more cup of coffee'. Alleen 'Sara' ligt me nog steeds niet.
Rubberduck schreef:Caspar schreef:Concerten van hem heb ik niet bezocht. Wel een keertje overwogen, maar hij schijnt niet echt goed meer te zijn maar alleen nog als een zombie achter zijn keyboard te zitten en zijn stem is ook niet meer wat het geweest is. Dat is ook al te horen op zijn nieuwste album Together Through Life, wat een rotplaat.
Dylan heeft zeker niet meer de stem die hij decennia geleden had. Maar aan de andere kant heeft hij ook nooit een 'mooie' stem gehad.
Rubberduck schreef:Het euvel met zijn live-optredens is dat Dylan, anders dan op de plaat, niet meer zíngt. Jouw omschrijving van een concert is helemaal correct, helaas. Dylan zíngt gewoon niet meer, maar staat een paar klanken uit te stoten en te mompelen die voor liedjes door moeten gaan. Alle liedjes 'zingt' hij live ook op dezelfde manier: heel snel de woorden achter elkaar de microfoon in smijten. Als Dylan-fan doet me dat zeer. Blijkbaar (getuigde zijn CD's) kán hij het nog wel, hij heeft alleen totaal de interesse verloren om 'Visions of Johanna' voor de duizendste keer live te spelen. "Blijf dan thuis, Bob", denk ik dan.
Rubberduck schreef:Maar laatst heeft hij bewezen dat hij live nog steeds ijzersterk en overtuigend kan zijn. Het ligt blijkbaar wel aan het publiek waarvoor hij optreedt. Toen hij voor president Obama zong op het Witte Huis, was hij weer als vanouds:
http://www.youtube.com/watch?v=r6l6TdPn5Wg
Rubberduck schreef:Daniel73 schreef:Vroeger was ik helemaal weg van 'Blonde on Blonde'. Ik draaide de CD zowat stuk. Totdat de slepende stem op deze 2LP, me ontzettend [begon] te irriteren. Oom Bob zingt er lijzig, alsof hij een stoere blower is. Het klinkt mij als een vervelende gimmick.
Een gimmick? Voelt Daniel zich wel goed? Juist die slepende, lijzige, zeurende stem op Blonde on Blonde maakt de plaat zo goed. Er spreekt zoveel kracht en emotie uit. Alsof Bob zich gewoon niet in kan houden. Die urgentie tilt de plaat naar een ontieglijk hoog niveau. De emotie spat eraf.
Rubberduck schreef:Neem nou zo'n uitspraak als die in 'Stuck inside of Mobile with the Memphis Blues again':
When Ruthie says come see her
In her honky-tonk LAGOOOOON
Where I can watch her waltz for free
’Neath her Panamanian MOOOOOON
An’ I say, “Aw come ON now
You must know about my DEBUTAAAANTE”
An’ she says, “Your debutante just knows what you need
But I know what you WAAAANT”
According to the book Revolution in the Head, John Lennon wrote a spoof entitled "Stuck Inside of Lexicon with the Roget's Thesaurus Blues Again," pointing out that Dylan was using obscure lyrics too extensively. This line is found in the song "Satire #2" of Lennon's Anthology.
Rubberduck schreef:Juist door die unieke manier van zingen trekt die plaat mij zo. Als ik Blonde on Blonde opzet, verdwijn ik 74 minuten lang in 'andere' sferen. Heerlijke muziek, geweldige liedteksten en die typische Dylan-stem maken dit wel een meesterwerkje. Totaal geen gimmick dus, maar een manier om een uitzonderlijk goede plaat neer te zetten.
Rubberduck schreef:Daniel73 schreef:De LP 'Highway 61 Revisited' vind ik goede nummers bevatten, maar ik luister 'm zelden.
Zonde, hoor. Misschien wel de tweede beste plaat. Vooral 'Desolation Row' vind ik prachtig. Zelfs na 11 minuten vind ik het jammer dat het nummer al afgelopen is.
"4th Time Around" was commonly speculated to be a response to The Beatles' song "Norwegian Wood" - written by John Lennon and credited, as were all Lennon & McCartney's Beatles songs to Lennon/McCartney for the 1965 album Rubber Soul - as the two tracks share a reasonably similar melody and lyrical premise.
Rubberduck schreef:Daniel73 schreef:Ik ga voor 'Bringing it all back home', ook wel 'Subterranean Homesick Blues' genoemd. Die LP vind ik van begin tot het einde goed.
Bovengenoemde platen heb ik op CD. Verder ken ik alleen 'Desire', die ik ook wel zou willen hebben.
Oh? Ik dacht dat je wel redelijk ingevoerd was in Dylan. Je zou die folk-albums van hem eens moeten horen. Ik weet zeker dat je die geweldig zou vinden. Geen gimmicks, geen trucjes of poespas: alleen een stem, een gitaar en een mondharmonica. Over een veelheid aan onderwerpen; eerlijk en direct, en vooral betrokken. Liedjes als 'Girl from the north country', 'Don't think twice, it's allright', 'Chimes of freedom' en 'The lonesome death of Hattie Carroll', om er maar een paar te noemen.
Rubberduck schreef:Bringing it all back home vind ik een prachtige plaat, waarbij je het beste van twee werelden hebt: de rock-songs en de folk-songs.
Bob Dylan Blues (Syd Barrett)
Got the Bob Dylan blues
And the Bob Dylan shoes
And my clothes and my hair's in a mess
But you know I just couldn't care less
Goin' to write me a song
Bout' what's right and what's wrong
Bout' god and my god and all that
Quiet while I make like a cat
Chorus:
Cause I'm a poet
Don't ya know it
And the wind, you can blow it
Cause I'm Mr. Dylan, the king
And I'm free as a bird on the wing
Roam from town to town
Guess I get people down
But I don't care too much about that
Cause my gut and my wallet are fat
Make a whole lotta dough
But I deserve it though
I've got soul and a good heart of gold
So I'll sing about war in the cold
Chorus (see above)
Well I sing about dreams
And I rhymes it with seems
Cause it seems that my dream always means
That I can prophesy all kinds of things
Well the guy that digs me
Should try hard to see
That he buys all my discs and a hat
And when I'm in town go see that
Chorus (see above)
Rubberduck schreef:Vooral 'Bob Dylan's 115th dream' vind ik geweldig. Dylan was net elektrisch gegaan en had daar veel negatief commentaar op gekregen van de fans en zijn voormalige folk-vrienden. Daar trok hij zich niks van aan. In dit lied trapt hij nog lekker een keer na. Hij begint alsof hij aan een folk-nummer begint, maar stopt al vrij snel, waarna je zijn studio-personeel hoort lachen en opnieuw beginnen... en dan voluit met de hele band. Overigens is de muziek een elekrische, versnelde versie van het arrangement van 'Motorpsycho Nightmare' (van de plaat Another side of Bob Dylan).
The song's title is an allusion to a previous Dylan song: "Bob Dylan's Dream". It begins with Dylan beginning to play the song alone after the rest of the band miss the entrance cue, before bursting into laughter and starting over; this was kept on the final recording.
Daniel73 schreef:Ik vind 'Desire' wel een goede plaat. Hoezo ligt 'Sara' je niet? Die vind ik wel goed. Op YouTube kan ik alleen live versies vinden.
Daniel73 schreef:Dylan heeft wel geprobeerd mooi te zingen, in 1969:
Bob Dylan - Lay Lady Lay
Daniel73 schreef:Of jij blijft thuis, Rub. Je hoeft er niet heen.
Daniel73 schreef:Als "vanouds"? Ik vind het slow-motion, in vergelijking met vroeger. Zoals Boudewijn de Groot, die van het up-tempo 'Verdronken Vlinder' een trage, mijns inziens wat slaapverwekkende versie heeft gemaakt. Waarom gaan deze artiesten hun oude nummers tegenwoordig zo plechtig zingen? Omdat ze oude mannen zijn geworden?
Daniel73 schreef:Over veranderende tijden gesproken, wat heeft Obama veranderd? Overigens is Bob Dylan niet te beroerd geweest om voor de paus te zingen, in 1997. Wat zal ik daarvan vinden? :/
Daniel73 schreef:Een vriend van mij is helemaal weg van Dylan. Hij heeft bijna al zijn platen en zal waarschijnlijk veel uit je berichten met instemming lezen. Sommige mensen reageren nu eenmaal een beetje overdreven, als ze de naam Bob Dylan horen.
Daniel73 schreef:[Stuck inside of Mobile with the Memphis Blues again]Dit is juist een van die nummers waarvan de zang mij is gaan irriteren.
Wat betekent "stuck inside of mobile"?
Daniel73 schreef:Voor mij is dit 'Blonde On Blonde' in een notendop.
Most of the songs on John Wesley Harding are noted for their pared-down lyrics. Though the style remains evocative, continuing Dylan's strong use of bold imagery, the wild, intoxicating surreality that seemed to flow in a stream-of-consciousness fashion has been tamed into something earthier and more crisp. "What I'm trying to do now is not use too many words," Dylan said in a 1968 interview. "There's no line that you can stick your finger through, there's no hole in any of the stanzas. There's no blank filler. Each line has something." According to Allen Ginsberg, Dylan had talked to him about his new approach, telling him "he was writing shorter lines, with every line meaning something. He wasn't just making up a line to go with a rhyme anymore; each line had to advance the story, bring the song forward. And from that time came...some of his strong laconic ballads like 'The Ballad of Frankie Lee and Judas Priest.' There was no wasted language, no wasted breath. All the imagery was to be functional rather than ornamental." Even the song structures are rigid as most of them adhere to a similar three-verse model.
The dark, religious tones that appeared during the Basement Tapes sessions also continues through these songs, manifesting in language from the King James Bible. In The Bible in the Lyrics of Bob Dylan, Bert Cartwright cites more than sixty biblical allusions over the course of the thirty-eight and a half minute album, with as many as fifteen in "The Ballad of Frankie Lee and Judas Priest" alone. An Old Testament morality also colors most of the songs' characters.
Daniel73 schreef:Wat betekent de titel 'Blonde On Blonde' eigenlijk? Wat zou een vertaling zijn?
The album's title is reported to have been inspired by Dylan's friendship with musician Brian Jones (of the Rolling Stones) and Jones's then-girlfriend, Anita Pallenberg.[6]
Daniel73 schreef:Wat vind je van 'Green Eggs And Ham'?
Weer een parodie. Tekst is gejat van Doctor Seuss. Dit nummer doet mij denken aan 'Thombstone Blues'. Lijkt als twee druppels water op Dylan. Schitterend om Dylan-fans plechtig te zien kijken en ze dan te vertellen dat het nep is.
Daniel73 schreef:Overigens heeft Dylan, volgens speculatie, op 'Blonde On Blonde' een antwoord gemaakt op het nummer 'Norwegian Wood' van The Beatles. Persoonlijk vind ik het nummer van The Beatles beter. Die duurt 2:08. Het nummer van Dylan duurt ruim twee keer zo lang en ik vind het saai worden. The Beatles weten wanneer ze moeten ophouden.
Daniel73 schreef:Rubberduck schreef:Liedjes als 'Girl from the north country', 'Don't think twice, it's allright', 'Chimes of freedom' en 'The lonesome death of Hattie Carroll', om er maar een paar te noemen.
Ik zal deze nummers eens gaan luisteren.
Daniel73 schreef:'Bringing It All Back Home' (1965) blijft mijn grote favoriet van Dylan. Inderdaad, het beste van twee werelden.
Volgens mij is deze LP van grote invloed op een van mijn favoriete LPs aller-allertijden: 'The Madcap Laughs' van Syd Barrett, uit 1969. Ook daarop zijn electrische nummers en akoestische, kale nummers te horen. [...] Ik gok dat met name 'Bringing It All Back Home' de weg vrijgemaakt heeft voor 'The Madcap Laughs'.
Daniel73 schreef:Syd Barrett - Dark Globe
Akoestisch en kaal. Dit vind ik sterk op 'It Ain't Me Babe' lijken.
Daniel73 schreef:Syd Barrett - Bob Dylan Blues
Een lang verloren gewaande outtake. Dit zou Barrett in zijn tienerjaren hebben geschreven. Het is opgenomen in 1970. Dus toen hij inmiddels de weg kwijt was. Je hoort een grappige, gevatte tekst, gezongen door iemand die wat down en afwezig is. [...] Wat blijkbaar ook verwijst naar een manier van schrijven van Dylan. Een kritiek zou zijn geweest, dat Dylan een regel neerzette en daar lukraak een andere regel op rijmde.
Daniel73 schreef:Ja, inderdaad. 'Bob Dylan's 115th Dream' lijkt op 'Motorpsycho Nightmare', dat ik nu voor het eerst hoor. Ik vind 'Bob Dylan's 115th Dream' beter.
Daniel73 schreef:Ik heb ooit in een biografie gelezen dat de valse start van 'Bob Dylan's 115th Dream' echt per ongeluk was. En het was toentertijd (1965) hoogst ongebruikelijk om zo'n "open microfoon" opname op LP te zetten. Daar heeft men voor moeten doorzetten.
Rubberduck schreef:Foei, nou had ik toch zeker wel een antwoord van Daniel verwacht op m'n mega-post, nadat ik al z'n filmpjes had bekeken. (Waarvoor dank, trouwens!)
Stephan schreef:Heeft iemand de biopic I'm Not There gezien? Ik vond hem heel interessant.
Cate Blanchett leek me aanvankelijk een vreemde cast, maar bleek juist de meest
treffende.
Keer terug naar Beeld en geluid
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 10 gasten