Medicinaire drugs en recreatieve drugs

Politiek, religie, sport, gezondheid

Berichtdoor Daniel73 » wo sep 05, 2007 3:23 am

Rockerduck schreef:Bill Maher haalt uit naar het onzinnige verschil tussen medicinaire drugs en recreatieve drugs
http://www.youtube.com/watch?v=esthFa2-nA4

Bill Maher hekelt hypocrisie t.a.v. het onderscheid tussen alcohol en drugs, en medicatie en drugs
http://www.youtube.com/watch?v=kW5D5XKBRcE

Als medicinaire drugs en recreatieve drugs op hetzelfde neerkomen, moet je dus ziek zijn voordat je alcohol drinkt of een sigaret rookt.

Maher stelt in een van deze twee filmpjes dat cannabis nooit voor een dode heeft gezorgd. Maar dat neemt niet weg dat het spul levens kan verwoesten. Cannibis geeft bijwerkingen. Dat doet me dusdanig denken aan medicinaire drugs, die vaak ook bijwerkingen hebben, dat ik me afvraag of "recreatieve drugs" eigenlijk wel bestaan.

Ik ben in principe voor legalisering, omwille van keuzevrijheid en (volgens mij) verlaging van criminaliteit. Zoals met alcohol. Prima. Maar wat ik me afvraag is waarom er mensen zijn die sowieso niet van alcohol of cannabis houden. Die dus helemaal geen wetten nodig hebben omtrent dergelijke drugs? Als reactieve en medicainere drugs beide legaal te verkrijgen zijn, desnoods onder doktersrecept, wat kom je dan tekort om daar gebruik van te willen maken?

Maher komt op me over alsof legalisering en drugsgebruik iets is om trots op te zijn. Hij adviseert mensen iets als "I'm a stoner and I vote" op hun auto te plakken. Is dat dan niet hetzelfde als trots met een sticker verkondigen dat je anti-depressiva slikt?
Als medicinaire drugs en recreatieve drugs hetzelfde zijn, zoals ik vermoed, dan kun je evengoed stellen "I'm sick and I vote".

Welk gezond persoon gaat zomaar medicijnen gebruiken? Waarom zou je alcohol drinken of koffie om jezelf "beter" te voelen?
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » wo sep 05, 2007 3:29 am

Daniel73 schreef:Als reactieve en medicainere drugs [...]

Garbel. Garbel. Moet zijn: recreatieve en medicinaire.

Het citaat van Rockerduck is van 2007-08-20 en komt uit het topic 'Gezondheidszorg, medische wetenschap'.
http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewtopic.php?p=5739#p5739
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Rockerduck » wo sep 05, 2007 7:45 pm

Allereerst moet in de gaten worden gehouden dat deze fragmenten gaan over de Amerikaanse markt en politiek.

Maher is inderdaad een voorstander van het legaliseren van (soft-)drugs. Hij steekt zijn cannabisgebruik inderdaad niet onder stoelen of banken. Waar het hem om gaat, en dat ben ik met hem eens, is dat er in de samenleving en van overheidswege een kunstmatig onderscheid gemaakt wordt tussen medicijnen en drugs, omdat medicijnen makkelijk en vaak misbruikt worden als drugs en bij overdosis voor doden zorgen (zoals in het voorbeeld van Anna Nicole Smith). De grootste troep wordt verkocht als medicijn. Als er maar een X en een Y in de naam zit, denken mensen dat het een medicijn is en *dus* gezond, terwijl het tegendeel waar is. In vergelijking daarmee is cannabis heel onschuldig. Maar toch blijft de samenleving en de politiek doen alsof cannabis het grote kwaad is.

In Amerika worden jaarlijks miljarden uitgegeven en honderden mensen in de cel gezet in de 'war on drugs'. Dat houdt in dat mensen die maar een paar gram marijana bij zich hebben, in de cel worden gegooid. Veel van die mensen zijn helemaal geen criminelen, maar misschien worden ze het wel als ze in de gevangenis in contact komen met criminelen. Gezinnen worden op deze manier ookn verwoest, als bijvoorbeeld de kostwinner wordt vastgehouden voor een paar gram cannabis. Ondertussen zijn in de supermarkten in de VS duizenden medicijnen vrij verkrijgbaar die wél gevaarlijk zijn.

Wat Maher maar wil zeggen met zijn stukje, is dat (soft-)drugs ge-demcriminalsieerd moet worden en dat de échte troep moet worden aangepakt.
Rockerduck
Member
 
Berichten: 652
Geregistreerd: di jan 17, 2006 12:36 am

Berichtdoor Daniel73 » do sep 06, 2007 3:27 am

Rockerduck schreef:Allereerst moet in de gaten worden gehouden dat deze fragmenten gaan over de Amerikaanse markt en politiek.

Wat is het verschil met de rest van de wereld?

In Nederland gedoogt men hennep/cannabis enerzijds, maar wee degene die een hennepplantage heeft. De vrijheid in Nederland is gevaarlijk hypocriet, omdat men illegaal gekweekte planten met ongecontroleerd gebruik van bestrijdingsmiddelen op de markt gedoogd. In het televisie-programma 'De milieuridders' (vorig jaar?) is aandacht besteed aan de gevaren van het inhaleren van wie weet wat voor gif.
Stel je voor dat men zo met alcohol om zou gaan. Dat je willekeurig het risico loopt om landbouwgif binnen te krijgen. Zelfs in legaliteit kunnen soms problemen met onverantwoorde hoeveelheden gif zijn. Zelfs met fruit. Dus kun je nagaan wat er in illegaal gekweekte plantjes kan zitten.

Rockerduck schreef:Maher is inderdaad een voorstander van het legaliseren van (soft-)drugs.

Ik denk dat legalisering van drugs de criminaliteit veel geld uit handen neemt, waarvan een deel via accijnzen naar de overheid kan gaan. Zo verdient een overheid aan drugs. Zoals al gebeurt met alcohol en sigaretten.
Kosten worden baten. Ook omdat de politie minder tijd hoeft te besteden aan het opsporen van drugs en aan het oplossen van drugsgerelateerde berovingen.
Zodra drugs uit de illegale sfeer zijn, kun je beter omgaan met drugsverslaafden. Zoals met alcoholverslaafden. Geld van accijnzen kan onder meer gebruikt worden voor behandeling van verslaafden.
Voordelen genoeg, denk ik. Maar het blijven drugs.
Rockerduck schreef:Hij steekt zijn cannabisgebruik inderdaad niet onder stoelen of banken. Waar het hem om gaat, en dat ben ik met hem eens, is dat er in de samenleving en van overheidswege een kunstmatig onderscheid gemaakt wordt tussen medicijnen en drugs, omdat medicijnen makkelijk en vaak misbruikt worden als drugs en bij overdosis voor doden zorgen (zoals in het voorbeeld van Anna Nicole Smith). De grootste troep wordt verkocht als medicijn. Als er maar een X en een Y in de naam zit, denken mensen dat het een medicijn is en *dus* gezond, terwijl het tegendeel waar is. In vergelijking daarmee is cannabis heel onschuldig. Maar toch blijft de samenleving en de politiek doen alsof cannabis het grote kwaad is.

Dat medicijnen schadelijker kunnen zijn dan cannabis, zegt op zich weinig. Maher legt een verband tussen rechtstreeks het behandelen van ziekten en recreatief gebruik van cannabis. Dat vind ik een kwalijke, misleidende combinatie.
Hoewel cannabis effectieve toepassingen kan hebben in de gezondheidszorg, staat dat totaal los van vrijgeid om ook als vrijetijdsbesteding aan de cannabis te gaan. Want dan kun je evengoed ook valium en morfine gaan gebruiken omdat je daar simpelweg zin in hebt.
Als er geen verschil is tussen cannabis en medicijnen, en ze op een hoop gooit, heeft dat consequenties voor de betekenis van het gebruik van deze middelen.

Rockerduck schreef:In Amerika worden jaarlijks miljarden uitgegeven en honderden mensen in de cel gezet in de 'war on drugs'. Dat houdt in dat mensen die maar een paar gram marijana bij zich hebben, in de cel worden gegooid. Veel van die mensen zijn helemaal geen criminelen, maar misschien worden ze het wel als ze in de gevangenis in contact komen met criminelen. Gezinnen worden op deze manier ookn verwoest, als bijvoorbeeld de kostwinner wordt vastgehouden voor een paar gram cannabis. Ondertussen zijn in de supermarkten in de VS duizenden medicijnen vrij verkrijgbaar die wél gevaarlijk zijn.

Ik ben tegen criminalisrering van drugsgebruik.
En ik ben tegen het promoten van drugs, of ze nou "medicinair" zijn of "recreatief".

Of een drugsdealer in een grote auto rijdt of een apotheker, het gaat allebei om geld verdienen.
Als ik naar alcohol of cannabis zou grijpen weet ik dat ik geld uitgeef aan verboden, schadelijke vruchten. Als ik op doktersrecept bij de apotheek "medicijnen" haal, doe ik dat omwille van mijn gezondheid. Zelfs al bevat het doosje een lijst van mogelijke schadelijke bijwerkingen.

Dus als ik op recept aan de Ritalin ga, vanaf april 1999 t/m juli 2004, dan is dat een keurige, legale manier om een betere gezondheid te krijgen. Ik kan bij wijze van spreken bij het politiebureau om een glas water vragen om een pil in te nemen. Immers, dokter's orders.
Vanaf de eerste pil merkte ik al een verschil van bewustzijn. Alsof ik wakker werd. Alsof een emmer koffie samengeperst was in een enkele pil. Niks bijwerkingen. Ik voelde me fantastisch. In een autorit met een vriend in, kwam ik woorden te kort te omschrijven hoe schitterend ik de wereld ineens zag. De hemel was blauwer. De wolken waren witter. Het gras was groener. De narcissen waren geler. Moet je zien! Wauw! Dus die vriend vroeg op een gegeven moment of die wonderpillen echt wel zo goed waren. Ik moest mezelf tegenhouden hem het wondermiddel niet door de strot te duwen. Hoewel ik hem zeker heb aangeraden om ze in gedachten te houden bij een eventueel doktersbezoek. Wat voelde ik me goed en energiek. Wat was ik alert. Alsof met sterke hand mijn hoofd boven water werd gehouden in de golven des levens.
Enerzijds gaf dat meer rust omdat ik zelfbewuster werd, maar anderzijds voelde het te goed en heb ik meer energie gekregen dan menselijk is vol te houden. Ik kon de wereld aan. Geen probleem met Ritalin. Elke vier uur een pil en alles is een peulenschil. Ik kon me niets ergers voorstellen dan dat ik ermee zou moeten stoppen. Dus het feit dat ik me wel erg alert, energiek en verlicht voelde, daar ging ik bij controles natuurlijk niet over zeuren.
Totdat ik op een nacht totaal doordraaide tijdens een nachtelijke wandeling. Om mezelf te versuffen had ik het een en ander aan alcohol en groenigheid op, maar zo'n mix zou geen probleem zijn voor mij. Ik voelde me zo intens gelukkig die nacht dat ik meteen omsloeg in een radeloze angst. Namelijk dat ik me nooit meer zo fantastisch zou voelen en dat ik wellicht al dood was. Alles was zo intens dat het bovennatuurlijk leek. Alsof hetzij een engel, hetzij een duivel, me overmeesteren zou. Ik overzag de wereld om me heen en begreep alles. Ik voelde me beangstigend compleet. Alsof ik zelf een geest was, of er tenminste mee in contact stond. Het voelde voor mij als een soort van pinksteren. Alsof koel vuur brandde op m'n hoofd. Ik voelde me zo verlicht, dat ik panisch werd van wat dan duisternis moest zijn. Eind van het feest was dat ik bang was dat als die duisternis zou toeslaan, ik een dierbare vriend (die van die autorit) allerlei vreselijks zou aandoen. Dus ik hem eenmaal thuis in paniek bellen, midden in de nacht... Jammer dat hij die voice-mail niet wilde bewaren, omdat deze volgens hem echt te heftig was. Totale paniek. Ik was bezig met doodgaan. Wat ik vanwege mijn gelukzaligheid op zich niet zo'n probleem vond, maar wel als gebeurtenis. Toen het zwart voor mijn ogen werd, had dat een bijbetekenis. Of ik was dood, of "iets" in mij ging het zaaien.
Ja, het was me een avontuurtje wel. Medicinaire en recreatieve drugs op een hoop gooien. Ik had voor de zekerheid ook maar m'n ouders gebeld, dus die hebben vroeg in de morgen van mijn openbaringen en verklaringen mogen genieten. Sindsdien ben ik gestopt met Ritalin. Maar ik kan me nog steeds voelen alsof ik het zojuist heb ingenomen. Vroeger had ik de onbedwingbare behoefte om overdag op m'n bed te gaan liggen. Maar dat is sindsdien voorbij. Ik ben sindsdien sneller wakker, maar slaap zo mogelijk nog moeilijker in dan voorheen.

Ik heb vaker gerommeld met alcohol en groenigheid, maar ik heb nooit zo'n heftig ervaring meer gehad als toen met Ritalin-gebruik. Wellicht kan een criticus zeggen dat ik wel een idioot moet zijn om zo met drugs om te gaan, maar waarom had ik dan ondanks wondermiddel Ritalin die behoefte om mezelf zo te buiten te gaan?

Vorig jaar kreeg ik van de gezondheidszorg zijdelings ter aanmoediging mee dat ik bij gebruik van anti-psychotica, best om de zoveel weken cannabis mag roken. Huh? Alsof dat een troost was. Ik wil helemaal geen troep. En zeker al niet in combinatie met anti-psychotica. Wie weet wat ik doe met een versmald, verminderd bewustzijn. Onder invloed van Ritalin was ik alert genoeg om te waarschuwen dat ik wel erg aan het flippen was.

Hoewel ik zeker profijt heb gehad van Ritalin, ook op lange termijn, neemt dat voor mij niet weg dat het opiumgehalte in Ritalin in feite drugsgebruik is. Hoe wensenlijk resultaten ook zijn geweest, ik heb me nooit beseft hoe heftig ik in die jaren de wereld ervoer. Als ik gelukkig was, dan was ik ontzettend gelukkig. Niet te houden. Overvoerd van energie en helderheid. Dan ging ik van alles ondernemen dat ik vroeger niet zo enthousiast en zelfverzekerd had gedaan. Ik wilde alles inhalen en nog meer.
Ik weet zeker dat als ik me zo had gedragen bij gebruik van "recreatieve" drugs in plaats van deze "medicinaire", mijn omgeving heftig geprotesteerd zou hebben. Ze waren al sceptisch over die Ritalin, maar dan wees ik op de gezondheidszorg.
Aangezien het blijkbaar mogelijk is om het gevoel van Ritalin vast te houden, zoals ik ook over een andere ex-Ritalin-gebruiker vernam, vraag ik me af waarom ik die troep jarenlang zo heb mogen slikken. Geen trouwere gebruiker dan ik.

Tja, wat blijkt inmiddels? Ritalin was achteraf misschien toch niet helemaal het juiste "medicijn" voor me. Maar geen nood. De drugsdeal.. eh.. de apotheker heeft nog heel veel andere psychische pilletjes klaarliggen waar je jezelf "beter" van kunt voelen. En je bent lastig als je weigert. Hoezo, bijwerkingen? Denk aan de voordelen! Denk aan de rust die je (misschien) zult krijgen!
Ik heb door de tijd heen genoeg aan pillen geslikt, om voor mezelf te weten dat het leven voor mij met en of zonder welke drugs dan ook, toch altijd hetzelfde gedonder blijft. Lees ik in recente jaren dat er klachten zijn dat anti-depressiva voor zelfmoordneigingen kunnen zorgen, denk ik terug aan die éne keer dat ik mezelf zowat onbedwingbaar van kant wilde maken. Wat slikte ik toen? Anti-depressiva. Als het al niet stiekem wat stevigers was. (Ik voelde me alsof ik bestond uit gele pudding.)

Mijn reden om uiterst sceptisch over medicinaire en recreatieve drugs (waaronder alcohol) te zijn, is dat ze bijwerkingen hebben. Wat alle pillen voor mij gemeen hadden was dat ik me niet mezelf voelde, en daarom waren zulke kuurtjes van relatief korte duur. Alleen Ritalin heb ik jarenlang trouw geslikt en die was het heftigste van alle. Ik kreeg meer zin in het leven dan realistisch was.
Wat zegt men over drugs? Dat je jezelf zo intens kunt voelen, dat daarna alles maar saai wordt. Na de Ritalin-periode en de apotheose in 2004, heb ik sterk het gevoel dat ik alles al meegemaakt heb. Alsof ik eigenlijk niets liever wil dan achter geraniums kunnen zitten en naar de wolken kijken.
Ik heb nooit hard-drugs gebruikt, maar ik vrees dat Ritalin voor mij een uitzondering is. Dus ik voel me wel een beetje bedonderd als dan blijkt dat ik het achteraf misschien beter niet had kunnen krijgen, en nu ik weet hoezeer het spul te mooi leek om waar te zijn. Intensere kleuren, intensere diepte. En dat op recept.

Mijn ideaal is om me zoveel mogelijk afzijdig te houden van roesmiddelen. Ik baal dat ik niet naar een bijeenkomst van mensen kan omdat dan vaak alcohol wordt aangeboden en ik dan kan kiezen tussen nuchter blijven en andermans gezever aanhoren, of met volle teugen meedrinken zodat ik mee kan zeveren. Ik baal daar ontzettend van. Tegenwoordig zit ik liever thee te drinken met een vriend waarmee ik weleens met muziek bezig ben. Maar die vriend rookt. En echt op zo'n manier van gezellig roken. En dan ga ik bietsen, wat ik toch niet kan maken. En dan koop ik zelf maar een pakje, voor het geval dat... En zo'n "geval" is dan steeds vaker gevonden. En zo word ik weer wakker met een mond alsof ik dode kabouters heb gegeten. Ik ben het zoooo zat.

Wat mij persoonlijk betreft verbieden ze alles behalve thee en drop. Of nee, toch eigenlijk alleen thee. Ik wil leven in een wereld zonder verleiding. Zonder de knagende gedachten dat wie weet een "medicijn" of een sigaret toch voor een "beter" gevoel zorgt.
Ik zie het verlangen naar een roes als een indicatie dat ik over mijn menselijke grenzen heen ga, of wil gaan. Dan wil ik bijvoorbeeld te druk praten. Of ik wil urenlang achter een beeldscherm hangen. Sinds ik poog te stoppen met roken zijn beide bezigheden een stuk vervelender. Misschien omdat ik dan zie wat ik zie. Het leven is toch vaak best saai en vervelend? Misschien komt een mens drugs te kort om te veel moois mee te willen maken?

Eerder dit jaar zei iemand tegen mij dat hij nieuwsgierig was naar cannabis en dat je "alles in je leven" moet proberen. Ik kon wel wat andere suggesties geven, als je dan toch alles wilt proberen. Russisch roulette, bijvoorbeeld. Lijkt me reuze spannend. Wat jij?

Een lang ratelverhaal. Persoonlijk en al. Maar we drukken toch op verzenden. Wat kan mij het schelen. 't Is een gekke wereld, dus laat ik eens meedoen. :)

Hoe staan jij en anderen tegenover "medicinaire" en "recreatieve" drugs? Dichtbij huis? Als je je bijvoorbeeld ontzettend somber voelde, bijvoorbeeld omdat een dierbare dood is, zou je dan behoefte hebben om "iets" in te nemen tegen dat gevoel?
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » vr sep 07, 2007 1:34 am

Daniel73 schreef:In een autorit met een vriend in, kwam ik woorden te kort te omschrijven hoe schitterend ik de wereld ineens zag. De hemel was blauwer. De wolken waren witter. Het gras was groener. De narcissen waren geler.

Ik bedoel: Tijdens een autorit met een vriend in de tijd dat ik met Ritalin begon. In april 1999.

Behalve de Ritalin was ik broodnuchter. Dus het was nogal een openbaring om, via de gezondsheidszorg, de wereld te zien alsof ik door een View Master keek. Alles wat 3D was, werd intens 3D. Wat een spectaculair effect gaf tijdens een autorit.

Ik heb weleens aan een psychiater/arts van GGZ gevraagd of Ritalin tot recreatieve drugs kan behoren. Dit naar aanleiding van berichten in de krant dat Ritalin als drugs zou worden verhandeld op schoolpleinen. Ze gaf als antwoord dat Ritalin niet werkt bij mensen die geen ADHD-klachten hebben. (Ze gaf zichzelf als voorbeeld, dat Ritalin bij haar dus niet zou werken.) Opmerkelijke informatie, als later volgens diezelfde gezondheidszorg blijkt dat ADHD bij mij een voorbarige diagnose was. Ze zat dus maar wat te zwetsen.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Daniel73 » za okt 20, 2007 10:39 pm

Daniel73 schreef:Eind van het feest was dat ik bang was dat als die duisternis zou toeslaan, ik een dierbare vriend (die van die autorit) allerlei vreselijks zou aandoen. [...] Toen het zwart voor mijn ogen werd, had dat een bijbetekenis. Of ik was dood, of "iets" in mij ging het zaaien.

Kort tevoren had die vriend me iets toevertrouwd terwijl ik zijn vertrouwen eerder beschaamd had. Het ging om niets bijzonders als vrienden onder elkaar. Zijn vergevingsgezindheid wekte mij een theoretische mogelijkheid dat ik zelfs thuis, via internet, als het ware 24 uur per dag met een aanslag op het toetsenbord al iemands leven zou kunnen ruïneren. Zo is ook je eigen huis niet meer veilig als je in een gekke bui bent.
Ik werd dus bang voor mezelf. In de krant had ik al diverse malen gelezen over mensen die ineens van liefhebbende buur met een gieter veranderen in een woesteling met een bijl, en dat volgens henzelf niet meer herinneren. Zou zoiets echt kunnen? Of zie je zoiets aankomen? Als je erbij stil staat is dát dan al een voorteken? Zoals nu? En waarom zijn er mensen die elkaar vermoorden? Volgens Nijgh is er geen psychiater ter wereld die schriftelijk kan verklaren dat je nooit een moordenaar zult worden.

'Moord en doodslag', 1990, blz. 9:
Hoeveel moordenaars lopen er nog vrij rond en hoeveel potentiële moordenaars zijn er onder ons?
Geen psychiater ter wereld is in staat u een schriftelijke verklaring te geven dat u nooit een moordenaar zult worden.

Wat dus ook voor hemzelf zou moeten gelden. Dus waarom niet voor mij?
Dat soort gedachtengangen. Liefde ligt dichtbij haat. Als ik dan lees of hoor dat iemand een dierbare iets vreselijks aandoet, word ik al bang voor mezelf en een ieder die me lief is. In een theorie is alles mogelijk.

Die avond, toen ik in war was over een vriend, had ik deze theorie doorvertaald naar metaforische beschouwing van hoe simpel het is om iemands leven zelfs op afstand te veranderen, zelfs in een onbewaakt ogenblik. Een geheimpje toevertrouwd krijgen vind ik al zoiets als iemand die vlak voor je aan de rand van een afgrond gaat staan. Eén duwtje of überhaupt een verkeerde beweging...
Inmiddels is wel duidelijk geworden hoe moeilijk ik het heb met andermans geheimen. Als je mij een geheim vertelt kun je evengoed meteen de krant bellen. Als men mij desondanks dan toch een geheim toevertrouwd kan ik daar in de war van raken. Alsof ik er nooit vanaf kom. Ik vind een geheim vertellen vergelijkbaar met gijzeling van andermans gedachten. Je bezet een plaats in iemands gedachten die dan maar moet zorgen dat dit gescheiden blijft van andere gedachten. Ik heb al moeite genoeg met het filteren van mijn eigen gedachten.

Doe daar drugs bij, bijvoorbeeld een glas alcohol, en ik ga voorspelbaar onderuit in loslippigheid. Dat toont voor mij aan dat mijn "geest", mijn psyche, veranderd kan worden door slechts een substantie. Zoals ook bij andere mensen. Ik vind dat beangstigend en gevaarlijk interessant tegelijk. Zelfs na een kopje thee (dat cafeïne bevat) voel ik al een merkbaar verschil.

Dus om met een omhaal terug te duiken in het topic, 'Medicinaire drugs en recreatieve drugs':
Wat stellen wij mensen eigenlijk voor, als ons gedrag al door middel van een substantie kan veranderen? Wat ben je dan nog, als "intelligente levensvorm"?
Geef mij gelegenheid om me daarin te verdiepen en ik draai helemaal door in theorieën. Waar dus óók een pilletje tegen is...

Ik kan nu zweren dat ik niet verder vertel dat... Maar geef me een biertje en ik vertel je meer dan je weten wil.
Hoe kán dat nou?

Er zijn natuurlijk meer factoren, maar niettemin vind ik de correlatie interessant. En beangstigend.
Zijn mensen te besturen? Kan ik door middel van een medicinaire/recreatieve substantie ineens behoefte krijgen om mee te strijden in het Nederlandse leger? Of zit er dan al "iets" in mij aanwezig dat dan ontwaakt?
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland


Keer terug naar Maatschappelijk

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten

cron