Weer eens nieuw werk van mij:
Regenschets
Regendruppels vallen neer als een diepe regen van lage pianoklanken,
in een vreemd klinkend ritme echoënd op de harde stenen van de koude straat,
rusteloze druppels steeds sneller vallend in het donker en gevuld door verdriet,
als tranen rollend over je gezicht, maar het zijn niet de tranen van jou.
Het gevoel van alleen zijn in het donker in een straat in de kou in de regen,
niet meer hoeven te uit te leggen, alleen maar lopen luisteren,
naar hoe mooi de pijn kan lijken, hoe goed het verdriet kan troosten,
hoe verdriet kan laten hopen, verdriet van een ander, maar niet dat van jou.
Caspar Jacobs | 8 februari 2009