Show je creativiteit! 2.0

[Daniel73]

Sorry dat het antwoorden zo stukje bij beetje gaat. Ik heb nog steeds niet heel erg veel tijd, en daarbij ben ik niet altijd even goed in het indelen ervan.
Ik sta te springen om een versie van Good Old Days te maken waar ik helemaal tevreden over ben; toen ik zo net de eerste demo (met de viking) terugluisterde hoorde ik bijvoorbeeld dat het akkoordschema van mijn broer voor het chorus het volgende is:
G – Em – C – Em
G – Em – G – Em
G – Em – E – E

Wat veel interessanter klinkt als het schema dat ikzelf in latere versies heb gebruikt (En dit schema was daarbij nog een improvisatie ook ). En ik wil ook de tekst voor de verzen helemaal over een andere boeg gooien. Het idee dat ik op dit moment heb is om allemaal nostalgische dingen op te noemen, uit bijvoorbeeld de jaren twintig, vijftig, zestig, etc. om dan het laatste couplet te eindigen met de zin dat het nu allemaal platte foto’s zijn.
En ik heb nog een aardige jam liggen waar ik nog een tekst op wil zetten, maar ik heb al weken niet meer echt actief achter Cubase gezeten. Op zich is dat wel goed, omdat het aan een stuk door bezig zijn met muziek kan vervelen. Dan kijk ik er weer fris tegen aan als ik weer met Cubase bezig ga.

Ik ben benieuwd. Bedankt voor de akkoorden. Het geeft me wat te oefenen.
Het is zeker goed om grond een tijd braak te laten liggen. Anders krijg je roofbouw. (Zie mij.) Probleem dat ik heb is dat ik moeite heb met beginnen en met eindigen. Dan doe ik veel te lang hetzelfde. Ik ben dan bezig alsof de dood op m'n hielen zit, alsof elke m'n dag m'n laatste is. Wat dan juist waarschijnlijk wordt. Stress kan een drijfveer zijn, maar teveel is rampzalig voor de gezondheid. Indeling van tijd is belangrijk. Maar hoe deel ik mijn tijd in als ik al gauw geen besef van tijd heb? Nog los van de vraag hoeveel tijd er is? Levensvragen. Levensvragen. Misschien kan ik er eens een lied over schrijven. Als ik het haal.

Wat betreft golflengte gaat het allereerst om het leren spelen, vind ik. Als iemand vraagt om een wals, speel dan een wals. Zolang er van beide kanten de inzet is om muziek te maken en ervaring op te doen, kun je altijd nog zoeken naar mensen die op dezelfde golflengte zitten.

Daar zit het hem bij mij in. Ik denk misschien te zwartwit. Ik heb een bepaald beeld in mijn hoofd, en als iemand anders iets totaal anders wil voel ik me nogal begrensd. Het is beter om er luchtiger naar kijken, variatie kan sowieso nooit kwaad.

Ik heb vaak een bepaald beeld in mijn hoofd, waardoor ik me afsluit van de werkelijkheid van anderen. Het heeft me veel ruzie opgeleverd. Ik teer vooral op de ervaring hoe het niet moet. Als ik geleerd had om op gitaar mee te spelen met wat anderen deden, zou ik nu een groep gehad hebben. Ik heb veel verpest met zwartwit denken. Wat dat betreft heb ik veel goed te maken, en dat brengt me in een verlammende stress waardoor ik wéér niet opschiet. Ik ken een jongen die basgitaar kan spelen, maar ik was zo druk over mijn eigen ideeën (die nergens op uit liepen), dat ik maar zelden met hem heb samengespeeld. Terwijl hetgeen wat ik ooit eens probeerde met hem, opgenomen met een memo-recordertje in de buitenlucht, 's avonds op een afgelegen terrein aan de waterweg, een van de weinige leuke dingen was die ik ooit deed. Dat was in 1997. Hij had vrienden die ook gitaar speelden en daarmee heb ik toen ook een keer een beetje samengespeeld aan de waterweg. Een van hen vond dat ik een pakkend idee had, maar ik zat teveel in concepten en plannen dat ik amper luisterde naar hoe hij meespeelde... En dan maak je geen vrienden.
Wat ik bedoel is dat het in principe geen moer uitmaakt wat je samenspeelt, als je ten eerste maar samenspeelt. Solo-projecten kun je dan altijd nog doen. Met meer ervaring dan wanneer je in je eigen wereld blijft. Anders krijg je al gauw meer eigen wereld dan je lief is.

Het spelen in de buitenlucht benadruk ik omdat, als je met iemand buiten ergens een enigzins afgelegen (doch veilige) plek kunt vinden, je daar redelijk hard kunt spelen zonder gelazer met buren, etc. Kijk wel uit dat het voordeel geen nadeel wordt, als bij gevaar helemaal niemand je kan horen. Doe het dan alleen als je met meerdere personen bent.
Ik heb zelf weleens alleen aan de waterweg zitten spelen. Vorig jaar, volgens mij. Maar het probleem is dat ik nog teveel klooi om me niet te generen voor voorbijgangers die hopen tijdens hun wandeling een leuk muziekje te gaan horen...
Ik weet overigens niet in hoeverre muziek in de buitenlucht verboden is. Mag je gitaarspelen in een park bijvoorbeeld? Of komt dan Oom Agent om een handtekening vragen?

Ik speel ook niet graag muziek met vreemden, maar dat komt omdat ik er nog te weinig van kan. Als ik goed zou kunnen spelen zou ik overal gitaar durven spelen, alleen en met anderen.

Waar het bij mij om gaat is dat ik het leuk vind om met iemand samen te spelen. Met vreemden zou ik ook niet zomaar muziek gaan maken, maar vooral omdat ik niet weet of ik dat leuk zou vinden. Als je iets leuk vind doe je sowieso je best om er iets van te maken.

Vreemden kunnen bekenden worden. Mijn ervaring is dat als je een beetje verstand van muziek hebt en redelijk kunt spelen, je vrij makkelijk aansluiting kunt vinden bij anderen. Toen ik maanden geleden met gitaarles begon was die gitaarleraar ook een vreemde en had ik er twijfels over. Hij is al een tijd bezig om mij uit m'n schulp te krijgen. Het blijkt dat ik me teveel aan strakke conservatorium-theorie wil houden, terwijl hij me van dat "orthodoxe" gedrag af probeert te brengen. Ik haal nu klanken uit mijn gitaar waarvan ik eerst dacht dat het niet mocht. Terwijl het wel was wat ik zocht. Het had me veel getob gescheeld als ik dat kleine beetje kennis jaren eerder had gehad. Dus dan leer ik wel af om te star en te bevreesd voor vreemden te zijn. Nu heb ik meer plezier als ik wel alleen speel. Samenspelen geeft meer lef en inzicht.
Volgens mij durf jij jezelf (ook) niet te geven in samenspel met anderen, en wil je daarom liever alleen op een eiland blijven. Volgens mij wil je wel, maar heb je koudwatervrees. Maar ik kan het mishhebben, natuurlijk.

Bedoel je speciale oordopjes of die je bij de drogist/apotheek kunt kopen?

Ik heb er geen verstand van, maar ik bedoel gewoon iets om ervoor te zorgen dat ik me niet hoef in te houden, maar ook niet zorgen hoef te maken over gehoorschade. Het merkwaardige is dat er volgens mij een relatie is tussen hoe ik slaap en hoe goed het mat mijn oren gaat, de volgende dag. Als ik op een zij slaap heb ik van het oor dat naar beneden gericht is de volgende dag last van ruis, terwijl het redelijk goed gaat als ik op mijn rug slaap. Maar dat laatste ben ik niet gewend, dus heb ik de laatste paar dagen minder goed geslapen.
Ik heb in een folder van de Feedback speciale oordopjes gezien voor muzikanten, die, als ik het goed zeg, wel de decibels verlagen, maar het geluid verder niet vervormen. Wat ik begreep was dat je daarmee veilig luidruchtige muziek kunt maken. Dat lijkt me ook iets om uit te proberen. Vooral bij het drummen vind ik het leuk om harder te slaan.

Je zou een oorarts kunnen bezoeken. Het is niet de bedoeling dat je van een kussen last van oorruis krijgt. Daar helpen geen oordopjes tegen. Vermoeidheid heeft een relatie met het gehoor, heb ik begrepen. Maar ik weet niet of dat tijdelijk of blijvend is.

Ik ken een theorie dat André Hazes mede door de drank doof zou zijn geworden, omdat er in de hersens geen remming meer was tegen harde klanken. Geen idee of dat een zinnige theorie is.
Over Pete Townsend (van The Who) heb ik begrepen dat hij doof is geworden door 's avonds na optredens op een hotelkamer met een hoofdtelefoon op te gaan zitten spelen. Zelf heb ik de grootste moeite om met een hoofdtelefoon een gitaargeluid te vinden dat niet "snijdt" in m'n trommelvliezen. Ook met uitschieters van geluid kan een hoofdtelefoon vreselijk zijn.
Drummen is dé manier om doof te worden. Ik kan me niet voorstellen dat het gehoor zoiets kan overleven.

Bedankt voor de Feedback-tip over oordopjes. Die wil ik zeker proberen. Misschien wel wat tegenstrijdig onder een hoofdtelefoon, maar zekerheid boven alles. Ik moet te vaak denken aan het spotje waarin Bob Fosko aanmoedigt om muziek lekker hard te zetten, omdat het dan vanzelf wel stil wordt...

Zeker als je last van ruis hebt. Ik heb zelf een lopende afspraak met de oorarts omdat ik vrees voor mijn gehoor. Het mag al een wonder heten dat ik niet doof ben, gezien mijn vroegere plezier met harde hoofdtelefoons.

Heb je er last van? Ik merk zelf dat wanneer ik een ruis heb in mijn oor of last van slechte ogen, dat ik daar aan een stuk door steeds meer op ga letten, waardoor ik erg chagrijnig wordt. Dat wordt nog erger wanneer ik andere mensen in mijn omgeving erover hoor praten alsof het de normaalste zaak van de wereld is om bijvoorbeeld een scherp zicht of goede oren te hebben.

Ik weet niet of de ruis die ik hoor normaal is. En aangezien doofheid in de familie zit, wil ik er goed op letten. Het vervelende is dat harde muziek pas vervelend wordt als het al te laat is. Men vreest een dove generatie door de hoofdtelefoons en disco's.

Heb je last van slechte ogen?
Of verwacht je teveel van het gehoor en het zicht? Dat is wat ik me voor mezelf afvraag.
En weet je trouwens zeker dat anderen wel beter zien?

Het enige wat ik sindsdoen doe is letten op je basis, een foefje dat ik ook bij striptekeningen gebruik. Simpelweg de vraag of er geraamte is, of dat het bedoeld om een pudding gaat.

Daar ga ik vaak de fout in, inderdaad ook bij striptekenen. Ik ben zo enthousiast in het maken van een leuk stripverhaal dat ik meteen te hoge eisen stel. Ik begin zeg maar bij de details, en probeer daarna het geraamte kloppend te maken. Want de details vind ik het leukst, hoewel ik in principe daardoor niet helemaal tevreden ben over wat ik maak omdat er iets niet klopt.

Wat is er dan leuk aan om iets te maken wat uiteindelijk niet leuk meer is? Ook ik laat me verleiden door eerst het leuke te doen. Ik probeer mezelf aan te leren dat als ik braaf eerst zo'n geraamte neerzet, dat ik dan daarna met veel meer plezier aan de details werk. Ten eerste omdat ik blij ben dat het geraamte er staat, en ten tweede omdat ik zeker(der) kan zijn dat het resultaat dan wel naar m'n zin wordt. En tegenwoordig vind ik de geraamtes zo leuk, dat ik amper aan details toekom. Want details zijn details.

Je leert zo snel dat ik hooguit de recencist uit kan hangen. Ik ben van plan om in de toekomst weer op te gaan nemen, op een schoon systeem. Met nog te vinden nieuwe audio-software. Wat ik dan wil doen is ritme-figuurtjes opnemen en werken vanaf notenschrift. Vind je dat wat?

Ik probeer muziek nu zo breed mogelijk te benaderen. Wat bedoel je precies met werken vanuit notenschrift? Ik kan geen noten lezen, tot nu toe heb ik tabs gebruikt als ik ergens niet uitkwam, en de rest heb ik op gehoor gedaan.
Maar het lijkt me zeker leuk om samen iets te maken. Wat er verder uitkomt kunnen we dan altijd nog zien.

Het is best makkelijk om een beetje noten te lezen. Al zou je maar begrijpen wat er staat. Ik kan zelf vrij aardig de noten van kinderliedjes volgen, en dat is op zich al heel wat. Als je het principe maar begrijpt. Ik merk zelf dat ik er veel makkelijk door kan praten over muziek. Misschien heb jij het niet nodig, maar ik zou het zelf niet willen missen.
Zelf heb ik geen ervaring met TABS. Die wil ik nog leren.

Door al mijn gedoe internet en McDrake ben ik weinig opgeschoten met mijn plannen. Ik hoop daar nu eens aan toe te komen. Nu ik zelf beheerder ben hoef ik me niet meer druk te maken over het voortbestaan van boards, en kan ik wat meer afstand nemen. Uiteindelijk wil ik me vooral met eigen creativiteit bezighouden. Daar werk ik naar toe.

Hoe werkt dat uploaden van muziekbestanden, wat jij doet? Is dat gratis? Hoeveel ruimte krijg je en wat zijn de voorwaarden?

Op de site waar ik mijn bestanden upload is het gratis, www.putfile.com.
Het uploaden zelf duurt wel erg lang, maar dat is volgens mij normaal. Ik heb trouwens geluk gehad dat ik de meeste demo’s via deze site op het internet had gezet, want de back-up die laatst van mijn oude directory is gemaakt blijkt om mysterieuze redenen waardeloos te zijn. Anders zou dus zo’n beetje al het werk tot aan die laatste paar Good Old Days probeersels in rook zijn opgegaan.

Opslag is altijd vervelend. Een creatie wordt dan gematerialiseerd en zo'n materiaal kan vergaan. Dat is een reden voor mij om steeds terughoudender te zijn met opnemen als doel. Uiteindelijk moet het overgezet worden of gekopieerd of verplaatst... Best ironisch dat het vereeuwigen van liedjes ook maar vergankelijk is.

Ik zal proberen wat ik met putfile kan doen. Al was het maar als test om te zien of het lukt. Probleem is dat ik nog niets heb opgenomen waar ik blij van word. Het is in vergelijking met 'Zaterdag jam' #1 en #2, meer van hetzelfde. Inmiddels heb ik (relatief) veel geleerd, dus ik hoop in de komende maanden na de opruimen weer op te gaan nemen. Tot dusver zijn de opnames tussendoortjes geweest omdat ik op internet teveel hooi op m'n vork heb genomen, en nog teveel moet opruimen. Ik wil daar dit jaar vanaf zijn, van die plichten. Dan kan eindelijk het zoet komen.
Ik heb aan McDuck gezien dat internetconcepten interessant kunnen zijn, maar dat het in praktijk vaak eindigt in eenzaam als een secretares achter een computer zitten loeren naar cijfers en letters. Dusdanig dat ik meer met internettechniek bezig ben dan met de hobby die ik ermee wilde uitoefenen. Ik vind het echt vreselijk jammer dat ik iets dat op zich binnen handbereik is, niet voor elkaar kan krijgen. Ik moet met mensen onderhandelen en dat is nu juist mijn slechte kant. Internet leek me mooi, maar als ik geweten had hoe moeilijk het menselijke vlak zou zijn, de praktijk, was ik er nooit aan begonnen. Ik zit met allemaal beloftes die ik voor me uitschuif. Dus ik meen het als ik zeg dat ik me meer op gitaar spelen en eigen creativiteit wil richten. Nooit meer wil ik iets ondernemen waarmee ik mezelf uiteindelijk isoleer.

Kun jij in opdracht spelen? Zelf ben ik bezig met het oefenen van jouw akkoordenschema voor 'Maak me wakker':
Em – C – Am – C
Daar heb ik al moeite mee. Kun je nagaan hoe beroerd ik in praktijk ben.

Ik had zelf ook redelijk moeite met het snellere slagritme van ‘Maak me wakker’ zoals je kunt horen in het couplet na de gitaarsolo, wat een van de eerste opnames van de akkoorden is, waar er maar een beetje word aangerommeld. Het is voor mij tegelijk een oefening in op en neer slag. Hoe bedoel je precies in opdracht spelen?

Met opdracht bedoel ik dat je volgens een vooropgezet schema speelt. Bijvoorbeeld een akkoordenschema. In mijn geval zou dat het meespelen met de opname van 'Maak me wakker' zijn, bijvoorbeeld. Dan moet ik me aan die "Em – C – Am – C" houden.

Zoals gezegd ben ik zelf bezig met 'Maak me wakker'. Wat ik me afvraag is of je in je zanglijn teveel in de grondtonen van de akkoorden blijft hangen. Die neiging heb ik zelf vaak. De kunst is om door de akkoorden heen te zingen.
Wat ik oefen is van elk akkoord een bepaalde toon te pakken. Een toon die gedurende het hele akkoord mag klinken, en geldt voor zowel majeur als mineur. Ik kan in theorie niet uitleggen welke toon, maar je kunt hem zelf logischerwijs vinden via deze handen-en-voeten voorbeelden. De plek schuift logischerwijs op:
C-akkoord: G-toon.
E-akkoord: B-toon.
A-akkoord: E-toon.

Ik heb hier op papier een schema voor gemaakt, als spiekbrief. Drie tonen per akkoord. Een kolom voor majeur en een kolom voor mineur, naast elkaar. Dan zie je het logische vervolg.
Zie de aanzet hieronder. Ik heb de kolommen met haakjes uit elkaar gehouden, op papier staan de tonen recht onder elkaar, zodat de logische berekenbare lijn te zien is.
(C: C E G) (Cm: C Eb G)
(Db: Db F Ab) (Dbm: Db E Ab)
(D: D F# A) (Dm: D F A)
etc.
Op de hals van je gitaar kun je ze allemaal nalopen en opschrijven. Dan heb je wat ik heb.

Zodoende speel ik bij het G-akkoord een D-toon, en bij het F-akkoord een C-toon. Dat helpt me bij zanglijnen en melodieën. Ik kan dan altijd van de grondtoon naar die toon gaan, en dat vermijdt dat ik in de grondtoon verzand.
Met twee stemmen is deze kennis ook handig. Als de ene stem in een C-akkoord de grondtoon (C) zingt, pakt de andere de G-toon. Probeer maar en het lukt. Niet omdat ik het zeg, maar omdat het gewoon berekenbare theorie is.

Ik moet bekennen dat dit bijna chinees voor me is (en ook de theorie over de tijdsduur van noten). Ik heb sinds een tijdje geleden pas echt de meeste akkoorden qua naam geleerd. Hoe het verder zit met het samenvoegen van noten binnen een akkoord volgens theorie weet ik niet. Ik zal proberen om met de gitaar het bovenstaande na te lopen.
Ik heb voor de kerstvakantie twee gitaarlessen over dit onderwerp gehad (Met iets over quartaire en tertiaire noten, kwinten en tertsen, ik zal het tussen mijn lespapieren opzoeken), vooral om het zelf schrijven van liedjes makkelijker te maken, maar ik begrijp het nog steeds niet. Bedoel je in feite dat ik bij het maken van een zanglijn telkens drie noten omhoog moet gaan vanuit de grondtoon van het akkoord (G akkoord > D toon, F akkoord > C-toon)?

Nee. Ik bedoel NIET dat je in zanglijn telkens met noten omhoog zou moeten gaan. Ik wijs alleen op noten die je kunt spelen en zingen over een akkoord.

Een C-akkoord bevat in van de C-majeurtoonladder een C als grondtoon (1e noot) en een G als 5de noot.
C=1
D=2
E=3
F=4
G=5
A=6
B=7
C=8

Wat ik bedoel is dat je de noot G vrijuit over een C-akkoord kunt soleren. Bij de E (3e noot) wordt dat na ruwweg een halve maat vals, want die noot wil als het ware ergens heen. Maar een G is bij een C-akkoord altijd goed, zolang de laagste noot maar een C-noot blijft, want dat is de grondtoon. (Tenzij je ergens heenwilt, dan kun je onder de grondtoon doorgaan.)
Zou je over een C-akkoord een G-toon zingen, dan merk je dat je als het ware boven de muziek uitstijgt. Anders dan wanneer je een C-toon zingt, want dan heb je slechts de grondtoon (of een octaaf) en dat wordt al gauw een monotone "drone", omdat je al een C-klank hebt door het akkoord zelf. Als je dan weet dat de G altijd over een C-akkoord gebruikt kan worden, kun je daar gebruik van maken als je vastzit.
Zo weet ik dat ik bij een A-akkoord op die manier een E-noot kan gebruiken, en bij een G-akkoord een D-noot. Het kan een hulpmiddel zijn te weten wat je doet.
Waar je de noten op je gitaar kunt vinden is een kwestie van theorie. Zo kun je op gitaar in standaardstemming de G-noot vinden als derde snaar op je gitaar. (E B G D A E) Met een akkoordenboekje zou je kunnen zien welke noten je indrukt bij een akkoord.

Maar goed, ik snap zelf dan weer niet waarom het bij een B-akkoord een F# moet zijn als 5e noot. Hoewel het logisch is omdat op een gitaar zowel de B als de F# beide een halve noot (een fret) lager zitten dan respectievelijk de C en de G.
Is er dan sprake van een B-majeurtoonladder of zoiets? Ik kan slechts gissen. Ik ga het navragen.

Het heeft inderdaad te maken met quartaire en tertiaire noten, kwinten en tertsen, etc. Daar weet ik op zich nog weinig vanaf. Ik heb gewoon de C-stand m.b.v. de hals van mijn gitaar doorgerekend, zonder na te denken waarom het zo werkt.

Mijn gitaarleraar heeft weinig met een schema waarin noten een tijdsduur aangegeven krijgen. Maar ik vind het zelf wel een handig hulpmiddel om tenminste een indruk te krijgen van hoe relatief klank en tijdsduur is.
Op dit moment leer ik met gitaarles een notenreeks in E-mineur. Zo kan ik, vraag niet waarom, op de eerste (onderste) snaar de noten E, F#, G, A, B, C, D en E over een Em-akkoord spelen. Ik snap er vooralsnog weinig van, maar het klinkt wel goed.


Wikipedia geeft overigens uitleg over wat een akkoord is. Hier een fragment:

- - - - - - - - - -
Een akkoord is de samenklank van drie of meer tonen, die zodanig samenklinken dat zij voor het muzikale oor samensmelten tot een gestalte. In de lichte muziek is het gebruikelijk om akkoorden voor te stellen middels akkoordsymbolen.
Als we de grondtoon (C) van de C-majeurtoonladder "1" noemen, zijn de cijfers bij de overige noten als volgt;
C-D-E-F-G-A-B-C
1-2-3-4-5-6-7-8
Een C-majeurakkoord bestaat bijvoorbeeld uit C, E en G, dat is dan 1, 3 en 5. In principe kunnen de noten van een akkoord voor elke andere grondtoon door transponatie gevonden worden.
Een drieklank is een akkoord dat bestaat uit 3 tonen en is opgebouwd uit een grondtoon , een terts en een kwint waaruit de vier meest voorkomende typen worden bestaan:
- majeur (of: groot): grondtoon + grote terts + reine kwint ( C E G ) (symbool C)
- mineur (of: klein): grondtoon + kleine terts + reine kwint ( C Eb G ) (symbool Cm)
[etc.]
- - - - - - - - - -

Akkoord (muziek)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Akkoord_%28muziek%29


Het weten te vinden van noten op je gitaarhals lijkt me wel belangrijk. Ik ben niet anders gewend.
Bij de eerste snaar (E) is de noot een E. In het eerste vakje is het een F, in het tweede vakje een F#, in het derde een G, het vierde een G#.
Alleen de E en de F, en de B en de C liggen vlak naast naast elkaar. Dat kun je aan de witte toetsen van een piano zien. (Daar zitten dan geen zwarte toetsen tussen.)

Je hebt wel gelijk dat het ‘Is dit echt of is dit een droom’ nogal monotoon klinkt. Maar ik heb er dus echt geen verstand van, ik doe het tot nu toe helemaal op gevoel.

Ik heb de indruk dat je uit 'Maak me wakker' meer kunt halen, maar dat je qua zanglijn-melodie vaak blijft hangen in dezelfde lijntjes. Dan wordt het saai en te voorspelbaar.

De vriend van het tijdsduurschema schreef me 11 januari over 'Maak me wakker': "Leuk om de noten E-G gecombineerd te gebruiken over alledrie de akkoorden heen."
En: "Verder klinkt het liedje geordend(zit een hoorbaar idee achter), dus dat vind ik positief en het klinkt ook behoorlijk goed. Zeker iets om mee door te gaan! Dat achterstevoren stuk vind ik leuk."

Ik ben dus verrast dat je blijkbaar iets op gehoor doet waar die vriend blijkbaar iets technisch interessants in hoort. Ik vroeg mijn gitaarleraar waarom en hoe jij dan zo'n G-noot gevonden hebt. Waarop de gitaarleraar me antwoordde dat je dat waarschijnlijk deed omdat je het goed vind klinken. Tja...
Wie weet hoe ver je zou komen als je niet alleen op gevoel maar ook nog met wat theorie zou gaan werken. Al hoop ik dat het ene het andere dan niet in de weg zal zitten, maar dat er een som ontstaat die meer is dan de delen.

De in het schema weergegeven middelste tonen bepalen blijkbaar het majeur of mineur.

Inderdaad. Ik heb gelezen dat the Edge die noten tijdens de vroege jaren van U2 express niet speelde zodat de muziek een wijder karakter had, dat er altijd nog een vrolijke of een trieste kant op gegaan kon worden. Bij powerchords worden volgens mij de tertsen of kwinten (of wat dan ook) weggelaten, waar door ze meer percussief dan melodieus zijn.

Ik heb ook begrepen dat bij powerchord noten weggelaten worden. Maar ik weet er nog weinig van.

Muziek is wiskunde, zegt men. (Helaas ben ik slecht in wiskunde...)

Ik ben ook aardig slecht in wiskunde. Ik benader muziek ook het meest vanuit de gevoelskant.

Inmiddels vraag ik me af in hoeverre muziek als wiskunde gezien kan worden. M'n gitaarleraar zegt dat de theorie achter de werkelijkheid aanhobbelt. Dus zo zie je maar hoe relatief mijn gepreek is.

Hier is overigens nog een tekst in de collagestijl waar jij het een paar dagen geleden over had:

Camelopardalis

Het spel beweegt vanzelf
De koning en de koningin,
ze bepalen hoe ik leef
En de wereld draait echt rond
Ik vroeg me al die tijd al af
waar je eigenlijk bleef
En dat doe ik nog steeds
Dat doe ik nog steeds
Nog steeds

Laat me niet in de steek
Ik vertrouw op jou totdat ik breek

Je laat me in de steek
Waarom praat je tegen mij
met de nek van een giraffe?
Waar loop ik nu naartoe?
Ik blijf maar rondjes draaien
Maar ik maak ze nooit echt af
Totdat je het bevel gaf
Je gaf het bevel
Dat doe je nog steeds

Ik weet niet wat het is
Ik wil ergens komen
Maar ik loop maar in het rond
Elke dag is nieuw
En valt er iets te vieren
Op de plek waar ik net stond?
En is denken ongezond?
Is denken ongezond?
Ik denk nog steeds

Laat me niet in de steek
Ik vertrouw op jou totdat ik breek

La la la la la
La la la la la,
La la la la la
La la la la la
La la la la la,
La la la la la
Ik wil ergens achter staan
Ergens achter staan
Achter staan

-------------------

Het is nogal snel geschreven, en ik heb zoveel mogelijk op het metrum gelet, om hem goed te laten lopen.
De openingszin heb ik van een commentaar op het filmpje van Octopus van Syd Barrett: iemand schreef dat hij een keer probeerde te schaken nadat hij drugs had gebruikt, maar dat hij ermee stopte toen de schaakstukken vanzelf gingen bewegen. Opzich kan ik daar wel meer mee doen, maar dit is een kladversie. ‘Giraffa Camelopardalis’ is volgens wikipedia Latijn voor een giraffe.

Ik zie bij jou een relatief hoog gehalte aan interessante one-liners en woordkeuzes. Zoals "Maak me wakker om het vuurwerk te zien", "Is dit echt of ben ik een droom" en "'t Is te mooi om waar te zijn". Dat zijn zinnen die me universeel aanspreken.
Bij jou zie ik vaak regels die ik zou willen jatten. Hier zijn dat bijvoorbeeld: "Het spel beweegt vanzelf / De koning en de koningin, / ze bepalen hoe ik leef", "Ik blijf maar rondjes draaien / Maar ik maak ze nooit echt af".

Met collagestijl wil ik wel waarschuwen dat ik er qua jatwerk wat te makkelijk over schrijf. Ik weet niet in hoeverre regels uit bestaand werk gejat kunnen worden, en in hoeverre er dan credits gegeven moeten worden. Ik probeer slim te jatten, door eerst op te schrijven wat ik interessant vind (zoals in mijn jatwerk-voorbeeld) en daarna ga ik het mengen met andere ideeën. Maar ik ben er vorig jaar pas mee begonnen, dus ik heb weinig resultaten. 'Angstig liedje' was een poging. Die scherven van de kruik komen van Job. Tijdens het uitwerken bedacht ik me "Vluchtgedrag houdt me opgesloten", wat weer aansloot op de chronische angst. Op een gegeven moment lijkt het alsof regels vanzelf binnenvallen, zolang ik er niets van verwacht en mezelf openstel voor impressies en ideeën.

Overigens hoop ik dat je zelf geen levende schaakspellen wilt. Als je troep gaat gebruiken kun je doordraaien. Je geest gaat dan los van je lichaam staan. Ik heb zelf nooit van die hallucinerende zooi gebruikt. Ik was gewaarschuwd dat het een wereld was waar ik uit moest blijven, omdat het fout kan gaan. Wat volgens mij gebeurt is dat je zintuigelijke waarneming in de war raakt, waardoor je ziet hoe relatief je zintuigen zijn. Resultaat kan zijn dat je nooit meer weet wat werkelijkheid is, en dan ben je zogezegd "in een trip blijven hangen".
Onder de comments bij 'Chapter 24' staat: "Acid makes you more aware than you care to be."
http://www.youtube.com/watch?v=EkCYpDPDEjI
Daaruit begrijp ik dat je door drugs meer bewust kan worden dan je kunt schelen. Volgens mij is dat hoe ik me zelf vaak voel. Té bewust. Ik weet inmiddels meer dan me kan schelen. Ik weet hoe beperkt ik als mens ben en hoezeer ik nooit kan zijn wat ik eerst dacht te zijn. En dan valt alles tegen. Alsof je op een opgevoerde brommer hebt gereden, waarna een gewone brommer altijd te traag lijkt.
Ik vind het interessant dat je zo'n beeld van zo'n schaakspel oppikt, maar houd afstand van gif.

Kijk met liedjes schrijven uit voor zogenaamde "ego-documenten". Dat woord kwam ik laatst tegen. Ik neem aan dat ermee bedoelt wordt dat je dan als schrijver teveel met jezelf bezig bent.

Je moet inderdaad geen zelfingenomen teksten schrijven, maar je moet jezelf ook weer niet helemaal buiten beeld stellen. Wat dat betreft heeft Aristoteles een punt, die vindt dat bij elk onderdeel van het leven er een gouden middenweg is.

Met "ego-document" bedoel ik dat mensen als doel hebben hun leven of visies centraal te stellen boven alles uit. Een beetje zoals Rosa zijn werk volprakt en regels voor zichzelf bedenkt. Het wordt teveel om te volgen.

Een eenzijdige tekst kan interessant zijn. Ik heb met de tekst 'Akelig liedje' doelbewust een zelfingenomen tekst geschreven, met het refrein als zelfrelativerend commentaar daarop. ("Ze vinden me een zeur met een akelig humeur".) Door ontzettend te overdrijven probeer ik dan een knipoog te creëren. Om het luchtig te houden. Maar dat hoeft niet. Een tekst mag best zwart of wit zijn. Het gaat meer om de instelling die je met het schrijven hebt. Als ik ga tobben wordt de tekst vaak ook getob, is mijn ervaring. Ook door zelfcensuur kunnen vreselijke ego-documenten ontstaan.

Zelf heb ik de neiging om filosofisch en therapeutisch in mezelf te gaan zitten graven, en dat levert me zelden iets op. Met een gekke tekst schrijf ik persoonlijk meer van me af dan met een psycholosich poëzie-album.

Daar lijd ik ook aan. Op zich vond ik dat een welkome bron van inspiratie, maar ik wordt er op den duur heel depressief van, omdat het inderdaad uiteindelijk weinig oplevert.
Ik vind het schrijven van gekke teksten wel steeds leuker, maar ik ben nog steeds te veel een controlefreak of perfectionist om mijn gedachten helemaal de vrije loop te laten gaan.

Wat ik nu doe is veel oefenen met flarden van zinnen, die ik op allerlei manieren herhaal. Zo oefen ik vaak 'Maak me wakker'. Wat ik daarbij doe is proberen om zo veel mogelijk variaties te bedenken, door woorden te rekken of daarentegen gedeeltes van regels en woorden sneller te zingen. En ik herhaal zinsnedes soms een paar keer voordat ik de rest van de regel zing. ("Maak me wakker, maak me wakker. Maak me wakker om het vuurwerk te zien.") Daarbij probeer ik over de akkoorden heen te schuiven, door te snel of te langzaam te zingen. En ik probeer zoals Bono van U2, bestaande liedjes over de akkoorden te zingen. Zoals hij bij Live Aid het lied 'Walk on the Wild Side' over 'Bad' heen zong, bijvoorbeeld. Op die manier leer je los te komen uit je keurslijf. Ga gewoon een uur lang hetzelfde spelen en probeer er verschillende liedjes overheen te variëren. Van 'Maak me wakker' heb je een backing-track, dus je hoeft geen gitaar te spelen en je kunt jezelf dan concentreren op het oefenen van zanglijnen.

Onlangs had ik ineens "Mandjes weven is de zin van het leven" als regel in gedachten. Omdat ik iets geks wilde bedenken. Deze spontane regel zegt me meer dan een diepgravend psychologisch pleidooi, en ik kan altijd nog besluiten of ik het meen of dat het een cynische stelling is, etc. Volgens mij ontstaan zo de liedjes. Door te luisteren naar jezelf, gebruikmakend van opwellingen. In plaats van jezelf te dirigeren om zogenaamd jezelf te vinden.

De zin loopt goed. Ik vind de boodschap wel aardig cynisch, dat het er in het leven hoofdzakelijk om draait om zoveel mogelijk mandjes te weven . Ik ben het meer eens met Lennons ‘All you need is love’.

Ik houd wel van cynisme in liedjes. Bij voorkeur op een vrolijk deuntje.

Dat mandjes weven heb ik van Napoleon XIV - 'They're coming to take me away, Ha-haaa!'. ("basket weavers who sit and smile") Ken je dat lied? Dat is best knap gemaakt met de pitch control. Dat was nieuw in 1966.

They're Coming to Take Me Away
http://www.youtube.com/watch?v=vBcO5Fy4N2A
Het gaat om de muziek. Het filmpje staat er los van.

Een hoorspel lijkt me best leuk. Ik heb zelf niet zovaak naar een hoorspel geluisterd, maar ik vind het idee leuk dat je beelden op kunt roepen met alleen maar geluiden. Terwijl bij de TV alles vast ligt en niets aan fantasie wordt overgelaten.
Het zou ook leuk zijn om in een liedje te verwerken, om de sfeer te versterken. Bijvoorbeeld zo’n typische Hollywood man-tot-vrouw conversatie uit de jaren twintig.

Hoe zet je een "typische Hollywood man-tot-vrouw conversatie uit de jaren twintig" neer?
Kun je ook iets bedenken dat wel haalbaar is om mee te beginnen?

Ik zou sprookjes van Grimm op hoorspel-achtige wijze willen voorlezen, maar dan alleen sprookjes die slecht aflopen. Zoals 'De jongen en het graf'. Daarbij wil ik dan het geluid van "kinderen" die steeds luider om hun moeder roepen, terwijl de verteller vrolijk doorvertelt. Met van die typische verhalenvertellers-vragen als: "Weten jullie wat een graf is?"
Het liefst zou ik iets willen maken dat op een simpele, onschuldige manier toch schokkend/bizar is. Zoals bijvoorbeeld zo'n psychopatische Napoleon XIV die blij is dat hij naar het gekkenhuis mag, nadat zijn hond van hem is weggelopen. Hoe verzint iemand dat?

Barks kon ook bizarre beelden bedenken, zoals een agressieve dikke vrouw met een grote vis in een mandje. Misschien moet je een beetje gek zijn om zoiets te bedenken.

Akkoordenschema, 4/4, 24 maten, pakweg 120 bpm:

Am | Dm | Am | Dm |
Am | Dm | Am | Dm |
C | C | Em | Em |
Dm | Dm | G | G
F | G | Dm | C |
Em | Em | Em | Em |

Ik zit nu op school, dus ik heb geen gitaar bij me. Maar ik zal het thuis doorspelen. Ik heb gisteren gitaarles gehad waarbij ik vroeg of mijn leraar nog wat over de opbouw van akkoorden en noten daaroverheen wou uitleggen. Ik snap het nu redelijk, hoewel ik nog niet weet waarom de ene noot vol mag duren, de andere half, en de andere weer een kwart of een achtste.

Heeft je gitaarleraar over notenlengtes verteld, of bedoel je alleen het schema? De tijdsduur hangt voornamelijk af van wat je wilt. Zolang je het maar oplost. Of juist niet oplost, als je een spanning wil.
De theorie zal wel te maken hebben met geluidsgolven die op een gegeven moment teveel langs elkaar heen gaan lopen, of zo.

Ik hoop dat ik niet teveel typefouten heb gemaakt. Ik ben de laatste tijd best moe van het internet. Ik moest en zou voor mezelf nog wat zware "filosofische" zaken bespreken, maar ook daar ben ik van mezelf nu wel klaar mee. Vooral mijn McDuck-tijd was een heftige periode, omdat ik door allerlei barrières heenging die ik eerder vermeed.
Vroeger kon ik slecht tegen fouten maken. Nu heb ik inmiddels zoveel fout aangepakt, dat ik mezelf wel moet accepteren.

[Stephan]

- - - - - - -

ANGSTIG LIEDJE

Ik krab mijn huid met scherven van een kruik.
Wie zal met een eerlijk oordeel komen?
Eikels maken zich meester van de bomen.
Ik moet gaan letten op mijn taalgebruik.

Ik zing een lied met leegte in mijn stem.
Halve daden kunnen mij niet helen.
Raadsels blijven me lokken en bespelen.
Ik hoor het klappen van een wolvenklem.

Ik bemin de ochtend en vrees de avond.
Ik bemin de avond en vrees de ochtend.
Zo groot is de angst die mij verscheurt.

Ik zoek vergeefs naar vrede als ik faal.
Welke rechters hebben rechtgesproken?
Peinzend loop ik eeuwig rond te spoken.
Ik raak verloren in een beeldverhaal.

Ik bemin de vrouwen en vrees de mannen.
Ik bemin de mannen en vrees de vrouwen.
Zo groot is de angst die mij verscheurt.

(Vluchtgedrag houdt me opgesloten.
Zo groot is de angst die mij verscheurt.)

Ik leid mezelf met tweestrijd in mijn zicht.
Milde praatjes zullen je niet hoeden.
Artsen geven me doekjes voor het bloeden.
Ik kan niet schuilen voor mijn levenslicht.

Ik bemin de aarde en vrees de vruchten.
Ik bemin de vruchten en vrees de aarde.
Zo groot is de angst die mij verscheurt.

Zo groot is de angst die mij verscheurt.


tekst & muziek: Daniël

15-03-2006 (getypt: 04-05-2006)

- - - - - - -

Ik heb indertijd niet op deze tekst gereageerd, met name omdat ik zelf pas met schrijven was begonnen, en ik de meest vreselijkste teksten schreef (en het dus moeilijk vond om te zeggen of jouw tekst goed of minder goed was, die metrumfouten waar Frank Jonker op wijst zou ik er zelf niet uit kunnen hebben gehaald.
Wat me als eerste op valt is de titel, die aan lijkt te sluiten op ‘Akelig liedje’. Is het toevalligheid, of is het een soort serie?
Het eerste couplet loopt volgens mij ook helemaal goed op de derde zin na: ‘Eikels maken zich meester van de bomen’. De ‘zich’ haalt het ritme uit de zin. Als je zou zingen: ‘Eikels maken brandhout van de bomen’ zou het ritmisch kloppen (maar inhoudelijk dan weer niet…).
De het tweede couplet haalt in de derde zin de ‘me’ het ritme uit de zin. ‘Raadsels blijven lokken en bespelen’ zou volgens mij wel kloppen, maar ik weet niet of zo de bedoeling van de zin dan nog in tact blijft.
En ook in het laatste couplet haalt de ‘me’ uit de derde zin het ritme uit de tekst.
Dat kan ik er voor zo ver aantal lettergrepen uithalen. Verder is het ook belangrijk dat je de klemtoon op de juiste woorden legt, omdat de betekenis anders totaal langs de luisteraar heen kan gaan. Daar ben ik zelf heel slecht in. En daarnaast is het jouw tekst, dus ik weet niet precies wat je doel is. Je kunt de zin ‘Ik moet gaan letten op mijn taalgebruik’ op verschillende manieren uitspreken, met verschillende betekenissen, bijvoorbeeld: ‘Ik MOET gaan letten op mijn taalgebruik’ (Je wordt gedwongen), of ‘Ik moet gaan LETTEN op mijn taalgebruik’.

[Stephan]

Ik kan me overigens herinneren dat jij dezelfde tip gaf bij 'Regen' (Die kwelende demo met 'zeg me, moet ik blíiijven moet ik gaáááaaan'). Toen wist ik niet precies wat er mis was met de klemtoon, maar bij nader inzien is het ontzettend belangrijk voor het neerzetten van een goede begrijpbare tekst (voor zowel mezelf als een luisteraar). Ik ben er nu op aan het oefenen.

Over de inhoudelijke tekst van 'Angstig liedje' is mijn mening verdeeld. Ik vind de zin 'Vluchtgedrag houdt me opgesloten' heel mooi. Daar las ik de eerste paar keer overheen.
De beeldspraak in de eerste zin geeft me bijna letterlijk jeuk . Hoe ik de eerste twee regels interpreteer is dat je twijfelt aan de vriendschap van je vrienden (Zoals Job flink wat te slikken kreeg toen zijn zogenaamde vrienden langskwamen om hem vanwege zijn situatie te veroordelen).
Het tweede couplet klinkt me heel herkenbaar in de oren, de angst dat je alles voor niets doet (of misinterpreteer ik het?). Vooral de zin 'Halve daden kunnen mij niet helen' vind ik zowel inhoudelijk als qua opbouw heel mooi.
De refreinen geven me het idee van besluiteloosheid en twijfel, waar ik ook veel over probeer te schrijven. Maar ik blijf meestal hangen met een depressieve tekst die vaak vlees noch vis is.

[Daniel73]

Inmiddels heb ik veel van mijn Fostex-mixen uitgezocht. Er zit wel wat instrumentaals tussen dat ik kan uploaden. Weinig, maar toch. Om tijd te rekken. Het gaat om ruwe klad-oefeningen van de afgelopen twee jaar, sinds ik de Fostex gebruik. Veel meer dan dat kan ik voorlopig niet. Misschien kun jij er iets mee.

Dat lijkt me zeker interessant. Ik kan ze in ieder geval beluisteren en er een reactie op geven.

Hier heb ik een aantal klad-opnames. Het geluidsvolume varieert helaas per mix.
Het zijn muzieklesjes op viersporen compact cassette. Ik twijfel om ze te laten horen omdat ze vreselijk slordig en bagger zijn. Vaak maakte ik opnames als ik even snel iets wilde vastleggen om later op terug te komen. Zang is ook vaak slecht. Ik noem het maar Huis-, Tuin- en Keuken Low-Fi Bagger. Vaak geven ze me een idee hoe het niet moet, zodat ik weet hoe ik voortaan anders te werk moet gaan.
Alle mixen zijn mono.

- Morgen wordt een mooie dag #3 (eq, punch)
http://media.putfile.com/fosmix0011-040716-eq-pun
(05:36) Een van de eerste opnames die ik maakte met viersporen en gitaar, in 2004. Persoonlijke nostalgie.
Muziekttempo is trager en langer dan bedoeld. Dat doe ik wel vaker om meer tijd te hebben met inspelen.
'Morgen wordt een mooie dag' was een tekst om iets te spelen te hebben. Omdat het lied over luiheid en uitstel gaat, heb ik de tekst simpel gehouden. De twee coupletten verschillen weinig. Zanglijn, indien aanwezig, is van mij.
Het akkoordenschema is op basis wat ik eerder heb getoond, van een vriend. Verschil is dat hier in het couplet de Am en Dm elk twee maten duren. (Eigenlijk moesten de akkoorden Capo III gespeeld worden, maar dat wist ik niet.)

Am | Am | Dm | Dm |
Am | Am | Dm | Dm |
Am | Am | Dm | Dm |
Am | Am | Dm | Dm |
C | C | Em | Em |
Dm | Dm | G | G |
F | G | Dm | C |
Em | Em | Em | Em |


Inktzwam
http://media.putfile.com/fosmix0102-060404-mix
(02:52) Een poging om zelf een akkoordenreeks en een aanzet tot een zanglijn te maken. De tekst bestaat slechts uit wat bij elkaar geraapte losse ideeën op een spiekbriefje, die ik blijf herhalen.
Er is geen begin en geen einde. De klemtonen zwalken vreselijk. Dit is typisch een opname waarbij ik aan het begin niet weet wat het wordt, en mezelf dwing om bij voorkeur in één keer een idee neer te zetten. Dat kan ik dan later bij het oefenen uitwerken. Bedoeling is dat er dan een indeling komt, en een uiteindelijke tekst (met verschillende coupletten).

F | F | F C7 | F |
F | F | C7 | F |
Bes | F | C7 | F |

met CAPO III is het schema:
D | D | D A7 | D |
D | D | A7 | D |
G | D | A7 | D |


Navelstaar (instr)
http://media.putfile.com/fosmix0107-060404
(01:15) Instrumentaal. Een poging om zelf een akkoordenreeks te maken. Opvullertje aan het einde van een cassette. Voor de verandering een opname die kort is, en waar ik niet doorheen ratel.
Hier begin ik vaag iets te snappen van het spelen van losse tonen over akkoorden. Al blijft het primitief.

Bm | F | Am | D |


Zeeruis jam #5
http://media.putfile.com/fosmix0082-060317
(03:52) Klad-opname van een zanglijn. Op basis van sporen van een mislukt studio-muziekproject, uit 2001. Muziek komt van die vriend. Ik twijfel over de zanglijn, die van een ander is. (Die persoon vindt de zanglijn zelf niet mooi.)
Tekst heeft een A B B A B C C B rijmschema. Ik wilde interessant doen.
Akkoorden zijn reeksen van:

Am | Am | G | G |

C | C | G | G |
F | F | C | C |

Es | Bes | Des | As |
Es | Bes | Des | As | As (Gm) |

De Gm is in elk geval om terug naar een C-akkoord te gaan. Geen idee wat er gebeurd indien het volgend akkoord een Es is.
Aan het einde, na de drums, zijn de akkoorden van de strings freeform.


Zeeruis mix060319 instr
http://media.putfile.com/zeeruisbacking060319-instrc
(03:57) Instrumentaal. Ruwe mix van alle instrumentale sporen van dat project. Ik heb als experiment gebruik gemaakt van octaaf-pitchen, wat vooral in de gitaren te horen is.
Midi-drums en keyboards zijn gespeeld/geprogrammeerd door de vriend. En de gitaar komt van een vriend van die vriend, die op het conservatorium zat.
Het gitaarwerk komt helaas pas halverwege op gang, na anderhalve minuut. Slecht verdeeld.

*EDIT*: BBcode gecorrigeerd (quoting)

[Stephan]

Hier heb ik een aantal klad-opnames. Het geluidsvolume varieert helaas per mix.
Het zijn muzieklesjes op viersporen compact cassette. Ik twijfel om ze te laten horen omdat ze vreselijk slordig en bagger zijn. Vaak maakte ik opnames als ik even snel iets wilde vastleggen om later op terug te komen. Zang is ook vaak slecht. Ik noem het maar Huis-, Tuin- en Keuken Low-Fi Bagger.

Leuk om te horen waar je de afgelopen tijd op je Fostex mee bezig bent geweest. Vooral ‘Morgen wordt een mooie dag’ en ‘Inktzwam’ vind ik heel interessant.
Ik vind slechte kwaliteit overigens totaal geen probleem. Wat ik bij mezelf merk is dat eigen opnames vaak gelijk qua geluid goed moeten klinken, waardoor ik meer op de kwaliteit dan op de muziek let. En daarbij komt het toch nooit in de buurt van een studio-opname.
Ik vind jouw opnames inspirerend om zelf de begrenzende strakheid aan de kant te zetten en meer spontaan bezig te gaan.

- Morgen wordt een mooie dag #3 (eq, punch)

Deze opname vind ik heel interessant. De zanglijn is pakkend, zowel het couplet als de samenzang tijdens de refreinen (‘Morgen wordt een mooie dáááááááág’).
Er zit een duidelijke samenhang in, iets waar ik zelf moeite mee heb.
E opname is hier en daar wel wat slordig (soms qua zoekende zang, of soms is de aanslag een beetje verwarrend) maar als kladopname vind ik hem heel leuk. Deze moet je zeker uitwerken.

Muziekttempo is trager en langer dan bedoeld. Dat doe ik wel vaker om meer tijd te hebben met inspelen.

Ik vind het tempo op zich goed, al heb ik het niet in de bedoelde snelheid gehoord.
Inhoudelijk gezien zou ik juist een lagere snelheid verwachten, maar aan de andere kant zorgt een sneller tempo misschien wel weer voor contrast.

(Eigenlijk moesten de akkoorden Capo III gespeeld worden, maar dat wist ik niet.)

Van Capo’s heb ik niet erg veel verstand. Maakt het gebrek van een Capo in principe iets uit?

[Daniel73]

*EDIT*: fout, afgekapt bericht verwijderd

[Daniel73]

['Angstig liedje'] Ik heb indertijd niet op deze tekst gereageerd, met name omdat ik zelf pas met schrijven was begonnen, en ik de meest vreselijkste teksten schreef (en het dus moeilijk vond om te zeggen of jouw tekst goed of minder goed was, die metrumfouten waar Frank Jonker op wijst zou ik er zelf niet uit kunnen hebben gehaald.

Op het metrum moet ik nog oefenen. Het viel me al mee dat ik in relatief korte tijd zoveel regels op rijm bij elkaar wist te schrijven met behulp van wat bestaande snippers als startpunt.

Wat me als eerste op valt is de titel, die aan lijkt te sluiten op ‘Akelig liedje’. Is het toevalligheid, of is het een soort serie?

Het zijn voorlopige werktitels. Ik wist niets anders te bedenken dan '... liedje'. 'Akelig liedje', 'Angstig liedje', 'Oneindig liedje'.

Het eerste couplet loopt volgens mij ook helemaal goed op de derde zin na: ‘Eikels maken zich meester van de bomen’. De ‘zich’ haalt het ritme uit de zin. Als je zou zingen: ‘Eikels maken brandhout van de bomen’ zou het ritmisch kloppen (maar inhoudelijk dan weer niet…).
De het tweede couplet haalt in de derde zin de ‘me’ het ritme uit de zin. ‘Raadsels blijven lokken en bespelen’ zou volgens mij wel kloppen, maar ik weet niet of zo de bedoeling van de zin dan nog in tact blijft.
En ook in het laatste couplet haalt de ‘me’ uit de derde zin het ritme uit de tekst.

Ik had aanvankelijk "Mensen maken zich meester van de bomen / Ik moet gaan letten op mijn woordgebruik". Daarna dacht ik aan een discussie met iemand over het scheldwoord "eikel" ergens in een Donald Duck. Hij maakte bezwaar tegen dat woord en toen bedacht ik me dat "eikels" dubbelzinnig zou zijn, in een beeld dat vruchten de baas spelen over de bomen waar ze vandaan komen. En de zin "Ik moet gaan letten op mijn woordgebruik" zou daar dan op aansluiten, die dan nog meer zou wijzen op censuur. Hoe dan ook, zelfs al zou zoiets vergezochts werken, dan springt het woord "eikels" in een ander taalregister, dat de tekst een vreemde zwalk geeft die ontzettend afleidt.
Wat vind je van iets als "Mensen maken brandhout van de bomen"?

"Raadsels blijven lokken en bespelen" vind ik beter klinken dan "blijven me". Ik twijfel vaak wanneer/hoe ik een zinsconstructie moet gebruiken. Bij "lokken" en "bespelen" vraag ik me af of er dan een lijdende vorm moet zijn, namelijk iets of iemand die dat lokken en bespelen dan ondergaat.
Als "Raadsels blijven lokken en bespelen" een logische zin is, dan gebruik ik die liever.
Ook "Artsen geven doekjes voor het bloeden" vind ik beter klinken.

De regel "Ik hoor het klappen van een wolvenklem" vind ik lastig. Ik wilde het woord wolvenklem gebruiken als een loerend gevaar, maar ik twijfel enorm. Wat vind jij?

Dat kan ik er voor zo ver aantal lettergrepen uithalen. Verder is het ook belangrijk dat je de klemtoon op de juiste woorden legt, omdat de betekenis anders totaal langs de luisteraar heen kan gaan. Daar ben ik zelf heel slecht in. En daarnaast is het jouw tekst, dus ik weet niet precies wat je doel is. Je kunt de zin ‘Ik moet gaan letten op mijn taalgebruik’ op verschillende manieren uitspreken, met verschillende betekenissen, bijvoorbeeld: ‘Ik MOET gaan letten op mijn taalgebruik’ (Je wordt gedwongen), of ‘Ik moet gaan LETTEN op mijn taalgebruik’.

Over uitspraak van teksten en hoe dat in een metrum neer te zetten heb ik nog veel te oefenen. Ik denk dat het LETTEN is.

Ik kan me overigens herinneren dat jij dezelfde tip gaf bij 'Regen' (Die kwelende demo met 'zeg me, moet ik blíiijven moet ik gaáááaaan'). Toen wist ik niet precies wat er mis was met de klemtoon, maar bij nader inzien is het ontzettend belangrijk voor het neerzetten van een goede begrijpbare tekst (voor zowel mezelf als een luisteraar). Ik ben er nu op aan het oefenen.

Ik vind dat een goed metrum zorgt voor een eigen ritme over de muziek. Een enkel woord teveel of te weinig kan dan al verschil maken tussen staan en vallen.

Over de inhoudelijke tekst van 'Angstig liedje' is mijn mening verdeeld. Ik vind de zin 'Vluchtgedrag houdt me opgesloten' heel mooi. Daar las ik de eerste paar keer overheen.
De beeldspraak in de eerste zin geeft me bijna letterlijk jeuk . Hoe ik de eerste twee regels interpreteer is dat je twijfelt aan de vriendschap van je vrienden (Zoals Job flink wat te slikken kreeg toen zijn zogenaamde vrienden langskwamen om hem vanwege zijn situatie te veroordelen).
Het tweede couplet klinkt me heel herkenbaar in de oren, de angst dat je alles voor niets doet (of misinterpreteer ik het?). Vooral de zin 'Halve daden kunnen mij niet helen' vind ik zowel inhoudelijk als qua opbouw heel mooi.
De refreinen geven me het idee van besluiteloosheid en twijfel, waar ik ook veel over probeer te schrijven. Maar ik blijf meestal hangen met een depressieve tekst die vaak vlees noch vis is.

De coupletten in 'Angstig liedje' zijn in principe vlees noch vis. Ik denk dat de truc is dat ik in het refrein steeds blijft hameren op "Zo groot is de angst die mij verscheurt." Ik kom als schrijver steeds terug op een vaste conclusie, die dan de spil wordt.

De refreinen zijn grotendeels gebaseerd op een flard uit een ketters evangelie (Thomas 43), waarin staat: "... jullie zijn geworden als de joden; want die beminnen de boom en haten de vrucht en zij beminnen de vrucht en haten de boom."
Dat beeld sprak me persoonlijk aan. Ik heb het gekoppeld aan de angst en onrust van Job die zich door god verlaten voelt. In Job staat volgens mij iets over "angst die mij verteert", of iets in die richting.Volgens mij is de regel over het "eerlijk oordeel" ook uit Job. De regel over niet schuilen voor levenslicht kan een interpretatie zijn, over Job die geen rust vindt.
Ik had veel plezier van het schrijven, maar het was ook wel spannend omdat ik niet wist of het "mocht". Dus dat droeg bij aan de "angst".

Kruikrover
http://media.putfile.com/fosmix0064-060228-mix
(02:10) Slordige eerste klad-opname van 'Angstig liedje', waarin ik naast de refreinen nog maar een couplet had.

Akkoorden, met CAPO I:
couplet
C G | F C | C G | F C |
C G | F C | G F | C C |
refrein
C | G | C | F |
C G | C C |
intermezzo
C | G | C | F
G F | C C |

In 'Angstig liedje' had ik als doel om met een rijmschema en met vaste metrum-indelingen van coupletten/refrein een tekst neer te zetten met als overeenkomend beeld dat ze iets met angst of verontrusting te maken hebben. Ik noemde wat beelden en concludeerde in een refrein met "zo groot is de angst". Het had ook een lied kunnen zijn over leuke zaken, met dan in het refrein als conclusie "zo groot is de lol die ik beleef". Een simpel basistrucje, volgens mij. Je zet in coupletten een beeld neer, en in het refrein geef je daar een draai aan.

Een couplet kan bv. bevatten: "stapels boeken, uren aan huiswerk, veel leren".
Conclusie in het refrein:
- school is leuk
- school is vreselijk
Daaruit kun je een enkele mogelijkheid kiezen. Of je kunt het refrein laten variëren van de ene conclusie naar de andere. School kan vreselijk zijn totdat er een leuke juf is, bijvoorbeeld. Maar variëren in een refreinregel is moeilijk. Het kan ten koste gaan van de kracht van een vast refrein. Zo had ik in 'Akelig liedje' in elk refrein een variant op de conclusie "akelig humeur". Ik dacht dat domweg herhalen van exact hetzelfde refrein saai zou zijn. Totdat iemand zei dat het storend was om daar, in de conclusie, steeds iets anders te horen. Variëren ging ten koste van zeggingskracht.
Bij 'Angstig liedje' varieert het refrein-gedeelte als aanloop naar steeds een vaste eindregel met een conclusie. ("Zo groot is de angst die mij verscheurt.") Als ik die eindregel steeds zou variëren, zou dat de tekst volgens mij te druk maken. De coupletten zijn immers al varianten op een thema. In die ene vaste refreinregel moeten de regels samenkomen.

Volgens mij is de richtlijn dat een refrein altijd hetgene bevat waar je tekst om zou moeten draaien.

In 'Maak me wakker' heb je steeds als regel "'t Is te mooi om waar te zijn". Dat zou de refreinconclusie kunnen zijn. Je wilt wakker gemaakt worden om het vuurwerk te zien, en blijkbaar is zoiets te mooi om waar te zijn.

Maak me wakker

Em – C – Am – C

Intro losse akkoorden (1 1/2 x)

(gitaar van beide kanten) (2 x)

(baslijn komt in) (2 x)
Is dit echt of is dit een droom?
Ben ik echt of ben ik een droom?
Maak me wakker om het vuurwerk te zien
Maak me wakker, wakker vannacht
Maar me wakker om het vuurwerk te zien
Ik wil niks missen, missen vannacht

Intro losse akkoorden (1 x)

(Baslijn komt in)
Het is te mooi om waar te zijn
Ze is te mooi om waar te zijn
Het is te mooi om waar te zijn
Ze is te mooi om waar te zijn

Is dit echt of is dit een droom? (2 x)

Gitaar solo (2x , 2x , 1x, 1x)

Gitaar van beide kanten (2 x)

Maak me wakker om het vuurwerk te zien
Maak me wakker, wakker vannacht

Een hoofd vol koud water
Ik leef in een krater
Alleen op de wereld
Een blauwig gezichtsveld
Traan in een emmer
Ik ben niet zo’n zwemmer
Ik hoor steeds een stem
Een parachute zonder rem
Maak me wakker
In plaats van mijn wekker

Ik zou dan in het refrein iets doen als:
Is dit echt of is dit een droom?
Ben ik echt of ben ik een droom?
Het is te mooi om waar te zijn
Het is te mooi om waar te zijn

Als je zo'n refrein steeds herhaalt, als vast blok, tussen coupletten door, krijgt je tekst vanzelf een richting. De beginregels "Is dit echt of is dit een droom? /
Ben ik echt of ben ik een droom?" kunnen als een aanzet dienen, in een intro. Je zingt dan alvast een stuk van het refrein, waar je na het couplet op terugkomt.

Ik heb overigens gekozen voor alleen "Het is te mooi". Als je kiest voor "Ze is te mooi", dan roep je de vraag op wie "ze" is. Dus dat kan teveel zijn. De stelling "Het is te mooi" klinkt centraler. De "ze" kan dan onderdeel zijn van de coupletten met de diverse beelden. (Tenzij de tekst over een "ze" moet gaan, maar dat haal ik er nu niet uit.)

Hier een vaag skim-schetsje mijnerzijds, waarin ik probeer om de coupletten hetzelfde metrum te laten hebben. Inhoud van de coupletten staat even op de tweede plaats. Het gaat om een structuur-idee dat (naar ik hoop) te zingen zou moeten zijn.

- - - - - - - -

(intro)
Is dit echt of is dit een droom?
Ben ik echt of ben ik een droom?

(couplet 1)
Maak me wakker om het vuurwerk te zien
Maak me wakker, wakker vannacht
Maak me wakker om het vuurwerk te zien
Ik wil niks missen, missen vannacht

(couplet 2)
Wens me sterkte om m'n afwas te doen
Wens me sterkte, sterkte vannacht
Wens me sterkte om m'n afwas te doen
Ik wil niet haasten, haasten vannacht

(loopje zoals in opname)
Oh, oh, oh, oh.

(refrein)
Is dit echt of is dit een droom?
Ben ik echt of ben ik een droom?
Het is te mooi om waar te zijn
Het is te mooi om waar te zijn

(couplet 3)
Geef me vleugels om naar Pluto te gaan
Geef me vleugels, vleugels vannacht
Geef me vleugels om naar Pluto te gaan
Ik wil geen onzin, onzin vannacht

(loopje zoals in opname)
Oh, oh, oh, oh.

(refrein)
Is dit echt of is dit een droom?
Ben ik echt of ben ik een droom?
Het is te mooi om waar te zijn
Het is te mooi om waar te zijn

(intermezzo)
Een hoofd vol koud water
Ik leef in een krater
Alleen op de wereld
Een blauwig gezichtsveld
Traan in een emmer
Ik ben niet zo’n zwemmer
Ik hoor steeds een stem
Een parachute zonder rem
Maak me wakker
In plaats van mijn wekker

(refrein)
Is dit echt of is dit een droom?
Ben ik echt of ben ik een droom?
Het is te mooi om waar te zijn
Het is te mooi om waar te zijn
Het is te mooi om waar te zijn

- - - - - - - -

Zo heb je een plan voor een lied staan, qua structuur. Wat ik dan doe is zo'n tekst zingen zodat ik alvast weet hoe zo'n indeling op muziek zal gaan klinken. En dan probeer ik te herschrijven wat me tegenstaat. Het woord "afwas" gebruik ik om op die plaats iets als "vuurwerk" te hebben, zoals op die plek staat in couplet 1. Het woord "afwas" slaat nergens op, maar dan hoop ik dat tijdens het oefenen iets te binnen schiet dat daar past. Het gaat me ten eerste om een zanglijn, als karrenspoor over de akkoorden.

Hier heb ik een aantal klad-opnames. Het geluidsvolume varieert helaas per mix.
Het zijn muzieklesjes op viersporen compact cassette. Ik twijfel om ze te laten horen omdat ze vreselijk slordig en bagger zijn. Vaak maakte ik opnames als ik even snel iets wilde vastleggen om later op terug te komen. Zang is ook vaak slecht. Ik noem het maar Huis-, Tuin- en Keuken Low-Fi Bagger.

Leuk om te horen waar je de afgelopen tijd op je Fostex mee bezig bent geweest. Vooral ‘Morgen wordt een mooie dag’ en ‘Inktzwam’ vind ik heel interessant.
Ik vind slechte kwaliteit overigens totaal geen probleem. Wat ik bij mezelf merk is dat eigen opnames vaak gelijk qua geluid goed moeten klinken, waardoor ik meer op de kwaliteit dan op de muziek let. En daarbij komt het toch nooit in de buurt van een studio-opname.
Ik vind jouw opnames inspirerend om zelf de begrenzende strakheid aan de kant te zetten en meer spontaan bezig te gaan.

De viersporenrecorder is een manier om niet in de verleiding te komen van opname-technieken. De gedachte dat ik uiteindelijk tóch opnieuw moet opnemen, ook als iets wel slaagt, neemt veel zorg weg. Ook dwingen de beperkingen me om beter te gaan spelen. Hoe meer ik kan spelen, hoe minder overdubs, hoe minder pingpongs en hoe minder ruis.

'Inktzwam' ("Hoe wreed is moeder natuur") is een van de ideeën die ik haastig opnam. Enerzijds irriteer ik me aan veel van zulke opnames, maar anderzijds leer ik er veel van. Zo merk ik in 'Inktzwam' dat ik teveel wil zingen. Dat is beginners-enthousiasme waarvan ik hoop te leren.

Zelf vind ik het korte 'Navelstaar' een interessante opname. De solo-gitaar was een van de eerste keren dat ik iets van een melodie met gitaar wilde neerzetten. Rond de 50ste seconde onstond een kleine onbedoelde slide en dat bleek tegen m'n verwachtingen in een vondst. Hier had ik de idee dat de muziek zichzelf maakte. Want het zijn maar vier akkoorden die herhaald worden, en de gitaren zijn slordig, en de "solo" stelt geen bal voor.

Wat vind je van 'Zeeruis'? Ik heb er moeite mee. De gezongen versie ('Zeeruis jam #5') is een indruk van hoe de zanglijn zou moeten zijn, maar ik kan er eigenlijk weinig mee. De tekst was naar voorbeeld van een Nijgh-indeling die ook al moeilijk te zingen was...

Ik ben benieuwd naar wat je slecht vind in de opnames. Ik weet nu niet of je titels overslaat omdat je ze te slecht of te vals vind, bijvoorbeeld.

- Morgen wordt een mooie dag #3 (eq, punch)

Deze opname vind ik heel interessant. De zanglijn is pakkend, zowel het couplet als de samenzang tijdens de refreinen (‘Morgen wordt een mooie dáááááááág’).
Er zit een duidelijke samenhang in, iets waar ik zelf moeite mee heb.
E opname is hier en daar wel wat slordig (soms qua zoekende zang, of soms is de aanslag een beetje verwarrend) maar als kladopname vind ik hem heel leuk. Deze moet je zeker uitwerken.

Ik ben verbaasd dat je de zanglijn pakkend vind. Ik dacht dat er nog geen zanglijn was. Daarom had ik de tekst vooralsnog terzijde geschoven.
Het akkoordenschema, van een vriend, speel ik graag als oefening.

Muziekttempo is trager en langer dan bedoeld. Dat doe ik wel vaker om meer tijd te hebben met inspelen.

Ik vind het tempo op zich goed, al heb ik het niet in de bedoelde snelheid gehoord.
Inhoudelijk gezien zou ik juist een lagere snelheid verwachten, maar aan de andere kant zorgt een sneller tempo misschien wel weer voor contrast.

Een lagere snelheid? Zoals die vriend het schema speelde was het pakweg 120bpm. Dan is het een enthousiast, uptempo lied dat energiek lijkt, maar eigenlijk over nietsdoen en uitstel/afstel gaat. Misschien kan ik de snelheid houden zoals nu? Dat is voor mij dan een middenweg.

(Eigenlijk moesten de akkoorden Capo III gespeeld worden, maar dat wist ik niet.)

Van Capo’s heb ik niet erg veel verstand. Maakt het gebrek van een Capo in principe iets uit?

Een capodastro, capotasto of kortweg capo is een klem die gebruikt wordt om bij snaarinstrumenten met fretten alle snaren een aantal halve tonen hoger te laten klinken.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Capodastro

Bij capo III (derde fret) wordt een Am-akoord een Cm-akkoord. Zo kun je makkelijk een hogere toonsoort spelen, zonder barré-grepen.

[Daniel73]

Hieronder de tekst 'Zeeruis'.

- - - - - - - - - -

ZEERUIS (sea of madness)

Dolend door de tegenwind,
zonder doel sinds jij verdween,
de koude gaat door merg en been.
Ik voel me oud en onbemind,
verbannen, oeverloos alleen,
nergens zie ik meer de kust.
Ik ben doorweekt en uitgeblust,
de golven dansen om me heen.

Verlangens - diep en half vergaan -
naar iets als leven vóór de dood,
de lichten springen in het rood.
Ik kan mezelf niet meer verstaan
en nergens is een reddingboot
en nergens zie ik meer de kust.
Het maakt me hevig ongerust,
de golven worden veel te groot.

Zonder koers
zal ik blijven verdwalen,
zelfs jij negeert bewust m'n noodsignalen.

(man overboord, man overboord)

Dolend door de tegenwind,
zonder doel - sinds jij verdween -
de koude gaat door merg en been.
Ik voel me oud en onbemind.

Verzonken in een Zee van Ruis,
ik hoor alleen maar hoon en haat,
laverend door de storm op straat.
Ik loop verkeerd, ben steeds abuis.

Zonder kompas
zal ik blijven verdwalen,
zelfs jij negeert bewust m'n noodsignalen.

Een haven is voor mij te laat,
een ligplaats louter voor wat rust.
Hoe kom ik dichterbij de kust?
De golven geven mij geen raad.

Zonder jou
zal ik blijven verdwalen.

. . . - - - . . .


woorden: Daniel
muziek: [F.]


31 mei 2002 18:08 (o.b.v. 30-05-2002 23:59)

- - - - - - - - - -

[Stephan]

Ik ben benieuwd naar wat je slecht vind in de opnames. Ik weet nu niet of je titels overslaat omdat je ze te slecht of te vals vind, bijvoorbeeld.

Hoewel ik wel een rampcriticus ben (die het aan de ene kant moeilijk vind om kritiek te geven en aan de andere kant ook niet slijmerig wil overkomen, en daardoor meestal maar niets zegt), is dat zeker niet het geval. Ik wil zeker op de andere demo's reageren.
Ik heb wat ik over 'Morgen wordt een mooie dag' heb gezegd op geheugen op school getyped, terwijl ik liever direct naar de opname luister.
Vandaag ben ik redelijk volgepland (met een aardig lange dag school en gitaarles), maar woensdagmiddag heb ik vrij, dus dan zal ik op de andere demo's reageren. Ik vind 'Inktzwam' en 'Navelstaar' ook heel interessant. 'Zeeruis' vind ik bij de eerste keer luisteren iets chaotiser, maar er zitten ook zeker interessante dingen in. Het keyboardgeluid vind ik iets minder, maar dat is een persoonlijke kwaal van mij (misschien heb ik een soort trauma?).

[Stephan]

Inktzwam
http://media.putfile.com/fosmix0102-060404-mix
(02:52) Een poging om zelf een akkoordenreeks en een aanzet tot een zanglijn te maken. De tekst bestaat slechts uit wat bij elkaar geraapte losse ideeën op een spiekbriefje, die ik blijf herhalen.
Er is geen begin en geen einde. De klemtonen zwalken vreselijk. Dit is typisch een opname waarbij ik aan het begin niet weet wat het wordt, en mezelf dwing om bij voorkeur in één keer een idee neer te zetten. Dat kan ik dan later bij het oefenen uitwerken. Bedoeling is dat er dan een indeling komt, en een uiteindelijke tekst (met verschillende coupletten).

Leuke drumbeat. De opname heeft iets country-achtigs, met name aan het eind waar je alleen de gitaren nog hoort (En ook: “In het verstrijken van de jaren”).
Ik vind het een goed akkoordschema, maar wel als basis om erop te variëren en door te gaan, zoals je zelf al zegt. Als je telkens hetzelfde speelt is het moeilijk om de aandacht vast te houden.
De zanglijn vind ik goed. Er zijn wel een paar minder goed lopende zinnen (bijvoorbeeld “Auto’s en films, er is zoveel te monteren om terug te zien wat er wel of niet verandert is sindsdien”, met name de tweede keer). Maar de zin zelf vind ik interessant. Net als het eerste couplet. Na de eerste zin zou ik verwachten dat je door iemand verlaten bent, maar door de volgende regels blijkt dat je zeg maar door het verleden bent verlaten.
Ook de rijm vind ik goed. Ik ben benieuwd naar hoe je hem verder uitwerkt, met eventuele variërende akkoorden, of een leadgitaar.

Navelstaar (instr)
http://media.putfile.com/fosmix0107-060404
(01:15) Instrumentaal. Een poging om zelf een akkoordenreeks te maken. Opvullertje aan het einde van een cassette. Voor de verandering een opname die kort is, en waar ik niet doorheen ratel.
Hier begin ik vaag iets te snappen van het spelen van losse tonen over akkoorden. Al blijft het primitief.

Dat het een opvullertje is verklaart waarschijnlijk waarom hij abrupt stopt . Het klinkt goed, het slagritme van de begeleidende distorted akkoorden met daarover losse noten. Er zitten hele interessante dingen in, zoals wanneer de lead (een octaaf?) de hoogte in gaat (00:51).
Is het kunst om de kunst of had je een doel voor ogen (behalve het opvullen van een cassette natuurlijk)?
Waar je mee zou kunnen experimenteren is het variëren van de manier waarop je de losse noten speelt (met verschillende technieken, zoals bijvoorbeeld die slide van de lage naar de hoge noot), en een duidelijk patroon opstellen.

Zeeruis jam #5
http://media.putfile.com/fosmix0082-060317
(03:52) Klad-opname van een zanglijn. Op basis van sporen van een mislukt studio-muziekproject, uit 2001. Muziek komt van die vriend. Ik twijfel over de zanglijn, die van een ander is. (Die persoon vindt de zanglijn zelf niet mooi.)
Tekst heeft een A B B A B C C B rijmschema. Ik wilde interessant doen.

Ik vind de opname bij de eerste keer luisteren een beetje chaotiser dan de andere drie. De zanglijn vind ik goed, hoewel ik twijfel over de zang in het intro. Die klinkt me iets te vrolijk in vergelijking tot de rest van de opname (Niet persé qua klank, maar het ‘pa pa-pa pa-pa’). Het ‘Man over boord’ stukje vind ik goed. Het doet me een beetje aan Lou Reed denken, vanwege die derde hele lage regel (01:58).
Iets dat in de tekst minder loopt is ‘bewust’ tijdens het refrein. Dat wordt ingeslikt om in het ritme te blijven. Maar ik vraag me af of het erbij hoeft, omdat negeren altijd bewust is.
De drums vind ik goed (wel een beetje aan de harde kant), ook qua opbouw en verdeling over de opname. Ook de piano aan het begin en het kermisachtige geluid op de achtergrond (00:46) vind ik mooi, en de synthesizer die je ook op het allerlaatste hoort. Maar de keyboard tijdens het refrein (“Zonder koers zal ik blijven verdwalen, zelfs jij negeert bewust m’n noodsignalen”) vind ik dan weer tenenkrommend.
Is de bas akoestisch? Ik vind hem goed klinken.

Zeeruis mix060319 instr
http://media.putfile.com/zeeruisbacking060319-instrc
(03:57) Instrumentaal. Ruwe mix van alle instrumentale sporen van dat project. Ik heb als experiment gebruik gemaakt van octaaf-pitchen, wat vooral in de gitaren te horen is.
Midi-drums en keyboards zijn gespeeld/geprogrammeerd door de vriend. En de gitaar komt van een vriend van die vriend, die op het conservatorium zat.
Het gitaarwerk komt helaas pas halverwege op gang, na anderhalve minuut. Slecht verdeeld.

‘060319’ staat hopelijk niet voor het aantal mixen ? Ik vind deze mix interessant om de instrumenten beter te horen, maar ik vind de zanglijn wel belangrijk. Is wat ik vanaf (00:08) in hoor vallen een gitaar? Het klinkt als wat Frusciante speelt in ‘Magic Johnson’ (Mother’s Milk).
Die solorende gitaar klinkt heel mooi, met name dat loopje (?) aan het einde (03:24).

[Stephan]

Op het metrum moet ik nog oefenen. Het viel me al mee dat ik in relatief korte tijd zoveel regels op rijm bij elkaar wist te schrijven met behulp van wat bestaande snippers als startpunt.

Ik vind het overal een goede tekst, met een aantal herkenbare en/of interessante regels.
Dat de vierde regel van het eerste couplet over woordgebruik aansluit op de derde regel over eikels kon ik er uit opmaken. Aan de andere kant springt het woord eikels er inderdaad wel in een negatieve zin uit.
Op zich zou “mensen maken brandhout van de bomen” een goede zin zijn, maar ik vind hem dan weer niet echt goed op “Ik moet gaan letten op mijn woordgebruik” aansluiten, omdat je in feite niks verkeerds heb gezegd.

Als "Raadsels blijven lokken en bespelen" een logische zin is, dan gebruik ik die liever.

Volgens mij is het enige dat verandert dat je het nu over mensen in het algemeen hebt die gelokt en bespeeld worden, in plaats van over de ikfiguur, omdat je de ‘me’ weg haalt.

De regel "Ik hoor het klappen van een wolvenklem" vind ik lastig. Ik wilde het woord wolvenklem gebruiken als een loerend gevaar, maar ik twijfel enorm. Wat vind jij?

Het idee dat ik bij deze zin heb is dat de ikfiguur ziet hoe mensen om hem heen de fout ingaan, in vergelijking tot het voorgaande ‘Raadsels blijven lokken en bespelen’. Alsof je wordt opgejaagd om je eigen raadsels op te lossen, omdat je ziet wat er met andere mensen gebeurt die de raadsels niet oplossen.
Waar ik zelf over twijfel is de klemtoon. In principe zou ‘van een’ net zo beklemtoond worden als ‘scherven’ (van een kruik). Dan wordt dus de aandacht op de ‘van een’ gevestigd, in plaats van op de ‘wolvenklem’, waardoor de zin minder goed door zou dringen.
Maar ik zeg met opzet dat ik twijfel, omdat ik ook maar weinig van de klemtoon begrijp.

Kruikrover
http://media.putfile.com/fosmix0064-060228-mix
(02:10) Slordige eerste klad-opname van 'Angstig liedje', waarin ik naast de refreinen nog maar een couplet had.

De titel ruikt naar een woordspeling op ‘struikrover’ . Ik vind het heel goed klinken. De eerste keer dat ik de eerste regel hoorde botste het een beetje met wat ik me ervan had voorgesteld toen ik de tekst las, maar geleidelijk aan wordt het aanstekelijk. Volgens mij heb je (ik schrijf op herinnering, omdat ik nu op school zit) de ‘mijn huid’ weggelaten, waardoor de zin beter loopt.
De slotzin van elk refrein vind ik alleen iets minder, vanwege de ‘waarin’. De zin die je in de tekst ‘Angstig liedje’ hebt: ‘Zo groot is de angst die mij verscheurt’ past qua ritme goed bij ‘Ik krab me met de scherven van een kruik’.
Als ik het goed begrijp heb je deze opname vóór de volledig ingedeelde versie ‘Angstig liedje’ gemaakt?

[Daniel73]

Die 'Kruikrover'-opname is gemaakt voordat ik de tekst uitschreef. Daarom is het couplet steeds hetzelfde.

De tekst die ik je heb laten zien ('Angstig liedje'), en waarop Frank heeft gereageerd, is dus van een latere datum.
http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewtopic.php?p=3740#p3740

[Stephan]

Het drumritme van 'Kruikrover' klinkt als het vertraagde van 'Inktzwam'. Ik vind hem goed klinken. Hoe maak je die drums precies?

Ik had veel plezier van het schrijven, maar het was ook wel spannend omdat ik niet wist of het "mocht". Dus dat droeg bij aan de "angst".

Hoe bedoel je precies of het mocht? Volgens mij is de copyright wel ruim tegen zijn eind gelopen van de bijbel .
Als je heiligschennis bedoelt, dat kan ik er niet in terug vinden.

Bij 'Angstig liedje' varieert het refrein-gedeelte als aanloop naar steeds een vaste eindregel met een conclusie. ("Zo groot is de angst die mij verscheurt.") Als ik die eindregel steeds zou variëren, zou dat de tekst volgens mij te druk maken. De coupletten zijn immers al varianten op een thema. In die ene vaste refreinregel moeten de regels samenkomen.

Inderdaad, en het is ook voor de auteur zelf overzichtelijker., als het refrein een basis is om op terug te vallen. Ikzelf heb zoiets zeker nodig, omdat ik een liedje anders heel moeilijk te sturen vind.

Ik ben nu aan de tekst bezig van een liedje (voortbordurend op ‘Ze’ en ‘Ze is een dovende ster’) waarin het couplet heel gedetailleerd op het onderwerp ingaat, en het refrein iets vervreemender is. Dat doe ik omdat ik vrees dat het refrein er anders dik boven op zou liggen, als een duizend in een dozijn liefdesliedje. Dat is dus een uitzondering, maar de richtlijn is inderdaad om de kerngedachte in het refrein weer te geven.

[Stephan]

Pagina 18:

Is dit helemaal in C? Ik meen een gitaargeluid te horen zoals in U2's 'Staring at the Sun'. (00:36 - 00:52) Of vergis ik me?

Het is helemaal gebaseerd op een steeds herhalend C-akkoord. Tijdens het instrumentale tweede couplet speel ik over de C-akkoorden verschillende powerchords, ik weet niet of dat valsspelen is. Bedoel je met het ‘Staring at the Sun’-geluid de losse noten met chorus eroverheen?

Ik heb al moeite als mijn gitaarleraar luistert als ik speel.

Dat heb ik ook. Als ik in mijn eentje op mijn kamer speel kan het geweldig gaan, en achter de computer voel ik ook niet zo’n druk, maar als mijn gitaar kijkt weet ik dat elk foutje telt.
Zo heb ik me een week suf geoefend op die riff van ‘Snow (hey oh)’ van The Red Hot Chili Peppers, en toen ik hem bij de eerstvolgende gitaarles liet horen maakte ik een heleboel fouten.

Zijn die muizen gelokt door je muziek? Zoals met de ratten in de Rattenvanger van Hamelen?

Ik denk dat ik ze eerder ver weg jaag, met mijn gebanjer op de gitaar en het gekweel daarbij.

Hoezo zou je een achterstand qua emotionele ontwikkeling hebben? Wat wordt daarmee bedoeld? Wat is achterstand?

Ik weet het niet precies. Het zou ook aan leeftijd kunnen liggen. Maar ik heb een lange tijd gehad dat ik een liedje op de radio kon horen zonder een woord te begrijpen van wat er nou werd gezegd. Ik weet niet of dat luiheid is of onvermogen. In ieder geval gaat het steeds beter. Misschien zou het ook met ervaring te maken kunnen hebben. Ik hoor nu dingen in teksten die ik bijvoorbeeld drie jaar geleden totaal chinees zou vinden.
Verder herken ik mezelf in een beschrijving van personen die zichzelf of hun gevoelens totaal wegcijferen, wat vervelende gevolgen kan hebben. Zo is er een tijd geweest dat ik bang was voor de simpele vraag ‘wat wil je drinken?’, omdat ik mensen niet tot last wou zijn. Een benauwende verlegenheid. Op school uitte dat zich sinds het tweede jaar in vreselijke afgangen bij spreekbeurten; ik ging stotteren en mijn hoofd ging soms ongecontroleerd schudden als ik mijn ogen van mijn papier af liet gaan. Misschien omdat ik geen idee had van wat ik daar aan het vertellen was. Er waren allemaal mensen op wie ik een goede indruk wou maken, maar ik wist niet hoe. Nadat ik voor ongeveer de vierde keer mijn vrienden was kwijtgeraakt, de laatste keer omdat ik naar een andere schoolafdeling ging dan die vrienden, lukte me het gewoon niet meer om naar mensen toe te gaan, vanwege afwijzingsangst.
Daardoor heeft mijn mentrix vorig jaar een gesprek met een schoolpsycholoog aangepraat. Ik twijfel of ik daar iets wijzer van ben geworden. Die kwam aan met dingen als: “Je hazenlip is je vriend, je moet niet de schuld op hem afschuiven.”. Oké.
Maar de presentatie voor CKV, waar ik eerder over vertelde, ging best goed. De laatste tijd gaat het sociaal wel beter.

[Daniel73]

Inktzwam
http://media.putfile.com/fosmix0102-060404-mix
(02:52) Een poging om zelf een akkoordenreeks en een aanzet tot een zanglijn te maken. De tekst bestaat slechts uit wat bij elkaar geraapte losse ideeën op een spiekbriefje, die ik blijf herhalen.
Er is geen begin en geen einde. De klemtonen zwalken vreselijk. Dit is typisch een opname waarbij ik aan het begin niet weet wat het wordt, en mezelf dwing om bij voorkeur in één keer een idee neer te zetten. Dat kan ik dan later bij het oefenen uitwerken. Bedoeling is dat er dan een indeling komt, en een uiteindelijke tekst (met verschillende coupletten).

Leuke drumbeat. De opname heeft iets country-achtigs, met name aan het eind waar je alleen de gitaren nog hoort (En ook: “In het verstrijken van de jaren”).
Ik vind het een goed akkoordschema, maar wel als basis om erop te variëren en door te gaan, zoals je zelf al zegt. Als je telkens hetzelfde speelt is het moeilijk om de aandacht vast te houden.
De zanglijn vind ik goed. Er zijn wel een paar minder goed lopende zinnen (bijvoorbeeld “Auto’s en films, er is zoveel te monteren om terug te zien wat er wel of niet verandert is sindsdien”, met name de tweede keer). Maar de zin zelf vind ik interessant. Net als het eerste couplet. Na de eerste zin zou ik verwachten dat je door iemand verlaten bent, maar door de volgende regels blijkt dat je zeg maar door het verleden bent verlaten.
Ook de rijm vind ik goed. Ik ben benieuwd naar hoe je hem verder uitwerkt, met eventuele variërende akkoorden, of een leadgitaar.

De zin begint met "Foto's en films". Mijn bedoeling was om een lange zin te maken die over de regellengte heen zou gaan. Maar het schrijfwerk was vooral om snel iets bij tekstueels elkaar rapen, op basis van een aantal onvoltooide tekst-ideeën, en dat over een akkoordenschema proberen te zingen. Ik reken het niet als tekst. Maar onbedoeld is er een geheel ontstaan dat op zich mogelijkheden biedt. Deze methode maakt het mogelijk om oude notities te gebruiken als een buffet waar ik vrij uit kan kiezen, waaruit dan teksten kunnen ontstaan die ik anders nooit had geschreven.
Op een gegeven moment had ik geen idee meer waar het 12-maats schema begon of eindigde, dus er ontstond hier en daar een soort random lopende band. Ik ben benieuwd wat er gebeurt als ik bewust een bv. in 8 maten verdeelde tekst ga zingen over een 12-maats schema, zodat de tekst en de akkoorden gaan verschuiven ten opzichte van elkaar.
Dat country-achtige had ik er niet uitgehaald. Ik ken weinig country. Het drumritme is "disco", afkomstig van een ritmebox. Wat ik uitprobeerde was een soort van Velvet Underground-achtig gitaarritme, van rock and roll-achtig nummers die 'Foggy Notion' en 'I Can't Stand It' heetten.

Navelstaar (instr)
http://media.putfile.com/fosmix0107-060404
(01:15) Instrumentaal. Een poging om zelf een akkoordenreeks te maken. Opvullertje aan het einde van een cassette. Voor de verandering een opname die kort is, en waar ik niet doorheen ratel.
Hier begin ik vaag iets te snappen van het spelen van losse tonen over akkoorden. Al blijft het primitief.

Dat het een opvullertje is verklaart waarschijnlijk waarom hij abrupt stopt . Het klinkt goed, het slagritme van de begeleidende distorted akkoorden met daarover losse noten. Er zitten hele interessante dingen in, zoals wanneer de lead (een octaaf?) de hoogte in gaat (00:51).
Is het kunst om de kunst of had je een doel voor ogen (behalve het opvullen van een cassette natuurlijk)?
Waar je mee zou kunnen experimenteren is het variëren van de manier waarop je de losse noten speelt (met verschillende technieken, zoals bijvoorbeeld die slide van de lage naar de hoge noot), en een duidelijk patroon opstellen.

De lead is volgens mij op de hoge E-snaar. Het verschil is volgens mij inderdaad in de eenheid van een octaaf. Laag op de snaar beginnen en dan hoog eindigen.
Het doel was dat ik wilde weten of de akkoorden zouden werken, en of er dan iets overheen gespeeld kon worden. Het is gemaakt uit verveling. Een beetje puzzelen en schetsen, om te horen wat werkt en wat niet werkt.
Wat ik nu wil oefenen is in muziek van hoog naar laag te gaan. Ik heb te vaak het maniertje om in laag te beginnen en hoog te eindigen. Zoals een gesprek dat steeds drukker wordt. Dat is even leuk, maar gaat gauw vervelen denk ik.

Zeeruis jam #5
http://media.putfile.com/fosmix0082-060317
(03:52) Klad-opname van een zanglijn. Op basis van sporen van een mislukt studio-muziekproject, uit 2001. Muziek komt van die vriend. Ik twijfel over de zanglijn, die van een ander is. (Die persoon vindt de zanglijn zelf niet mooi.)
Tekst heeft een A B B A B C C B rijmschema. Ik wilde interessant doen.

Ik vind de opname bij de eerste keer luisteren een beetje chaotiser dan de andere drie. De zanglijn vind ik goed, hoewel ik twijfel over de zang in het intro. Die klinkt me iets te vrolijk in vergelijking tot de rest van de opname (Niet persé qua klank, maar het ‘pa pa-pa pa-pa’). Het ‘Man over boord’ stukje vind ik goed. Het doet me een beetje aan Lou Reed denken, vanwege die derde hele lage regel (01:58).
Iets dat in de tekst minder loopt is ‘bewust’ tijdens het refrein. Dat wordt ingeslikt om in het ritme te blijven. Maar ik vraag me af of het erbij hoeft, omdat negeren altijd bewust is.
De drums vind ik goed (wel een beetje aan de harde kant), ook qua opbouw en verdeling over de opname. Ook de piano aan het begin en het kermisachtige geluid op de achtergrond (00:46) vind ik mooi, en de synthesizer die je ook op het allerlaatste hoort. Maar de keyboard tijdens het refrein (“Zonder koers zal ik blijven verdwalen, zelfs jij negeert bewust m’n noodsignalen”) vind ik dan weer tenenkrommend.
Is de bas akoestisch? Ik vind hem goed klinken.

Het intro ("pa-dap pa-da") is onzin. Overmoed. Ik mis een instrumentale lead in het intro, of anders een koortje.
Ik twijfel zelf over de zanglijn in de eerste twee coupletten. Ik vind dat halverwege het tweede couplet de boel inzakt, dan vind ik het saai worden.

Wat betreft chaos was de bedoeling om iets verwarrends te maken, dat toch bij elkaar zou blijven. Zo wordt het derde couplet opgesplitst door het refreingedeelte gezongen, vanaf ongeveer 02:30. Bedoeling was om iets dramatisch en theatraals te maken zoals U2 later met het nummer 'Vertigo' deed. Maar het is mislukt.

De instrumentale mix onder deze "fosmix0082-060317"-opname is vorig jaar door mij thuis op de computer gemaakt, als experiment. Ik heb de studio-sporen als losse WAVs naar CD laten schrijven, zodat ik thuis kan mixen.

Bedoel je met tenenkrommende keyboards de blazers-uithalen die veel te hard boven de muziek uitkomen? Ik dacht aanvankelijk dat het interessant zou zijn om ze te spectaculair benadrukken, compleet met een schelle trompet-achtige equalizing, maar ik heb dat te erg overdreven.
De bas is een electrische gitaar. Het enige gitaarwerk in deze mix.

Het woord "bewust" vind ik aardig omdat het "m'n noodsignalen" iets opschuift. Ik zou niet weten hoe ik het anders zou kunnen aanpakken, om zo'n effect te bereiken. Wat had jij gedaan?
Zelf vind ik de zinnen met "nergens zie ik meer de kust" lelijk, omdat ik niets met het woord "meer" kan. Ik ben voornemens om hiervoor in de plaats "nergens zie ik hier de kust" te zingen. Wat vind je daarvan?

Zeeruis mix060319 instr
http://media.putfile.com/zeeruisbacking060319-instrc
(03:57) Instrumentaal. Ruwe mix van alle instrumentale sporen van dat project. Ik heb als experiment gebruik gemaakt van octaaf-pitchen, wat vooral in de gitaren te horen is.
Midi-drums en keyboards zijn gespeeld/geprogrammeerd door de vriend. En de gitaar komt van een vriend van die vriend, die op het conservatorium zat.
Het gitaarwerk komt helaas pas halverwege op gang, na anderhalve minuut. Slecht verdeeld.

‘060319’ staat hopelijk niet voor het aantal mixen ? Ik vind deze mix interessant om de instrumenten beter te horen, maar ik vind de zanglijn wel belangrijk. Is wat ik vanaf (00:08) in hoor vallen een gitaar? Het klinkt als wat Frusciante speelt in ‘Magic Johnson’ (Mother’s Milk).
Die solorende gitaar klinkt heel mooi, met name dat loopje (?) aan het einde (03:24).

De instrumentale mix is vorig jaar door mij op de computer gemaakt, als experiment. Het nummer staat voor de mixdatum.
In het eh.. leerproces 'Zeeruis' heb ik eindeloos veel opnames gemaakt, dus het nummer had ook een aantal kunnen zijn.
Dat loopje in het intro bij 00:08 is een bewerkte gitaar. Die is een octaaf omhoog gepitcht en hier en daar geaccentueerd.
Het idee van dat loopje kwam van de gitarist. Geen idee waar hij zich door heeft laten inspireren. Hij heeft wel iets met funk gedaan, in een band.

Mijn bezwaar tegen de instrumentatie is dat de instrumenten qua geluidspectrum teveel in elkanders buurt zitten. In dit thuismix-experiment heb ik geprobeerd om met octaven-pitch wat meer ruimte en variatie te kweken tussen laag en hoog. Als een test.

Hieronder staan drie mixen zoals ze in de studio zijn gemaakt, in 2001:

Zeeruispand ruwe zang 010113
http://media.putfile.com/zeeruispand-ruwezang-010113
Dit is de oorspronkelijk bedoelde zanglijn, over een ruwe mix, in de studio. Gezongen door de maker. De vriend die de muziek (drums/keyboards) schreef. Hij vond de tekst geschikt om hard uit te schreeuwen.
De tekst is hier nog in wording. Een aantal regels zijn later veranderd. Door een overschrijf-fout van mij zingt hij de tweede keer "signalen" in plaats van "noodsignalen".
Hoewel hij de klemtonen vaak verkeerd zingt, vind ik de melodie en agressieve manier van zingen interessanter dan de zanglijn in 'Zeeruis jam #5'. Wat vind jij van deze letterlijk en figuurlijk ruw gezongen zanglijn, ondanks de eh.. schoonheidsfoutjes?

Zeeruispand instr 010309
http://media.putfile.com/zeeruispand-instr-010309
Dit is de instrumentale eindmix van 9 maart 2001. Maar toen waren de instellingen van de ruwe mix van januari verloren gegaan, werd ons meegedeeld. Dus de mix werd niet wat we hadden tijdens de opnames in januari, ten tijde van de ruwe zanglijn.
Op deze datum is nog wat gitaar toegevoegd, door dezelfde gitarist als in januari.
De zanglijn werd inmiddels op mijn verzoek door een andere vriend gezongen, die er iets eigens en rustigs van maakte. Dat is de zanglijn die ik poogde te zingen in 'Zeeruis jam #5'. (Ik zou zijn zang wel willen laten horen, maar ik vrees vooralsnog dat hij dat bezwaarlijk zal vinden op internet.)

Zeeruispand instr 010425
http://media.putfile.com/010425-zeeruis-instr
Instrumentale "tussenmix" van 25 april 2001. Alleen drums, strings en gitaren. Gemaakt omdat ik ter beoordeling een kale mix wilde hebben met hoofdzakelijk het gitaarwerk.

Na deze mix-datum is het project gestopt. En helaas is de digitale transfer van de analoge sporen gemaakt zonder de inhoud van het synchronisatie-spoor, zodat het ontzettend moeilijk zal zijn om de boel weer met midi mee te laten lopen. Terwijl die synchronisatie-data dus wel op de analoge band stond. Mijn computer (met de midi-partijen) was er tijdens de opnames nota bene op aangesloten in de studio. Mijn plan om thuiswerk aan een geluidsstudio te koppelen, heenwaarts en terug, werd zodoende erg moeilijk.