Geplaatst: di jan 16, 2007 12:06 am“Kan ik vliegen” vroeg een kikker aan een pad.
“Welnee” zei de pad.
“Kan ik het niet proberen, dan?” vroeg de kikker.
De pad dacht even na.
“Ja... dat kan altijd.”
En dus ging de kikker een boom beklimmen, om van daaruit een beter positie te hebben om de lucht in te vliegen. Hij dacht aan de vogels, hoe die het deden. Met een bepaalde vaart en een aanloop moest hij toch aardig kunnen zweven. Hij stelde zich voor dat hij op een gegeven moment een licht gevoel in zijn maag zou krijgen, zijn poten zij uitsteken en dan wat zou kunnen zweven op de luchtstromen.
Het zou er belachelijk uitzien, maar men zou denken: ‘Hee, die belachelijk uitziende kikker vliegt toch heus!’ En daar was het hem allemaal om te doen.
Hij concentreerde zich en stapte wat hen en weer.
“Kom dan!” riep de pad. “Durf je niet?”
”Natuurlijk wel” zei de kikker.
Hij keek naar beneden. Het was wel erg diep. Nu ja, ietsje lager dan.
Hij daalde een stukje af.
“Kom op!” riep de pad.
“Jaja” zuchte de kikker.
Hij keek een poosje en de moed zonk hem in de schoenen. Dit trok hem verder naar beneden langs de boomstam. Hoe kon hij vliegen als hij zo zwaar was? Hij zou onmiddelijk naar beneden getrokken worden.
Uiteindelijk was hij bijna beneden aan de stam.
“Ga je nu vliegen?” vroeg de pad.
”Ja” zei de kikker.
Hij nam een stapje de boom uit.
“Zie je wel?”
”Nou, heel mooi hoor” zei de pad. “Je was een hele fractie van een seconde in de lucht.”
“Jaja” kwaakte de kikker.
“Welnee” zei de pad.
“Kan ik het niet proberen, dan?” vroeg de kikker.
De pad dacht even na.
“Ja... dat kan altijd.”
En dus ging de kikker een boom beklimmen, om van daaruit een beter positie te hebben om de lucht in te vliegen. Hij dacht aan de vogels, hoe die het deden. Met een bepaalde vaart en een aanloop moest hij toch aardig kunnen zweven. Hij stelde zich voor dat hij op een gegeven moment een licht gevoel in zijn maag zou krijgen, zijn poten zij uitsteken en dan wat zou kunnen zweven op de luchtstromen.
Het zou er belachelijk uitzien, maar men zou denken: ‘Hee, die belachelijk uitziende kikker vliegt toch heus!’ En daar was het hem allemaal om te doen.
Hij concentreerde zich en stapte wat hen en weer.
“Kom dan!” riep de pad. “Durf je niet?”
”Natuurlijk wel” zei de kikker.
Hij keek naar beneden. Het was wel erg diep. Nu ja, ietsje lager dan.
Hij daalde een stukje af.
“Kom op!” riep de pad.
“Jaja” zuchte de kikker.
Hij keek een poosje en de moed zonk hem in de schoenen. Dit trok hem verder naar beneden langs de boomstam. Hoe kon hij vliegen als hij zo zwaar was? Hij zou onmiddelijk naar beneden getrokken worden.
Uiteindelijk was hij bijna beneden aan de stam.
“Ga je nu vliegen?” vroeg de pad.
”Ja” zei de kikker.
Hij nam een stapje de boom uit.
“Zie je wel?”
”Nou, heel mooi hoor” zei de pad. “Je was een hele fractie van een seconde in de lucht.”
“Jaja” kwaakte de kikker.
