De Benjaan die Toolan een hand wilde schudden

Eigen muziek, tekeningen, teksten

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:00 am

Er was eens een Benjaan genaamd Bert, die dolgraag Toolan, de held uit de serie ‘A Touch of Frost’ een hand wilde schudden. Hij waste zijn handen zeer regelmatig voor het geval hij per abuis de heer Toolan tegen mocht komen.
Maar ook dit wachten gaat vervelen. Daarom zei hij op een goede dag tegen zijn trouwe viervoeter Bobbie: “Kom, we gaan eens op zoek naar die heer Toolan. Heb jij enig idee waar hij zou kunnen zitten?”
Bobbie zat verlekkerd aan grievinken te denken en lette dus niet zo goed op.
Opeens liep de heer Bert pardoes tegen een reclamebord op. Hij klopte er even op en zei “Hallo?”
Op het bord stond met grote letters: ‘De Strijd der Titanen die u echt niet mag missen! De Benjaanse Helden tegen de Wouteropiaanse W! Met uw favoriete helden als Captain Pellew en Toolan!”
Bert schrok. Dit leek eindelijk een teken van hoop voor zijn plannen. Zijn grote held Toolan werd hier genoemd! Waar was deze strijd? Hier moest hij bij zijn!
“Te volgen vanaf uw computerscherm” stond eronder.
Bert keel bedroefd. Dat leek minder handig. Hoe kon hij nu iemand een hand geven als deze in een computerscherm zat?
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:00 am

Over dit probleem peinsde hij de komende dagen. Hij wist wel een oplossing, maar die was wat angstaaanjagend. Het had te maken met een vrolijk ogend mannetje zonder bananen. Hij had wel radijsjes, zelfs hele grote, in de kleuren wit en rood. Maar goed, hij had geen bananen. Vandaag niet, tenminste.
Deze knaap liep met een enorme notenkraker over zijn schouder en noemde zich: ‘de computerkrakert’. Misschien kon hij de computer op zo’n manier kraken dat Bert erin kon stappen.

”Tring tring” deed de telefoon bij de computerkrakert. Deze zat onder de gezichtsbedekkende haren in een kamer vol met rommel verstrooid naar zijn computer te kijken.
Hij keek even op Wikipedia wat ‘tring tring’ toch inhield.
“Even googelen op Wikipedia” mompelde hij. Hij grinnikte. “Googelen op Wikipedia... die is goed. Hij zette dit als grapje in een paar tellen neer op een forum over een site over role-playen, waar zijn vriendjes het zouden kunnen lezen.
“Tring is een plaats in het bestuurlijke gebied Dacorum, in het Engelse graafschap Hertfordshire. De plaats telt 11.835 inwoners.”
Hij keek verbaasd naar zijn telefoon.
“Hmm...”
Er ging hem een lichtje branden. Hij pakte zijn hypermoderne headset die hij kon inpluggen op zijn computer om zo via de computer te kunnen bellen.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:00 am

Hij probeerde via zijn computer zijn telefoonsysteem te kraken. Verwoed typte hij wat mogelijke passwords in.
“Yes, binnen!” riep hij.
Hij hoorde via zijn geluidsboxjes een wat krakerige stem.
“Kom op MSN, man!” riep hij door zijn telefoontje. “Beter geluid en beeld, man!”
“Krrrzzztktkkk..”
“Weet je wat, man? Ik zoek via je IP-informatie via een gedownload progje even je locatie op via Google Maps... aha... daar zit je!”
“Krrrzzzttt...”
“Kun je me mailen, dan? Weet je wat, ik ga wel even naar je toe... hoe doe ik dat?”
Hij probeerde even zijn arm in de computer te steken.
“Nee, dit is geen uitgang... als ik dan...”
Hij maakte al zijn head-sets los.
”Kijk eens! Ik ben helemaal off-line! Hahahah!”
Hij keek bewonderend naar zijn armen.
“Die lopen gewoon zonder stroom... ooohh... zeker een restvoorraad?!”
Even neigde hij op wikipedia en op verscheidene fora op zoek te gaan naar dit fenomeen, maar hij bedacht zich.
“Ik ging naar die knul toe om hem m’n e-mail-adres te geven.”
Hij zocht naar een mogelijke door door een weg bezaaid met oude koffiekopjes, door de wanden af te tasten.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:00 am

Uiteindelijk vond hij een deur. Hij deed hem voorzichtig open. De deur kraakte vervaarlijk. Hij knipperde met zijn ogen. Hij zag de buitenwereld. Hij kon het geluid niet harder of zachter draaien. De buitenwereld is zoals zij is.
Gefascineerd, maar ook ietwat bevreesd, liep hij langs de straat. Hij wilde ‘goedendag’ in de lucht typen als hij een bekende zacht. Hij keek achterom om te zien of er geen verlengsnoer aan hem vast zat.
Hij bereikte een huis. Hier moest het zijn.
‘Bert’ stond op de deur. ‘En Ernie’, had een kind eronder gekladderd.
De computerkrakert belde aan.
‘Ding dong’ deed de bel.
Bert deed open.
“Hallo” zei hij.
“Woef!” zei Bobbie, die zich afvroeg of hij een bot zou krijgen.
“Dag, ik ben de computerkrakert. Hier heeft u mijn e-mailadres, dan kunt u contact met me opnemen.”
Hij schreef zijn e-mailadres op een papiertje en gaf dit aan Bert.
Bert keek hem verbaasd na.
“Ik kreeg geen bot...” dacht Bobbie.
Bert keek naar het e-mailadres. ‘1337master@1337master.com’
Hij zuchte eens en ging binnen een e-mailtje typen.
“Beste computerkrakert, weet u hoe ik IN de computer kan geraken? Groeten van Bert.”
Het gevoel bekroop hem opeens dat er misschien iets raars aan de hand was.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:01 am

Ineens besefte hij wat dit was. Waarom liet die man hem hem e-mailen terwijl hij gewoon langsgeweest was? Peinzend keek hij naar Bobbie.
“Woef!” zei Bobbie.
“Daar sluit ik me bij aan” zei Bert.
“Woef!” zei Bobbie.
“Ook daar heb je een punt” zei Bert.
“Woef!” zei Bobbie.
“Nee” zei Bert hoofdschuddend. “Nee, Bobbie, nu ben je toch echt te ver gegaan.”
“Woef!” zei Bobbie.
”IK – ZIE – NEE, BOBBIE! NEE!” riep Bert.
Dit vulde de tijd aardig, zodat hij al spoedig een e-mail terug kreeg.
”Ik kom naar je toe.”
“Aha” dacht Bert.
Er werd gebeld. Bert deed open.
”Hallo” zei iemand achter een berg haar, met een grote notenkraker op zijn rug. “U wilt IN de computer? Eens zien...”
Hij liep naar de computer toe en zette de notenkraker erop. Bert keek nerveus toe.
“Nu even kracht zetten...”
Met een luid gekraak ging de computer open. De computerkrakert keek er verbaasd in.
”Dus jij wilt hierin gaan?” vroeg hij.
Bert keek er ook verbaasd in.
”Ja” antwoordde hij.
”Succes” zei de computerkrakert en hij vertrok weer.
”Woef!” zei Bobbie.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:01 am

“Hoe kom ik hier nu in?” vroeg Bert zich af.
Hij tuurde naar zijn open computerkast. Hij stak zijn hand erin. Hij voelde zijn hand langs draadjes gaan.
“Nou, dat was bijzonder, niet, Bobbie?” vroeg hij. “Kom, we gaan eten.”
Tijdens het eten bleef hij denken hoe hij nu in de computer moest komen. Moest hij zichzelf soms heel erg verkleinen?
Maar hoe moet hij dit aanpakken? Zichzelf verkleinen? Dan had hij misschien beter niet kunnen eten. En hoe doe je zoiets?
Vragend keek hij naar Bobbie. Maar weet een hond zoiets? Hij kon wel even op internet kijken, maar zijn computer lag uit elkaar.
Hij keek eens naar de draadjes. Hier gingen de signalen door. Net als het bloed door zijn aderen gaat. Als hij nu eens een verbintenis weet te maken tussen die twee factoren?
Nee, ook dit leek niet zo logisch. Maar wat dan wel?
Bert ging zuchtend op zijn stoel zitten. Hij was zo enthousiast begonnen, maar hij zag geen oplossing. Hier moest zijn poging stoppen. Jammer zeg.
Ineens ging er echter een lampje branden. Hij rende vlug naar zijn scanner. Hij legde zijn hoofd eronder en liet hem scannen. Als hij nu eens zijn foto uploade op het internet, dan zou hij toch weldegelijk IN de computer zijn? Hij werd blij en enthousiast van het idee alleen al. Nu had hij nog eens een idee!
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:01 am

Hij knipperde met zijn ogen vanwege het felle licht. Al snel zag hij zijn hoofd op het beeldscherm verschijnen. Hij stond er niet al te fraai op, helaas. Het felle licht werkte hier aan mee, net als dat zijn hoofd wel van erg dichtbij te zien was.
Nu maar een account maken op een site waar hij het kon uploaden. En dan zat hij in de computer!
Maar wat nu? Waar was dit gevecht? Hoe kwam hij daar?
Hij probeerde op Google: ‘Toolan’. Nogal wat resultaten; 112.000.
‘Toolan Strijd der Titanen’. Nu vond hij niets.
Dan maar de Benjaanse zoekmachine ‘BenSearch’. Alleen verkrijgbaar in Benjanie; die vind resulaten over het echte nieuws; het Benjaanse nieuws!
Hier vond hij snel wat hij zoch. Met een e-mailadres. Nu was het zaak de scan van zijn hoofd naar dat adres te mailen en hij was bij de strijd!
Vlug keek hij op de mooie ‘Strijd der Titanen’ website en mailde. Nu wachte hij. En wachte hij. En wachte hij.
De volgende dag had hij een e-mail terug.
“Geachte heer Bert,
Zou u zo vriendelijk willen zijn niet een scan van uw hoofd naar ons te mailen?
Met vriendelijke groet,
De organisatie van de Strijd der Titanen.”
Bert was teleurgesteld. Hij e-mailde terug:
“Hallo,
Hoe kan ik de Strijd dan bijwonen?
Groeten van Bert.”
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:01 am

En wederom begon hij op antwoord te wachten. Hij voelde zich net meneer Van Dalen.
Misschien heette hij ook wel zo.
Misschien sloeg het wel op meneer-vandalen, een groep die meneren kwaad aandoet.
Misschien sloeg het wel op meneer Van Dale, de meneer van het woordenboek.
Met dit soort amusante woordspelletjes wist Bert de wachttijd de doden. Hij kreeg antwoord terug.
“Koop een kaartje, zoals alle anderen, gierigaard!” was de reactie.
Bert begon zich nu toch iets af te vragen. Hij keek nog eens op de site. Ah, daar stond het. Hoe je het bij kon wonen. Juist... en hij maar denken dat hij in de computer moest! Hoe dom!
Hij bestelde een kaartje en ging de volgende dag op weg. Hij had een routebeschrijving bij zich. Deze leidde hem naar een donker steegje.
“Zit ik hier wel goed?” dacht hij.
Achterin het steegje stonden vuilnisbakken. Hij hoorde een schorre stem.
“Ik ben het”.
Een sjofele man zat in een vuilnisbak.
“U – komt voor de Strijd – neem ik aan?”
“J-ja?” vroeg Bert, die een professionele kassa verwachtte.
“Dan moet u in gindse vuilnisbak klimmen. Daarboven hangt een deeltjesdinges, die u transformeert, zodat u in gindse computer kan komen.”
“Dus... je moet wel in een computer?”
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:01 am

“Natuurlijk. Hoe wil je anders in de computer belanden?”
Bert zuchtte eens. Het leven was ingewikkeld. Hij klom dus maar in de vuilnisbak en hoopte van harte dat het geen grap of beroving was.
“Okee, klaar! Daar ga je dan!”
De machine bewoog zich en richtte zich op de vuilnisbak. Deze begon te trillen en rond te tollen. Ineens voelde Bert zich als het ware in de computer geperst worden. Een tel later tikte hij van binnenuit op het beeldscherm.
De man stak aan de andere kant zijn duim naar hem op. Bert keek verbaasd om zich heen. Allemaal icoontjes; hij zat in de desktop. Waar was die strijd te zien? Op het internet? Hij klom maar eens naar de ‘Mijn documenten’ en wurmde zich in die map.
“Lees mij” zei een van de eerste documenten die hij tegen kwam. Dit was nog lastig. Hij begreep wel dat hij natuurlijk dubbel moest springen op het icoontje en dat hij dan over enorme letters moest lopen om ze te lezen. Dit ging goed.
“Welkom bij de Strijd der Titanen tussen de Benjaamse Meppers en de Wouteropiaanse W. De Wouteropiaanse W. Hebben een fikse achterstand in te halen. Gefeliciteerd! U mag dit van wel ERG dichtbij meemaken!”
Bert begon zich af te vragen waarom hij geen andere mensen zag. Was hij wel zo slim bezig?
”Loop even naar het startmenu en kies voor ‘Worms’ bij de spellen. Hier zal het plaatsvinden.”
“Worms?” dacht Bert.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:02 am

“Worms? Is dat niet dat spel met die wormen?”
Bert klom weer naar beneden om het spel te laden. En ja hoor, het was het spel met de wormen.
“Is Toolan hier dan? In dit spel?” vroeg hij zich af.
Hij kwam echter terecht in een uiterst gewelddadig startfilmpje.
“Wat is dit?” vroeg hij zich af. “Niemand heeft mij iets over wormen verteld?”
Hij zag twee wormen elkaar opblazen en zocht vlug dekking vanachter een steen. Nu zag hij in de lucht:
”Wouteropiaanse W. Versus Benjaanse Meppers”.
De teamleden kwamen in beeld en een tussenstand, die er niet zo goed uit leek te zien voor de Wouteropiaanse W.
Bert zag dat Toolan tot het team van de Benjaanse Meppers behoorde.
“Toolan... is een worm?”
Het begon hem te duizelen.
“Maar... wormen hebben niet eens handen!”
Bert zag het niet meer zo zitten.
“Ze hebben die naam gebruikt voor een worm in het spel! Wat een schurken! Wat moet ik nu?”
Hij keek of hij het spel weer af kon sluiten. Maar ineens bevond hij zich al in een vreemd en gevaarlijk landschap met allemaal wormen, kistjes en landmijnen.
“Ik wil hieruit!” zei hij.
“Hee!” zei een worm naast hem. “Dat gaat niet! Dan moeten we het spel afbreken! En we gaan eindelijk winnen!”
Bert zag ‘Ridder ter Geit’ boven zijn hoofd.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » do mei 01, 2008 10:07 am

“Maar... ik wil hier weg!” zei Bert. “Ik wilde alleen Toolan een hand schudden. Maar nu is hij een stomme worm die niet eens handen heeft... heu?”
Hij zag dat de Ridder ter Geit worm handen had.
“Waarom hebben jullie handen?” vroeg hij, wijzend.
“Om onze bazooka vast te houden, natuurlijk!” antwoordde de Ridderworm.
Bert werd bang. Hij zou midden in een vuurgevecht terecht komen! Deze gewelddadige wormen gingen met explosieven gooien en ontploffende schapen, hij had weleens van het spel gehoord.
Hij werd ook verdrietig en wilde alleen nog maar weg; ver weg van hier. Hij keek of hij zich ergens kon verstoppen totdat het gevecht over was.
“Kijk uit!” riep de Ridder ter Geit.
Een handgranaat van het andere team viel, maar stuiterde net verkeerd.
“Ze blijven maar die handgranaten proberen, maar die werken helemaal niet” zei Ridder ter Geit blij.
Achter hen was een enorme explosie.
“Ik laat ze wel eens zien hoe het moet” zei Ridder ter Geit.
Hij gooide een handgranaat zo hoog dat deze ver boven iedereen uit in de verte verdween.
“Ah...” zei hij.
”Wacht eens even” zei Bert. “Jullie raken elkaar helemaal niet! Het is hier helemaal niet gevaarlijk!”
“Nounou, we raken weleens wat. Meestal ons eigen team, maar toch...”
Bert werd toch iets opgeluchter.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » vr mei 02, 2008 5:12 pm

Bert liep even rond en keek goed om zich heen. Hij was in een omgeving vol vreemde uitsteeksels. Zo waren er kistjes, overal.
De Ridder ter Geit liep met veel moeite op een kistje af.
“Ik wil het zo graag...” zei hij als onder hypnose. “Deze kistjes HELPEN ons, ze zijn GOED... de meesten ONTPLOFFEN, maar toch...”
Hij probeerde met een touw naar het kistje te slingeren, maar slingerde fout en nam worm Jonathan in zijn val mee. Beiden belandden op een landmijn, waardoor ze verderop het water in geblazen werden. Ze zonken en kwamen niet meer boven.
“Aiaiai...” zei Bert.
In de tussenstand zag hij al 200 punten afstand voor de Wouteropiaanse W.
“Dat redden ze nooit...” dacht Bert.
Hij zag een worm grijnzen en keer naar boven. Het was Fombel.
“Haha” zei deze.
“Hoe werkt dit eigenlijk?” vroeg Bert aan Fombel. “Waarom wacht iedereen stil af tot de andere partij iets heeft gedaan?”
“Je moet wel eerlijk om de beurt gaan, natuurlijk” zei Fombel.
Er werd Bert iets duidelijk. De wormen zagen er tekenfilmachtig uit. Ze riepen grappige dingen en als ze geraakt werden bloedden ze niet. Dit was minder afschikwekkend dan echte oorlog. En je kon wel zomaar bazooka’s en handgranaten gebruiken!
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Ridder ter Geit » zo mei 04, 2008 1:59 pm

Toch niet zo’n gekke wereld, dus. Maar wat gebeurde er als hij geraakt werd? Hij durfde dit er toch ook niet op te wagen. Hij bleef toch verlangen naar een manier om weg te komen. Maar hoe? Hij mocht het spel niet afsluiten.
Als hij nu een manier vond om deze oorlog snel tot een einde te brengen?
Hij riep naar Fombel: “Waarom voeren jullie eigenlijk oorlog? Je verliest er beiden op!”
Fombel keek raar op.
“Ja, hoor eens, we vinden het leuk en we willen winnen. En we willen schieten. Okee?”
Het was wat lastig hier wat tegenin te brengen.
Was dat nu de zin van oorlog? Lekker schieten voor de lol?
Nou, lollig leek het wel. Een kleurrijk beeld met vliegende schapen en alles. Maar vond zo’n worm het dan niet erg om dood te gaan?
”Hee, Fombel! Vind je het niet erg om dood te gaan?”
“Welnee, wij gaan niet dood! Wij gaan winnen!”
Bert keek naar de stand. Wouteropiaanse W had al iets ingelopen. Blijkbaar hadden de Benjaanse Meppers ook wat fouten gemaakt.
Maar nu was het genoeg. Hij zou deze oorlog beeindigen. Hij wilde niet dat die wormen elkaar zinloos tot het einde zouden afslachten. Hij kon iets tegen oorlog doen in deze wereld!
Maar wat? Een krantje uitbregen met vredelievende hippieteksten? Geduldspuzzeltjes uitdelen?
Zijn gedachten werden verstoord door een explosie.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Berichtdoor Luuk » zo mei 04, 2008 5:47 pm

Leuk! Ik ben benieuwd naar de vervolgen!
Eens een Luuuuk, Altijd een Luuuuk!
Luuk
Member
 
Berichten: 445
Geregistreerd: zo nov 26, 2006 4:09 pm
Woonplaats: Ergens in de melkweg.

Berichtdoor Ridder ter Geit » di mei 06, 2008 1:44 pm

Deze maakte een groot gat waar Bert inviel. Hier zag hij allemaal enen en nullen om zich heen. Vlug klom hij er weer uit.
“Wat was dat?” vroeg ene Aart Appel, naast hem.
“Dat is HEEL ENG” zei Bert. “Jullie hebben een gat geblazen in het programma. Dat is de programmeercode erachter. Straks komen al die enen en nullen eruit, jullie wereld in!”
“Wacht eens” zei ene McGyver. “Ik zat met wat nieuwe explosieven te prutsen, misschien dat...”
“BOEM!”
Er viel een bom naast hem. Het gat werd nog groter.
”Hee, stoppen!” riep hij.
”Dat zou jij wel willen, hé?” klonk er een geluid uit de verte.
“Ja” zei Aart Appel. “Dat zou jij wel willen, he? WIJ zullen willen! AL gaat dit spel eraan!”
“Maar... wat een apocolyptische wormen! Dit is vreselijk!” dacht Bert. “Kan niemand ze tot de rede roepen?”
Hij keek eens rond. Welke worm zou dit kunnen? Misschien moest hij Toolan zoeken! Toolan kon alles! Maar waar was deze worm?
“Toolan!” riep hij. De bommen bleven vallen.
“Teleport eens hierheen!” riep hij. Tevergeefs, wist hij. Geen worm met een beetje strategie gaf zijn teleport al zo vroeg in het spel op. Nee, eerder maken ze grote omzwervingen met touwtjes, waarbij ze overal invallen. Anders kon je niets meer aan het eind; behalve je inslutien met grote stukken ijzer.
Ridder ter Geit
Member
 
Berichten: 796
Geregistreerd: ma jan 16, 2006 1:48 am

Volgende

Keer terug naar Eigen creativiteit

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 7 gasten

cron