Daniel73 schreef:Vanwaar die grote verandering in het Nieuwe Testament? Het volk Israël kan verschillen van het volk van Jezus. Een Israëliër hoeft immers geen christen te zijn.
God hield zijn belofte door de Verlosser voor alle mensen te sturen. Omdat niemand zich kon redden door zijn eigen daden. Ook zijn eigen volk niet.
Daniel schreef:Door deze significante verandering zijn Israëliërs van het Oude Testament hun god kwijt in het Nieuwe Testament. Een Israëliër die weigert in Jezus te geloven is dus, ondanks het Oude Testament, alsnog een goddeloze.
Zo ontstaat er een verschil tussen Jezus en de Joden. Terwijl Jezus zelf een Jood was.
Het Nieuwe Testament berooft Joden van hun geloof. Als je als christen het Nieuwe Testament leest kun je spontaan een hekel krijgen aan Joden, die de "heilige" Jezus bekritiseren. Wat hebben die gemene Joden zich misdragen door Jezus aan te pakken. Alsof het normaal is zo'n Jezus even hun geloof komt jatten en het toewendt om zichzelf te laten vereren.
De Joden zijn ook gewoon mensen, niet veel beter of slechter dan de rest van ons. Ik geloof dat christenen die de bijbel lezen het doorgaans zo'n beetje op die manier zien. Sommige geloven wel in Jezus en sommigen niet.
Daniel schreef:En nu is een Jood die weigert in Jezus te geloven, een goddeloos persoon. God heeft genade met "iedereen die in Jezus gelooft". Zodoende is Ridder ter Geit de Nederlander tot Gods volk verkoren, en zit een Jood in Israël in het duister.
Christenen hebben andermans geloof geroofd, en met dat geroofde geloof hebben ze eeuwenlang gemoord en gemarteld. Ze hebben zelfs mensen vermoord van wie ze hun geloof hebben gejat. (Was Hitler geen christen?) Die talloze zonden in naam van Jezus roepen toch op tot bescheidenheid vind ik.
Hitlers acties waren niet in naam van Jezus, maar voor het belang van Duitsland (vond hij). Hitler was zelf geloof ik trouwens half-Joods.
Daniel schreef:Wie kan er trots zijn een christen te zijn? Kunnen christenen echt rekenen op god's genade, denk je? Christenen hebben zichzelf uitgenodigd, door middel van hun Nieuwe Testament. Maar zoals bij de kruisiging bleek, had god maar weinig interesse in Jezus. Terwijl god in het Oude Testament wel reageerde op Mozes en Elia. Rara, hoe kan dat?
In de Bijbel staat als kritiek op Jezus genoteerd, dat hij een getuigenis over zichzelf aflegde. De Joden verklaarden Jezus bezeten, staat er genoteerd. Ook staat er dat Jezus alcohol dronk, en dat hij agressief kon zijn jegens de toenmalige kerk.
Wie zegt dat god op Jezus zat te wachten? Probeer daar maar bewijs van te vinden buiten dat "Nieuwe Testament". De zogenaamde voorspellingen uit het Oude zijn gemaakt door een uiterst geforceerde "quote mining" en door verkeerd citeren (frauderen) in het Nieuwe Testament. Heb je dat onderzocht, hoe duister het Nieuwe Testament eigenlijk is?
Dat is een kwestie van geloven. Dat God Jezus in de steek liet aan het kruis was omdat Hij even de zonden van iedereen moest dragen.
Daniel schreef:Wat doe jij, met een god die eigenlijk van een ander volk is? In feite geloof je in niets meer dan in ene Jezus, die door het échte "Gods volk" als een godslasteraar werd gezien. Hoe kun je geloven dat Jezus geen praatjesmaker was?
Léés de Bijbel. Op z'n minst hele bladzijdes. Niet van die bijeen geraapte citaatjes die door een dominee aan elkaar gelijmd worden. Je hebt me zelf gewezen op de zonen van de goden in Genesis. Maar als het puntje bij paaltje komt, lijk je je eigen kennis totaal te negeren omwille van het krijgen van een "high" gevoel. Dan is god ineens Jezus en het licht, etc. En dan zeg je: "Wij zijn het volk Gods. Geloof dit nu maar."
Je schrijft: "Geloof dit nu maar." Hoezo "maar"?
Geloof jij het zelf, Ridder ter Geit?
God heeft iedereen geschapen. Het Joodse volk was uitverkoren, maar God is natuurlijk ieders God. Ik heb getwijfeld en moeite met somige passage's uit de Bijbel gehad, maar als ik in de Bijbel lees (ik lees daadwerkelijk de hele bijbel en heb deze al eens helemaal uit gehad, ben toen overnieuw begonnen) raak ik overtuigd. Overtuigd door de sterke waarheid en menselijkheid van het Woord. In de Psalmen, bijvoorbeeld, de diepe menselijkheid van David.