Snelbinder schreef:Dank voor de (uitgebreide) reactie. Leuk om te lezen dat het goed met je gaat.
Het gaat zo goed met me, dat ik veel van mijn oude motivatie kwijt ben. Vele van mijn oude energie kwam uit de behoefte om de wereld te willen verbeteren, en de arrogantie dat daarin voor mij een rol is weggelegd. Veel van mijn positieve energie kwam dus uit onvrede, een overtuiging dat het beter kan. Inmiddels voel ik me zo goed, dat langdurige, plichtmatige hobbies eigenlijk een last zijn geworden. Wat me vroeger een uitvlucht gaf is nu een blok aan mijn been geworden. Te meer omdat ik zie dat andere gelukkige mensen ook weinig behoefte hebben om zich langdurig aan een hobby te verbinden. Ik wil wel graag meewerken aan een project, maar ik merk dat ik dan al gauw eindig met een hoop taken waar een ander blijkbaar wijs voor bedankt. Taken die iedereen kan uitvoeren, maar die (zoals in verenigingen) altijd bij enkelen terecht komen, terwijl de rest toekijkt of zelfs dat niet eens. Ik hoopte een beweging helpen op gang te zetten, maar inmiddels meen ik wijzer te zijn. Had ik in 1990 geweten wat ik nu weet, had ik minstens honderd keer nagedacht voordat ik op internet aandacht ging trekken met mijn zogenaamde Barks- en later Nijgh-expertise. Ook omdat mijn specialiteit zodoende eigenlijk alleen maar het bemoeien met een ander is, in dit geval met Barks en Nijgh. Ik treed daarmee te veel buiten mijn oevers, meen ik inmiddels geleerd te hebben. Vooral omdat ik sociaal gezien toch al veel moeite heb, kan ik me beter vooral op mezelf concentreren. Ik vind mijn eigen leven leuk en interessant, maar ik kom er dankzij mijn "hobbies" amper aan toe.
Ik ben blij dat ik jou ontmoet heb. Maar zoals het me nu lijkt, is onze vriendschap opgeofferd aan hobbies. Ik mis de tijd waarin we vrij konden bewegen, zonder "to do"-lijstjes. Gewoon wat over eendjes en muizen praten. Zonder dat de wereld daar beter van hoeft te worden. Die goede oude tijd mis ik.
Snelbinder schreef:Zoals je ziet kon ik ook alleen op woensdagen hier antwoorden. Althans dat dacht ik, maar het kan komen doordat ik mijn wachtwoord was vergeten.
Maar afgezien daarvan blijft het probleem dat ik alleen op woensdagen kan ftp'en en zo.
Blijft deze technische beperking voor altijd, of gaat het om een tijdelijke verandering?
Snelbinder schreef:Wat verzamelen betreft (off-topic): mij geeft het nog steeds een kick als ik iets van mijn wensenlijstje kan wegstrepen. Alleen is mijn Duck-wensenlijstje wel erg klein. Gelukkig verzamel ik ook nog andere dingen.
http://notab.outducks.org (not about ducks)...
Leuk!
Mijn wensenlijstje is eigenlijk geheel vervuld. Er staan alleen punten op waar vooral een ander baat bij heeft. Ik heb ontdekt dat nietsdoen de leukste hobby van alles is, voor mij. Met een boekje op het balkon in de zon zitten, daar haal ik geluk uit.
Mijn oude hobbies zijn een last voor me geworden. Wat moet ik met al die kasten vol spullen? Tegenwoordig ben ik, denk ik, meer van een boeddhistische kijk op de wereld. Die staat volgens mij haaks op verzamelen. Ik begreep dat men vanuit boeddhisme de leegte koestert. Vanuit die hoek zou een volle kast lastig zijn, omdat je alleen in een lege kast ruimte hebt voor iets nieuws.
Vroeger werd ik gedreven door een dwangmatig plichtsbesef, dat ik iets moest betekenen voor de mensheid. Barks, Nijgh en DveGen, de hele mensheid moest er baat bij hebben. Een nieuwe tijd zou aanbreken, dacht ik mede door de opkomst van internet.
Ik zou het zonde vinden als een zogenaamd talentvol "expert" als ik zijn tijd zou verdoen met geluier, waar niemand anders iets aan heeft. Maar zou je mij nu vragen wat ikzelf, helemaal 100% ikzelf, zou willen doen, dan komt het neer op luieren en nietsdoen. Het schrijven van berichtren als deze.
Zou ik me wel willen uitsloven, dan liever in de echte liefdadigheid: sinaasappels persen voor bejaarden, of zo.
Veel van mijn interesse en talent lijkt te liggen op een autistisch vlak. Ik zou evengoed een wandelend telefoonboek kunnen worden. Reuze handig voor de mensheid. Mijn ervaring is dat de waardering die ik dan krijg, evengoed bespotting kan zijn. Men vindt het knap maar moet er zelf niets van hebben. Zie toch hoe knap die "fan", die "freak", aan een enkel plaatje een Barksverhaal kan herkennen. Ik voel me dan een kermis-attractie. De waardering is deels verachting.
Ik zou er beter aan doen om dit soort hersenspinsels in een ander topic te plaatsen. Hoewel het voor mij veel te maken heeft met DveGen. Wat verwacht ik van de software? Welke van mijn oude verwachtingen zijn nog redelijk? Probeer ik misschien ijzer met handen te breken?
Vroeger zag ik internet puur als een computernetwerk. Inmiddels meen ik geleerd te hebben dat internet een aaneenschakeling is van ménsen. Dus als ik vanwege "autisme" grote moeite heb om met mensen om te gaan, heb ik er ondanks al mijn grootse talenten niets te zoeken. Ziek is ziek. Ik moet mezelf beschermen. Het is enerzijds pijnlijk voor me, dat ik op internet niet zo volwaardig kan meedoen als ik wil. Maar anderzijds zijn er zoveel andere plaatsen, buiten internet, waar ik met minder moeite veel beter kan presteren. Dusdanig dat ik soms baal als ik weer aan computers of internet herinnerd word. "Zeg Daniël, jij hebt toch zo'n verstand van computers?" Op zulke momenten zou ik wensen dat ik me altijd stil gehouden had. Als ik me vroeger stil had gehouden, had ik nu niet zoveel uit te leggen wat ik dan later ook weer moet uitleggen, etc. etc.
Overigens is het achteraf natuurlijk makkelijk zeuren, als ik ondertussen ook veel baat van computers en internet heb gehad. Verschil met vroeger is dat ik nu de schaduwkant meen te zien, en daar ben ik over aan het nadenken.
Ik wens je het allerbeste toe in het jaar 2009!