Show je creativiteit! 2.0

[Stephan]

Wat betreft 'It Is Obvious' van Barrett vraag ik me af of het 4/4 is, of misschien 2/4. Verschil is dat je dan tot en met 2 telt. (EEN, twee, EEN, twee.) Bij 4/4 tel je tot en met 4, en duurt het dus twee keer zolang voordat de geaccentueerde eerste tel terugkomt. (EEN, twee, drie, vier.)

Dat zou ik zelf ook niet weten. Ik heb ‘m ontvangen, bedankt. Ik zit nu op school, dus ik kan ‘m niet beluisteren, maar het zou best een 2/4 maat kunnen zijn. “YOUR stars, MY stars are SIMply COTbars”. Uit m’n hoofd legt Syd Barett zo de nadruk op de tekst.

Hoe bedoel je, pauzes om op adem te komen?

Als ik met een volle stem ongeveer dezelfde toonhoogte als Bono probeer te bereiken, begeeft m’n stem het na ongeveer een couplet en een refrein. Het begin gaat bij ‘In a Little While’ wel aardig, maar als ik dan vanaf het refrein overstap naar het tweede couplet merk ik dat ik niet genoeg adem heb op “Friday night running to Sunday on my knees” of “That girl, that, girl!” (daar heb ik überhaupt moeite mee, om die hoogte te bereiken) te zingen. Ook het bridge vind ik lastig qua ademhaling.

Ik heb ondertussen een betere microfoon waarmee ik ook een duidelijkere zang kan opnemen. Wat me opvalt aan de zang op de versie die ik hier heb gepost, is dat het geluid nogal zacht en uit de verte klinkt. Ik ben nu bezig een nieuwe zang.
Het nadeel van die nieuwe microfoon is dat de ‘Creative Asio’ geluidskaart die ik normaal gebruik het apparaat niet herkent. Daarom moet ik hem ofwel via een ‘Direct X’ geluidskaart opnemen, waarbij Cubase vaak kuren krijgt en soms zichzelf spontaan afsluit, of ik moet opnemen via een ‘Multimedia’ kaart, die als nadeel een latency heeft van ongeveer een seconde.
Ik gebruik de laatste optie, en daarom moet ik alle microfoonopnames handmatig in de maat zetten. Dat vind ik met de zang niet zo’n probleem, maar de drums, van bijvoorbeeld ‘I Will Follow’, moeten precies met de metronoom synchroon lopen.

Wat me in de muziek aanspreekt is dat bij 00:40 een gitaar (links) gaat corresponderen met de gitaar rechts, waarna een samenspel ontstaat. Wat me in die electrische gitaar links aanspreekt is dat er een lichte distortie is, die een gonzend geluid veroorzaakt. Dat correspondeert mooi met de schone(re) electrische gitaar rechts. Dit soort combinaties probeer ik ook, maar jij hebt hier echt voor elkaar zoals ik het zou willen.

Dat samenspel van de gitaren links en rechts vind ik ook heel mooi, en het is me voor het eerst gelukt. Bij m’n eerste cover was de gitaar links maar een beetje aangerommeld, maar dit keer deed ik mijn best om het geluid zo te krijgen als The Edge het doet op ‘In a Little While’.

Interessante kopstem (falset).

Wat is dat precies, een kopstem? Ik heb er al een paar keer over gehoord.
Ik heb geprobeerd om Bono zo getrouw mogelijk na te zingen, zover mijn stem het toelaat.

Heb je de drums zelf gedaan?

Ja, die heb ik voor het grootste deel via de microfoon opgenomen. De basdrum en sommige korte stukjes (zoals de snaredrum tijdens ‘But it’s your eyes.. but it’s your, your…’) zijn via MIDI geprogrammeerd. Het geluid bevalt me veel beter dat het strakkere nooit variërende geluid van de MIDI-drums. Wel ben ik van plan om de drums opnieuw op te nemen en er extra op te letten dat alles goed in de maat loopt. Ook verdiend de zang aandacht, met name het bridge. De eerste zin, ‘Your eyes make a circle’, vind ik te rustig en gemaakt klinken. En die laatste uithaal kan ook beter.

Klopt het dat ik zachtjes een metronoom hoor, of doe je dat zelf?

Ik heb ‘m nog niet gehoord, maar het zou kunnen. Waarschijnlijk heeft de microfoon ook de metronoom opgenomen en niet alleen de zang.
Of ik had bij de laatste opname naar een track slordig de metronoom aan laten staan. Ik moet nog even luisteren.
Maar het is nog niet de uiteindelijke track.

[Stephan]

Deze heb ik gisteren opgenomen en vandaag met bas afgewerkt. Een beetje schetsachtig, met die aarzelende gitaar aan het begin.
Voor het eerst heb ik serieus akoustische gitaar opgenomen. Het is die Ibanez van mijn ouders.
Drums zijn een floortom en een ride-bekken met een 'Garage' distortion eroverheen. Links hoor je een synthesizer met een 'muziekdoos' geluid en nog een effect eroverheen.

http://media.putfile.com/One-51

[Piet de internetspitter]

Bono in een interview met de Rolling Stone:

"The music that really turns me on is either running toward God or away from God. Both recognize the pivot, that God is at the center of the jaunt. So the blues, on one hand -- running away; gospel, the Mighty Clouds of Joy -- running towards. And later you came to analyze it and figure it out.
The blues are like the Psalms of David. Here was this character, living in a cave, whose outbursts were as much criticism as praise. There's David singing, "Oh, God -- where are you when I need you?/You call yourself God?" And you go, this is the blues.

Both deal with the relationship with God. That's really it. I've since realized that anger with God is very valid. We wrote a song about that on the Pop album -- people were confused by it -- "Wake Up Dead Man": "Jesus, help me/I'm alone in this world/And a fucked-up world it is, too/Tell me, tell me the story /The one about eternity/And the way it's all gonna be/Wake up, dead man.""


"What is your religious belief today? What is your concept of God?

If I could put it simply, I would say that I believe there's a force of love and logic in the world, a force of love and logic behind the universe. And I believe in the poetic genius of a creator who would choose to express such unfathomable power as a child born in "straw poverty"; i.e., the story of Christ makes sense to me.

How does it make sense?

As an artist, I see the poetry of it. It's so brilliant. That this scale of creation, and the unfathomable universe, should describe itself in such vulnerability, as a child. That is mind-blowing to me. I guess that would make me a Christian. Although I don't use the label, because it is so very hard to live up to. I feel like I'm the worst example of it, so I just kinda keep my mouth shut."

[Daniel73]

Hoe bedoel je, pauzes om op adem te komen?

Als ik met een volle stem ongeveer dezelfde toonhoogte als Bono probeer te bereiken, begeeft m’n stem het na ongeveer een couplet en een refrein.

Tijd om aan je conditie te werken. Elke dag een paar uur trainen. Uitrusten doe je later maar, als je een zwembad hebt.

Het nadeel van die nieuwe microfoon is dat de ‘Creative Asio’ geluidskaart die ik normaal gebruik het apparaat niet herkent. Daarom moet ik hem ofwel via een ‘Direct X’ geluidskaart opnemen, waarbij Cubase vaak kuren krijgt en soms zichzelf spontaan afsluit, of ik moet opnemen via een ‘Multimedia’ kaart, die als nadeel een latency heeft van ongeveer een seconde.
Ik gebruik de laatste optie, en daarom moet ik alle microfoonopnames handmatig in de maat zetten. Dat vind ik met de zang niet zo’n probleem, maar de drums, van bijvoorbeeld ‘I Will Follow’, moeten precies met de metronoom synchroon lopen.

Is het een digitale microfoon? Een seconde latency is veel. En waarom zou je latency moeten hebben? Ik weet niets van zulke microfoons. Wat kun je ermee doen?

Wat is dat precies, een kopstem? Ik heb er al een paar keer over gehoord.

- - - - - - - - - -
De kopstem of falset is een wijze van zingen waarbij meer vanuit de keel wordt gezongen, en de stembanden anders worden gebruikt, waardoor een dun, onnatuurlijk en vrouwelijk gezang ten gehore wordt gebracht. De kopstem klinkt derhalve wat hoger van toon en enigszins zeurderig. Dit wordt technisch gezien bereikt door verhoging van de zangtoon en door een bepaalde stand van het strottenhoofd en de stembanden; de borstresonans wordt hierbij uitgeschakeld waardoor geen lage tonen worden geproduceerd. Ongeoefende zangers kunnen onbedoeld wel eens "overslaan" naar de kopstem als ze hoge noten proberen te zingen.

Deze wijze van zingen wordt voornamelijk door mannen toegepast. In het verleden werd de kopstem vaak als vals beschouwd, echter door de opkomst van de rhythm and blues eind jaren negentig heeft de kopstem aan populariteit gewonnen. De kopstem diende tot in de 18e eeuw ter vervanging van vrouwenstemmen, omdat vrouwen tot dan toe bij het uitvoeren van kerkmuziek ongewenst waren.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Kopstem
- - - - - - - - - -

Deze heb ik gisteren opgenomen en vandaag met bas afgewerkt. Een beetje schetsachtig, met die aarzelende gitaar aan het begin.
Voor het eerst heb ik serieus akoustische gitaar opgenomen. Het is die Ibanez van mijn ouders.
Drums zijn een floortom en een ride-bekken met een 'Garage' distortion eroverheen. Links hoor je een synthesizer met een 'muziekdoos' geluid en nog een effect eroverheen.

http://media.putfile.com/One-51

Het geluidsbeeld vind ik interessant. Al wordt van de drums met name de ride-bekken overheersend. Het kost me moeite de uitvoering te volgen.

Over opnemen in het algemeen:
Wat betreft effecten zou je twee keer dezelfde partij op kunnen nemen, naast elkaar. Dan krijg je een breed geluid, als je deze partijen in stereo tegenover elkaar zet, elk in een eigen speaker.
Zang wordt ook vaak dubbel opgenomen om een voller geluid te creëren, ook wel "double vocals" genoemd. Je zingt dan twee keer dezelfde zangpartij in, zonder harmonieën, zodat je een volle enkele stem lijkt te hebben. Bij het mixen kun je kiezen hoe je ze in verhouding zet. Allebei opvallend of de een als bedje voor de andere.

[Daniel73]

"The music that really turns me on is either running toward God or away from God. Both recognize the pivot, that God is at the center of the jaunt. So the blues, on one hand -- running away; gospel, the Mighty Clouds of Joy -- running towards. And later you came to analyze it and figure it out.
The blues are like the Psalms of David. Here was this character, living in a cave, whose outbursts were as much criticism as praise. There's David singing, "Oh, God -- where are you when I need you?/You call yourself God?" And you go, this is the blues.

Interessant. Ik denk dat uiting van haat een verering kan zijn. Omdat een onderwerp blijkbaar belangrijk genoeg is om ondanks haat toch een aantrekkingskracht op te roepen. Dat is verdacht.

[gospels en blues] Both deal with the relationship with God. That's really it. I've since realized that anger with God is very valid. We wrote a song about that on the Pop album -- people were confused by it -- "Wake Up Dead Man": "Jesus, help me/I'm alone in this world/And a fucked-up world it is, too/Tell me, tell me the story /The one about eternity/And the way it's all gonna be/Wake up, dead man.""

Dank voor deze uitleg. 'Wake Up Dead Man' als kwaad lied dus. Ik vond het moeilijk te horen omdat je als je tegen een dode man zegt dat hij op moet staan, je er vanuit gaat dat die dode blijkbaar op kan staan. Zo is er dus toch een verering, omdat je die persoon aanspreekt.
Probleem met het schelden tegen een god is dat je dan erkend dat er een god is. Uitschelden is aanroepen.

Zelf geef ik de voorkeur aan metaforen. Ik denk dat het beter is om niet zomaar echte namen en plaatsen te noemen, omdat je dan op het gebied van anderen komt. Dan wordt elk woord afgewogen.

It's so brilliant. That this scale of creation, and the unfathomable universe, should describe itself in such vulnerability, as a child. That is mind-blowing to me. I guess that would make me a Christian. Although I don't use the label, because it is so very hard to live up to. I feel like I'm the worst example of it, so I just kinda keep my mouth shut."

"I just kinda keep my mouth shut"? Ik vind dat Bono veel preekt voor iemand die zwijgzaam is over religie. Hoe goed is zijn zelfkennis? Heeft Bono toch teveel in de jij-vorm gezongen?

Hoe dan ook, ik vind dat Bono veel goede uitspraken heeft gedaan. Wat ik me van een Bono-interview herinner uit eind jaren 80 (Joshua-tijd?), is dat hij vertelde over een ontmoeting met een visser die krabben ving. De gevangen krabben zaten in een open emmer met water. Bono vroeg waarom de man geen deksel op de emmer deed, om de krabben te beletten te vluchten. Daarop antwoordde de visser dat als een krab probeerde te vluchten, de anderen hem terug de emmer in trekken.

[Stephan]

[…] Over creativiteit showen gesproken... Heb ik me nu uit de aliascrash gekletst?

Inderdaad creatief. Een intrigerend ontroerend en origineel verhaal. Daar kunnen we flink wat geld mee verdienen in Hollywood. Ik zie het al helemaal voor me. Slogan: ‘Wat zou jij doen, als je vervangen werd door een vleermuis?’. Met in de hoofdrollen Leonardo Di Caprio, Julia Roberts, Tom Cruise, en Jack Nicholson als doorgedraaide vleermuis.

Zo kunnen WAVs in verschillende directories dezelfde naam hebben, en als je zulke WAVs door elkaar gooit zou je in de war raken.

Inderdaad, dat ben ik tegengekomen. De audiofiles heten allemaal ’# # - # #’ (bijvoorbeeld ‘04-55’) waarbij het eerste getal volgens mij de track aangeeft (ik gebruik er nooit meer dan elf), en de tweede het nummer van de opgenomen files op die track, wat in sommige mappen tot in de 80 doorloopt. (waarschijnlijk van verschillende liedjes, want zoveel files neem ik nooit op één track op).
Ik heb tot nu toe een paar oude audiofiles weggegooid, vooral die mislukt zijn, maar ook een paar die ik nu waarschijnlijk beter zou kunnen.

Er valt op zich weinig te begrijpen. Het gaat om toonhoogte en toonlengte. Voordeel van bv. Arden's 'De jonge blokfluiter' is dat je stapje voor stapje leert hoe het notenschrift werkt. Eerst met een enkele noot met eenzelfde lengte, dan twee noten, dan drie (etc.), en dan langzaam worden dan ook de 2/4, 3/4 en 4/4 maatsoorten en de nootlengte erbij gehaald. Zo'n methode raad ik aan. Stapje voor stapje.
Wat ik doe is braaf zulke lesjes volgen, en dan tussendoor natuurlijk vrijuit rotzooien en herrie maken.

Ik heb gisteren mijn eerste gitaarles gehad. Een groepsles, waarbij een leraar vier leerlingen tegelijk begeleid. Het was best gezellig.
Nadeel is dat deze lessen helemaal vanaf het begin beginnen, dus leer ik akkoorden, maten en andere dingen die ik al ken.
Maar er zijn ook dingen die ik weer wel heel handig vind. Zoals hoe je het beste van het ene akkoord naar het andere akkoord kunt overstappen, en hoe je het beste slagritmes kunt slaan. Dat heb ik me tot nu toe zelf geleerd, op een verkeerde manier.
Volgende week ga ik het met de leraar erover hebben of ik in naar een groep leerlingen wil overstappen dat al een tijdje langer gitaar speelt of dat ik in de groep waarin ik nu zit wil blijven.

(Meer reacties volgen, de schoolbel ging net ).

[Daniel73]

Een intrigerend ontroerend en origineel verhaal. Daar kunnen we flink wat geld mee verdienen in Hollywood. Ik zie het al helemaal voor me. Slogan: ‘Wat zou jij doen, als je vervangen werd door een vleermuis?’. Met in de hoofdrollen Leonardo Di Caprio, Julia Roberts, Tom Cruise, en Jack Nicholson als doorgedraaide vleermuis.

Jack Nicholson die in een twee uur lange film, verkleed als doorgedraaide vleermuis zit te typen op internet? Wat gaan Leonardo Di Caprio, Julia Roberts en Tom Cruise doen? Ook achter een computer zitten?

Ik heb gisteren mijn eerste gitaarles gehad. Een groepsles, waarbij een leraar vier leerlingen tegelijk begeleid. Het was best gezellig.
Nadeel is dat deze lessen helemaal vanaf het begin beginnen, dus leer ik akkoorden, maten en andere dingen die ik al ken.
Maar er zijn ook dingen die ik weer wel heel handig vind. Zoals hoe je het beste van het ene akkoord naar het andere akkoord kunt overstappen, en hoe je het beste slagritmes kunt slaan. Dat heb ik me tot nu toe zelf geleerd, op een verkeerde manier.
Volgende week ga ik het met de leraar erover hebben of ik in naar een groep leerlingen wil overstappen dat al een tijdje langer gitaar speelt of dat ik in de groep waarin ik nu zit wil blijven.

Leer je er notenschrift? Welk lesmateriaal heb je? Als je in een eerste les al zoveel leert zou ik voorlopig even blijven. Overstappen van akkoord naar akkoord, en slagritmes zijn belangrijke basis-principes. Als je iets verkeerd hebt aangeleerd, moet je dat eerst afleren om verder te kunnen. Dat is een extra achterstand.

Ik ben benieuwd of je een basis-slagritme pakweg vier minuten lang strak kunt spelen, foutloos en zónder variaties.
Dat vind ik een beproeving. Minutenlang concentreren, alsof het een spel is waar je een ring langs een ijzeren stang moet halen zonder deze te raken, omdat anders een afkeurende buzzer gaat. (Bekend van Willem Ruis.)
Als spelniveau gebruik ik de snelheid van de metronoom, steeds een stapje sneller. Om zo hoog mogelijk te komen, 208 als maximum. Op elke tel een noot bijvoorbeeld, en dat minutenlang. Ik heb gelezen dat je zodoende voor je het weet, scheurende gitaarsolo's kunt spelen. Dus ik ben benieuwd hoe ver ik het ga brengen, en of ik ooit bij de tweemaal per tel kom (en dan driemaal etc.).
Voordeel is dan dat effecten, zoals delay en wah-wah, meer mogelijkheden bieden.

[Stephan]

Hoe dan ook, doe éérst een test. Om zeker te zijn dat alles gewenst gaat.

Daar zal ik nog even mee moeten wachten. Cubase doet op het moment moeilijk. Ik had net onder andere een akoustische begeleiding van 'kite' opgenomen, wou ik die later terugluisteren, is er een fout in Cubase opgetreden. Er komt dan een windowswaarschuwing waarin je kunt kiezen tussen 'verzenden' of 'niet verzenden' van een foutmeldingsrapport. Als ik dan op 'niet verzenden' klik, sluit Cubase zichzelf af. dat heb ik nu al zo'n vijftien keer geprobeerd. Gelukkig heb ik de audiobestanden allemaal nog, maar het is minder leuk dat ik nu niet verder kan werken.

Wat is Adobe Audition? Kunnen we op McDuck een nummer verwachten van de gebroeders Stephan?

Een programma om audiobestanden mee op te nemen en te bewerken. Volgens mij voor film muziek - en geluiden.
Het nummer dat we samen opnamen is alleen niet echt gelukt. Hoewel ik het begin en een aantal dingen heel interessant vond, heb je als je met z’n tweeën zomaar muziek maakt gauw de neiging melig te worden. Uiteindelijk hadden we bij gebrek aan een goede zinvolle tekst maar wat onzin geschreven en terplekke opgenomen.

Good Ol’ Days

Persoon (cowboyachtige zanger):
Oh, those good ol’ days
Mmm, mm-mm
Laoohohhaahhaa
Oh, those good ol’ days
Mmm, those good ol’ days

Persoon 1 (verdrietig iemand):
Ik had een kamer
Een kast en een fiets
Maar toen kwam er een viking langs op de thee
En nu heb ik niets, oh nee

Persoon 2 (ruige viking met Duits accent):
Ich bin ein viking, total allein
Und nutteloze dingen houden mai op de been
Zoals trinken und wurst
Hoe dan auch, ich hat durst
Dus ich bin gaan drinken
Nu drink ik thee
Joepie jee
Olé

Persoon (cowboyachtige zanger):
Those two will never be together
Those two will never be together
Like in the good ol’ days
Like in the good ol’ days

Dat is waar we waren gestopt. Ik vind het wel jammer dat het nummer onsamenhangend is, en onserieus. Maar er zitten een aantal leuke dingen tussen, zoals een mechanischachtige loop die mijn broer heeft gemaakt, en die goed samenklinkt met een riff van mij op de akoestische gitaar.
Ik zal de opname aan m’n broer vragen zodat ik hem kan uploaden.

Mijn gitaarleraar zegt dat de uitvoering slordig begint, in de eerste regel, met een A die een E moet zijn.

Hoe weet die leraar dat eigenlijk? Het is Barrets muziek. Het voordeel van je eigen muziek is dat je geen fouten kunt maken. Als je een verkeerd akkoord speelt zal niemand je daar gauw op afrekenen. Tenzij het natuurlijk nergens naar klinkt.

Barrett's hysterische 'Dark Globe' vind ik een aanrader. (Akkoorden C, G, D.) Maar ik wil je niet overstelpen met depri-muziek.

Ik zal kijken of ik het nummer kan vinden. Ik moet inderdaad niet naar teveel van dat soort muziek luisteren, daar word ik zelf depri van. Maar kennis maken met andere stijlen kan nooit kwaad.

Sinds vorige week woensdag ben ik met roken gestopt.

Bravo. Dat schijnt heel moeilijk te zijn. Ikzelf heb sigaretten nooit erg aantrekkelijk gevonden, vanwege het idee dat je jezelf aftakelt.
Aan de andere kant vind ik die lucht nooit echt vies ruiken. Maar meeroken ook schadelijk schijnt te zijn.

Als ik koffie drink word ik Pluizer, als het ware.

Ik heb een tijdje geleden m’n eerste koffie gedronken. Ik kan niet begrijpen dat mensen zoiets lekker vinden. Ik heb de helft weggegooid.
Ik heb er ongeveer hetzelfde mee als met sigaretten, het ruikt best lekker, maar daar houd het ook op.

Ik denk dat het beter is om niet zomaar echte namen en plaatsen te noemen, omdat je dan op het gebied van anderen komt. Dan wordt elk woord afgewogen.

Maar aan de andere kant is muziek een vorm van communicatie. Een muzikant komt onvermijdelijk op het gebied van anderen. Hij speelt liever gitaar in voor een groot publiek dan dat hij op een zolderkamer voor zichzelf speelt.
Natuurlijk moet je ook oppassen met wat je zingt, net zoals je in een gesprek erop let wat je zegt.

Hoe goed is zijn zelfkennis? Heeft Bono toch teveel in de jij-vorm gezongen?

Bono vertelt in dat interview met de Rolling Stone een heleboel over zichzelf, zijn relatie met zijn vader, zijn religie, etc. Jammer dat alleen de eerste paar pagina’s te lezen zijn.
Hij vertelt onder andere dat hij zijn zonnenbrillen draagt deels vanwege ijdelheid, deels vanwege privacy en deels vanwege gevoeligheid van zijn ogen.

[Stephan]

Maar meeroken ook schadelijk schijnt te zijn.

Maar meeroken schijnt ook schadelijk te zijn, bedoel ik.

[Stephan]

Jack Nicholson die in een twee uur lange film, verkleed als doorgedraaide vleermuis zit te typen op internet? Wat gaan Leonardo Di Caprio, Julia Roberts en Tom Cruise doen? Ook achter een computer zitten?

Het schijnt dat er een film is waarin een man zowaar twee uur lang in een telefooncel vast zit ('Phone booth'). En ik zie meer mogelijkheden met een computer dan met een telefooncel. We zouden er een soort musical van kunnen maken. De scenes worden aan elkaar verbonden door een groep dansers en danseressen die de drama opvoeren.

[gitaarles] Leer je er notenschrift?

Tot nu toe hebben we drie tweenoot-akkoorden doorgenomen, Em, Asus7 en een variatie op de D, waarbij de bovenste snaar open gespeeld wordt. Zo hebben we in in een vierkwartsmaat met een CD meegespeeld met verschillende aanslagpatronen. Bijvoorbeeld eerst 1 slag per maat, dan twee, dan vier slagen per maat.

[Daniel73]

Cubase doet op het moment moeilijk. [...] Gelukkig heb ik de audiobestanden allemaal nog, maar het is minder leuk dat ik nu niet verder kan werken.

Tegen dit soort problemen loop ik ook aan, met computers en andere electrische apparatuur. Ik vermoed dat op alle electrische apparatuur een vloek rust.

[Good Ol’ Days] Ik vind het wel jammer dat het nummer onsamenhangend is, en onserieus. Maar er zitten een aantal leuke dingen tussen, zoals een mechanischachtige loop die mijn broer heeft gemaakt, en die goed samenklinkt met een riff van mij op de akoestische gitaar.
Ik zal de opname aan m’n broer vragen zodat ik hem kan uploaden.

Heb je de zang gescheiden van de muziek opgenomen? Dan kun je een andere tekst op dezelfde muziek opnemen, met dezelfde of een andere zanglijn.

['It is Obivious'] Mijn gitaarleraar zegt dat de uitvoering slordig begint, in de eerste regel, met een A die een E moet zijn.

Hoe weet die leraar dat eigenlijk? Het is Barrets muziek. Het voordeel van je eigen muziek is dat je geen fouten kunt maken. Als je een verkeerd akkoord speelt zal niemand je daar gauw op afrekenen. Tenzij het natuurlijk nergens naar klinkt.

Over 'It is Obvious' zei hij dat het vreemd begint en dat de begeleiding op dat moment ook even twijfelt. Het is misschien niet fout. Barrett heeft met name op zijn solo-platen een slordige manier van spelen.

Bij 'Dark Globe' (de wilde versie) hoorde de gitaarleraar wel echt een fout. Ergens grijpt Barrett een akkoord mis en speelt door alsof er niets aan de hand is. De gitaarleraar deed het "akkoord" na door heel slecht een open C te grijpen.
Barrett's soloplaten worden door de ene muzikant verguisd en door de andere geprezen. Ik zie ze als een soort van Vincent van Gogh-schilderijen.

Barrett's hysterische 'Dark Globe' vind ik een aanrader. (Akkoorden C, G, D.) Maar ik wil je niet overstelpen met depri-muziek.

Ik zal kijken of ik het nummer kan vinden. Ik moet inderdaad niet naar teveel van dat soort muziek luisteren, daar word ik zelf depri van. Maar kennis maken met andere stijlen kan nooit kwaad.

Ik heb 'Dark Globe' zojuist naar je gemaild. Het gaat om de uitgegeven versie, van de eerste solo-plaat. Er is ook een tamme outtake, die uitgeblust klinkt.
Met depri bedoel ik vooral de levensverhalen van de makers, zoals Barrett en Frusciante. Hun opnames zelf zijn kunstwerken, in de zin dat de opnames hun (rampzalige) toestand laten horen. Het zijn niet zomaar opgenomen liedjes of kunstwerken, maar tevens een soort van documentaires die zowel schoonheid als lelijkheid bevat.
In principe kun je hun liedjes wel netjes spelen, omdat ondanks de slordigheid het lied zelf meestal wel sterk genoeg is. Zo heeft REM van van 'Dark Globe' een gelikte versie opgenomen, met piano.

Wat betreft gemoedstoestanden denk ik vaak aan de Suske en Wiske 'Het zingende nijlpaard'. Als zuivere muziek van bijvoorbeeld Mozart een positief effect heeft, dan zou "valse" muziek een negatief effect moeten hebben.
Ik denk dat zowel gestructureerde als ruwe muziek een functie heeft, afhankelijk van de gemoedstoestand. Evenals vrolijke en droevige muziek.
De fout die ik heb gemaakt is dat ik me teveel ben gaan inleven in de somberheid. Alsof ik dan "samen" met de artiest gaat zitten lijden. Dat wordt al gauw triest, want dan kun je evengoed meesnotteren met een roddelblad.

Ikzelf heb sigaretten nooit erg aantrekkelijk gevonden, vanwege het idee dat je jezelf aftakelt.
Aan de andere kant vind ik die lucht nooit echt vies ruiken. Maar meeroken [schijnt] ook schadelijk te zijn.

Roken is slecht. Verwoestend. Rokers zijn zielig. De rook kan aantrekkelijk ruiken, maar dat doet een WC-verfrisser ook. Als je rooklucht aantrekkelijk vindt is dat des te meer een reden om er nooit aan te beginnen. Ik denk dat je dan extra gevoelig bent voor verslaving.

Ik heb een tijdje geleden m’n eerste koffie gedronken. Ik kan niet begrijpen dat mensen zoiets lekker vinden. Ik heb de helft weggegooid.
Ik heb er ongeveer hetzelfde mee als met sigaretten, het ruikt best lekker, maar daar houd het ook op.

Koffie is verslavend en maakt mensen druk. Alsof je een brommer opvoert. Zoals met sigaretten dénk je dat je het nodig hebt, terwijl je in feite strijdt tegen afkickverschijnselen: je voelt je suf omdat je koffie gewend bent.

Hoe goed is zijn zelfkennis? Heeft Bono toch teveel in de jij-vorm gezongen?

Bono vertelt in dat interview met de Rolling Stone een heleboel over zichzelf, zijn relatie met zijn vader, zijn religie, etc. Jammer dat alleen de eerste paar pagina’s te lezen zijn.
Hij vertelt onder andere dat hij zijn zonnenbrillen draagt deels vanwege ijdelheid, deels vanwege privacy en deels vanwege gevoeligheid van zijn ogen.

Ik denk dat Bono veel goeds gedaan heeft, zoals ook Lennon zich inzette voor vrede en bewustwording. Ik vind dat ze zinnige opmerkingen maken. Dusdanig dat het moeilijk voor me is om ze als gewone mensen te blijven zien. Vooral als ze zich als sterren gedragen.

Het schijnt dat er een film is waarin een man zowaar twee uur lang in een telefooncel vast zit ('Phone booth'). En ik zie meer mogelijkheden met een computer dan met een telefooncel. We zouden er een soort musical van kunnen maken. De scenes worden aan elkaar verbonden door een groep dansers en danseressen die de drama opvoeren.

Ik kan er zelf weinig over zeggen. De verleiding is te groot. Ik leg mijzelf een zwijgverbod op. Straks ga ik namen invullen en dan is het hek van de dam. Wie zijn die dansers en danseressen bijvoorbeeld?

[gitaarles] Tot nu toe hebben we drie tweenoot-akkoorden doorgenomen, Em, Asus7 en een variatie op de D, waarbij de bovenste snaar open gespeeld wordt. Zo hebben we in in een vierkwartsmaat met een CD meegespeeld met verschillende aanslagpatronen. Bijvoorbeeld eerst 1 slag per maat, dan twee, dan vier slagen per maat.

Kun je dat lang volhouden, met diverse tempo's? Zonder te smokkelen?

[Stephan]

Tegen dit soort problemen loop ik ook aan, met computers en andere electrische apparatuur. Ik vermoed dat op alle electrische apparatuur een vloek rust.

Het is een voordeel dat ik nu gedwongen ben om windows opnieuw te installeren, en dus alle audiofiles moet ordenen. Daar ga ik meteen mee bezig.
Daarna zet ik de U2-covers even aan de kant om zelf muziek te maken. Ik heb de akkoorden en het idee en ook een stukje lyrics voor een eigen nummer. Ik ben van plan om het iets meer vanaf de basis op te bouwen. Voor de coupletten heb ik twee akkoorden die elkaar afwisselen, en de tekst begint ook een beetje vorm aan te nemen.

Heb je de zang gescheiden van de muziek opgenomen? Dan kun je een andere tekst op dezelfde muziek opnemen, met dezelfde of een andere zanglijn.

De tekst is apart opgenomen, dus het is een kwestie van een nieuwe tekst bedenken. Maar dat vind ik heel moeilijk.
Hier is de opname: http://media.putfile.com/goodolddays
Let er wel op dat je uitkijkt met het geluid. Om de een of andere reden klinkt de ‘basdrum’ die bij ‘Ich bin ein viking’ erbij komt veel te hard en te scherp in de uiteindelijke opname, veel anders dan dat eigenlijk de bedoeling was.

Bij 'Dark Globe' (de wilde versie) hoorde de gitaarleraar wel echt een fout. Ergens grijpt Barrett een akkoord mis en speelt door alsof er niets aan de hand is. De gitaarleraar deed het "akkoord" na door heel slecht een open C te grijpen.

Dat is opzich wel merkwaardig. De meeste artiesten willen hun nummers perfect hebben, en halen alle fouten eruit voordat de uiteindelijke CD in de schappen ligt.
Het voordeel van deze eerlijke aanpak is dat de muziek er iets echters en oncommerciëels van krijgt.

Ik heb 'Dark Globe' zojuist naar je gemaild. Het gaat om de uitgegeven versie, van de eerste solo-plaat. Er is ook een tamme outtake, die uitgeblust klinkt.

Oké, bedankt. Ik had ‘m niet via Emule kunnen downloaden, bij nader inzien omdat ik Barrett met één ‘r’ had geschreven.
Het slagritme is bij de eerste keer luisteren een beetje verwarrend. Volgens mij versnelt het hier en daar. Maar na een paar keer luisteren raak ik daar aan gewend.
Alleen krijg ik kromme tenen als ik de gitaar bij de eerste ‘Wouldn’t you miss me at all?’ hoor. Die lijkt een beetje uit de maat.
Ik vind het een intressant nummer, hoewel de tekst soms een beetje verwarrend is. Ergens tegen het einde hoor ik dingen als ‘And only a person with eskimo chains/ I’ve tattooed my brains’?

Wat betreft gemoedstoestanden denk ik vaak aan de Suske en Wiske 'Het zingende nijlpaard'.

Dat verhaal heb ik laatst gelezen. Bedoel je die goede en die slechte geest uit de magische trompet?

Roken is slecht. Verwoestend. Rokers zijn zielig. De rook kan aantrekkelijk ruiken, maar dat doet een WC-verfrisser ook. Als je rooklucht aantrekkelijk vindt is dat des te meer een reden om er nooit aan te beginnen. Ik denk dat je dan extra gevoelig bent voor verslaving.

Maak je geen zorgen, ik heb van jongs af aan meegekregen dat roken slecht is en dat je nooit aan een sigaret mag komen.

Ik denk dat Bono veel goeds gedaan heeft, zoals ook Lennon zich inzette voor vrede en bewustwording. Ik vind dat ze zinnige opmerkingen maken. Dusdanig dat het moeilijk voor me is om ze als gewone mensen te blijven zien. Vooral als ze zich als sterren gedragen.

Ik las gisteren op een site dat hij al dertig jaar aan podiumangst lijdt omdat hij bang is dat hij zijn publiek teleur stelt. Verbazingswekkend.

“Bono reveals his performance fears
Bono has admitted he suffers from severe stage fright - despite the fact he's been playing to packed stadiums for 25 years.
The U2 frontman says he still feels "nervous" and "sick" when he wakes up on the morning of a gig, even after quarter of a century.
"The morning before a show I get nervous. I can wake up with a sick feeling," he told Harper's Bazaar.
The 46-year-old Irish star also worries he might let the crowd down by giving a less than perfect vocal performance.
"I have to hit very high notes and if you hit them wrong you can put your throat out," he said.
"So there's a 'Will I? Won't I?' aspect to it.
"It used to worry me sick. That sense of, how could I meet the levels of anticipation?
"If you're a rock star and need 25,000 people telling you they love you, obviously you must be a very insecure person," he joked.

- Yahoo UK / Ireland”

Kun je dat lang volhouden, met diverse tempo's? Zonder te smokkelen?

Het lukt me aardig. Ik heb gisteren het boekje dat ik mee naar huis heb gekregen doorgenomen, alle akkoorden met de juiste grepen. Sommige oefeningen waren vanwege de overschakeling van akkoorden lasting om goed te spelen, maar daar heb ik net zo lang op geoefend tot ze beter gingen.
Ik leer er zeker veel van.

[Psychiater]

Met andere woorden: Daniel is een kettingrokende koffieverslaafde. Dat verklaart zijn idiote gedrag.

[Kettingrokende koffievers]

laafde

Hee! Noem je mij idioot!? Ik zal je leren!

[Daniel73]

Ik heb de akkoorden en het idee en ook een stukje lyrics voor een eigen nummer. Ik ben van plan om het iets meer vanaf de basis op te bouwen. Voor de coupletten heb ik twee akkoorden die elkaar afwisselen, en de tekst begint ook een beetje vorm aan te nemen.

Ik ben benieuwd wat het wordt.

['Good Ol’ Days'] Heb je de zang gescheiden van de muziek opgenomen? Dan kun je een andere tekst op dezelfde muziek opnemen, met dezelfde of een andere zanglijn.

De tekst is apart opgenomen, dus het is een kwestie van een nieuwe tekst bedenken. Maar dat vind ik heel moeilijk.
Hier is de opname: http://media.putfile.com/goodolddays
Let er wel op dat je uitkijkt met het geluid. Om de een of andere reden klinkt de ‘basdrum’ die bij ‘Ich bin ein viking’ erbij komt veel te hard en te scherp in de uiteindelijke opname, veel anders dan dat eigenlijk de bedoeling was.

De mix kan beter. Het radio-achtige geluid op de achtergrond vind ik interessant, maar de muziek op de voorgrond is onvoorspelbaar hard. Misschien zou je bij het radio-achtige geluid iets op de voorgrond kunnen zetten. Of de boel opnieuw mixen, als dat kan.
Kun je een instrumentale versie van de muziek laten horen? Misschien zou je die als basis kunnen gebruiken voor overdubs, zoals bijvoorbeeld gitaarpartijen.

[Barrett] Bij 'Dark Globe' (de wilde versie) hoorde de gitaarleraar wel echt een fout. Ergens grijpt Barrett een akkoord mis en speelt door alsof er niets aan de hand is. De gitaarleraar deed het "akkoord" na door heel slecht een open C te grijpen.

Dat is opzich wel merkwaardig. De meeste artiesten willen hun nummers perfect hebben, en halen alle fouten eruit voordat de uiteindelijke CD in de schappen ligt.
Het voordeel van deze eerlijke aanpak is dat de muziek er iets echters en oncommerciëels van krijgt.

Wat is het verschil tussen oncommerciëel en onverkoopbaar? Barrett heeft qua verkoop het voordeel dat hij de voorman was van Pink Floyd in 1967. Dat hij twee jaar erna zo ziek/verward was, en dat dit is opgenomen en uitgebracht, draagt veel bij aan de opnames. Nog los van de liedjes zelf.
Pink Floyd werd commercieel en Barrett was daar niet tegen bestand. 'Dark Globe' is opgenomen in aanwezigheid van twee Pink Floyd-leden die hem zouden helpen. In deze en andere nummers is Barrett opmerkelijk rommelig en nerveus, lijkt het, waarin hij mogelijk tegelijkertijd een spelletje speelt. Zo stopt hij middenin in een lied met spelen om een pagina om te slaan en vervolgens onverstoord verder te spelen. Terwijl hij in een opname eerder die sessie het lied wel gewoon doorspeelde. Zo ontstond de vraag of dat nou per ongeluk ging, of dat Barrett dit deed om een statement te maken. Misschien is het allebei. Wat ik me indenk is dat je een fout kunt maskeren door te doen alsof je gek bent, terwijl er ondertussen wel iets mis is.

Deze CD (LP) 'The Madcap Laughs' bevat een sectie van drie liedjes waarin men blijkbaar geprobeerd heeft om iets van die sfeer neer te zetten, waaronder dus het omslaan van de bladzijde in een lied. De producer die ook een aantal liedjes met Barrett had opgenomen voor de plaat, was verstoord over de omslag. Hij begreep niet wat de betekenis was om middenin een lied het omslaan van een bladzijde te laten horen. Bij hem was Barrett wel relatief gestructureerd.
Op de tweede en laatste solo-LP (met 'It Is Obvious'), kort erna, is wel een enigszins geordend totaalgeluid neergezet.

Ik denk dat John Frusciante met name met zijn solo-CD 'Niandra' het een en ander afgekeken heeft van Barrett's "spontane" aanpak. Zoals het eerst opnemen van gitaar en zang als basis voor overdubs. Iets dat onder meer te horen is in Barrett's 'It Is Obvious'.

Wat ik interessant vind aan Barrett is dat zijn plectrum in een aantal nummers significant hard te horen is. Waaronder een lied waarin een electrische gitaar (Telecaster?) unplugged is opgenomen, zonder versterking, zodat je eigenlijk alleen het wasbord-achtige raspen hoort. In een recensie werd zelfs aangenomen dat het echt een wasbord was.
Dat soort invalshoeken vind ik interessant. Het geluid van de plectrum als onderdeel van het geluid zien.

Barrett is bij leven een legende geworden, terwijl hij al vrij snel koos voor een leven buiten de media. Een journalist heeft later aan Barrett ontfutseld dat het voor hem te pijnlijk was om over het verleden te praten, en daar bleef het bij. Er zijn vele verhalen over het zogenaamde Barrett-mysterie. Hoewel het volgens mij gewoon ijskoud neerkomt op iemand die ziek werd, zoals Kurt Cobain. Verschil is dat Barrett koos om uit de muziekbusiness te stappen en een relatief normaal leven te leiden. Wellicht op basis van royalties, omdat zijn muziek verkocht en gespeeld bleef worden.
Een familielid heeft Barrett nog weleens gitaar horen spelen, maar hij stopte direct toen hij merkte dat iemand het hoorde.

Barrett kon zelf niet begrijpen waarom men na tientallen jaren nog bezig was met iets wat hij allang niet meer deed. Hij had een opleiding als kunstschilder en is verder gegaan met schilderen.
Over zijn schilderijen is gezegd dat hij ze gefotografeerde als ze voltooid waren, en ze daarna vernietigde. Bijvoorbeeld door ze in de tuin te verbranden. Als een schilderij eenmaal voltooid was, dan was het klaar en dan kon het weg. Blijkbaar had hij het financieel niet nodig. Tenminste, ik neem aan dat als je honger lijdt, je geen schilderijen gaat staan vernietigen.

Een artiest die zijn eigen werk op de brandstapel gooit. Over oncommerciëel gesproken.

Ik heb 'Dark Globe' zojuist naar je gemaild. Het gaat om de uitgegeven versie, van de eerste solo-plaat. Er is ook een tamme outtake, die uitgeblust klinkt.

Oké, bedankt. Ik had ‘m niet via Emule kunnen downloaden, bij nader inzien omdat ik Barrett met één ‘r’ had geschreven.
Het slagritme is bij de eerste keer luisteren een beetje verwarrend. Volgens mij versnelt het hier en daar. Maar na een paar keer luisteren raak ik daar aan gewend.
Alleen krijg ik kromme tenen als ik de gitaar bij de eerste ‘Wouldn’t you miss me at all?’ hoor. Die lijkt een beetje uit de maat.
Ik vind het een intressant nummer, hoewel de tekst soms een beetje verwarrend is. Ergens tegen het einde hoor ik dingen als ‘And only a person with eskimo chains/ I’ve tattooed my brains’?

Volgens mij is dat "I'm only a person with eskimo chain / I've tattooed my brain all away."
Geen idee wat een eskimo chain is. Interessant aan "I've tattooed my brain all away" vind ik dat Barrett de schuld bij zichzelf legt. Iets wat ik ook in teksten van Nijgh zie.
In R.E.M.'s cover zingt Stipe "You've tattered my brain all way." Waardoor het een verwijt wordt, en de tekst mijns inziens verpest is.

Barrett legt de schuld bij zichzélf, en dat maakt het lied 'Dark Globe' wat mij betreft zo bijzonder. Hij klaagt over verlatenheid en smeekt om hulp ("please lift a hand"), maar voegt eraan toe dat hij fout is geweest: "I've tattooed my brain all away." Die bekentenis, terecht of niet, maakt de overgave compleet.

En als dan ook nog de uitvoering een uiting van die ellende is, dan kan het lied haast niet mooier. Juist omdat er zoveel lelijkheid en ruwheid in zit. Alsof de paniek zo hevig is, dat de gitaar bijzaak wordt. De uitvoering is niet meer een liedje op gitaar, maar (mijns inziens) een kunstwerk waar je over kunt discussiëren. Is het verval nou wel of niet mooi? Is het kunst of toch troep?
Dat intrigeerde mij aan Barrett's solo-platen. Eigenlijk vond ik ze maar een zootje, en toch moest ik ze hebben. Wat ik erin hoor is dat Barrett zich menselijk durft te tonen. Al is ook dat een speculatie.

Teksten van met name Barrett's solo-werk zijn moeilijk te vinden. Ik vraag me af of er tekstvellen bestaan, of dat ze van de plaat uitgeschreven moeten worden. Op internet ben ik de gruwelijkste misheard lyrics tegengekomen. Voor zover ik ze zelf goed hoor.
Barrett had zelf een tekstboek, volgens een interview uit 1971. Maar ik vrees het ergste. Dat zal vast wel vernietigd zijn door hemzelf.

Wat betreft gemoedstoestanden denk ik vaak aan de Suske en Wiske 'Het zingende nijlpaard'.

Dat verhaal heb ik laatst gelezen. Bedoel je die goede en die slechte geest uit de magische trompet?

Ja, die bedoel ik. Een valse Lambik en een goede Lambik, afhankelijk van hoe de trompet bespeeld wordt. Dat vind ik een van de betere Suske en Wiske-verhalen.

Maak je geen zorgen, ik heb van jongs af aan meegekregen dat roken slecht is en dat je nooit aan een sigaret mag komen.

Ja, dat zal best. Maar misschien ben jij nog op de leeftijd waarop je het dan expres wel doet.

Ik las gisteren op een site dat [Bono] al dertig jaar aan podiumangst lijdt omdat hij bang is dat hij zijn publiek teleur stelt. Verbazingswekkend. [...]
"If you're a rock star and need 25,000 people telling you they love you, obviously you must be a very insecure person," he joked.

Veel artiesten hebben podiumvrees. Het verbaast me van Bono. Zijn opmerking dat hij 25.000 mensen nodig heeft die van hem houden, vind ik een interessante wijsheid om te onthouden.

[gitaarles] Het lukt me aardig. Ik heb gisteren het boekje dat ik mee naar huis heb gekregen doorgenomen, alle akkoorden met de juiste grepen. Sommige oefeningen waren vanwege de overschakeling van akkoorden lasting om goed te spelen, maar daar heb ik net zo lang op geoefend tot ze beter gingen.
Ik leer er zeker veel van.

Zal ik je interviewen? Dan kan ik alvast een boek over je schrijven, zodat je biografie tegelijkertijd uit kan komen met je eerste single.