Stephan schreef:Ik heb de akkoorden en het idee en ook een stukje lyrics voor een eigen nummer. Ik ben van plan om het iets meer vanaf de basis op te bouwen. Voor de coupletten heb ik twee akkoorden die elkaar afwisselen, en de tekst begint ook een beetje vorm aan te nemen.
Ik ben benieuwd wat het wordt.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:['Good Ol’ Days'] Heb je de zang gescheiden van de muziek opgenomen? Dan kun je een andere tekst op dezelfde muziek opnemen, met dezelfde of een andere zanglijn.
De tekst is apart opgenomen, dus het is een kwestie van een nieuwe tekst bedenken. Maar dat vind ik heel moeilijk.
Hier is de opname:
http://media.putfile.com/goodolddaysLet er wel op dat je uitkijkt met het geluid. Om de een of andere reden klinkt de ‘basdrum’ die bij ‘Ich bin ein viking’ erbij komt veel te hard en te scherp in de uiteindelijke opname, veel anders dan dat eigenlijk de bedoeling was.
De mix kan beter. Het radio-achtige geluid op de achtergrond vind ik interessant, maar de muziek op de voorgrond is onvoorspelbaar hard. Misschien zou je bij het radio-achtige geluid iets op de voorgrond kunnen zetten. Of de boel opnieuw mixen, als dat kan.
Kun je een instrumentale versie van de muziek laten horen? Misschien zou je die als basis kunnen gebruiken voor overdubs, zoals bijvoorbeeld gitaarpartijen.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:[Barrett] Bij 'Dark Globe' (de wilde versie) hoorde de gitaarleraar wel echt een fout. Ergens grijpt Barrett een akkoord mis en speelt door alsof er niets aan de hand is. De gitaarleraar deed het "akkoord" na door heel slecht een open C te grijpen.
Dat is opzich wel merkwaardig. De meeste artiesten willen hun nummers perfect hebben, en halen alle fouten eruit voordat de uiteindelijke CD in de schappen ligt.
Het voordeel van deze eerlijke aanpak is dat de muziek er iets echters en oncommerciëels van krijgt.
Wat is het verschil tussen oncommerciëel en onverkoopbaar?
Barrett heeft qua verkoop het voordeel dat hij de voorman was van Pink Floyd in 1967. Dat hij twee jaar erna zo ziek/verward was, en dat dit is opgenomen en uitgebracht, draagt veel bij aan de opnames. Nog los van de liedjes zelf.
Pink Floyd werd commercieel en Barrett was daar niet tegen bestand. 'Dark Globe' is opgenomen in aanwezigheid van twee Pink Floyd-leden die hem zouden helpen. In deze en andere nummers is Barrett opmerkelijk rommelig en nerveus, lijkt het, waarin hij mogelijk tegelijkertijd een spelletje speelt. Zo stopt hij middenin in een lied met spelen om een pagina om te slaan en vervolgens onverstoord verder te spelen. Terwijl hij in een opname eerder die sessie het lied wel gewoon doorspeelde. Zo ontstond de vraag of dat nou per ongeluk ging, of dat Barrett dit deed om een statement te maken. Misschien is het allebei. Wat ik me indenk is dat je een fout kunt maskeren door te doen alsof je gek bent, terwijl er ondertussen wel iets mis is.
Deze CD (LP) 'The Madcap Laughs' bevat een sectie van drie liedjes waarin men blijkbaar geprobeerd heeft om iets van die sfeer neer te zetten, waaronder dus het omslaan van de bladzijde in een lied. De producer die ook een aantal liedjes met Barrett had opgenomen voor de plaat, was verstoord over de omslag. Hij begreep niet wat de betekenis was om middenin een lied het omslaan van een bladzijde te laten horen. Bij hem was Barrett wel relatief gestructureerd.
Op de tweede en laatste solo-LP (met 'It Is Obvious'), kort erna, is wel een enigszins geordend totaalgeluid neergezet.
Ik denk dat John Frusciante met name met zijn solo-CD 'Niandra' het een en ander afgekeken heeft van Barrett's "spontane" aanpak. Zoals het eerst opnemen van gitaar en zang als basis voor overdubs. Iets dat onder meer te horen is in Barrett's 'It Is Obvious'.
Wat ik interessant vind aan Barrett is dat zijn plectrum in een aantal nummers significant hard te horen is. Waaronder een lied waarin een electrische gitaar (Telecaster?) unplugged is opgenomen, zonder versterking, zodat je eigenlijk alleen het wasbord-achtige raspen hoort. In een recensie werd zelfs aangenomen dat het echt een wasbord was.
Dat soort invalshoeken vind ik interessant. Het geluid van de plectrum als onderdeel van het geluid zien.
Barrett is bij leven een legende geworden, terwijl hij al vrij snel koos voor een leven buiten de media. Een journalist heeft later aan Barrett ontfutseld dat het voor hem te pijnlijk was om over het verleden te praten, en daar bleef het bij. Er zijn vele verhalen over het zogenaamde Barrett-mysterie. Hoewel het volgens mij gewoon ijskoud neerkomt op iemand die ziek werd, zoals Kurt Cobain. Verschil is dat Barrett koos om uit de muziekbusiness te stappen en een relatief normaal leven te leiden. Wellicht op basis van royalties, omdat zijn muziek verkocht en gespeeld bleef worden.
Een familielid heeft Barrett nog weleens gitaar horen spelen, maar hij stopte direct toen hij merkte dat iemand het hoorde.
Barrett kon zelf niet begrijpen waarom men na tientallen jaren nog bezig was met iets wat hij allang niet meer deed. Hij had een opleiding als kunstschilder en is verder gegaan met schilderen.
Over zijn schilderijen is gezegd dat hij ze gefotografeerde als ze voltooid waren, en ze daarna vernietigde. Bijvoorbeeld door ze in de tuin te verbranden. Als een schilderij eenmaal voltooid was, dan was het klaar en dan kon het weg. Blijkbaar had hij het financieel niet nodig. Tenminste, ik neem aan dat als je honger lijdt, je geen schilderijen gaat staan vernietigen.
Een artiest die zijn eigen werk op de brandstapel gooit. Over oncommerciëel gesproken.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Ik heb 'Dark Globe' zojuist naar je gemaild. Het gaat om de uitgegeven versie, van de eerste solo-plaat. Er is ook een tamme outtake, die uitgeblust klinkt.
Oké, bedankt. Ik had ‘m niet via Emule kunnen downloaden, bij nader inzien omdat ik Barrett met één ‘r’ had geschreven.
Het slagritme is bij de eerste keer luisteren een beetje verwarrend. Volgens mij versnelt het hier en daar. Maar na een paar keer luisteren raak ik daar aan gewend.
Alleen krijg ik kromme tenen als ik de gitaar bij de eerste ‘Wouldn’t you miss me at all?’ hoor. Die lijkt een beetje uit de maat.
Ik vind het een intressant nummer, hoewel de tekst soms een beetje verwarrend is. Ergens tegen het einde hoor ik dingen als ‘And only a person with eskimo chains/ I’ve tattooed my brains’?
Volgens mij is dat "I'm only a person with eskimo chain / I've tattooed my brain all away."
Geen idee wat een eskimo chain is. Interessant aan "I've tattooed my brain all away" vind ik dat Barrett de schuld bij zichzelf legt. Iets wat ik ook in teksten van Nijgh zie.
In R.E.M.'s cover zingt Stipe "You've tattered my brain all way." Waardoor het een verwijt wordt, en de tekst mijns inziens verpest is.
Barrett legt de schuld bij zichzélf, en dat maakt het lied 'Dark Globe' wat mij betreft zo bijzonder. Hij klaagt over verlatenheid en smeekt om hulp ("please lift a hand"), maar voegt eraan toe dat hij fout is geweest: "I've tattooed my brain all away." Die bekentenis, terecht of niet, maakt de overgave compleet.
En als dan ook nog de uitvoering een uiting van die ellende is, dan kan het lied haast niet mooier. Juist omdat er zoveel lelijkheid en ruwheid in zit. Alsof de paniek zo hevig is, dat de gitaar bijzaak wordt. De uitvoering is niet meer een liedje op gitaar, maar (mijns inziens) een kunstwerk waar je over kunt discussiëren. Is het verval nou wel of niet mooi? Is het kunst of toch troep?
Dat intrigeerde mij aan Barrett's solo-platen. Eigenlijk vond ik ze maar een zootje, en toch moest ik ze hebben. Wat ik erin hoor is dat Barrett zich menselijk durft te tonen. Al is ook dat een speculatie.
Teksten van met name Barrett's solo-werk zijn moeilijk te vinden. Ik vraag me af of er tekstvellen bestaan, of dat ze van de plaat uitgeschreven moeten worden. Op internet ben ik de gruwelijkste misheard lyrics tegengekomen. Voor zover ik ze zelf goed hoor.
Barrett had zelf een tekstboek, volgens een interview uit 1971. Maar ik vrees het ergste. Dat zal vast wel vernietigd zijn door hemzelf.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Wat betreft gemoedstoestanden denk ik vaak aan de Suske en Wiske 'Het zingende nijlpaard'.
Dat verhaal heb ik laatst gelezen. Bedoel je die goede en die slechte geest uit de magische trompet?
Ja, die bedoel ik. Een valse Lambik en een goede Lambik, afhankelijk van hoe de trompet bespeeld wordt. Dat vind ik een van de betere Suske en Wiske-verhalen.
Stephan schreef:Maak je geen zorgen, ik heb van jongs af aan meegekregen dat roken slecht is en dat je nooit aan een sigaret mag komen.
Ja, dat zal best. Maar misschien ben jij nog op de leeftijd waarop je het dan expres wel doet.
Stephan schreef:Ik las gisteren op een site dat [Bono] al dertig jaar aan podiumangst lijdt omdat hij bang is dat hij zijn publiek teleur stelt. Verbazingswekkend. [...]
"If you're a rock star and need 25,000 people telling you they love you, obviously you must be a very insecure person," he joked.
Veel artiesten hebben podiumvrees. Het verbaast me van Bono. Zijn opmerking dat hij 25.000 mensen nodig heeft die van hem houden, vind ik een interessante wijsheid om te onthouden.
Stephan schreef:[gitaarles] Het lukt me aardig. Ik heb gisteren het boekje dat ik mee naar huis heb gekregen doorgenomen, alle akkoorden met de juiste grepen. Sommige oefeningen waren vanwege de overschakeling van akkoorden lasting om goed te spelen, maar daar heb ik net zo lang op geoefend tot ze beter gingen.
Ik leer er zeker veel van.
Zal ik je interviewen? Dan kan ik alvast een boek over je schrijven, zodat je biografie tegelijkertijd uit kan komen met je eerste single.