Show je creativiteit! 2.0

[Stephan]

http://media.putfile.com/Good-Old-daysy
Bedankt voor je adviezen, ik heb een nieuwe ingekorte versie opgenomen (ongeveer twee minuten korter; 3:24 minuten). Ik heb hier en daar wat verandert en die instrumentale gedeeltes grotendeels geknipt, en ook het aparte einde, dat inderdaad teveel van het goede was, heb ik weggelaten. En ik heb wat verandert aan de tekst:

Ooh, those good old days, aha la la
Adyayaa, ooh those good old days, oh those good old days

Als je jezelf opsluit in een rode telefooncel
Zou je schreeuwen om hulp, dat denk ik wel
The future is turning blue
There’s nothing left to do
But I keep looking at the beautiful sunset
Like I’m waiting for something new

De lucht is zo grijs
Mijn geluk smelt weg als ijs
Don’t wait, don’t hesitate, don’t get yourself stuck
In those good old days

Ooh, those good old days, etc.

Een mix van Engels en Nederlands, ik ben benieuwd wat je ervan vind.

Ik vind dat muziek best iets grofs mag hebben. Als ik naar een film kijk hoeft dat ook niet persé een feelgood-movie te zijn.

Zolang het er maar niet dik bovenop ligt. Naar mijn smaak moet een film (of muziek) nooit voorspelbaar zijn, maar ook weer niet zó onvoorspelbaar dat ik het idee heb dat de regisseur eens lekker intressant wil doen. Ik heb eens een film gezien die ‘Mulholland Drive’ heette, van een of andere beruchte regisseur (David Fincher?) waarin de ene onwaarschijnlijk de andere opvolgde in een neerwaartse spiraal. Dan vraag ik me af wat ik ermee moet.

[Pink Floyd - Londen 66-67] Wat vind je van het gitaarwerk? De twee nummers ('Interstellar Overdrive' en 'Nick's Boogie') laten duidelijk horen wat Barrett zoal met een gitaar deed anno 1967.

Ik heb een stukje gezien waarin hij snaren aanslaat en tegelijk aan de stemknoppen draait, alsof hij z’n gitaar aan het stemmen is.

Ik had eigenlijk verwacht dat je, gezien je geluidcollage's, wel te spreken zou zijn over een aantal ideeën in de muziek.

Ik moet hem nog eens bekijken. Er waren zeker stukjes die ik mooi en interessant vond, maar die werden na een tijdje weer door iets compleet nieuws vervangen.

Pink Floyd - Astronomy Domine

Interessant. Goed drumwerk, en een aanstekelijke melodie. En inderdaad een mooie gitaarsolo.
Die criticus komt aan het begin nogal zelfingenomen over. Kon Pink Floyd zijn inleiding gewoon horen, of is die er later tussen geplakt?

Pink Floyd – Scarecrow

Dit nummer doet me aan ‘Monty Python and the Holy grail’ denken, met die percussie die op een galopperend paard lijkt en het fluitachtige (?) begeleidende instrument. Qua muziek opzich leuk, en hier en daar ook humor, ‘no parking’.

[Jugband Blues] Daarna een kort acoustisch outro, waarin Barrett vraagt wat exact een droom en wat exact een grap is.

Gaat het nummer over schizofrenie?
Het ‘I don’t care if the sun don’t shine’-gedeelte, en vanaf dat de trompet in komt vind ik mooi.
Hoe meer ik er naar luister, hoe interessanter ik het vind.

Een nummer dat me verder van Pink Floyd bijstaat, maar waar Barrett niet meer bij de band zit is iets als ‘the Division Bell’. Dat nummer wordt begeleid door een klokkentoren. Het refrein gaat: ‘The grass was greener / the lights were brighter … ’.

[Daniel73]

http://media.putfile.com/Good-Old-daysy
Bedankt voor je adviezen, ik heb een nieuwe ingekorte versie opgenomen (ongeveer twee minuten korter; 3:24 minuten). Ik heb hier en daar wat verandert en die instrumentale gedeeltes grotendeels geknipt, en ook het aparte einde, dat inderdaad teveel van het goede was, heb ik weggelaten.

Deze vind ik beter.
De mix vind ik qua balans te wensen over laten. De gitaar en de bas vallen grotendeels weg. Op het eerste gehoor is alleen een stem te horen. Het lied is daardoor onnodig moeilijk te volgen. Qua structuur klinkt het volgens mij wel goed, voor zover ik het horen kan.

En ik heb wat verandert aan de tekst:

Ooh, those good old days, aha la la
Adyayaa, ooh those good old days, oh those good old days

Als je jezelf opsluit in een rode telefooncel
Zou je schreeuwen om hulp, dat denk ik wel
The future is turning blue
There’s nothing left to do
But I keep looking at the beautiful sunset
Like I’m waiting for something new

De lucht is zo grijs
Mijn geluk smelt weg als ijs
Don’t wait, don’t hesitate, don’t get yourself stuck
In those good old days

Ooh, those good old days, etc.

Een mix van Engels en Nederlands, ik ben benieuwd wat je ervan vind.

De regel "Als je jezelf opsluit in een rode telefooncel" vind ik stroef. Het bekt niet.
De combinatie Nederlands/Engels vind ik vloeiend verlopen.

Mijn indruk is dat je teksten evenals je muziek tonen dat je talent en feeling hebt. Afhankelijk van je discipline en leergierigheid zou je een goede muzikant en schrijver kunnen worden.

Wat betreft teksten schrijven ben ik nog dolende en knoeiende, dus ik kan er technisch weinig over zeggen. Daarover wil ik het een en ander gaan lezen. Enerzijds vind ik teksten met een gestructureerd metrum goed, en anderzijds houd ik van teksten in freeform. Nadeel van een gestructureerd metrum is dat er opgelegde beperkingen zijn, zoals beklemtoning en rijmschema. Nadeel van freeform is dat het rommelig en amateuristisch kan worden.

Wat ik wil leren is hoe woorden aan elkaar gekoppeld kunnen worden. Ik heb veel moeite met klemtonen. Ik mis op dit moment de feeling om "automatisch" de juiste woorden-indeling aan te voelen, en dat komt door gebrek aan kennis.
Elke keer als je me bedankt voor adviezen ben ik ongerust dat je ze serieus neemt, omdat ik veel te oefenen heb en daardoor maar een stuurman aan wal ben.

Ik vind dat muziek best iets grofs mag hebben. Als ik naar een film kijk hoeft dat ook niet persé een feelgood-movie te zijn.

Zolang het er maar niet dik bovenop ligt. Naar mijn smaak moet een film (of muziek) nooit voorspelbaar zijn, maar ook weer niet zó onvoorspelbaar dat ik het idee heb dat de regisseur eens lekker intressant wil doen. Ik heb eens een film gezien die ‘Mulholland Drive’ heette, van een of andere beruchte regisseur (David Fincher?) waarin de ene onwaarschijnlijk de andere opvolgde in een neerwaartse spiraal. Dan vraag ik me af wat ik ermee moet.

Die film ken ik niet.

- - - - - - - -
Mulholland Drive (often abbreviated Mulholland Dr.) is a psychological thriller written and directed by David Lynch.

It is noted for its strong use of surreal images, and plot, which has gained much speculation since the film was released. While being strongly acclaimed, and a moderate box office success, the film has achieved a cult classic status.
http://en.wikipedia.org/wiki/Mulholland ... %28film%29
- - - - - - - -

Ik heb weleens gelezen dat een cult betekent dat "too few people like you too much".

Zoals in een sprookje kan een negatief verhaal een waarschuwend effect hebben. Bijvoorbeeld als herinnering dat geluk en luxe relatief is.
Ken je de films 'Falling Down' en 'The Game' met Michael Douglas? Dat vind ik aanraders, als het gaat om een neerwaarste spiraal en verwarring. Beide films zijn entertainend, maar met een donkere ondertoon. Een individu komt totaal los te staan van de maatschappij, terwijl zijn redenatie-vermogen op zich redelijk is. Zo lijkt Douglas in 'Falling Down' een verdwaalde maatschappij-kritische cabaretier. De films tonen mij dat voor gekte en verwarring geen special effects nodig zijn. Een verschil van standpunt kan al genoeg zijn.

[Pink Floyd - Londen 66-67] Wat vind je van het gitaarwerk? De twee nummers ('Interstellar Overdrive' en 'Nick's Boogie') laten duidelijk horen wat Barrett zoal met een gitaar deed anno 1967.

Ik heb een stukje gezien waarin hij snaren aanslaat en tegelijk aan de stemknoppen draait, alsof hij z’n gitaar aan het stemmen is.

Het draaien aan stemknoppen is een vorm van pitchen. Verdienste van Barrett vind ik zijn benadering dat een gitaar voor bizarre geluiden kan zorgen, zoals men dat inmiddels ook doet in de techno-scene. Het is geen pling-pling meer, maar een "plwaaaaaoooooaaaaooow".
Je kunt al een bizar effect bereiken door over de staalomwonden bassnaren te raspen met een plectrum, en dat door een effect te jagen.

In een muziektijdschrift werd Barrett ergens in de jaren 90 uitgeroepen tot een der 100 beste gitaristen allertijden, ergens bij de 70 of zo, met als aantekening dat niet zozeer zijn techniek memorabel was, als wel zijn benadering van de gitaar.
Veel muziekkenners zullen Barrett maar rommelig vinden. Ook binnen het Pink Floyd-publiek zijn de meningen verdeeld, voor zover ze Barrett überhaupt kennen.

Ik had eigenlijk verwacht dat je, gezien je geluidcollage's, wel te spreken zou zijn over een aantal ideeën in de muziek.

Ik moet hem nog eens bekijken. Er waren zeker stukjes die ik mooi en interessant vond, maar die werden na een tijdje weer door iets compleet nieuws vervangen.

Ik bedoel vooral het geluid van de nummers 'Interstellar Overdrive' en 'Nick's Boogie'. De muziek dus. De DVD leidt ontzettend af.

Pink Floyd - Astronomy Domine

Interessant. Goed drumwerk, en een aanstekelijke melodie. En inderdaad een mooie gitaarsolo.
Die criticus komt aan het begin nogal zelfingenomen over. Kon Pink Floyd zijn inleiding gewoon horen, of is die er later tussen geplakt?

Zo te zien gebeurt het in de uitzending zelf. Dat zijn de betere programma's vind ik. Hij vindt er niets aan, maar erkent dat ze een publiek hebben en gehoord moeten kunnen worden. "Perhaps it's my fault that I don't appreciate them."
Zijn eindconclusie dat de muziek een "regression to childhood" kan zijn, vind ik scherp. De toevoeging "But after all, why not?" vind ik wederom getuigen van respect voor andermans smaak.
Ik vind dat hij interessante vragen stelt: Maakt harde muziek je ongevoelig voor zachte muziek? Voel je agressie naar je publiek?
Eigenlijk had ik verwacht dat je zou vallen over Barrett die over een "market" praat, wat nogal zakelijk klinkt in een gesprek over muziek.

Het gitaarspel in 'Astronomy Domine' vind ik wat weg hebben van wat The Edge doet. The Edge heeft ook een ritmisch geluid, afgewisseld met zweverige solo's. Bijvoorbeeld in 'The Fly'.

Pink Floyd – Scarecrow

Dit nummer doet me aan ‘Monty Python and the Holy grail’ denken, met die percussie die op een galopperend paard lijkt en het fluitachtige (?) begeleidende instrument. Qua muziek opzich leuk, en hier en daar ook humor, ‘no parking’.

No parking? O ja, het bordje. Dat je dat lezen kunt met die kwaliteit.
Ik heb nooit stilgestaan bij een verband tussen "No parking" en een vogelverschrikker. Leuk!

[Jugband Blues] Daarna een kort acoustisch outro, waarin Barrett vraagt wat exact een droom en wat exact een grap is.

Gaat het nummer over schizofrenie?
Het ‘I don’t care if the sun don’t shine’-gedeelte, en vanaf dat de trompet in komt vind ik mooi.
Hoe meer ik er naar luister, hoe interessanter ik het vind.

Dat deze tekst over schizofrenie zou gaan is een interpretatie.
Barrett zingt "I'm not here" en "I'm wondering who could be writing this song". Hoewel het laatste een vorm van zwarte humor kan zijn, richting zijn bandleden, omdat Barrett toen de enige was die echt liedjes kon schrijven.
De "I'm not here" interpreteer ik ook als een boodschap richting de luisteraars, namelijk dat ze naar een plaat luisteren en dat er in feite dus niemand zingt. Zoals het hondje van "His Master's Voice" naar zijn overleden baasje luistert.

De meningen zijn verdeeld over Barrett's vermeende schizofrenie. Van wat ik gelezen heb denk ik dat het schizofrenie is, of Asperger (autisme). Er zijn mensen die claimen dat Barrett redelijk normaal was, maar dat kan het verwarrende zijn van gekte: een gek is niet zomaar gek.
Over mij zeggen mensen ook dat ik geen schizofreen ben. Terwijl het bij mij wel in een diagnose is vastgesteld.

De tekst van 'Jugband Blues' vind ik een beangstigende omschrijving van het verlies van contact met de buitenwereld. Regels als "I never knew the moon could be so big", "I don't care if I'm nervous with you", "I'll do my loving in the Winter", en het eindstuk met "what exactly is a dream" en "what exactly is a joke".
hele tekst: http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewto ... 1280#p1280

De blazers in 'Jugband Blues' komen van het Leger Des Heils (een Salvation Army band). Barrett heeft er een punt van gemaakt dat er een echte blazersband van het Leger Des Heils in het nummer te horen zou zijn. De producer stemde maar in omdat Barrett anders weer boos weg zou kunnen lopen. Toen de Leger Des Heils blazersband in de studio was zou Barrett de instructie gegeven hebben dat ze konden spelen wat ze wilden. Daar is toen blijkbaar wel enigszins ingegrepen, omdat de blazersband voor een groot deel wel meespeelt. Barrett zou zelf halverwege de sessie alsnog zijn weggelopen, omdat het opname-proces hem ging vervelen.
De stereo-mix op CD is uitgebreider, met een "lalalalalalala"-loop.

Ik vind het nummer 'Jugband Blues' al twintig jaar steeds interessanter worden, maar is dat wel zulk goed nieuws voor me?

Een nummer dat me verder van Pink Floyd bijstaat, maar waar Barrett niet meer bij de band zit is iets als ‘the Division Bell’. Dat nummer wordt begeleid door een klokkentoren. Het refrein gaat: ‘The grass was greener / the lights were brighter … ’.

'The Division Bell' is de laatste studio-CD van Pink Floyd, als trio. Een van de CDs zonder Roger Waters (die o.m. het concept van 'The Wall' bedacht).

Het nummer dat je bedoelt heet 'High Hopes'.
http://www.youtube.com/watch?v=LMTNuhhLAFk
De videoclip zou een meer dan levensgroot borstbeeld van Barrett tonen. Ik heb daar gemengde gevoelens bij. De indruk dat Barrett's waanzin gebruikt wordt om Pink Floyd interessant te houden, laat zich bij mij niet verdrukken. Ik heb weleens gelezen dat juist de eerbetonen bijdroegen aan de Barrett-mythe en voor overlast zorgden. Barrett zou aanvankelijk best bereid zijn om soms een fan binnen te laten, maar het werd te gek.

*EDIT* boardlinking updated naar McDrake

[Stephan]

Een nieuwe demo:
http://media.putfile.com/Maak-me-wakker

Meer commentaar volgt later, nu wil m'n knleine broertje op de computer.

[Stephan]

^ M'n kleine broertje, bedoelde ik.

Het liedje is opzich aardig simpel qua akkoorden: de hele tijd Em - C - Am - C
Volgens mij is het geïnspireerd door Barretts 'Jugband Blues', 'What exactly is a dream and what exactly is a joke?'. In ieder geval kwamen de zin 'Is dit echt of is dit een droom?' en de bijhorende melodie in me op. Toen heb ik een paar steekwoorden opgeschreven die te maken hadden met dromen en wakker worden, zoals vuurwerk om twaalf uur s'nachts en dingen die te mooi zijn om waar te zijn. Daarna had ik nog als aanvulling een paar woorden opgeschreven die je gewoonlijk uit een droom halen; koud water, een stem, de wereld om je heen, een wekker. Daar heb ik het outro van gemaakt.
De gitaar solo is in principe één gitaartrack, die je links hoort, en die heb ik tegelijkertijd omgekeerd afgespeeld, wat ik opzich niet verkeerd vond klinken. Ook de laatste akkoorden die je links hoort zijn omgekeerd opgenomen (C - Am - C - Em) en daarna omgekeerd.
Rechts hoor je aan het einde een slide, die slordig een slechtverstaanbare melodie speelt. Ik heb het geluid niet versterkt omdat ik bang was dat het er dan dik bovenop zou liggen, met teveel geluiden die allemaal evenveel aandacht op eisten. Wat ik bij nader inzien ook zou kunnen doen is het linker reversed gitaargeluid zachter zetten en het rechter slidegeluid harder.
De drum is een mix van midi en akoestisch. Een midi bas en hi-hat (en tijdens het 'te mooi om waar te zijn' couplet en het outro ook een snare-drum), en een akoestische hi-hat en snare-drum. Tijdens de gitaarsolo hoor je een omgedraaide hi-hat. Een voordeel is dat ik nu minder of geen last heb van de latency van de USB-microfoon. Daardoor hoef ik zelf niets te verschuiven.
De bas is gewoon een akoestische gitaar, dat voor het grootste deel een deuntje speelt dat klinkt als 'Smells like Teen Spirit'.
Al met al is deze demo redelijk snel opgenomen. Elk idee heb ik terplekke verwerkt. Ik had een eerdere versie proberen op te nemen, maar toen waren al mijn broertjes thuis, dus dat is een grote chaos geworden. Daarvan hoor je nog wat parkietgekwetter en TV-geluid terug in het laatste couplet, ('maak me wakker om het vuurwerk te zien').

[Daniel73]

http://media.putfile.com/Maak-me-wakker

Ik vind het als demo goed in elkaar zitten. Aan de instrumentale invulling, de zanglijn en de structuur is volgens mij in orde. Wat me opvalt en aanspreekt is hoe instrumenten en zanglijnen op elkaar inhaken en met elkaar combineren.
Heb je hier een instrumentale versie van?

De tekst vind ik rijk aan beelden en ideeën. Kun je die laten zien? Wat ik hoor vind ik interessant.

Wat ik muzikaal mis, in met name instrumentale gedeeltes, is een melodie-partij. Een beetje luie electrische gitaar die overwegend lange losse tonen speelt, als tegenhanger van het uptempo. Misschien een slide. Vanaf 2:37 hoor ik vaag zoiets.
Wat ook zou kunnen is een piano die wat accenten legt met losse tonen.
Let wel, ik vind de instrumentatie en de mix goed, en daar zou ik niets meer aan doen; wat ik bedoel is een melodieuze aanvulling over deze mix, als overdub erbij. Als backing-track vind ik de mix nu een goede basis. Iets om trots op te zijn.

De zanglijn vind ik op zich wel melodieus, maar dat valt weg als de tekst zachtjes gemompeld wordt. Is het je bedoeling om de tekst Spinvis-achtig te brengen, of gaat het om een schets? Ik ben benieuwd hoe het lied is als de luisteraar de woorden duidelijk hoort, zoals bij Boudewijn de Groot. Spinvis heeft vaak impressies met soms een regel die als een soort refrein dient. De Groot zingt teksten die vaak duidelijk uit coupletten en refreinen bestaan.

Vanaf 0:59 zing je hoog "'t Is te mooi om waar te zijn" en daarna laag op de voorgrond "Is dit echt of is dit een droom", wat de hoge stem dan ook zingt. Wat ik zou proberen is de hoge stem gewoon door te laten gaan met "'t Is te mooi om waar te zijn", terwijl de lage stem zodoende invalt met "Is dit echt of is dit een droom". Dan ontstaat een samenzang van twee verschillende regels. Is dat wat? Volgens mij moet het netjes kunnen omdat de klinkers in "mooooi" en "waaaar" een bedje vormen, als in een koortje ("ooooh" en "aaaah").

Als je een instrumentale versie hebt kun je die gebruiken als backing-track om met de tekst en de zang te stoeien. De zang-versie die je nu hebt kun je als referentie gebruiken, zodat je kunt beoordelen wat wel/geen vooruitgang is.
Kortom, ik vind het een veelbelovende demo. De backing-track vind ik top, vanwege de mogelijkheden die hij biedt. Als ik goed gitaar of piano kon spelen, was ik er alleen uit al mezelf bij gaan meespelen.

[Daniel73]

Aan de instrumentale invulling, de zanglijn en de structuur is volgens mij in orde.

Moet zijn: De instrumentale invulling, de zanglijn en de structuur zijn volgens mij in orde.
Of anders: Aan de instrumentale invulling, de zanglijn en de structuur is volgens mij weinig te verbeteren.

[Daniel73]

Vanaf 0:59 zing je hoog "'t Is te mooi om waar te zijn" en daarna laag op de voorgrond "Is dit echt of is dit een droom", wat de hoge stem dan ook zingt. Wat ik zou proberen is de hoge stem gewoon door te laten gaan met "'t Is te mooi om waar te zijn", terwijl de lage stem zodoende invalt met "Is dit echt of is dit een droom". Dan ontstaat een samenzang van twee verschillende regels. Is dat wat? Volgens mij moet het netjes kunnen omdat de klinkers in "mooooi" en "waaaar" een bedje vormen, als in een koortje ("ooooh" en "aaaah").

Het zijn "mooooi", "waaaar" en "zijijijijn" die een bedje vormen, als in een koortje. Drie woorden dus.

[Stephan]

De mix vind ik qua balans te wensen over laten. De gitaar en de bas vallen grotendeels weg. Op het eerste gehoor is alleen een stem te horen.

De stemmen staan inderdaad nogal hard, nu je het zegt.
Het eerste vers hoort instrumentaal zich op de achtergrond af te spelen. Die gitaren heb ik met een kanaal opgenomen dat ten opzichte van het kanaal waarmee ik de stemmen en de hoofdgitaar heb opgenomen nogal zacht het signaal oppikt.
Maar tijdens het chorus klinken de drums en de hoofdgitaar inderdaad te zacht. Ik moet alle stemmen qua volume een stukje omlaag zetten.

Qua structuur klinkt het volgens mij wel goed, voor zover ik het horen kan.

Oké. Ik zal nog wat veranderen aan de tekst, en dan maak ik een uiteindelijke opname. Dan kan ik die opname kopiëren naar het Adobe-programma van mijn broer om er een aantal techno geluiden doorheen te mixen, en dan kan mijn broer het refrein zingen, dat hij heeft verzonnen.

De regel "Als je jezelf opsluit in een rode telefooncel" vind ik stroef. Het bekt niet.

Misschien komt het door de ‘jezelf’. Dat ‘zelf’ moet ik inslikken om het ritme bij te houden. Zou ‘Als je je opsluit in een rode telefooncel zou je bellen om hulp, dat denk ik wel’ een kloppende zin zijn, ook grammaticaal gezien?

Nadeel van freeform is dat het rommelig en amateuristisch kan worden.

Wat houd freeform precies in? Ik kan me moeilijk voorstellen dat een zanger elk couplet anders zingt. Persoonlijk vind ik het moeilijk om me aan de vastgelegde regels te houden, maar als ik alle regels overboord gooi worden mijn teksten nog chaotischer dan ze al zijn.

Elke keer als je me bedankt voor adviezen ben ik ongerust dat je ze serieus neemt, omdat ik veel te oefenen heb en daardoor maar een stuurman aan wal ben.

Ik weet natuurlijk dat je geen afgestudeerd songwriter bent, maar alleen al het feit dat je de muziek zelf niet heb gemaakt en dus objectief ernaar kijkt is een voordeel. Ikzelf praat mijn eigen fouten vaak goed, net als bij tekeningen. Of ik weet wel dat er iets niet helemaal klopt, maar niet wat precies. Zo zijn de opmerkingen over de langdradigheid en de mix van beide ‘Good Old Days’-versies raak.

[‘Mulholland Drive’] Die film ken ik niet.

Dan heb je niks gemist. Er zitten hier en daar natuurlijk wel een paar interessante personages in, maar het verhaal wordt hoe langer hoe irritanter. Het einde is te belachelijk voor woorden en laat je achter met een kater.

Ik heb weleens gelezen dat een cult betekent dat "too few people like you too much".

Ik vraag me überhaupt af wat er leuk aan een cultfilm is. Ik verwacht heus geen een uitgekauwd voorspelbaar verhaal, maar om nou 3 uur naar oninteressante schijnbaar onrelatieve onzin te kijken… Dan kijk ik nog liever ‘Desperate housewifes’.

Ken je de films 'Falling Down' en 'The Game' met Michael Douglas?

Ik ken beide films, en ik vind ze geweldig. Ik vind een ‘slechterik’ met een hart, zoals in ‘Falling Down’ heel erg leuk. En om de zwarte humor kan ik voornamelijk lachen.
En het mooie van ‘The Game’ vind ik de onvoorspelbaarheid, zonder dat iets er dik bovenop ligt.

In een muziektijdschrift werd Barrett ergens in de jaren 90 uitgeroepen tot een der 100 beste gitaristen allertijden, ergens bij de 70 of zo, met als aantekening dat niet zozeer zijn techniek memorabel was, als wel zijn benadering van de gitaar.
Veel muziekkenners zullen Barrett maar rommelig vinden. Ook binnen het Pink Floyd-publiek zijn de meningen verdeeld, voor zover ze Barrett überhaupt kennen.

Mij spreekt Barrett als persoon erg aan. Dat vind ik ook een belangrijk punt bij artiesten, hun persoonlijkheid. Zo hou ik niet erg van Greenday omdat die mensen gemaakt en zelfingenomen op me overkomen. Maar Barrett heeft iets charismatisch, net als Bono.
Dat klinkt natuurlijk cultuurbarbarisch, omdat muziek in de eerste plaats om geluid gaat. Ik heb de DVD nog een keer beluisterd, met name ‘Nick’s Boogie’. Ik moet er alleen echt de tijd voor nemen, niet zomaar op een middagje wanneer al m’n broertjes door de kamer banjeren en ik moet uitkijken of er niets over het beeldscherm flitst dat voor jonge kinderen geschikt is.
In ieder geval hoorde ik bij de tweede keer luisteren een vastere structuur dan ik eerder dacht.

Meer reacties volgen later, ik moet nu nodig wat slaap inhalen.

[Stephan]

Bedankt voor de complimenten op de ‘Maak me Wakker’ Demo . Op zich heeft een ontheatrale meer overzichtelijke aanpak, zoals bij deze demo, zeker iets aantrekkelijks. Ik heb vanmiddag wat geëxperimenteerd met twee elektrische leadgitaar-tracks, die hier en daar een paar powerchords spelen en tijdens de coupletten slides. Ik heb een instrumentale mix gemaakt, op de backingvocals na:
http://media.putfile.com/Maak-me-wakker-instrumentaal

Hier is de tekst en de structuur, die ik tijdens het opnemen heb gemaakt.

---
Maak me wakker

Em – C – Am – C

Intro losse akkoorden (1 1/2 x)

(gitaar van beide kanten) (2 x)

(baslijn komt in) (2 x)
Is dit echt of is dit een droom?
Ben ik echt of ben ik een droom?
Maak me wakker om het vuurwerk te zien
Maak me wakker, wakker vannacht
Maar me wakker om het vuurwerk te zien
Ik wil niks missen, missen vannacht

Intro losse akkoorden (1 x)

(Baslijn komt in)
Het is te mooi om waar te zijn
Ze is te mooi om waar te zijn
Het is te mooi om waar te zijn
Ze is te mooi om waar te zijn

Is dit echt of is dit een droom? (2 x)

Gitaar solo (2x , 2x , 1x, 1x)

Gitaar van beide kanten (2 x)

Maak me wakker om het vuurwerk te zien
Maak me wakker, wakker vannacht

Een hoofd vol koud water
Ik leef in een krater
Alleen op de wereld
Een blauwig gezichtsveld
Traan in een emmer
Ik ben niet zo’n zwemmer
Ik hoor steeds een stem
Een parachute zonder rem
Maak me wakker
In plaats van mijn wekker
---

Op het moment ben zou ik graag muziek maken met anderen, al ben ik daar erg slecht in.
Ik las op het Engelse forum dat je jouw computer nu op orde hebt, misschien is het een idee om samen een opname te maken. Gewoon beginnen vanuit een akkoordschema, en daar ideeën aan toe voegen. Beide gitaren op standaard EADGBE gestemd.

[Daniel73]

Ik las op het Engelse forum dat je jouw computer nu op orde hebt, misschien is het een idee om samen een opname te maken.

Waar heb ik dat gezegd? Was het maar waar. Ik ben wel bezig geweest, maar ben er nog lang niet. Mijn leven is momenteel te chaotisch. Sinds die schizofrenie-diagnose van vorig jaar ben ik nogal de kluts kwijt en zal het een tijd duren voordat ik weer gericht aan iets kan werken. Dat valt me enorm tegen.
Jij bent momenteel een van de weinigen met wie ik een enigszins coherent, spontaan contact heb, en zelfs dat vreet m'n energie. Mijn gitaarspel bestaat tegenwoordig uit een woedende E E F E, gevarieerd met F E F E. Zoals het er nu voor staat ben ik op het niveau van mandjes weven en bloemschikken, omdat verder zowat alles mentaal te zwaar is. Of ik nu iets leuks meemaak of iets vervelends, ik sla op tilt. Dodelijk vermoeiend.
Ik zou dus dolgraag willen maar voorlopig kan het niet. Ik moet eerst op orde komen.

Voor jouzelf raad ik je aan om in real life met mensen samen te spelen, bijvoorbeeld een advertentie in een supermarkt, of via een forum waar muzikanten samenkomen. Als ik zo gitaar kon spelen als jij nu al kan, zou ik het wel weten. Achter een computer zitten kun je altijd nog. Wat je nodig hebt is real life samenspel, om ervaring op te doen. Mensen met wie direct kunt communiceren, ook tijdens het spel.
Dat je met mij je tijd wilt verdoen is vleiend voor mij, maar zelf schiet je er weinig mee op. In theorie ben ik voorlopig sowieso beter dan in praktijk, dus ook los van mijn jammerklachten.

http://media.putfile.com/Geef-me-Regen
http://media.putfile.com/Maak-me-wakker
Deze opnames geven mij de indruk dat je talent en visie hebt. Ik leer veel van wat jij doet. Ik voel me ingehaald. Andere opnames vind ik ook interessant, zoals de experimentele, maar nu hoor ik dat je duidelijk gestructureerd kunt spelen. De vraag is nu in hoeverre je geïnteresseerd bent om door te zetten. Is muziek maken een bevlieging of wil je jezelf erin ontplooien?

Op een later tijdstip hoop ik wel mee te kunnen spelen, maar ik vertrouw erop dat je daar dan allang geen interesse meer in hebt.

[Stephan]

Oh, sorry, ik heb de volgende zin verkeerd gelezen:

After I've finally sorted out my "archive" and my internet activities, I'd be more than glad to continue with it.

Ik las waarchijnlijk 'and' inplaats van 'after'.
In mijn geval is mijn computer ongewild geordend door mij vader, die windows opnieuw heeft gïnstalleerd. Gelukkig heeft hij nog een back-up gemaakt, zodat niet alles verloren is, maar dat heeft een volledige versie van 'Lega' helaas niet kunnen redden, die ik na de back-up heb opgenomen. Ik probeer dingen nu overzichtelijk te houden, door bijvoorbeeld alle overtollige audio-bestanden van de eerste volledige 'Good Old Days'-opname meteen weg te gooien.

Voor jouzelf raad ik je aan om in real life met mensen samen te spelen, bijvoorbeeld een advertentie in een supermarkt, of via een forum waar muzikanten samenkomen.

Het lijkt me opzich leuk, maar ik speel niet graag muziek met totaal vreemden. En alle mensen die ik goed ken zitten niet op dezelfde golflengte als ik, heb ik het idee.
Ik heb een tijdje terug de gitaar ingeplugged op de computer om met iemand muziek te maken, maar ik stoorde me nogal aan het verschil van visie op allerlei dingen. Zo was ik van plan om een oud onafgemaakt liedje af te maken, maar de persoon in kwesie wou aan iets nieuws beginnen. Daarna vertelde hij me dat het geen gitaar-muziek moest worden, maar dat hij niet precies wist wat voor muziek we dan wel moesten maken. Daar hield het dan gauw bij op.

Wat je nodig hebt is real life samenspel, om ervaring op te doen. Mensen met wie direct kunt communiceren, ook tijdens het spel.

Dat doe ik soms tijdens gitaarles. Dan spelen we een stukje van een bekend liedje tegelijk. Ik heb een tijdje terug ook samen met mensen op mijn drumstel gespeeld, of ik heb op het drumstel gespeeld en mijn broer op gitaar, of iets dergelijks. Simpele covers van 'The White Stripes', nummers van U2 en af en toe improvisaties. Maar ik kan slecht tegen het enorme geluid van een drumstel. Ik heb een tijdje last gehad van ruis in mijn linkeroor. Hoewel het nu beter gaat pas ik uit voorzorg op met drummen. Ik ga niet hardop spelen voordat ik oordopjes heb gekocht. En dat stel ik alsmaar uit.
Het schijnt dat mensen met een hazelip automatisch een slechte verbinding tussen het oor en de buis van Eustachius hebben, misschien dat mijn klachten daar iets temaken mee hebben.

Dat je met mij je tijd wilt verdoen is vleiend voor mij, maar zelf schiet je er weinig mee op.

Nu ben je te bescheiden. Zonder jouw opname van 'Zovaak Zaterdag', jouw inhaking op mijn gitaarhobby en de stap voor stap uitleg en ondersteuning bij het opnemen via de computer zou ik nu nog doelloos meepingelen met een liedje op de CD-speler. En je introduceerde me tot John Frusciante, voor wie ik gelijdelijk steeds meer respect heb gekregen.

Deze opnames geven mij de indruk dat je talent en visie hebt. Ik leer veel van wat jij doet. Ik voel me ingehaald.

'Maak me Wakker' is in de zin van simpele opbouw een resultaat van wat jij me hebt bijgebracht. In het begin van het schrijven van mijn eigen liedjes zag ik door de bomen het bos niet. 'Maak me Wakker' is samen met 'Geef me Regen' en 'Lega' mijn bestgelukte en tegelijk overzichtelijkste demo.

De vraag is nu in hoeverre je geïnteresseerd bent om door te zetten. Is muziek maken een bevlieging of wil je jezelf erin ontplooien?

Ik wil er graag mee verder, omdat ik er plezier in heb. Het lijkt me geweldig om met muziek de kost te verdienen. Dan kan ik zeg maar tijdens werktijd aan mijn hobby werken.
Daarnaast is muziek een vorm van therapie. Tijdens het schrijven van liedjes probeer ik m'n gedachten op een zo goed mogelijke manier te verwoorden. Daarbij merk ik dat hoe beter dat gaat, hoe leuker het wordt.

Op een later tijdstip hoop ik wel mee te kunnen spelen, maar ik vertrouw erop dat je daar dan allang geen interesse meer in hebt.

Tja, het is nu of nooit. Grapje . Ik stel het niet alleen voor vanwege de muziekale mogelijkheden die het bied, maar vooral omdat ik het idee heb dat jij en ik qua kijk op muziek en qua smaak ongeveer op dezelfde golflengte zitten. Het gaat me er niet om om een top 40-hit te maken, maar om gewoon plezier te hebben in het maken van muziek. Het heeft verder niks met muzikale mogendheid te maken. En zelfs dan zie ik geen probleem. 'Zovaak Zaterdag' klinkt strak en ik vind er muzikaal niks op aan te merken (al moet voor kritiek niet bij mij zijn, omdat ik gauw een blad voor mijn mond neem, en zelf ook een amateur ben). Daarnaast heb jij zonder twijfel een betere en duidelijkere stem dan ik.
Dus ik zou niet weten waarom ik er geen intresse meer in zou hebben tegen de tijd dat jij er bovenop bent gekomen. Ik wist eerlijk gezegd niet dat het zo ernstig was. En ik kan verder weinig doen behalve je sterkte en succes wensne, wat ook maar woorden zijn. Wat is er precies nodig om op orde te komen?

[Stephan]

^ Behalve je sterkte en succes wensen, bedoelde ik.

[Daniel73]

Ik wist eerlijk gezegd niet dat het zo ernstig was. En ik kan verder weinig doen behalve je sterkte en succes wensne, wat ook maar woorden zijn. Wat is er precies nodig om op orde te komen?

Momenteel raak ik overal van de war. Vroeger had ik allerlei bijgeloven die me schijnzekerheid gaven. Ik was ervan overtuigd dat ik een mentaal probleem had, maar dat is sinds mijn jeugd steeds ontkend. Dus ik dacht dat alles normaal was wat ik zag, omdat men zei dat er niets aan de hand was. Zodoende heb ik jarenlang in bizarre misverstanden gezeten. Ik dacht dat andere mensen wel konden toveren. Nu blijkt dat niemand kan toveren en dat zelfs "grootheden" als Barks en Nijgh dezelfde praktische levensproblemen hebben als ieder ander, voel ik me ontzettend stom. Ik beschouwde mensen als goden en dan vallen ze vreselijk tegen, omdat dan lijkt alsof ze hun kracht misbruiken om gewone stervelingen zoals arme ik te dwarsbomen.

Volgens mij had Stamboomjager een schizofrene leefwereld, met dat portret boven zijn bed. Het rollenspel was een manier om met intuïtie te werken. Ik kon gedachten gestalte geven en ze dan zelf onderzoeken. Zo vond ik Pluizer's opmerking sterk over oude mannetjes die de jeugd gek zitten te maken. Ik vond dat voor mijzelf gelden.
Wat ik jammer vond was dat ik de rollen niet kon scheiden van elkaar en van mezelf, maar dat is achteraf goed nieuws. Ik ging er teveel in op. Ik dcaht dat het goed was om in fantasie op te gaan, maar ik had beter moeten weten.

Wat ik volgens mij nodig heb, is een heropvoedende therapie die mij wist op aardse zaken zoals dweilen, stofzuigen, etc. Eigenlijk heb ik sinds ik internet heb, maar een beetje weg zitten dromen bij mijn computer, in de veronderstelling dat ik deel uitmaakte van een betere wereld. Toen een bevriende webmaster en Lennaert in relatief korte tijd na elkaar overleden, was dat niet gewoon pech maar iets dat alleen mij zou overkomen. Zij zijn overleden omdat ik me met hen bezig hield, en zodoende een vloek overdroeg. Hun dood was mijn schuld. Zo ben ik gaan denken. Cognitieve dissonantie heet dat, volgens mij.

Ik voel me alsof ik bruut ontwaakt ben, zonder dat ik weet of ik nu wakker ben of dat ik in slaap ben gesust. Wie weet ben ik onkwetsbaar en kan ik van een dak af springen zonder dat het mij wat doet. Snap je wat ik bedoel met werkelijkheid verliezen? Ik kan zoiets aannemelijk proberen te maken voor mezelf door te denken dat ik gezegend ben. Het is dat ik weet dat zelfs Jezus dit weigerde, want anders zou ik geneigd zijn tot bizarre experimenten.

Dit soort zaken heb ik allemaal zelf uit moeten vissen, terwijl hulpverleners vreselijk gefaald hebben en nog steeds falen. Hun voordeel is dat als ik kwaad word, zij dan over medicatie kunnen beginnen. Steun zoeken bij familie en vrienden helpt niet. Die hebben jarenlang niet willen zien dat ik ziek was, dus ik heb weinig vertrouwen meer in hen.

Ken je Barks's 'House of Haunts' waarin Dagobert denkt dat hij een geest is en voor zichzelf een verklaring zoekt hoe dat zo gekomen is? Zo voel ik mij 24 uur per dag.
Het mooiste vind ik het plaatje waarin een kat verbaast naar Dagobert kijkt. Die kat ziet de werkelijkheid dat Dagobert gewoon leeft. Zo laat Barks in een enkel plaatje zien hoe twee levende wezens in totaal verschillende werelden kunnen leven, naast elkaar op dezelfde stoep.

Bedankt dat je me succes wenst. Ik zal veel tijd nodig hebben voordat ik enigszins geordend kan leven. Ik heb zo'n zootje gemaakt dat het hard werken wordt. Zo heb ik websites als basis voor de toekomst, zonder dat iemand weet waar ik precies mee bezig ben. Nu ik besef dat er na mijn dood geen engeltjes komen die mijn verzameling gaan ordenen, zal ik dat dus eerst moeten doen voordat ik verder ga. Anders loop ik steeds verder een doodlopende steeg in.
Ik dacht dat ik alles tegelijk moest kunnen, zoals ik dat ook van anderen verwachtte. Op McDuck is te zien hoe dat uit kan pakken, omdat ik ging verwachten dat de webmaster alles tegelijk kon.

Ik heb weinig besef van tijd en plaats. Alles loopt door elkaar heen. Alsof ik omgeven ben door televisies en radio's, met elk een eigen uitzending. Als ik het ene verneem, mis ik het andere. Als ik jou nu antwoord kost me dat tijd en energie die ik eigenlijk anders moet besteden, maar ik wil graag antwoordden dus dan bedenk ik wel een excuus, en zodoende schuiven mijn andere bezigheden op. Als ik niet antwoord ga ik in mijn gedachten alvast een antwoord voorbereiden, waardoor mijn bezigheden óók in de verdrukking komen. Als ik in gedachten ben kan ik geen gitaar spelen. Denken kost energie en aandacht. Wellicht is dat bloemschikken bedoeld om niet na te denken.

Door mijn fantasie (mindfokken) heb ik mijn hersens omgezet in een entertainmachine die niet meer kan stoppen. Vroeger dacht ik dat het goed was om alles op te nemen. Nu moet ik leren om los te laten en selectief te zijn. Accepteren dat ik niet kan wat ik wil, en dat genezing (voor zover mogelijk) heel veel tijd kost.

[Daniel73]

Wat ik volgens mij nodig heb, is een heropvoedende therapie die mij wist op aardse zaken zoals dweilen, stofzuigen, etc.

Wist? Moet zijn: een heropvoedende therapie die mij wijst

[Daniel73]

In mijn geval is mijn computer ongewild geordend door mij vader, die windows opnieuw heeft gïnstalleerd. Gelukkig heeft hij nog een back-up gemaakt, zodat niet alles verloren is, maar dat heeft een volledige versie van 'Lega' helaas niet kunnen redden, die ik na de back-up heb opgenomen. Ik probeer dingen nu overzichtelijk te houden, door bijvoorbeeld alle overtollige audio-bestanden van de eerste volledige 'Good Old Days'-opname meteen weg te gooien.

Met cd-rewritables kun je zelf backups maken.
Jammer van de 'Lega'-opname. Ga je een nieuwe versie opnemen of laat je het bij de oude?

Voor jouzelf raad ik je aan om in real life met mensen samen te spelen, bijvoorbeeld een advertentie in een supermarkt, of via een forum waar muzikanten samenkomen.

Het lijkt me opzich leuk, maar ik speel niet graag muziek met totaal vreemden. En alle mensen die ik goed ken zitten niet op dezelfde golflengte als ik, heb ik het idee.
Ik heb een tijdje terug de gitaar ingeplugged op de computer om met iemand muziek te maken, maar ik stoorde me nogal aan het verschil van visie op allerlei dingen. Zo was ik van plan om een oud onafgemaakt liedje af te maken, maar de persoon in kwesie wou aan iets nieuws beginnen. Daarna vertelde hij me dat het geen gitaar-muziek moest worden, maar dat hij niet precies wist wat voor muziek we dan wel moesten maken. Daar hield het dan gauw bij op.

Was dit per computer of in real-life?
Wat betreft golflengte gaat het allereerst om het leren spelen, vind ik. Als iemand vraagt om een wals, speel dan een wals. Zolang er van beide kanten de inzet is om muziek te maken en ervaring op te doen, kun je altijd nog zoeken naar mensen die op dezelfde golflengte zitten.
Ik speel ook niet graag muziek met vreemden, maar dat komt omdat ik er nog te weinig van kan. Als ik goed zou kunnen spelen zou ik overal gitaar durven spelen, alleen en met anderen.

Wat je nodig hebt is real life samenspel, om ervaring op te doen. Mensen met wie direct kunt communiceren, ook tijdens het spel.

Dat doe ik soms tijdens gitaarles. Dan spelen we een stukje van een bekend liedje tegelijk. Ik heb een tijdje terug ook samen met mensen op mijn drumstel gespeeld, of ik heb op het drumstel gespeeld en mijn broer op gitaar, of iets dergelijks. Simpele covers van 'The White Stripes', nummers van U2 en af en toe improvisaties. Maar ik kan slecht tegen het enorme geluid van een drumstel. Ik heb een tijdje last gehad van ruis in mijn linkeroor. Hoewel het nu beter gaat pas ik uit voorzorg op met drummen. Ik ga niet hardop spelen voordat ik oordopjes heb gekocht. En dat stel ik alsmaar uit.
Het schijnt dat mensen met een hazelip automatisch een slechte verbinding tussen het oor en de buis van Eustachius hebben, misschien dat mijn klachten daar iets temaken mee hebben.

Bedoel je speciale oordopjes of die je bij de drogist/apotheek kunt kopen? Ik heb zelf gauw last van mijn gitaar via mijn hoofdtelefoon. Omdat het moeilijk is om het geluid zacht genoeg te houden ben ik op zoek naar oordopjes die de klappen op kunnen vangen, terwijl de gitaar toch goed te horen blijft. Gevaar met harde geluiden is dat het gehoor ongemerkt beschadigd kan raken, hoe prettig het geluid ook is.
Als er sprake kan zijn van extra belasting door een hazelip, zou ik naar de oorarts gaan. Zeker als je last van ruis hebt. Ik heb zelf een lopende afspraak met de oorarts omdat ik vrees voor mijn gehoor. Het mag al een wonder heten dat ik niet doof ben, gezien mijn vroegere plezier met harde hoofdtelefoons.

Dat je met mij je tijd wilt verdoen is vleiend voor mij, maar zelf schiet je er weinig mee op.

Nu ben je te bescheiden. Zonder jouw opname van 'Zovaak Zaterdag', jouw inhaking op mijn gitaarhobby en de stap voor stap uitleg en ondersteuning bij het opnemen via de computer zou ik nu nog doelloos meepingelen met een liedje op de CD-speler. En je introduceerde me tot John Frusciante, voor wie ik gelijdelijk steeds meer respect heb gekregen.

Wat ik doe is informatie geven over wat er zoal mogelijk is. Tot dusver zijn mijn opnames slordig. Ik wilde laten horen wat overdubben is en hoe ik zit te klooien. Ik had niet verwacht dat je het principe zo snel en zo enthousiast zou overpakken. Het enige wat ik sindsdoen doe is letten op je basis, een foefje dat ik ook bij striptekeningen gebruik. Simpelweg de vraag of er geraamte is, of dat het bedoeld om een pudding gaat.
Je leert zo snel dat ik hooguit de recencist uit kan hangen. Ik ben van plan om in de toekomst weer op te gaan nemen, op een schoon systeem. Met nog te vinden nieuwe audio-software. Wat ik dan wil doen is ritme-figuurtjes opnemen en werken vanaf notenschrift. Vind je dat wat?
Vanavond begon gitaarles weer en ik kan zelfs een simpel opgegeven ritme niet spelen, omdat ik het niet automatisch naar een slag kan vertalen. In opnames hoor ik dat terug.
Voorlopig ga ik dus meepingelen met een metronoom en met een CD-speler. Huiswerk maken. Huiswerk maken.

Hoe werkt dat uploaden van muziekbestanden, wat jij doet? Is dat gratis? Hoeveel ruimte krijg je en wat zijn de voorwaarden?
Inmiddels heb ik veel van mijn Fostex-mixen uitgezocht. Er zit wel wat instrumentaals tussen dat ik kan uploaden. Weinig, maar toch. Om tijd te rekken. Het gaat om ruwe klad-oefeningen van de afgelopen twee jaar, sinds ik de Fostex gebruik. Veel meer dan dat kan ik voorlopig niet. Misschien kun jij er iets mee.

Kun jij in opdracht spelen? Zelf ben ik bezig met het oefenen van jouw akkoordenschema voor 'Maak me wakker':
Em – C – Am – C
Daar heb ik al moeite mee. Kun je nagaan hoe beroerd ik in praktijk ben.

Deze opnames geven mij de indruk dat je talent en visie hebt. Ik leer veel van wat jij doet. Ik voel me ingehaald.

'Maak me Wakker' is in de zin van simpele opbouw een resultaat van wat jij me hebt bijgebracht. In het begin van het schrijven van mijn eigen liedjes zag ik door de bomen het bos niet. 'Maak me Wakker' is samen met 'Geef me Regen' en 'Lega' mijn bestgelukte en tegelijk overzichtelijkste demo.

Wat ik doe is basiskennis doorgeven. Onder meer op basis van wat muzikale vrienden mij geleerd hebben. Dat meng ik met wat ik weet van Barks's basisprincipes en die van andere grootmeesters, en voila... dat is het geheim van de smid. Wat mij verbaast is dat jij theorie disclipinair naar praktijk weet te vertalen, en dat je bereid bent om te leren. Zodoende raak ik al gauw door mijn stof heen.

Zoals gezegd ben ik zelf bezig met 'Maak me wakker'. Wat ik me afvraag is of je in je zanglijn teveel in de grondtonen van de akkoorden blijft hangen. Die neiging heb ik zelf vaak. De kunst is om door de akkoorden heen te zingen.
Wat ik oefen is van elk akkoord een bepaalde toon te pakken. Een toon die gedurende het hele akkoord mag klinken, en geldt voor zowel majeur als mineur. Ik kan in theorie niet uitleggen welke toon, maar je kunt hem zelf logischerwijs vinden via deze handen-en-voeten voorbeelden. De plek schuift logischerwijs op:
C-akkoord: G-toon.
E-akkoord: B-toon.
A-akkoord: E-toon.

Ik heb hier op papier een schema voor gemaakt, als spiekbrief. Drie tonen per akkoord. Een kolom voor majeur en een kolom voor mineur, naast elkaar. Dan zie je het logische vervolg.
Zie de aanzet hieronder. Ik heb de kolommen met haakjes uit elkaar gehouden, op papier staan de tonen recht onder elkaar, zodat de logische berekenbare lijn te zien is.
(C: C E G) (Cm: C Eb G)
(Db: Db F Ab) (Dbm: Db E Ab)
(D: D F# A) (Dm: D F A)
etc.
Op de hals van je gitaar kun je ze allemaal nalopen en opschrijven. Dan heb je wat ik heb.

Zodoende speel ik bij het G-akkoord een D-toon, en bij het F-akkoord een C-toon. Dat helpt me bij zanglijnen en melodieën. Ik kan dan altijd van de grondtoon naar die toon gaan, en dat vermijdt dat ik in de grondtoon verzand.
Met twee stemmen is deze kennis ook handig. Als de ene stem in een C-akkoord de grondtoon (C) zingt, pakt de andere de G-toon. Probeer maar en het lukt. Niet omdat ik het zeg, maar omdat het gewoon berekenbare theorie is.

De in het schema weergegeven middelste tonen bepalen blijkbaar het majeur of mineur. Ik heb begrepen dat die toon ongeveer de helft van een vier tellen durend akkoord mag duren, omdat de toon anders vals wordt. Bij de C gaat het om de E-toon, bij de C-mineur om de Eb-toon. (etc.)
In 'Maak me wakker' kun je dit doen tijdens de opeenvolging van C naar Am naar C. Als je gedurende die akoorden korte C-noten blijft spelen, moet dat goed klinken. Houdt je de C-toon te lang aan bij het Am-akkoord, dan moet het vals worden.
Waar het op neer komt is dat in solo's over akkoorden, een aantal tonen per akkoord een tijdsduur hebben waarna ze vals gaan klinken. (Ook tonen die niet in het akkoord zitten.) Deze tijdsduur-theorie is mij nog te lastig, dus die heb ik vooralsnog weinig toegepast. Ik blijf in een Am-akkoord vooralsnog veilig bij een E-toon, omdat die (evenals de E) niet vals wordt.

Wat mij verrast is dat met zulke eenvoud al muziek gemaakt kan worden. Puur door theorie. Probeer het en succes is verzekerd.
Muziek is wiskunde, zegt men. (Helaas ben ik slecht in wiskunde...)

De vraag is nu in hoeverre je geïnteresseerd bent om door te zetten. Is muziek maken een bevlieging of wil je jezelf erin ontplooien?

Ik wil er graag mee verder, omdat ik er plezier in heb. Het lijkt me geweldig om met muziek de kost te verdienen. Dan kan ik zeg maar tijdens werktijd aan mijn hobby werken.
Daarnaast is muziek een vorm van therapie. Tijdens het schrijven van liedjes probeer ik m'n gedachten op een zo goed mogelijke manier te verwoorden. Daarbij merk ik dat hoe beter dat gaat, hoe leuker het wordt.

Als je met muziek de kost wilt verdienen zul je veel moeten oefenen. Je zou naar een conservatorium kunnen gaan, als je goed genoeg bent. Om met muziek de kost te verdienen speel je daarmee enigszins op zeker. De kans dat je als artiest bekend wordt is klein, dus ik zou er dan in eerste instantie echt een vak van maken.

Kijk met liedjes schrijven uit voor zogenaamde "ego-documenten". Dat woord kwam ik laatst tegen. Ik neem aan dat ermee bedoelt wordt dat je dan als schrijver teveel met jezelf bezig bent. Zelf heb ik de neiging om filosofisch en therapeutisch in mezelf te gaan zitten graven, en dat levert me zelden iets op. Met een gekke tekst schrijf ik persoonlijk meer van me af dan met een psycholosich poëzie-album.
Onlangs had ik ineens "Mandjes weven is de zin van het leven" als regel in gedachten. Omdat ik iets geks wilde bedenken. Deze spontane regel zegt me meer dan een diepgravend psychologisch pleidooi, en ik kan altijd nog besluiten of ik het meen of dat het een cynische stelling is, etc. Volgens mij ontstaan zo de liedjes. Door te luisteren naar jezelf, gebruikmakend van opwellingen. In plaats van jezelf te dirigeren om zogenaamd jezelf te vinden.

Op een later tijdstip hoop ik wel mee te kunnen spelen, maar ik vertrouw erop dat je daar dan allang geen interesse meer in hebt.

Tja, het is nu of nooit. Grapje . Ik stel het niet alleen voor vanwege de muziekale mogelijkheden die het bied, maar vooral omdat ik het idee heb dat jij en ik qua kijk op muziek en qua smaak ongeveer op dezelfde golflengte zitten. Het gaat me er niet om om een top 40-hit te maken, maar om gewoon plezier te hebben in het maken van muziek. Het heeft verder niks met muzikale mogendheid te maken. En zelfs dan zie ik geen probleem. 'Zovaak Zaterdag' klinkt strak en ik vind er muzikaal niks op aan te merken (al moet voor kritiek niet bij mij zijn, omdat ik gauw een blad voor mijn mond neem, en zelf ook een amateur ben). Daarnaast heb jij zonder twijfel een betere en duidelijkere stem dan ik.

Ik wil zeker verder met muziek. Het is een kwestie van techniek (software) en tijd. Mijn plan is om behalve het opruimen van mijn computer, tevens een uitweg te vinden om "open source" te werken met mijn Nijgh- en Barks-websites. Dat scheelt me een hoop verantwoording en het geeft me tijd om vrijuit te pauzeren (gitaar te spelen) zonder dat dit de data ophoudt. Ik heb veel werk in te halen en op te ruimen.
Gitaar spelen en andere actieve eigen creativiteit wil ik voortaan voorop stellen, maar dat gaat niet van de ene dag op de andere. Ik ken mezelf te goed om te weten dat ik er dan in opga en dat ik dan over een aantal maanden nog meer zit te klagen over chaos.
Ondertussen blijf ik wel oefenen. Waaronder jouw akkoorden-schema voor 'Maak me wakker'.

BTW. Heb je weleens een hoorspel gemaakt? Dat zou ik ook willen doen. Een hoorspel volgens script.
Een vriend van mij had ooit een uiterst kort hoorspel, op basis van een sprookje:

voice-over: Het meisje zonder zwavelstokjes.
meisje: HEEFT 'R IEMAND EEN VUURTJE?!?!?