Stephan schreef:Sorry dat het antwoorden zo stukje bij beetje gaat. Ik heb nog steeds niet heel erg veel tijd, en daarbij ben ik niet altijd even goed in het indelen ervan.
Ik sta te springen om een versie van Good Old Days te maken waar ik helemaal tevreden over ben; toen ik zo net de eerste demo (met de viking) terugluisterde hoorde ik bijvoorbeeld dat het akkoordschema van mijn broer voor het chorus het volgende is:
G – Em – C – Em
G – Em – G – Em
G – Em – E – E
Wat veel interessanter klinkt als het schema dat ikzelf in latere versies heb gebruikt (En dit schema was daarbij nog een improvisatie ook ). En ik wil ook de tekst voor de verzen helemaal over een andere boeg gooien. Het idee dat ik op dit moment heb is om allemaal nostalgische dingen op te noemen, uit bijvoorbeeld de jaren twintig, vijftig, zestig, etc. om dan het laatste couplet te eindigen met de zin dat het nu allemaal platte foto’s zijn.
En ik heb nog een aardige jam liggen waar ik nog een tekst op wil zetten, maar ik heb al weken niet meer echt actief achter Cubase gezeten. Op zich is dat wel goed, omdat het aan een stuk door bezig zijn met muziek kan vervelen. Dan kijk ik er weer fris tegen aan als ik weer met Cubase bezig ga.
Ik ben benieuwd. Bedankt voor de akkoorden. Het geeft me wat te oefenen.
Het is zeker goed om grond een tijd braak te laten liggen. Anders krijg je roofbouw. (Zie mij.) Probleem dat ik heb is dat ik moeite heb met beginnen en met eindigen. Dan doe ik veel te lang hetzelfde. Ik ben dan bezig alsof de dood op m'n hielen zit, alsof elke m'n dag m'n laatste is. Wat dan juist waarschijnlijk wordt. Stress kan een drijfveer zijn, maar teveel is rampzalig voor de gezondheid. Indeling van tijd is belangrijk. Maar hoe deel ik mijn tijd in als ik al gauw geen besef van tijd heb? Nog los van de vraag hoeveel tijd er is? Levensvragen. Levensvragen. Misschien kan ik er eens een lied over schrijven. Als ik het haal.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Wat betreft golflengte gaat het allereerst om het leren spelen, vind ik. Als iemand vraagt om een wals, speel dan een wals. Zolang er van beide kanten de inzet is om muziek te maken en ervaring op te doen, kun je altijd nog zoeken naar mensen die op dezelfde golflengte zitten.
Daar zit het hem bij mij in. Ik denk misschien te zwartwit. Ik heb een bepaald beeld in mijn hoofd, en als iemand anders iets totaal anders wil voel ik me nogal begrensd. Het is beter om er luchtiger naar kijken, variatie kan sowieso nooit kwaad.
Ik heb vaak een bepaald beeld in mijn hoofd, waardoor ik me afsluit van de werkelijkheid van anderen. Het heeft me veel ruzie opgeleverd. Ik teer vooral op de ervaring hoe het niet moet. Als ik geleerd had om op gitaar mee te spelen met wat anderen deden, zou ik nu een groep gehad hebben. Ik heb veel verpest met zwartwit denken. Wat dat betreft heb ik veel goed te maken, en dat brengt me in een verlammende stress waardoor ik wéér niet opschiet. Ik ken een jongen die basgitaar kan spelen, maar ik was zo druk over mijn eigen ideeën (die nergens op uit liepen), dat ik maar zelden met hem heb samengespeeld. Terwijl hetgeen wat ik ooit eens probeerde met hem, opgenomen met een memo-recordertje in de buitenlucht, 's avonds op een afgelegen terrein aan de waterweg, een van de weinige leuke dingen was die ik ooit deed. Dat was in 1997. Hij had vrienden die ook gitaar speelden en daarmee heb ik toen ook een keer een beetje samengespeeld aan de waterweg. Een van hen vond dat ik een pakkend idee had, maar ik zat teveel in concepten en plannen dat ik amper luisterde naar hoe hij meespeelde... En dan maak je geen vrienden.
Wat ik bedoel is dat het in principe geen moer uitmaakt wat je samenspeelt, als je ten eerste maar samenspeelt. Solo-projecten kun je dan altijd nog doen. Met meer ervaring dan wanneer je in je eigen wereld blijft. Anders krijg je al gauw meer eigen wereld dan je lief is.
Het spelen in de buitenlucht benadruk ik omdat, als je met iemand buiten ergens een enigzins afgelegen (doch veilige) plek kunt vinden, je daar redelijk hard kunt spelen zonder gelazer met buren, etc. Kijk wel uit dat het voordeel geen nadeel wordt, als bij gevaar helemaal niemand je kan horen. Doe het dan alleen als je met meerdere personen bent.
Ik heb zelf weleens alleen aan de waterweg zitten spelen. Vorig jaar, volgens mij. Maar het probleem is dat ik nog teveel klooi om me niet te generen voor voorbijgangers die hopen tijdens hun wandeling een leuk muziekje te gaan horen...
Ik weet overigens niet in hoeverre muziek in de buitenlucht verboden is. Mag je gitaarspelen in een park bijvoorbeeld? Of komt dan Oom Agent om een handtekening vragen?
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Ik speel ook niet graag muziek met vreemden, maar dat komt omdat ik er nog te weinig van kan. Als ik goed zou kunnen spelen zou ik overal gitaar durven spelen, alleen en met anderen.
Waar het bij mij om gaat is dat ik het leuk vind om met iemand samen te spelen. Met vreemden zou ik ook niet zomaar muziek gaan maken, maar vooral omdat ik niet weet of ik dat leuk zou vinden. Als je iets leuk vind doe je sowieso je best om er iets van te maken.
Vreemden kunnen bekenden worden. Mijn ervaring is dat als je een beetje verstand van muziek hebt en redelijk kunt spelen, je vrij makkelijk aansluiting kunt vinden bij anderen. Toen ik maanden geleden met gitaarles begon was die gitaarleraar ook een vreemde en had ik er twijfels over. Hij is al een tijd bezig om mij uit m'n schulp te krijgen. Het blijkt dat ik me teveel aan strakke conservatorium-theorie wil houden, terwijl hij me van dat "orthodoxe" gedrag af probeert te brengen. Ik haal nu klanken uit mijn gitaar waarvan ik eerst dacht dat het niet mocht. Terwijl het wel was wat ik zocht. Het had me veel getob gescheeld als ik dat kleine beetje kennis jaren eerder had gehad. Dus dan leer ik wel af om te star en te bevreesd voor vreemden te zijn. Nu heb ik meer plezier als ik wel alleen speel. Samenspelen geeft meer lef en inzicht.
Volgens mij durf jij jezelf (ook) niet te geven in samenspel met anderen, en wil je daarom liever alleen op een eiland blijven. Volgens mij wil je wel, maar heb je koudwatervrees. Maar ik kan het mishhebben, natuurlijk.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Bedoel je speciale oordopjes of die je bij de drogist/apotheek kunt kopen?
Ik heb er geen verstand van, maar ik bedoel gewoon iets om ervoor te zorgen dat ik me niet hoef in te houden, maar ook niet zorgen hoef te maken over gehoorschade. Het merkwaardige is dat er volgens mij een relatie is tussen hoe ik slaap en hoe goed het mat mijn oren gaat, de volgende dag. Als ik op een zij slaap heb ik van het oor dat naar beneden gericht is de volgende dag last van ruis, terwijl het redelijk goed gaat als ik op mijn rug slaap. Maar dat laatste ben ik niet gewend, dus heb ik de laatste paar dagen minder goed geslapen.
Ik heb in een folder van de Feedback speciale oordopjes gezien voor muzikanten, die, als ik het goed zeg, wel de decibels verlagen, maar het geluid verder niet vervormen. Wat ik begreep was dat je daarmee veilig luidruchtige muziek kunt maken. Dat lijkt me ook iets om uit te proberen. Vooral bij het drummen vind ik het leuk om harder te slaan.
Je zou een oorarts kunnen bezoeken. Het is niet de bedoeling dat je van een kussen last van oorruis krijgt. Daar helpen geen oordopjes tegen. Vermoeidheid heeft een relatie met het gehoor, heb ik begrepen. Maar ik weet niet of dat tijdelijk of blijvend is.
Ik ken een theorie dat André Hazes mede door de drank doof zou zijn geworden, omdat er in de hersens geen remming meer was tegen harde klanken. Geen idee of dat een zinnige theorie is.
Over Pete Townsend (van The Who) heb ik begrepen dat hij doof is geworden door 's avonds na optredens op een hotelkamer met een hoofdtelefoon op te gaan zitten spelen. Zelf heb ik de grootste moeite om met een hoofdtelefoon een gitaargeluid te vinden dat niet "snijdt" in m'n trommelvliezen. Ook met uitschieters van geluid kan een hoofdtelefoon vreselijk zijn.
Drummen is dé manier om doof te worden. Ik kan me niet voorstellen dat het gehoor zoiets kan overleven.
Bedankt voor de Feedback-tip over oordopjes. Die wil ik zeker proberen. Misschien wel wat tegenstrijdig onder een hoofdtelefoon, maar zekerheid boven alles. Ik moet te vaak denken aan het spotje waarin Bob Fosko aanmoedigt om muziek lekker hard te zetten, omdat het dan vanzelf wel stil wordt...
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Zeker als je last van ruis hebt. Ik heb zelf een lopende afspraak met de oorarts omdat ik vrees voor mijn gehoor. Het mag al een wonder heten dat ik niet doof ben, gezien mijn vroegere plezier met harde hoofdtelefoons.
Heb je er last van? Ik merk zelf dat wanneer ik een ruis heb in mijn oor of last van slechte ogen, dat ik daar aan een stuk door steeds meer op ga letten, waardoor ik erg chagrijnig wordt. Dat wordt nog erger wanneer ik andere mensen in mijn omgeving erover hoor praten alsof het de normaalste zaak van de wereld is om bijvoorbeeld een scherp zicht of goede oren te hebben.
Ik weet niet of de ruis die ik hoor normaal is. En aangezien doofheid in de familie zit, wil ik er goed op letten. Het vervelende is dat harde muziek pas vervelend wordt als het al te laat is. Men vreest een dove generatie door de hoofdtelefoons en disco's.
Heb je last van slechte ogen?
Of verwacht je teveel van het gehoor en het zicht? Dat is wat ik me voor mezelf afvraag.
En weet je trouwens zeker dat anderen wel beter zien?
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Het enige wat ik sindsdoen doe is letten op je basis, een foefje dat ik ook bij striptekeningen gebruik. Simpelweg de vraag of er geraamte is, of dat het bedoeld om een pudding gaat.
Daar ga ik vaak de fout in, inderdaad ook bij striptekenen. Ik ben zo enthousiast in het maken van een leuk stripverhaal dat ik meteen te hoge eisen stel. Ik begin zeg maar bij de details, en probeer daarna het geraamte kloppend te maken. Want de details vind ik het leukst, hoewel ik in principe daardoor niet helemaal tevreden ben over wat ik maak omdat er iets niet klopt.
Wat is er dan leuk aan om iets te maken wat uiteindelijk niet leuk meer is? Ook ik laat me verleiden door eerst het leuke te doen. Ik probeer mezelf aan te leren dat als ik braaf eerst zo'n geraamte neerzet, dat ik dan daarna met veel meer plezier aan de details werk. Ten eerste omdat ik blij ben dat het geraamte er staat, en ten tweede omdat ik zeker(der) kan zijn dat het resultaat dan wel naar m'n zin wordt. En tegenwoordig vind ik de geraamtes zo leuk, dat ik amper aan details toekom. Want details zijn details.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Je leert zo snel dat ik hooguit de recencist uit kan hangen. Ik ben van plan om in de toekomst weer op te gaan nemen, op een schoon systeem. Met nog te vinden nieuwe audio-software. Wat ik dan wil doen is ritme-figuurtjes opnemen en werken vanaf notenschrift. Vind je dat wat?
Ik probeer muziek nu zo breed mogelijk te benaderen. Wat bedoel je precies met werken vanuit notenschrift? Ik kan geen noten lezen, tot nu toe heb ik tabs gebruikt als ik ergens niet uitkwam, en de rest heb ik op gehoor gedaan.
Maar het lijkt me zeker leuk om samen iets te maken. Wat er verder uitkomt kunnen we dan altijd nog zien.
Het is best makkelijk om een beetje noten te lezen. Al zou je maar begrijpen wat er staat. Ik kan zelf vrij aardig de noten van kinderliedjes volgen, en dat is op zich al heel wat. Als je het principe maar begrijpt. Ik merk zelf dat ik er veel makkelijk door kan praten over muziek. Misschien heb jij het niet nodig, maar ik zou het zelf niet willen missen.
Zelf heb ik geen ervaring met TABS. Die wil ik nog leren.
Door al mijn gedoe internet en McDrake ben ik weinig opgeschoten met mijn plannen. Ik hoop daar nu eens aan toe te komen. Nu ik zelf beheerder ben hoef ik me niet meer druk te maken over het voortbestaan van boards, en kan ik wat meer afstand nemen. Uiteindelijk wil ik me vooral met eigen creativiteit bezighouden. Daar werk ik naar toe.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Hoe werkt dat uploaden van muziekbestanden, wat jij doet? Is dat gratis? Hoeveel ruimte krijg je en wat zijn de voorwaarden?
Op de site waar ik mijn bestanden upload is het gratis, www.putfile.com.
Het uploaden zelf duurt wel erg lang, maar dat is volgens mij normaal. Ik heb trouwens geluk gehad dat ik de meeste demo’s via deze site op het internet had gezet, want de back-up die laatst van mijn oude directory is gemaakt blijkt om mysterieuze redenen waardeloos te zijn. Anders zou dus zo’n beetje al het werk tot aan die laatste paar Good Old Days probeersels in rook zijn opgegaan.
Opslag is altijd vervelend. Een creatie wordt dan gematerialiseerd en zo'n materiaal kan vergaan. Dat is een reden voor mij om steeds terughoudender te zijn met opnemen als doel. Uiteindelijk moet het overgezet worden of gekopieerd of verplaatst... Best ironisch dat het vereeuwigen van liedjes ook maar vergankelijk is.
Ik zal proberen wat ik met putfile kan doen. Al was het maar als test om te zien of het lukt. Probleem is dat ik nog niets heb opgenomen waar ik blij van word. Het is in vergelijking met 'Zaterdag jam' #1 en #2, meer van hetzelfde. Inmiddels heb ik (relatief) veel geleerd, dus ik hoop in de komende maanden na de opruimen weer op te gaan nemen. Tot dusver zijn de opnames tussendoortjes geweest omdat ik op internet teveel hooi op m'n vork heb genomen, en nog teveel moet opruimen. Ik wil daar dit jaar vanaf zijn, van die plichten. Dan kan eindelijk het zoet komen.
Ik heb aan McDuck gezien dat internetconcepten interessant kunnen zijn, maar dat het in praktijk vaak eindigt in eenzaam als een secretares achter een computer zitten loeren naar cijfers en letters. Dusdanig dat ik meer met internettechniek bezig ben dan met de hobby die ik ermee wilde uitoefenen. Ik vind het echt vreselijk jammer dat ik iets dat op zich binnen handbereik is, niet voor elkaar kan krijgen. Ik moet met mensen onderhandelen en dat is nu juist mijn slechte kant. Internet leek me mooi, maar als ik geweten had hoe moeilijk het menselijke vlak zou zijn, de praktijk, was ik er nooit aan begonnen. Ik zit met allemaal beloftes die ik voor me uitschuif. Dus ik meen het als ik zeg dat ik me meer op gitaar spelen en eigen creativiteit wil richten. Nooit meer wil ik iets ondernemen waarmee ik mezelf uiteindelijk isoleer.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Kun jij in opdracht spelen? Zelf ben ik bezig met het oefenen van jouw akkoordenschema voor 'Maak me wakker':
Em – C – Am – C
Daar heb ik al moeite mee. Kun je nagaan hoe beroerd ik in praktijk ben.
Ik had zelf ook redelijk moeite met het snellere slagritme van ‘Maak me wakker’ zoals je kunt horen in het couplet na de gitaarsolo, wat een van de eerste opnames van de akkoorden is, waar er maar een beetje word aangerommeld. Het is voor mij tegelijk een oefening in op en neer slag. Hoe bedoel je precies in opdracht spelen?
Met opdracht bedoel ik dat je volgens een vooropgezet schema speelt. Bijvoorbeeld een akkoordenschema. In mijn geval zou dat het meespelen met de opname van 'Maak me wakker' zijn, bijvoorbeeld. Dan moet ik me aan die "Em – C – Am – C" houden.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Zoals gezegd ben ik zelf bezig met 'Maak me wakker'. Wat ik me afvraag is of je in je zanglijn teveel in de grondtonen van de akkoorden blijft hangen. Die neiging heb ik zelf vaak. De kunst is om door de akkoorden heen te zingen.
Wat ik oefen is van elk akkoord een bepaalde toon te pakken. Een toon die gedurende het hele akkoord mag klinken, en geldt voor zowel majeur als mineur. Ik kan in theorie niet uitleggen welke toon, maar je kunt hem zelf logischerwijs vinden via deze handen-en-voeten voorbeelden. De plek schuift logischerwijs op:
C-akkoord: G-toon.
E-akkoord: B-toon.
A-akkoord: E-toon.
Ik heb hier op papier een schema voor gemaakt, als spiekbrief. Drie tonen per akkoord. Een kolom voor majeur en een kolom voor mineur, naast elkaar. Dan zie je het logische vervolg.
Zie de aanzet hieronder. Ik heb de kolommen met haakjes uit elkaar gehouden, op papier staan de tonen recht onder elkaar, zodat de logische berekenbare lijn te zien is.
(C: C E G) (Cm: C Eb G)
(Db: Db F Ab) (Dbm: Db E Ab)
(D: D F# A) (Dm: D F A)
etc.
Op de hals van je gitaar kun je ze allemaal nalopen en opschrijven. Dan heb je wat ik heb.
Zodoende speel ik bij het G-akkoord een D-toon, en bij het F-akkoord een C-toon. Dat helpt me bij zanglijnen en melodieën. Ik kan dan altijd van de grondtoon naar die toon gaan, en dat vermijdt dat ik in de grondtoon verzand.
Met twee stemmen is deze kennis ook handig. Als de ene stem in een C-akkoord de grondtoon (C) zingt, pakt de andere de G-toon. Probeer maar en het lukt. Niet omdat ik het zeg, maar omdat het gewoon berekenbare theorie is.
Ik moet bekennen dat dit bijna chinees voor me is (en ook de theorie over de tijdsduur van noten). Ik heb sinds een tijdje geleden pas echt de meeste akkoorden qua naam geleerd. Hoe het verder zit met het samenvoegen van noten binnen een akkoord volgens theorie weet ik niet. Ik zal proberen om met de gitaar het bovenstaande na te lopen.
Ik heb voor de kerstvakantie twee gitaarlessen over dit onderwerp gehad (Met iets over quartaire en tertiaire noten, kwinten en tertsen, ik zal het tussen mijn lespapieren opzoeken), vooral om het zelf schrijven van liedjes makkelijker te maken, maar ik begrijp het nog steeds niet. Bedoel je in feite dat ik bij het maken van een zanglijn telkens drie noten omhoog moet gaan vanuit de grondtoon van het akkoord (G akkoord > D toon, F akkoord > C-toon)?
Nee. Ik bedoel NIET dat je in zanglijn telkens met noten omhoog zou moeten gaan. Ik wijs alleen op noten die je kunt spelen en zingen over een akkoord.
Een C-akkoord bevat in van de C-majeurtoonladder een C als grondtoon (1e noot) en een G als 5de noot.
C=1
D=2
E=3
F=4
G=5
A=6
B=7
C=8
Wat ik bedoel is dat je de noot G vrijuit over een C-akkoord kunt soleren. Bij de E (3e noot) wordt dat na ruwweg een halve maat vals, want die noot wil als het ware ergens heen. Maar een G is bij een C-akkoord altijd goed, zolang de laagste noot maar een C-noot blijft, want dat is de grondtoon. (Tenzij je ergens heenwilt, dan kun je onder de grondtoon doorgaan.)
Zou je over een C-akkoord een G-toon zingen, dan merk je dat je als het ware boven de muziek uitstijgt. Anders dan wanneer je een C-toon zingt, want dan heb je slechts de grondtoon (of een octaaf) en dat wordt al gauw een monotone "drone", omdat je al een C-klank hebt door het akkoord zelf. Als je dan weet dat de G altijd over een C-akkoord gebruikt kan worden, kun je daar gebruik van maken als je vastzit.
Zo weet ik dat ik bij een A-akkoord op die manier een E-noot kan gebruiken, en bij een G-akkoord een D-noot. Het kan een hulpmiddel zijn te weten wat je doet.
Waar je de noten op je gitaar kunt vinden is een kwestie van theorie. Zo kun je op gitaar in standaardstemming de G-noot vinden als derde snaar op je gitaar. (E B G D A E) Met een akkoordenboekje zou je kunnen zien welke noten je indrukt bij een akkoord.
Maar goed, ik snap zelf dan weer niet waarom het bij een B-akkoord een F# moet zijn als 5e noot. Hoewel het logisch is omdat op een gitaar zowel de B als de F# beide een halve noot (een fret) lager zitten dan respectievelijk de C en de G.
Is er dan sprake van een B-majeurtoonladder of zoiets? Ik kan slechts gissen. Ik ga het navragen.
Het heeft inderdaad te maken met quartaire en tertiaire noten, kwinten en tertsen, etc. Daar weet ik op zich nog weinig vanaf. Ik heb gewoon de C-stand m.b.v. de hals van mijn gitaar doorgerekend, zonder na te denken waarom het zo werkt.
Mijn gitaarleraar heeft weinig met een schema waarin noten een tijdsduur aangegeven krijgen. Maar ik vind het zelf wel een handig hulpmiddel om tenminste een indruk te krijgen van hoe relatief klank en tijdsduur is.
Op dit moment leer ik met gitaarles een notenreeks in E-mineur. Zo kan ik, vraag niet waarom, op de eerste (onderste) snaar de noten E, F#, G, A, B, C, D en E over een Em-akkoord spelen. Ik snap er vooralsnog weinig van, maar het klinkt wel goed.
Wikipedia geeft overigens uitleg over wat een akkoord is. Hier een fragment:
- - - - - - - - - -
Een akkoord is de samenklank van drie of meer tonen, die zodanig samenklinken dat zij voor het muzikale oor samensmelten tot een gestalte. In de lichte muziek is het gebruikelijk om akkoorden voor te stellen middels akkoordsymbolen.
Als we de grondtoon (C) van de C-majeurtoonladder "1" noemen, zijn de cijfers bij de overige noten als volgt;
C-D-E-F-G-A-B-C
1-2-3-4-5-6-7-8
Een C-majeurakkoord bestaat bijvoorbeeld uit C, E en G, dat is dan 1, 3 en 5. In principe kunnen de noten van een akkoord voor elke andere grondtoon door transponatie gevonden worden.
Een drieklank is een akkoord dat bestaat uit 3 tonen en is opgebouwd uit een grondtoon , een terts en een kwint waaruit de vier meest voorkomende typen worden bestaan:
- majeur (of: groot): grondtoon + grote terts + reine kwint ( C E G ) (symbool C)
- mineur (of: klein): grondtoon + kleine terts + reine kwint ( C Eb G ) (symbool Cm)
[etc.]
- - - - - - - - - -
Akkoord (muziek)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Akkoord_%28muziek%29
Het weten te vinden van noten op je gitaarhals lijkt me wel belangrijk. Ik ben niet anders gewend.
Bij de eerste snaar (E) is de noot een E. In het eerste vakje is het een F, in het tweede vakje een F#, in het derde een G, het vierde een G#.
Alleen de E en de F, en de B en de C liggen vlak naast naast elkaar. Dat kun je aan de witte toetsen van een piano zien. (Daar zitten dan geen zwarte toetsen tussen.)
Stephan schreef:Je hebt wel gelijk dat het ‘Is dit echt of is dit een droom’ nogal monotoon klinkt. Maar ik heb er dus echt geen verstand van, ik doe het tot nu toe helemaal op gevoel.
Ik heb de indruk dat je uit 'Maak me wakker' meer kunt halen, maar dat je qua zanglijn-melodie vaak blijft hangen in dezelfde lijntjes. Dan wordt het saai en te voorspelbaar.
De vriend van het tijdsduurschema schreef me 11 januari over 'Maak me wakker': "Leuk om de noten E-G gecombineerd te gebruiken over alledrie de akkoorden heen."
En: "Verder klinkt het liedje geordend(zit een hoorbaar idee achter), dus dat vind ik positief en het klinkt ook behoorlijk goed. Zeker iets om mee door te gaan! Dat achterstevoren stuk vind ik leuk."
Ik ben dus verrast dat je blijkbaar iets op gehoor doet waar die vriend blijkbaar iets technisch interessants in hoort. Ik vroeg mijn gitaarleraar waarom en hoe jij dan zo'n G-noot gevonden hebt. Waarop de gitaarleraar me antwoordde dat je dat waarschijnlijk deed omdat je het goed vind klinken. Tja...
Wie weet hoe ver je zou komen als je niet alleen op gevoel maar ook nog met wat theorie zou gaan werken. Al hoop ik dat het ene het andere dan niet in de weg zal zitten, maar dat er een som ontstaat die meer is dan de delen.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:De in het schema weergegeven middelste tonen bepalen blijkbaar het majeur of mineur.
Inderdaad. Ik heb gelezen dat the Edge die noten tijdens de vroege jaren van U2 express niet speelde zodat de muziek een wijder karakter had, dat er altijd nog een vrolijke of een trieste kant op gegaan kon worden. Bij powerchords worden volgens mij de tertsen of kwinten (of wat dan ook) weggelaten, waar door ze meer percussief dan melodieus zijn.
Ik heb ook begrepen dat bij powerchord noten weggelaten worden. Maar ik weet er nog weinig van.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Muziek is wiskunde, zegt men. (Helaas ben ik slecht in wiskunde...)
Ik ben ook aardig slecht in wiskunde. Ik benader muziek ook het meest vanuit de gevoelskant.
Inmiddels vraag ik me af in hoeverre muziek als wiskunde gezien kan worden. M'n gitaarleraar zegt dat de theorie achter de werkelijkheid aanhobbelt. Dus zo zie je maar hoe relatief mijn gepreek is.
Stephan schreef:Hier is overigens nog een tekst in de collagestijl waar jij het een paar dagen geleden over had:
Camelopardalis
Het spel beweegt vanzelf
De koning en de koningin,
ze bepalen hoe ik leef
En de wereld draait echt rond
Ik vroeg me al die tijd al af
waar je eigenlijk bleef
En dat doe ik nog steeds
Dat doe ik nog steeds
Nog steeds
Laat me niet in de steek
Ik vertrouw op jou totdat ik breek
Je laat me in de steek
Waarom praat je tegen mij
met de nek van een giraffe?
Waar loop ik nu naartoe?
Ik blijf maar rondjes draaien
Maar ik maak ze nooit echt af
Totdat je het bevel gaf
Je gaf het bevel
Dat doe je nog steeds
Ik weet niet wat het is
Ik wil ergens komen
Maar ik loop maar in het rond
Elke dag is nieuw
En valt er iets te vieren
Op de plek waar ik net stond?
En is denken ongezond?
Is denken ongezond?
Ik denk nog steeds
Laat me niet in de steek
Ik vertrouw op jou totdat ik breek
La la la la la
La la la la la,
La la la la la
La la la la la
La la la la la,
La la la la la
Ik wil ergens achter staan
Ergens achter staan
Achter staan
-------------------
Het is nogal snel geschreven, en ik heb zoveel mogelijk op het metrum gelet, om hem goed te laten lopen.
De openingszin heb ik van een commentaar op het filmpje van Octopus van Syd Barrett: iemand schreef dat hij een keer probeerde te schaken nadat hij drugs had gebruikt, maar dat hij ermee stopte toen de schaakstukken vanzelf gingen bewegen. Opzich kan ik daar wel meer mee doen, maar dit is een kladversie. ‘Giraffa Camelopardalis’ is volgens wikipedia Latijn voor een giraffe.
Ik zie bij jou een relatief hoog gehalte aan interessante one-liners en woordkeuzes. Zoals "Maak me wakker om het vuurwerk te zien", "Is dit echt of ben ik een droom" en "'t Is te mooi om waar te zijn". Dat zijn zinnen die me universeel aanspreken.
Bij jou zie ik vaak regels die ik zou willen jatten. Hier zijn dat bijvoorbeeld: "Het spel beweegt vanzelf / De koning en de koningin, / ze bepalen hoe ik leef", "Ik blijf maar rondjes draaien / Maar ik maak ze nooit echt af".
Met collagestijl wil ik wel waarschuwen dat ik er qua jatwerk wat te makkelijk over schrijf. Ik weet niet in hoeverre regels uit bestaand werk gejat kunnen worden, en in hoeverre er dan credits gegeven moeten worden. Ik probeer slim te jatten, door eerst op te schrijven wat ik interessant vind (zoals in mijn jatwerk-voorbeeld) en daarna ga ik het mengen met andere ideeën. Maar ik ben er vorig jaar pas mee begonnen, dus ik heb weinig resultaten. 'Angstig liedje' was een poging. Die scherven van de kruik komen van Job. Tijdens het uitwerken bedacht ik me "Vluchtgedrag houdt me opgesloten", wat weer aansloot op de chronische angst. Op een gegeven moment lijkt het alsof regels vanzelf binnenvallen, zolang ik er niets van verwacht en mezelf openstel voor impressies en ideeën.
Overigens hoop ik dat je zelf geen levende schaakspellen wilt. Als je troep gaat gebruiken kun je doordraaien. Je geest gaat dan los van je lichaam staan. Ik heb zelf nooit van die hallucinerende zooi gebruikt. Ik was gewaarschuwd dat het een wereld was waar ik uit moest blijven, omdat het fout kan gaan. Wat volgens mij gebeurt is dat je zintuigelijke waarneming in de war raakt, waardoor je ziet hoe relatief je zintuigen zijn. Resultaat kan zijn dat je nooit meer weet wat werkelijkheid is, en dan ben je zogezegd "in een trip blijven hangen".
Onder de comments bij 'Chapter 24' staat: "Acid makes you more aware than you care to be."
http://www.youtube.com/watch?v=EkCYpDPDEjI
Daaruit begrijp ik dat je door drugs meer bewust kan worden dan je kunt schelen. Volgens mij is dat hoe ik me zelf vaak voel. Té bewust. Ik weet inmiddels meer dan me kan schelen. Ik weet hoe beperkt ik als mens ben en hoezeer ik nooit kan zijn wat ik eerst dacht te zijn. En dan valt alles tegen. Alsof je op een opgevoerde brommer hebt gereden, waarna een gewone brommer altijd te traag lijkt.
Ik vind het interessant dat je zo'n beeld van zo'n schaakspel oppikt, maar houd afstand van gif.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Kijk met liedjes schrijven uit voor zogenaamde "ego-documenten". Dat woord kwam ik laatst tegen. Ik neem aan dat ermee bedoelt wordt dat je dan als schrijver teveel met jezelf bezig bent.
Je moet inderdaad geen zelfingenomen teksten schrijven, maar je moet jezelf ook weer niet helemaal buiten beeld stellen. Wat dat betreft heeft Aristoteles een punt, die vindt dat bij elk onderdeel van het leven er een gouden middenweg is.
Met "ego-document" bedoel ik dat mensen als doel hebben hun leven of visies centraal te stellen boven alles uit. Een beetje zoals Rosa zijn werk volprakt en regels voor zichzelf bedenkt. Het wordt teveel om te volgen.
Een eenzijdige tekst kan interessant zijn. Ik heb met de tekst 'Akelig liedje' doelbewust een zelfingenomen tekst geschreven, met het refrein als zelfrelativerend commentaar daarop. ("Ze vinden me een zeur met een akelig humeur".) Door ontzettend te overdrijven probeer ik dan een knipoog te creëren. Om het luchtig te houden. Maar dat hoeft niet. Een tekst mag best zwart of wit zijn. Het gaat meer om de instelling die je met het schrijven hebt. Als ik ga tobben wordt de tekst vaak ook getob, is mijn ervaring. Ook door zelfcensuur kunnen vreselijke ego-documenten ontstaan.
Stephan schreef:daniel73 schreef:Zelf heb ik de neiging om filosofisch en therapeutisch in mezelf te gaan zitten graven, en dat levert me zelden iets op. Met een gekke tekst schrijf ik persoonlijk meer van me af dan met een psycholosich poëzie-album.
Daar lijd ik ook aan. Op zich vond ik dat een welkome bron van inspiratie, maar ik wordt er op den duur heel depressief van, omdat het inderdaad uiteindelijk weinig oplevert.
Ik vind het schrijven van gekke teksten wel steeds leuker, maar ik ben nog steeds te veel een controlefreak of perfectionist om mijn gedachten helemaal de vrije loop te laten gaan.
Wat ik nu doe is veel oefenen met flarden van zinnen, die ik op allerlei manieren herhaal. Zo oefen ik vaak 'Maak me wakker'. Wat ik daarbij doe is proberen om zo veel mogelijk variaties te bedenken, door woorden te rekken of daarentegen gedeeltes van regels en woorden sneller te zingen. En ik herhaal zinsnedes soms een paar keer voordat ik de rest van de regel zing. ("Maak me wakker, maak me wakker. Maak me wakker om het vuurwerk te zien.") Daarbij probeer ik over de akkoorden heen te schuiven, door te snel of te langzaam te zingen. En ik probeer zoals Bono van U2, bestaande liedjes over de akkoorden te zingen. Zoals hij bij Live Aid het lied 'Walk on the Wild Side' over 'Bad' heen zong, bijvoorbeeld. Op die manier leer je los te komen uit je keurslijf. Ga gewoon een uur lang hetzelfde spelen en probeer er verschillende liedjes overheen te variëren. Van 'Maak me wakker' heb je een backing-track, dus je hoeft geen gitaar te spelen en je kunt jezelf dan concentreren op het oefenen van zanglijnen.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Onlangs had ik ineens "Mandjes weven is de zin van het leven" als regel in gedachten. Omdat ik iets geks wilde bedenken. Deze spontane regel zegt me meer dan een diepgravend psychologisch pleidooi, en ik kan altijd nog besluiten of ik het meen of dat het een cynische stelling is, etc. Volgens mij ontstaan zo de liedjes. Door te luisteren naar jezelf, gebruikmakend van opwellingen. In plaats van jezelf te dirigeren om zogenaamd jezelf te vinden.
De zin loopt goed. Ik vind de boodschap wel aardig cynisch, dat het er in het leven hoofdzakelijk om draait om zoveel mogelijk mandjes te weven . Ik ben het meer eens met Lennons ‘All you need is love’.
Ik houd wel van cynisme in liedjes. Bij voorkeur op een vrolijk deuntje.
Dat mandjes weven heb ik van Napoleon XIV - 'They're coming to take me away, Ha-haaa!'. ("basket weavers who sit and smile") Ken je dat lied? Dat is best knap gemaakt met de pitch control. Dat was nieuw in 1966.
They're Coming to Take Me Away
http://www.youtube.com/watch?v=vBcO5Fy4N2A
Het gaat om de muziek. Het filmpje staat er los van.
Stephan schreef:Een hoorspel lijkt me best leuk. Ik heb zelf niet zovaak naar een hoorspel geluisterd, maar ik vind het idee leuk dat je beelden op kunt roepen met alleen maar geluiden. Terwijl bij de TV alles vast ligt en niets aan fantasie wordt overgelaten.
Het zou ook leuk zijn om in een liedje te verwerken, om de sfeer te versterken. Bijvoorbeeld zo’n typische Hollywood man-tot-vrouw conversatie uit de jaren twintig.
Hoe zet je een "typische Hollywood man-tot-vrouw conversatie uit de jaren twintig" neer?
Kun je ook iets bedenken dat wel haalbaar is om mee te beginnen?
Ik zou sprookjes van Grimm op hoorspel-achtige wijze willen voorlezen, maar dan alleen sprookjes die slecht aflopen. Zoals 'De jongen en het graf'. Daarbij wil ik dan het geluid van "kinderen" die steeds luider om hun moeder roepen, terwijl de verteller vrolijk doorvertelt. Met van die typische verhalenvertellers-vragen als: "Weten jullie wat een graf is?"
Het liefst zou ik iets willen maken dat op een simpele, onschuldige manier toch schokkend/bizar is. Zoals bijvoorbeeld zo'n psychopatische Napoleon XIV die blij is dat hij naar het gekkenhuis mag, nadat zijn hond van hem is weggelopen. Hoe verzint iemand dat?
Barks kon ook bizarre beelden bedenken, zoals een agressieve dikke vrouw met een grote vis in een mandje. Misschien moet je een beetje gek zijn om zoiets te bedenken.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Akkoordenschema, 4/4, 24 maten, pakweg 120 bpm:
Am | Dm | Am | Dm |
Am | Dm | Am | Dm |
C | C | Em | Em |
Dm | Dm | G | G
F | G | Dm | C |
Em | Em | Em | Em |
Ik zit nu op school, dus ik heb geen gitaar bij me. Maar ik zal het thuis doorspelen. Ik heb gisteren gitaarles gehad waarbij ik vroeg of mijn leraar nog wat over de opbouw van akkoorden en noten daaroverheen wou uitleggen. Ik snap het nu redelijk, hoewel ik nog niet weet waarom de ene noot vol mag duren, de andere half, en de andere weer een kwart of een achtste.
Heeft je gitaarleraar over notenlengtes verteld, of bedoel je alleen het schema? De tijdsduur hangt voornamelijk af van wat je wilt. Zolang je het maar oplost. Of juist niet oplost, als je een spanning wil.
De theorie zal wel te maken hebben met geluidsgolven die op een gegeven moment teveel langs elkaar heen gaan lopen, of zo.
Ik hoop dat ik niet teveel typefouten heb gemaakt. Ik ben de laatste tijd best moe van het internet. Ik moest en zou voor mezelf nog wat zware "filosofische" zaken bespreken, maar ook daar ben ik van mezelf nu wel klaar mee. Vooral mijn McDuck-tijd was een heftige periode, omdat ik door allerlei barrières heenging die ik eerder vermeed.
Vroeger kon ik slecht tegen fouten maken. Nu heb ik inmiddels zoveel fout aangepakt, dat ik mezelf wel moet accepteren.