Show je creativiteit! 2.0

Eigen muziek, tekeningen, teksten

Berichtdoor Stephan » zo feb 04, 2007 12:31 am

Ik bedoelde:
Ik vind het een voordeel dat deze nieuwe zang krachtiger en rauwer is,
of:
Ik vind het voordeel van deze nieuwe zang dat hij krachtiger en rauwer is,
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Daniel73 » zo feb 04, 2007 5:52 pm

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:['Angstig liedje #4'] Dit is mijn tot dusver laatste opname, van de tekst zoals ik 'm geplaatst heb. Nadelig verschil met het eerdere 'Kruikrover' vind ik dat de zanglijn vlakker gezongen is. Het is overduidelijk een test om te horen wat technisch werkt en wat niet.

Ik vind het [een] voordeel [dat] deze nieuwe zang krachtiger en rauwer is, meer als de zang van de vriend op een van de ‘Zeeruis’-mixen. Dat past goed bij de tekst, lijkt me. Het nadeel is inderdaad de vlakheid, de stem is minder zangerig. Misschien dat je een zangerigere zanglijn kunt proberen te mengen met een krachtigere stem?

Ik zoek een middenweg met de 'Kruikrover'-kladopname.
http://media.putfile.com/fosmix0064-060228-mix ('Kruikrover')
http://media.putfile.com/fosmix0075-060317-mix ('Angstig liedje #4')
Dus inderdaad, ik wil een zangerigere zanglijn gemengd met een krachtigere stem. Daartoe zal ik eerst moeten zwoegen op de zingbaarheid van de tekst. Ik hoor in een opname als 'Angstig liedje #4' vooral wat slecht werkt. De tekst loopt stroef. Onder meer op punten die Frank en jij hebben genoemd.

Wat vind je precies van de letterlijk en figuurlijk ruwe zang van die vriend?
Zeeruispand ruwe zang 010113
http://media.putfile.com/zeeruispand-ruwezang-010113
Ik vind de tekst moeilijker te zingen dan met 'Zeeruis jam #5'. Maar wel prettiger, omdat er meer melodie is. Bij 'Zeeruis jam #5' heb ik moeite om het tweede couplet door te komen. De tekst is inhoudelijk te arm om zodoende als een soort van rock-ballad gezongen te worden, vind ik.
http://media.putfile.com/fosmix0082-060317
Misschien heb ik van die vriend ergens een opname waarin ook hij die rustigere zanglijn zingt. Als ik zo'n opname vind en mag laten horen, zou dat een eerlijke vergelijking tussen de zanglijnen zijn.
Probleem was dat ik niet wist dat bij verandering van zanglijn, eigenlijk sprake is van een ander, nieuw lied. Dus het was moeilijk kiezen voor mij. Zodra ik voor het ene koos, was ik het andere kwijt. Het is niet in me opgekomen dat ik dan twee liedjes zou kunnen maken, met elk een eigen tekst.

Stephan schreef:['Angstig liedje #4'] Ik vind de indeling goed. Ben je van plan om de instrumentalisatie zo te houden, of wil je er nog bijvoorbeeld een leadgitaar bij doen?
Ik heb vanmiddag een vlugge schets over ‘Angstig liedje #4’ opgenomen. Ik ben benieuwd of je het idee bruikbaar vind of niet. De lead valt in vanaf het tweede couplet, bestaande uit twee distorted gitaren (rechts en links).
http://media.putfile.com/Angstig-liedje-mlead

Bedankt! Het is teveel eer. Nu hoor ik goed hoe slecht mijn uitvoering is. Vooral de felle, lange keyboard-tonen in het refrein.
Jouw gitaarwerk vind ik daarentegen goed klinken. Zou je een mix kunnen maken waarin je zelf slag-akkoorden meespeelt en mijn uitvoering afzet?

Overigens heb ik van veel opnames een instrumentale versie. Die gebruik ik zelf vaak om bij mee te spelen. Ze bestaan tot dusver overwegend uit het platweg spelen van akkoorden, grondtonen en kwinten. Puur om een achtergrond te hebben om bij mee te spelen. Hoe vlakker de backing track hoe lonender de zanglijn/lead kan zijn.
Bedoeling is dat in de toekomst, als ik de tekst rond heb en tevreden ben over akkoorden en zanglijn, er een opname komt waarin goed op de aankleding gelet wordt. Dus, kortom, ideeën zoals je lead zijn van harte welkom.

Akkoorden, met CAPO I:
couplet
C G | F C | C G | F C |
C G | F C | G F | C C |
refrein
C | G | C | F |
C G | C C |
intermezzo
C | G | C | F
G F | C C |

http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewtopic.php?p=4212#p4212
Weet je inmiddels wat een CAPO is, en wat deze doet? Ik zou momenteel zelf niet weten hoe ik de werkelijke akkoorden (C#, G#, F#) anders kan spelen. In barré-akkoorden ben ik nog zwak.

Bedankt voor je klankbord. Vooral dankzij deze discussie begin ik een beetje bij zinnen te komen. Afgelopen vrijdag ben ik bij de vriend (F.) geweest en het contact is enorm verbeterd sinds ik zelf een beetje muzikaal kan meepraten en -spelen. Vroeger zat ik te vaak met vage handgebaren in de lucht zwaaien.

Ik wil meer tijd besteden aan muziek en minder aan internet. Een manier is me via internet minder problemen op de hals halen. Minder conflicten aangaan en zo. Ik denk dat ik mijn frustratie moet stoppen in liedjes, of in pogingen tot liedjes. Misschien zou ik dan de 'Data Blues' kunnen hebben:
I woke up this morning
and my forum was gone.
I said I woke up this morning
and my forum was way gone.
There ain't no sense in crying
I've gotta find another one. (yeah)

Of zoiets. Het helpt wel relativeren, zo'n smartlap. :)
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Stephan » ma feb 05, 2007 1:02 am

Daniel73 schreef:Wat vind je precies van de letterlijk en figuurlijk ruwe zang van die vriend?
Zeeruispand ruwe zang 010113
http://media.putfile.com/zeeruispand-ruwezang-010113
Ik vind de tekst moeilijker te zingen dan met 'Zeeruis jam #5'.

Ik vind het een interessante benadering. Er wel zoals je eerder zei een paar klemtoonfouten in zitten (Zoals ‘Ik MAAK me hevig ongerust’, in plaats van ‘Ik maak me HEVIG ongerust’), maar het ik vind de harde zang bij het idee van nood van het nummer passen.
De zang is zeker krachtig, hoewel het krachtige er misschien meer uit zou springen in contrast met iets zwakkers. Je zou bijvoorbeeld krachtig kunnen beginnen en minder krachtig of zwak eindigen, om een soort verslagen effect te creëren.
Het lijkt me zeker moeilijk om te zingen. Ikzelf kan niet eens hard schreeuwend zingen zonder last te krijgen van mijn eigen oren. Ik zou het dus niet goed doen als zanger van een grungeband :).

Daniel73 schreef:Bedankt! Het is teveel eer. Nu hoor ik goed hoe slecht mijn uitvoering is. Vooral de felle, lange keyboard-tonen in het refrein.
Jouw gitaarwerk vind ik daarentegen goed klinken. Zou je een mix kunnen maken waarin je zelf slag-akkoorden meespeelt en mijn uitvoering afzet?

Ik vond het leuk om te doen. Zoals ik eerder zei verlies ik mezelf vaak in de details. Ik zoek eerst iets interessants op de gitaar en probeer er dan (vaak vergeefs) een geheel van te maken. Bij ‘Angstig liedje’ lag alles al vast, wat het makkelijker maakt om erop te borduren.
Hoewel ik er wel heel onervaren in ben, en niet weet wat de regels precies zijn om een goede lead gitaar neer te zetten.
Ik kan een mix maken met eigen slagakkoorden, of een mix van alleen de lead gitaren, zodat je het idee over kunt nemen.

Daniel73 schreef:Dus, kortom, ideeën zoals je lead zijn van harte welkom.

Daar ben ik blij om. Ik vind ‘Angstig liedje’ een interessante demo, met name de sfeer, en ik vroeg me af hoe het zou klinken met extra toevoegingen.

Daniel73 schreef:Weet je inmiddels wat een CAPO is, en wat deze doet? Ik zou momenteel zelf niet weten hoe ik de werkelijke akkoorden (C#, G#, F#) anders kan spelen. In barré-akkoorden ben ik nog zwak.

Ik weet in principe wat een Capo doet, maar ik heb hem nog niet vaak gebruikt. Ik geef de voorkeur aan barré-akkoorden, omdat ik me dan minder begrensd voel. Bij een Capo kun je de noten achter de Capo niet spelen, waardoor je bijvoorbeeld sowieso de lage E-snaar al niet kunt spelen.
Qua barré-akkoorden gaat het al een tijdje best aardig, hoewel ik een majeur akkoord met als grondtoon iets op de tweede snaar nog steeds lastig vind (omdat mijn middelvinger, ringvinger en pink elkaar verdringen). Wat ik doorgaans doe ik dan de grondtoon met mijn wijsvinger en de andere drie noten als een barré met mijn ringvinger.

Daniel73 schreef:Misschien zou ik dan de 'Data Blues' kunnen hebben:
I woke up this morning
and my forum was gone.
I said I woke up this morning
and my forum was way gone.
There ain't no sense in crying
I've gotta find another one. (yeah)

Wauw :). En het klinkt nog duur ook, in het Engels.
Maar het zou zeker stof kunnen zijn voor een liedje (al ben ik geen fan van smartlappen). In principe kun je alles gebruiken in muziek, het gaat om de manier waarop, heb ik gehoord.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Daniel73 » vr feb 09, 2007 3:42 am

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Wat vind je precies van de letterlijk en figuurlijk ruwe zang van die vriend?
Zeeruispand ruwe zang 010113
http://media.putfile.com/zeeruispand-ruwezang-010113
Ik vind de tekst moeilijker te zingen dan met 'Zeeruis jam #5'.

Ik vind het een interessante benadering. Er wel zoals je eerder zei een paar klemtoonfouten in zitten (Zoals ‘Ik MAAK me hevig ongerust’, in plaats van ‘Ik maak me HEVIG ongerust’), maar het ik vind de harde zang bij het idee van nood van het nummer passen.
De zang is zeker krachtig, hoewel het krachtige er misschien meer uit zou springen in contrast met iets zwakkers. Je zou bijvoorbeeld krachtig kunnen beginnen en minder krachtig of zwak eindigen, om een soort verslagen effect te creëren.

Mee eens. Ik ga dit alles zeker oefenen.

Stephan schreef:Het lijkt me zeker moeilijk om te zingen. Ikzelf kan niet eens hard schreeuwend zingen zonder last te krijgen van mijn eigen oren. Ik zou het dus niet goed doen als zanger van een grungeband :).

Hard zingen zou ik wel kunnen. Totdat de politie komt. :)
Ik heb wat betreft gitaarspelen moeite met de akkoorden Es Bes Des As. Dus het oefenen van het 'Zeeruis'-akkoordenschema is een uitdaging voor me. Als ik DIE akkoorden in de vingers heb, dan pas begin ik met gitaarspelen.
Ik wilde zelf graag akoestische gitaren bij 'Zeeruis' hebben. En ik had daarvoor een gitarist op het oog. (Een andere dan de electrische gitarist.) Maar helaas is dat plan niet doorgegaan. Omdat ik het lef niet had om op dit punt mijn zin door te drukken. Er waren nog sporen over, dus ik had het hoe dan ook kunnen proberen. Ik heb wel ruwe opnames van akoestische gitaar over de ruwe, eerste studio-mix. Zie hieronder. Ik ben benieuwd wat jij van de aanpak vindt.

Zeeruis instrumentaal, experiment akoestische gitaar en ruwe studio-mix
http://media.putfile.com/omeda-zr79m02-mix1
Studio-mix 1 (ruwe mix), met overdubs thuisopname (computer) akoestische gitaar van gitarist PV. Twee stuks. Probeersels, onafhankelijk van elkaar ingespeeld over ruwe studio-mix. Door mij samengevoegd in mix. (Een links, een rechts.) Ergens tussen 13 januari en 9 maart 2001.
Bezwaar van gitarist was dat de mix volgens hem al grotendeels volgespeeld was door de electrische gitarist. En het was moeilijk om het geluid te volgen als buitenstaander. In het Am G intermezzo gaat een gitaar de mist in. Het ging even vlug om het idee, maar er is niets meer van gekomen.
Hopelijk levert de combinatie van de gitaren geen valse problemen op. Ze zijn los van elkaar gemaakt over eenzelfde guide-track (de studio-mix). Zonder dat de gitarist wist dat ze in een mix met elkaar gemengd zouden worden. Dit was nog maar het slechtste wat hij kon doen, met een akkoordenschema en muziek die hij amper kende, over een drukke studio-mix als "guide-track".
Volgens mij was er geen stem-apparaat voorhanden, en is de gitaar even vlug op het gehoor gestemd.

Zeeruis instrumentaal, experiment akoestische gitaar
http://media.putfile.com/omeda-zr79m01-mix1
Idem voorgaande, maar dan alleen de akoestische gitaren-mix. Dus zonder het geluid van de geleidende studio-mix.

Overzicht van instrumentale 'Zeeruis' studio-mixen, uit 2001:
Drie stuks in totaal. Met alleen electrisch gitaarwerk erbij, van een andere gitarist dan die akoestische.

Zeeruis instrumentaal, studio-mix 1 (010113)
http://media.putfile.com/zeeruispand-ddzr01-010113
13 januari 2001. Ruwe mix.

Zeeruis instrumentaal, studio-mix 2 (010309)
http://media.putfile.com/zeeruispand-instr-010309
9 maart 2001. Meer electrisch gitaarwerk opgenomen. Nieuwe mix omdat mengpaneel-instellingen ruwe mix verloren waren gegaan in studio. Zodoende moest alles opnieuw gemixt worden, en werd het wat mij betreft een slappe, mislukte benadering van de stevigheid van de ruwe mix.

Zeeruis instrumentaal, studio-mix 3 (010425)
http://media.putfile.com/010425-zeeruis-instr
25 april 2001. Kale mix. Alleen drums, bas, strings en electrische gitaar. Gemaakt op mijn verzoek. Wegens ontevredenheid over het resultaat van mix 2, en omdat ik een alternatieve, open klinkende mix voorhanden wilde hebben om mee te oefenen.

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:[http://media.putfile.com/Angstig-liedje-mlead] Bedankt! Het is teveel eer. Nu hoor ik goed hoe slecht mijn uitvoering is. Vooral de felle, lange keyboard-tonen in het refrein.
Jouw gitaarwerk vind ik daarentegen goed klinken. Zou je een mix kunnen maken waarin je zelf slag-akkoorden meespeelt en mijn uitvoering afzet?

Ik vond het leuk om te doen. Zoals ik eerder zei verlies ik mezelf vaak in de details. Ik zoek eerst iets interessants op de gitaar en probeer er dan (vaak vergeefs) een geheel van te maken. Bij ‘Angstig liedje’ lag alles al vast, wat het makkelijker maakt om erop te borduren.
Hoewel ik er wel heel onervaren in ben, en niet weet wat de regels precies zijn om een goede lead gitaar neer te zetten.
Ik kan een mix maken met eigen slagakkoorden, of een mix van alleen de lead gitaren, zodat je het idee over kunt nemen.

Een mix van slagakkoorden en lead gitaren zou ik het mooist vinden. (Zie mijn vorige bericht voor de akkoorden.) Je gitaarwerk vind ik goed en mooi. Daar zou ik graag bij mee willen spelen en oefenen.

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Dus, kortom, ideeën zoals je lead zijn van harte welkom.

Daar ben ik blij om. Ik vind ‘Angstig liedje’ een interessante demo, met name de sfeer, en ik vroeg me af hoe het zou klinken met extra toevoegingen.

Ik vind je mix interessant en leerzaam voor ideeën. Ik hoor mede dankzij je toevoegingen overduidelijk dat ik er meer van had kunnen maken. Ik wil een revanche. Dus dat wordt veel oefenen voor me. Wel leuk. Nu weet ik waar ik het voor doe.

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Weet je inmiddels wat een CAPO is, en wat deze doet? Ik zou momenteel zelf niet weten hoe ik de werkelijke akkoorden (C#, G#, F#) anders kan spelen. In barré-akkoorden ben ik nog zwak.

Ik weet in principe wat een Capo doet, maar ik heb hem nog niet vaak gebruikt. Ik geef de voorkeur aan barré-akkoorden, omdat ik me dan minder begrensd voel. Bij een Capo kun je de noten achter de Capo niet spelen, waardoor je bijvoorbeeld sowieso de lage E-snaar al niet kunt spelen.
Qua barré-akkoorden gaat het al een tijdje best aardig, hoewel ik een majeur akkoord met als grondtoon iets op de tweede snaar nog steeds lastig vind (omdat mijn middelvinger, ringvinger en pink elkaar verdringen). Wat ik doorgaans doe ik dan de grondtoon met mijn wijsvinger en de andere drie noten als een barré met mijn ringvinger.

Ik heb moeite om in barré met m'n wijsvinger alle snaren goed in te drukken, verticaal gezien. En ik moet het vol zien te houden, qua kracht. De herhaalde reeks Es Bes Des As bij het einde van Zeeruis is voor mij moeilijk vol te houden.

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Misschien zou ik dan de 'Data Blues' kunnen hebben:
I woke up this morning
and my forum was gone.
I said I woke up this morning
and my forum was way gone.
There ain't no sense in crying
I've gotta find another one. (yeah)

Wauw :). En het klinkt nog duur ook, in het Engels.
Maar het zou zeker stof kunnen zijn voor een liedje (al ben ik geen fan van smartlappen). In principe kun je alles gebruiken in muziek, het gaat om de manier waarop, heb ik gehoord.

Zoiets kun jij ook. Hieronder een van m'n eerste Fostex-opnames, uit 2004. Een spontane 12-maats blues over ene mij totaal onbekende, fictieve Alexandra.

Alexandra 2, part 1 (fade out)
http://media.putfile.com/fosmix0005-040524-mix-part1
Ik heb de mix ingekort tot een "part 1". De rest bevat namelijk een totaal ander idee, namelijk een wilde preek over religie. Dat heb ik hier weggelaten.

Ik oefende hoe ik over dezelfde akkoorden-schema's verschillende ideeën kon plaatsen. (Zo heb ik de backing-track ook gebruikt voor klad-opnames van 'Akelig liedje'.)
De nerveuze, drukke backing track was een soort van parodie op oubollige folkrock/protestmuziek. In het "Alexandra" oefen-idee kan ik veel woede stoppen zonder dat het iemand zal schaden. Alexandra kan iedereen en niemand zijn. Volgens mij is het basis-idee gewoon van de evergreen "Huilen is voor jou te laat", en heb ik daar spontaan een draai aan gegeven. Ik had tekst nodig. De "kwaad/gebaat"-tegenstelling ontstond daarna als vanzelf. Ik kan in deze nonsens meer van mezelf kwijt dan in een moeilijke, depressief-makende zelf-onderzoek tekst.

- - - - - - - -

Alexandra

Ga uit m'n ogen Alexandra
Ga uit m'n ogen Alexandra
Het is voor jou te laat
Ga uit m'n ogen Alexandra
Nu uit m'n ogen Alexandra,
anders word ik heel erg kwaad.
Ik zeg precies waar het op staat,
want daar ben je bij gebaat.
Uit m'n ogen Alexandra.
Uit m'n ogen.

Wegwezen!
Opgehoepeld.


(Variaties 5e regel: Ja, uit m'n ogen Alexandra. / Nee, uit m'n ogen Alexandra.)

Daniel, 2004/2007

- - - - - - - -
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Stephan » za feb 10, 2007 5:05 pm

http://media.putfile.com/metbegeleiding-15
Dit is een mix met begeleiding met akkoorden, voor het overzicht. De akkoorden op de achtergrond zijn hier en daar wat slordig, maar het gaat om het idee. Ik heb geprobeerd om een goed en interessant aanslagschema neer te zetten, maar ik heb er weinig verstand van.

Daniel73 schreef:Alexandra 2, part 1 (fade out)
http://media.putfile.com/fosmix0005-040524-mix-part1
Ik heb de mix ingekort tot een "part 1". De rest bevat namelijk een totaal ander idee, namelijk een wilde preek over religie. Dat heb ik hier weggelaten.

Ik vind met name het “Ik zeg precies waar het op staat, want daar ben je bij gebaat.” gedeelte mooi. Dat springt er met name uit omdat de openingsregels monotoner klinken. Er zitten wel goede variaties in, zoals de “Alexandra” van (00:57), maar misschien zou je de basismelodie van de eerste regel iets melodieuzer kunnen maken, door bijvoorbeeld bij “ogen” en “Alexandra” de hoogte in te gaan.
Bij de laatste regel van elk couplet, “uit m’n ogen”, hoort volgens mij de klemtoon op de eerste lettergreep.
De ‘Op – ge – hoe - peld’ klinkt geïnspireerd door Mathilde Santing. Het klinkt inderdaad dreigender als ‘OPGEHOEPELD!!’.

Daniel73 schreef:De "kwaad/gebaat"-tegenstelling ontstond daarna als vanzelf. Ik kan in deze nonsens meer van mezelf kwijt dan in een moeilijke, depressief-makende zelf-onderzoek tekst.

Dat geeft een luchtigheid en vrijheid aan de opname. Ikzelf probeer dat ook steeds meer. Ik ben niet zo ver dat ik alle droge feiten los kan laten om zomaar een tekst te schrijven, maar ik combineer op het moment veel echte gebeurde dingen met fantasie en interessante dingen. Zo blijft het ook voor mezelf iets interessants.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Stephan » di feb 13, 2007 12:52 pm

Daniel73 schreef:[ 2006-11-19] Je verstaanbaarheid heeft met articulatie te maken en met de manier hoe je de microfoon gebruikt. Zelfs fluisteren moet te verstaan kunnen zijn. Het gemompel klinkt vaag als gemompel, terwijl je gemompel duidelijk kunt opnemen door dichterbij de microfoon te zingen en het opname-niveau goed in te stellen.

Bij mij is de articulatie het grootste probleem. Toen ik voor het eerst dingen opnam kon ik niet geloven dat ik naar mijn eigen stem luisterde. Het klonk totaal anders dan bedoeld. Ik heb ook vaak bij een normaal gesprek dat ik dingen moet herhalen, omdat iemand me niet goed heeft verstaan. (Daar heb ik op een forum dus geen last van).

Daniel73 schreef:Een idool als Nijgh is voor mij een weerspiegeling van allerlei levensvragen en beschouwingen, zoals Barks dat ook is. In mijn (achteraf) ziekte is dat in mijn gedachten ontzettend uitvergroot geraakt. Als zulke grote geesten uiteindelijk niet alleen mensen zijn maar ook nog eens ordinaire doden zoals ieder ander ooit dood gaat, is dat in mijn ervaring een smak terug op de aarde. Alsof ik door Nijgh en Barks mee dacht te kunnen zweven in een filofische fabelwereld, die uiteindelijk blijkt te bestaan uit vergelend vergankelijk materiaal. Nijgh verstaat de kunst om een tekst te schrijven die me een gevoel van eeuwigheid geeft, terwijl de inhoud daar snoeihard tegenin gaat.

Op het moment heb ik daar ook veel vragen over. Als dingen toch ooit vergaan, waarom zou je er dan moeite in steken? Wat heb je eraan? Een geruststellende gedachte vind ik het idee van leven na de dood. Maar soms heb ik het idee dat het allemaal te mooi is om waar te zijn. Dat het straks allemaal weer mooi en goed wordt, en ‘zoals het hoort’ (Waar ik met mijn hoofd in ieder geval niet bij kan, omdat ik niet weet hoe het hoort). Ik ben ook soms bang dat het tegen zou vallen om voor eeuwig gelukkig te zijn.

Daniel73 schreef:Ook bij mij is de gedachte sterker dat er iets mis kan gaan. Waar ik bang voor ben zijn verhalen over mensen die claimen dat ze iemand in een trance hebben vermoord, zonder de werkelijkheid in te zien. Er is nu een moeder in het nieuws die haar dochter vermoord heeft. Dat soort angstbeelden heb ik. Zo kan een huisdier ook door een tik ineens vals worden.

Het enige wat ik daarop kan bedenken is dat een mens het meest lijdt door het lijden dat hij vreest, wat misschien clichéachtig klinkt.
Wat ik probeer is mijn aandacht meer op anderen richten dan op mezelf. Op die manier wordt ik minder met mijn eigen problemen en vragen geconfronteerd. Het werkt in ieder geval aardig tegen mijn angst om een slechte indruk op andere mensen te maken.

daniel73 schreef:Mijn probleem is volgens mij dat ik mezelf daarin tegenhoud, door mijn plannen uit te stellen. Eerst nog dit, en ook nog dat. Ik wil teveel en dat geeft me een verscheurd gevoel. Alsof ik een dagje in een pretpark ben en alle attracties wil bezoeken, zonder hinder van tijd. Dat is onmogelijk en frustrerend. Zodoende zijn er nooit attracties waar je van kan genieten. Het leven is dan te mooi om te bevatten.

Dat heb ik ook wel. Ik wil bijvoorbeeld én gitaar spelen, én tekenen, en dit en dat. Nog een probleem is dat sommige dingen die ik belangrijk vind achteraf gezien totaal onbelangrijk voor me zijn. Zo ben ik nu helemaal bezig met muziek, en luister ik veel liever naar een CD dan dat ik een stripboek lees, wat vroeger andersom was. Ik ben ook bang dat ik over een tijdje op muziek uitgekeken raak. Een remedie is denk ik om muziek als een bijzaak te zien, iets om je mee te uiten. Als ik muziek te belangrijk vind denk ik dat ik ooit tegen de lamp loop.

Daniel73 schreef:Woont je broer op zichzelf? Ik weet niet in hoeverre mijn ziekte zich met de zijne vergelijkt, want elk geval kan verschillend zijn. Zit hij in een denkproces dat hem afsluit van de werkelijkheid? Denkprocessen zoals ik die weergeef?

Op het moment woont hij volgens mij in een opvangcentrum. Ik heb hem al een tijd niet meer gesproken, dus hij zou ook van woning kunnen zijn veranderd. Het laatste dat ik van hem hoorde is dat hij langs het spoor naar Amsterdam liep met de bedoeling zich aan te sluiten bij de Hells Angels.
Hij woont in ieder geval niet meer thuis. Hij is uiteindelijk het huis uit gegaan vanwege de negatieve invloed op het gezin. Ik weet verder niet of hij het er zelf mee eens was.
Voor zover ik weet sluit hij zich inderdaad af van de werkelijkheid, of stelt hij zich in ieder geval open voor de onwerkelijkheid. Ik heb er volgens mij al eerder iets over verteld. Hij hoort stemmen die hij aan anderen toeschrijft. Hij praat veel over complottheorieën. Het eerste dat ik me daarvan herinner is dat hij thuis vertelde hoe hij wist dat een caissière in een Cd-winkel hem opzettelijk uitdaagde, door dingen te doen die hem irriteerde. Daarna heeft hij het meen ik me te herinneren gehad over een opzettelijke autobotsing, hij heeft het er meerdere keren over gehad dat hij de gedachten had gelezen van andere mensen en daardoor min of meer wist dat ze zijn vijanden waren.

daniel73 schreef:Ik denk dat ik alles weet, maar dat komt omdat ik niet weet wat ik niet weet. Zo heb ik geen idee hoe ik mijn hart doe kloppen, jij wel? (Voor zover ik een hart heb, want dat is mij ook maar verteld.) Als je gaat nadenken kun je op plaatsen komen waar je in praktijk vaak niets te zoeken hebt.

Ik heb een dergelijke angst soms ook. Dat ik bang ben om iets belangrijks over het hoofd te zien. Met name in verband met de zin van het leven. Wat ik daar zelf op kan bedenken is dat het malen daarover al helemaal zinloos is. Als er een zin van bestaan is dan is dat mooi meegenomen. Zo niet, waarom zou ik er dan over klagen?
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Daniel73 » wo feb 14, 2007 6:16 am

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:[ 2006-11-19] Je verstaanbaarheid heeft met articulatie te maken en met de manier hoe je de microfoon gebruikt. Zelfs fluisteren moet te verstaan kunnen zijn. Het gemompel klinkt vaag als gemompel, terwijl je gemompel duidelijk kunt opnemen door dichterbij de microfoon te zingen en het opname-niveau goed in te stellen.

Bij mij is de articulatie het grootste probleem. Toen ik voor het eerst dingen opnam kon ik niet geloven dat ik naar mijn eigen stem luisterde. Het klonk totaal anders dan bedoeld. Ik heb ook vaak bij een normaal gesprek dat ik dingen moet herhalen, omdat iemand me niet goed heeft verstaan. (Daar heb ik op een forum dus geen last van).

Misschien zou je logopedie kunnen proberen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Logopedie

Met een microfoon moet je leren omgaan. Zelf ben ik in real life vaak slecht te verstaan vanwege een chaotische articulatie en omdat ik teveel tegelijk wil zeggen. Met een microfoon heb ik tenminste een spreekbuis waarop ik me direct kan richten, van dichtbij, als centraal punt, en waarbij ik een overdreven, theatrale articulatie kan neerzetten die in dagelijkse communicatie erg vermoeiend zou zijn, maar die in de opname wel "normaal" klinken. Zodra ik echt normaal begin te praten wordt het vaak onverstaanbaar.

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Een idool als Nijgh is voor mij een weerspiegeling van allerlei levensvragen en beschouwingen, zoals Barks dat ook is. In mijn (achteraf) ziekte is dat in mijn gedachten ontzettend uitvergroot geraakt. Als zulke grote geesten uiteindelijk niet alleen mensen zijn maar ook nog eens ordinaire doden zoals ieder ander ooit dood gaat, is dat in mijn ervaring een smak terug op de aarde. Alsof ik door Nijgh en Barks mee dacht te kunnen zweven in een filofische fabelwereld, die uiteindelijk blijkt te bestaan uit vergelend vergankelijk materiaal. Nijgh verstaat de kunst om een tekst te schrijven die me een gevoel van eeuwigheid geeft, terwijl de inhoud daar snoeihard tegenin gaat.

Op het moment heb ik daar ook veel vragen over. Als dingen toch ooit vergaan, waarom zou je er dan moeite in steken? Wat heb je eraan? Een geruststellende gedachte vind ik het idee van leven na de dood. Maar soms heb ik het idee dat het allemaal te mooi is om waar te zijn. Dat het straks allemaal weer mooi en goed wordt, en ‘zoals het hoort’ (Waar ik met mijn hoofd in ieder geval niet bij kan, omdat ik niet weet hoe het hoort). Ik ben ook soms bang dat het tegen zou vallen om voor eeuwig gelukkig te zijn.

Eeuwig gelukkig is in ieder geval beter dan eeuwige ellende. :) Misschien is dit leven maar een nachtmerrie, waarbuiten een ideale eeuwige wereld is. Maar hoe kom ik dan aan zo'n nachtmerrie? Ik heb een topic opgericht over "levensbeschouwing".
http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewtopic.php?t=212

Voordeel van liedjes is dat daarin vrijuit van alles gevraagd kan worden. Bijvoorbeeld "What exactly is a dream? What exactly is a joke?" Op die manier kan uiting gegeven worden aan levensvragen. Maar de vraag blijft of het nut heeft... Als er al zoveel mensen tevergeefs nagedacht hebben over de zin van het leven, waarom zou het mij dan wel lukken?
Ik denk dat een mensenleven pas zin heeft als alle mensen in harmonie met elkaar en hun planeet leven. Zolang ik plezier heb terwijl een ander lijdt, heb ik ook maar een ellendig leven. En aangezien er overweldigend veel lijden is, is het moeilijk voor mij om het leven serieus te nemen. Het lijkt me interessant om daar iets mee te doen.

Lennaert Nijgh schreef in 1989 in een column over hoe hij nadacht over dichten:
Dichten helpt niet. Hoogstens bij kieren of een lek of een dijkdoorbraak, maar het dichten van verzen is volkomen nutteloos. Niemand heeft ooit behoefte aan een dichter. Dichters worden dan ook nooit betaald. Een en ander bedacht ik in de donkere dagen voor Kerstmis, in een daarmee samenhangende bui van zwaarmoedigheid, aan het einde van een dag waarop alles wat ik deed aan elkaar klonterde en nergens iets van terecht kwam. 's Avonds laat besloot ik nog even naar mijn goede schip te gaan kijken. Aan dek zag ik ineens iets bewegen: een kleine bruine poes, die wel eens meer aan boord kwam. 'Hallo,' zei ik vriendelijk. Het beestje schrok panisch, liep zenuwachtig de wal op en recht voor mijn ogen onder een auto. De Spaarndamseweg wordt 's avonds als een vierbaans autostrada beschouwd, dus het is ondenkbaar dat er geremd wordt voor een kat.

Nadenkend over hoe de kat in feite door zijn aanwezigheid nu dood is, denkt hij aan een gedicht van P.C. Hooft over diens gestorven kat. De column besluit met:
Het was op dit uur stiller aan het worden en inmiddels was het droog. Er kwamen sterren. En, sneller reizend door de tijd en door de ruimte dan de monomaan heen en weer racende auto's op de Spaarndamseweg: de regels die driehonderdvijftig jaar geleden op het Muiderslot geschreven werden en nu door mijn gedachten speelden, sotto voce:
Leegh blijv' haer plaetsken bij den haert.
Haer clene lijf ontvangh' dees aerd
en God ontvangh de clene siel.

Het helpt niet, dichten. Maar het opent wel eens iets.

complete tekst: http://www.tobia.nl/xb_lntt00_bk1989a_107.html

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Ook bij mij is de gedachte sterker dat er iets mis kan gaan. Waar ik bang voor ben zijn verhalen over mensen die claimen dat ze iemand in een trance hebben vermoord, zonder de werkelijkheid in te zien. Er is nu een moeder in het nieuws die haar dochter vermoord heeft. Dat soort angstbeelden heb ik. Zo kan een huisdier ook door een tik ineens vals worden.

Het enige wat ik daarop kan bedenken is dat een mens het meest lijdt door het lijden dat hij vreest, wat misschien clichéachtig klinkt.
Wat ik probeer is mijn aandacht meer op anderen richten dan op mezelf. Op die manier wordt ik minder met mijn eigen problemen en vragen geconfronteerd. Het werkt in ieder geval aardig tegen mijn angst om een slechte indruk op andere mensen te maken.

Misschien bestaat het leven uit balanceren op een schip op een woeste zee. Hoe meer aandacht je op anderen vestigt, hoe minder aandacht je voor jezelf hebt. Dat kan zich wreken als je die mensen kwijtraakt. Mijn visie is de laatste tijd steeds meer dat ik het eigenlijk nooit goed kan doen in het leven. Op die manier wordt het een uitdaging om mezelf zo min mogelijk in de problemen te helpen, in plaats van mezelf persé waar te willen maken bij anderen. Vooral als ik via de medische hoek te horen krijg dat ik ziek ben. Dat is zowat nog een zegen, omdat ik als gezond persoon niet zou kunnen leven met het egoïsme van mijzelf en anderen, en dan zou ik er toch alsnog ziek van worden... Misschien heb ik zeeziekte en kan ik slecht tegen het schommelen van mijn boot des levens.
Ik probeer dus te overleven door bij anderen voor zo min mogelijk problemen te zorgen. Al was het maar door zelf zo min mogelijk te schommelen.
Een angst voor een slechte indruk heb ik steeds minder omdat ik inmiddels uitgebreid ervaren heb hoe het is om een slechte indruk bij mensen te hebben. Resultaat is dat ik hoe dan ook nog steeds leef, en zodoende ben ik als het ware die nachtmerrie voorbij. Het is nu voor mijzelf de vraag in hoeverre ik zélf van mezelf vind wat slecht is en wat niet.
Waar kan ik mee leven? Momenteel is het weinig, dus kan ik me beter rustig houden. Het is voor mij niet zozeer meer de vraag in hoeverre ik angst heb voor andere mensen, maar vooral in hoeverre ik angst heb voor mijzelf.

Stephan schreef:
daniel73 schreef:Mijn probleem is volgens mij dat ik mezelf daarin tegenhoud, door mijn plannen uit te stellen. Eerst nog dit, en ook nog dat. Ik wil teveel en dat geeft me een verscheurd gevoel. Alsof ik een dagje in een pretpark ben en alle attracties wil bezoeken, zonder hinder van tijd. Dat is onmogelijk en frustrerend. Zodoende zijn er nooit attracties waar je van kan genieten. Het leven is dan te mooi om te bevatten.

Dat heb ik ook wel. Ik wil bijvoorbeeld én gitaar spelen, én tekenen, en dit en dat. Nog een probleem is dat sommige dingen die ik belangrijk vind achteraf gezien totaal onbelangrijk voor me zijn. Zo ben ik nu helemaal bezig met muziek, en luister ik veel liever naar een CD dan dat ik een stripboek lees, wat vroeger andersom was. Ik ben ook bang dat ik over een tijdje op muziek uitgekeken raak. Een remedie is denk ik om muziek als een bijzaak te zien, iets om je mee te uiten. Als ik muziek te belangrijk vind denk ik dat ik ooit tegen de lamp loop.

Je kunt tekenen en muziek combineren. Door illustraties bij je liedjes te maken. Zoals met CD-boekjes en LP-hoezen.
Er zijn velen die nooit uitgekeken raken op muziek. Zelf zou ik er nu niet aan moeten denken om een strip te gaan lezen. Ik lees nu vooral boeken over hoe men teksten interpreteert. Dat wissel ik af met muziekinstrumenten beoefenen. Zo zoek ik een balans tussen passieve hobbies en actieve hobbies. Na het beoefenen van muziek is het aantrekkelijker om een boek te lezen, en na het lezen van een boek is het aantrekkelijk om iets actiefs te doen zoals muziek beoefenen. Zo probeer ik een positieve spiraal te creëren. Probleem is dat ik dan met mezelf af moet spreken dat het binnen een bepaald tijdsbestek gebeurt, hoe "eeuwig" mijn beleving daarentegen ook kan zijn. Een uur lezen. Een uur muziek beoefenen. Een uur lezen. Zoals met een schoolrooster. Ik heb geleerd dat ik moet stoppen zodra het verveelt, of zodra ik moe word. Desondanks zit ik nog al te vaak zolang tot vermoeiens toe in een hobby, dat ik mezelf meer fouten dan verbeteringen leer.
Maar als ik mezelf niet zoveel op de hals had gehaald op internet, met sites, en met films- en audio-opnames van vroeger, dan zou ik mezelf qua hobby vooral storten op gitaar. Met een gitaar voel ik me het best. Zo goed dat ik ervan schrik en excuses bedenk om mezelf in te dammen. Zou het eigenlijk wel mógen, zo eindeloos blij met een puur eigen hobby zijn? Is een vorm van het beruchte Calvinisme?

- - - - - - - -
In het spraakgebruik wordt met calvinisme een verzameling eigenschappen bedoeld die typisch Nederlands lijken te zijn. Ingetogen gedrag, ingetogen in het uiten van emoties, niet te koop lopen met je successen, niet te koop lopen met je kapitaal, zuinigheid en arbeidsethos. Kort samengevat: "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg".
- - - - - - - -
http://nl.wikipedia.org/wiki/Calvinisme

Ik denk dat ik aan gitaar spelen het meeste heb, omdat ik dan eventueel samen muziek kan maken. Er zijn weinig mensen die tegelijkertijd samen tekenen. :)

Stephan schreef:
Daniel73 schreef:Woont je broer op zichzelf? Ik weet niet in hoeverre mijn ziekte zich met de zijne vergelijkt, want elk geval kan verschillend zijn. Zit hij in een denkproces dat hem afsluit van de werkelijkheid? Denkprocessen zoals ik die weergeef?

Op het moment woont hij volgens mij in een opvangcentrum. Ik heb hem al een tijd niet meer gesproken, dus hij zou ook van woning kunnen zijn veranderd. Het laatste dat ik van hem hoorde is dat hij langs het spoor naar Amsterdam liep met de bedoeling zich aan te sluiten bij de Hells Angels.
Hij woont in ieder geval niet meer thuis. Hij is uiteindelijk het huis uit gegaan vanwege de negatieve invloed op het gezin. Ik weet verder niet of hij het er zelf mee eens was.

Is hij verstoten, om het maar platweg te zeggen? Of is er nog contact met hem of met eventuele behandelaars?
Probleem is wel dat zowel gebrek aan contact als het hebben van contact, beide kan verstoren. Maar als hij langs een spoor loopt, dan is hij (ook wettelijk gezien) op een foute plaats. Ik hoop dat dit niet het typische verhaal wordt van iemand die dusdanig de kluts kwijt is, dat er een strijd met wetten van de maatschappij ontstaat. Ik voel zelf geen behoefte tot crimineel gedrag, omdat ik daar toch te angstig voor ben. Dat is voor mij een reden om medicatie te mijden, omdat dan de kans bestaat dat ik arrogant word. Wie weet zou bij mij een averechts effect kunnen ontstaan, zodat pillen iets crimineels in me boven brengen dat nu door mijn warrigheid wordt verhinderd.

Ik kan geen "hoger doel" vinden in wat je omschrijft. Zelfs niet als maatschappelijke protest. Alsof je zomaar even lid wordt van de motorclub Hells Angels, en alsof die wachten op iemand die langs het spoor naar ze toe komt lopen. (Waar is de motor?) Weet hij wel wat zelfs maar het noemen van de clubnaam inhoudt? Als hij dat doet om tegendraads te zijn en mensen uit te dagen, zou hij misschien als eerste in de problemen met henzelf kunnen komen. Ze laten, zoals bekend, niet zomaar met hun naam sollen.
Zelf vermeed ik liever clubs en liep ik ontzettend achter individuele personen aan, in een overdreven aanbidding. Ik heb weleens zo'n 15 jaar geleden 's nachts over een treinspoor gelopen vanuit Hoek van Holland, om een route af te snijden, maar dat beviel me al gauw erg slecht. Ik bedenk me dan dat ik weleens zomaar bewusteloos zou kunnen raken en dat ik dan een trein over me heen krijg. Mijn angst is dat ik met halsbrekende toeren op z'n minst gehandicapt(er) verder moet. Gek of niet gek. Misschien is angst in veel gevallen mijn redding, en beschermt zodoende de kooi de vogel. Ik durf fysiek vaak minder dan "gezonde" mensen. Ik ben meer een soort allesvrezer, zoals van Van Kooten en De Bie.

Verschil is dat ik gauw geneigd ben om via maatschappelijke instanties hulp te zoeken, en daarbij vooral de laatste jaren let op wat hun rechten en plichten zijn. Probleem is dat er ook dan ontzettend grote problemen kunnen zijn. Zo heb ik ruim 16 jaar getobd met de meest doorgedraaide theorieën en obsessies, waarover ik uiteindelijk zélf heb moeten wijzen op de absurditeit van mijn toestand. Mijn woede is nu vooral dat men doet alsof men alsof de wijste is, terwijl ik ze zelf heb wakker geschud.
Ik hoorde in 1994 al smoezelen door mensen dat ik weleens schizofreen zou kunnen zijn, maar de psychiatrie heeft me behandeld zoals ik de wereld zelf zag. Alsof elk probleem dat ik tegenkwam nieuw was. Als ik keer op keer kom rapporteren dat ik een nieuwe boom op mijn weg heb gevonden, waarom concluderen zij dan niet dat ik weleens in een bos zou kunnen lopen? Zo werd elk probleem afzonderlijk besproken, totdat ik met name door een Barrett-biografie ('Madcap' - Tim Willis) zelf een totaalplaatje zag, en zodoende op een vervelende manier ontdekte dat mijn interesse in Barrett niet alleen maar artistiek was, maar ook vanwege het hebben van vergelijkbare symptomen.
Dus zelfs met "professionele hulp" kan er een lange weg te gaan zijn. Ik vergelijk het met problemen als die van Bureau Jeugdzorg en met TBS-patiënten. Ik ben verbaasd hoe WEINIG maatschappelijke problemen er eigenlijk zijn. Nu gaat het om een motorclub, waarvan de religie-achtige naam me opvalt ("Hell" en "Angle"), maar wat gebeurt er als echt een fout persoon of foute club gaat ronselen? Neem maar wraak op die foute maatschappij die je niet begrijpen wil...

Ik hoop dat het maar iets relatiefs onschuldigs is. Misschien klinkt "Hell" uitdagend om te zeggen, als van huis uit gelovige zijnde. Het lijkt me een schreeuw om hulp, als ik het vanuit mijzelf zo bekijk. Maar wellicht komt dat vanuit mijn eigen fascinatie (obsessie) over religie.

Stephan schreef:Voor zover ik weet sluit hij zich inderdaad af van de werkelijkheid, of stelt hij zich in ieder geval open voor de onwerkelijkheid. Ik heb er volgens mij al eerder iets over verteld. Hij hoort stemmen die hij aan anderen toeschrijft. Hij praat veel over complottheorieën. Het eerste dat ik me daarvan herinner is dat hij thuis vertelde hoe hij wist dat een caissière in een Cd-winkel hem opzettelijk uitdaagde, door dingen te doen die hem irriteerde. Daarna heeft hij het meen ik me te herinneren gehad over een opzettelijke autobotsing, hij heeft het er meerdere keren over gehad dat hij de gedachten had gelezen van andere mensen en daardoor min of meer wist dat ze zijn vijanden waren.

Op DCML gebruikte iemand quotes in zijn emails waarvan ik er twee bijzonder treffend vind:

"Of course I'm paranoid--everyone's trying to kill me."

"Paranoia is just another word for a heightened appreciation of how badly the universe wants to get you."

Vooral het laatste citaat heeft veel voor mij betekend. OP een gegeven moment wordt de overmacht te groot en moet ik wel een uitmate interessant persoon zijn om al die aandacht te krijgen van goden, geesten, mensen, etc. In hoeverre is je broer in staat tot zelfrelativering? Al die vijanden die op hem opkomen, en zo. Wordt hij daar niet enigszins sceptisch van, dat zoveel mensen (volgens hemzelf) een probleem met hem hebben, en dat hij over paranormale krachten zou beschikken? Waar is de zelfrelativering?

Het een en ander doet me denken aan de 2LP 'The Wall' van Pink Floyd.
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Wall
IK denk dat de film ervan een treffend document is van wat schizofrenie met een mens kan doen. Het gaat over een pop-artiest die uiteindelijuk zo doordraait dat hij een Nazi-achtige show opzet. Aan het einde komt de ik-persoon in een soort van rechtspraak terecht, waarin de rechter hem veroordeeld tot het zichzelf bloot te stellen voor zijn gelijken.

Since, my friend, you have revealed your
Deepest fear,
I sentence you to be exposed before
Your peers.
Tear down the wall!

http://en.wikipedia.org/wiki/Pink_Floyd_The_Wall

Maar het einde van de plaat is cynisch genoeg om naar een vicieuze cirkel te verwijzen. Een afgekapte stem aan het einde zegt: "Isn't this where...." Wat aan het begin vervolgt met: "....we came in?"

De grootste moeite voor mij is in feite te erkennen dat ik maar een gewoon mannetje ben, en dat er minder mensen met mij bezig zijn dan ik vrees.
Stel dat het zo zou zijn dat alle problemen echt waar zijn, en dat er irritante cassières en complotten zijn, dan hebben "ze" hem toch maar mooi te pakken, dat hij langs het spoor gaat lopen en vervreemdt van z'n familie. Voor mij was dat besef een belangrijke tegenkracht om niet al teveel mee te gaan in wat ik zoal voor de geest kreeg. En zelfs dan was het vaak moeilijk. Ik kan me goed voorstellen dat mensen denken dat het een "duivel" is. Zo kan het voelen. Alsof iemand me iets onhoorbaar influistert en me uitlokt om iets te doen, wat zowel iets goeds als iets slechts kan zijn.
Zelf heb ik als diagnose dat er een "vleugje" schizofrenie is. Misschien verklaart dat waarom ik geen stemmen hoor. Alsof het ontvangen van "signalen" en "tekenen" niet heftig is. Ik denk dat mijn probleem is dat ik niets hoor. Als ik echt stemmen zou hóren, terwijl er niemand is, dan wist ik meteen al hoe laat het was. Een onhoorbare stem lijkt mij sluwer. Als ik door een duivel bezeten ben, zoals ik het symbolisch zie, dan heeft die duivel het lang bij mij uitgehouden voordat iemand iets merkte.
Ik meen me te kunnen verplaatsen in de leefwereld van je broer. (Maar dat kan dus bedrog zijn.) Uit wat je omschrijft kan ik voor mezelf een voorstelling maken van wat hij blijkbaar ervaart.


In het Algemeen Dagblad stond recentelijk (zat 10 feb?) een artikel met een theorie over hoe psychisch verwarde mensen overgevoelig kunnen zijn, en dat ze als in een reflex reageren. Zo kunnen ze op zich wel goed beredeneren, maar de conclusie mist de werkelijkheid.
Ik heb het artikel uitgeknipt, maar het ligt nog bij m'n grootouders.

Zelf heb ik nu eindelijk een periode van rust, maar dat heeft veel van mijn wilskracht gevergd. Ik vraag me af in hoeverre je broer door de bomen het bos kan zien. Uiteindelijk draait het om hoe hij er zelf mee omgaat. Zelfs al wordt hij echt door vijanden lastiggevallen.
Probleem is dat zodra iemand zich inbeeldt lastiggevallen te worden, dat dit dan als vanzelf uitkomt. Je gaat verstoorder reageren en daardoor val je op, en doordat je opvalt zul je gauwer verstoord reageren. Dat zijn wat ik noem gedachtenvirussen. Eenmaal "besmet" is het lastig om daar vanaf te komen. Ik ervaar dat zelf als een "duivel", maar ik erken zoveel ik maar kan dat ik dat zélf ben. Hoewel ik bij mensen veel goed zou praten als ik meega in hun verhaaltjes "Dat was Daniël niet." Want ik ben het WEL. Al was het maar als een afsplitsing van m'n bewustzijn.

Ik heb een tijdje gedacht dat ik gedachten van een vriend kon lezen, en dat er een vriend was die de mijne kon lezen. Maar ik ben opgelucht dat ik die onzin naast me neer heb gegooid. Dat was best moeilijk, met toestanden die veel aan duiveluitdrijving doen denken. Alsof ik de "duivels" stuk voor stuk de deur moest wijzen. Zo waren o.m. 'Morgen wordt een mooie dag', 'Akelig liedje' en 'Angstig liedje' manieren om van gedachten af te komen die me anders zouden kwellen. Zo kan ik vrijuit kwelen dat mijn vrienden me zat zijn, terwijl ze in het echt gewoon hun eigen leven hebben.

Het leuke van liedjes, tekeningen en teksten vind ik dat ik daar mijn waanwereld wel steeds meer onder controle krijg. Als ik mezelf lastig gevallen voel, kan ik iets bedenken over een ik-persoon die lastig gevallen wordt. In artistieke creaties geldt wél dat de ik-persoon van alles meegemaakt kan hebben, zoals zaken die in werkelijkheid nooit zo zijn gebeurd.

Is je broer creatief? Heb je raakvlakken? Heeft hij interesses waar hij veel om geeft? Misschien zou dat een startpunt kunnen zijn.

Stephan schreef:
daniel73 schreef:Ik denk dat ik alles weet, maar dat komt omdat ik niet weet wat ik niet weet. Zo heb ik geen idee hoe ik mijn hart doe kloppen, jij wel? (Voor zover ik een hart heb, want dat is mij ook maar verteld.) Als je gaat nadenken kun je op plaatsen komen waar je in praktijk vaak niets te zoeken hebt.

Ik heb een dergelijke angst soms ook. Dat ik bang ben om iets belangrijks over het hoofd te zien. Met name in verband met de zin van het leven. Wat ik daar zelf op kan bedenken is dat het malen daarover al helemaal zinloos is. Als er een zin van bestaan is dan is dat mooi meegenomen. Zo niet, waarom zou ik er dan over klagen?

Ik denk (hoop!) dat jij sterk en intelligent genoeg bent om bepaalde gedachten te blokkeren. Hoewel ik vind dat je best wel veel afvraagt, zoals het wel/niet over het hoofd zien van "belangrijke zaken". Maar misschien ben jij een gewone piekeraar?

Probleem bij mij is dat ik alles wat ik slecht of vreemd vind al gauw met diagnoses te lijf wil gaan. Aangezien ik nogal veel slecht vind aan mezelf en aan anderen, pieker ik me suf om al die "cognitieve dissontantie" met elkaar te rijmen en lijmen.
Een probleem van mij is dat ik consequent, logisch gedrag van mensen verwacht. Zodoende kan ik in theorie gelijk hebben, terwijl de praktijk toch anders kan zijn.

Ik hoop mezelf nu te uiten in creativiteit. Nutteloos of niet, het is mijn redding om weer enigzins boven water te komen. Misschien zou ik het een en ander van dit bericht kunnen verwerken in creatieve impressies. Om weer terug te komen op 'Eigen creativiteit'. :)

Misschien kan ik beter een apart topic maken voor zaken als gezondheid. Eigenlijk is dit topic sowieso meer een correspondentie tussen jou en mij, dan persé over eigen creativiteit.

Hoe dan ook, sorry dat ik nu weer een chaotisch bericht aan mijn naam toevoeg. Ik vind wat je schrijft interessant, maar ik heb moeite er woorden voor te vinden. Ik vind het nogal pijnlijk en tragisch wat je over je broer schrijft. Dit is de romantiek voorbij. Ik wens jou en je broer veel sterkte.
Mensen onderschatten vaak hoe zwaar het is om met een psychische klacht te leven. Een gebroken been is tenminste nog tastbaar voor anderen. Bij psychische klachten blijft het vaak bij aannames en vage DSM-IV-TR abracadabra.
Zoals ik het zie zijn het uiteindelijk de hersenen waar alles doorheen gaat, dus als daar een knelpunt zit kun je ontzettend vast raken. Dat is de prijs die men voor beschaving betaalt, denk ik.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Stephan » ma feb 26, 2007 12:00 am

Daniel73 schreef:Misschien zou je logopedie kunnen proberen.

Dat heb ik vroeger gedaan, vanwege mijn hazenlip. Ik denk dat het geen technisch probleem is, maar een mentaal probleem. Ik ben teveel bezig met hoe ik overkom, in plaats van met wat ik wil zeggen. Het gaat vanzelf beter als ik bezig ben met wat ik wil zeggen.

Daniel73 schreef:Eeuwig gelukkig is in ieder geval beter dan eeuwige ellende.

Da’s waar. En ik denk ook dat een mens tevreden moet zijn met wat hij is. Als mijn leven geen zin heeft, komt die zin er toch ook niet als ik erover ga klagen. Dingen zijn zoals ze zijn. Let it be :).

Daniel73 schreef:Misschien is dit leven maar een nachtmerrie, waarbuiten een ideale eeuwige wereld is. Maar hoe kom ik dan aan zo'n nachtmerrie?

Ikzelf beschouw zoiets niet als een mogelijkheid. Er is ook een theorie dat je elke ochtend wanneer je opstaat je weer een totaal nieuw persoon bent met een nieuwe geschiedenis. Als je daar over nadenkt is het onaannemelijk. Alsof je door je slaap van leven verandert. Ik begrijp de gedachtegang niet helemaal. En wat gebeurt er bijvoorbeeld dan als je de hele nacht wakker blijft?
Het leven is soms wel een nachtmerrie in figuurlijke zin. Maar ik durf in de letterlijke zin niet aan het leven te twijfelen, want het lijkt me aannemelijker dat het leven echt is.
Ik heb het topic over levensbeschouwing al vlug doorgelezen. Ik zal er zo gauw mogelijk op reageren. Op zich ook een interessant onderwerp. Wat ik wel moeilijk vind is dat ik al gauw verbanden zie met religie, en dan ben ik bang dat als ik het daarover heb ik op mensen overkom als iemand die aan het manipuleren is. Misschien moet dat me niks uitmaken, maar ik weet hoe je denkt over Jehovah’s Getuigen, dus ik ben er voorzichtig mee. Ik wil niks opdringen.

Daniel73 schreef:Voordeel van liedjes is dat daarin vrijuit van alles gevraagd kan worden. Bijvoorbeeld "What exactly is a dream? What exactly is a joke?" Op die manier kan uiting gegeven worden aan levensvragen. Maar de vraag blijft of het nut heeft... Als er al zoveel mensen tevergeefs nagedacht hebben over de zin van het leven, waarom zou het mij dan wel lukken?

Het is er dan in ieder geval uit, dat is al heel wat. Muziek is voor mij een belangrijke vorm van expressie, met name van dingen die ik niet zomaar zou kunnen zeggen. In een liedje kun je inderdaad van alles vragen of zeggen.

Daniel73 schreef:Ik denk dat een mensenleven pas zin heeft als alle mensen in harmonie met elkaar en hun planeet leven. Zolang ik plezier heb terwijl een ander lijdt, heb ik ook maar een ellendig leven. En aangezien er overweldigend veel lijden is, is het moeilijk voor mij om het leven serieus te nemen. Het lijkt me interessant om daar iets mee te doen.

Ik weet niet in hoeverre het te linken is, maar Bono heeft ten tijde van ‘Rattle and Hum’ iets gedaan met ‘Buiten zijn de gevangenen, binnen zijn de vrijen’, in verband met Amnestie International. Dat vond hij indertijd een sterk idee.

Daniel73 schreef:Mijn visie is de laatste tijd steeds meer dat ik het eigenlijk nooit goed kan doen in het leven. Op die manier wordt het een uitdaging om mezelf zo min mogelijk in de problemen te helpen, in plaats van mezelf persé waar te willen maken bij anderen. Vooral als ik via de medische hoek te horen krijg dat ik ziek ben. Dat is zowat nog een zegen, omdat ik als gezond persoon niet zou kunnen leven met het egoïsme van mijzelf en anderen, en dan zou ik er toch alsnog ziek van worden...

Je kunt het best goed doen (Gandhi en Martin Luther King konden goede dingen doen), maar nooit perfect. Iedereen maakt fouten. Iedereen is trouwens ziek, er is op deze planeet niemand die zich met recht een gezond persoon kan noemen. Egoïsme op zich is al niet gezond.
Als iedereen gezond was zou er geen reden zou zijn om ziek van elkaar te worden.

Daniel73 schreef:Het is voor mij niet zozeer meer de vraag in hoeverre ik angst heb voor andere mensen, maar vooral in hoeverre ik angst heb voor mijzelf.

Ik vind andere mensen juist een welkome uitweg voor mijn eigen angst. Als ik mijn best doe om het iemand anders naar de zin te maken voel ik me daar zelf vaak beter door. (Nadeel is dan wel dat ik twijfel of ik het anderen naar de zin maak uit eigenbelang of niet. Anders is het alsnog egoïstisch.

Daniel73 schreef:Je kunt tekenen en muziek combineren. Door illustraties bij je liedjes te maken. Zoals met CD-boekjes en LP-hoezen.

Daar heb ik het een en ander mee geprobeerd, maar vooralsnog met weinig verbluffend resultaat. Het probleem is dat ik veels te perfectionistisch ben. Dan moeten de tekeningen meteen geweldig zijn, terwijl ik mijn creativiteit over twee verschillende mediums moet verdelen. Maar het zou op zich een manier kunnen zijn om van mij perfectionisme af te komen. Ik ben nu bezig met kindertekeningen, geïnspireerd door een albumcover van ‘The Cure’. Tot dusver niks om over naar huis te schrijven, laat staan om op internet te zetten :).

Sorry voor het late antwoord, morgen zal ik op de rest reageren. Ik heb tijdens de vakantie mijn tijd niet geweldig strak ingedeeld.
Ik heb stukje bij beetje aan onafgemaakte demo’s gewerkt:

http://media.putfile.com/Hyperactief
Een uitgewerkte versie van ‘Koffie is niets meer waard’. Ik heb elk gitaarstuk in het net overnieuw opgenomen. De bas is dit keer een echte. Ook de piano is handgedaan, al is het niet geweldig complex (telkens een C-akkoord, en bij elk tweede helft van een couplet een octaaf hoger). De zang is nogal terplekke het verwerken van een paar ideeën geweest. Ik ben benieuwd wat je van deze invulling vind. Volgens mij verdoezelt de bas een beetje dat het om een akkoord gaat.

http://media.putfile.com/Het-regent-81

Een Rock&roll versie van ‘ Het regent en de pannetjes worden nat’ (Met 'Iiiiiiííík kreeg veertig graden koooorts'). Ik ben van plan om de zanglijn te houden zoals hij is, maar ik ga proberen de tekst zo aan te passen dat de klemtoon juist is.
Het is nogal snel en slordig opgenomen, met als excuus dat het rock is.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Stephan » di feb 27, 2007 10:51 am

Daniel73 schreef:Er zijn velen die nooit uitgekeken raken op muziek. Zelf zou ik er nu niet aan moeten denken om een strip te gaan lezen. Ik lees nu vooral boeken over hoe men teksten interpreteert. Dat wissel ik af met muziekinstrumenten beoefenen. Zo zoek ik een balans tussen passieve hobbies en actieve hobbies. Na het beoefenen van muziek is het aantrekkelijker om een boek te lezen, en na het lezen van een boek is het aantrekkelijk om iets actiefs te doen zoals muziek beoefenen.

Het is inderdaad goed om te variëren. Er zijn ook momenten dat ik nauwelijks inspiratie of zin heb om muziek te maken, en dan is het weer leuk om een film te kijken, of om naar een Cd van iemand anders te luisteren. En ik vind het ook leuk om aan het einde van de week met kennissen te voetballen. Dan voel ik me of ik fysiek nog enigszins gezond bezig ben.

Daniel73 schreef:Met een gitaar voel ik me het best. Zo goed dat ik ervan schrik en excuses bedenk om mezelf in te dammen. Zou het eigenlijk wel mógen, zo eindeloos blij met een puur eigen hobby zijn? Is een vorm van het beruchte Calvinisme?

Zolang je het in het juiste perspectief ziet zou ik niet weten waarom het verkeerd zou zijn. Natuurlijk moet je er niet fysiek onder lijden (zoals sommige gamers in bijv. Korea die letterlijk sterven omdat ze vergeten te eten en te drinken).
Ik vind de boodschap van het Calvinisme overigens nogal destructief. Dé oorzaak dat Nederlanders vaak van die bekrompen onhandige ingehouden

Daniel73 schreef:Ik denk dat ik aan gitaar spelen het meeste heb, omdat ik dan eventueel samen muziek kan maken. Er zijn weinig mensen die tegelijkertijd samen tekenen.

Met tekenen sluit je jezelf inderdaad vaak af in een afgelegen torenkamertje, terwijl je met muziek mensen ontmoet en jezelf kan uitdrukken. Wat ik ook een voordeel vind is dat het bij muziek vaak om de emotie gaat, waardoor iedereen bij de muziek zelf iets in kan invullen. Een tekening is zó en niet anders.
Je kunt overigens met meerdere personen tekenen, als je bedoeling is om iets avant-gardistisch te maken. Of, wat ik wel eens met mijn broers doe terwijl we in de auto op weg naar vakantie of het strand zijn: een blad over drie vouwen verdelen en omstebeurt een hoofd, buik en benen tekenen, zonder dat de een weet wat de ander heeft getekend (alleen de uiteinden van de lijnen worden naar het volgende tekenvlak doorgetrokken). Zo krijg je de meest idiote figuren :).

Daniel73 schreef:Is hij verstoten, om het maar platweg te zeggen? Of is er nog contact met hem of met eventuele behandelaars?

Hij is niet vrijwillig uit huis gegaan, maar de reden was dat het niet goed ging als hij in huis was. Hij is niet echt verstoten. Mijn ouders hebben hem o.a. Financieel gesteund. Daar heeft hij volgens mij zelf om gevraagd, tot nu toe is er weinig van dat geld teruggezien. Op zich begrijpelijk, omdat ik niet denk dat hij het zo ruim heeft, maar het is aannemelijk dat een groot deel aan drugs opging. Al weet ik niet hoe het op dit moment precies is. Hij schijnt nu in de gevangenis te zitten.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Stephan » zo maart 18, 2007 6:05 pm

Daniel73 schreef:]Ik voel zelf geen behoefte tot crimineel gedrag, omdat ik daar toch te angstig voor ben. Dat is voor mij een reden om medicatie te mijden, omdat dan de kans bestaat dat ik arrogant word. Wie weet zou bij mij een averechts effect kunnen ontstaan, zodat pillen iets crimineels in me boven brengen dat nu door mijn warrigheid wordt verhinderd.

Dat is op zich dan al een groot verschil met mijn broer. Die heeft sinds ik me kan herinneren een obsessie voor wapens en geweld gehad met de meeste vreemde situaties die daardoor ontstonden.
Ik heb zeker ook geen behoefte tot crimineel gedrag in de realiteit, waarschijnlijk om dezelfde reden als jouw. Ik sta niet graag stil bij de negatieve gevolgen van crimineel gedrag.

Daniel73 schreef:Ik kan geen "hoger doel" vinden in wat je omschrijft. Zelfs niet als maatschappelijke protest. Alsof je zomaar even lid wordt van de motorclub Hells Angels, en alsof die wachten op iemand die langs het spoor naar ze toe komt lopen.

Ik weet ook niet wat er precies achter steekt, al verbaast het me niet te veel dat hij deze aspiraties heeft. Wat me wel verbaast is dat hij het ook nog echt probeert.

Daniel73 schreef:Zelf vermeed ik liever clubs en liep ik ontzettend achter individuele personen aan, in een overdreven aanbidding.

Daar herken ik mezelf best wel in, maar misschien ligt dat aan mijn leeftijd. Ik kan heel erg opkijken naar personen. Op zich is het best zo dat anderen goede eigenschappen hebben waar ik van kan leren, maar in de praktijk stel ik mezelf wel teleur, omdat vroeg of laat blijkt dat de persoon waar ik naar opkijk ook slechte kanten heeft.

Daniel73 schreef:Ik bedenk me dan dat ik weleens zomaar bewusteloos zou kunnen raken en dat ik dan een trein over me heen krijg.

Het wrange voordeel van zo’n situatie is dat je er dan niets van merkt. Ik denk dat iedereen tot in zekere mate paranoïde is. Ikzelf heb soms op de autoweg de angst dat automobilisten plotseling de macht over het stuur kunnen verliezen en een ongeluk veroorzaken.

Daniel73 schreef:Mijn woede is nu vooral dat men doet alsof men alsof de wijste is, terwijl ik ze zelf heb wakker geschud.

Ik kan me voorstellen dat zoiets nogal verdraaid en irriterend overkomt, maar hoe die mensen zich gedragen is helemaal hun probleem. Ze zetten zichzelf min of meer voor schut.

Daniel73 schreef:Dus zelfs met "professionele hulp" kan er een lange weg te gaan zijn.

Inderdaad kan er flink wat worden aangerommeld, en lopen er een heleboel figuren in de hulpsector rond die daar blijkbaar niets te zoeken hebben. Qua fysieke hulp heb ik een aversie van ziekenhuizen in Den Bosch. Daar hoor ik de meest nare verhalen over. Mijn vertrouwen is in die ziekenhuizen min of meer totaal verdwenen. Ik ga liever een eindje verder naar het AMC in Amsterdam, waar ik me nauwelijks slechte ervaringen mee kan herinneren.

Van de geestelijke gezondheidzorg heb ik niet heel veel verstand, maar zo’n beetje alles wat ik erover heb gehoord geeft me er erg negatief beeld van. Ook de verhalen over mijn broer. Hij was een keer een dag lang door psychologen onderzocht met als uiteindelijk concluderend advies dat mijn ouders hem eens een goede actiefilm moesten laten zien. Dan twijfel ik aan het gezonde verstand van die psychologen. Hoe komen ze erop?

Daniel73 schreef:Nu gaat het om een motorclub, waarvan de religie-achtige naam me opvalt ("Hell" en "Angle"),

Ik heb laatst iets over motorbendes gelezen. In Engeland schijnen de ‘Satans Slaves’ te bestaan. Dat klinkt nog een graadje zorgwekkender.

Daniel73 schreef:In hoeverre is je broer in staat tot zelfrelativering? Al die vijanden die op hem opkomen, en zo. Wordt hij daar niet enigszins sceptisch van, dat zoveel mensen (volgens hemzelf) een probleem met hem hebben, en dat hij over paranormale krachten zou beschikken? Waar is de zelfrelativering?

Dat weet ik niet. Het lijkt me heel moeilijk om zoiets te relativeren als je er midden in zit, en nog erger als je drugs gebruikt. Ik hoop zeker dat hij de situatie uiteindelijk kan relativeren, maar op dit moment denk ik van niet.
Daniel73 schreef:[The Wall] Het gaat over een pop-artiest die uiteindelijuk zo doordraait dat hij een Nazi-achtige show opzet.

Wat bedoel je precies met een Nazi-achtige show?

Daniel73 schreef:Voor mij was dat besef een belangrijke tegenkracht om niet al teveel mee te gaan in wat ik zoal voor de geest kreeg. En zelfs dan was het vaak moeilijk.

Ik ben blij dat jij het kan relativeren. Voor zover ik weet komen mensen er meestal pas heel laat achter, als ze erachter komen. Ik ben benieuwd of mijn broer het ook lukt, en wanneer.

Daniel73 schreef:Ik denk dat mijn probleem is dat ik niets hoor. Als ik echt stemmen zou hóren, terwijl er niemand is, dan wist ik meteen al hoe laat het was. Een onhoorbare stem lijkt mij sluwer. Als ik door een duivel bezeten ben, zoals ik het symbolisch zie, dan heeft die duivel het lang bij mij uitgehouden voordat iemand iets merkte.

Wat ik me ervan voorstel is dat wanneer je stemmen hoort terwijl er niemand is, je altijd wel iets invult waardoor je jezelf toch voor de gek houdt. Wanneer je geen stemmen hoort klinkt zoiets als raar en vreemd, maar wanneer ze wel hoort zijn ze dat waarschijnlijk voor jouw niet.

Daniel73 schreef:Probleem is dat zodra iemand zich inbeeldt lastiggevallen te worden, dat dit dan als vanzelf uitkomt.

Zo werkt het inderdaad. Mensen die onzeker zijn over hun uiterlijk worden juist dardoor vaak lelijk.

Daniel73 schreef:Het leuke van liedjes, tekeningen en teksten vind ik dat ik daar mijn waanwereld wel steeds meer onder controle krijg. Als ik mezelf lastig gevallen voel, kan ik iets bedenken over een ik-persoon die lastig gevallen wordt. In artistieke creaties geldt wél dat de ik-persoon van alles meegemaakt kan hebben, zoals zaken die in werkelijkheid nooit zo zijn gebeurd.

Dat vind ik ook een heel groot voordeel van muziek. Je kunt je verhaal kwijt, zonder dat mensen er raar van opkijken. (In het gunstigste geval geven ze zelfs een applaus).

Daniel73 schreef:Is je broer creatief? Heb je raakvlakken? Heeft hij interesses waar hij veel om geeft? Misschien zou dat een startpunt kunnen zijn.

We zijn allebei veel met muziek bezig, al verschilt de smaak waarschijnlijk wel. Hij stond de laatste keer dat ik hem zag in de muziekwinkel met Papa Roach in zijn handen. Verder luisterde hij voor zover ik weet naar Nirvana, Metallica, Limp Bizkit, The Offspring, etc.
Ik vind het trouwens wel moeilijk om met hem te praten. Ik weet echt niet wat hij precies denkt.

Daniel73 schreef:Ik denk (hoop!) dat jij sterk en intelligent genoeg bent om bepaalde gedachten te blokkeren. Hoewel ik vind dat je best wel veel afvraagt, zoals het wel/niet over het hoofd zien van "belangrijke zaken". Maar misschien ben jij een gewone piekeraar?

Ik heb er een tijdje geleden een goed gesprek gehad met iemand die mijn grootste twijfels weg nam.
Het schijnt volgens mij ook een leeftijdskwestie te zijn; ik hoor veel over tienerdepressiviteit en identiteitscrisissen rond die leeftijd.
Wat me dan nog dwarszit is dat er ook iets bestaat als een midlifecrisis, terwijl ik het liefst geen twee keer een identiteitscrisis wil meemaken.

Daniel73 schreef:Misschien kan ik beter een apart topic maken voor zaken als gezondheid. Eigenlijk is dit topic sowieso meer een correspondentie tussen jou en mij, dan persé over eigen creativiteit.

Ik heb er geen problemen mee. Ik vind het sowieso fijner als de ‘discussie’ wat breder kan zijn, zodat je niet hoeft op te letten of je binnen het onderwerp blijft.

Daniel73 schreef:Hoe dan ook, sorry dat ik nu weer een chaotisch bericht aan mijn naam toevoeg.

Sorry dat het zo lang duurt om te reageren. Ik heb het echt heel druk gehad met van alles en nog wat, en dan bezuinig ik meestal het eerst op de computer. Vooral met school begint het nu erg druk te worden, en moet ik bijna kiezen tussen wat ik wel of niet ga maken en inleveren, omdat ik nog zat andere dingen te doen heb. Zelf muziek maken staat nu op een laag pitje, omdat ik niet echt rustig met een gitaar achter de computer kan zitten met de stressende gedachte dat ik binnenkort in de knoei raak met schoolwerk.
In ieder geval lukt het me steeds beter om te plannen en krijg ik iets meer vat op mijn huiswerk. Ik ben de afgelopen paar dagen ziek geweest, dus had ik de kans om wat bij te werken. In principe heb ik nog een stapel leerwerk en maakwerk voor de komende week liggen, maar ik kan dit gesprek moeilijk nog langer uitstellen.

Daniel73 schreef:]Ik wens jou en je broer veel sterkte.

Dankjewel. Ik hoop zeker ook dat het beter gaat met mij broer. Ik ben zelf aardig machteloos in deze situatie, vooral nu hij in de gevangenis zit. Ik hoop dat hij zo vroeg mogelijk in ziet waar jij gelukkig achter bent gekomen.

Daniel73 schreef:Mensen onderschatten vaak hoe zwaar het is om met een psychische klacht te leven.

Het lijkt mij een van de ergste dingen die een mens kan overkomen, omdat het effect heeft op je hele leven en welzijn. Bij kramp in je pink kun je nog goed doorgaan, maar geestelijke ziekten hebben op je hele leven een negatief effect.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Daniel73 » di maart 20, 2007 7:11 pm

Op dit moment heb ik ontzettende problemen met mijn computer. Bedoeling is dat ik er ondermeer analoge audio en video mee kan archiveren, maar ik vrees dat me in de computerbranche weer eens meer beloofd is dan die nerds waar kunnen maken. Men verkoopt, zelfs in zaken waar men "service" biedt, software en hardware volgens de doos. Gewoon effe inpluggen en gaan. In de praktijk valt dit ontzettend tegen. Zo heb ik nu een vervelende ruis/storing in het geluid van mijn audio/video-converter. Ik heb mijn computer weggebracht, nog binnen de garantie, en men heeft er domweg de installatie van mijn systeem gewist! Zelfs programma's die ze er zelf op hadden gezet, bij aankoop, zijn verdwenen. Ik kan niet eens meer een CDtje branden. Het ergste is, de baas van de winkel vindt het logisch om zo met een computer om te gaan. Het was volgens hem nodig om te herinstalleren. Nu vraagt hij aan mij, na geklaag mijnerzijds, wat ik er voor programma's op had staan. Terwijl het merendeel door zijn bedrijf zelf is geïnstalleerd.
Men heeft weliswaar mijn data op de tweede harde schijf geparkeerd, maar van daaruit kan ik niet zomaar programma's gaan starten.
Ik heb zelden zo'n slechte service meegemaakt. Natuurlijk dekt men zich in tegen dataverlies. Daar hebben ze een regel over. Maar dan ga ik uit van ongelukken. Het bewust wissen van een systeem, zonder toestemming van de eigenaar, is volgens mij zelfs strafbaar als misdrijf. Ik moet nu zelfs mijn best doen om de extra programma's terug te krijgen die men vorig jaar had geïnstalleerd. De baas van de winkel werd boos op mij, dat ik dat verwachtte. Hij vindt dat ik misbruik maak van de goedhoed van zijn personeel, door ze er (volgens hem) op te pakken dat ze een extraatje gegeven hebben waarvan ik nu een recht maak. Ik heb tegengeworpen dat ik betaald heb voor hun service, en dat zelfs als het gratis geweest zou zijn, zij niet het recht hebben om de software alsnog te verwijderen.
Om heel lang verhaal kort te maken, ik kreeg de indruk dat ik een winkelier moest leren hoe hij netjes en professioneel met klanten om kan gaan. (Klantgerichtheid.) Hoe meer ik van dit soort charlatan-achtige aanvaringen ik meemaak, hoe meer ik me afvraag waarom ik zelf niet werk als baas van de een of andere winkel. Als je op zo'n manier al in een grote auto kan rijden, ben ik dan misschien te precies en te gewetensvol? Ik zou aan kunnen rotzooien met allerlei beloftes volgens folders, en als ze niet uitkomen dan heeft de klant een probleem. Zie de consumentenprogramma's op televisie.

Volgens mij kan ik beter een harddisk-recorder aanschaffen. Audio en video zijn eigenlijk te specialistisch voor de gemiddelde computerwinkel. Je moet maar hopen op een gelukkige combinatie tussen softwares en hardwares. Met een beetje pech sta je het personeel uit te leggen wat ze je zelf beloofd hebben. Alles kan, volgens de doos, maar ga niet verwachten dat zij de beloftes in realiteit werkend kunnen krijgen. Dat is mijn ervaring met computerwinkels.
Ik mag al blij zijn als ik een goede electronica-winkel vind waar ik een goede harddisk-recorder kan kopen. Zo is mij een keer een videorecorder verkocht waarvan het monospoor in stereo zou zijn. Complete kolder. Men is bereid je van alles te beloven. Totdat je betaald hebt. Als je eenmaal betaald hebt dan gaat men op de toer van: "Wat verwacht u nou, voor zo'n prijs?"

Dat ik mijn computersysteem gewist zie, zonder dat men mij er zelfs maar van tevoren over gebeld heeft, is tot dusver het brutaalste en grofste wat ik heb meegemaakt. Tegen zoveel onmetelijke domheid valt weinig te beginnen. Vooral niet als ik meen te zien dat zij zelf geloven in hun eigen onzin. Ik kan dan wel zeggen dat ik belazerd word, maar dan zijn ze nog oprecht beledigd ook.

Uiteindelijk ligt het probleem bij mijn zintuigen. Ik had zeker bijna doof moeten zijn of zo. Dan klinkt alles goed. Een verkoper wist me al te melden dat de ruis tussen mijn oren zit. Alsof ik bij de dokter zat. Tja, ik ben toch maar klant. En dan te bedenken dat de ruis zelfs via low-fi speakertjes te horen was, in de winkel. Kun je nagaan wat je thuis hoort op een hifi-toren. Men kijkt je glazig aan en hoopt snel van je af te zijn. Bah, wat een lastige klant. De verkoper was zelfs hyperbeledigd dat ik hem niet profesioneel vond en begon daarop een uiterst amateurische, kinderachtige discussie over hoe professioneel hij wel niet was. Ik werd als een klein jongetje door hem toegesproken met een "papa is teleurgesteld"-toontje. Alles weten ze beter. Maar ondertussen heb ik een matig functionerende computer gekocht die niet doet wat men beloofde, en die inmiddels nog verder verpest is.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

Berichtdoor Stephan » wo maart 21, 2007 11:57 am

Hopelijk zijn er geen onvervangbare bestanden gewist?
Ik heb iets dergelijks meegemaakt, waardoor ik van mijn opnames vóór de grote schoonmaak van onze huiscomputer alleen nog mp3-files via het Internet over heb.
Wat betreft software en hardware ben ik nogal een leek, maar ik begrijp het gedrag van die verkoper niet helemaal. Als je een ruis hoort, dan gooi je maar alle programma’s maar van de computer? Het lijkt me trouwens lastig om al die programma’s terug te halen, ikzelf heb geen idee wat er allemaal op de computer staat die ik thuis gebruik.

Daniel73 schreef:Hoe meer ik van dit soort charlatan-achtige aanvaringen ik meemaak, hoe meer ik me afvraag waarom ik zelf niet werk als baas van de een of andere winkel. Als je op zo'n manier al in een grote auto kan rijden, ben ik dan misschien te precies en te gewetensvol? Ik zou aan kunnen rotzooien met allerlei beloftes volgens folders, en als ze niet uitkomen dan heeft de klant een probleem. Zie de consumentenprogramma's op televisie.

Het is maar de vraag hoeveel (betrouwbare) vrienden die verkoper heeft. Ik zou zelf denk ik niet zomaar over andermans rug kunnen leven. Uiteindelijk zijn er ook nadelen.

Daniel73 schreef:Dat ik mijn computersysteem gewist zie, zonder dat men mij er zelfs maar van tevoren over gebeld heeft, is tot dusver het brutaalste en grofste wat ik heb meegemaakt. Tegen zoveel onmetelijke domheid valt weinig te beginnen. Vooral niet als ik meen te zien dat zij zelf geloven in hun eigen onzin.

Weet je ook waarom ze dat hebben gedaan? Ze zijn op zijn minst een uitleg verschuldigd.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Stephan » do maart 22, 2007 12:21 am

Vandaag heb ik een idee opgenomen waar ik een paar dagen aan heb geschreven:
http://media.putfile.com/De-maan-39
Ik heb geprobeerd om een basis neer te zetten, en daaromheen dingen te spelen om de aandacht vast te blijven houden.
De tekst is een vertaling van een Engelse tekst die ik ooit op een engels forum had geplaatst, een van de weinige met positieve kritieken (Al mijn andere teksten waren raar en wazig :)). Het tweede couplet is een letterlijke kopie van het eerste, om een beeld te schetsen, zoals je eerder voorstelde. Ik kan zo gauw geen tweede couplet verzinnen. Het chorus is nogal trash-achtig.
Ik ga proberen om een tweede couplet te schrijven.
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Stephan » za maart 24, 2007 2:39 pm

Ik heb vandaag een nieuwe mix afgemaakt, van ‘Garage rehearsal # 4’:
http://media.putfile.com/Garage4

Ik heb de zang overnieuw opgenomen, met een vagere tekst. Het uitgangspunt was dat beroemd zijn als je erover nadenkt heel vervelend moet zijn. Eigenlijk was de bedoeling dat de vage distorted neurie vlak voor de gitaarsolo (3:03) ‘Gooi je Cd’s weg en koop een gitaar’ zong, maar dat heb ik uiteindelijk vervangen omdat ik het te belerend vond klinken. Daardoor missen de voorgaande drie zinnen wel een conclusie.
Ik ben qua geklaag en gezang waarschijnlijk geïnspireerd door ‘Niandra LaDes’, die donderdag was binnengekomen.
Het bas loopje tijdens het couplet speelde ik per ongeluk, waarna ik die vergissing veel beter vond klinken als wat ik voorheen had. Aan de gitaren heb ik verder niets aangepast.

Garage4

Het was een mooie zomerdag
Toen ging de telefoon
Iemand die naar mijn mening vroeg
Misschien was hij een kloon

Ik dacht dat ik inspiratie had
Maar het valt wel mee
Niemand die naar mijn mening vraagt
Ik heb zin in thee
(Met melk en suiker)

Als muziek een lege doos is
En je beste vriend matroos is
En je lievelingsbloem een roos is

---

Dit was overigens de eerste opname van ‘Garage rehearsal #4’:
http://media.putfile.com/garage1

Ik had een gitaarrif bedacht en daar omheen geïmproviseerd, het is een soort jamsessie.

Nog een paar oudere demo’s:

http://media.putfile.com/Maak-me-wakker-82
Een mix van ‘Maak me wakker’ met aan een stuk door dezelfde zin.

http://media.putfile.com/Vanillemilkshake
Een snelle schets van een idee dat ik had. Ik heb een zanglijn in mijn hoofd, maar nog geen vaste tekst.

http://media.putfile.com/Safari-21
Dit is een nettere uitwerking van ‘Safari-66’.
http://bb.mcdrake.nl/nedofftopic/viewto … 3357#p3357
De baslijn is afgekeken van ‘With or without you’, en laatst kwam ik erachter dat het refrein hetzelfde is als dat van ‘Sunday Bloody Sunday’ :) in een andere hoogte.
http://media.putfile.com/Tot-morgen-lek ... usten-doei
Deze had ik in ongeveer tien minuten opgenomen tussen school en gitaarles. De bedoeling was om iets zo snel en spontaan mogelijk neer te zetten. Er zitten hier en daar interessante stukjes tussen.

P.s.: hoe staat het er nu voor met je PC?
Stephan
Member
 
Berichten: 297
Geregistreerd: zo apr 16, 2006 4:04 pm

Berichtdoor Daniel73 » zo maart 25, 2007 5:55 pm

Mijn computer is nog steeds in "reparatie". Het zijn harde tijden.
Op dit moment ben ik hevig teleurgesteld in COA/Inducks. Ze hebben mijn idee van een internationaal webboard gejat, terwijl ze mij eruit gedonderd hebben toen ik herhaaldelijk klaagde over hun gebrekkige diensten en het ontbreken van een webboard. Volgens de introductie op hun board lijkt het alsof ze zelf op het idee gekomen zijn en alsof McDuck/McDrake International niet bestaat. De beheerder van hun board doet alsof hij een gat in de markt heeft ontdekt, door een Engels webboard op te richten. Vorig jaar waren een aantal Inducksers te vinden op McDuck/McDrake, dus men moet dondersgoed weten dat er al een board bestaat.
Dat zijn dan de mensen waar ik me vroeger druk over maakte en waarbij ik me probeerde aan te passen. :(

Als ik zie en hoor hoe leuk jij bezig bent, heb ik steeds meer spijt dat ik veel te lang achter clubjes aangesjokt heb. Wat ik zo zielig vind aan die mensen is dat ze een ander de les lezen over beleefdheid, terwijl ze zelf niets kunnen hebben en doen wat ze willen. En ik me maar proberen aan te passen...
Ik ben dankbaar dat ik via McDuck mensen zoals jij en Rockerduck heb ontmoet, met wie ik de heftigste ruzies kon hebben zonder dat de een de ander vervloekte. Ook op McDrake is te zien dat, zelfs na een vervelend einde van McDuck, er mensen zijn die blijkbaar wel vertrouwen in mij hebben en willen meewerken.

Bij Inducks voel ik me ontzettend gebruikt. Mijn creativiteit wordt overgenomen, terwijl mij de deur gewezen wordt. Bij Inducks kun je door een vriend verbannen worden, die in privé vertelt hoe jammer het zou zijn als we geen contact meer zouden hebben na 16 jaar. Huh? Ben ik nou echt alleen gek of voel ik me verbannen uit een gekkenhuis dat Inducks heet?
Ik ben er door een "VRIEND" uitgedonderd. Weet zo'n persoon dan wel wat vriendschap is? Weet ik wel wat vriendschap is? Bij Inducks en DCML lijkt iedereen elkaar "vriend" te noemen. Als je maar lang genoeg eenzaam achter je computer zit, ga je vanzelf geloven dat het echt vrienden zijn. Maar ik weet wat er gebeurt als je er echt vrienden nodig hebt. Dan ben je al gauw off-topic.

En sindsdien ik ben geband zijn mijn "permalink"-idee en mijn webboard-idee toegevoegd, zonder dat iemand weet dat ze van de inmiddels verwijderde zieke "trol" Daniel kwamen.
Het was mijn idee om een webboard aan Inducks te hangen. Ik werd op DCML weggehoond toen ik McDuck International promootte. Vervolgens gaan anderen wel goede sier maken met een internationaal board, alsof zij het zelf bedacht hebben. Terwijl ze het te druk hebben om bestaande bugs in hun reeds bestaande diensten op te lossen. Dat zijn Microsoft-achtige praktijken. McDuck/McDrake International is brutaal uit de markt gedrukt. Misschien kan ik sommige "vriendenclubjes" voortaan beter maar mijden.

Als die mensen beseften wat vrienden zijn, hadden ze vast geen tijd gehad om zo met elkaar samen te klitten op internet. Vrienden zijn mensen die je steunen in goede én slechte tijden. Afgelopen twee jaar ben ik ontzettend zwaar geweest voor mijn omgeving, maar ik weet nu wel wie er echt uit zichzelf om mij geven en met me meeleven als ik een probleem heb.
Je wilt niet weten hoeveel interessante zaken ik domweg onvoltooid heb laten liggen omdat ik me aantrok hoe men op DCML en Inducks over me dacht. En ik werd nog zo gewaarschuwd door een correspondent, pakweg eind jaren 90: kijk uit voor de muizen, jij bent meer waard.
Ik heb veel informatie en ideeën liggen die maar blijven verstoffen omdat ik me steeds laat afleiden door wat andere mensen doen of zouden kunnen denken.

Misschien ben ik ontzettend op mijn teentjes getrapt dat een stelletje egotrippende zielige freaks mij niet willen omarmen. Terwijl hun afkeuring juist een goed teken zou moeten zijn voor mij. Hoe meer freaks mij afkeuren, hoe meer tijd ik over heb voor mezelf en voor mensen met wie ik wel verder kom.

Laat ik me druk maken om wat ik meemaak in het echte leven. Gisteren vloog een duif zich met een snoeiharde klap dood tegen mijn slaapkamerraam. Dat vind ik pas schokkend.
Daniel73
Member
 
Berichten: 917
Geregistreerd: vr jun 02, 2006 5:45 pm
Woonplaats: Nederland

VorigeVolgende

Keer terug naar Eigen creativiteit

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 5 gasten

cron