Stephanofftopic schreef:Ik vind 'Another brick in the wall' het leukste dat ik tot nu toe van Pink Floyd heb gehoord. "We don't need no educaaation".
Er is een 2LP en een film van, die 'The Wall' heet. Over deprimerend gesproken. Het gaat over een popster die een muur om zich heen heeft gebouwd, verbitterd over de wereld. Een ander bekend nummer daarvan is 'Comfortably Numb'.
Zelf ben ik helemaal weg van Pink Floyd's allereerste LP, 'The Piper at the Gates of Dawn'.
Stephanofftopic schreef:Ik schrijf m'n muziek ook alleen, alleen ik vind dat bas en drum wel onmisbaar zijn als ik Rock'n roll of wat voor soort rock dan ook wil spelen. Natuurlijk kun je in principe zonder, maar ik hou van een liedje met goede drums.
Ik ook. Maar om een goede drummer te vinden moet je iets in huis hebben. Vooral als je zelf teksten en muziek wilt schrijven.
Stephanofftopic schreef:Daarnaast kun je moeilijk in je eentje jammen.
Ik speel beter in m'n eentje dan met een ander erbij. Ik neem een 'backing track' op, of wat er bij mij voor door moet gaan, en dan kan ik meespelen. Of ik gebruik een ritme-box. Voordeel is dat ik op deze manieren eindeloos door kan gaan, wanneer ik maar wil, en dat is moeilijk met muzikanten erbij.
Natuurlijk zou ik ook met anderen willen spelen. Maar dan wil ik iets te bieden hebben. Nu ben ik al blij als de buren niet klagen.
Wat ik leuk vind is het verkennen van eenvoudige structuren. Hoe kun je veel mogelijk uit zo min mogelijk akkoorden halen?
Stephanofftopic schreef:Het is veel leuker als je met een vier- of vijftal samen meedenkt over een nummer dan dat je zelf alles moet doen.
Hoe meer mensen, hoe meer discipline er nodig is. De een wil dat, de ander dat. Heb je weleens een band achter de schermen meegemaakt?
Stephanofftopic schreef:Ik heb al geprobeert met een microfoon aangesloten op de computer gitaarmuziek op te nemen, wat één keer gelukt is.
Heb je geen cassetterecorder, of iets in die richting?
Stephanofftopic schreef:Ik had net de introriff van 'Dead Leaves and the Dirty Ground' van the White Stripes opgenomen en daarna hield de geluidsrecorder op de computer het voor gezien.
Windows heeft/had een recorder die beperkt is tot een minuut. Wat je nodig hebt is andere audio-software. Misschien is er bruikbare freeware te vinden op internet?
Stephanofftopic schreef:["overdubben", etc.] Bedoel je met meerdere lagen werken? Dat heeft Queen ook heel vaak gedaan. Zoiets geeft een soort vrolijke sfeer, alsof er een heel koor staat te zingen.
Queen ging soms tot in het extreme door, zoals bij 'Bohemian Rhapsody'. Dat kan omdat er meerdere opnamesporen naast elkaar staan. Tijdens een opname kun je dan meedoen met reeds opgenomen sporen. Zo kan iedere muzikant apart, een of meerdere partijen opnemen. En je kunt bij een opname, geluiden over zoveel mogelijk aparte sporen verdelen. Dan kun je later het geluidsbeeld beter mixen. Dat kan bij drums en bij live-opnames erg handig zijn.
The Beatles hebben voornamelijk met vier sporen gewerkt, uiteindelijk met acht sporen. (Zover ik weet.) Bij moeilijkere nummers moesten ze dus veel heen en weer kopiëren ("ping-pongen"). Dat "ping-pongen" moet bij Queen ook het geval zijn geweest, met die massa aan stemmen.
Ik ben enorm geïnteresseerd in informatie over muziek maken, opname-technieken, etc.
Op de Fostex heb ik vier sporen. Het apparaat werkt met gewone cassette-bandjes. Hopeloos oubollig. Je kunt met een beetje computer, superieur opnemen met meerdere sporen, afhankelijk van de audio-software en de geluidskaart. Maar dan zit ik weer achter de computer. De Fostex kan ik overal neerzetten. Het apparaat heeft een ingebouwd mengpaneel met echte knopjes, VU-meters, en er zijn meerdere ingangen. Inpluggen en opnemen maar. De mix zet ik via de computer op CD. Wat kan een beginneling zich nog meer wensen?
Stephanofftopic schreef:[Shaffy's teksten grof?] Ik heb een tijdje geleden in een muziekcafé in Amsterdam een uitvoering door iemand gezien van een van Shaffy nummers. Je lacht als een waterval, je vrijt als een muizeval, ik wil skiën op je rug... Niks voor mij.
Dat lied heet 'Heerlijk'. Ik vind het zelfs in Shaffy's eigen uitvoering enigzins hysterisch. Het blijft maar doorgaan. Het lijkt me een vervelende kennismaking met Shaffy. Maar ken je nummers als 'Zing-vecht-huil-bid-lach-werk-en bewonder', 'Zonder bagage', 'Sammy', '5 uur', 'We zullen doorgaan' (LP-versie zónder orkest), en ''t Is Stil in Amsterdam'? Dat zijn stuk voor stuk Nederlandse hoogstandjes, vind ik.
Stephanofftopic schreef:Pluizer schreef:Voorbeelden [van zulke metalliedjes]?
Bijvoorbeeld een paar nummers van Nightwish, 'Smells like teen spririt' van Nirvana, 'Nothing else matters', 'Am I evil' en 'Fade to Black' van Metallica. Sommige nummers van Sonata Arctica, zoals 'Blacksheep', 'Mary-lou', enz.
Ook heb ik een aantal stukjes van Yngwie Malmsteen gespeeld, van 'Disciples of hell', 'Devil in disguise', en wat al dan niet. Alleen de arpeggio's en moeilijke solo's sloeg ik merendeels over -). Ik ben zelfs vorige zomer naar een Malmsteen-concert in 013 geweest, het eerste (en heel waarschijnlijk het laatste) heavy-metal concert waar ik ooit ben geweest.
Iniedergeval heb ik het nu helemaal gehad met metal. Hoe meer ik ernaar luister, hoe depressiever ik word.
Ik vind Heavymetal alles behalve inspirerend.
Ik ken hiervan alleen Nirvana en Metallica. Metallica doet me weinig. Ik vind dat ze stoer doen en dat ze koketteren met alcoholmisbruik.
Nirvana doet me daarentegen heel veel. Kurt Cobain is een van mijn grote idolen. Zo trad hij weleens op in een lange jurk, om macho-publiek af te schrikken. Drummer Dave Grohl (nu van de Foo Fighters) droeg daarbij een beha. In MTV's hardrock-programma 'Headbangers Ball' verscheen Cobain in een knalgele japon-achtige jurk, waarvan de kraag tot ver boven zijn hoofd kwam. Cobain's verklaring was dat hij bij een bal aan een jurk moest denken. Schitterend. Wat mij betreft is Kurt Cobain tot op heden de laatste legendarische pop-artiest. Ik zie de CD 'Nevermind' als een perfecte samenkomst van rebellie en commercie. Is er ooit een wereldwijde hit geweest waarin zo tekeer gegaan werd als in 'Smells Like Teen Spirit'?
De groep 'Nightwish' ken ik alleen bij naam. 'Sonata Arctica' inmiddels ook. Is 'Sonata Arctica' niet inspirerend? Ik meen dat je me vertelde dat hun teksten over sprookjesachtige zaken gaan en verbroken liefdes.
Waarom vind je heavy metal niet inspirerend?
Wat zijn arpeggio's? Razendsnel van de ene toon naar de andere gaan?
Stephanofftopic schreef:Pluizer schreef:'An Cat Dubh' en 'One' vind ik hiervan de beste. Speel je ook 'A Day Without Me', 'Stories For Boys', 'Into the Heart', The Ocean', en 'The Three Sunrises'? Die lijken me leuk om te kunnen spelen. Mooie zanglijnen. Zijn ze moeilijk?
Opzich is U2 niet heel moeilijk. Je hoort the Edge nooit een ingewikkelde supersnelle gitaarsolo spelen.
Ik zat onlangs een heel betoog te bedenken waarin ik The Edge als een van de beste gitaristen van de afgelopen 25 jaar wilde neerzetten. Is dat overdreven? Is het grotendeels effectenbak, wat The Edge doet? Zijn gitaarspel voor met name 'Where the Streets Have No Name' lijkt me virtuoos. Ik vind zijn ritme-gevoel adembenemend. Het intro alleen al. En dan een geïnspireerde Bono er overheen, met een tekst in de ik-vorm. Is die gitaarpartij niet moeilijk? En de solo van 'The Fly'?
Wat betreft ritme-gevoel vind ik Syd Barrett van Pink Floyd enorm inspirerend. Maar die heeft helaas maar kort meegedaan in de muziekwereld. Verder vind ik John Frusciante van The Red Hot Chili Peppers een virtuose gitarist.
Stephanofftopic schreef:Ik heb laatst op gehoor het hele Boy album uit te zoeken. Ik kan 'A day Without me' wel spelen, alleen ik mis een echo-pedaal, dat gebruikt word tijdens het aanslaan van de eerste paar powerchords.
'Stories for boys' heb ik opgezocht op internet, dit vind ik een van de beste nummers van het album.
Heb ik 'Shadows and Tall Trees' al genoemd? Wat ik mooi vind aan 'Boy' is dat U2 er spontaan en uiterst creatief klinkt, de hele LP door. Ik kan er gefascineerd naar luisteren. De LP is ruw en uitgewerkt tegelijkertijd.
Stephanofftopic schreef:'Into the heart' kan ik ook spelen, alleen in 'The ocean' hoor je een vaag soort introgeluid (volgens mij een synthesizer) waarvan ik niet weet hoe ik zoiets uit de gitaar moet krijgen. Ik kan alleen de melodie van 'The Ocean' spelen.
Bedoel je dat wazige getokkel, waarmee het nummer begint? Dat is volgens mij een phaser-effect over de gitaar, zoals bij de zang van 'Killer Queen' van Queen. Het kan ook een flanger zijn, voor zover dat verschillend is. Of anders is het heel misschien een wah-wah pedaal.
Het phasing-effect meen ik tevens over de drums te horen. Maar ik kan het mis hebben. Wat denk jij? Vooral als de drums beginnen hoor ik een woesj-achtig geluid.
Ik vind het onderwater-effect van 'The Ocean' heel sfeervol en creatief gedaan.
In de powerchords van 'A Day Without Me' meen ik het phasing-effect ook te horen. Het effect is volgens mij meer dan alleen een delay-pedaal. Vooral in de 7de en 8ste maat van het intro klinkt een duidelijk, phasing-achtig effect over die gitaarpartij.
Op de LP-hoes zie ik geen synthesizer vermeld staan. Alleen zang, bas, gitaar en drums. Maar dat verklaart de xylofoon-achtige geluiden in 'I Will Follow' niet. Het is dus in principe mogelijk dat er onvermelde instrumenten te horen zijn, maar ik kan tot dusver nergens een synthesizer ontdekken.
Stephanofftopic schreef:Ik ken 'The three sunrises' niet echt. Die is toch verschenen op een single van 'The Unforgettable Fire'?
Ja, in ieder geval van een maxi-single van 'The Unforgettable Fire'. Misschien staat het nummer ook op de mini-CD 'Wide Awake in Amerika', of juist niet. Er waren verschillen tussen de twee.
Stephanofftopic schreef:Ik vind het iniedergeval zeker leuk om U2 te spelen. Ik speel samen met m'n vader 'Sunday bloody Sunday' en 'Vertigo', vooral het drumwerk van 'Sunday' vind ik mooi.
Wie doet de zang? Kan je vader goed drummen? Met name het intro van 'Sunday Bloody Sunday' vind ik mooi. Verder vind ik de drums van 'Bad' mooi.
'Vertigo' lijkt me een moeilijk nummer, met iets teveel ideeën op elkaar geprakt. De duizeling ("vertigo") komt zo goed tot uiting, maar het heeft me verbaasd dat het nummer een hit werd. Het nummer doet me trouwens een beetje aan 'Discotheque' denken, dat ik een beter nummer vind.
Stephanofftopic schreef:In het begin kan het nog aardig lastig zijn om bijvoorbeeld een G-akoord aan te slaan, maar na een tijdje gaat het vanzelf -).
Ik heb vooral moeite met barré-akkoorden, al gaat het steeds soepeler. De moeilijkste basis-akkoorden vind ik Es, Des en As. Die moet je pakken als een open C of open G, maar dan met een barre erbij.
Vandaar dat ik blij zal zijn als ik de volgende akkoorden-progressie soepel kan spelen, achter elkaar door, één maat per akkoord:
Es Bes Des As
Stephanofftopic schreef:Ikzelf ben begonnen met een zwarte stingray (nog nooit van gehoord, stingray...) gitaar tweedehands voor 70 euro. Dat was een aardige beginnersgitaar, maar ik ben veel meer verliefd op m'n nieuwe zwart/zilvere Ibanez, licht als een veertje
.
Pfff. Ik wil een gitaar die verzwaard is met lood. Roadies met heftrucks moeten me helpen het gevaarte om m'n nek te hangen. Ik wil een gitaar met snaren zo dik als gevlochten scheepskabels, zodat je dikke tuinhandschoenen moet aantrekken als je wilt tokkelen. Dát is mannenmuziek maken. (nja!)
Maar tot die tijd ben ik meer dan tevreden met een Yamaha RGX 121 SJ, gekocht in april 2003 bij Feedback Rotterdam. Kostprijs 289 Euro. Nieuw. Ik heb geen idee hoe dat in verhouding staat met andere gitaren.
Stephanofftopic schreef:Ik speel af en toe ook akoestisch. 'Nothing else matters' van metallica, en een stel onbekende Spaanse liedjes.
Spaanse liedjes? Ken jij Spaans?
Stephanofftopic schreef:Hoe bedoel je, dat acoustisch meer herrie maakt? Ik denk dat je met een electrische gitaar met een enorme versterker een flink wat distortion veel meer herrie kunt maken.
Ik bedoel dat een electrische gitaar van zichzelf vrij zachtjes is, ónversterkt. Een acoustische gitaar maakt dan al gauw meer geluid.
Overigens kun je een acoustisch gitaar ook versterken.
Behalve distortion is een compressor ook handig als je herrie wilt maken. Met een compressor kun je het geluid als het ware samenballen, waardoor het massiever klinkt.
Ridder ter Geit schreef:Worden je zorgen een muur
waar je niet over heen kunt kijken
dan is goede raad niet duur
mij kun je altijd bereiken
Mooi. Vooral met de ABAB-rijm. Om en om rijmen heeft mijn voorkeur.
Je hebt zelfs ABCABC. Zie bijvoorbeeld het volgende fragment, uit 'Megaton' van Lennaert Nijgh:
"Het blauw van de hemel ziet groen van de rook
de wind is heet en smaakt naar roest
ijzervijlsel kleurt de wegen
nu stinkt in de slotgracht de modder en ook
de wintertuin is rood en woest
het dorre zand knarst luid om regen."
Als je een rijmschema gebruikt waarin rijm in een verweven structuur benut wordt, heeft dat al gauw iets verheffends.
Behalve ABAB is ABBA ook leuk. Wederom een Nijgh-voorbeeld, uit 'Lied voor een kind dat bang is in het donker':
"Binnen lig ik in m'n bed
met gedachten aan daarbuiten,
waar kabouters vrolijk fluiten,
want die hebben altijd pret."