Frank schreef:Het huis met de beelden:
de een na laatste versie vind ik het mooist gezongen. Daar klopt alles.
Je bedoelt 'Het huis met de beelden #9'?
Het huis met de beelden #9 (Fostex)
[url]omeda-fosmix0176_071223.mp3[/url]
http://www.mediafire.com/?19bvxd2xtxv
23-12-2007. Harmonie-versie, met "koor".
Frank schreef:In de laatste versie zijn de verlengde klinkers, gepaard gaand met uithalen, wat mij betreft geen verbetering.
Wat ik in voorgaande versies mis is de kring-spiraaaaal. Ik denk dat dit woord vraagt om zo'n nadrukkelijke uitspraak, om duidelijk te maken dat het om een kringSPIRAAL gaat, en niet om een kringspier-aal.
Ik heb momenteel de indruk dat de tekst als volgt benadrukt kan worden:
"MisSCHIEN dat EENS de TIJD
zijn EIgen KRING-spiRAAL doorKRUIST
In deze (ongenummerde) versie van gisteren, in de oefenruimte, leg ik een overdreeeven nadruk op die zinsdelen. Waarna het mij pas bij terugluisteren leek alsof de tekst hier vraaaaagt om een slingerend effect als in een spiraal.
Er moet volgens mij hoe dan ook iets extra's met die regels gebeuren denk ik, in de zang. Pas na die regels is het dan weer enigszins "back to normal" zoals in het eerste couplet, om de tekst te laten landen op de "vaders hand" en de "eeuwig starende beelden" van dat eerste couplet. Waarbij de "eeuwig starende beelden" terugkomen, maar ditmaal als refreinregel.
In mijn laatste versie, in de oefenruimte, heb ik woorden ik BELANGRIJK vind BENADRUKT. Dat is erg vermoeiend om naar te luisteren, maar het gaat mij bovenal om zekerheid te vinden dat ik belangrijke woorden juist uitspreek. Ik zing hier alsof de luisteraar doof is. Ik kan me altijd nog inhouden en dat zal ik zeker doen. Maar NU gaat het mij vooral om een juiste indeling van de tekst en van juiste beklemTONING... eh.. beKLEmtoning. Ik heb liever dat ik nu overdrijf dan dat ik een klemtoon mis of verkéérd benadruk. Doe ik het nu alleen overdreven of ligt irritatie aan een foute nadruk?
Bijvoorbeeld, welke uitspraak is hieronder het aannemelijkst?
EEUwig starende BEELden
eeuwig STArende BEELden
EEUwig STArende BEELden
Of moet ik varieren en dus voor twee mogelijkheden kiezen?
Wat ik hier belangrijk vind is dat het woord "starende" het enige werkwoord in de tekst is dat aan de stenen is gekoppeld. Staren is het enige wat de stenen "doen". Dat is volgens mij het enige dat de stenen doet "leven", en wat dus angst aan kan jagen. Vandaar ik dat ik nu hard en overdreven staaaaaaaaaaaarende zing, om zeker te weten dat zoiets in een demo-opname niet gemist wordt. Ik probeer LEVEN in die stenen te krijgen. Als ik de tekst ingehouden zing dan vind ik het een saai mompelig monoloog worden. Ik zoek een manier om de juiste nadrukken en klemtonen te vinden die essentieel zijn experimenteer met een (kinderlijke?) levendigheid als contrast met die saaie dode stenen. Ik kan altijd nog kiezen voor een plechtige zang, als ik maar een goed demo-voorbeeld heb met juiste klemtonen en een juist verloop.
Wat ik me nu afvraag is:
- Zijn de nadrukken helemaal fout of alleen te overdreven?
- Is de uitspraak goed of fout?
- Is de zanglijn-indeling van de tekst wel/niet goed?
Caspar schreef:Daniel73 schreef:Het huis met de beelden
omeda-pmcjvc0016_071221-01mono.mp3
http://www.mediafire.com/?1ttg2uotjvz
21-12-2007. Vlugge nachtelijke poging. Met grotendeels nieuwe intonatie-aanpak. Gauw opgenomen voordat ik het spontane idee weer kwijt was.
Let niet op het hoge stemmetje. In privé vroeg een vriend me weer hoog te zingen.
Wauw. Dit is inderdaad veel beter dan de vorige, op de hoge zang na. Wat je zegt, de intonatie zit nu helemaal goed, het luistert nu heel lekker weg
Probleem hier is dat ik volgens mij nog teveel verander aan Nijgh's tekst. Nu terugluisterend kan ik, mede dankzij zo'n opname, inmiddels wel invullen wat origineel is geschreven. In deze oude versie heb ik nog "mij als kind", terwijl Nijgh's "'t kind van toen" me inmiddels wel makkelijk overkomt. Op een manier dat ik me afvraag waarom ik er moeite mee had.
Caspar schreef:Daniel73 schreef:Het huis met de beelden #9 (Fostex)
omeda-fosmix0176_071223.mp3
http://www.mediafire.com/?19bvxd2xtxv
23-12-2007. Harmonie-versie, met "koor".
Ja, ook heel goed. Het koor vind ik wel irritant, maar wederom gewoon goed.
Probleem is sowieso dat ik alles integraal gebeurt. Van begin tot en met het eind. Zoiets moet dan later, bij uitwerking ingedeeld worden. Helemaal geen koor? Of alleen op specifieke plaatsen?
Hieronder wat oude, eerdere mixen, waarin het koor-gedoe minder prominent aanwezig is.
OUD - Het huis met de beelden #8 (Fostex)
omeda-fosmix0175_071222.mp3
http://www.mediafire.com/?czy5jr2fn1u
22-12-2007. Lead-zang upfront.
Deze mix is schoner (minder brijerig) dan #9. In deze mix ontbreekt een stem, die in #9 is toegevoegd.
OUD - Het huis met de beelden #5 (Fostex)
omeda-fosmix0172_071221.mp3
http://www.mediafire.com/?diofrlilggx
21-12-2007. Ei-ritme toegevoegd, plus een aantal stemmen. Kringspiraal is
terug. En "dat het weer zal gebeuren".
Bij "Misschien dat eens de tijd" probeer ik een stem die gaandeweg iets kerk-achtigs krijgt. Dat is later basis voor die brij van met name #9 geworden.
Achteraf denk ik dat #8 qua geluid minder storend is dan #9, en #5 minder storend dan #8 en #9. Maar die extra stemmen had en heb ik nodig om te kunnen kiezen. Het feit dat ik toch steeds de behoefte kreeg om extra stemmen te doen vind ik een teken dat ik toch nog niet het maximale te pakken heb voor een uiteindelijke enkele zanglijn.
Zelfs al had ik een niet falend koor neergezet dan was dat toch een zwakte geweest. Dan is het alsof de tekst of de muziek zo'n koor-effect nodig heeft om gepruimd te worden. Zo'n aankleding moet dus sowieso bijzaak zijn. want als ik spontaan een liedje wil spelen op mijn gitaar heb ik toch niet altijd een koor ter beschikking. Alleen een gitaar en mezelf. Dus daar moet ik het uiteindelijk toch mee doen.
Caspar schreef:Wat ik wel leuk vond in de vorige versies is dat je op het einde Pompei Herculaneum herhaalt en dan steeds slordiger zegt, dat vond ik heel leuk.
Dat kan terugkomen. Ik vraag me alleen af of ik daarmee in een enkele zang te ver ga, als basis-model. Moet het persé of is het een aankleding? Heeft de muziek het nodig of kan het ook zonder?
In een uiteindelijke versie, op basis van een demo die ik nu eerst gemaakt wil hebben, wil ik als aankleding iets vulkaan-achtigs overdonderends hebben en dan vind ik zo'n rommelig effect sowieso interessant als aankleding. Dat het iets rommelends(!) wordt, als het geluid van naderend gevaar. Iets dat aanzwelt gedurende het lied of alleen het outro.
Wat ik als toevallig effect grappig vind is hoe mijn aanvankelijke uitspraak van het refrein ("POMpi") onder mijn nieuwe uitspraak ("pomPEE") door lijkt te rollen. Omdat ze ten opzichte van elkaar verschoven zijn. Onder de nieuwe PEji zit de oude POM, en daarna volgt de oude peji. Op die manier ontstaat een rommelige "echo". Maar daar heb je twee zangers voor nodig. Het wordt een soort van pomPOM, in combinatie. Als tweede stem kan dan in dit geval bijvoorbeeld "pompiherkulaneaah" gezongen worden, zodat de foute POM-klemtoon wegvalt in verzonnen klanken die op gehoor toch lijken op een "rommelige" herhaling van de voorgrondzang.
Caspar schreef:Daniel73 schreef:Het huis met de beelden (24-12-2007)
http://www.mediafire.com/?3mji3in4mft
24-12-2007. Oefenruimte.
Je hoort echt dat het liedje groeit. Hier spreek je de klinkers wat anders uit. Bij de E-klanken vind ik het leuk, maar bij de andere klinkers niet .
Ik vraag me af of de "LA" geoorloofd is in Herculaneum. Ik spreek het woord uit als "gymNAsIUM".
Misschien is "neum" als in "muSEum"?
De "LA" is de enige nadruk die mij echt irriteert in de laatste versie. Alsof ik ernaast zit.
Misschien is het "herCUUlaNEEEEEEEEEum"?
(Is er een Triviant-speler in de zaal?)