Ui schreef: Misschien had deze Donald beter een nieuw, dommig familielid kunnen zijn.
Zou men het opeens wel een leuke grap vinden wanneer het Diederik was? (Oei! Ik noem Diederik dommig! Nu krijg ik heel McDrake tegen me!) Evert Geradts heeft er totaal geen moeite mee personages out-of-character te gebruiken, naar mijn idee. Als er bij íemand de karakters ondergeschikt zijn aan het plot, dan is bij hem wel. Gek genoeg erger ik me bij hem er niet echt aan. Kijk bijvoorbeeld eens naar het laatste plaatje van
Recht en krom. "Rij door Alfred! Wij praten niet met zwervers!" Zo heb ik de neefjes nog nooit met oom Donald zien omgaan, maar vind jij het erg?
Ui schreef:Triest om nu ook Evert Geradts te zien tobben met het telkens nieuwe verhalen bedenken rondom, in Nederland, beperkte mogelijkheden.
Hij lijkt ook niet te tobben met nieuwe verhalen bedenken, want met zijn fantasie en ongrijpbare logica zijn er altijd nieuwe, originele verhalen mogelijk. Hij deed in het verleden wel beter zijn best om er iets goeds van te maken. Neem nou
De snorrenoorlog. Dan hebben we het ook wel over een héle goede, maar zie hoe perfect dat verhaal in elkaar steekt! Aan het einde valt alles samen en niets staat er zonder reden. Dat kan je over het reflectorvissenverhaal niet zeggen. Okee, de neefjes hebben reflectoren op hun jasjes en in het verhaal gaat men op zoek naar de reflectorvissen. Er zitten reflectoren op Willies duikboot en dat komt van pas wanneer de stroom uitvalt. Het aquarium uit het begin vervult op het einde ook een rol. Nou, nou.
Zijn laatste verhaal dat echt goed in elkaar stak, was
Garagebouw. Wauw! Het einde kan natuurlijk ook alleen volgens de Evert Geradts-logica.
Ui schreef:Laat zo'n Evert Gerardts stoeien met nieuwe personages en/of personages die in het buitenland succesvol zijn.
Dat zou ik graag zien. Misschien inspireert het hem en gaat hij weer wat beter over een verhaal nadenken. Ik heb laatst
Waar is de brand? gelezen en ik zie dit nou nog niet echt als de redding van de Disney-strip. Als hij iets met Diederik zou doen, zou ik dat graag lezen. Toch denk ik dat niet personages maar het verhaal zijn sterke punt is.
Ik heb laatst
dit Sjors en Sjimmie-album gelezen, waar Geradts ook aan mee heeft gewerkt. Ik herken zijn stijl vooral in het verhaal over een eigen kamer voor Sjors. ***Spoiler alert!*** Hij wil niet langer een kamer met Sjimmie delen, dus krijgt hij de zolder. Bij het opruimen ontdekt de kolonel al zijn oude legerspullen en besluit van de zolder een museum te maken. Uiteindelijk grijpt Sjors een granaat en roept: "Als ik de zolder niet krijg, krijgt niemand hem." Kaboem! Het eindigt met een zwaargewonde Sjors in het ziekenhuis op een privékamer waar hij geen bezoek mag ontvangen. Hij is blij dat hij eindelijk een eigen kamer heeft.
Evert Geradts plaatst op facebook scenariopagina's van zijn Disney-verhalen, zichtbaar voor iedereen met een facebookaccount. Het album heet "♪♪ workin' for the disney dollah...♪♪", wat enerzijds laat zien dat hij het - helaas - als werk ziet en niet in de eerste plaats als kunst; anderzijds dat je als scenarist/tekenaar blij mag zijn met Disney, omdat je daar tenminste aan verdient - en blijkbaar zonder al te veel moeite
.