Misschien herinneren sommige lezers zich nog de tijd waarin de Donald Duck Extra bedoeld was voor de extra lange, extra avontuurlijke en extra 'ingewikkelde' verhalen voor de oudere doelgroep. Daar was het blad toen op ingericht, liet de redactie weten. Toen ik in 2002 moest kiezen tussen het voortzetten van mijn abonnement op het Weekblad of op de Extra, twijfelde ik dan ook geen moment en koos direct voor de Extra. Helaas, net als het Weekblad is de Extra afgegleden tot een vod dat ik iedere maand met tegenzin uit de brievenbus pluk.
Al meer dan een jaar wordt de uitgave -min of meer net als het Weekblad- geterroriseerd door een overkill aan eentoningheid, gebrek aan afwisseling en infantiele verhalen waar mijn brein van aan de kook gaat. Er is in de ogen van de Nederlandse redactie maar één tekenaar, blijkbaar: Vicar. Helaas zijn zijn verhalen geschreven door een stelltje balen hooi met de hersencapaciteit van een paar vierjarigen. Hey, maar Thom Roep vind het leuk; het zijn zíjn lievelingsverhalen. Dus wij mogen het slikken.
Alle verhalen die het afgelopen jaar in de Extra hebben gestaan (oké, een paar uitzonderingen) zijn van Vicar en ze verlopen allemaal hetzelfde: zet Donald in een willekeurige situatie die zo ongeloofwaardig is dat zelfs mijn neefje van 4 ervan gaat gapen en sleep dit 12 pagina's voort. Zet in ieder nummer twee van dat soort verhalen, is de formule. Ieder oersaai verhaal heeft Donald als hoofdpersoon, maar het had net zo goed Jantje of Keessie kunnen zijn, want zijn karakter maakt niet uit. Hij is alleen bedoeld als marionet die van hot naar her moet rennen zonder invloed te hebben op de loop van het verhaal.
Het enige wat ik nog lees, zijn de albums, en dat zijn *herdrukken* van verhalen van (heel) lang geleden. Dat wil wat zeggen, niet? Vandaag begon ik weer aan zo'n Extra-verhaal. Op pagina 4 vind ik het al erg dat ik er nog acht moét. Ik wilde m'n abonnement opzeggen, maar dat loopt nog minstens tot eind dit jaar. Vreselijk.
Wat vind de rest van McDrake?