Duckfan van Down Under schreef:Er zijn 4 deel live-action classics (Rapunzel, de 54e classic, is de 50e geanimeerde). Mary Poppins is er 1, Heksen en Bezemstelen (Bedknobs and Broomsticks) is er nog 1, maar welke 2 ben ik vergeten?
Rubberduck schreef:Michiel Q schreef:Het einde van "The Little Mermaid" is ontzettend beroerd. De film is geweldig t/m "Kiss the Girl", als Ariël bijna haar doel bereikt heeft, maar dan verandert de film ineens van richting. Eigenlijk wil Ursula de Magische Lichtgevende Drietand van Triton hebben! (De drietand is magisch, omdat hij licht geeft.) En dan wordt Ursula enorm groot, maar gelukkig kan de saaie prins haar lekprikken. Oef!
Zeg, wil jij wel eens heel snel je mond gaan spoelen! Na 'Kiss the Girl' begint het gevecht tegen Ursula. Zij betovert Erik, zodat hij denkt met Vanessa (ursula-in-vermomming) te willen trouwen. Ik haal me zó dat moment voor de geest dat Ariel denkt dat Erik met haar wil trouwen (ingegeven door Jutter), helemaal happy de trap afrent en dan Erik daar ziet staan, met Vanessa, instructies voor de bruiloft te geven aan Grimbert. Die verwarring, het ongeloof en het verdriet op dat gezicht is zó perfect weergegeven. Net zoals het moment waarop Ariel het bruiloftsschip ziet wegvaren en met een bijna onhoorbare zucht in elkaar zakt. Echt prachtig gedaan, hoor. Toegegeven, dat hele gevecht met die reuze-Ursula is vrij slecht, maar daarna herpakt de film zich snel met dat ontroerende moment waarop Triton afscheid neemt van Ariel en haar weer mens maakt. Nee, dat slot zit verdomd goed in elkaar. Ik vind het altijd weer jammer als het afgelopen is.
Rubberduck schreef:Veel tijd wordt ook besteed aan twee bijfiguurtjes, twee vogeltjes, die op een rups jagen. Heeft verder niks met het verhaal te maken en de grapjes zijn nog suf ook.
Ui schreef:Silly Symphony - The Ugly Duckling - 1939
Michiel P schreef:Over het algemeen vormen die 'end battles' nooit het beste gedeelte van zo'n Disney-film. Bij het maken van een film gaat alle energie naar de introductie-scènes en de karakterontwikkeling, wat ook de belangrijkste gedeeltes van de film zijn. Het einde is meer een verplicht nummertje. De schurk krijgt eerst de overhand, maar daarna gaat hij toch dood, 'ze' krijgen elkaar en andere losse eindjes worden nog even netjes afgewerkt. Boring!
http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopi ... 7655#p7655
Michiel P schreef:De oude films verlopen veel minder volgens een vast stramien dan de nieuwere. Wat dat betreft is het toch echt een industrieel product geworden. Een film bestaat uit losse onderdelen die aan elkaar worden gesoldeerd. Ik heb een paar van die eindscènes up YouTube zitten terugkijken en ik vond ze allemaal vervelend en ongeïnspireerd. De oudere films vormen volgens mij een hechter geheel. Ik denk dat de grens ongeveer na ["De Speurneuzen"] ligt.
http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopi ... 7663#p7663
Michiel P schreef:Wat ik bedoel is dat niet alle delen gelijkwaardig zijn. Niet elk gedeelte is met dezelfde zorg uitgewerkt. Scènes waarin karakters geïntroduceerd of ontwikkeld worden vormen het emotionele hart van de film en worden zorgvuldiger uitgewerkt dan bijvoorbeeld die eindscènes waar ik zo op zit te hameren, want die zijn veel minder belangrijk. [...]
Zo'n eindgevecht is tot op zekere hoogte gewoon vulmateriaal. Het is nodig om het verhaal af te ronden, maar het vormt niet de essentie van het verhaal dat de makers willen vertellen, dus die leven zich vooral uit op de karakterdefiniërende en karaktervormende momenten, denk ik.
http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopi ... 7692#p7692
Michiel P schreef:Rockerduck schreef:In recente jaren wordt 'het eindgevecht' wel steeds vaker herhaald in een zelfde vorm.
My point exactly. Het 'eindgevecht' is de geijkte manier geworden om een verhaal ten einde te brengen. Een invuloefening. De adrenaline en de geluidsterkte worden nog even flink omhoog gejaagd. Pats! Boem! Wham! Slechterik dood, spanningsboog afgelopen, zoenen! Als je die scènes los bekijkt is er geen donder aan.
http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopi ... 7719#p7719
Roger Ebert schreef:When the history of Hollywood movies in the 1980s is written, it will be the story of the disappearance of the third act. At some point about a decade ago, while no one was paying attention, there seems to have been an informal agreement among studios, writers and directors that all movies would end with a mechanical, formula action climax. In thrillers, the ending is a chase and a shootout. In comedies, it's some kind of a bizarre set piece involving stunts or special effects.
Hollywood abandoned all notions that a movie should end as it began, with the relationships of the characters.
Michiel P schreef:De oude films verlopen veel minder volgens een vast stramien dan de nieuwere. Wat dat betreft is het toch echt een industrieel product geworden. Een film bestaat uit losse onderdelen die aan elkaar worden gesoldeerd. Ik heb een paar van die eindscènes up YouTube zitten terugkijken en ik vond ze allemaal vervelend en ongeïnspireerd. De oudere films vormen volgens mij een hechter geheel. Ik denk dat de grens ongeveer na ["De Speurneuzen"] ligt.
http://bb.mcdrake.nl/neddisney/viewtopi ... 7663#p7663
Duckfan van Down Under schreef:In het geval van die "eindbattles" klopt dat niet. De laatste twee films in die tijd, "De Speurneuzen" en "Taran en de Toverketel" hebben die ook nog.
Michiel Q schreef:De slechterik transformeert in 'n gevaarlijk monster.
Michiel P schreef:Ik heb een paar van die eindscènes up YouTube zitten terugkijken en ik vond ze allemaal vervelend en ongeïnspireerd.
Duckfan van Down Under schreef:Je kunt nog verder terug gaan, maar dan weet ik niet wat je nog als "eindbattle" kunt noemen. De Aristokatten, De Avonturen van Ichabod en Meneer Pad (De Wind in de Wilgen), Sneeuwwitje?
Roger Ebert schreef:I've complained that many recent films abandon story telling in their third acts and go for wall-to-wall action. Cameron essentially does that here, but has invested well in establishing his characters so that it matters what they do in battle and how they do it. There are issues at stake greater than simply which side wins.
Henrieke schreef:Ben er net achter gekomen dat de Nederlands ingesproken versie van Mr Toad op mijn DVD anders is als die van de Sing-along-song die van de video komt, dus de kans is groot dat we het steeds over een andere ingesproken versie hebben... Ik vind de Engelse trouwens beter dan beide versies.
Even half off-topic, maar films plaatje voor plaatje kijken is leuk:
http://img516.imageshack.us/img516/6452/image2ln3.jpg
http://img122.imageshack.us/img122/3043/image3ky0.jpg
Duck schreef:Weet iemand uit welke film deze plaatjes komen?
Michiel Q schreef:Het bovenstaande is onderdeel van een discussie over de standaard-eindes sinds de jaren '80 gebruikt worden in Hollywood-films.
Roger Ebert schreef:The end of the movie is also a disappointment. It's yet another shootout. Screenwriters have grown so lazy in recent years that it's almost too much to ask them to resolve a plot on human terms. The last reel of most thrillers now involves the obligatory death of the villain, as if death were a solution. Since we know that's how the movie will end, the last reel is a loss - a waste of the movie's own time. And in "Street Smart," where [Morgan] Freeman creates such an unforgettable villain, I really resented it when he wasn't given the chance to participate in his own fate.
As a film school exercise, would-be screenwriters should be required to rewrite thrillers like this, with real human endings instead of the copout of the standard sequence: chase, shootout, death, fade out. When an actor like Freeman goes to the trouble of creating a great character, the film should go to the trouble of providing him with a final scene.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 14 gasten