2007-02-27 09:51:34, Stephan schreef:Het is inderdaad goed om te variëren. Er zijn ook momenten dat ik nauwelijks inspiratie of zin heb om muziek te maken, en dan is het weer leuk om een film te kijken, of om naar een Cd van iemand anders te luisteren. En ik vind het ook leuk om aan het einde van de week met kennissen te voetballen. Dan voel ik me of ik fysiek nog enigszins gezond bezig ben.
Ik vind fitnessen wel interessant. Maar daar ben ik lang niet geweest.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Met een gitaar voel ik me het best. Zo goed dat ik ervan schrik en excuses bedenk om mezelf in te dammen. Zou het eigenlijk wel mógen, zo eindeloos blij met een puur eigen hobby zijn? Is een vorm van het beruchte Calvinisme?
Zolang je het in het juiste perspectief ziet zou ik niet weten waarom het verkeerd zou zijn. Natuurlijk moet je er niet fysiek onder lijden (zoals sommige gamers in bijv. Korea die letterlijk sterven omdat ze vergeten te eten en te drinken).
Ik vind de boodschap van het Calvinisme overigens nogal destructief. Dé oorzaak dat Nederlanders vaak van die bekrompen onhandige ingehouden
Ja? En toen?
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Ik denk dat ik aan gitaar spelen het meeste heb, omdat ik dan eventueel samen muziek kan maken. Er zijn weinig mensen die tegelijkertijd samen tekenen.
Met tekenen sluit je jezelf inderdaad vaak af in een afgelegen torenkamertje, terwijl je met muziek mensen ontmoet en jezelf kan uitdrukken. Wat ik ook een voordeel vind is dat het bij muziek vaak om de emotie gaat, waardoor iedereen bij de muziek zelf iets in kan invullen. Een tekening is zó en niet anders.
Je kunt overigens met meerdere personen tekenen, als je bedoeling is om iets avant-gardistisch te maken. Of, wat ik wel eens met mijn broers doe terwijl we in de auto op weg naar vakantie of het strand zijn: een blad over drie vouwen verdelen en omstebeurt een hoofd, buik en benen tekenen, zonder dat de een weet wat de ander heeft getekend (alleen de uiteinden van de lijnen worden naar het volgende tekenvlak doorgetrokken). Zo krijg je de meest idiote figuren
.
Daar had ik niet aan gedacht. Maar met het voorbeeld zeg je: "zonder dat de een weet wat de ander heeft getekend". Dus dan ben je toch geïsoleerd.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:[broer] Is hij verstoten, om het maar platweg te zeggen? Of is er nog contact met hem of met eventuele behandelaars?
Hij is niet vrijwillig uit huis gegaan, maar de reden was dat het niet goed ging als hij in huis was. Hij is niet echt verstoten. Mijn ouders hebben hem o.a. Financieel gesteund. Daar heeft hij volgens mij zelf om gevraagd, tot nu toe is er weinig van dat geld teruggezien. Op zich begrijpelijk, omdat ik niet denk dat hij het zo ruim heeft, maar het is aannemelijk dat een groot deel aan drugs opging. Al weet ik niet hoe het op dit moment precies is. Hij schijnt nu in de gevangenis te zitten.
Om radeloos van te worden. Zijn er inmiddels veranderingen?
2007-03-18 17:05:50, Stephan schreef:Daniel73 schreef:]Ik voel zelf geen behoefte tot crimineel gedrag, omdat ik daar toch te angstig voor ben. Dat is voor mij een reden om medicatie te mijden, omdat dan de kans bestaat dat ik arrogant word. Wie weet zou bij mij een averechts effect kunnen ontstaan, zodat pillen iets crimineels in me boven brengen dat nu door mijn warrigheid wordt verhinderd.
Dat is op zich dan al een groot verschil met mijn broer. Die heeft sinds ik me kan herinneren een obsessie voor wapens en geweld gehad met de meeste vreemde situaties die daardoor ontstonden.
Ik heb zeker ook geen behoefte tot crimineel gedrag in de realiteit, waarschijnlijk om dezelfde reden als jouw. Ik sta niet graag stil bij de negatieve gevolgen van crimineel gedrag.
Wat ik me afvraag is in hoeverre crimineel gedrag aangestuurd zou kunnen worden door bv. een foute stofwisseling in de hersenen. Of ligt het andersom en is crimineel zijn de basisnorm voor een roofdier als de mens? Zo kunnen zelfs de aardigste mensen inhalig worden en voordringen, om het grootste stuk taart op een schaal te pakken. Zo heb ik werleens in een supermarkt meegemaakt dat omgeroepen werd dat het brood half geld was, terwijl ik de broodafdeling passeerde, en ik kwam zodoende op een zowat stripverhaal-achtige manier tussen graaiende mensen terecht. Alsof het hongerwinter was.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Zelf vermeed ik liever clubs en liep ik ontzettend achter individuele personen aan, in een overdreven aanbidding.
Daar herken ik mezelf best wel in, maar misschien ligt dat aan mijn leeftijd. Ik kan heel erg opkijken naar personen. Op zich is het best zo dat anderen goede eigenschappen hebben waar ik van kan leren, maar in de praktijk stel ik mezelf wel teleur, omdat vroeg of laat blijkt dat de persoon waar ik naar opkijk ook slechte kanten heeft.
Ik vind personen interessant die behalve hun goede kanten, ook hun slechte kanten laten zien. Een Nederlands voorbeeld daarvan vind ik Lennaert Nijgh, die veel zelfkritiek en zelfspot had. Dan vind ik dat iemand meer kan zeggen dan wanneer alleen kritiek op anderen gegeven wordt. Een lijn die ik tussen Lennaert Nijgh en Kurt Cobain zie is dat in hun werk zichzelf de schuld kunnen geven van ellende in en om hem heen. Al was het alleen maar als artistieke uiting.
Wat me tegenviel aan Kurt Cobain was dat hij met geweren ging pronken. Op de camera gericht. Op zichzelf gericht. Dat ging nergens meer over. Wat zou dat zeggen over criminele aanleg? En dan is het nog wel een beroemd persoon, die dat doet voor het oog van de wereld. Britney Spears is er niets bij.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Ik bedenk me dan dat ik weleens zomaar bewusteloos zou kunnen raken en dat ik dan een trein over me heen krijg.
Het wrange voordeel van zo’n situatie is dat je er dan niets van merkt. Ik denk dat iedereen tot in zekere mate paranoïde is. Ikzelf heb soms op de autoweg de angst dat automobilisten plotseling de macht over het stuur kunnen verliezen en een ongeluk veroorzaken.
Ik ook. Het gevaar is dat je dan na gaat denken over wat zoal kan gebeuren. Zo kun je de vreselijkse angsten krijgen die op waarheid berusten en tegelijkertijd absurd zijn.
Zo kan er nu, terwijl ik veilig thuis zit, een vliegtuig naar beneden storten. En gezien de hoeveelheid vliegtuigen in de lucht, is dat heus zo'n absurde gedachte niet. Of wel?
Waar ik voor vrees is een overstroming van Nederland, in een New Orleans-achtige situatie. Zou ik als Noach uitgelachen worden, als ik gekleed met een zwemvest over straat ga lopen?
Misschien is dit interessant als topic: Zaken om je bang over te maken.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Dus zelfs met "professionele hulp" kan er een lange weg te gaan zijn.
Inderdaad kan er flink wat worden aangerommeld, en lopen er een heleboel figuren in de hulpsector rond die daar blijkbaar niets te zoeken hebben. Qua fysieke hulp heb ik een aversie van ziekenhuizen in Den Bosch. Daar hoor ik de meest nare verhalen over. Mijn vertrouwen is in die ziekenhuizen min of meer totaal verdwenen. Ik ga liever een eindje verder naar het AMC in Amsterdam, waar ik me nauwelijks slechte ervaringen mee kan herinneren.
Van de geestelijke gezondheidzorg heb ik niet heel veel verstand, maar zo’n beetje alles wat ik erover heb gehoord geeft me er erg negatief beeld van. Ook de verhalen over mijn broer. Hij was een keer een dag lang door psychologen onderzocht met als uiteindelijk concluderend advies dat mijn ouders hem eens een goede actiefilm moesten laten zien. Dan twijfel ik aan het gezonde verstand van die psychologen. Hoe komen ze erop?
Dan waan je je toch in het Barksverhaal over Weekhart Flapperbol? (WDC 92, Beste Verhalen nr. 3) Wat mij opviel is hoezeer striptekenaars gelijk blijken te hebben in de mafheid van de zogenaamde zielknijpers. Een ander Barks-voorbeeld is de door de neefjes geraadpleegde zielknijper (brain expert) die na onderzoek concludeert dat een gek geworden, raketbouwende Donald toch geen kwaad kan op de maan. (WDC 44, Beste Verhalen nr. 9) Zo blijken bizarre grappen voor mij een diepere betekenis te krijgen. Dan slaat mijn lachbui om in een paniekerig: "Barks maakte geen grapje! Dit is harde realiteit!"
Er zal vast wel een gedachte achter die tip zitten, om een "goede actiefilm" te laten zien, maar wat dan? Wordt iemand gezond van een film? Of van een sportvereniging? Zo ja, waarom zouden er dan psychologen zijn? Dat kan een huisarts ook nog wel bedenken.
Wat ik mis is diepgang. Zo is mij gezegd dat ik voor filosofische gedachten op de verkeerde plek ben. Toen ik vroeg wat dan wel een geschikte plek was, werd mij een kerk geadviseerd.
Is dit wat de reguliere geneeskunde te bieden heeft? Laat de "Vereniging Tegen Kwakzalverij" zich daar eens druk om maken.
Misschien kan deze discussie iets worden voor een algemeen topic over gezondheid en geneeskunde?
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Nu gaat het om een motorclub, waarvan de religie-achtige naam me opvalt ("Hell" en "Angle"),
Ik heb laatst iets over motorbendes gelezen. In Engeland schijnen de ‘Satans Slaves’ te bestaan. Dat klinkt nog een graadje zorgwekkender.
Van het (atheïstische) "moderne satanisme" heb ik, in een interview op YouTube, begrepen dat duivelse namen of beelden gebruikt worden om gelovigen die daar gevoelig voor zijn, terug te plagen. Ze zouden niets met een satan te maken hebben, omdat ze dat ook onzin vinden.
Zorgwekkend wordt het volgens mij pas als men echt een duivel (of een engel) in gedachten heeft, die men als slaaf meent te moeten volgen. Dan kan als het ware een "hoger doel" ontstaan, waar offers voor gepleegd moeten worden. Maar daar hoef je geen satan voor te noemen. Ik zou 'Jesus Slaves' of 'Mohammed Slaves' dan evenzeer zorgwekkend vinden, om maar wat namen te bedenken.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:In hoeverre is je broer in staat tot zelfrelativering? Al die vijanden die op hem opkomen, en zo. Wordt hij daar niet enigszins sceptisch van, dat zoveel mensen (volgens hemzelf) een probleem met hem hebben, en dat hij over paranormale krachten zou beschikken? Waar is de zelfrelativering?
Dat weet ik niet. Het lijkt me heel moeilijk om zoiets te relativeren als je er midden in zit, en nog erger als je drugs gebruikt. Ik hoop zeker dat hij de situatie uiteindelijk kan relativeren, maar op dit moment denk ik van niet.
Zouden religie en drugs een negatief versterkend effect op elkaar kunnen hebben? Daar denk ik vaak aan.
(Religie bedoel ik hier in ruime zin. Waaronder geloven in geesten.)
Stephan schreef:Daniel73 schreef:[The Wall] Het gaat over een pop-artiest die uiteindelijuk zo doordraait dat hij een Nazi-achtige show opzet.
Wat bedoel je precies met een Nazi-achtige show?
De ik-figuur draait zo door dat hij zijn fans publiekelijk gaat keuren. Zo moeten "zwakke" minderheden uit het publiek verwijderd worden, en "tegen de muur" geplaatst.
Je zou de film moeten zien om dit te kunnen volgen. Ik begrijp het zelf amper. De film bevat een sterk fragment waarin hij als een soort van Hitler-figuur met megafoon oproept "to cut out the deadwood". Een bekende scene hieruit zijn de animaties van getekende, marcherende hamers. Huiveringwekkend cynisch.
Pink Floyd The Wall - 3 Songs
http://www.youtube.com/watch?v=9Y8eFz76imwIn the Flesh II, Run Like Hell & Waiting for the Worms
'In the Flesh' laat de Nazi-achtige show zien, 'Run Like Hell' razzia-achtige toestanden, en 'Waiting for the Worms' de optocht met de megafoon.
Er is in 'In the Flesh' zelfs een vrouw die haar kind omhoog houdt naar de "surrogaat"-Pink.
Dit behandelen zou wat mij betreeft een toegewijd topic waard zijn.
Zo valt de regel "You cannot reach me now" me op, in 'Waiting For the Worms'. Ik vind dat defilm een interessant inzicht geeft in hoe iemand kan vervreemden en doordraaien, op een manier die - zoals ook in de realiteit - moeilijk te verwoorden is.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Ik denk dat mijn probleem is dat ik niets hoor. Als ik echt stemmen zou hóren, terwijl er niemand is, dan wist ik meteen al hoe laat het was. Een onhoorbare stem lijkt mij sluwer. Als ik door een duivel bezeten ben, zoals ik het symbolisch zie, dan heeft die duivel het lang bij mij uitgehouden voordat iemand iets merkte.
Wat ik me ervan voorstel is dat wanneer je stemmen hoort terwijl er niemand is, je altijd wel iets invult waardoor je jezelf toch voor de gek houdt. Wanneer je geen stemmen hoort klinkt zoiets als raar en vreemd, maar wanneer ze wel hoort zijn ze dat waarschijnlijk voor jouw niet.
Zo kan men bijvoorbeeld denken dat het een geest is. Voor wie in geesten gelooft is dat dan relatief normaal, in contact te staan met een geest.
Bedoel je zoiets?
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Is je broer creatief? Heb je raakvlakken? Heeft hij interesses waar hij veel om geeft? Misschien zou dat een startpunt kunnen zijn.
We zijn allebei veel met muziek bezig, al verschilt de smaak waarschijnlijk wel. Hij stond de laatste keer dat ik hem zag in de muziekwinkel met Papa Roach in zijn handen. Verder luisterde hij voor zover ik weet naar Nirvana, Metallica, Limp Bizkit, The Offspring, etc.
Ik vind het trouwens wel moeilijk om met hem te praten. Ik weet echt niet wat hij precies denkt.
Bespeelt hij zelf ook een muziekinstrument?
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Ik denk (hoop!) dat jij sterk en intelligent genoeg bent om bepaalde gedachten te blokkeren. Hoewel ik vind dat je best wel veel afvraagt, zoals het wel/niet over het hoofd zien van "belangrijke zaken". Maar misschien ben jij een gewone piekeraar?
Ik heb er een tijdje geleden een goed gesprek gehad met iemand die mijn grootste twijfels weg nam.
Het schijnt volgens mij ook een leeftijdskwestie te zijn; ik hoor veel over tienerdepressiviteit en identiteitscrisissen rond die leeftijd.
Wat me dan nog dwarszit is dat er ook iets bestaat als een midlifecrisis, terwijl ik het liefst geen twee keer een identiteitscrisis wil meemaken.
Ik heb zelfs gehoord over een quarter-life crisis. Zelf vind ik het vreemd om over de 30 te zijn. Ik verkondig vaak dat dertig "over te hill" is. Maar ik voelde me vroeger al bejaard.
Maar hoe oud ben jij? Tussen de 10 en de 19. Tienerjaren zijn volgens mij tegelijkertijd het moeilijkst en tevens het leukst. Helaas is dat voor mij voorbij. Vrienden uit die tijd zijn nu ook oud, en de jongeren van nu zien me aankomen. Zo ben ik tussen wal en schip beland. Ik ben in de generatiekloof gevallen. (Misschien moet ik hier een smartlap aan wijden.)
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Misschien kan ik beter een apart topic maken voor zaken als gezondheid. Eigenlijk is dit topic sowieso meer een correspondentie tussen jou en mij, dan persé over eigen creativiteit.
Ik heb er geen problemen mee. Ik vind het sowieso fijner als de ‘discussie’ wat breder kan zijn, zodat je niet hoeft op te letten of je binnen het onderwerp blijft.
Het maakt discussies moeilijk te volgen. Mijn ervaring is dat tijdens het schrijven elk zijspoor interessant is, maar dat ik daarna amper kan volgen wat ik zelf geschreven heb. Een nadeel vind ik nu dat de creativiteit wordt ondergesneeuwd, door de gezelligheid. Zo vallen de songteksten en inmiddels jouw liedjes amper meer op tussen alle zijsporen. Dan kan het beter meteen een zijspoor-topic worden.
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Hoe dan ook, sorry dat ik nu weer een chaotisch bericht aan mijn naam toevoeg.
Sorry dat het zo lang duurt om te reageren. Ik heb het echt heel druk gehad met van alles en nog wat, en dan bezuinig ik meestal het eerst op de computer. Vooral met school begint het nu erg druk te worden, en moet ik bijna kiezen tussen wat ik wel of niet ga maken en inleveren, omdat ik nog zat andere dingen te doen heb. Zelf muziek maken staat nu op een laag pitje, omdat ik niet echt rustig met een gitaar achter de computer kan zitten met de stressende gedachte dat ik binnenkort in de knoei raak met schoolwerk.
In ieder geval lukt het me steeds beter om te plannen en krijg ik iets meer vat op mijn huiswerk. Ik ben de afgelopen paar dagen ziek geweest, dus had ik de kans om wat bij te werken. In principe heb ik nog een stapel leerwerk en maakwerk voor de komende week liggen, maar ik kan dit gesprek moeilijk nog langer uitstellen.
Succes. Goed dat je computerhobbies een lage prioriteit kunt geven. (Zei de oude man.)
Stephan schreef:Daniel73 schreef:Mensen onderschatten vaak hoe zwaar het is om met een psychische klacht te leven.
Het lijkt mij een van de ergste dingen die een mens kan overkomen, omdat het effect heeft op je hele leven en welzijn. Bij kramp in je pink kun je nog goed doorgaan, maar geestelijke ziekten hebben op je hele leven een negatief effect.
Nadeel van een psychische ziekte is dat het rechtstreeks inwerkt op je zijn. En een psychische ziekte laat zich moeilijk definiëren? Heb ik nou last van een psychische ziekte of ben ik een gewoon een lastig persoon? Of is het beide? En wat is dan welk? Waar ligt de grens?
Misschien is het onmogelijk voor een mens zichzelf te doorgronden, omdat een mens niet langs zichzelf heen kan kijken. Zodoende is er altijd een vervorming van wat werkelijkheid zou moeten zijn, en zit je er per definitie altijd naast.